Ένας νέος Άγιος γεννιέται
Είναι σίγουρο πως ο George Orwell θα γελάει από εκεί που βρίσκεται ακούγοντας την αγιογραφία του Βαγγέλη Μαρινάκη, όπως αυτή φιλοτεχνήθηκε από τον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ. Απέχοντας παρασάγγας από κάθε έννοια ορθού και αληθούς λόγου, η χώρα μας μιλά τη “New speak” πολύ πριν την εμπνευστεί ο Βρετανός συγγραφέας. Στην εφιαλτική χώρα του 1984, οι τρεις βασικές αρχές του Υπουργείου Αλήθειας ήταν: "Ο πόλεμος είναι ειρήνη, η ελευθερία είναι σκλαβιά, η άγνοια είναι δύναμη". Στην τραγελαφική χώρα των Ελλήνων έχουμε και άλλες : «το ψέμα είναι αλήθεια, ο μισαλλόδοξος είναι Χριστιανός, ο ρατσιστής είναι πατριώτης, ο απατεώνας είναι ευεργέτης»
Ένα δείγμα αυτής της Νέας Γλώσσας μπορέσαμε να απολαύσουμε κατά την τελετή αγιασμού του MEGA, μία τελετή κατά την οποία ο Σεραφείμ προλείανε το κλίμα για την αγιοποίηση του Μαρινάκη κατά την επόμενη Ιερά Σύνοδο. Ιδανικός χειριστής της Νέας Γλώσσας, ο Σεραφείμ δήλωσε, μεταξύ άλλων, είπε απευθυνόμενος προς τον εφοπλιστή και πρόεδρο του Ολυμπιακού και ιδιοκτήτη των Νέων και του Βήματος και αφεντικό του ΜΕGΑ και τόσων άλλων, ων ουκ έστι αριθμός, ευαγών ιδρυμάτων: «Σας συγχαίρω λοιπόν εκ βάθους ψυχής, γι΄ αυτή τη μεγάλη απόφαση που είναι απόφαση ζωής. Εδώ δεν εκδαπανάσθε μόνο οικονομικώς, αλλά και ηθικώς και πνευματικώς. Και γίνεται εδώ ένας κυματοθραύστης στην παραπληροφόρηση, στην ανεντιμότητα. Και νομίζω πως όχι μόνο θα ψυχαγωγούνται οι συνάνθρωποί μας αλλά και θα διαφωτίζονται και θα έχουν την δυνατότητα να κατορθώνουν το μεγάλο άθλημα της δημοκρατίας που είναι η κριτική των πραγμάτων. Η επίγνωση της ζωής. Εύχομαι έργο αγαθό.
Όψεις του νεοελληνικού πολιτισμού στην ανατολική Αττική
Παραρεμάτια ζώνη. Κλάδος Πετρέζας. Πικέρμι 2020
Η εθνική μας υπερηφάνεια αυξάνει όσο αυξάνει και η εθνική μας μοναξιά. Δεν μπορεί να είναι διαφορετικά, αφού καμαρώνουμε για όσα ενδεχομένως μας καθιστούν «έθνος ανάδελφο» και δεν παύουμε να τα χρησιμοποιούμε ως εθνικέ κλισέ στον λόγο μας. Πόσες φορές δεν ακούμε τον κομπασμό περί της μοναδικότητας της «τρισχιλιετούς» (μία είναι η «τρισχιλιετής με τις 5.000.000 λέξεις») που περιέχει τη λέξη «φιλότιμο»; Κομπάζουμε για τη λέξη, τη φόρμα της, την ώρα που η συμπεριφορά μας αποκλίνει δραματικά από κάθε έννοια που μπορεί να αποδίδεται με τη λέξη αυτή.
Πρόσφατο παράδειγμα της διαρκούς προσπάθειας των συμπατριωτών νεοελλήνων για τη διατήρηση της αναδέλφου νεοελληνικής ταυτότητας, οι απορρίψεις υλικών κατεδαφίσεων και άλλων υλικών (μπάζων) εντός της πλημμυρικής ζώνης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Από τις 9/2/2020 που εντοπίσαμε τις πρώτες απορρίψεις στο Πλατύ Χωράφι (εντός του περιφραγμένου απαλλοτριωμένου χώρου!!!), και στη συμβολή της οδού που πάει σε Ήμερο Πεύκο και Βουνούπολη, με την Αγίου Χριστοφόρου στο Πικέρμι, μέχρι σήμερα το φαινόμενο εξελίσσεται
Σις 17/2/2020 εντοπίσαμε επιπλέον σωρούς στο Πικέρμι, στην οδό που οδηγεί στο Ήμερο Πεύκο, αλλά και στο Πλατύ Χωράφι. Βρήκαμε σωρούς από παρόμοια υλικά στον κυρίως κλάδο της Πετρέζας (πλημμυρικό πεδίο του Μεγάλου Ρέματος και ασπίδα προστασίας της πόλης της Ραφήνας) και σε άλλα σημεία του υδρογραφικού δικτύου του Μεγάλου Ρέματος.
Περισσότερα: Όψεις του νεοελληνικού πολιτισμού στην ανατολική Αττική
Positively Different, η υψηλή αισθητική του αγώνα των αόρατων
Είναι στιγμές που περνούν και αφήνουν μία τόσο γλυκιά αίσθηση χαράς, ικανοποίησης, απόλαυσης που τις ακολουθεί η πίκρα της μετάνοιας που δεν προνοήσαμε να τις «αποθηκεύσουμε» ή να τις διαδώσουμε, στο μέτρο που μπορεί ο καθένας. Ίσως να φταίει και η λειψή ή καθυστερημένη ενημέρωση, αλλά αυτό είναι που απλά επιτείνει την απογοήτευση, αφού η ενημέρωση μας για τα καλά που συμβαίνουν είναι σχεδόν αποκλειστικά δική μας επιλογή και δράση.
Την Παρασκευή 14/2, από καλή τύχη βρεθήκαμε στην αίθουσα του κινηματογράφου ΤΡΙΑΝΟΝ, όπου παρακολουθήσαμε ένα μέρος, από το σε εξέλιξη φεστιβάλ, Positively Different. Ένα κινηματογραφικό γεγονός, μία πολύ καλή δουλειά, από πλευράς αισθητικής αλλά και παραγωγής. Μία δουλειά που φιλοδοξούσε να έχει και σίγουρα είχε σοβαρή επίδραση στο κοινό αλλά και ευρύτερα, μία κοινωνία, σαν την ελληνική. Την ελληνική κοινωνία που στέκεται πάντα στο βολικό και την επίφαση, ενώ ταυτόχρονα αρνείται την αλήθεια. Μία κοινωνία που αγαπά την ψεύτικη λάμψη των πραγμάτων και δεν προσέχει το φως που εκπέμπει ο ίδιος άνθρωπος.
(Από το ισπανικό Las Oltras Camas - Τα κρεβάτια των άλλων)
Ήταν μία μικρή γιορτή του κινηματογράφου. Μία γιορτή της τέχνης και της αισθητικής αλλά προ πάντων του αγώνα. Του αγώνα για την ανακάλυψη του βλέμματος του «άλλου», της αποκατάστασης της κανονικότητας που περικλείει όλους τους ανθρώπους και όχι την «κανονικότητα» των ολίγων.
Περισσότερα: Positively Different, η υψηλή αισθητική του αγώνα των αόρατων
Όταν οι Έλληνες γίνονταν ξένοι
Πηγή του άρθρου : Εφημερίδα των Συντακτών ( ο πίνακας αναπαριστά Ψαριανούς πρόσφυγες που θαλασσοπνίγονται στο Αιγαίο εν έτει 1824 ).
Τα λόγια είναι πάντα ίδια για τον ξένο που απειλεί τις συνήθειες και τη βολή μας. Και πολλές φορές αυτός ο ξένος ήταν Έλληνας.
Ας ακούσουμε αυτά που λέει η Γυναίκα της Ζάκυθος στις Μεσολογγίτισσες γυναίκες που βρέθηκαν στη Ζάκυνθο ως πρόσφυγες και κυνηγημένες από τους Τούρκους : « Και ετότες η γυναίκα της Ζάκυθος την αντίσκοψε και αποκρίθηκε: “Κυρά δασκάλα, όλα τα χάσετε, αλλά από εκείνο που ακούω η γλώσσα σας έμεινε. Είμαι στην πατρίδα μου και στο σπίτι μου; Και η αφεντιά σου δεν ήσουνα στην πατρίδα σου και στο σπίτι σου; [...] Σας είπα εγώ ίσως να χτυπήσετε τον Τούρκο, που ερχόστενε τώρα σε με να μου γυρέψετε και να με βρίσετε; […] Εσείς δεν έχετε άλλη δουλειά παρά να ψωμοζητάτε. Και, να πούμε την αλήθεια, στοχάζουμαι πως θε νάναι μια θαράπαψη για όποιον δεν ντρέπεται. Αλλά εγώ έχω δουλειά. Ακούστε; έχω δουλειά”» ... Απόσπασμα από τη «Γυναίκα της Ζάκυθος» του Διονύσιου Σολωμού, έργο ημιτελές που γράφτηκε μεταξύ 1826 και 1833
Ας διαβάσουμε όμως και το πώς έβλεπε ένας Αθηναίος νοικοκύρης τους Μικρασιάτες πρόσφυγες του ’22 : «Ας φαντασθούν ακόμα, όσοι θέλουν να συλλάβουν μια έννοια εκείνου του ανιστόρητου κατακλυσμού, ας φαντασθούν σκυλιά, πλήθος σκυλιά ριγμένα σ’ ένα ξεροπήγαδο. Με λύσσα, με ουρλιάσματα, με δόντια και με νύχια, το καθένα αγωνίζεται για να σπαράξη το άλλο, για να ζήση αυτό, να παρατείνη λίγες ώρες την άθλια ζωή του, με τις σάρκες του συντρόφου του, του αδερφού του.
Ψεύτικες ειδήσεις
Ας παρακολουθήσουμε μία διδακτική ιστορία για το πώς σχηματίζεται μια ανύπαρκτη είδηση από ένα τοπικό μέσο ενημέρωσης για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε την ποιότητα της ενημέρωσης που λαμβάνουμε καθημερινά.
Την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου, γύρω στις 2 το μεσημέρι, η συνέλευση των μαθητών του Λυκείου Ραφήνας αποφασίζει να λήξει την κατάληψη που πραγματοποιούσε επί δύο ημέρες. Μέσα σε λίγα μόλις λεπτά, τοπικό ενημερωτικό site δημοσιεύει τη λήξη της κατάληψης εντυπωσιάζοντας ακόμη και τους μαθητές για την ταχύτητα της πληροφόρησης που είχε. Μέχρι εδώ, όλα καλά. Το πρόβλημα ξεκινά από το πώς καταλήγει το ρεπορτάζ του site. Καταλήγει λοιπόν η είδηση ως εξής:
“ Ο Δήμος Ραφήνας-Πικερμίου θα αναλάβει να διορθώσει τις υλικές ζημιές, που όμως δεν είναι πολύ εκτεταμένες”
Ας προσπαθήσουμε όλοι να αντιληφθούμε την ποιότητα της ενημέρωσης. Η είδηση λέει πως μόλις λίγα λεπτά μετά την αποχώρηση των μαθητών από το σχολείο, έχει διαπιστωθεί πως έγιναν ζημιές και πως την αποκατάστασή τους θα την αναλάβει ο Δήμος Ραφήνας- Πικερμίου. Από ποιον έγινε αυτοψία μέσα σε λίγα λεπτά; Προφανώς από κανέναν. Οι ίδιοι οι μαθητές, μάλιστα, δηλώνουν πως δεν έχει γίνει η παραμικρή ζημιά. Σαν να μην έφτανε αυτό, σε σχόλια των μαθητών που έγιναν στη σελίδα fb του συγκεκριμένου site όπως και στο messenger, ο διαχειριστής του site προχώρησε σε απειλές για μηνύσεις κατά των μαθητών (Οι συνομιλίες βρίσκονται στη διάθεσή μας)
Ακούσατε, Ακούσατε (οι τελάληδες δεν έχουν γνώμη)
«Ακούσατε, ακούσατε, Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Έλληνες και Οθωμανοί,..». Έτσι χώνεται στη σκηνή, καλώντας τους απανταχού υπηκόους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ουχί μόνον, ο Χατζηαβάτης, ο τελάλης του Πασά, Ο «άσπονδος» φίλος του Καραγκιόζη έχει τον ακριβώς αντίθετο από αυτόν χαρακτήρα:
Κόλακας και συμβιβασμένος, οσφυοκάμπτης και δειλός, καταρτισμένος για όλα τα γραφειοκρατικά και διοικητικά δρώμενα. Έλληνας πλαγίως βολεμένος και ξεπουλημένος: «Πολυχρονεμένε μου Πασά, ο Θεός να μου κόβει μέρες και να σας δίνει χρόνια...»
Ποιος θα μπορούσε να είναι σήμερα ο Χατζηαβάτης; Ο δημοσιογράφος φερέφωνο, το κομματόσκυλο που στοχεύει σε κάποια θέση στο Δημόσιο, αυτός πού «ξεσκονίζει» την εξουσία, που στρώνει κόκκινα χαλιά στο πέρασμα κάθε επισήμου...
(Από τον ιστότοπο του γνωστού καραγκιοζοπαίχτη Πάνου Καπετανίδη)
Ο Χατζηαβάτης και ο Εφέντης του παραπάνω αποσπάσματος, είναι η συνοπτικότερη απόδοση του δουλικού χαρακτήρα του θεάτρου σκιών. Τον χαρακτήρα αυτό τον συναντάμε, όπως αδρομερώς προτείνει και ο Πάνος Καπετανίδης, στην κλίμακα της εξουσίας. Εθνικής, περιφερειακής και ακόμα συχνότερα, στην κλίμακα της τοπικής εξουσίας. Είναι ένας χαρακτήρας άγνωμος. Δεν έχει γνώμη, ούτε άποψη ή αν έχει δεν την εκφράζει αν δεν εξυπηρετεί τους στόχους και τη φιλοδοξία του. Πάντα ετεροκαθορίζεται και εναρμονίζεται με τη θέση που θα του αποφέρει μεγαλύτερο όφελος. Η φωνή του είναι επιτηδευμένα μακρόσυρτη, με μια γλοιώδη χροιά, η οποία εκφράζει τη δουλικότητα του. Τελικά, ο Χατζηαβάτης υπάρχει στη σκηνή χάρη στη μακροθυμία του Καραγκιόζη, κατά τον ίδιο τρόπο που κάθε αξιοπρεπής άνθρωπος ανέχεται τους «Χατζηαβάτες» της καθημερινότητα μας κατανοώντας τους με μία πολιτικά ορθή στάση, αντί να τους λιθοβολούμε...
Περισσότερα: Ακούσατε, Ακούσατε (οι τελάληδες δεν έχουν γνώμη)
Γιατί γίνονται οι μαθητικές καταλήψεις;
«Πάρτε τα ζβάρα όλα, κάψτε τα βρε
κάψτε κάθε παλιό, για να βγει από μέσα
ο πιο όμορφος ανθός»
Ζβάρα, Villagers of Ioannina city
Το κύμα των μαθητικών καταλήψεων άργησε φέτος να έρθει, ήρθε όμως τελικά και αναμένεται πολύ δυναμικό. Σε αυτό βοηθά βεβαίως και η ψήφιση του αντικοινωνικού νόμου που εξισώνει τα πτυχία των τυχαίων ιδιωτικών κολλεγίων με αυτά των ιστορικών Δημόσιων Πανεπιστημίων.
Ας μη γελιόμαστε όμως. Και να μην υπήρχε αυτός ο νόμος, πάλι θα γίνονταν καταλήψεις. Ο νόμος αυτός ήταν απλά η αφορμή, οι αιτίες είναι πολύ βαθύτερες και δεν έχουν να κάνουν μόνο με την απαράδεκτη πράγματι κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία της χώρας και η οποία επιδεινώνεται συνεχώς με την υποστελέχωση, την υποχρηματοδότηση και τη γενικότερη απαξίωση της Δημόσιας Εκπαίδευσης από τους κυβερνώντες, οι οποίοι άλλωστε έχουν προβλέψει για τα δικά τους παιδιά άλλες οδούς. Όποιος όμως επικεντρώνεται μόνο στο συγκεκριμένο νόμο, βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος
Γιατί λοιπόν εξεγείρονται οι νέοι;
Πρώτον, γιατί είναι νέοι και πρέπει να αμφισβητήσουν τα πάντα. Όλες τις δομές που τους παραδόθηκαν ως θέσφατα και που αν δεν τις αγγίζει κανείς, θα καταλήξουν σαν τα λιμνάζοντα νερά του βάλτου.
Η Ζούγκλα είναι εδώ
Στο τοπικό συμβούλιο Πικερμίου της 12ης Φεβρουαρίου 2020, τέθηκε μεταξύ άλλων και ως 4ο θέμα προς συζήτηση εντός ημερήσιας διάταξης, η πρόταση για να ανοίγουν τις Κυριακές τα καταστήματα της Δημοτικής Κοινότητας Πικερμίου. Μάλιστα στην σχετική πρόσκληση προς τους συμβούλους, αναφέρεται και ο λόγος που γέννησε την σχετική πρόταση, ο οποίος είναι η «εναρμόνιση» των ωραρίων του Πικερμίου με εκείνα της Δημοτικής Κοινότητας Ραφήνας.
Ως πρόσθετος λόγος για τη συζήτηση της πρότασης αναφερόταν και η καλύτερη(;) εξυπηρέτηση των πολιτών και του τουριστικού κοινού.
Παραδόξως δεν αναφερόταν ούτε ο εμπνευστής της πρότασης, ούτε και καμία τεκμηρίωση της ανάγκης που οδήγησε στην σχετική πρόταση – λύση.
Κλήθηκαν λοιπόν 6 τοπικοί σύμβουλοι (οι παρόντες στη συνεδρίαση) να γνωμοδοτήσουν επί της πρότασης, δίχως να γνωρίζουν
- Ποιος προτείνει
- Την τεκμηρίωση της πρόταση
Κάτω τα χέρια από τους μαθητές μας!
«Κάτω τα χέρια από τους μαθητές μας!», τονίζει η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών» (ΑΣΕ) της Ε' ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής, απευθυνόμενη προφανώς και στο δήμαρχο Ραφήνας-Πικερμίου Ευάγγελο Μπουρνού, ο οποίος ξεπερνώντας τα εσκαμμένα παρεμβαίνει με προκλητικό και τραμπούκικο τρόπο στις κινητοποιήσεις των μαθητών δυναμιτίζοντας το κλίμα. Καλό θα είναι, επιτέλους, ο άνδρας αυτός να σκεφθεί και να πράξει ώριμα και υπεύθυνα όπως η θέση του επιβάλλει.
Παραθέτουμε ολόκληρη την ανακοίνωση της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών» ελπίζοντας πως η έκκλησή της θα εισακουστεί ώστε κανένας δήμαρχος, αστυνομικός ή εξωσχολικός παράγοντας να μην επιχειρήσει να ασκήσει βία κατά των διαμαρτυρόμενων μαθητών. Γιατί όποιος τα βάζει με τους νέους είναι ήδη ένα βαρίδι του παρελθόντος
«Καλούμε όλους να αναλογιστούν ότι η στάση μας απέναντι στους μαθητές που κινητοποιούνται πρέπει να είναι στάση συμπαραστάτη, συναγωνιστή, να μη σηκώνουμε το δάκτυλο, αλλά να ανοίγουμε τα αυτιά μας», τονίζει η ΑΣΕ στην ανακοίνωσή της σημειώνοντας:
Σελίδα 1 από 56
