Απανωτά στην πρόσφατη και ακόμα ζωντανή βίαιη αναδιανομή εισοδήματος, από τα κάτω προς τα πάνω. Αμέσως μετά την πρώτη φάση της μεγάλης καταστροφής της χώρας, μίας καταστροφής που θα τη βιώνουμε για τα επόμενα 96 χρόνια (ως συμβατικό της  καθημερινότητας μας όρο), ήρθε και η επόμενη. Αυτή τη φορά έχει τον μανδύα της υγειονομικής κρίσης, όπως πριν φορούσε εκείνον της κρίσης χρέους.

Όποιο μανδύα και αν φορούν οι καταστάσεις που επιβάλλει η άρχουσα τάξη του πλανήτη, προκειμένου να αυξομειώνει την ένταση παραγωγής ή καταστροφής των συσσωρευμένων κεφαλαίων της, αυτοί που πάντα είναι τα θύματα είναι οι λαοί. Οι λαοί που δεν λένε να εννοήσουν πως το αντάλλαγμα, για την –δυτική-  υπερκατανάλωση στα χρόνια που ακολούθησαν τον Β παγκόσμιο πόλεμο, ήταν οι ίδιες τους οι ζωές, το ίδιο τους το μέλλον. Ακόμα και όταν πλησιάζουν στο να το καταλάβουν, η επίθεση σε λογική και συναίσθημα είναι μαζική, από τις ναυαρχίδες της προπαγάνδας που ονομάζονται «συστημικά ΜΜΕ» (ή απλά «μεγάλα ΜΜΕ»)