Κοιτάει να δει αν στην εικόνα που του δείχνουν το σπίτι του, η ιδιοκτησία του,  είναι ορατό και αν ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα.

Ο βλάκας είναι ο τύπος που καταπίνει αμάσητα όλα όσα του σερβίρουν ως γνώμη, ως θέση, ως άποψη. Ποτέ δεν έχει ενδιαφερθεί για το σύνολο, ποτέ δεν τον ένοιαξε η Φύση. Πως να χωρέσει άλλωστε το σύνολο και η Φύση στο σπίτι του βλάκα. Αφού μόνο αυτό είναι που τον νοιάζει. Αν μάλιστα χρειαστεί να εντοπίσουμε τον βλάκα ευκολότερα, είναι εκείνος  που πιστεύει και το  λέει πως η φύση είναι βρώμικη και επικίνδυνη. Θεωρεί δηλαδή τον εαυτό του εκτός φύσης, καθαρό και αμόλυντο και ας είναι ο ίδιος προσβολή για το ανθρώπινο είδος και ρύπος του πλανήτη που πατά,

Ο βλάκας ενθουσιάζεται με την εξουσία, λατρεύει την εξουσία, την προσκυνά και  γι’ αυτό γίνεται πάντα με προθυμία τροφή για τους εξουσιαστές. Οι εξουσιαστές το ξέρουν αυτό γι’ αυτό βασίζονται πάντα πάνω του, Στον βλάκα που θα είναι πάντα εκεί για να γίνει το υποπόδιο τους, για να καταναλωθεί πρόθυμα, νομίζοντας πως καταναλώνει.

Ο βλάκας είναι αυτός που χυδαιολογεί εναντίον των όσων ξεπερνούν τη μικρή εικόνα του σπιτιού τους και ενδιαφέρονται για τα κοινά, για τον διαρκώς αποκαλυπτόμενο κόσμο στο κάθε φορά σύνολο του.  Χυδαιολογεί γιατί δεν γνωρίζει στοιχειωδώς μία γλώσσα για α εκφραστεί και να επιχειρηματολογήσει.

Ο βλάκας χυδαιολογεί εναντίον όσων αντιμάχονται την εξουσία και την αλαζονεία της. Το να εξηγήσει κανείς στον βλάκα, με απλά λόγια και με λογικά και επιστημονικά επιχειρήματα και αποδείξεις, την πλάνη στην οποία τον έχει εμπλέξει η κάθε μορφής εξουσία, είναι χαμένος κόπος. Αντιπαραβάλλει επιστημονικά ή τεχνικά δεδομένα με υποσχέσεις και λογύδρια κάθε μορφής εξουσιαστών. Έχει γνώμη την γνώμη του αφεντικού του. Δικιά του γνώμη, τεκμηριωμένη  και με θεωρητικά ερείσματα δεν είχε ποτέ. Είναι ανίκανος να κατανοήσει τι σημαίνει θεωρητική βάση των ισχυρισμών του. Ίσως γιατί τους έχει αντιγράψει  από τον προσωπικό εξουσιαστή του, το αφεντικό του και φυσικά ο εξουσιαστής έχει πάντα δίκιο για τον βλάκα. Ο εξουσιαστής του τον προστατεύει, όσο ο ίδιος μένει βλάκας. Βλάκας εκ πεποιθήσεως.

Ακόμα και όταν λάβει τα πικρά επίχειρα της βλακείας του, δεν θα δέχεται πως έσφαλλε, αυτός ο ίδιος ή η εξουσία που υπηρετεί. Άλλωστε έτσι ξεκινήσαμε. Πως ο βλάκας συνήθως ούτε καν υποψιάζεται πως είναι βλάκας.

Ο βλάκας δεν δείχνει βλάκας αμέσως. Συνήθως μοιάζει με «νοικοκύρη», με άνθρωπο αφοσιωμένο στα του οίκου του. Ο βλάκας αγνοεί πως οι αρχαίοι ονόμαζαν τον τύπο του ανθρώπου που ασχολείται μόνο με τα του οίκου του, ιδιώτη. Η λέξη ιδιώτης ήταν βαριά προσβολή για τους αρχαίους Έλληνες.

Ιδιώτης δεν ήταν μόνο αυτός που δεν τον ενδιέφερε η Πολιτεία και τα θέματα της αλλά και αυτός που τον ενδιέφερε περισσότερο ο εαυτός του, το συμφέρον του, εις βάρος πάντα των υπολοίπων. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και εκείνοι που δεν σέβονται τη φύση. Που στέκονται αλαζονικά απέναντι της και θεωρούν πως νομοτελειακά βρίσκονται υπέρ της Φύσης. Από πάνω της δηλαδή. Αγνοούν τον Αριστοτέλη που αφόριζε πως Ουδέν άτακτον των φύσει. Είναι υβριστές δηλαδή, εκτός από βλάκες και η νομοτέλεια των αρχαίων κλασικών θέλει την ύβρι τους να επισύρει τη Νέμεσι.

Σε κάθε περίπτωση, η αλαζονεία αυτή είναι και το ειδοποιό σημάδι που κάνει τον βλάκα να ξεχωρίζει ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους ανθρώπους. Είναι καλό να την ανιχνεύουμε γιατί καταλαβαίνουμε με ποιον έχουμε να κάνουμε, αν τύχει και ποτέ συναντηθούμε.

Ο βλάκας, αυτή η καθημερινή παρουσία που έχει καταστρέψει τον τόπο με όπλο το συμφέρον του και το συμφέρον των εξουσιαστών του, εις βάρος του συνόλου.

Πως θα ήταν ο κόσμος χωρίς τον βλάκα; Κανείς δεν ξέρει. Ας αρκεστούμε να τον εντοπίζουμε και να κρατάμε απόσταση ασφαλείας από κοντά του. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να κάνε ένας βλάκας. Ούτε και αυτός το ξέρει, οπότε καλύτερα να μένουμε μακριά του.

__________________________________

Πίνακας Diego Velasquez - Ο ηλίθιος που γελά (The Laughing Idiot)