Ο δημόσιος λόγος έχει πολλές δυσκολίες. Όχι τόσο δυσκολίες στη σύνταξη ή την εκφορά, όσο στις επιπτώσεις του. Ειδικά όταν αυτός που αρθρώνει δημόσιο λόγο δεν είναι και τόσο ικανός στη δημιουργία και τον χειρισμό του λόγου αυτού ή όταν ο λόγος του εκφράζει τις χειρότερες προθέσεις για την κοινωνία ή τους πιο απαράδεκτους σχεδιασμούς για έναν τόπο. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις που ο λόγος δημοσίων προσώπων ή/και, ακόμα χειρότερα, οι πράξεις ή οι ολιγωρίες τους προκαλούν την παρέμβαση της δικαστικής εξουσίας. Τότε ακολουθεί η εξέταση και ο κολασμός των προσώπων αυτών από τη δικαιοσύνη.

Αυτή είναι η προβλεπόμενη, από  την πολιτική και πολιτειακή συγκρότηση της χώρας, διαδικασία. Η διαδικασία αυτή απαιτεί χρόνο και χρήμα (για λόγους που δεν συνδέονται με καθαυτή την έννοια της δικαιοσύνης), έτσι μπορεί να πει κάποιος πως ο κολασμός της αδιαφορίας, της ολιγωρίας ή της ανικανότητας των αναμεμιγμένων σε σχετικές υποθέσεις, ξεκινά από την πρώτη σύνταξη της σχετικής δικογραφίας.

Η δραματική περίπτωση της Αττικής τραγωδίας του Ιουλίου του 2018 αποτελεί μία περίπτωση ορόσημο για την ελληνική Δικαιοσύνη. Κλήθηκε να αναλύσει, να εξετάσει, να συντάξει δικογραφία, να συγκεντρώσει καταθέσεις, να εντοπίσει τους ενόχους και τους συνενόχους και τελικά να επιφέρει την κάθαρση, με την τελική καταδίκη αυτών που αδιαφόρησαν, ολιγώρησαν, στάθηκαν ανεπαρκείς απέναντι στον τεράστιο κίνδυνο. Ακόμα χειρότερα, η στάση τους την κρίσιμη ώρα, πρόσβαλε κάθε έννοια ήθους, κάθε έννοια υποχρέωσης των λειτουργών απέναντι στους πολίτες, απέναντι στους δημότες. Έχουμε παρουσιάσει πολλές φορές τους λόγους που τουλάχιστον οι αιρετοί, οι «δημοτικοί άρχοντες» των περιοχών που καταστράφηκαν, είναι απόλυτα και δίχως άλλοθι συνένοχοι στο δράμα. Διότι ολιγώρησαν, διότι αδράνησαν, διότι δεν έκαναν τίποτα για τη σωτηρία του κόσμου και του τόπου. Αυτό άλλωστε το μαρτυρά η εξόφθαλμη αντίστιξη με τους αιρετούς σε Κινέτα και δυτική Αττική, που την ίδια μέρα σε μεγαλύτερη πυρκαγιά έλαβαν πρόνοιες και πήραν αποφάσεις, που γλίτωσαν αυτά για τα οποία στην ανατολική Αττική, θρηνούμε μέχρι σήμερα. Και δεν υπάρχουν δικαιολογίες, για κανέναν.

Τη ζοφερή λοιπόν κατάσταση την οποία καλείται η Δικαιοσύνη να ξεκαθαρίσει, οι κατηγορούμενοι ως συνένοχοι πολεμούν, με πλάγιους και καθαρά δημοσιοσχεσίτικους, πολιτικάντικους και ακόμα χειρότερα ρουσφετολογικούς τρόπους. Θέλουν να «πέσουν στα μαλακά» και δεν τους σταματάει τίποτα. Παλεύουν να φτιάξουν «προφίλ» το οποίο να σβήσει τα εγκλήματά τους. Να πλύνει τις αμαρτίες τους. Αλλά και να εξασφαλίσουν δικαστική συνδρομή. Δικηγόρους για όλες τις φάσεις της δικαστικής περιπέτειας. Μέχρι και την εκδίκαση της τελικής έφεσης (αν υπάρξει) και όλα αυτά με δημόσιο χρήμα. Λες και ένας λαός ή ένας δήμος πρέπει να πληρώσει τους δικηγόρους που θα προσπαθήσουν να σβήσουν την ενοχή του αιρετού. Δεν κατηγορείται άλλωστε ο δήμος, αλλά ούτε και ο Δήμος. Κατηγορούνται ο δήμαρχος και πρώην αντιδήμαρχος. Αυτοί είναι οι υπεύθυνοι και αυτοί οφείλουν να πληρώσουν τους δικηγόρους τους που θα προσπαθήσουν να τους ρίξουν στα μαλακά.

Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις στάθηκαν τρεις πρόσφατες αναρτήσεις στη Διαύγεια [Ψ9ΨΑΩ16-ΟΛ9, 6ΦΚΕΩ16-Ψ17, ΨΛΩ3Ω16-Ω58] που αφορούν τη νομική υποστήριξη των δύο αιρετών ενώπιον του 6ου τακτικού ανακριτή που διερευνά την φονική πυρκαγιά, με χρέωση του δημοτικού προϋπολογισμού!

Γνωστή κακή συνήθεια του δήμαρχου που συγχέει τις έννοιες «δημοτικό», «ιδιωτικό». Ανάλογα έχει παρέμβει και στο παρελθόν υπέρ του υπουργείου και  κ α τ ά  δ η μ ο τ ώ ν  που με δικές τους δαπάνες προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικράτειας, προκειμένου να προστατεύσουν το οικοσύστημα του Μεγάλου Ρέματος [ΩΣΛ3Ω16-Ζ16, ΨΓΨΣΩ16-ΣΑΠ, ΩΛΗ2Ω16-ΕΜΥ]. Την παρέμβαση αξίωσε ο δήμαρχος, ο οποίος δεν πληρώνει φράγκο, αλλά με αποφάσεις που εκμαίευσε από το δημοτικό συμβούλιο, υποχρέωσε τους δημότες να πληρώσουν.

Αν για να καταφερθεί εναντίον των δημοτών που προασπίζονται το Μεγάλο Ρέμα ΜΕ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΔΑΠΑΝΕΣ, αντλεί με τις εκμαιευμένες αποφάσεις δημόσιο χρήμα για να πληρώνει τον δικηγόρο, φανταζόμαστε τι πρόκειται να κάνει όταν θα χρειαστεί να καλύψει τη δαπάνη των δικηγόρων υπεράσπισής του για την ολιγωρία και την ανεπάρκειά του στην Αττική Τραγωδία…

Φοβούμενοι πως θα μας φορτώσει —με τις γνωστές μεθοδεύσεις του— να πληρώσουμε ως δημότες τη δαπάνη υπεράσπισής του στην υπόθεση της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι,  αξιώνουμε να μη ξοδεύεται δημόσιο χρήμα για την προσωπική υπεράσπιση κανενός προσώπου, σε οποιοδήποτε δημοτικό αξίωμα, που διώκεται ποινικά για παραλείψεις, ολιγωρίες ή για οτιδήποτε ποινικά κολάσιμο, το οποίο διέπραξε κατά τη διάρκεια της θητείας του.

Είναι καιρός να πάψουν οι δημότες να πληρώνουν τις ολιγωρίες, την ανεπάρκεια ή τα καπρίτσια των δημοτικών «αρχόντων του», επειδή αυτοί βαστάνε και το πεπόνι και το μαχαίρι των δημοτικών προϋπολογισμών.