Η κυβέρνηση συνεχίζει να πράττει το μόνο πράγμα που γνωρίζει καλά. Να ρίχνει ξύλο σε όποιον διαφωνεί με τις αποφάσεις που λαμβάνονται ερήμην του. Σήμερα τρώνε ξύλο οι Τηνιακοί. Προχθές έφαγαν ξύλο οι Χιώτες και οι Μυτιληνιοί. Αύριο θα φάνε ξύλο οι Παριανοί. Μεθαύριο κάποιοι άλλοι. Με τις παρτίδες που έχει ανοίξει αυτή η κυβέρνηση με τα νησιά, τη βλέπουμε να αγοράζει ειδικό αποβατικό πλοίο μεταφοράς των ΜΑΤ και να το βαφτίζει «το πλοίο της Αγάπης».

Ζούμε σε μια χώρα που παριστάνει πως είναι δημοκρατική, ενώ όλες οι αποφάσεις ψηφίζονται από μια μικρή ομάδα βουλευτών που αποτελεί μια τεχνητή πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο χάρη στα τεχνάσματα του εκλογικού νόμου. Αποφάσεις που έχουν ληφθεί από μια ακόμη μικρότερη ομάδα με φανερές και κρυφές διασυνδέσεις με τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.

Από την άλλη μεριά, η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της χώρας έχει μετατραπεί σε μια άβουλη μάζα παθητικών τηλεθεατών που το περισσότερο που μπορούν να κάνουν είναι να ψηφίζουν μια φορά στα τέσσερα χρόνια. Λοβοτομημένοι πολίτες που παρακολουθούν αποχαυνωμένοι τα τεκταινόμενα, πιθανόν και επιχαίροντας, νομίζοντας πως όσοι τρώνε ξύλο από την αστυνομία είναι μπαχαλάκηδες και τρομοκράτες. Μέχρι κάποια στιγμή να έρθει και η δική τους η σειρά.