16 Ιουλίου 2018.

Παραμονή της γιορτής της Αγίας Μαρίνας.

Σήμερα το βράδυ θα τελεστεί ο εσπερινός στο προαύλιο του Αγίου Νικολάου.

Ο Άγιος Νικόλαος κτίστηκε το 1947 από τον αρχιτέκτονα κ. Μπίρη.

 

ΑΓΑΜΩ: Διάγω βίον  άγαμον ή το ακριβώς αντίθετον. Δηλ. αγαπώ και γαμώ ταυτοχρόνως, ήτοι διάγω βίον  ανθόσπαρτον.
ΑΓΧΩΝΑΚΙ: Παγωτό χωνάκι ως επιδόρπιο σε βαρύ γεύμα, όπου γνωρίζει ο φάγων ότι θα επιφέρει αγχώδη δυσπεψίαν και όμως από λαιμαργία το τρώγει! Τι να πει κανείς....

 

Πολλά βιβλία για την ανθρώπινη βλακεία έχουν κυκλοφορήσει. Ένα  βιβλίο-σταθμός για την ελληνική βιβλιογραφία πάνω στο συγκεκριμένο θέμα αποτελεί το δοκίμιο του Ευάγγελου Λεμπέση «H τεραστία κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω» που δημοσιεύτηκε το 1941 στην Εφημερίδα των Ελλήνων Νομικών.

Από τότε έχουν κυκλοφορήσει στην ελληνική αγορά πολλά άλλα βιβλία με την ίδια θεματολογία. Ένα από αυτά είναι το  “Εγχειρίδιο βλακείας” του Διονύση Χαριτόπουλου

Το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας στο μεταίχμιο μεγάλων αλλαγών  Ραφήνα-Λαύριο-Πειραιάς

Η Ραφήνα βρίσκεται στο μεταίχμιο μεγάλων αλλαγών.

Η επέκταση του λιμανιού της Ραφήνας αποτελεί τον κινητήριο μοχλό για μια σειρά μεγάλων αλλαγών στην πόλη και στην καθημερινότητα των κατοίκων της.

Η ανάγκη για την ενίσχυση της αναλογικότητας στην εκπροσώπηση – Η τραγική περίπτωση του δήμου Ραφήνας – Πικερμίου.

  Τον Μάιο του 2015, με αφορμή μία παρωδία δημοτικού συμβουλίου από τις πολλές,  στο δημαρχείο της Ραφήνας έγραφα πως: Κουραστήκαμε να παρακολουθούμε το ίδιο έργο σε διαρκείς, μονότονες επαναλήψεις. Επαναλήψεις προδιαγεγραμμένων και προκαθορισμένων ψηφοφοριών, σε τοπικά και δημοτικά συμβούλια στημένων, θεραπόντων μίας κατ’ επίφαση δημοκρατίας.

Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης (Ραφήνας – Πικερμίου)

Στο «εύλογο» διάστημα των 14 ημερών, δηλαδή από τις 21/6/2018 που έλαβε χώρα η συνεδρίαση μέχρι τις 4/7/2018, ως μέλος της δημοτικής επιτροπής διαβούλευσης,λάβαμε (και μάλιστα όχι όλοι οι συμμετέχοντες)  τα σχετικά πρακτικά.

     Είναι τόσο σπάνιο να συναντήσει κανείς  ανθρώπους με τόσο πάθος. Εμπύρετους από την ειλικρινή  λατρεία προς τη φύση και την ιστορία, τη λατρεία τη μετουσιωμένη σε πάθος άσβεστο, σε αγκαλιά που αγκαλιάζει  ένα βουνό ολόκληρο. 

Δεν είναι λεκτική υπερβολή ούτε φραστική αμετροέπεια η περιγραφή της αγκαλιάς του Ορεσίβιου Πεντελικού*, του οποίου η αγκαλιά μεγάλωσε τόσο αυτά τα χρόνια, όσο για να χωρέσει το βουνό που αγαπά και που -όπως μπορείτε να διαπιστώσετε διαβάζοντας τα βιβλία του- αποτελεί πια τη ζωή του την ίδια.

  • Βρίσκεστε εδώ:  
  • Αρχική