Ποτέ δεν τα πήγα καλά με τις «γιορτές». Ούτε σαν απλή υπενθύμιση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση υπενθύμιση των καθημερινών εγκλημάτων που όλοι μαζί διαπράττουμε κατά της φύσης. Ακόμα και ο κορωνοϊος δεν κατάφερε να μας συνετίσει. Παρατηρούμε με θλίψη να συνεχίζονται οι σφαγές των δασών, η υπερπαραγωγή πλαστικών μιας χρήσης, η υπερκατανάλωση προϊοντων και ενέργειας, εν ολίγοις όλα αυτά που μας οδήγησαν στην υγειονομική κρίση. Τυφλοί, κουφοί, παχύδερμοι, βαδίζουμε στον προδιαγραμμένο αφανισμό του είδους μας, θαρρείς και στο βάθος του ασυνείδητου υπάρχει χαραγμένη η ιδέα της …έξωθεν σωτηρίας, σ’ αυτό το μοναχικό πανέμορφο γαλάζιο πλανήτη, όπου σπαταλάμε τις ζωές μας καταβροχθίζοντας τις ζωές όλων των άλλων ειδών.
Κανείς δεν είναι αθώος. Επιχειρήσεις, καταναλωτές, κράτη. Όλοι μαζί συμπλέουμε στο σκάφος του Χαμού, αρνούμενοι όλοι, ομαδικά και κατ’ ιδίαν το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί. Το ανθρώπινο κοπάδι δεν ανήκει πια στο είδος homo sapiens (σοφός άνθρωπος), αλλά στο μεταλλαγμένο είδος homo economicus (γένος) και capitalismus (είδος).
Αν η διαχείριση της ιστορίας που ονομάζεται «κλιματική αλλαγή» είναι παρόμοια με τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης λόγω κορωνοϊού, ας ετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα σενάρια δυστοπικής «επιστημονικής φαντασίας». Άλλωστε τα παγκόσμια φόρουμ των εξουσιαστών της ζωής δείχνουν ήδη το δρόμο για το μέλλον που μας ετοιμάζουν, με καθολική ψηφιοποίηση όλων των δραστηριοτήτων της ζωής μας, με παραπέρα φτωχοποίηση τεραστίων κομματιών του πληθυσμού, με όξυνση των ανισοτήτων, με αξιοποίηση όλων των θαυμαστών επιστημονικών επιτευγμάτων προς όφελος μιας χούφτας ελίτ.
Στη χώρα μας έχουμε δείγματα γραφής άφθονα εκ μέρους της ελληνόφωνης ελίτ, από τα μηχανάκια καθαρισμού αέρα του Μπακογιάννη στην Ομόνοια αντί δέντρων, μέχρι τις ανεμογεννήτριες που κατακρεουργούν τη βιοποικιλότητα στα βουνά και τα νησιά μας.
Μπορούμε να αλλάξουμε τη ροπή των πραγμάτων; Για μένα δεν υπάρχει τέτοιο ερώτημα. Το πραγματικό ερώτημα είναι: Θέλουμε να αλλάξουμε τη ροπή των πραγμάτων; Που σημαίνει: Είμαστε έτοιμοι για προσωπικές θυσίες ;;;– όχι σαν αυτές τις θυσίες αίματος και χρήματος που μας ζητάνε εδώ και χρόνια οι άρχοντες.
Είμαστε έτοιμοι να μειώσουμε την υπερκατανάλωσή μας για το γενικό καλό, για το «εμείς»; Είμαστε έτοιμοι να αξιολογήσουμε αλλιώς τις ανάγκες μας, π.χ. πρώτα οι ανάγκες υγείας και εκπαίδευσης και μετά το νέο μοντέλο αυτοκινήτου ή σμαρτφόουν;
Είμαστε έτοιμοι να δώσουμε αρνητικούς ψήφους στους πολιτικούς που μας υπόσχονται «ανάπτυξη» πάνω στο ήδη χρεωκοπημένο μοντέλο;
Είμαστε έτοιμοι να οραματιστούμε μια χώρα με άλλες προτεραιότητες, όχι μονομερή τουριστική ανάπτυξη και εστίαση, αλλά επιστροφή στον εγκαταλειμμένο πρωτογενή τομέα (γεωργία, κτηνοτροφία), έμφαση στις νέες τεχνολογίες που εφαρμόζονται και στη βιολογική γεωργία & κτηνοτροφία, αποκέντρωση και ξαναζωντάνεμα της υπαίθρου, και άλλα πολλά;
Αν πραγματικά θέλουμε να βαδίσουμε σε ένα άλλο οικονομικό-πολιτικό-οικονομικό μοντέλο, ένα μοντέλο που θα είναι πιο κοντά στις έννοιες της Αυτοδιαχείρισης και της πραγματικής Δημοκρατίας (χωρίς μεσάζοντες κάθε είδους), έχουμε ελπίδες να τα καταφέρουμε. Αν όμως οι περισσότεροι από μας αδιαφορούμε ή βρίσκουμε δικαιολογίες για να μην κάνουμε τίποτα, το παιχνίδι είναι χαμένο.
Theo