Το 2016. στην αναφερόμενη ως "επέτειο της κρίσης των Ιμίων", αλλά στην ουσία και σε ένα παράξενο παιχνίδι της Ιστορίας, για τους απανταχού ναζί, πρόκειται για την επέτειο της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία, το ιστολόγιο JUNGLE - Report είχε αναρτήσει την αλήθεια,  για ένα περιστατικό που είχε λάβει χώρα σε κεμπαπτζίδικο στο Μοναστηράκι. Πιο συγκεκριμένα στις 28 Ιανουαρίου (Πέμπτη) μια ομάδα 40 ατόμων από τη Γερμανία, έφτασε στην Αθήνα ύστερα από πρόσκληση της Χρυσής Αυγής και το απόγευμα κιόλας της ίδιας μέρας, επισκέφθηκαν τα γραφεία της εγκληματικής οργάνωσης. Στην κάθοδο τους στο Μοναστηράκι, μετά την περιήγηση σε άλλους χώρους, τους "υποδέχτηκαν" μέλη αντιφασιστικών οργανώσεων. 

Όσα αποκαλύπτονται για το επεισόδιο, είναι άκρως διαφωτιστικά για το τι είναι η ΧΑ, πως λειτουργεί, τι  σχέσεις και τι σκοπούς έχει. Και αυτά, πέρα από την αποδεδειγμένη σε δικαστικές αίθουσες και την καθημερινότητα, εγκληματική της δράση, ως εγκληματική οργάνωση που προφανώς είναι. Αναδημοσιεύουμε εδώ το συγκεκριμένο άρθρο του JUNGLE Report, του ιστολογίου που επί μία δεκαετία ανέδειξε τη δράση της ακροδεξιάς και των συγγενών της, ναζιστικών μορφωμάτων στην Ελλάδα.

Tη σημαία του γερμανικού Ράιχ σήκωσαν στην Ακρόπολη οι «Γερμανοί τουρίστες» της Χρυσής Αυγής

τάδε έφη SPY
6 Φεβ 2016 , 9:46 μ.μ
Τελικά οι «Γερμανοί τουρίστες» που εδάρησαν από αναρχικούς σε κεμπαμπτζίδικο στο Μοναστηράκι, είχαν, αν μη τι άλλο, εκτενέστατο πρόγραμμα στην Αθήνα, που δεν περιοριζόταν μόνο στη συμμετοχή τους στην επέτειο των Ιμίων ή, πιο σωστά, στην επέτειο της ανόδου του Αδόλφου Χίτλερ στην Καγκελαρία.

Οι «Γερμανοί τουρίστες» είναι μέλη του γερμανικού ναζιστικού κόμματος «Der Dritte Weg» (Ο Τρίτος Δρόμος). Πρόκειται για ένα νεοσύστατο κόμμα, αδελφοποιημένο με τη Χρυσή Αυγή, που δημιουργήθηκε από αποχωρήσαντα μέλη του NPD και από απομεινάρια της απαγορευμένης στη Γερμανία ναζιστικής οργάνωσης «Freies Netz Süd».

Όπως γράφουν γεμάτοι περηφάνια στην ιστοσελίδα τους, μια ομάδα 40 ατόμων από δαύτους έφτασε την Πέμπτη (28/01) στην Αθήνα ύστερα από πρόσκληση της Χρυσής Αυγής και το απόγευμα κιόλας της ίδιας μέρας επισκέφθηκαν τα γραφεία της εγκληματικής οργάνωσης στη Μεσογείων -μπορούμε να φανταστούμε την εικόνα με τις αγκυλωτές χαιρετούρες κατά την άφιξή τους. Η μέρα τους όμως δεν έκλεισε και τόσο περήφανα, μιας και το βράδυ εφαρμόστηκε στο πετσί τους, από ομάδα αναρχικών, αυτό ακριβώς το «έξω οι ξένοι» που βιώνουν από αυτούς οι μετανάστες και οι πρόσφυγες στη Γερμανία.
 

tragas xrisiavgi

 

Η απόφαση του δικαστηρίου για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα πλησιάζει. Από τότε φαίνεται πως έχουν αλλάξει πολλά. Κάποιοι λένε προς το καλύτερο, στην πραγματικότητα όμως προς το χειρότερο. Η Χρυσή Αυγή μπορεί να έχασε τη δύναμή της, όμως αυτό δε σημαίνει τίποτα. Η κοινωνία ολόκληρη φασιστοποιείται σιγά-σιγά. Μπορεί αυτό να γίνεται ασυνείδητα, δεν μπορούμε όμως να κάνουμε πως δεν το βλέπουμε. Δεν μπορεί να χαϊδεύουμε και να δικαιολογούμε όσους βγαίνουν στους δρόμους σπέρνοντας μίσος και χολή απέναντι στους πρόσφυγες, στους μετανάστες, στους ξένους, στους διαφορετικούς.

Μπορεί να μη λένε πως είναι χρυσαυγίτες, αλλά αυτό το κάνουν μόνο από φόβο. Γιατί νιώθουν πως η Χρυσή Αυγή θεωρείται αυτή τη στιγμή εγκληματική οργάνωση. Και γι αυτό είναι πολύ σημαντική η απόφαση του δικαστηρίου στις 7 του Οκτώβρη. Μια πιθανή απόφαση που θα ενοχοποιεί μόνο το Ρουπακιά και θα αθωώνει το σύνολο της φασιστικής οργάνωσης, θα στείλει εντελώς λάθος μηνύματα σε όλους αυτούς. Μια αθωωμένη Χρυσή Αυγή θα μπορεί να βγει ξανά στους δρόμους, τρομοκρατώντας, προπηλακίζοντας και δολοφονώντας. Μαζί της θα βρίσκονται και όλοι αυτοί που τώρα φοβούνται να δηλώσουν οπαδοί της

Σε αναμονή αυτής της απόφασης, αναδημοσιεύουμε από τη Μαύρης Οχιά  κάποια άρθρα που είχαν γραφεί εκείνες τις μέρες και τα οποία προσπαθούν να αναδείξουν όλους εκείνους τους παράγοντες που συντέλεσαν στη γιγάντωση αυτού του φασιστικού μορφώματος. Το πρώτο μέρος ασχολείται με τους δημοσιογράφους, οι οποίοι ανέλαβαν να ξεπλύνουν τη Χρυσή Αυγή και να την παραδώσουν στην κοινή γνώμη ως κάτι κανονικό. Πριν, λοιπόν, αυτοί οι δημοσιογράφοι παραστήσουν πως έπεσαν από τα σύννεφα μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, είχαν παίξει και αυτοί το δικό τους σκοτεινό ρόλο. Ας διαβάσουμε, όμως, το πρώτο μέρος

 

Ποιοι έθρεψαν το τέρας του φασισμού ( Μέρος Α'. Δημοσιογράφοι και Χρυσή Αυγή) 

Με αφορμή τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από χρυσαυγίτες, είδαμε τις τελευταίες μέρες πολλούς δημοσιογράφους να “πέφτουν από τα σύννεφα”, να “οργίζονται” και να “απαιτούν” από την κυβέρνηση να πάρει μέτρα εναντίον των εγκληματικών στοιχείων της Χρυσής Αυγής.

Μέχρι τώρα, όμως, τι έκαναν οι περισσότεροι από αυτούς; Συνδιαλέγονταν και έπαιρναν συνεντεύξεις από μέλη της εγκληματικής οργάνωσης σαν να μην ήξεραν τίποτα για το ποιον της, αναπαρήγαγαν μυθεύματα περί προστασίας των Ελλήνων γιαγιάδων και παππούδων από τη Χρυσή Αυγή και πολλοί από αυτούς θεωρούσαν τους χρυσαυγίτες εν δυνάμει συνεργάτες σε μια συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία.

l40

26 Σεπτεμβρίου 2020, ώρα 23:30. Κόσμος βγαίνει από τον κινηματογράφο ΑΕΛΛΩ της Ραφήνας. Χαμογελαστοί οι περισσότεροι (από όσους προλάβαμε να ρωτήσουμε) δηλώνουν ικανοποιημένοι από το θέαμα που παρακολούθησαν, για τις σχεδόν 3,5 προηγούμενες ώρες.

«Ήταν πράγματι σπουδαίο φεστιβάλ, με φρέσκιες ταινίες, νεανική έμπνευση και προπάντων, μία εντελώς νέα και πρωτοποριακή  κινηματογραφική εμπειρία για την πόλη».

Αυτή ήταν, λίγο έως πολύ, η σταθερή πρόταση που περιέγραφε για τους περισσότερους, την εμπειρία που έζησαν το διήμερο  25 και 26 Σεπτεμβρίου 2020. Ένα διήμερο που διεξήχθη εν μέσω πανδημίας και σε ένα περιβάλλον διαμορφωμένο έτσι, ώστε να αποτρέπει την κοινή εμπειρία της τέχνης. Με κλειστά τα θέατρα και τους χειμερινούς κινηματογράφους να μη μπορούν να ανοίξουν. Με περιορισμούς και απαγορεύσεις, για την προστασία του Εθνικού Συστήματος Υγείας και αυξανομένων των κρουσμάτων της COVID-19, ένα ενδεχόμενο τοπικό ή και εθνικό Lock down να καραδοκεί. Και όμως….

Η δίψα για τη νέα, τη φρέσκια κινηματογραφική πρόταση, η διάθεση παρακολούθησης μίας κινηματογραφικής γιορτής, ώθησε τους κινηματογραφόφιλους (και όχι μόνο της περιοχής) να επισκεφτούν το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Ραφήνας -2020. Τηρώντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, τις αποστάσεις μεταξύ των θεατών, την σχολαστική καθαριότητα με αντισηπτικά και σαπούνι, κατά τη διάρκεια των προβολών, τη χρήση μάσκας, ήρθαν και παρακολούθησαν και τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ. Παράλληλα, η αλλαγή του καιρού σε σχέση με την πρώτη μέρα, ήταν μία άλλη μικρή δυσκολία που καλούνταν οι θεατές να ξεπεράσουν. Ο αέρας που είχε παραδροσίσει και οι ψυχρές ριπές του, ήταν ένας επιπλέον αρνητικός παράγοντας για την επιτυχία του Φεστιβάλ. Τέλος, ήταν και η διάρκεια των προβολών της δεύτερης μέρας, η  οποία ήταν μεγαλύτερη από εκείνη της πρώτης (3,5 ώρες).

Απέναντι σε κάθε αντίξοο παράγοντα, αποδείχθηκε στην πράξη η δύναμη της αληθινής τέχνης και η υψηλή ποιότητα της κινηματογραφικής εμπειρίας, που μας έφερε το FESTIVAL PSAROKOKALO. όλες οι ταινίες που περιλαμβάνονταν στο Psarokokalo Travel Pack και που προσέφερε για τη δεύτερη μέρα της γιορτής  κινηματογράφου της Ραφήνας, ήταν τόσο ενδιαφέρουσες, που κανείς δεν κατάλαβε πως πέρασε η ώρα.

Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση και της δεύτερης ημέρας του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Ραφήνας -2020, οι συνδιοργανωτές, δηλαδή:

e

Και περνούσε η ώρα κι ανέβαιναν πολλοί
πιο πολλοί, πιο πολλοί πιο πολλοί

(Τετάρτη 28 Ιούλίου – Λ. Κηλαηδόνης)

 

Το αίσθημα που ήθελε να εκφράσει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης όταν έγραφε τους στίχους αυτούς, για το τραγούδι του που αφηγείται την πρώτη του συναυλία στον Λυκαβηττό και του έδωσε τον τίτλο  «Τετάρτη 28 Ιουλίου», είναι δύσκολο να το νιώσει κανείς. Το να ξεπερνάς τις προσδοκίες σου εν μέσω πανδημιών και σχεδόν εχθρικών συνθηκών, σου δίνει μία μεγάλη χαρά. Κάπως έτσι πρέπει να αισθάνθηκαν και οι συνδιοργανωτές της χθεσινής γιορτής κινηματογράφου, στο ΑΕΛΛΩ της Ραφήνας.

CiineSholeio

Η διοργάνωση ξεπέρασε σχεδόν κάθε εμπόδιο και έγινε μία καλή παρουσίαση του πιο φρέσκου κομματιού του ελληνικού κινηματογράφου, που συγκέντρωσε και μας έφερε το Ciné Σχολειό Πικερμίου. Της παραγωγής ταινιών μικρού μήκους που προβλήθηκαν τόσο στο κορυφαίο φεστιβάλ της Δράμας, όσο και στο Βερολίνο, τη Βενετία, το Σαράγεβο, τη Σαγκάη και αλλού. Κινηματογράφος γεμάτος νεανική έμπνευση και  φρεσκάδα, εικόνες, σενάρια. Ταινίες, όλες παιδιά ζωντανής τέχνης και εξελισσόμενης δημιουργίας

f

festival rema 01

 

Μία πρωτοποριακή εκδήλωση για τα δεδομένα της Ραφήνας! Μία εκδήλωση που θα φτιάξει τη διάθεση όλων μας που βιώνουμε μια ζοφερή πραγματικότητα! Την  Παρασκευή 25/9 και Σάββατο 26/9  στις 7:30μμ θα πραγματοποιηθεί το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Ραφήνας στον κινηματογράφο Αελλώ (Ελ.Βενιζέλου 12).

Η επιλογή των ταινιών είναι από δύο καταξιωμένα  Διεθνή Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους : το Διεθνές Φεστιβάλ  Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας,  με μια ιστορία 43 ετήσιων διοργανώσεων , που κατατάσσεται στα 12 καλύτερα Φεστιβάλ του είδους του στην Ευρώπη και από το  Διεθνές  Φεστιβάλ  Ταινιών Μικρού Μήκους Psarokokalo, ένα ετήσιο φεστιβάλ με πρόγραμμα που περιλαμβάνει ταινίες που έχουν αποσπάσει  διακρίσεις στα μεγαλύτερα παγκόσμια φεστιβάλ (Καννών-Sundance-Rotterdam-Toronto κλπ) 

Την Παρασκευή 25/9 (7:30-10μμ) θα προβληθούν επιλεγμένες ελληνικές  ταινίες από το  Φεστιβάλ Δράμας με περιβαλλοντικό περιεχόμενο, ενώ το Σάββατο 26/9  (7:30-11:30μμ) ξένες ταινίες (με αγγλικούς υπότιτλους) από τα “Διεθνές Διαγωνιστικό Psarokokalo” και «Βραβεία κοινού Psarokokalo» (περισσότερες πληροφορίες  στο fb event «Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Ραφήνας»)

 

ithaki234

"Ο άνθρωπος αν νομίζει ότι ελέγχει τη Φύση ... έχει ψευδαισθήσεις"

 

Η Ιθάκη, πριν από λίγες ημέρες, χτυπήθηκε πολύ σκληρά από το σαρωτικό χτύπημα του Ιανού. Τρομερές εικόνες από την ανυπέρβλητη δύναμη της Φύσης έφτασαν στις οθόνες όλων μας. Λάβαμε από την Ιθάκη το παρακάτω γράμμα και το δημοσιεύουμε. Εμείς δεν θα πούμε τίποτα παραπάνω, παρά μόνο πως κάθε Αρχή δεν κρίνεται μόνο από το πώς δρα μετά την καταστροφή - κάτι που σαφώς αξιολογείται - αλλά και από το τι προετοιμασίες είχε κάνει προκειμένου να απαλύνει τα χτυπήματα που θα δεχόταν. Ας διαβάσουμε όμως το γράμμα

 

Μια εβδομάδα σχεδόν μετά το σαρωτικό πέρασμα του κυκλώνα «Ιανού» και η Ιθάκη καθώς και τα υπόλοιπα νησιά του νοτίου Ιονίου (κυρίως Κεφαλονιά και Ζάκυνθος), μετρούν τις πληγές τους. Η 18η Σεπτεμβρίου σίγουρα θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη των κατοίκων. Τις πρόσφατες αυτές εικόνες της Αποκάλυψης της δύναμης της Φύσης, τις παρομοιάζουν με την αίσθηση που άφησε ο σεισμός του 1953 στην Ιθάκη, σε αυτούς που τον έζησαν όντες τότε παιδιά..

Κανένας κάτοικος, παρά τις προειδοποιήσεις, δεν φανταζόταν ότι οι βροχοπτώσεις της προηγούμενης μέρας θα κατέληγαν στη θεομηνία που θα μετέτρεπε το σκηνικό σε εικόνες βιβλικής καταστροφής. Εικόνες που παρέπεμπαν σε αμερικάνικη ταινία με θέμα ακραίες φυσικές καταστάσεις… Η αγωνία για την ασφάλεια των δικών μας και μη ανθρώπων, μετά το δέος, ήταν το κυρίαρχο συναίσθημα.

Η Ιθάκη λόγω της γεωμορφολογίας της, καθώς και κάποια χωριά της Κεφαλονιάς (Άσσος, Αγ. Ευφημία, Φισκάρδο) επλήγησαν σφόδρα. Οι δαντελένιες ακτές της αφημένες στα νύχια του Ιανού, μετατράπηκαν σε άμορφη μάζα από λασπόνερα και σωρό από πέτρες. Το νησί έμεινε χωρίς ρεύμα για 5 μέρες (επανερχόταν τμηματικά) και κάποια χωριά χωρίς νερό με ό,τι αυτό συνεπάγεται…Πολλά σπίτια υπέστησαν ζημιές στις κεραμοσκεπές με αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν. Ο ανελέητος αυτός επισκέπτης πέρασε και άφησε καταστροφές σε επαγγελματίες, κυρίως στα χωριά της Βορείου Ιθάκης, Φρίκες (πασίγνωστο ψαροχώρι συνυφασμένο με τις καλοκαιρινές διακοπές) και Κιόνι (μοναδικά γραφικό τουριστικό χωριό). Ολική σχεδόν είναι και η καταστροφή στο τμήμα του επαρχιακού οδικού δικτύου που συνδέει αποκλειστικά τη βόρειο με τη νότιο Ιθάκη. Δρόμοι κατεστραμμένοι, σκάφη επαγγελματικά και μη βυθισμένα ή ξεβρασμένα στη στεριά συμπληρώνουν την εικόνα της διάλυσης.

fest

 

του Αντώνη Λαζαρή

"Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πάντα λίγο πριν την αυγή..."

Αυτό μας είχε πει κάποτε ο Αντώνης ο Σαμαράκης όταν επισκέφτηκε το σχολείο μας στα πλαίσια του 2ου Μαθητικού Φεστιβάλ του 2ου Λυκείου Υμηττού. Ήταν η άνοιξη του Υμηττού, η άνοιξη που έφερνε η μεταπολίτευση, η αύρα του Ανδρέα Λεντάκη. Ήταν τα χρόνια τα καλά, 1983, 1984, 1985 και αυτό που γινόταν τότε στον Υμηττό και στο σχολείο του Υμηττού δεν το ξαναείδα πουθενά αλλού. Και η άνοιξη, βέβαια, του Υμηττού δεν κράτησε για πολύ.
 
Ο Αντώνης ο Σαμαράκης μας επισκέφτηκε στο σχολείο ένα Σάββατο βράδυ του Μάϊου του 1985 ως τιμώμενο πρόσωπο. Μεγάλα αφιερώματα σε δύο σημαντικούς λογοτέχνες και ανθρώπους καμωμένα από μαθητές. Αντώνης Σαμαράκης - Βασίλης Ρώτας, αφιερώματα ζωής σε δύο ανθρώπους που είχαν πολλά να πουν στις ανήσυχες εφηβικές ψυχές του Υμηττού της δεκαετίας του '80. 
 
Σε δυο μέρες θα έχουμε εδώ στη Ραφήνα ένα άλλο Φεστιβάλ. Το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους ΡΑΦΗΝΑΣ 2020. Στον αγαπημένο μας θερινό Κινηματογράφο "ΑΕΛΛΩ". Παρασκευή 25 και Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2020.
 
Σε μια Ραφήνα που πόρρω απέχει από τον Υμηττό των αρχών της δεκαετίας του '80. Εδώ τα πράγματα είναι δύσκολα. Η περιοχή παραμένει επί μακρόν πολιτιστικά άνυδρη. Ο πολιτισμός δεν ανθίζει πια σε τούτη την μικρή κόγχη της γης. Σημεία των καιρών ...
 
Αλλή η ελπίδα πάντα θα ανθίζει. "Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πάντα λίγο πριν την αυγή ..."
 
Ελάτε την Παρασκευή στο "ΑΕΛΛΩ". Υπάρχουν θέσεις για όσους πραγματικά θέλουν να αποδράσουν από μια πεζή και σκληρή πραγματικότητα όπου ο πολιτισμός έχει περιπέσει στα τάρταρα...
 
Για την ελπίδα...
 

bakogiannis

 

Το κόστος κατασκευής μίας κλίνης Εντατικής Θεραπείας είναι μεγάλο. Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, κυμαίνεται από 50.000 έως 150.000 ευρώ. Ας δεχθούμε το μέσο όρο των εκτιμήσεων και ας υποθέσουμε ότι είναι 100.000 ευρώ. Μεγάλο ποσό θα μου πείτε. Όντως είναι.

Ας δούμε τώρα πόσα κόστισε ο Μεγάλος Περίπατος του Κώστα Μπακογιάννη, του γιου της Ντόρας Μητσοτάκη-Μπακογιάννη. Αυτός ο τραγέλαφος που κατασκεύασε στην Αθήνα ο προαλειφόμενος και για πρωθυπουργός της χώρας, τρομάρα μας, με τους φοίνικες στις ζαρντινιέρες και τους βαμμένους διαδρόμους που φοβόσουν να μπεις,  κόστισε ούτε λίγο ούτε πολύ 2.000.000 ευρώ. Αυτά λοιπόν τα δύο εκατομμύρια ευρώ πήγαν περίπατο. Το ομολόγησε και ο ίδιος. Αφού ξέβαψαν οι λωρίδες, δήλωσε πως ξηλώνεται όλο το έργο και πως ετοιμάζεται για άλλο. Λεφτά φαίνεται πως υπάρχουν. Και για να παίζει ο Κώστας και για να αγοράζονται πολεμικά αεροπλάνα. 
 
Ας γυρίσουμε όμως στην αρχή της συζήτησης. Για το κόστος κατασκευής μιας ΜΕΘ. Με 100.000 υπολογισμένο κόστος, θα μπορούσαν να φτιαχτούν 20 μονάδες ΜΕΘ με τα χρήματα αυτής της ανόητης κατασκευής - που θα ξηλωθεί ως αποτυχία. Δεν είναι και πολλές θα μου πείτε. Είναι όμως μια ανάσα
 
Αν, επιπλέον, αποφασίζαμε να αγοράσουμε ένα  (1)  μόνο αεροπλάνο λιγότερο, θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε 750 (εφτακόσιες πενήντα) ΜΕΘ, καθώς το κάθε ένα κοστίζει 75.000.000 ευρώ (φιλική τιμή από τους φίλους μας τους Γάλλους). Είναι, νομίζουμε, προφανές πως ένα αεροπλάνο λιγότερο δεν επηρεάζει ιδιαίτερα την αμυντική ικανότητα της χώρας. Αντίθετα, 750 ΜΕΘ βοηθούν όλη τη χώρα να αναπνεύσει από όλες τις απόψεις.
 
Έτσι κι αλλιώς, ο Κυριάκος την άνοιξη μας προετοίμαζε για πόλεμο με τον κορονοϊό. Εκτός και αν μας δούλευε. Τι; Όχι; 
 

 mits
 
Μία είναι η λέξη κλειδί για τη συμμόρφωση των πολιτών στις οδηγίες των κυβερνώντων, ακόμη και αν αυτές είναι επώδυνες. Εμπιστοσύνη. Και η εμπιστοσύνη κερδίζεται από τη σώφρονα διαχείριση μιας κατάστασης και από τη συνέπεια των έργων με τα λόγια. Υπάρχουν κάποια κράτη στα οποία οι πολίτες εμπιστεύονται τις κυβερνήσεις τους και δε χρειάζονται ούτε απειλές ούτε βούρδουλες για την τήρηση των κανόνων. Στο ελληνικό κράτος η εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στην εκάστοτε κυβέρνηση δεν υπήρξε ποτέ και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. 
 
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η κυβερνητική διαχείριση της κρίσης του κορονοϊού. Από το Μάρτιο και μετά γίναμε όλοι μάρτυρες απίστευτων παλινωδιών χωρίς αυτοκριτική, αλλά και μονομερών ή αποσπασματικών μέτρων που υποδήλωναν ή ανικανότητα ή κουτοπονηριά
 
Ακούσαμε το "δε χρειάζονται οι μάσκες" του Τσιόδρα - όταν αυτές δεν υπήρχαν στην αγορά - και λίγο μετά διαταχθήκαμε πως η χρήση τους είναι υποχρεωτική. Ακούσαμε την απαγόρευση των συγκεντρώσεων άνω των εννέα ατόμων τη στιγμή που οι επιβάτες στα ΜΜΜ στριμώχνονται σαν σαρδέλες και οι μαθητές στα σχολεία κάνουν μάθημα σε τάξεις των 28 ατόμων. Ακούσαμε πως απαγορεύονται οι συναυλίες, ενώ επιτρέπονται οι θεατρικές παραστάσεις (κατόπιν τηλεφωνικής παρέμβασης προς τον πρωθυπουργό, φίλου ηθοποιού)
 
Ακούσαμε την άνοιξη για τους ανεύθυνους υπερήλικες που αδιαφορούν για τον κίνδυνο. Ακούσαμε το καλοκαίρι για τους ανεύθυνους εικοσάχρονους που διασκεδάζουν χωρίς προφυλάξεις. Ακούμε τώρα για τους ανεύθυνους αρνητές της μάσκας. Δειλά-δειλά αρχίζουν τα χειραγωγούμενα ΜΜΕ να λένε πως ένα μέρος των ΜΕΘ το καταλαμβάνουν μετανάστες. Διαίρει και βασίλευε, ήταν ανέκαθεν το δόγμα της σάπιας εξουσίας προκειμένου αυτή να μακροημερεύει. Και αποδεδειγμένα λειτουργεί πάντα αυτή η δηλητηριώδης πολιτική. Όλοι θα στραφούν εναντίον όλων και κανένας ενάντια στην κυβέρνηση, τον κύριο υπεύθυνο της άσχημα διαμορφούμενης κατάστασης
 

islands04

 

Παρακαλούμε θερμά τους πρωθυπουργούς αυτής της χώρας να μην επισκέπτονται τα νησιά της και προπαντός να μην τα χρησιμοποιούν για τις πολιτικές τους παπάτζες. Είδαμε τι έγινε. Το Καστελλόριζο στο μάτι των Τούρκων, η Ιθάκη στο μάτι του κυκλώνα. Η Σαντορίνη τι; Σαντορινιοί, προλαβαίνετε, δεν προλαβαίνετε

 

islands01

islands02

islands03

 

 

 

 

 

 

syriza125

 

Πολύς λόγος έγινε τελευταία για το νέο λογότυπο του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως για το άστρο που υπάρχει μεν, είναι αόρατο δε. «Αυτό το αστέρι είναι για όλους», αναφέρει ο Αλέξης Τσίπρας στο βίντεο παρουσίασης του νέου σήματος του κόμματος.

«Ποιο άστρο;» αναρωτήθηκα. Παρατηρητικός φίλος με καθοδήγησε ώστε να μπορέσω να το διακρίνω. «Από το πάνω μέρος του αριστερού κομματιού του Ύψιλον», μου λέει, «τραβάς γραμμή και το ενώνεις με το πάνω και δεξιό μέρος του Σίγμα. Στη συνέχεια, από το κάτω δεξιά μέρος του Σίγμα τραβάς γραμμή και το ενώνεις με το χαμηλότερο σημείο του Ύψιλον». Πράγματι, μόλις έφερα τις γραμμές, το άστρο εμφανίστηκε μπροστά μου, ως δια μαγείας

«Είναι για έξυπνους αυτό το σήμα» σκέφτηκα, «δεν είναι για όλους». Ένας μάλιστα από τους πιο έξυπνους κατοίκους αυτής της χώρας, ο Κωνσταντίνος ο Μπόγδανος, ήταν από τους πρώτους που το είχε εντοπίσει. Δεν έχασε μάλιστα την ευκαιρία να το καταδικάσει λέγοντας : « Αν στον ΣΥΡΙΖΑ θέλουν για νέο σήμα τη σημαία του Βιετνάμ, δικαίωμά τους. Το ότι το νέο σήμα τους, όμως, είναι ίδιο και με εκείνο της 17 Νοέμβρη, κλείνοντας το μάτι σε δολοφόνους, δεν είναι ούτε αστείο, ούτε επιτρεπτό». Πάνω στη βιασύνη του βέβαια ο Κωνσταντίνος ο Μπόγδανος, ξέχασε να καταδικάσει τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση για τα 50 και τα 27 αστέρια που έχουν πάνω στις σημαίες τους αντίστοιχα. Ξέχασε, επίσης, να καταδικάσει τη Heineken για το κόκκινο αστέρι της αλλά και όλα τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, μαζί με το άστρο της Βηθλεέμ

Αποτελεί ευτύχημα για το ΣΥΡΙΖΑ που οι πολιτικοί του αντίπαλοι είναι αυτού του διανοητικού ύψους. Αποτελεί δυστύχημα όμως για το λαό αυτής της χώρας – τουλάχιστον για αυτό το κομμάτι του που οραματίζεται την κοινωνική ισότητα – να υπάρχει στο τιμόνι της χώρας μια τόσο ανόητη, ανίκανη και αυταρχική κυβέρνηση και από την άλλη το κόμμα που θέλει να λέει πως ανήκει στη Ριζοσπαστική Αριστερά να μην κάνει τίποτα ριζοσπαστικό και τίποτα αριστερό, και να επιδίδεται σε φτηνά και κλισέ λεκτικά παιχνίδια εντυπώσεων στη Βουλή και στις συνεντεύξεις Τύπου. Να προσπαθεί να ισορροπήσει τις ετερόκλητες και τυχοδιωκτικές πολιτικές δυνάμεις που έχει μαζέψει από τα αζήτητα και να περιμένει να πέσει αυτή η άθλια κυβέρνηση σαν σάπιο φρούτο ώστε να έρθει αυτός στην εξουσία. 

doll120

 

του Θεμιστοκλή Λαζαρή

 

Μία κούκλα ανασύρεται πνιγμένη στην εκβολή του Μεγάλου Ρέματος.

Το γεγονός λαμβάνει χώρα το δειλινό της Πέμπτης.

Στο βάθος, η αιώνια Ραφήνα συνεχίζει αμέριμνη – ίσως - τη ζωή της.

Ο χθεσινός εθελοντικός καθαρισμός απέδωσε πρωτόγνωρα ευρήματα εν όψει της επέλασης του «Ιανού».

Στρώματα, σύρματα και μπαταρίες, συσκευασίες κάθε λογής ...

Μάσκες και γάντια με το κιλό να δίνουν τον τόνο της εποχής, τον τόνο της βεβιασμένης και σύντομης χρήσης τους από τους απρόσεκτους ιδιοκτήτες.

Όλα μέσα στα λύματα ... Η παράνομη απόρριψή τους έχει πολλαπλασιαστεί από την έναρξη της καραντίνας του Μαρτίου, λόγω της απουσίας ελέγχου και της γενικότερης οικονομικής στενότητας.

Οι ανοξικές συνθήκες προχωρούν. Δύο χέλια νεκρά, ασυνήθιστο και θλιβερό θέαμα, ενδεικτικό ενός περιβάλλοντος που αρχίζει να τα βρίσκει σκούρα.

Όμως η μάχη του νερού συνεχίζεται και καμιά φορά κερδίζεται.

Τα νέα καλάμια θεριεύουν στα πλαϊνά της κοίτης καλύπτοντας λίγο-λίγο τα τσιμέντα των πρανών. Κάτω από τη γέφυρα του Πάρκου, νεαρά αρμυρίκια σκάβουν με τις ρίζες τους τον πυθμένα. Δεν τα λυπεί η πραγματικότητα, γνωστή τοις πάσι: Οι βροχές του χειμώνα θα τα σαρώσουν ένα προς ένα.

  • Βρίσκεστε εδώ:  
  • Αρχική