ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
Ζούμε σε μια εποχή που η ανθρωπότητα αρέσκεται να βλέπει τον εαυτό της στον καθρέφτη, παραβλέποντας τις ρυτίδες της κόπωσης και τη χλωμάδα κρυμμένη κάτω από την πούδρα, υπερήφανη για τις κατακτήσεις της, τις υψηλές επιστημονικές και τεχνολογικές επιτυχίες, έτοιμη «σαν από καιρό» για νέες κατακτήσεις, ένα σύμπαν είναι εκεί ψηλά και μας περιμένει, εξωπλανήτες, νέοι κόσμοι!...
Για τους «άνω θρώσκοντες» επιστήμονες η μη αναστρέψιμη καταστροφή του περιβάλλοντος της γης, η υπερσυσσώρευση πυρηνικών & τοξικών αποβλήτων, η υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων, η υποβάθμιση της διατροφής μας, η εκτίναξη των αυτοάνοσων ασθενειών κατά 700% τα τελευταία είκοσι χρόνια, και άλλα πολλά, είναι απλά … παράπλευρες απώλειες, γκρίζες λεπτομέρειες στο φωτεινό κάδρο του success story.
Χμμμ… Μήπως κατατάσσομαι στους πεσσιμιστές, στους αρνητές της προόδου, στους ανά τον κόσμο γραφικούς οικολόγους; Πιστεύω πως όχι. Θα έλεγα απλά πως είμαι άκρως σκεπτικιστής πιά πάνω στα θέματα
«προόδου» και «ανάπτυξης». Προφανώς δεν είναι του παρόντος η καταγραφή μιάς ολοκληρωμένης άποψης για το θέμα. Θεωρώ όμως σημαντική αυτήν τη στοιχειώδη μου τοποθέτηση, ώστε να γίνει αντιληπτή στον αναγνώστη του mini Οδηγού Πρόληψης Υγείας η αφετηρία της σκέψης μου πάνω στο θέμα της υγείας του ανθρώπινου είδους.
Η ιατρική επιστήμη, δέσμια του καρτεσιανού και νευτώνειου ορθολογισμού, έχει χτίσει ένα τεράστιο άκαμπτο φαρμακοβιομηχανικό σύμπλεγμα (συνηθίζεται να λέγεται «Σύστημα Υγείας») σε αγαστή συνεργασία με υψηλής απόδοσης κεφάλαια, περιθωριοποιώντας το βασικό συντελεστή του συστήματος, που δεν είν’ άλλος από τον άνθρωπο (τόσο τον άνθρωπο-θεράποντα όσο και τον άνθρωπο-θεραπευόμενο). Οι άνθρωποι ασθενούν όχι πια από λοιμώδη νοσήματα (τουλάχιστον στις «ανεπτυγμένες» χώρες), αλλά από τα λεγόμενα αυτοάνοσα, δηλ. μια γενικευμένη επίθεση του ανοσοποιητικού συστήματος σε όλα τα όργανά μας. Ναι, μπορεί το προσδόκιμο ζωής να έχει ξεπεράσει τα ογδόντα χρόνια, αλλά η ποιότητα ζωής έχει πέσει δραματικά. Οι άνθρωποι ζούν από όλο και μικρότερη ηλικία υποστηριζόμενοι από «θεραπευτικά σχήματα» και χάπια. Περίπου ένα νέο αυτοάνοσο νόσημα προστίθεται στη λίστα κάθε χρόνο. Και θα χειροτερέψει.
Αναζητεί μήπως η συμβατική-τρέχουσα ιατρική τις αιτίες; Είναι τυχαίο ότι οι αντίπαλοί της την αποκαλούν «συμπτωματική»; (καλύπτει-ανακουφίζει τα συμπτώματα και δεν χτυπάει την αιτία) Ήταν άραγε έτσι πάντα η άσκηση της ιατρικής;
Θα εξετάσω εν τάχει το τελευταίο ερώτημα, η απάντηση φωτίζει και τα άλλα ερωτήματα. Όχι, ρητά όχι! Η παραδοσιακή-κλασσική άσκηση της ιατρικής παντού στη γη έδινε ιδιαίτερη έμφαση στην πρόληψη και όχι στη θεραπεία. Ο ίδιος ο Ιπποκράτης έλεγε το γνωστό: «Κάλλιον προλαμβάνειν παρά θεραπεύειν». Οι κινέζοι αυτοκράτορες αποκεφάλιζαν το γιατρό της αυλής αν αρρώσταιναν! Πράγμα που σήμαινε ότι ο γιατρός είχε αποτύχει να διατηρήσει τον αυτοκράτορα υγιή!...
Αυτό το πνεύμα (όχι του αποκεφαλισμού γιατρών, προς θεού), το πνεύμα της Πρόληψης Υγείας θέλω να επαναφέρω στο προσκήνιο με αυτόν τον οδηγό. Σε μια χώρα που, παρά τις αρχαίες περγαμηνές, είμαστε στατιστικά οι τελευταίοι από τους ευρωπαίους στο περπάτημα και οι πρώτοι στο κάπνισμα! Πολλές από τις οδηγίες θα σας φανούν απλοϊκές ή απλώς γνωστές και θα τις προσπεράσετε. Πρέπει να γνωρίζετε όμως, ότι τις περισσότερες φορές ασθενούμε από παράλειψη απλών πραγμάτων, όπως π.χ. το νερό ή το οξυγόνο. Αν δεν ιεραρχήσουμε με κάποιον τρόπο τις βασικές μας ανάγκες ως οργανισμού, θα συνεχίσουμε να αρρωσταίνουμε.
Επίσης πρέπει να γνωρίζετε ότι χρειάζεται μακρόχρονη προσπάθεια για να αρρωστήσουμε. Οι περισσότεροι τα καταφέρνουμε λοιπόν μια χαρά σ’ αυτό: Ζούμε λάθος, κάνουμε ό,τι ακριβώς δεν πρέπει να κάνουμε και όταν αρρωστήσουμε… γκρινιάζουμε. Η συμπεριφορά των σύγχρονων ανθρώπων, και δη των νεοελλήνων, μοιάζει τουλάχιστον ανώριμη αν όχι αυτοκαταστροφική.
Τέλος, να σας πω ότι όλα στη ζωή είναι συνήθειες. Απλά, υπάρχουν καλές και κακές συνήθειες. Το σώμα εκπαιδεύεται. Αν το συνηθίσεις να βρίσκει ηδονή αποκλειστικά στο καθισιό, το ποτό, το τσιγάρο και τα γλυκά, έπαιξες κι έχασες. Είναι στο χέρι σου να εκπαιδεύσεις το σώμα σου σε πράγματα φυσικά και υγιεινά. Θα διαπιστώσεις ότι θα στα ζητάει όλο και περισσότερο και η αίσθηση ευεξίας που θα έχεις θα σε απογειώνει την κάθε σου μέρα!
Ξεκινάμε!!!
Θεοδόσης Βρανάς (Theo) – Σύμβουλος υγείας
ΠΑΡΤΕ ΑΕΡΑ!
Ο αέρας με το οξυγόνο του είναι το βασικότερο στοιχείο της ζωής πάνω στον πλανήτη μας.
Ακούγεται περίεργο, αλλά οι περισσότεροι από μας δεν αναπνέουμε σωστά. Αιτία; Το στρες!
Θα μου πείτε: Μα μέσα στην πόλη δεν έχει καθαρό αέρα. Να εισπνεύσω βαθειά το καυσαέριο; Θα σας απαντήσω ότι μέσα στη μέρα σας κάποια στιγμή θα βρεθείτε σε κάπως καθαρότερο αέρα.
Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι θεραπευτικές τεχνικές της Ανατολής συνδέονται με την αναπνοή.
Γι’ αυτό μην ξεχνιέστε! Μην περιμένετε την Κυριακή για να πάρετε καθαρό αέρα στην εξοχή.
Αφιερώστε λίγα λεπτά μέσα στη μέρα σας σε βαθιές εισπνοές και εκπνοές, όπου κι αν βρίσκεστε.
Θα εκπλαγείτε από το αποτέλεσμα!...
ΠΙΝΕΤΕ ΝΕΡΟ!
Το νερό είναι το δεύτερο βασικό στοιχείο της ζωής μετά τον αέρα. Και, ως γνωστόν, είμαστε τουλάχιστον 70% νερό!
Οι θεραπευτικές ιδιότητες του καθαρού τρεχούμενου νερού αναγνωρίστηκαν και εφαρμόστηκαν σε όλα σχεδόν τα θεραπευτικά κέντρα της αρχαιότητας (ασκληπιεία, αγιουρδέβα, κλπ.)
Ακούγεται επίσης περίεργο, αλλά οι περισσότεροι από μας ζούμε στα όρια της αφυδάτωσης! Η πηγή άπειρων ασθενειών βρίσκεται εκεί, στην έλλειψη αρκετής ποσότητας νερού στον οργανισμό.
Στην κλασσική ερώτηση πόσο νερό πρέπει να πίνουμε η συνήθης απάντηση είναι 2 λίτρα τη μέρα. Είναι κατανοητό βέβαια ότι πρόκειται για έναν μέσο όρο, αφού υπάρχουν τεράστιες διαφορές από άνθρωπο σε άνθρωπο, άλλες ανάγκες ανάλογα με την εποχή ή την εργασία, κλπ. Το σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να περιμένουμε να διψάσουμε. Η συχνή ενυδάτωση είναι το μυστικό.
Το νερό παίρνει μέρος σε όλες τις λειτουργίες του σώματός μας, αραιώνει το αίμα ώστε να πηγαίνει μέσω των τριχοειδών αγγείων παντού, αποτοξινώνει το σώμα μέσω της εφίδρωσης και της ούρησης. Και πολλά πολλά άλλα……..
Το νερό πρέπει να είναι καθαρό και όχι στάσιμο.
Προτιμάτε νερό της βρύσης με ένα καλό φίλτρο, παρά το εμφιαλωμένο σε πλαστικό μπουκάλι.