Με αυτό το ευέλικτο και τεχνικά εφικτό σύστημα καταγραφής και αξιολόγησης της αστυνομικής βίας, πιστεύω ότι σύντομα θα είναι δυνατό σε μια κυβέρνηση να έχει αξιόπιστα αποτελέσματα επί του φλέγοντος ζητήματος του ποιος ασκεί περισσότερη βία. Μόνο κακοπροαίρετοι αντιπολιτευόμενοι, ένθεν και ένθεν, θα τολμούσαν να θέσουν σε αμφισβήτηση ένα τέτοιο σύστημα.
Αλλά και σε αυτήν την περίπτωσιν, υπάρχει λύσις: Μια Διακομματική Επιτροπή Αξιολόγησης του συστήματος αξιολόγησης. (Ποίος θα παρακολουθεί τους παρακολουθούντας; Όπως έλεγε και ο αείμνηστος Γεώργιος!...)
Ένα τέτοιο θεσμικά θωρακισμένο σύστημα αξιολόγησης της αστυνομικής βίας θα προστατεύσει όλες τις πλευρές από την αυθαιρεσίαν. Ουδείς αστυνομικός πλέον θα ημπορεί να το παρακάνει από υπερβάλλοντα ζήλον και ουδείς πολίτης θα ημπορεί παρομοίως να κατηγορήσει αυθαιρέτως αστυνομικόν. Η δε ιατροδικαστική έκθεσις εις περίπτωσιν (χτύπα ξύλο) θανάτου διαδηλωτού θα είναι τοιουτοτρόπως άμεμπτος και αδέκαστος, π.χ. δε μπορεί να χρεώνεται ο ματατζής το θάνατο ενός διαδηλωτή, έστω κι αν τον χτύπησε λίγο παραπάνω, αν διαπιστωθεί ότι υπήρχε υποκείμενο νόσημα. Να το πω λαϊκά: Τι θες ρε μπάρμπα και μου τρέχεις σε πορείες αν έχεις ζάχαρο 300 και είσαι και καρδιακός; Το σωστό να λέγεται…
Τα ανωτέρω γραφόμενα θα ήταν καλό να τα λάβουν σοβαρά υπόψιν των οι κρατούντες, διότι οι καιροί είναι πονηροί, οι εχθροί της δημοκρατίας μας παρομοίως, «το ξύλο είναι αναγκαστικότητα», όπως είπε και ο κύριος Βοθρίδης μας, άρα χρέος μιας αενάως ανανεούμενης και εκ της τέφρας αναγεννώμενης δημοκρατίας (κάτι μου θυμίζει αυτό…) είναι η αυτοπροστασία της ώστε να πραγματώνει εις το διηνεκές τα ιδανικά των ελευθέρως σκεπτομένων επιχειρούντων!
*Ίσως μια καλή ιδέα θα ήτο η συνεργασία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη με το Υπουργείον Παιδείας και Θρησκευμάτων, δια την επαναφοράν της σωματικής τιμωρίας εις την πρωτοβάθμιον εκπαίδευσιν, ούτως ώστε οι ελληνόπαιδες, εεε ευρωπαιόπαιδες θέλω να πω, να ασκούνται, ως αρχαίοι σπαρτιάται/σες εις την αντοχήν στον πόνο. Επίσης, η επαναφορά της καμπούρας του καραγκιόζη εις τους ενήλικες, ώστε να αντέχουν περισσότερον ξύλο. Η διαρκής διαβούλευση κράτους και πολιτών πολλές ιδέες μπορεί να γεννήσει και να ευοδώσει! Θέλησις να υπάρχει.
Ευτυχείτε!