Όσο σιμώνω μακραίνει κι έτσι ποτέ δεν τη φτάνω

Άπιαστη, ωραία ουτοπία- καλά τα λέει ο Γκαλεάνο

Μα όταν γιορτάζει, καινούριους δρόμους μου τάζει

Κι αρχίζω πάλι να πιστεύω πως ο κόσμος αλλάζει

Κι αμφισβητώ τον Κεμάλ, αμφισβητώ και το Μάνο

Στέκω στις μύτες των ποδιών αλλά και πάλι δε φτάνω

Είν’ το παιχνίδι παλιό κι αν θες το νόημα να βρούμε

Πρέπει λιγάκι ακόμα ψηλότερα να σηκωθούμε

Στίχοι – μουσική: Social Waste