Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Η χειραγώγηση της "αγέλης". Κύριο

Περιλαμβανεται και  μία παλιά ανθολόγηση στοχασμών πανω στη χειραγώγηση, από την περιοδική έκδοση fragile (fragilemag.gr)

Εμβαθύνοντας περισσότερο στα όσα δεσπόζουν στις ζωές μας τον τελευταίο καιρό, την άλωση της καθημερινότητας μας και την επικράτηση μίας ενιαίας, κυρίαρχης θεώρησης της έννοιας  “ατομική ευθύνη”, αναζητήσαμε τον τρόπο και τα στοιχεία που μας κάνουν να αναζητούμε αυτό που ήδη έχουμε ως πολίτες. Και μάλιστα ως πολίτες που διεκδικούμε ενεργά, σε πορείες και μαζικές διαμαρτυρίες, αυτό που οι κυβερνώντες -δίχως καμία αίσθηση της ευθύνης που έχουν- φρόντισαν να κατεδαφίσουν μερικά χρόνια πριν.

Δεν μπορεί λόγου χάρη, ο Άδωνις Γεωργιάδης να εγκαλεί πολίτες για “μειωμένη αίσθηση ατομικής ευθύνης” όταν πριν από λίγα χρόνια, ήταν αυτός που με φριχτή έπαρση ζητούσε να μην αποδώσουν τη διάλυση του ΕΟΠΥΥ στην τρόικα αλλά στον ίδιο και μάλιστα καμάρωνε ως παραφουσκωμένο (αλλά ακαλαίσθητο) παγώνι.

Δεν μπορεί να επικαλείται την ατομική ευθύνη ο Κυριάκος Μητσοτάκης (petit Koulis κατά το πλέον αρμόζον) όταν ως υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης διέλυσε εντελώς το ΕΣΥ.  Αυτό βέβαια την ίδια ώρα που χαρακτήριζε γιατρούς και νοσηλευτές ως “τεμπέληδες” και φυσικά δεν φρόντισε για προσλήψεις “τεμπέληδων” για να λειτουργήσει το όποιο σύστημα υγείας απέμεινε, Αυτό το σύστημα που άφησαν πίσω τους οι ορδές των βαρβάρων θιασωτών της “ιδιωτικής υγείας” και μεταπράτες της δημόσιας, όπως και οτιδήποτε κοινού (δημοσίου) αγαθού.

Σίγουρα για να αντιμετωπίσουν σήμερα την κρίση της πανδημίας που βρήκε τη χώρα γυμνή, οι κυρνώντες γεμάτοι τρόμο από τα πεπραγμένα τους των τελευταίων ετών, άρχισαν την συστηματική προπαγάνδα. Μας νουθετούν για τον εθελούσιο εγκλεισμό ,μας στο σπίτι, προκειμένου να αποφευχθεί η κατάρρευση του -διαλυμένου ήδη- συστήματος υγείας,  Μας προετοιμάζουν για να δεχτούμε την περαιτέρω μετατόπιση των  ευθυνών για την κατάρρευση και του θανάτους που θα τη συνοδεύσουν, στον κάθε πολίτη χωριστά και όχι στους ίδιους. Όχι στους δημίους του συστήματος υγείας. Η εξαιρετικά μειλίχια και πράα μορφή του κ. Σ. Τσιόδρα, ο οποίος με συγκινησιακό φόρτο μας παρακαλεί να “μείνουμε σπίτι” είναι πραγματικά το μόνο έντιμο στοιχείο της όλης εικόνας. 

Ναι, θα μείνουμε σπίτι, όπως μένουμε ήδη εδώ και μέρες. Όχι όμως γιατί είμαστε “υπεύθυνοι”. Θα μείνουμε γιατί αγαπάμε τη ζωή τη δικιά μας και των ανθρώπων της κοινότητας ή της κοινωνίας μας. Σεβόμαστε τις ζωές των ανθρώπων. Τις ζωές που οι κυβερνώντες δεν σεβάστηκαν και δεν σέβονται και που τώρα γεμάτοι υποκρισία παριστάνουν τους ανήσυχους και μας επιδεικνύουν το πλαστό και γελοίο ενδιαφέρον τους.

Ο Μπόρις Τζόνσον ήταν σε κάτι εντιμότερος από αυτούς τους τύπους που κυβερνούν εδώ. Στο πόντιουμ που εκφωνούσε τα μέτρα που έλαβε αυτός έγραφε: SAVE THE NHS (Σώστε το εθνικό σύστημα υγείας) και αυτή είναι η αλήθεια. Αντίθετα, οι εδώ μιλούν μόνο για την ατομική ευθύνη του καθενός, προκειμένου να κρύψουν τα εγκλήματα τους και να έχουν τον υποψήφιο που θα φορτωθεί την προδιαγεγραμμένη αποτυχία του συστήματος, έτοιμο από τώρα.                  

Όλη αυτή η σχοινοτενής εισαγωγή παρατέθηκε για την εισαγωγή σε ένα κείμενο του Νοάμ Τσόμσκυ, που αναδημοσιεύουμε από την διαδικτυακή επιθεώρηση fragile. Το κείνεο του στοχαστή αναφέρεται στις μεθόδους χειραγώγησης της ανθρώπινης  “αγέλης” και σίγουρα θα εντοπίσετε όψεις τους στην πραγματικότητα που ζούμε σήμερα. 

Πρόκειται για μία ανθολογηση (και όχι νετάφραση ενιαίου άρθρου του Ν. Τσόμσκυ) από τον Μάρκο Ψυχαρη στο fragile.mag πριν από 5 χρονια που κακώς την είχε παρουσιάσει τοτε ως ένα και ενιαίο αρθρο του στοχαστή. Παραθέτουμε την ανθολόγηση οπως δημοσιεύτηκε τότε

Καλή ανάγνωση, μία καλή Κυριακή που θα μπορούσε να είναι και Δευτέρα

Είναι η εποχή που οι λαοί πρέπει να χάσουν την αυτοπεποίθησή τους. Είναι, για παράδειγμα, η εποχή που στην Ελλάδα η εκκλησία μπορεί να ανοίγει και να κλείνει το “μαγαζί” της, αδιαφορώντας για τις εντολές της επίσημης ιατρικής κοινότητας. Είναι η εποχή που η ανεκτίμητη πληροφορία μπορεί να γίνει τάση, να γίνει ιδέα, να κινητοποιήσει ομάδες απροστάτευτων ανθρώπων σε λύσεις που δίνουν έδαφος στην άνετη παραπλάνησή τους. Ο γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκι έχει συμπυκνώσει σε δέκα “βήματα” τη σχέση που αναπτύσσουν κυβερνήσεις και θεσμοί με τα ακροατήριά τους. Από τη Βρετανία του Μπόρις Τζόνσον και της “Ανοσίας της Αγέλης” στην ελληνική πραγματικότητα όπου υπουργοί τύπου Άδωνι Γεωργιάδη ή αρχηγοί κομμάτων τύπου Βελόπουλου κυκλοφορούν ανάμεσά μας ορίζοντας μέσα από ΜΜΕ τη σχέση που πρέπει να έχουν τα ακροατήριά τους ανάμεσα στο ηθικό και το ανήθικο, την αλήθεια και το ψέμα, την ιστορία και την ιστορική πλάνη. Ο Τσόμσκι καταφέρνει να παρουσιάσει ένα “δεκάλογο” που συναντάς, σχεδόν, σε κάθε δημόσιο βήμα σου. Πια η σχέση των κρατών και των κυβερνήσεων με τους λαούς φαντάζει απίστευτα δεδομένη. Απόλυτα προσαρμοσμένη στη μη άποψη που πρέπει να έχουν οι δεύτεροι.

 

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής.

 

2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ

Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.

 

3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.

 

4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία» εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.

 

5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος.Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

 

6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.

 

7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του… «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

 

8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος κι αμόρφωτος, ότι είναι κουλ τα ναρκωτικά, κάθε τι of παράλογο  αντιεπιβιωτικό …

 

9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ

Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους.Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης. Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.

 

10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.

 

με πληροφορίες: terrapapers.com

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)
Τελευταία τροποποίηση στις Τετάρτη, 22 Σεπτεμβρίου 2021 12:09