Ο Δράκος
Ο Δράκος θεωρείται η πιο σημαντική ταινία του Νίκου Κούνδουρου και μία από τις πιο σημαντικές του ελληνικού κινηματογράφου. Ο Νίκος Κούνδουρος, δανειζόμενος στοιχεία από τον ιταλικό νεορεαλισμό και τα αμερικάνικα φιλμ νουάρ, φτιάχνει μια ταινία σκοτεινή, μα παράλληλα και σατιρική. Μια ταινία πρωτοποριακή για τον ελληνικό κινηματογράφο, που ξέφευγε από τα καθιερωμένα πρότυπα. Έτσι, δεν φαίνεται ανεξήγητη η απογοητευτική υποδοχή που συνάντησε η ταινία από το ελληνικό κοινό αλλά και από τους κριτικούς κινηματογράφου στην Ελλάδα. Η ταινία, παρόλα αυτά, κατορθώνει να πάει το 1956 στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας και να αποσπάσει εγκωμιαστικές κριτικές. Σιγά-σιγά αρχίζει να αναγνωρίζεται και στην Ελλάδα η αξία της. Σήμερα θεωρείται μια από τις πιο σημαντικές ελληνικές ταινίες και έχει κάνει το Βασίλη Ραφαηλίδη – ο οποίος πέραν των άλλων πολύπλευρων ιδιοτήτων του ήταν και κριτικός κινηματογράφου - να πει πως με το Δράκο ο ελληνικός κινηματογράφος πέρασε από την προϊστορία στην ιστορία
Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Ντίνος Ηλιόπουλος πραγματοποιώντας ίσως την πιο σημαντική κινηματογραφική ερμηνεία του, έχοντας δίπλα του έναν επίσης καταπληκτικό Γιάννη Αργύρη. Το σενάριο είναι του Ιάκωβου Καμπανέλλη, ενώ την ταινία ντύνει μοναδικά η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Όποιος δει την ταινία, δεν θα μπορεί πλέον να ακούει τον «Ιλισσό» χωρίς να έρχονται μπροστά του ο μυσταγωγικός χορός των πρωταγωνιστών της ταινίας και η μοναδική ερμηνεία της Μαργαρίτας Παπαγεωργίου. Δε θα μπορεί επίσης να ξεχάσει το μοναδικό ζεϊμπέκικο "Ο ήλιος έσβησε", που σαν χορός αρχαίας τραγωδίας προετοιμάζει το θεατή για το τραγικό τέλος
Ο πιο ανθρώπινος των θεών
Ο Ουρουγουανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο, εκτός από βαθιά πολιτικοποιημένος, ήταν και φανατικός ποδοσφαιρόφιλος. Δε θα μπορούσε, λοιπόν, να μη γράψει και για τη μεγάλη του αγάπη, το ποδόσφαιρο, πόσο μάλλον για το Θεό της. Στο βιβλίο του «Καθρέφτες: Μια σχεδόν παγκόσμια ιστορία», ο Γκαλεάνο γράφει για τον Ντιέγκο Μαραντόνα και μας βοηθάει να καταλάβουμε γιατί αυτός ο ποδοσφαιριστής λατρεύτηκε τόσο πολύ από το φτωχό κόσμο
«Κανένας καταξιωμένος ποδοσφαιριστής δεν είχε μιλήσει ανοιχτά κατά των αφεντικών του εμπορικού ποδοσφαίρου. Το έκανε ο πιο διάσημος και δημοφιλής όλων των εποχών, υπερασπιζόμενος τους λιγότερο διάσημους και λιγότερο δημοφιλείς παίκτες. Ένας γενναιόδωρος και αλληλέγγυος άνθρωπος, ένα είδωλο, που μέσα σε πέντε λεπτά είχε σουτάρει τα δυο πιο αντιφατικά γκολ ολόκληρης της ιστορίας του ποδοσφαίρου. Οι οπαδοί του τον λάτρευαν και για τα δυο: δεν θαύμαζαν μόνο το γκολ του καλλιτέχνη, εκείνο που έβαλε με τα διαβολικά του πόδια, αλλά και το γκολ του κλέφτη -ίσως μάλιστα περισσότερο αυτό-, εκείνο που το χέρι του έκλεψε.
Τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα τον λάτρευαν όχι μόνο για τα υπέροχα ακροβατικά του, αλλά και γιατί ήταν ένας τρωτός θεός, αμαρτωλός, ο πιο ανθρώπινος των θεών. Μπορούσες εύκολα να αναγνωρίσεις στο πρόσωπό του όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες συρρικνωμένες, ή τουλάχιστον τις αρσενικές αδυναμίες: ήταν γυναικάς, κοιλιόδουλος, πότης, απατεώνας, ψεύτης, φανφαρόνος, ανεύθυνος. Ομως οι θεοί, όσο και ανθρώπινοι κι αν είναι, δεν βγαίνουν ποτέ στη σύνταξη. Ο ίδιος δεν μπόρεσε να επιστρέψει στο ανώνυμο πλήθος απ' όπου είχε βγει. Η δόξα, που τον είχε βγάλει από τη φτώχεια, τον κρατούσε φυλακισμένο. Ο Μαραντόνα ήταν καταδικασμένος να παριστάνει τον Μαραντόνα, ήταν υποχρεωμένος να είναι αστέρι σε κάθε γιορτή, το μωρό σε κάθε βάφτιση και ο νεκρός σε κάθε κηδεία. Η δόξα είναι ένα ναρκωτικό που προκαλεί μεγαλύτερη καταστροφή απ' ό,τι η κοκαΐνη. Στις αναλύσεις αίματος και ούρων δεν ανιχνεύεται».
Το χέρι του Θεού
Τον Απρίλιο του 1982, η Αργεντινή εισβάλλει στα νησιά Φώκλαντ που βρίσκονται υπό Βρετανικό έλεγχο από το 1841. Η εξουσία των Βρετανών στα νησιά αυτά που απέχουν μόλις 300 μίλια από την Αργεντινή - και 7500 μίλια από τη Μεγάλη Βρετανία - ήταν κάτι που δεν αποδεχόταν ποτέ η χώρα της Λατινικής Αμερικής. Η Μεγάλη Βρετανία αντιδρά άμεσα στην κίνηση της Αργεντινής και στέλνει στα νησιά μεγάλη ναυτική δύναμη με επικεφαλής δύο αεροπλανοφόρα. Ο πόλεμος που ακολουθεί και κρατά δύο μήνες, λήγει με επικράτηση της Μεγάλης Βρετανίας και 900 περίπου νεκρούς στρατιώτες, 650 Αργεντίνους και 250 Βρετανούς. Τα νησιά αποδίδονται ξανά στη Μεγάλη Βρετανία, η Αργεντινή πληγώνεται και η Μεγάλη Βρετανία ανακτά το προσωρινά χαμένο γόητρό της. Οι εξελίξεις αυτές επιταχύνουν την πτώση της χούντας στην Αργεντινή, ενώ αντίθετα βοηθούν την Μάργκαρετ Θάτσερ να ξανακερδίσει τις εκλογές στη χώρα της που έγιναν τον επόμενο χρόνο.
Οι πληγές που άφησε ο πόλεμος αυτός, έκαναν πολλά χρόνια να κλείσουν. Και σίγουρα δεν είχαν προλάβει να κλείσουν το καλοκαίρι του 1986, όταν από ένα καπρίτσιο της τύχης, στα προημιτελικά του Μουντιάλ του Μεξικού, σε έναν αγώνα νοκ-άουτ – κλήθηκαν να αναμετρηθούν η Αργεντινή και η Αγγλία.
Η εκδίκηση για τους Αργεντίνους φάνταζε μονόδρομος. Και είχαν απόλυτο δίκιο που ένιωθαν φαβορί. Στην ομάδα τους είχαν το μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή εκείνη την εποχή - και ίσως και όλων των εποχών – Ντιέγκο Μαραντόνα, ο οποίος ήταν αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για να νικήσει. Και, κυριολεκτικά, έκανε τα πάντα. Τα δύο γκολ που σημείωσε στον νικητήριο αγώνα της Αργεντινής – που της έδωσαν την πρόκριση και της άνοιξαν το δρόμο για την κατάκτηση του Κυπέλλου, όπως και έγινε - θα μείνουν στην ιστορία του Παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Το ένα ως το πιο όμορφο γκολ που έχει επιτευχθεί ποτέ στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το άλλο, που ήταν και το πρώτο, ως το πιο μπαγαπόντικο.
Όταν, αργότερα, οι δημοσιογράφοι ρώτησαν πώς μπήκε το γκολ, ο Μαραντόνα τους απάντησε «Λίγο με το κεφάλι του Μαραντόνα και λίγο με το χέρι του Θεού». Από τότε, ο Μαραντόνα έγινε Θεός
Poets
Οι ποιητές που μ’ αρέσουν
αγαπούν τις γάτες
τη Νέα Υόρκη
το τσάι
και τον χειμώνα
γράφουν συνήθως σε καφέ
για να κοιτάζουν τους βρεγμένους δρόμους
ή τα όμορφα προφίλ των γυναικών
και τ’ απογεύματα
κάνουν ζωγραφιές σε βότσαλα,
βγαίνουν για περπάτημα
ή διαβάζουν Σύλβια Πλαθ,
Έμιλυ Ντίκινσον και Μάτση Χατζηλαζάρου
όποτε έχουν όρεξη
φλερτάρουν όπως όλοι μας
-κάποτε μ’ επιτυχία-
δίνουν συμβουλές στις φίλες τους
ή τις περιμένουν με υπομονή
να ετοιμαστούν για έξω
γιατί στο μεταξύ
όλο και κάποιο ποίημα θα προλάβουν
να σκαρώσουν
ή να δουλέψουν έστω λίγο την ιδέα.
Δημήτρης Φωτεινόπουλος, 24.11.2020
Ζήτω η τρέλα
Πριν από μερικές μέρες, στη γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, κατά το εορτολόγιο, ημέρα Σάββατο για το 2020, εορτάστηκε από Δέσποινες, Μαρίες, Παναγιώτηδες και άλλους με σχετικά ονόματα, που έχουν επιλέξει για την ονομαστική τους εορτή, τη συγκεκριμένη ημερομηνία. Γιορτάστηκε εν μέσω πανδημίας μεν, αλλά γιορτάστηκε. Αναγκαστικά σεμνά και ήσυχα, όπως άλλωστε θα άρμοζε σε μία μεγάλη θρησκευτική γιορτή, οποιασδήποτε θρησκείας.
Επειδή στη χώρα μας, πάνω στην ανάγκη (της Πολιτείας;) της εμβάθυνσης της πίστης για την «εξ ουρανού βοήθεια», οι γάμοι μεταξύ θρησκευτικών εορτών και εθνικών προτύπων (στερεοτύπων ή εμμονών θα μπορούσαμε άνετα να πούμε) είναι συχνοί, η ίδια ημέρα θεωρείται ως ημέρα γιορτής των ενόπλων δυνάμεων. Έτσι τουλάχιστον καταγράφεται -από το 1975 μέχρι σήμερα- στον κατάλογο των εθνικών εορτών, αφού όπως μας πληροφορεί και το sansimera «Κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου, ανήμερα της Εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου, γιορτάζεται η Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων με πρωτοβουλία της Ελληνικής Πολιτείας…» (Πηγή: ό.π)
Η γιορτή λοιπόν και η εθνική ημέρα παντρεύτηκαν με κουμπάρα και προξενήτρα την «Πολιτεία» και γιορτάζονται ομού ως ζεύγος, εδώ και 45 χρόνια. Παράλληλα, το διογκούμενο φρόνημα, μέσα στα χρόνια, προχώρησε σε μία ομογενοποίηση των ημερών, μέχρι που σήμερα έχει χαθεί η διάκριση μεταξύ «εθνικής ημέρας» και «θρησκευτικής εορτής». Μέσα στο (βαρβαριστί αποκαλούμενο) «ελληνορθόδοξο» καμίνι, χυτεύθηκε ακόμα μία διπλή γιορτή. Όπως η 25η Μαρτίου, η 26η Οκτωβρίου ή διάφορες ημερομηνίες απελευθέρωσης πόλεων, που έπρεπε να συμπίπτουν με θρησκευτικές γιορτές, κατά προτίμηση προστατών αγίων.
Βόλτα σ' ένα παπούτσι
Γράφτηκε το 1990 από το Γιάννη Μηλιώκα. Παίχτηκε πέρυσι, παίζεται και φέτος. Και βλέπουμε
"Ένα δωμάτιο η μικρή μας γειτονιά
και το μπαλκόνι σου μισάνοιχτο συρτάρι
Μου χαμογέλασες στου μπάνιου τη γωνιά
σου τηλεφώνησα κι εγώ απ’ το πατάρι
Απόψε θα βγούμε
θα πάμε στην κουζίνα
θα σε περιμένω δίπλα στο καλοριφέρ
κι άμα θες μετά μπαίνουμε σ’ ένα παπούτσι
και πάμε να τα πιούμε στου σαλονιού το μπαρ"
Το όνειδος του Αδώνιδος
Πολύς ντόρος έγινε σήμερα και πολύς κόσμος έδειξε να εξοργίζεται με την εμφάνιση του Αδώνιδος Γεωργιάδου σε τηλεοπτική εκπομπή και τη δήλωσή του πως πανηγυρίζει επειδή στην Ελλάδα έχουμε 100 νεκρούς την ημέρα, ενώ το Βέλγιο, λέει, έχει πολύ περισσότερους. Εμείς δεν εκπλησσόμαστε ούτε με αυτόν, ούτε με τους αναξιοπρεπείς που φέρουν τον τίτλο του δημοσιογράφου και που τον αντιμετωπίζουν ως έναν σοβαρό άνθρωπο. Αυτοί, τη δουλειά τους κάνουν. Εμείς εκπλησσόμαστε με όσους εκπλήσσονται με τις δηλώσεις του ανθρώπου αυτού ο οποίος, χάρη σε μια χωροχρονική ανωμαλία, που φαίνεται πως είναι μόνιμη σε αυτό τον έρημο τόπο, φέρει τον τίτλο υπουργού και μάλιστα της «Ανάπτυξης»
Αποφασίσαμε, λοιπόν, να μην παίξουμε το σημερινό βίντεο με τις δηλώσεις του φερόμενου ως υπουργού. Δε χρειάζεται, ειδικά αυτές τις δύσκολες ημέρες, να χαλάσουμε περισσότερο τη διάθεσή μας. Αποφασίσαμε να παίξουμε κάτι από εκείνα τα ανέμελα βράδια, που ο φερόμενος ως υπουργός, μας έκανε όλους να γελάμε.
Εμείς γελάγαμε, κάποιοι άλλοι παράγγελναν, αυτός κέρδιζε και παράλληλα έχτιζε καριέρα. Και τώρα, αυτός που κάποτε κοροϊδεύαμε, αποφασίζει πλέον για τις ζωές μας και μας δείχνει με τον πιο εμφατικό και σοκαριστικό τρόπο το πόσο χαμηλά μπορεί να φτάσει μια Δημοκρατία όταν δημιουργεί απαίδευτους πολίτες
Επί των επάλξεων
Το ημερολόγιο μπορεί να γράφει Νοέμβριος του 2020, αλλά η μηχανή του χρόνου της σημερινής κυβέρνησης δουλεύει ακατάπαυστα και μας πηγαίνει πίσω ολοταχώς. Αυτή τη στιγμή πρέπει να βρισκόμαστε γύρω στο 1978. Είναι απόγευμα, γύρω στις 6. Όλη η οικογένεια βρίσκεται γύρω από την τηλεόραση. Σε λίγο θα αρχίσει να προβάλλεται η εβδομαδιαία εκπομπή του Στρατού «Επί των Επάλξεων». Σήμερα θα μάθουμε για μια ακόμη νίκη του εθνικού στρατού στο Γράμμο και στο Βίτσι έναντι των αναρχοκομμουνιστοσυμμοριτών. Τώρα, πόσο εθνικός ήταν ένας στρατός που καθοδηγούνταν και εξοπλιζόταν από Αμερικανούς και από Εγγλέζους και είχε στις τάξεις του χιλιάδες ταγματασφαλίτες συνεργάτες των Γερμανών, μόνο οι δεξιοί εθνικόφρονες μπορούν να μας το εξηγήσουν. Όπως, επίσης, καλό θα ήταν να μας εξηγήσουν γιατί ανακατεύουν την Παναγία και τη χριστιανική διδασκαλία της αγάπης με στρατούς, με πολέμους και εθνικιστικές ονειρώξεις
Και, όμως, ούτε τρολιά είναι, ούτε fake news. Η είδηση που κυκλοφορεί αυτές τις ώρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για ένα κωμικό βίντεο που μπλέκει την Παναγία με τον Κολοκοτρώνη και με τον Ίκαρο, όσο και να μην το πίστευαν οι περισσότεροι, είναι αληθινή. Το βίντεο είναι πραγματικό και προβλήθηκε πάνω στην πρόσοψη του κτηρίου της Βουλής στα πλαίσια, λέει, του εορτασμού της ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων
Ρηξικέλευθη πρότασις προς Εθνικήν Κυβέρνησιν των Ελλήνων
Θα έμβω κατευθείαν εις το ψητόν: Μία ωρέα ιδέα της εθνικής μας κυβερνήσεως, μετά την καθόλα επιτυχημένην εφαρμογήν της κατ’ εκσαίρεσιν μετακινήσεως πολιτών μέσω εσ-εμ-ες, θα ήτο να επιβάλει δια νόμου εις τους πολίτας συγκεκριμένον αριθμόν εισπνοών-εκπνοών ανά λεπτόν. Ούτως, με την τακτικήν άσκησιν θα φθάσομεν συντόμως εις το επίπεδον ελαχίστων εισπνοών-εκπνοών ανά λεπτόν! Ε, και; θα με πείς… Ο σκοπός μιάς τοιαύτης ασκήσεως είναι πολλαπλός & πολυδιάστατος. Εκσηγούμαι:
- ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΣ. Κατ’ αυτόν τον τρόπον ελαχιστοποιείται η δυνατότης τόσον εισροφήσεως του τρισκατάρατου ιού, όσον και εκπομπής του προς τους άλλους.
- ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΣ. Ελαχιστοποιείται επίσης τόσον η σπατάλη οξυγόνου (δια της εισπνοής), όσον και η αποπομπή διοξειδίου του άνθρακος & μεθανίου (κατά την εκπνοήν). Η ανωτέρω περιγραφείσα «Ελαχίστη Αναπνοή» συνεπώς, μειώνει αθροιστικώς την κατανάλωσιν οξυγόνου εις τον πλανήτην, αλλά και την εκπομπήν αερίων του θερμοκηπίου.
- ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ. Ο επιτυχόν μιαν τοιαύτην Ελαχίστην Αναπνοήν θα είναι πολύ λιγότερον εβάλωτος εις αντιπαράθεσιν με όργανα της τάκσεως. Θα ημπορή εθελοντικά και πρόθυμα να ζουληχθή παντοιοτρόπως από το όργανον, χωρίς να εμφανίση συμπτώματα ασφυξίας (που τόσον κακήν εντύπωσιν δίνουν σαν εμφανίζοντε εις τα κανάλια τέτιαι σκηναί δια τα όργανά μας…) Ο διαδηλώνων αίφνης, θα είναι εις την εφχάριστον θέσιν να αποδειχθή ανθεκτικός τόσον εις πάτημα μπότας εις τον λαιμόν, όσον και λουρί εις το σβέρκο.
- ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ. Ο επιτυχόν Ελαχίστην Αναπνοήν επιτυγχάνει ταυτοχρόνως έλεγχον ακουσίων σωματικών λειτουργιών (καρδιακός παλμός, μεταβολισμός, κλπ.) με πολλαπλά οφέλη δια την υγείαν του, αλλά κυρίως την κατάκτησιν της εσωτερικής γαλήνης (νιρβάνα-ζεν) εν μέσω τρικυμίας.
Περισσότερα: Ρηξικέλευθη πρότασις προς Εθνικήν Κυβέρνησιν των Ελλήνων
Letter to you
«Η δουλειά μου ήταν πάντα να κρίνω την απόσταση ανάμεσα στην αμερικάνικη πραγματικότητα και το αμερικάνικο όνειρο».
Bruce Springsteen
Μπαίνοντας πλέον στην όγδοη δεκαετία της ζωής του, ο Bruce Springsteen κυκλοφόρησε πριν από λίγες μόλις ημέρες τον εικοστό δίσκο της καριέρας του. Ο δίσκος έχει τον τίτλο “Letter to you” και, για όσους αρέσκονται στα στατιστικά στοιχεία, έκανε τον Springsteen τον πρώτο καλλιτέχνη στην ιστορία που είδε δίσκο του να μπαίνει στο Top Five του Billboard για έκτη συνεχόμενη δεκαετία
Αν το προηγούμενο στοιχείο δεν αρκεί, ας αναφέρουμε πως στη θρυλική λίστα των ”500 Greatest Albums Of All Time” του περιοδικού Rolling Stone, ο Bruce Springsteen έχει οχτώ δίσκους. Από πάνω του βρίσκονται μόνο οι Rolling Stones και οι Beatles με δέκα, και ο Bob Dylan με έντεκα δίσκους.
Ο Bruce Springsteen, λοιπόν, είναι πάλι εδώ και καταφέρνει για μια ακόμη φορά να μας συνταράξει με τον δυναμικό και παράλληλα μελωδικό ήχο του, τους γεμάτους ενσυναίσθηση στίχους του αλλά και τη μοναδική ερμηνεία του. Ο δίσκος αυτός είναι μια κατάθεση ψυχής, ένα γράμμα που έγραψε για όλους εμάς που θα τον ακούσουμε. Φροντίζει να μας το δηλώσει στο ομώνυμο τραγούδι του δίσκου. « Στο γράμμα αυτό, έκλεισα τους φόβους και τις αμφιβολίες μου. Τα άσχημα πράγματα που βίωσα και τις αλήθειες στις οποίες κατέληξα. Έκλεισα μέσα τον ήλιο και τη βροχή. Τις χαρές μου και τους πόνους. Τα νυχτερινά αστέρια και τον πρωϊνό γαλάζιο ουρανό. Και όλα αυτά σου τα στέλνω μέσα σε αυτό το γράμμα»
Σελίδα 1 από 72
