Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος - Κάλεσμα
Το μέτωπο για την κατάργηση των αντι-περιβαλλοντικών νόμων της κυβέρνησης εξαπλώνεται!
Περιβαλλοντικά κινήματα και συλλογικότητες απ' άκρη σ' άκρη στην Ελλάδα ενώνουν τη φωνή τους!
Θα υπερασπιστούμε τα ρέματα, τα βουνά, τις θάλασσές μας!
Είμαστε στο πλάι των τοπικών κοινωνιών που αγωνίζονται να σώσουν τους τόπους τους!
Περισσότερα: Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος - Κάλεσμα
Η κρίση εξαφάνισης των ειδών επιταχύνεται από την ανθρωπογενή καταστροφή του περιβάλλοντος
Η "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", η εφημερίδα του αστικού κράτους και ναυαρχίδα της εξουσίας, σταθερός φορέας συντηρητικών απόψεων και δεξιών πεποιθήσεων, από τον Γούναρη και τον Τσαλδάρη, στον Καραμανλή της ΕΡΕ, έως σήμερα που είναι προπαγανδιστικό όχημα του petit Koulis (βλ. Liberation), όταν δημοσιεύει άρθρα γνώμης «εσωτερικής παραγωγής» είναι πραγματικά απαράδεκτη και ακατάλληλη για ανάγνωση. Τουλάχιστον από σοβαρούς και απροκατάληπτους αναγνώστες. Οι έρευνες της όμως σε θέματα περιβάλλοντος, όπως και οι συνεργασίες και αναδημοσιεύσεις που κάνει, την καθιστούν μοναδική.
Εδώ αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο από την εφημερίδα, αναδημοσίευση από το Proceedings of the National Academy of Sciences και το Associated Press (βλ. εδώ) που αποδεικνύει σαφώς πως η πανδημία COVID-19 αποτελεί ξεκάθαρο παράδειγμα των κινδύνων που εγκυμονεί η αδιάκοπη καταστροφή του περιβάλλοντος. «Το εμβόλιο για τον κορωνοϊό ήταν η ίδια η φύση. Η πανδημία αποδεικνύει πόσο έχουμε κακοποιήσει το φυσικό περιβάλλον», λέει, μιλώντας στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», ο Χεράρντο Σεμπάλος του επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Η συνέχεια στο άρθρο και ο έχων ώτα ακουέτω. Για να καταλάβουμε τι σημαίνει όλη αυτή η καταστροφή που οι άνθρωποι βαφτίζουμε «ανάπτυξη» και πως σύντομα θα κληθούμε να αποπληρώσουμε το δάνειο από το μέλλον με τη ζωή. Τη δική μας ή των παιδιών μας, αν δεν αλλάξουμε πια τροπάριο.
Χατζηδάκη και λοιποί βλαχοδήμαρχοι, καταστροφείς του περιβάλλοντος και του μέλλοντος. το ακούτε;
Η κρίση εξαφάνισης των ειδών επιταχύνεται (pnas.org. AP, kathimerini.gr, dasarxeio.com)
Προς την έκτη μεγάλη εξαφάνιση των ειδών στην ιστορία της Γης οδεύει ταχέως ο πλανήτης μας, με τον άνθρωπο να καταστρέφει συστηματικά τη φύση, σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη η οποία εξέτασε την εξαφάνιση σπονδυλωτών ειδών. Η περιβαλλοντική αυτή κρίση αποτελεί υπαρξιακή απειλή όχι μόνο για χιλιάδες είδη ζώων και φυτών, αλλά και για τον ίδιο τον ανθρώπινο πολιτισμό, όπως αναφέρει η αμερικανική ειδησεογραφική ιστοσελίδα HuffPost.
Πλατεία Δημητρίου Ρ. Θεοχάρη
Του Θεμιστοκλή Λαζαρή
Ήρθαν λοιπόν οι πρώτες σχάρες στην Πλατεία Ταχυδρομείου.
Αναμενόμενο βέβαια. Από καιρό το ξέραμε ότι, στο τέλος της έρευνας, κάπως έτσι θα έμοιαζε η ανάδειξη. Είναι μάλιστα μια μεγάλη νίκη της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας το πόσα πολλά, πόσα περισσότερα απ’ ό,τι σχεδιαζόταν αρχικά, παρέμειναν τελικά ορατά. Στο φως. Εις μνήμην.
Αλλά να.
Σου σφίγγουν κάπως την καρδιά τα πλέγματα. Στενά πολύ, ίσα που αφήνουν να δεις από κάτω τους. Και λίγα μέτρα γύρω σου να σύρεις το βλέμμα, μόνο στο σίδερο θα εστιάσει το μάτι.
Όσο κι αν ξέρεις. Αν ξέρεις.
Βγήκαν και τα πρώτα τραπέζια. Οι μαγαζάτορες, απηυδισμένοι από το χώμα και τη σκόνη, ανασαίνουν ελεύθερα κι απλώνονται στον ανοιχτό χώρο. Πάνω στην ώρα ήλθε για τα μέτρα.
Ακούγεται μάλιστα πως όπου να ‘ναι φτάνει κι ο Βενιζέλος για τα βαφτίσια. Άγαλμα, βέβαια. Στη θέση την εξαρχής ορισμένη. Άλλωστε το Πλατεία «Ταχυδρομείου» όνομα αξιοπρεπές δεν ήταν βέβαια. Μάλλον για παρατσούκλι έκανε.
Και θα ρωτήσετε: Και τι λοιπόν σ’ ενοχλεί απ’ αυτά; Οι προστατευτικές σχάρες; Τα τραπέζια; Οι κάδοι; Το τσιμέντο; Ή μήπως το πρόβλημα είναι ο Βενιζέλος τελικά;
Τίποτα απ’ όλα αυτά συγκεκριμένα. Το καθένα φτάνει στην ώρα του, προγραμματισμένα, ορθολογικά και συμπεφωνημένα. Ασήμαντα τελείως εξάλλου, αν συγκριθούν με τόσα και τόσα τρέχοντα.
Όμως φοβάμαι την κανονικότητα, που στέλνει τα αρχαία στην ακίνδυνη αφάνεια, που ξαναδίνει «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι» και που χαρίζει σε μαρμάρινους μπροστάρηδες ό,τι δεν τους ανήκει.
Κλείνουμε και ξεπουλάμε
Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα,
ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός,
ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας,
ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος,
ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο,
ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο …
Και μια και μπήκατε στον κόπο,
ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.
Ζοζέ Σαραμάγκου (Νόμπελ Λογοτεχνίας 1998)
Την ώρα που η πρόσφατη κρίση της πανδημίας ανέδειξε περίτρανα το ζωτικό και πολλαπλό ρόλο που μπορεί να παίξει ένας ισχυρός δημόσιος τομέας στη διαχείριση της κρίσης, αυτήν ακριβώς τη στιγμή, οι αναίσχυντοι πουλάνε ό,τι έχει απομείνει σε αυτή την έρημη χώρα. Από τη μία μεριά σφραγίζουν τα εργοστάσια της ΔΕΗ - κλείνοντας το μάτι στις γερμανικές και στις ελληνικές ιδιωτικές εταιρίες - χωρίς κανένα σχεδιασμό για την ενεργειακή αυτάρκεια και την ενεργειακή αυτονομία της χώρας και από την άλλη μεριά ετοιμάζονται να πουλήσουν σε ιδιώτες το 80% των αποθεμάτων νερού
Ο λοβοτομημένος και αποχαυνωμένος λαός αυτής της χώρας παρακολουθεί αμέτοχος, αδιάφορος και ανενημέρωτος τη λεηλασία του πλούτου του και τη μετατροπή βασικών αγαθών σε εμπορεύματα και μόνο κάποιοι λίγοι, αρνούμενοι να το αποδεχθούν μοιρολατρικά, έχουν το κουράγιο και το πείσμα να αντιστέκονται.
Κάποιοι σαν αυτούς τους κατοίκους των Σταγιατών Πηλίου που αρνούνται να εκχωρήσουν το νερό του χωριού τους προς εκμετάλλευση «Δεν αγοράζω δεν πουλώ, μα με κερνάς και σε κερνώ/σαν το νερό των Σταγιατών δεν έχει».
Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ένας από αυτούς που αγωνίζονται κόντρα στην ιδιωτικοποίηση της πηγής του χωριού, μαζί με την Εστουδιαντίνα της Νέας Ιωνίας Βόλου τραγουδά για το νερό των Σταγιατών και συγκινεί. Κόντρα στου αναίσχυντους νεοφιλελεύθερους και στους χυδαίους Μπέους, η τέχνη μαζί με τα παιδιά ανοίγουν παράθυρα ελπίδας
Τα μπάζα στον Βαλανάρη μένουν. Ο δήμος λέει πως "καθαρίζει" των άλλων αφού τα δικά του δεν τα βλέπει
Παρατημένα αδρανή (μπάζα) στην οδό Καρπασίας. Γιατί δεν ρίχνει ένα πρόστιμο ο δήμος στον ..εαυτό του;
Αυτό που οι εξουσίες σιχαίνονται είναι η ευθύνη. Μάλλον σωστότερα διατυπωμένο, αυτοί που αναλαμβάνουν την εξουσία «με ευθύνη» είναι αυτοί που σιχαίνονται την ευθύνη περισσότερο απ’ όλους. Όταν έρχεται η στιγμή της λογοδοσίας επιλέγουν να λογοδοτήσουν για ότι άλλο εκτός από εκείνα τα θέματα που φέρθηκαν ανεύθυνα ή –ακόμα χειρότερα- με εγκληματική αδιαφορία. Σε πολλά δύσκολα ζητήματα, η αδιαφορία μπορεί να μην είναι απλά πλημμελής άσκηση καθηκόντων, αλλά στοχευμένα και με αντάλλαγμα, κάλυψη πλημμελειών τρίτων. Και εδώ είναι που μπερδευόμαστε πάρα πολύ.
Ο δήμος Ραφήνας διατυμπανίζει από τα «δικά του» φερέφωνα* (που πια δεν είναι ένα ή δύο) την ψευδεπίγραφη επιμέλεια του στην καθαριότητα, την επιβολή προστίμων (sic) για εγκαταλειμμένα προϊόντα εργασιών συντήρησης πρασίνου, για ογκώδη αντικείμενα κλπ. Χρησιμοποιούμε τη λέξη «διατυμπανίζει» αφού κραυγάζει για μία ή δύο περιπτώσεις, που δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένας παρατημένος καναπές από κάποιον απαράδεκτο δημότη ή για πέντε σάκους με φύλλα και κλαδιά από κάποιον άλλο, εξίσου αντικοινωνικό πολίτη. Όμως δεν λέει κουβέντα για τα μπάζα που έχουν απορριφθεί στον Βαλανάρη ποταμό του Πικερμίου από εργολάβο, εργαζόμενο υπό την εποπτεία του δήμου του ίδιου και για την αποκομιδή των οποίων έχει εκδοθεί εντολή από την Περιφέρεια Αττικής, αντιπεριφέρεια ανατολικής Αττικής. Η οποία μάλιστα τον καταδεικνύει ως υπεύθυνο.
Κομισιόν: Υψηλός κίνδυνος για εκτεταμένες δασικές πυρκαγιές σε όλη την Ευρώπη
Προειδοποιήσεις που πέφτουν στο κενό. Η Ελλάδα συμμετέχει στην πλανητική καταστροφή με τον νόμο Χατζηδάκη που ευνοεί την αποδάσωση. Κανείς δεν μποεί να δηλώνει ανήσυχος, κανείς δεν είναι αθώος. Σε μία ατελείωτη σειρά καταπατητών και εκχερσωτών, που υποκρίνονται τους «ευαίσθητους» που φυτεύουν τις γλάστρες του ΣΚΑΙ. Όλοι συνετέλεσαν στην καταστροφή. Με αιχμές των τελευταίων ετών τους Τσιρώνη, Φάμελο, Σταθάκη, Μητσοτάκη και πάνω απ’ όλους τον απόλυτα επικίνδυνο Χατζηδάκη. Κανείς δεν μπορεί να πει «Δεν ήξερα». Ούτε και εμείς που δεν κάνουμε κάτι δραστικό, για να σταματήσουμε επιτέλους αυτή την καταστροφή. Ούτε βέβαια και η Κομισιόν που εδώ προειδοποιεί αλλά από πίσω υπονομεύει κάθε προσπάθεια διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος, αφού δεν είναι τίποτα άλλο από ένα «συστημικό εργαλείο» (σχόλιο της Attica Voice)
.........................
Η ΕΕ αναμένει πως οι ξηρές κλιματικές συνθήκες θα προκαλέσουν ασυνήθιστα εκτεταμένες δασικές πυρκαγιές στην ήπειρο κατά τους ερχόμενους μήνες, περιλαμβανομένων των κεντρικών και των βορείων περιοχών, οι οποίες συνήθως διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο, ανακοίνωσε σήμερα ο ευρωπαίος επίτροπος διαχείρισης κρίσεων.
Μετά τις ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες, άνω του μέσου όρου, της άνοιξης, δασικές πυρκαγιές έχουν ξεσπάσει ήδη τις τελευταίες ημέρες στη Σουηδία και τη βόρεια Γαλλία, σύμφωνα με τα στοιχεία που διένειμε το Ευρωπαϊκό Σύστημα Πληροφόρησης για Δασικές Πυρκαγιές (EFFIS).
Αυτές θα πρέπει να προστεθούν στις πυρκαγιές σε Πορτογαλία και Ιταλία, δύο χώρες ιδιαιτέρως ευεπίφορες στις πυρκαγιές λόγω του θερμού κλίματός τους.
Η Ευρωπαϊκη Επιτροπή αναμένει πως η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες: “Η περίοδος των πυρκαγιών φέτος αναμένεται να είναι άνω του συνήθους μέσου όρου, όσον αφορά τον αριθμό των πυρκαγιών και των αποτεφρωμένων περιοχών στην Ευρώπη”, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ο ευρωπαίος επίτροπος Γιάνεζ Λέναρτσιτς, αναφερόμενος στην περίοδο Ιουνίου -Σεπτεμβρίου, η οποία είναι συνήθως η πιο θερμή στην ήπειρο.
Περισσότερα: Κομισιόν: Υψηλός κίνδυνος για εκτεταμένες δασικές πυρκαγιές σε όλη την Ευρώπη
Νόμος Χατζηδάκη. 4685/2020: Αντιδασικό τερατούργημα
Ο Χατζηδάκης θα πάθει ό,τι έπαθαν Σταθάκης και Φάμελλος
(αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ φ.1049 30/5/2020)
Στις 15 Μάη, αρχίσαμε να αναφερόμαστε στην παράγραφο 13 του άρθρου 48 του αντιδασικού πολυνόμου 4685/2020 του Χατζηδάκη, με την οποία επιχειρείται πάλι η νομιμοποίηση παράνομα ξεχερσωθέντων δασών, παρά το γεγονός ότι δύο φορές το ΣτΕ έκρινε ότι οι υπουργικές αποφάσεις των Σταθάκη και Φάμελλου, με τις οποίες επιχειρήθηκε αυτή η νομιμοποίηση, είναι αντισυνταγματικές.
Θα ξεκινήσουμε με αποσπάσματα από την πρώτη απόφαση του ΣτΕ, που είναι η 645 του Ε’ τμήματος και δημοσιεύτηκε στις 3 Απρίλη του 2019:
«Υπό τα δεδομένα αυτά, κατά την άποψη που επικράτησε στο Τμήμα, η εξαγορά δασών/δασικών εκτάσεων που εκχερσώθηκαν προ του 1975 αυτογνωμόνως, προκειμένου να καλλιεργηθούν, και η μεταβίβαση κυριότητας, έναντι τιμήματος, στους κατόχους αυτών, υπό την προϋπόθεση ότι η αγροτική χρήση συνεχίζεται έως την έκδοση της πράξης εξαγοράς και θα συνεχιστεί στο μέλλον (άρθρο 47 παρ. 5 επ. του νόμου 998/1979) αντίκεινται προς τα άρθρα 24 παρ. 1 και 117 παρ. 3 του Συντάγματος, όπως βασίμως προβάλλεται.
Στην κρινόμενη όμως περίπτωση, η επίκληση της ενίσχυσης της εθνικής οικονομίας και της απασχόλησης γίνεται όλως αορίστως, ενώ η αυθαίρετη εκχέρσωση και εν συνεχεία αγροτική εκμετάλλευση δασών και δασικών εκτάσεων - και μάλιστα από πρόσωπα μη ασχολούμενα κατ’ επάγγελμα με τη γεωργία… δεν συνιστούν, επ’ ουδενί, επίκληση εξαιρετικής ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή, έστω, οικονομική σημασία, που θα δικαιολογούσε την έγκριση των, αυθαιρέτως πραγματοποιηθεισών προ του 1975 εκχερσώσεων δασών και δασικών εκτάσεων…
Περισσότερα: Νόμος Χατζηδάκη. 4685/2020: Αντιδασικό τερατούργημα
ΧΥΤΑ Γραμματικού. Κάλεσμα του ΕΚΛΑΑ με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΛΕΣΜΑ
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου – Ανατολικής Αττικής, καλεί τους κατοίκους της περιοχής μας να υψώσουν για ακόμα μια φορά τη φωνή τους απέναντι στο αίσχος του ΧΥΤΑ Γραμματικού, ένα έργο που αποτελεί έγκλημα για το περιβάλλον και τις ζωές όλων μας!
Ενώνουμε τη φωνή μας με τους κατοίκους της Δυτικής Αθήνας και της Δυτικής Αττικής που δίκαια αγωνίζονται για το οριστικό κλείσιμο του ΧΥΤΑ Φυλής που εδώ και δεκαετίες μολύνει την περιοχή τους και αποτελεί διαρκή και σοβαρή απειλή για την υγεία και τη ζωή.
Ενώνουμε τη φωνή μας με τη φωνή του λαού του Βόλου και της Δυτικής Θεσσαλονίκης που ζουν ήδη το έγκλημα της καρκινογόνου καύσης απορριμμάτων για τα συμφέροντα και τα κέρδη των λίγων! Το ίδιο έγκλημα προωθείται και στην Αττική από την κυβέρνηση και τη διοίκηση Πατούλη στην Περιφέρεια Αττικής.
Ενώνουμε τη φωνή μας με τον υπόλοιπο λαό της Αττικής που διεκδικεί μέτρα αντιπυρικής προστασίας όπως στο Μάτι, που διεκδικεί να μη ζει δίπλα σε αυθαίρετα χωροθετημένους ΣΜΑ (Σταθμούς Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων) και σε "καζάνια του θανάτου", όπως στο Περιστέρι, στους Αγίους Αναργύρους, στο Πέραμα, στο Κερατσίνι και αλλού!
Τα "πράσινα" κέρδη μάς μαυρίζουν τη ζωή
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, περισσεύουν από την κυβέρνηση και την Περιφερειακή Αρχή τα κροκοδείλια δάκρυα και τα μεγάλα λόγια για την προστασία του Περιβάλλοντος, την πράσινη ανάπτυξη, την ανακύκλωση και άλλα. Την ίδια στιγμή που μετατρέπουν το περιβάλλον σε πεδίο κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, υποβαθμίζοντας τη ζωή μας και υπονομεύοντας την υγεία μας.
Περισσότερα: ΧΥΤΑ Γραμματικού. Κάλεσμα του ΕΚΛΑΑ με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος
Η ιστορία ενός τραγουδιού: Μια βραδιά στο Λούκι
«Βοήθεια, Χριστιανοί, κοντεύω να φλιπάρω
εγώ για κείνη χάνομαι και κείνη ούτε με ξέρει
αχ, να ‘μουνα αεράκι, καπνός από τσιγάρο
στα στήθια της να μπαίνω και κείνη ας μη με θέλει»
To “Λούκι” ήταν το στέκι του Χάρη Κατσιμίχα, στην οδό Χάριτος στο Κολωνάκι . Ο φίλος ο Νικόλας, που ακούγεται στους στίχους του τραγουδιού, είναι ο Νίκος Ζιώγαλας. Τα δυο ματάκια που για χάρη τους έγραψε το τραγούδι ο Χάρης, ανήκαν στη Ρενέ. Η Ρενέ δεν ζει πια. Πέθανε το 2015
Με αυτό το τραγούδι ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας συστήθηκαν στο ευρύτερο κοινό. Το τραγούδι παρουσίασε ο Πάνος Κατσιμίχας στους Μουσικούς Αγώνες που διοργάνωσε στην Κέρκυρα ο Μάνος Χατζιδάκις το 1982. Ο Χάρης, που είχε γράψει το τραγούδι, βρισκόταν εκείνο τον καιρό στο Βερολίνο.
Ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας είχαν στείλει στην κριτική επιτροπή των Μουσικών Αγώνων τρία τραγούδια: το «Μια βραδιά στο Λούκι», τον «Φάνη» και το «Γέλα πουλί μου». Τελικά, ο Μάνος Χατζιδάκις επέλεξε να διαγωνιστεί το πρώτο, το οποίο κατέκτησε τελικά το τρίτο βραβείο
Και τα τρία τραγούδια, πάντως, κυκλοφόρησαν δύο χρόνια αργότερα στον πρώτο δίσκο των Κατσιμιχαίων, «Ζεστά Ποτά» , έναν δίσκο που αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς για το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι
Σελίδα 17 από 92
