Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Δημοσιεύουμε κείμενο - επιστολή προς την ανεξάρτητη δημοτική κίνηση "Γη & Ελευθερία" του ιδιοκτήτη ακινήτου στο Κόκκινο Λιμανάκι της Ραφήνας, Δ. Τσιαμπούρη, σχετικά με την ύβρη που διάπράττει ο δήμος Ραφήνας Πικερμίου με το δικόγραφο του στην παρέμβαση του υπέρ του υπουργείου, στη δίκη στο ΣτΕ για το Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο που προωθείται. Η ύβρις είναι καταφανέστατη και χαρακτηρίζει τον συγκεκριμένο δήμο από τον καιρό της φονικής πυρκαγιάς του 2018. Ο λόγος στον Δ. Τσιαμπούρη
Ο δήμος Ραφήνας-Πικερμίου επ’ ευκαιρία των δικών στο ΣτΕ για το Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο (ΕΠΣ) στην περιοχή του, κατόπιν της πύρινης τραγωδίας του 2018 με πάνω από 100 νεκρούς, σε έγγραφη παρέμβασή του (επισυνάπτεται, δείτε σελ. 5) αντί να αναγνωρίσει τις ευθύνες του, τις μετακυλίει στους ίδιους τους πολίτες, πολλοί από τους οποίους θύματα της τραγωδίας.
Ειδικότερα, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ισχυρίζεται με το δικόγραφό του ότι τα περισσότερα θύματα της τραγωδίας εγκλωβίστηκαν στις αυτοσχέδιες κλίμακες που υπάρχουν στην περιοχή και οδηγούν στην ακτή. Εντελώς ανακριβές, διότι όλοι γνωρίζουμε ότι εκείνοι που έχασαν την ζωή τους στο οικόπεδο της Αργυρής Ακτής, την έχασαν επειδή δεν μπόρεσαν στις συνθήκες πανικού από την φωτιά και την αιθάλη, ως μη γνώστες της περιοχής, να βρουν την κλίμακα που θα τους έδινε διέξοδο στη θάλασσα.
Επισυνάπτεται το αναφερόμενο δικόγραφο με τις σχετικές επιγραμμίσεις
Οι ισχυρισμοί του Δήμου είναι ύβρις προς τους εκατοντάδες πολίτες που μέσω των κλιμάκων αυτών διασώθηκαν από τη φωτιά και, πολύ περισσότερο, ύβρις προς τα ίδια τα θύματα της φωτιάς που αφέθηκαν απροστάτευτα, επειδή ο Δήμος δεν έλαβε τα μέτρα που όφειλε, να κατασκευάσει, μεταξύ άλλων, και να σημάνει τις απαραίτητες προσβάσεις προς την θάλασσα.
Και για να φτάσουμε στο δια ταύτα ο Δήμος αναφέρει, με προκλητική αλαζονεία, σχετικά με τις ενστάσεις πολιτών για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις κατασκευών στα ευαίσθητα πρανή προς την παραλία, ότι «...δεν υπάρχει είδος υποδομής που δεν είναι δυνατόν να κατασκευαστεί». Μάλιστα Δήμαρχε κυρία Τσεβά: Όλα είναι δυνατόν να κατασκευαστούν αν δεν ληφθούν υπόψη οι οικονομικές επιβαρύνσεις και οι περιβαλλοντικές συνέπειες.
Ο Δήμος δεν επιτρέπεται να λειτουργεί με τόση αμετροέπεια.
Η Διοίκηση συχνά μετά από μια φυσική ή τεχνική καταστροφή συνηθίζει να ρίχνει τις αιτίες σε τυχαίους παράγοντες ή και στα ίδια τα θύματα, χωρίς να αναγνωρίζει πρώτα από όλα την ευθύνη της για τις ενέργειες ή τις παραλείψεις της ιδίας που οδήγησαν στις τραγωδίες.
Με εκτίμηση
Δημήτρης Τσιαμπούρης, ιδιοκτήτης ακινήτου στην περιοχή Κόκκινο Λιμανάκι
Μετά την παραίτηση του προηγούμενου δικηγόρου που εκπροσωπούσε τον δήμο του Μπουρνούς στην παρέμβαση υπέρ του υπουργείου στην εκδίκαση της προσφυγής κατά του ΠΔ της οριοθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, η νέα δήμαρχος η οποία είχε δεσμευτεί ενυπόγραφα πως ο δήμος θα παραιτηθεί από την παρέμβαση υπέρ του υπουργείου (!!!) αναζητά τώρα καινούργιο δικηγόρο για να διορίσει στη θέση του παραιτηθέντα. Έτσι ολοκληρώνει την αθέτηση της δέσμευσης της ξοδεύοντας χρήμα για το επικίνδυνο πείσμα του προκατόχου της (αλήθεια τι θεωρεί πως σημαίνει η λέξη "δεσμεύομαι" και τι αξία έχει η υπογραφή της όταν αποτελεί απλά παραφωνία και έχει θέση μουτζούρας στο χαρτί;).
Η ανεξάρτητη κίνηση δημοτών "Γη & Ελευθερία" απέστειλε την ανοιχτή επιστολή την οποία επισυναπτουμε στο παρόν, απ' όπου μπορείτε να τη διαβάσετε αλλά και να την μεταφορτώσετε
Αν οι κραυγαλέες αντιφάσεις είναι καθημερινότητα στη νεοελληνική πραγματικότητα, το κοινωνικό αυτό φαινόμενο αποτελεί κανόνα στη Θεσσαλονίκη. Μία πόλη «διπολική» που αν κανείς τη ζήσει ως μετανάστης, προσωρινός ή μόνιμος, πρόθυμος να αφεθεί στην αγκαλιά της ή από άποψη να μείνει αποστασιοποιημένος από τη ζωή της, θα έχει πάντα αυτή τη γλυκόπικρη γεύση που αφήνει ο αέρας της, που είναι τελικά η ίδια η ιστορία της. Η προχθεσινή επίθεση, το ζεργκάρισμα σε δύο παιδιά μόνο και μόνο επειδή απλά ήταν διαφορετικά από το πρότυπο που επέβαλλαν και εξακολουθούν ξέπνοα να επιβάλλουν τα απομεινάρια της νεκρής πια «Αγίας Ελληνικής Οικογένειας», θύμισε την άλλη ομαδική επίθεση, οπαδικού χαρακτήρα, στον Άλκη Καμπανό που δυστυχώς δεν γλίτωσε από τους φονιάδες. Σε αυτή την επίθεση πρωταγωνίστησαν τα απομεινάρια της νεκρής πια νεοελληνικής κοινωνίας. Της νεκρής από την ποικιλόμορφη βία και τη μόνιμη αφασία.
Μιλώντας για τη Θεσσαλονίκη, την Κυριακή πρόβαλλε μία γνωστή και επικίνδυνη όψη της. Είναι η όψη εκείνη της πόλης στην οποία έχουν τη θέση τους και μεγαλύτερης έκτασης και έντασης, ιστορικά γεγονότα. Με διαστάσεις πογκρόμ κατά όσων δεν εγγράφονται στο πλαίσιο όπως το περιέγραφε παλιά το χουντικό τρίπτυχο και η διαχρονική ματσίλα, που σε ένα αποτρόπαιο σμίξιμο γνωρίζουν άνοδο στη χώρα σήμερα, όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε. Με διαφορετική έκφραση κατά τόπους, όπως είναι και λογικό. Η ακραία συντηρητικοποίηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών, όπως την ξέρουμε, δεν μπορεί να αποτελεί ούτε εξήγηση αλλά ούτε και άλλοθι για όσα φριχτά συνέβησαν στην πλατεία Αριστοτέλους την Κυριακή το βράδυ. Δεν στέκει αλλά ούτε και η φρίκη πήγασε σε «συνθήκες εργαστηρίου». Δεν προέκυψε από το πουθενά.
Αν δεν είναι κοινότοπο, το να αναφέρουμε τα μεγάλα πογκρόμ κατά των «διαφορετικών» που έλαβαν χώρα στην πόλη της Θεσσαλονίκης, θα είναι λάθος και ανισοβαρές για μία σύντομη αναφορά στο γεγονός, όπως αυτή εδώ. Αν όχι και άδικο αφού ο εμπρησμός και το πογκρόμ κατά των Εβραίων του συνοικισμού 151 και του Κάμπελ για παράδειγμα ή τα εγκλήματα των ιδεολογικών απογόνων των υποκινητών τους -πιο κοντινά στους καιρούς μας- όπως η δράση των παρακρατικών της δεκαετίας του 1960, είχαν άλλες διαστάσεις και άλλες επιπτώσεις. Επιπλέον τα πογκρόμ με θρησκευτικό κίνητρο δεν είχαν στόχους μεμονωμένα άτομα ή μία μειονότητα, αλλά την πλειονότητα των κατοίκων της πόλης τον καιρό που έγιναν, ενώ οι ένοχοι για αυτά ήταν η πραγματική θρησκευτική και πληθυσμιακή μειονότητα. Η δράση του παρακράτους στην πόλη έχει μεγαλύτερη συνάφεια με τα γεγονότα της Κυριακής, όλα όμως έχουν στον πυρήνα τους αυτό που επέβαλλε στην πόλη το κλείσιμο της στον εαυτό της. Η πόλη που εγκλωβίστηκε σε έναν σωβινισμό, που τράφηκε με μπόλικο βυζαντινισμό αλλά και πολιτική και εκκλησιαστική καμαρίλα για να παραδώσει τα κλειδιά της στην Εκκλησία και στη μισαλλοδοξία που αυτή καλλιεργεί. Τι και αν υπήρξαν -πράγματι ηρωικές- προσωπικότητες που έδωσαν με το παράδειγμά τους προτάσεις και λύσεις για τον απεγκλωβισμό της πόλης από τα συνειδησιακά δεσμά που της φόρεσαν η Εκκλησία και οι ωφελούμενοι από αυτή, όπως οι υπερσυντηρητικοί πολιτικοί της;
Τι κι αν είχε δήμαρχο έναν «μπαρμπα Γιάννη» (τον Μπουτάρη) που προσπάθησε να την καθαρίσει από την καμαρίλα και να ξεπληρώσει το χρέος της απέναντι στα παιδιά της, που η ίδια είχε αποκληρώσει;
Τι κι αν γέννησε και εξακολουθεί να γεννά φωτισμένα μυαλά και δημιουργικούς ανθρώπους που στολίζουν το νεοελληνικό πολιτισμό; Η μαυρίλα που την καλύπτει κάνει όλους αυτούς τους λαμπρούς ανθρώπους να μοιάζουν με εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Η επίθεση (το »ζεργκάρισμα» σε μία διαρκώς εξελισσόμενη αργκό) της Κυριακής στην Αριστοτέλους θα μπορούσε να έχει συμβεί και στην Αθήνα, κανείς δεν αμφιβάλλει γι’ αυτό. Είναι όμως τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Θεσσαλονίκης που χρωματίζουν και τονίζουν την κυριακάτικη φρίκη. Φονικές μαζικές επιθέσεις με ρατσιστικά κίνητρα, όπως για παράδειγμα η επίθεση των ναζί χρυσαυγιτών στους Αιγύπτιους ψαράδες στο Πέραμα το 2012, κολάστηκαν από τη δικαιοσύνη και μέχρι στιγμής δεν έχουν επαναληφθεί εκεί. Στη Θεσσαλονίκη όμως, μόλις πέρυσι, οι ναζί έκαναν ένα ντου σε έκθεση του βορειομακεδόνα καλλιτέχνη Αντρέεφσκι στην Αρετσού. Ευτυχώς χωρίς λιντσαρίσματα. Και δυστυχώς δίχως κολασμό.
Σίγουρα τη φρίκη των διαλυμένων ζωών που γεννά η φτώχεια και μάλιστα σε συνθήκες παπαδοκρατίας (είναι γνωστός ο αποφασιστικός ρόλος της Εκκλησίας** στη Θεσσαλονίκη) δεν μπορεί να την πολεμήσει καμία παρέμβαση κοινωνικού χαρακτήρα εντός του υπάρχοντος πολιτικού και οικονομικού πλαισίου. Τα διδάγματα της ανθρώπινης αλληλεγγύης και του αλληλοσεβασμού γίνονται θρύψαλα από τη σιδερένια οικονομική, ηθική, πνευματική φτώχεια. Τη φτώχεια που κλείνει τα μυαλά και τοποθετεί το άτομο σε μόνιμη θέση άμυνας απέναντι σε ό,τι διαφορετικό. Που χαλαρώνει τη συνείδηση και ωθεί το άτομο να επιτίθεται στο διαφορετικό, στον «εχθρό», για να τον τιμωρήσει, να τον αφανίσει γιατί πιστεύει πως αν δεν προλάβει, ο εχθρός θα κυριαρχήσει πάνω του.
Αν θέλουμε ως κοινωνία να εξαλείψουμε αυτά τα φαινόμενα θα πρέπει να εξαλείψουμε τις αιτίες που τα παράγουν. Τη φτώχεια, τις ανισότητες, την αγραμματοσύνη, την ανεργία, την αδικία. Τους ίδιους παράγοντες που χρειάζεται το νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο για να λειτουργεί και να συνεχίσει να αποδίδει κέρδη για τους αρμοστές του. Η καταστολή απλά παραπλανά την κοινωνία που επιμένει να θέλει να τιμωρεί το σύμπτωμα και όχι την ασθένεια. Τα δε, "ποτέ ξανά" που χωρίς ίχνος ντροπής εκστομίζουν οι υπεύθυνοι για τη διαιώνιση της αδικίας και της φτώχειας, μόνο σαν κατάμουτρη προσβολή και ειρωνεία μπορούν να εκληφθούν.
Με τις σκέψεις αυτές τα περιθώρια για τις αλλαγές που χρειάζονται δείχνουν να μικραίνουν ως αφανισμού. Δεν υπάρχει βούληση γιατί οι ισχυροί χρειάζονται το τέρας που έφτιαξαν και αργά ή γρήγορα θα μας καταναλώσει όλες και όλους.
-----------
*Για όσους βιαστούν να κρίνουν από το γεγονός πως οι καταδικασθέντες για το φόνο του Άλκη ήταν Έλληνες και αλλοδαποί, καλό θα είναι να σκεφτούν πως όλοι είναι παιδιά που μεγάλωσαν στην Ελλάδα, άρα είναι μέλη της νεοελληνικής κοινωνίας
**Η καταδίκη της ομοφοβικής επίθεσης από τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης ήταν ένα βήμα αλλά η συγκεκριμένη μητρόπολη έχει να διανύσει ακόμα πολύ δρόμο για να αποκαταστήσει το έργο των προηγούμενων
Κυκλοφορεί σήμερα το ευλογημένο και καρναβαλικό φύλλο #47 της RAF-WEST Journal, της Νο2 εφημερίδας της Ανατολικής Αττικής. Διαβάστε σήμερα:
Μεγαλειώδης καρναβαλική παρέλαση στη RAF TOWN, όπου η οσία Αθετούσα μαζί με τον πρώην σερίφη της πόλης παρέλασαν πάνω στο τανκ του Οχυρού. Οδηγός του άρματος ο αγωνιστής της δημοκρατίας, Μάκης Βορίδης, που με επιδέξιους χειρισμούς κατέβασε το τανκ στο νερόλακκο που ήταν κάποτε το Μεγάλο Ρέμα. Εντυπωσιακή υποδοχή του άρματος από πλήθος κόσμου που πανηγύριζε χωρίς να ξέρει γιατί
Σε μια εντυπωσιακή τελετή που έγινε στα γραφεία της RAF WEST JOURNAL απονεμήθηκαν στις γυναίκες της χρονιάς τα βραβεία ”Καλλιρρόη”, που τείνουν πλέον να γίνουν θεσμός στην πόλη μας. Μέσα σε κλίμα συγκίνησης βραβεύτηκαν για το πολυσχιδές έργο τους η Λίνα Μενδώνη, η Χριστίνα Λαμπίρη, η Δήμητρα Τσεβά, η Αικατερίνη Τράση και ο Ευάγγελος Μπουρνούς
Επί του πιεστηρίου. Στη νέα στήλη της εφημερίδας μας μπορείτε να διαβάσετε:
Μόνο στη RAF WEST που κυκλοφορεί σήμερα Σάββατο 9/3/2024. Μην τη χάσετε!
Δημοσιεύουμε το υπόμνημα που κατέθεσε στο Υπουργείο Υποδομών χθες, 6/3/2024, ο Ηλίας Ταρναράς, πολιτικός μηχανικός και μελετητής υδραυλικών έργων, σχετικά με τις αρνητικές επιπτώσεις από τα έργα διευθέτησης κατά μήκος της κοίτης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας και του Βαλανάρη, αποδεικνύοντας πως τα προτεινόμενα έργα που γίνονται στο όνομα μιας δήθεν αντιπλημμυρικής προστασίας, στην πραγματικότητα αυξάνουν τον πλημμυρικό κίνδυνο
Στο υπόμνημα επισημαίνονται οι αρνητικές επιπτώσεις στην αντιπλημμυρική προστασία, λόγω της κατασκευής των έργων, ιδιαίτερα στο τμήμα της πεδιάδας των Σπάτων. Από τους υδραυλικούς υπολογισμούς αποδεικνύεται ότι, λόγω των έργων στην περιοχή Πετρέζα, θα αυξηθεί σημαντικά η πλημμυρική παροχή στις κατάντη δομημένες περιοχές, καθώς μεγάλο μέρος του πλημμυρικού όγκου δεν θα κατευθύνεται πλέον προς την πεδιάδα των Σπάτων, η οποία αυτή τη στιγμή προσφέρει φυσική αντιπλημμυρική προστασία στη Ραφήνα αλλά και σε όλες τις περιοχές που βρίσκονται στα κατάντη
Παράλληλα, ο Ηλίας Ταρναράς θεωρεί πως αν δεν υλοποιηθούν τα έργα διευθέτησης και εφόσον διατηρηθεί η υφιστάμενη κατάσταση στην Πετρέζα, δεν χρειάζεται το φράγμα ανάσχεσης που προβλέπεται να κατασκευαστεί στη Β’ Φάση των έργων. Αντίθετα, θα μπορούσε να αποφασιστεί αντί αυτού, η δημιουργία ζωνών ελεγχόμενης κατάκλυσης στην πεδιάδα των Σπάτων, μέσω απαλλοτριώσεων και δημιουργίας μικρών τεχνητών προσωρινών λιμνών, ώστε να αποθηκεύεται σε αυτές μεγάλο μέρος του εκτρεπόμενου πλημμυρικού όγκου, με στόχο τον περιορισμό των προβλημάτων από την κατάκλυση εκτάσεων στις αγροτικές ιδιοκτησίες. Πρόκειται για παρεμβάσεις αντιπλημμυρικής προστασίας στο πλαίσιο της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας, όπως προκύπτει και από πρόσφατη Οδηγία της Ε.Ε. για αποφυγή των «γκρίζων λύσεων» και την προώθηση «πράσινων» εναλλακτικών παρεμβάσεων.
Τέλος, στο υπόμνημα προτείνεται αλλαγή της φιλοσοφίας των προτεινόμενων έργων, ώστε αντί του συνολικού εγκιβωτισμού να υπάρξει συνδυασμός της υφιστάμενης κατάστασης, της επένδυσης της κοίτης, αλλά και της διάνοιξης – διεύρυνσης με φυσική – χωμάτινη διατομή, ανάλογα με την περίπτωση και σύμφωνα με την υψομετρία και τη διαθεσιμότητα χώρου σε κάθε τμήμα
Ακολουθεί το πλήρες υπόμνημα
Κυκλοφορεί σήμερα το ευλογημένο φύλλο #46 της RAF-WEST Journal , της Νο2 εφημερίδας της Ανατολικής Αττικής, με πλούσια και έγκυρη, όπως πάντα, ύλη. Διαβάστε σήμερα:
Όχι άλλες πίτες! Επιτέλους, μπαίνει μια τάξη στην άναρχη κοπή πίτας. Με έκτακτη ανακοίνωση, η Οσία Αθετούσα ορίζει ως καταληκτική ημερομηνία κοπής πίτας την Κυριακή των Βαΐων. Αναγκαστικό διάλειμμα για τη νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας και από κει και πέρα, όποιος δεν έχει προλάβει να κόψει την πίτα του, θα κόβει πασχαλινό τσουρέκι.
Τσεκουράτη εμφάνιση του υπουργού κοπής πίτας, Μάκη Βορίδη, στο Κέντρο Υγείας, όπου συγκίνησε το ακροατήριο με τις αναφορές του στην κοινωνική δικαιοσύνη, την ανεκτικότητα στη διαφορετικότητα, την αλληλεγγύη προς τον αδύναμο, την αναγκαιότητα του δημόσιου συστήματος υγείας και την πίστη του στη δημοκρατία
Δώσε πόνο Στέφανε! Η RAF WEST Journal συμμετέχει στην πολιτική διαβούλευση του ΣΥΡΙΖΑ και στη διαμόρφωση του ερωτηματολογίου.
Επιχειρηματικό μπαμ στη Ραφήνα! Ο π. Σερίφης ανοίγει ταβέρνα και γράφει μαντινάδες για τα όμορφα βράδια : «Τσικιρικιτζή με φώναζαν και με κατηγορούσαν / πως τα λεφτά που έβγαζα εγώ δεν τα χαλούσα. Έχετε λίγο υπομονή και μη κατηγοράτε / και στην ταβέρνα που ‘φτιαξα να έρθετε να φάτε»
Μόνο στη RAF WEST που κυκλοφορεί σήμερα Σάββατο 2/3/2024. Μην τη χάσετε!
Σήμερα Παρασκευή και βροχερή, πρώτη μέρα του Μάρτη, δημοσιεύουμε ένα ακόμα διήγημα - προσφορά της Γκέλυς Τουλή.
Σας ευχόμαστε μία απολαυστική ανάγνωση, όπως αυτή που μόνο η μικρή φόρμα και οι τεχνίτες της, μπορούν να προσφέρουν
Κυκλοφόρησε σήμερα το ευλογημένο φύλλο #45 της RAF-WEST Journal , της Νο2 εφημερίδας της Ανατολικής Αττικής. Διαβάστε σήμερα:
Ο πρώην Σερίφης της Ραφ Τάουν μιλά για το Μεγάλο Ονειροκρίτη που συνέταξε ο ίδιος, απόσταγμα της σοφίας μιας ολόκληρης ζωής και επτά χρόνων δημαρχίας. Μαζί με τον Ονειροκρίτη, προσφορά ένα ανατομικό μαξιλάρι για τον αυχένα, για όμορφα και ατελείωτα όνειρα
Μεγάλο αφιέρωμα- επεξήγηση της RAF WEST για το θεσμό των απογευματινών χειρουργείων. Όλες οι τιμές με επεξηγηματικές εικόνες, για να ξέρετε πόσο ακριβώς θα πληρώνετε για κάθε βλάβη
Μεγάλη αποκριάτικη προσφορά. Το τριώδιο έχει ανοίξει και η RAF-WEST Journal προσφέρει ένα μοναδικό CD με τη συλλογή «Τα τραγούδια της φυλακής» σε σύγχρονες επανεκτελέσεις με τραγουδιστή- έκπληξη. “Άδικα είμαι φυλακή, μα ποιος θα με πιστέψει / ότι δεν είμαι ένοχος και πως δεν έχω φταίξει”. Κυκλοφορεί και σε δίσκο των 33 στροφών. “Στο κελί 33, μ’ είχαν στον Κορυδαλλό / είχα μάτια δεκατρία, μα παιδί χωρίς μυαλό”
Μη χάσετε το φύλλο #45 που κυκλοφορεί σήμερα Σάββατο 24/2/2024
Το περιμέναμε αλλά το απευχόμασταν. Οι ιδιωτικοποιήσεις καλπάζουν και τώρα περιλαμβάνουν και το δασικό περιβάλλον, τον δασικό πλούτο της χώρας, καταστρατηγώντας και το άρθρο 24 του Συντάγματος από την "πίσω πόρτα" και αναθέτωντας τη διαχείριση τους σε σχήματα ιδιωτών. Ακόμα και αν η κυβέρνηση θεωρεί πως οι υπηρεσίες της δεν είναι ικανές να διαχειριστούν τα ελληνικά δάση, ας τις στελεχώσει και ας τις ενισχύσει και όχι να τις απαξιώνει με απώτερο στόχο την οριστική υποβάθμιση τους και την ανάθεση του έργου τους σε ιδιώτες. Αλλά το ίδιο δεν κάνουν και με την ανώτατη εκπαίδευση; Το ίδιο έκαναν και με όλους τους οργανισμούς προκειμένου να τους αποσπάσουν το αντικείμενο και να το χαρίσουν σε ιδιώτες (με τα γνωστά κριτήρια επιλογής τους πάντα). Ας δούμε την ανακοίνωση της συνδικαλιστικής παράταξης «Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα Δασολόγων & Συνεργαζόμενοι» για το αισχρό νομοσχέδιο που ήδη συζητιέται στο Υ.ΠΕ.Ν. Η διαχείριση των δασών δεν είναι ένα κλαδικό ζήτημα. Είναι ζήτημα εθνικής σημασίας και αφορά όλους και όλες μας.
Αιτία Πολέμου
Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΥ ΝΣΧ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΠΟΥ ΕΚΧΩΡΕΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΑΣΩΝ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΥΣ ΟΜΙΛΟΥΣ!
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Χωρίς να χάσει χρόνο η κυβέρνηση της ΝΔ, επιβεβαίωσε δυστυχώς, αυτά που από καιρό έχουμε καταγγείλει ως Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα. Έχει έτοιμο το επαίσχυντο νσχ, που εκχωρεί το σύνολο της διαχείρισης στους ξυλοβιομήχανους και ξυλεμπόρους. Δηλαδή εκχωρεί την κρατική δασική περιουσία, τα δασικά Οικοσυστήματα, χωρίς να κρατάει ούτε τα προσχήματα!
Το νσχ, που πρόκειται να κατατεθεί, αποτελεί την ταφόπλακα για τα Δάση. Απαξιώνει και μετατρέπει σε πρωτοκολλητές των επιχειρηματιών το σύνολο των εργαζομένων στα Δάση και διαλύει την ήδη υποβαθμισμένη Δασική Υπηρεσία.
Το σχέδιο νόμου, που ήδη «κυκλοφορεί στο ΥΠΕΝ για συζήτηση», αναφέρει χαρακτηριστικά, (που είναι και η ουσία όλου του νσχ):«..η ανάθεση της υλοποίησης της διαχείρισης και της εκμετάλλευσης δημοσίων δασών ή διαχειριστικών μονάδων δύναται να γίνεται κατόπιν δημόσιας πρόσκλησης του Υπουργού Ενέργειας και Περιβάλλοντος». «…Δικαίωμα συμμετοχής στη διαδικασία ανάθεσης της υλοποίησης της διαχείρισης και εκμετάλλευσης δημοσίων δασών ή διαχειριστικών μονάδων έχουν οι ΔΑ.Σ.Ε. και τα Υβριδικά Συνεταιριστικά Σχήματα…».
Όπου «Υβριδικά Συνεταιριστικά Σχήματα»: «…η σύσταση ενώσεων προσώπων με νομική προσωπικότητα Υβριδικά Συνεργατικά Σχήματα, στις οποίες μετέχουν ως μέρη ΔΑ.Σ.Ε. με συνολικό ποσοστό 50% και λοιπά φυσικά ή νομικά πρόσωπα του ιδιωτικού τομέα με συνολικό ποσοστό 50%..».
Είναι προφανές ότι θεωρούν τους ΔΑ.Σ.Ε. ως φερετζέ και πρόσχημα σε μια προσπάθεια να «θολώσουν τα νερά», ενώ μπορούν ακόμη και να “κατασκευάσουν” δικούς τους οι ξυλοβιομήχανοι, για τις “ανάγκες” κερδοφορίας τους.
Και ο κατήφορος δεν έχει τέρμα…από όπου και να το πιάσουμε αυτό το νσχ βρωμάει!
Αν το 1998 ο διαχωρισμός της πρόληψης από την καταστολή και η μεταφορά της δασοπυρόσβεσης στην πυροσβεστική υπηρεσία, αποτέλεσαν πλήγμα βαρύ και καταστροφή για τα δάση, τους εργαζόμενους σε αυτά, αλλά και όλο τον ελληνικό λαό, τώρα με την πλήρη εκχώρηση της διαχείρισης των κρατικών δασών στους επιχειρηματίες, ασφαλτοστρώνουν το δρόμο για τη ληστρική τους εκμετάλλευση και τον νομοτελειακό θάνατο μιας υπηρεσίας ήδη «εγκεφαλικά νεκρής».
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο. Ο δρόμος δεν θα έχει επιστροφή αν δεν αντισταθούμε. Αυτό δεν πρέπει και δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε!
Γιατί τότε θα είμαστε όλοι υπεύθυνοι που δεν αντιδράσαμε!
Η Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα, έχει προειδοποιήσει για όλα αυτά από το 2018 με την εκλογική διακήρυξη. Με συνεχείς ανακοινώσεις και τελευταία πράξη την διαμαρτυρία μας στο δασολογικό συνέδριο στην Αιδηψό, όταν ο ΥΠΕΝ κ. Σκυλακάκης εξάγγειλε την εν λόγω εκχώρηση.
Το προεδρείο της ΠΕΔΔΥ αγνόησε επιδεικτικά τις προειδοποιήσεις μας. Μας θεωρούσαν ψεκασμένους, συνωμοσιολόγους, όταν αποκαλύπταμε τους σχεδιασμούς για πλήρη και καθολική εκχώρηση της διαχείρισης και εκμετάλλευσης των δασών στις ξυλοβιομηχανίες, στο όνομα μάλιστα της «πράσινης μετάβασης» και της λεγομένης κλιματικής κρίσης, από την εκλογική μας διακήρυξη το 2018. Το δεν πάει άλλο, που ακούγεται εδώ και χρόνια στις δασικές υπηρεσίες από όλους μας, μόνο πίσω από τις κλειστές πόρτες των γραφείων μας πρέπει πια να σταματήσει.
Ήδη ζητήσαμε από το προεδρείο της ΠΕΔΔΥ άμεσα έκτακτο ΔΣ και έκτακτη Γενική Συνέλευση, με μοναδικό αίτημα να ΜΗΝ ΚΑΤΑΤΕΘΕΙ ΤΟ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΝΣΧ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ ΣΤΟΥΣ ΟΜΙΛΟΥΣ. ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ!
Ζητάμε άμεσα:
Το προεδρείο του ΔΣ της ΠΕΔΔΥ πρέπει να ξέρει ότι δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί, οι ευθύνες του είναι εδώ διαχρονικές και είναι τεράστιες!
ΝΑ ΠΙΕΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΚΤΑΚΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ!
Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα
Δασολόγων & Συνεργαζόμενοι
Οκτώ περιβαλλοντικές οργανώσεις εντοπίζουν τα προβληματικά σημεία (για να μη πούμε εγκλήματα σε καιρό κλιματικής κρίσης) στα σχόλια που από κοινού υπέβαλαν στην απαράδεκτα μικρής διάρκειας διαβούλευση για ένα θέμα ύψιστης σοβαρότητας και ογκώδους όσο και σύνθετου, τεχνικού περιεχομένου.
Κοινή ανακοίνωση περιβαλλοντικών οργανώσεων
Με νομοσχέδιο εξπρές, η κυβέρνηση επιχειρεί να καταργήσει το, ήδη ανεπαρκές σε καιρό κλιματικής κρίσης, ελάχιστο όριο προστασίας των 30 μέτρων παραλίας, δηλαδή της αδόμητης ζώνης από το όριο του αιγιαλού!
Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών με τίτλο “Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξεις” επιμένει να αντιμετωπίζει τους αιγιαλούς, τις όχθες ποταμών και λιμνών και τις παραλίες της χώρας σαν οικόπεδα προς “εμπορική αξιοποίηση”. Την ίδια στιγμη, σε έναν κόσμο που υφίσταται ολοένα και συχνότερα κλιματικές καταστροφές, οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες (π.χ. Γαλλία, Ισπανία) εύλογα θεσπίζουν αδόμητες παράκτιες ζώνες που ξεκινούν από τα 100 μέτρα και φθάνουν μέχρι και στα 250 μέτρα από τον αιγιαλό, προωθώντας την απαιτούμενη προστασία των ακτών τους και αναγνωρίζοντας την κρίσιμη συμβολή τους στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Η Ελλάδα όμως, μέσω του νομοσχεδίου αυτού, καταργεί και το ελάχιστο των 30 μέτρων, δίνοντας σήμα σε πράξεις οριοθέτησης παραλίας που επιτρέπουν δόμηση κυριολεκτικά πάνω στο κύμα!
Η συνεχής αγνόηση των πολύτιμων προστατευτικών υπηρεσιών που προσφέρει η υγιής και ελεύθερη από σκληρές υποδομές παράκτια ζώνη συνιστά μια πολλαπλά αποτυχημένη πολιτική, αφού δεν αγνοεί μόνο την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά θέτει σε άμεσο κίνδυνο και την ασφάλεια των πολιτών. Η επιστημονική γνώση, αλλά και το πρόσφατο παρελθόν έχουν δείξει πως η συνεχής υποβάθμιση της παράκτιας ζώνης μόνο δραματικές καταστροφές προκαλεί, καθώς και ανυπολόγιστο κόστος για την εθνική οικονομία από τις αποζημιώσεις που καλείται να καλύψει εκ των υστέρων.
Όπως επισημαίνουν οι οκτώ περιβαλλοντικές οργανώσεις στα σχόλια που από κοινού υπέβαλαν στην απαράδεκτα μικρής διάρκειας διαβούλευση δεδομένου τόσο του μεγάλου όγκου, όσο και τεχνικού περιεχομένου, το νομοσχέδιο δεν εισάγει μεταρρύθμιση για την αποτελεσματική προστασία και διαχείριση του παράκτιου χώρου, ενώ απουσιάζουν κρίσιμες προβλέψεις που σχετίζονται με την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή (π.χ. δεν υπάρχει αναφορά σε άλλους φυσικούς ή ανθρωπογενείς κινδύνους που απειλούν την παράκτια και παρόχθια ζώνη, πλημμυρικούς κινδύνους κ.λπ.). Το νομοσχέδιο εξαφανίζει επίσης, την απαγόρευση παραχώρησης των “μικρών αιγιαλών” (μήκος ή πλάτος μικρότερο των 5 μέτρων, ή έκταση μικρότερη των 150 τετραγωνικών), καθιστώντας ακόμα και αυτά τα πολύτιμα οικοσυστήματα διαθέσιμα προς ενδεχόμενη εμπορική εκμετάλλευση. Ακόμα και αυτές οι μικρές, απομονωμένες παραλίες, τώρα θα μπορούν να παραχωρούνται σε ξενοδοχεία. Τέλος, σε άλλη μια προκλητική αγνόηση των υποχρεώσεων της χώρας για σεβασμό στο δίκαιο της ΕΕ, επιχειρείται δια νόμου επέκταση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης, δίχως να τηρούνται οι προβλεπόμενες διαδικασίες δέουσας εκτίμησης της επίδρασης στη “Θαλάσσια Περιοχή Θράκης” (περιοχή Natura 2000) και δίχως να τηρούνται οι διαδικασίες της οδηγίας 2001/42/ΕΚ για τη στρατηγική εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
Στα λιγοστά θετικά του νομοσχεδίου περιλαμβάνεται η ανάπτυξη ηλεκτρονικού συστήματος υποβολής καταγγελιών για αυθαιρεσίες, δίχως όμως καμία διασφάλιση για άμεση κινητοποίηση των αρμόδιων αρχών προς άμεση απομάκρυνση των αυθαίρετων κατασκευών. Περιπτώσεις όπως τα αυθαίρετα ενοικιαζόμενα στο παράκτιο δάσος του Εθνικού Πάρκου Σχοινιά ή οι πολλαπλές και διαπιστωμένες αυθαιρεσίες σε παραλίες της Ίου και σε αμέτρητα άλλα πολύτιμα παράκτια και παρόχθια οικοσυστήματα της χώρας, είναι καταστάσεις που δεν φαίνεται να απασχολούν σοβαρά την κυβέρνηση.
Στο πλαίσιο αυτό, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις ζητούν, ως κατεπείγουσα εθνική πολιτική κλιματικής ανθεκτικότητας για τη χώρα, τα εξής:
Την ανακοίνωση συνυπογράφουν οι εξής οργανώσεις:
Περισσότερες πληροφορίες:
Πηγή (εκτός των ανωτέρω) dasarxeio.com
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
