Λεπτομέρειες
Κατηγορία: Ραφήνα-Πικέρμι

Comic1

 

Η κατάρα για έναν τόπο είναι να παράγει ήρωες, εθνάρχες, ηγέτες, γιατί με την ίδια ευκολία που τους αναδεικνύει, καταφέρνει να εκθρέψει και μία άλλη κατηγορία «επαγγελματιών». Εκείνων του εμπορίου της μνήμης και της Ιστορίας.

Δεν είναι τυχαίο το ότι χώρες με μικρότερη αναλογία ηρώων/εθναρχών/ηγετών κλπ προς τον πληθυσμό τους, βρίσκονται σε ανώτερο πολιτισμικό στάδιο.  Ας δούμε την Ελλάδα του 20ου αιώνα, με Μακεδονικό αγώνα, Βαλκανικούς πολέμους, παγκόσμιους πολέμους, άσχετους πολέμους, χαμένους πολέμους, εκστρατείες, αλλαγές συνόρων. Μία Ελλάδα με πυκνή σύγχρονη Ιστορία, μέσα από την οποία ξεπήδησαν ευκαιρίες για ανάδειξη προσωπικοτήτων και ας τη συγκρίνουμε με τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την Ισπανία, τη Ρωσία, αλλά και με το Ισραήλ, την Τουρκία, την Αίγυπτο, οποιαδήποτε αραβική χώρα.  Χώρες με εξίσου πυκνή ή και πολύ πυκνότερη σε μεγάλα γεγονότα, Ιστορία. Μετρώντας προσωπικότητες και αγάλματα μπορεί κανείς να βρει το όριο που χωρίζει την Ανατολή από τη Δύση.

Αγαπάμε την ανάθεση της μοίρας μας σε άλλους. Θέλουμε ήρωες για να τους την αναθέσουμε. Έχουμε ανάγκη από ήρωες και τα αγάλματα τους, αφού δεν μπορούμε να γίνουμε εμείς αυτοί που θα πάμε την κοινωνία μας ένα βήμα πιο μπροστά. Αντίθετα την πάμε πολλά βήματα πιο πίσω και μάλιστα σε κάθε μας απόφαση, σε κάθε μας ενέργεια. Έχουμε ανάγκη από ήρωες και για έναν άλλο λόγο, πολύ πιο μικροπρεπή. Για να τους χρησιμοποιήσουμε ως στοιχεία ταυτότητας. Της ταυτότητας που έχουμε προ πολλού χάσει. Ειδικά εκείνοι που θεωρούν πως η ταυτότητα κάποιου είναι το φολκλόρ, τα πρόσωπα και η μεταφερθείσα από τις προηγούμενες γενιές, μνήμη.  Αυτοί είναι που σταμάτησαν να έχουν ταυτότητα και βασίζονται σε ότι τους είπε κάποιος, κάποτε πως τους χαρακτηρίζει.

Λεπτομέρειες
Κατηγορία: Ραφήνα-Πικέρμι

NaftikiEllas

 του   Α ν τ ώ ν η   Λ α ζ α ρ ή

Βιολόγου, καθηγητή Μ.Ε.

 

Το λιμάνι της Ραφήνας πριν από πενήντα έξι χρόνια.

Το «ΡΕΝΑ» απέχει πολύ από τα πλοία της Ραφήνας της σημερινής εποχής.

Με εξαίρεση την τελευταία χρονιά, το λιμάνι της Ραφήνας εξελίχθηκε σε «μήλον της έριδας» για τις ακτοπλοϊκές εταιρείες. Η θέση της Ραφήνας στα ανατολικά της Αττικής διευκολύνει το πέρασμα στα νησιά. Η ιδιαιτερότητα της Ραφήνας είναι πως το λιμάνι βρίσκεται στην καρδιά της πόλης και η λειτουργία του επιβαρύνει σημαντικά τη ζωή της πόλης.

Από το 1965 η Ραφήνα χτίστηκε σε μεγάλο βαθμό ακολουθώντας το παράδειγμα της υπόλοιπης Αττικής. Το Πανόραμα στη φωτογραφία είναι αδόμητη περιοχή. Το πώς δημιουργήθηκαν οι πολυώροφες πολυκατοικίες είναι λίγο πολύ γνωστό.

Από τη δεκαετία του ‘80 και μετά η σχέση λιμανιού και πόλης γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. Από το 2000 και μετά η σχέση γίνεται ασφυκτική.

Λεπτομέρειες
Κατηγορία: Ραφήνα-Πικέρμι

agalma04

 

Η μεγάλη ηλεκτρονική ψηφοφορία της atticavoice συνεχίζεται και αυτή την εβδομάδα. Με αμείωτο ρυθμό οι συμπολίτες μας  σπεύδουν και φηφίζουν για την προτομή της καρδιάς τους. Για τη φάτσα που θέλουν να έχουν δίπλα τους στο παγκάκι, την ώρα που αγναντεύουν το πέλαγο και τα καράβια που τραβούν για τα νησιά. Η Δημοκρατία πανηγυρίζει για την αθρόα συμμετοχή των πολιτών, γιορτάζει για το γεγονός αυτό και έχει κάθε λόγο να αισιοδοξεί για το μέλλον.

Στο θέμα μας, τώρα : Μέχρι στιγμής έχουν ψηφίσει 923 συμπολίτες μας σε αυτή τη μοναδική γιορτή της Δημοκρατίας και όπως όλα δείχνουν, την επόμενη εβδομάδα ίσως γίνει η μεγάλη ανατροπή και τεθεί επικεφαλής της κούρσας ο δικός μας άνθρωπος, ο Γιάννης ο Γαλάτης.

Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα έχουν ως εξής :

 

Ζεύγος Πατούλη: 250 ψήφοι

Ευάγγελος Μπουρνούς: 231 ψήφοι

Γιάννης Γαλάτης : 230 ψήφοι

Ραχήλ Μακρή: 128 ψήφοι

Ζεύγος Κούγια-Μπέου: 58 ψήφοι

 

Οι υπόλοιποι υποψήφιοι έχουν καταποντιστεί. 

Όπως όλα δείχνουν, οι τρεις πρώτοι υποψήφιοι θα παλέψουν σκληρά για την πρώτη θέση. Ίσως το πιο δίκαιο θα ήταν να τοποθετηθούν οι προτομές και των τριών πρώτων υποψηφίων στη μικρή πλατεία, η οποία θα μπορούσε να ονομαστεί και πλατεία Ηρώων και εκεί να γίνεται και η κατάθεση στεφάνων στις ονομαστικές τους εορτές. 

Αλλά και οι άλλοι δύο υποψήφιοι, η Ραχήλ Μακρή και το ζεύγος Κούγια-Μπέου πρέπει με κάποιο τρόπο να ανταμειφθούν για την προσφορά τους στον τόπο. Ίσως την επόμενη φορά, σε κάποιο άλλο μέρος που θα βρεθούν πάλι αρχαία και θα τα σκεπάσουν, να βάλουν και αυτών τις προτομές

Κάποτε ένας φίλος, με κάθε σοβαρότητα και χωρίς διάθεση αστεϊσμού, μου είπε πως η Γερμανία, σε αντίθεση με μας, δεν έχει εθνικούς ήρωες. Μάλλον γι αυτό βρίσκεται σ αυτό το χάλι. Σε αντίθεση με μας, που λέει ο φίλος

Όσοι δεν έχετε ψηφίσει ακόμη, σηκωθείτε από τους καναπέδες, μπείτε εδώ και ψηφίστε τον εκλεκτό σας 

Ακολουθεί η ανάλυση των αποτελεσμάτων με τα ειδικά γραφήματα που έχουν επιμεληθεί οι ειδικοί εκλογολόγοι της atticavoice

 

Λεπτομέρειες
Κατηγορία: Ραφήνα-Πικέρμι

καλή

του Θεμιστοκλή Λαζαρή

 

Σαν τις αλογόμυγες στης άνοιξης την πλάτη

Τώρα χάσκουν αδειανά

Τα πολυβολεία.

 

Οχυρό: ένα καλά φυλαγμένο μυστικό της Ραφήνας. Ένας δασωμένος λόφος που αγναντεύει την πόλη, την Πεντέλη, τη θάλασσα. Γνωστός στους περισσότερους κατοίκους της περιοχής για τις αθλητικές εγκαταστάσεις και τα σχολεία στην ανατολική πλευρά του. Για λίγους ίσως, κάτι πολύ περισσότερο: ένας ερειπιώνας που θυμίζει μια πονεμένη, όχι και τόσο μακρινή ιστορία αυτού του τόπου: τη Γερμανική Κατοχή.

Αρκετές γενιές παιδιών και νέων γαλουχήθηκαν εξερευνώντας τα μυστικά του, πάντα κάτω από το γοητευτικό φάσμα του άγνωστου κινδύνου, απόλυτα υπαρκτού τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’50, με διάσπαρτα πυρομαχικά ακόμη ενεργά, κατά βάση μυθικού στην αυγή του 21ου αιώνα. Οι πρώτοι επίδοξοι εξερευνητές έβλεπαν τον χώρο με άλλα μάτια: εκείνοι είχαν ακόμα νωπές τις μνήμες του τί σήμαινε αυτή η θέση, για τρία χρόνια απτό σύμβολο της ξένης κυριαρχίας. Οι επόμενοι κάτι είχαν ακούσει από γονείς, παππούδες ύστερα... Σήμερα πια, το Οχυρό είναι ένα κομμάτι θρύλου, το φιλικό δάσος καλύπτει ξεχασμένο πόνο και ιστορίες ανακατεμένες με τη φαντασία που χαρίζει η απόσταση.

Ναι, για όλους αυτούς τους λόγους η ανάδειξη αυτού του μνημειακού συνόλου της σύγχρονης ιστορίας ήταν για χρόνια στο στόμα πολλών, ως όνειρο ή επιδίωξη. Σήμερα ωστόσο, όταν φαίνεται πως έφτασε πια η ώρα, τα σχέδια που απλώνονται στο χαρτί ξενίζουν αρκετά: πρώτα για την αισθητική, έπειτα για τα μέσα, και πάνω απ’ όλα για την ουσία.

 

Λεπτομέρειες
Κατηγορία: Ραφήνα-Πικέρμι

vote2

 

Η μεγάλη ηλεκτρονική ψηφοφορία της Atticavoice συνεχίζεται και αυτή την εβδομάδα, αγαπητοί φίλοι. Κόντρα στις άνωθεν αποφάσεις ερήμην της λαϊκής θέλησης, αποφασίζουμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Κάνουμε κλικ εδώ  και ψηφίζουμε εμείς αυτόν που θέλουμε να βλέπουμε στο βάθρο της μικρής πλατείας, δίπλα από το Ταχυδρομείο της Ραφήνας.

Για όσους θελήσουν να σκεφτούν ότι η κίνησή μας εκπορεύεται από διάθεση στείρας αντιπολίτευσης προς το δήμαρχο Ραφήνας, ας μη βιαστούν και ας μάθουν πως και ο ίδιος ο δήμαρχος είναι υποψήφιος στη μεγάλη ψηφοφορία μας και τα πηγαίνει μάλιστα πάρα πολύ καλά. Πάμε λοιπόν να δούμε τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα

Όπως μπορούμε να δούμε, η μάχη προμηνύεται σκληρή. Αυτή τη στιγμή εμφανίζονται δύο πολύ δυνατά φαβορί που έχουν ξεχωρίσει αρκετά. Από τη μία μεριά είναι το ζεύγος Πατούλη και από την άλλη, ο νυν δήμαρχος Ραφήνας, Ευάγγελος Μπουρνούς.

Ακολουθεί, σε απόσταση αναπνοής από τους προαναφερόμενους, ο γνωστός κοσμικός της Ραφήνας και της Μυκόνου Γιάννης Γαλάτης και λίγο πιο πίσω η πολιτική ακτιβίστρια Ραχήλ Μακρή. Αξιοσημείωτη επίδοση επίσης καταγράφει το δικαστικό ζεύγος Μπέου-Κούγια, ενώ οι άλλες τρεις υποφηφιότητες, αυτές του Κυριάκου Μητσοτάκη, του Κωνσταντίνου Μπογδάνου και του Άδωνι Γεωργιάδη, δεν πήραν ούτε των δικών τους ανθρώπων την ψήφο  .

Για βοήθεια όσων αμφιταλαντεύονται, δίνουμε παρακάτω μια σύντομη παρουσίαση των υποψηφιοτήτων. Ελπίζουμε να νικήσει ο καλύτερος και υποσχόμαστε πως θα συνεχίσουμε τον αγώνα. Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας θα ανακοινωθούν στο δήμαρχο με το πέρας της διαδικασίας και θέλουμε να πιστεύουμε πως δεν θα τα αγνοήσει

Ακολουθεί η παρουσίαση των υποψηφιοτήτων. Λίγα λόγια και ένα τραγουδάκι για τον καθένα. Σας ευχόμαστε καλή διασκέδαση

 

Λεπτομέρειες
Κατηγορία: Ραφήνα-Πικέρμι

Kitsch 2

 

Χάζευα τη φωτογραφία και δεν το χωρούσε ο νους μου. Πόση γελοιότητα μπορεί να χωρέσει σε μία εικόνα; Ο έξυπνος διαφημιστής Barnard όταν επινόησε την αρχικά  «ιαπωνική»  (και μετά «κινέζικη») ρήση, πως σε μία εικόνα χωρούν χίλιες λέξεις, δεν θα μπορούσε να φανταστεί και πόσο kitsch ή  πόση γελοιότητα χωρούν σε μία εικόνα.

Όντως, η οπτικοποίηση της έπαρσης, με μία φωτογραφία του «πεφουσκωμένου ταώ*» δίπλα σε ένα άδειο βάθρο (και μάλιστα κακόγουστο), να καμαρώνει για το υπέρ του βάθρου κενό, αποτελεί αν όχι γκαγκ από βουβή κωμωδία του Buster Keaton, τουλάχιστον παράδοξο.  Μάλιστα, για να αποδοθεί ένα «υπερρεαλιστικό άλλοθι» στη σκηνή, ο επαιρόμενος θα μπορούσε να ανέβει στο βάθρο και να φωτογραφηθεί σε στάση «περιπάτου» ή με μια ομπρέλα στο χέρι. Δυστυχώς η φαντασία είναι το πρώτο θύμα της κακογουστιάς.

Αν παρατηρούσε την εικόνα ένας εικαστικός, μάλλον θα ένιωθε απορία για το πως γίνεται αντικείμενο θαυμασμού ένα βάθρο (και μάλιστα κακόγουστο). Θα ένιωθε αμήχανα για την τέχνη του. Εν προκειμένω και λόγω βάθρου (και μάλιστα κακόγουστου)  θα πρέπει να κάνουμε γλύπτη τον εικαστικό μας. Αν το βάθρο είναι αυτό που θαυμάζει και κοιτάει με περισσή λαγνεία ο παρατηρητής, ενδεχομένως το έργο που θα τοποθετηθεί στο μέλλον, να είναι απλά το έρμα. Το συμπλήρωμα του χώρου, για να μη μείνει το βάθρο μόνο κι έρημο. Αυτό και η ασχήμια του.

Σε αντιδιαστολή με τον υποθετικό εικαστικό της προηγούμενης παραγράφου, ένας λογοτέχνης θα έβρισκε μία αφορμή για να γράψει μία καλή φάρσα, που να σπάει ταμεία τα καλοκαίρια ως επιθεώρηση στο Δελφινάριο. Ένας γελοιογράφος μπορεί και να παρατούσε το πενάκι του, διαπιστώνοντας πως η πραγματικότητα ξεπερνάει σε γελοιότητα τις δικές του έξυπνες μεν, αλλά όχι τόσο αστείες επινοήσεις.

Ένας  σκηνοθέτης πάλι θα μπορούσε να εμπνευστεί μία ταινία επιστημονικής φαντασίας, όπου οι άνθρωποι δεν χρειάζεται πια  να βλέπουν την τέχνη, την έμπνευση αποτυπωμένη επί της ύλης, αλλά να την φαντάζονται όπως εκείνοι θέλουν. Κι ένας ζωγράφος θα ζωγράφιζε την ίδια τη φωτογραφία ή και σκέτο το βάθρο, αφού είναι το αντικείμενο του θαυμασμού.

Λεπτομέρειες
Κατηγορία: Ραφήνα-Πικέρμι

oxyro01

 

του Αντώνη Λαζαρή

 

Σε κάθε τόπο, μικρό ή μεγάλο, υπάρχουν άνθρωποι που συνδέουν το σήμερα με το χθες. Συνδετικοί κρίκοι γενεών και γενεών. Άνθρωποι που διασώζουν γεγονότα, αφηγήσεις, μνήμες του χθες. Οι άνθρωποι αυτοί επιτελούν ένα πραγματικό λειτούργημα.

Ο Στάθης ο Δημητρακός είναι η ζωντανή φωνή της ιστορίας της Ραφήνας. Γεννήθηκε μέσα στην Κατοχή. Οι γονείς του είναι από την Τρίγλια της Βιθυνίας και την Εύβοια. Θα πάρει το όνομα του θείου του που νιόπαντρος σκοτώθηκε στην Αλβανία τον Δεκέμβρη του 1940. Ο πατέρας του ήταν στο ΕΑΜ, όπως και αρκετοί ακόμα στη Ραφήνα.

Από μικρός του άρεσε να ακούει τους μεγαλύτερους να μιλούν για όσα είχαν ζήσει. Στην μεταπολεμική Ραφήνα η Μνήμη της Κατοχής ήταν ολοζώντανη. Οι διαφυγές που πραγματοποιήθηκαν από το λιμάνι της Ραφήνας κατά τη διάρκεια της Κατοχής είναι το πιο σημαντικό γεγονός της ιστορίας αυτής της μικρής πόλης.

Με τον καιρό ξεχάστηκαν από τους πολλούς οι διαφυγές, το ΕΑΜ, οι Γερμανοί της κατοχής, ο Δημήτρης ο Βαμβακάς, η Κατίνα, ο Otto, ο Teo, το Οχυρό, οι απλοί άνθρωποι που αντιστάθηκαν με όποιον τρόπο μπορούσαν απέναντι στους καταχτητές.

Ας διαβάσουμε τι έχει να μας πει για το Οχυρό και την μεγάλη του ιστορία. Τόπους, όπως το Οχυρό, θα πρέπει να τους σεβόμαστε. Η ιστορία δεν είναι ιός που μεταλλάσσεται. Η ιστορία είναι ζωντανή γύρω μας. Ας ακούσουμε τι έχει να μας πει η ίδια η Ιστορία, αφτιασίδωτη και αμεταποίητη.

Η ανάπλαση του Οχυρού που ανακοινώθηκε πρόσφατα είναι ένα ακόμα ένα πυροτέχνημα ανθρώπων που αντιλαμβάνονται την ιστορία του τόπου μας με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο, για πολλούς με έναν αμφιλεγόμενο τρόπο.

Τα καλύτερα μαθήματα μας τα έχουμε κάνει στο Οχυρό, στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, στις Μαρίκες, στον Άγιο Νικόλαο. Και σε κάποια από αυτά είχαμε την τύχη να έχουμε μαζί μας τον Στάθη το Δημητρακό.

 

Ακολουθεί ένα σχετικό κείμενο που έχει γράψει ο Στάθης ο Δημητρακός για το Οχυρό Ραφήνας στο triglianoi.gr 

 

  1. Εκχερσωτές της Πεντέλης. Θρασείς μέχρι το μεδούλι
  2. Επιχωματώσεις «ο Δήμος»
  3. Ποια μέτρα - Ποια πανδημία;