Υπάρχουν πολλών ειδών εγκλήματα. Υπάρχουν εγκλήματα που γίνονται εν βρασμώ ψυχής. Υπάρχουν εγκλήματα που γίνονται για την επίτευξη κάποιου σκοπού. Υπάρχουν εγκλήματα που γίνονται από ψυχοπαθείς κατά συρροή δολοφόνους. Και θα υπάρχουν πάντα εγκλήματα όσο ο άνθρωπος δεν μπορεί να επιβληθεί στη σκοτεινή πλευρά του εαυτού του.
Υπάρχει, όμως, και ένα είδος εγκλήματος που μπορούμε να το πούμε συστημικό. Είναι το έγκλημα που το γεννούν η αποθέωση του μίσους, της μαγκιάς, του σεξισμού, της ομοφοβίας, του ρατσισμού, του εθνικισμού, του μιλιταρισμού. Είναι το έγκλημα που θεριεύει στις κοινωνίες όπου κλείνουν βιβλιοπωλεία, ωδεία και κινηματογράφοι και ανοίγουν γυμναστήρια και παλαιστήρια. Είναι το έγκλημα που στα μάτια αυτού που το κάνει δεν είναι και τόσο έγκλημα
Είναι το έγκλημα που γεννούν οι εξουσιαστικές δομές, η πατριαρχία, ο καπιταλισμός, ο φασισμός. Αυτές οι δομές που χωρίζουν την κοινωνία στα δύο. Στους δυνατούς και στους αδύνατους. Στους επιτυχημένους και στους χαμένους. Στους άντρες και στις γυναίκες. Στους πλούσιους και στους φτωχούς. Σε αυτούς που διατάζουν και σε αυτούς που υπακούν. Σε αυτούς που συντάσσονται με την εξουσία και σε αυτούς που είναι προορισμένοι να υποταχτούν σε αυτήν και να γίνουν υπηρέτες των πρώτων. Σε αυτούς που μεγάλωσαν με την πεποίθηση πως είναι πολίτες πρώτης κατηγορίας και πως οι άλλοι είναι παρακατιανοί, όχι και τόσο ίσοι με αυτούς και άρα τα εγκλήματα εναντίον τους δεν είναι και τόσο εγκλήματα
Η Ελένη Τοπαλούδη, ο Βαγγέλης Γιακουμάκης, ο Ζακ Κωστόπουλος, ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, ο Αλβανός εργάτης στην Κέρκυρα, οι Πακιστανοί εργάτες στη Μανωλάδα είναι μερικά μόνο από τα πολλά θύματα αυτού του ακήρυχτου και προαιώνιου πολέμου, της επιβολής του νόμου της ζούγκλας
Eίναι οι αδύναμοι, οι περιθωριακοί, οι διαφορετικοί, οι ξένοι. Είναι γυναίκες που δεν μπορούν να αντισταθούν, είναι παιδιά που δεν έχουν μάθει και δε θέλουν να δέρνουν, είναι πρόσφυγες που δεν τολμούν να καταγγείλουν. Ξέρουν όλοι αυτοί πως απέναντί τους θα βρουν ένα ολόκληρο πλέγμα προκαταλήψεων που όχι μόνο δε θα τους δικαιώσει αλλά θα τους δικάσει και από πάνω γι αυτό που είναι. Θα δικάσει την αδυναμία τους, την ευαισθησία τους, τη διαφορετικότητά τους και θα προσπαθήσει να κάνει έναν συμψηφισμό.
Οι άνθρωποι αυτοί ξέρουν πως η αστυνομία είναι πιο πιθανό να βάλει χειροπέδες σ' αυτούς παρά στους θύτες, όπως έγινε στην περίπτωση του Ζακ Κωστόπουλου. Είναι πιο πιθανό να τους πυροβολήσει όπως έγινε στην περίπτωση του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Είναι πιο πιθανό να τους βάλει ενοχοποιητικά στοιχεία στα σακίδιά τους όπως έγινε στην περίπτωση του Μάριου Ζέρβα. Ξέρουν πως αν δε θέλεις μπλεξίματα με την αστυνομία, εκτός από το να είσαι αθώος, πρέπει και να φαίνεσαι κανονικός και υποτακτικός.
Ξέρουν ακόμα πως η δικαιοσύνη θα είναι καχύποπτη απέναντί τους. Πως θα ρωτήσει τη γυναίκα τι φορούσε πριν από το βιασμό της. Πως θα ζητήσει να μάθει αν ο μαθητής έβρισε τον Κορκονέα πριν αυτός σηκώσει το όπλο και τον εκτελέσει. Πως θα ρωτήσει αν ο μετανάστης που ξυλοκοπήθηκε ή σκοτώθηκε μπήκε παράνομα στη χώρα μας. Ξέρουν όλοι αυτοί πως το πιο πιθανό είναι να εξευτελιστούν ή να βρεθούν οι ίδιοι κατηγορούμενοι. Και σιωπούν, όσοι από αυτούς επιζούν
Αλήθεια, σε ποια δίκαιη κοινωνία θα μπορούσαν κάποιοι να ισχυριστούν ότι είχε και ο Κορκονέας τα δίκια του επειδή ο Γρηγορόπουλος μπορεί να τον έβρισε; Σε ποια πολιτισμένη κοινωνία θα μπορούσαν κάποιοι να πουν ότι το βιασμό της τον προκάλεσε η γυναίκα-θύμα επειδή μπορεί αυτή να ντυνόταν προκλητικά; Ποια ανθρώπινη κοινωνία θα μπορούσε να προσπερνά με τόση ελαφρότητα και αδιαφορία τους αμέτρητους θανάτους των προσφύγων σαν να μην είναι αυτοί άνθρωποι της ίδιας αξίας; Ποια κοινωνία θα μπορούσε να αποδέχεται την ύπαρξη σκλάβων χωρίς δικαιώματα; Ποια κοινωνία θα μπορούσε να αποδέχεται μια δολοφονία σαν αυτή του Ζακ Κωστόπουλου, ακόμη και αν αυτός είχε επιχειρήσει πράγματι να ληστέψει το κατάστημα;
Αυτή η κοινωνία είναι η δική μας κοινωνία. Αυτή δυστυχώς μας έλαχε και ή θα παλέψουμε να την αλλάξουμε ή θα περιμένουμε μοιρολατρικά να δούμε πότε θα φάει κι εμάς. Ξέρουμε ότι τα παραπάνω σχήματα δεν έχουν στεγανά. Πως ένας ξένος μπορεί να βιάσει μια γυναίκα, πως μια γυναίκα μπορεί να σκοτώσει έναν πρόσφυγα. Αυτό θα γίνει, όμως, επειδή θα έχουν φορέσει το μανδύα μιας από τις εξουσιαστικές μορφές της κοινωνίας μας. Και αυτές είναι που πρέπει να σπάσουν. Όλοι ίσοι, όλοι άνθρωποι