"Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές", Διονύσιος Σολωμός

Στις 30 Σεπτεμβρίου 2014, ο εφοπλιστής και μέλος της οικονομικής, μηντιακής και πολιτικής ελίτ, Βαγγέλης Μαρινάκης έκανε τα αποκαλυπτήρια της προτομής του προγόνου του εκ μητρός, Αλέξανδρου Υψηλάντη, στην πλατεία Κολωνακίου, την πλατεία Φιλικής Εταιρείας, όπως είναι το ακριβές της όνομα. Με την κίνηση αυτή, ο εφοπλιστής Μαρινάκης επανατοποθέτησε τον ανιόντα συγγενή του στην τάξη, από την οποία ο ίδιος ο Αλέξανδρος, είχε επιλέξει να αποστατήσει στις 11/4/1820, δεχόμενος την πρόταση τους Εμ. Ξάνθου και θέτοντας εαυτόν επικεφαλής μίας εικασίας, ενός φαντάσματος. Ο Β. Μαρινάκης τον επανένταξε στην αριστοκρατική τάξη, αφού πήρε τη θέση του εξοβελισμένου Ξάνθου, του απλού εμπόρου, του ανθρώπου που τον μύησε στην Φιλική Εταιρεία, η προτομή του οποίου, είχε ήδη αφαιρεθεί για άγνωστο λόγο, από την πλατεία.

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ένας αριστοκράτης, διακεκριμένος στους πολέμους κατά του Ναπολέοντα, υποστράτηγος του ρωσικού στρατού και μέλος της αυτοκρατορικής ακολουθίας στο Συνέδριο της Βιέννης, συγκατανεύει στην πρόταση ενός εμπόρου από την Πάτμο και αναλαμβάνει τη θέση του «αρχηγού της Επανάστασης». Μίας εξέγερσης αυτών, που ήδη με το συνέδριο της Βιέννης, στο οποίο είχε και ο ίδιος λάβει μέρος, έπρεπε να μείνουν υποτελείς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να μη διαταράξουν την «παγκόσμια ειρήνη», που είχε επιβάλλει το συνέδριο και τα μέλη του. Δηλαδή οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής, μετά τους Ναπολεόντειους πολέμους. Ποια ενέργεια θα χαρακτήριζε ακριβέστερα κάποιον ως ταξικό αποστάτη, παρά αυτή η –εντελώς μετέωρη- ενέργεια αμφισβήτησης της καθεστηκυίας τάξης, από ένα κορυφαίο μέλος της παγκόσμιας (τότε) ελίτ;

Ένας ταξικός αποστάτης, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης. Παραφράζοντας λίγο τη φράση του Κωστή Παπαγιώργη [1] για τους φιλικούς, τον θεωρούμε έναν πρίγκηπα με σεσημασμένες αρετές, που όμως ιεραρχούσε τη φιλογένεια του πάνω από την τάξη του και τελικά υπάκουσε σ’ αυτήν.

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, όπως περιλαμβάνεται στον ιστότοπο του Υψηλάντειου Σωματείου, ήταν το δεύτερο παιδί (από τα οχτώ) του τελευταίου από τους Υψηλάντες, ηγεμόνα της Μολδαβίας και Βλαχίας, μεγάλου Δραγουμάνου, Κωνσταντίνου Υψηλάντη.