Λένε για την κυβέρνησή μας πως είναι ξενοφοβική. Αν μπορούσαν, όμως, να δουν ολόκληρο το πλάνο, θα μπορούσαν να διακρίνουν πως η κυβέρνηση αυτή δεν έχει πρόβλημα με τους ξένους γενικά και αόριστα. Έχει πρόβλημα με τους φτωχούς, τους δυστυχισμένους, τους ανέστιους και τους διωγμένους από τους πολέμους και την πείνα χώρες τους. Αντίθετα, με τους πλούσιους ξένους, δεν έχει κανένα πρόβλημα. Μοιράζει τις χρυσές βίζες απλόχερα και προσκαλεί τον οποιονδήποτε ξένο «επενδυτή» - αρπακτικό να έρθει στη χώρα μας και να χρησιμοποιήσει τους γηγενείς ως φτηνό εργατικό δυναμικό.

Στα πλαίσια μιας ακόμη υποτιθέμενης προσπάθειας πάταξης της ανομίας, γίναμε μάρτυρες άλλης μίας ανάλγητης και υβριστικής προς τον άνθρωπο συμπεριφοράς από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Τα παιδιά – τα προσφυγόπουλα - που είχαν βρει καταφύγιο στο ερημωμένο εδώ και έξι χρόνια 5ο Λύκειο Αθηνών, εκδιώχθηκαν βίαια με τον τρόμο και τα δάκρυα στα μάτια για μια ακόμη φορά και κανένας δε γνωρίζει σε ποιο κολαστήριο τύπου «Μόρια» θα καταλήξουν. Οι Κασιδιάρηδες και οι Γεωργιάδηδες αυτής της χώρας πανηγυρίζουν. Οι πατριδοκάπηλοι και πατριδέμποροι ξενοφοβικοί φασίστες ξεχνούν πως στην αρχαία Ελλάδα η φιλοξενία εθεωρείτο πράξη αρετής. Τους ξένους προστάτευαν ο Ξένιος Δίας και η Αθηνά η Ξενία, όπως και οι Διόσκουροι Κάστωρ και Πολυδεύκης. Υπήρχε θεία απαίτηση για την περιποίηση των ξένων και εθεωρείτο αμάρτημα η κακή αντιμετώπισή τους.

Ευτυχώς, όμως, υπάρχουν και οι άλλοι Έλληνες, αυτοί που στέκονται αλληλέγγυοι στους κατατρεγμένους, αυτοί που θεωρούν ιερή υποχρέωση τη φιλοξενία των ανέστιων, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μικρά παιδιά. Με κοινή τους ανακοίνωση, οι σύλλογοι γονέων του 35ου και του 36ου Δημοτικού σχολείου Αθηνών εκφράζουν τη διαφωνία τους με την εκκένωση κτιρίων στα οποία είχαν βρει καταφύγιο πρόσφυγες και καταγγέλλουν «την απομάκρυνση των προσφυγόπουλων από τα σχολεία τους, χωρίς καμία ειδοποίηση, χωρίς καν να τους εξασφαλίζεται η εγγραφή και η μεταφορά τους σε άλλα σχολικά περιβάλλοντα».

Αναλυτικά η ανακοίνωση των συλλόγων γονέων έχει ως εξής:

«Τις τελευταίες μέρες εκκενώνονται κτίρια του κέντρου της Αθήνας στα οποία είχαν βρει στέγη πρόσφυγες, περιμένοντας ποιος νόμος, ποια κυβέρνηση, ποια γραφειοκρατία θα προχωρήσει τις διαδικασίες ασύλου. Τα παιδιά τους γράφτηκαν στα σχολεία του κέντρου της Αθήνας, προσπαθώντας να ενταχθούν, να μάθουν τη γλώσσα, να αποκτήσει η ζωή τους μια κανονικότητα έστω και υπό αυτές τις συνθήκες.

Και ενώ η πολιτεία είναι αυτή που θα έπρεπε να εξασφαλίζει σε όλα τα παιδιά την εγγραφή και φοίτησή τους στο σχολείο, σεβόμενη ακόμα και τη Διεθνή Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού, είναι εκείνη που τους τη στερεί με τον πιο βίαιο τρόπο, που τα ωθεί στο περιθώριο, δε σέβεται τα στοιχειώδη δικαιώματά τους, δε σέβεται την ύπαρξή τους. Γιατί η σχολική χρονιά έχει αρχίσει και τα παιδιά απομακρύνονται από τα σχολεία τους, χωρίς καμία ειδοποίηση, χωρίς καν να τους εξασφαλίζεται η εγγραφή και η μεταφορά τους σε άλλα σχολικά περιβάλλοντα.

Θέλουμε τους συμμαθητές των παιδιών μας πίσω. Γιατί είναι υποχρέωσή όλων μας να εξασφαλιστεί επιτέλους για αυτούς ένα ασφαλές περιβάλλον. Γιατί χάρη σε αυτούς πολλά από τα σχολεία του κέντρου έμειναν ανοιχτά. Γιατί δεν είναι δυνατόν πολιτικά παιχνίδια να παίζονται πάνω στις πλάτες παιδιών και κατατρεγμένων ανθρώπων»

 Μία από τις μεγάλες προεκλογικές  «υποσχέσεις» της φρέσκιας κυβέρνησης της ΝΔ ήταν ότι θα καταργήσει το Πανεπιστημιακό Άσυλο. Είναι πιθανό ότι μεγάλο μέρος του φοβικού και άβουλου κόσμου που την ψήφισε, να νομίζει πράγματι ότι οι προθέσεις της κυβέρνησης είναι αγαθές και πως η κατάργηση του ασύλου θα επιφέρει επιτέλους την κοινωνική ηρεμία και γαλήνη. Ένα άλλο μέρος του κόσμου, όμως, είναι σίγουρο πως η κατάργηση του ασύλου γίνεται όχι για την πάταξη της εγκληματικότητας στα Πανεπιστήμια αλλά για την καταστολή των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων μέσα σε αυτά

Αυτά σκεφτόμασταν όταν έπεσε το μάτι μας σε ένα άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών που είχε ως θέμα μια παλιά φοιτητική ιστορία με πρωταγωνιστή τον πρόωρα και πρόσφατα χαμένο δημοσιογράφο και αγωνιστή Βαγγέλη Καραγεώργο, που μπορεί να μην είχαμε την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε προσωπικά, τον ακούγαμε όμως στο ραδιόφωνο για πολλά χρόνια και είχαμε εκτιμήσει πολλές πλευρές του χαρακτήρα του 

Ας διαβάσουμε όμως την ιστορία αυτή, όπως την κατέγραψε ο Τάσος Κωστόπουλος. Μια ιστορία που στέλνει πολλαπλά μηνύματα όπως για παράδειγμα τη δύναμη της αλληλεγγύης μεταξύ των διαδηλωτών (κάτι που λείπει εδώ και πολλά χρόνια), για το πώς οι πολλοί μπορούν να δημιουργήσουν Δίκαιο, κόντρα στο διαμορφωμένο γραπτό αλλά και το πόσο εύκολα και για ψύλλου πήδημα θα μπορούν να γίνονται συλλήψεις με την κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου

Ήταν ένα έλασσον επεισόδιο του φοιτητικού κινήματος της ύστερης Μεταπολίτευσης, με συμπρωταγωνιστή τον Βαγγέλη Καραγεώργο, τον συνάδελφο στην «Εφ.Συν.» που μας άφησε απροσδόκητα πριν από λίγες μέρες - έστω κι αν, για ευνόητους λόγους, δεν πρόκειται να βρείτε το ονοματεπώνυμό του στα σχετικά δημοσιεύματα των ημερών. Μικροεπεισόδιο, είπαμε· αρκετά διαφωτιστικό όμως για τις συνθήκες και τα διακυβεύματα της εποχής, και επιπλέον εξαιρετικά επίκαιρο -η Ιστορία, γαρ, κύκλους κάνει.

Βρισκόμαστε στις 4 Μαρτίου 1985, εποχή που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη της (κατά τα άλλα άκρως αντιπολιτευόμενης) Ν.Δ., είχε εξαπολύσει πανελλαδική εκστρατεία καταστολής της πολιτικής αφισοκόλλησης -με στόχο, εννοείται, τις αφίσες της μαζικότατης τότε Αριστεράς, κοινοβουλευτικής κι εξωκοινοβουλευτικής.

Ως πρόσχημα για το μέτρο είχε χρησιμοποιηθεί το ξεσάλωμα των ίδιων αυτών κομμάτων εξουσίας που παρίσταναν τώρα τους τιμητές, κατά τις ευρωεκλογές του προηγούμενου Ιουνίου - όταν δεν είχαν αφήσει τοίχο για τοίχο και κολόνα για κολόνα δίχως τη φάτσα των ηγετών τους. Οπως ήταν αναμενόμενο, τα θύματα της απαγόρευσης - από το ΚΚΕ μέχρι τους αναρχικούς - σήκωσαν με τη σειρά τους το γάντι, αρνούμενα να αποδεχτούν τον υστερόβουλο αυτό «εκσυγχρονισμό».

Δεκαεννιάχρονος φοιτητής της Θεολογικής και μέλος της τροτσκιστικής Οργάνωσης Σοσιαλιστική Επανάσταση (ΟΣΕ), ο Βαγγέλης αφισοκολλούσε εκείνο το βραδάκι - γύρω στις 6.30 μ.μ., κατά τις εφημερίδες - μαζί με συντρόφους του έξω από τη Νομική, το κτίριο που φιλοξενούσε τότε σχεδόν όλες τις θεωρητικές σχολές του ΕΚΠΑ. Τη συνέχεια της υπόθεσης αντιγράφουμε από τη δεξιότατη «Ακρόπολι» της επομένης, που αξιώθηκε να αναδείξει την είδηση σε κραυγαλέο πρωτοσέλιδο με τον τρομοκρατικό τίτλο «Αρπαξαν κρατούμενους από περιπολικά»:

«Ο αξιωματικός υπηρεσίας της Αμέσου Δράσεως, σε εφαρμογή του τελευταίου νόμου του κ. Κουτσόγιωργα, έστειλε δύο περιπολικά αυτοκίνητα για να συλλάβουν τους αφισσοκολλητές. Πράγματι, τα πληρώματα των περιπολικών αυτοκινήτων έφθασαν επιτόπου και συνέλαβαν τρεις αφισσοκολλητές. Αλλά, την ίδια στιγμή, πετάχτηκαν από το κτίριο της Νομικής πολλοί ομοϊδεάτες τους και περικύκλωσαν τους άνδρες της Αμέσου Δράσεως.

»Κατάφεραν, μάλιστα, να τους εξουδετερώσουν και να απαγάγουν κυριολεκτικά μέσα από τα περιπολικά τους συλληφθέντες, στους οποίους προηγουμένως οι αστυνομικοί είχαν περάσει και χειροπέδες. Αργότερα, κάποιος που εμφανίσθηκε σαν εκπρόσωπος της ΕΦΕΕ πήγε και παρέδωσε στο Γ’ Αστυνομικό Τμήμα τις χειροπέδες που οι αριστεριστές έβγαλαν -με άγνωστο τρόπο- από τα χέρια των κρατουμένων που απελευθέρωσαν. 

»Οι αριστεριστές, όπως προκύπτει από τις αφίσσες, ανήκουν σε κάποια οργάνωση με την επωνυμία ΟΣΕ, που είναι γνωστή στις αρχές ασφαλείας σαν “Οργάνωση Σοσιαλιστικής Επανάστασης”. Τα συνθήματα που ανέγραφαν οι αφίσσες ήταν “Οχι στο δίδυμο Καραμανλή-Παπανδρέου”, “Να αφοπλιστεί η αστυνομία”, “Να καταργηθούν τα ΜΑΤ” κ.λπ...».

Χειροπέδες σε τρία νέα παιδιά, σε απόσταση λίγων μέτρων από τη σχολή τους, για το βαρύτατο αδίκημα της... αφισοκόλλησης· κατά τα άλλα, βρισκόμαστε σε μια εποχή που, αν πιστέψουμε τις μετέπειτα στερεότυπες αφηγήσεις, η αριστερή βία και «ανομία» είχε καταλύσει κάθε υποψία δημόσιας τάξης. Πάλι καλά που υπήρχε το πανεπιστημιακό άσυλο, για να σκεπάσει με τις φτερούγες του τους τρεις «δραπέτες».

Ενας απ’ αυτούς ήταν κι ο Βαγγέλης, που χρόνια αργότερα περιέγραφε με τη συνήθη γλαφυρότητά του την παιδική τους αφέλεια, να ποζάρουν πανηγυρικά στον φακό - αυτός κι ένας συνομήλικος σύντροφός του - υψώνοντας αγωνιστικά, με ακάλυπτα πρόσωπα, τα χέρια με τις χειροπέδες που τους είχαν προσωρινά ενώσει.

Είδαν κι έπαθαν τα μεγαλύτερα στελέχη της οργάνωσης να πείσουν τους φωτορεπόρτερ να μην αξιοποιήσουν αυτό το πιασάρικο «τεκμήριο», που θα αναβάθμιζε αυτόματα ένα απλό διαφυγόν πλημελληματάκι στο απείρως βαρύτερο αδίκημα της απόδρασης κρατουμένου...

Ευτυχώς, βρισκόμαστε σε μια εποχή δίχως ιδιωτική τηλεόραση κι έτσι το κατόρθωμα του Βαγγέλη και της παρέας του αναδείχθηκε πρωτοσέλιδα μόνο από την ακραιφνώς νεοδημοκρατική (κι ελαφρώς φιλοχουντική) «Ακρόπολι» - με την αναμενόμενη σ’ αυτές τις περιπτώσεις φρασεολογία:

«Αριστεριστές κατάργησαν χθες κάθε έννοια κράτους στο κέντρο της Αθήνας και προχώρησαν σε μια “χειρονομία” εξευτελισμού της Αστυνομίας.

Μια ομάδα απ’ αυτούς απομόνωσε τα πληρώματα δύο περιπολικών αυτοκινήτων, εξουδετέρωσε τους αστυνομικούς μπροστά στα έκπληκτα βλέμματα των διερχομένων και απελευθέρωσε τρεις κρατουμένους. Στη συνέχεια, σε μια εκδήλωση περιφρονήσεως και ειρωνείας, οι αναρχικοί έβγαλαν τις χειροπέδες από τους συλληφθέντες και τις έστειλαν στο Γ’ αστυνομικό τμήμα».

Η καλή εφημερίδα δεν παρέλειψε να συνδυάσει το επεισόδιο με την πρόσφατη τότε δολοφονία του Μομφεράτου από τη 17Ν και κάποιες εκρήξεις βομβών, για να καταλήξει στο συμπέρασμα πως «η πολιτική της κυβερνήσεως στο χώρο της αστυνομεύσεως έχει μεταβάλει τη χώρα σε “ξέφραγο αμπέλι”» - εξέλιξη για την οποία η Ν.Δ. (του πατρός Μητσοτάκη) «με ανακοίνωσή της ζητεί την αντικατάσταση του υπουργού Δημοσίας Τάξεως και του γενικού γραμματέα του υπουργείου».

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης απέφυγε βέβαια να δώσει τέτοια διάσταση στην απόδραση του Χλέμπουρα· η καταγγελία του περιορίστηκε στα σοβαρά περιστατικά και στη (σαφώς λιγότερο σοβαρή) απόδοσή τους στην κυβερνητική αδράνεια και ταξική μεροληψία:

«Στην οικονομική ανασφάλεια που δημιουργεί η κυβερνητική πολιτική», διαβάζουμε, «προστίθεται τώρα η σωματική ανασφάλεια [sic], που συντηρείται εξαιτίας της ανικανότητας των αρμοδίων και αναπτύσσεται στα πλαίσια του ταξικού μίσους, που οι ιθύνοντες καλλιεργούν. Οι εθνικοί κίνδυνοι από την κατάσταση αυτή παίρνουν ήδη διαστάσεις».

Λες κι ακούμε τον Κυριάκο να καυτηριάζει τη «διαπλοκή» ΣΥΡΙΖΑ-«Ρουβίκωνα»!

Μολονότι καταχώνιασαν το μικροεπεισόδιο στα «ψιλά», όπως αντιστοιχούσε άλλωστε και στις πραγματικές διαστάσεις του, το ίδιο ακριβώς ερμηνευτικό σχήμα υιοθέτησαν και οι υπόλοιπες εφημερίδες της Δεξιάς.

«Διακόσια περίπου μέλη της οργάνωσης «Σοσιαλιστική Επανάσταση» [sic] κατέλυσαν το κράτος και ταπείνωσαν την αστυνομία με άνευ προηγουμένου γκαγκστερική επίθεση», διαρρήγνυε τα ιμάτιά του ο «Ελεύθερος Τύπος», ενώ η «Καθημερινή» έκανε λόγο για «πρωτοφανές επεισόδιο, καταλυτικό για την αποτελεσματικότητα της αστυνομίας και καταθλιπτικό για το γόητρό της».

Ακόμη πιο εύγλωττο ήταν το κύριο άρθρο της την επομένη, με τον γνώριμο τίτλο «Ανομία και ασυδοσία»:

«Σε σημείο από τα κεντρικότερα και πιο πολυσύχναστα της πρωτεύουσας και σε ώρα κυκλοφοριακής αιχμής και μεγάλης κινήσεως», διαβάζουμε, «διακόσιοι περίπου «φοιτητές» που βρίσκονταν στο κτίριο της Νομικής Σχολής, εφόρμησαν με επιθετικότητα κατά των αστυνομικών για να αποσπάσουν από τα χέρια τους εκείνους που είχαν συλληφθεί. Πράγμα το οποίο πέτυχαν λόγω της συντριπτικής αριθμητικής υπεροχής τους και της ελλείψεως ενισχύσεων προς την άλλη πλευρά».

Για τη σοβαρή φιλελεύθερη εφημερίδα, πρόβλημα δεν αποτελούσε δηλαδή το δημόσιο σιδεροδέσιμο τριών εφήβων για το ύψιστο έγκλημα της αφισοκόλλησης, αλλά το γεγονός ότι δεν ακολούθησε το πρέπον αιματοκύλισμα.

Προσέξετε, μάλιστα, τα εισαγωγικά στους φοιτητές που βρίσκονταν στη σχολή τους και αντέδρασαν στα τεκταινόμενα. Να υποθέσουμε πως την αυθεντική φοιτητική ιδιότητα δικαιούνταν μόνο τα κουστουμαρισμένα μέλη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ;

Ως αντίδραση «δεκάδων φοιτητών» στη σύλληψη των συναδέλφων τους περιέγραψε τα γεγονότα και η (απείρως ψυχραιμότερη) «Ελευθεροτυπία», διευκρινίζοντας ότι «κατά την επιχείρηση «απελευθέρωσης» ανταλλάχθηκαν αρκετές κλωτσιές, σπρωξιές και γροθιές».

Οι συγκεντρωμένοι φοιτητές, μας πληροφορεί, φώναζαν τα συνθήματα «Οι νόμοι καταργούνται στο πεζοδρόμιο» και «Η τρομοκρατία δεν θα περάσει»· μετά την απελευθέρωσή του δε, ένας από τους τρεις αφισοκολλητές κυκλοφορούσε στη σχολή «επιδεικνύοντας τις χειροπέδες, που του ξέμειναν λάφυρο».

Για την ταυτότητα αυτού του τελευταίου, ο γράφων δεν έχει, φυσικά, την παραμικρή αμφιβολία...

Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου ήταν δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ, από τους πιο επιφανείς έμμισθους αγωνιστές υπέρ των Μνημονίων και όσων συνεπάγονται αυτά όπως η μείωση των μισθών και των συντάξεων και οι περικοπές των εργασιακών δικαιωμάτων. Ο σοφός λαός, για άλλη μια φορά αυτοκτονικός και μονίμως πάσχων από το σύνδρομο της Στοκχόλμης, τον αντάμειψε για τις αντιλαϊκές του θέσεις και τις ελιτίστικες απόψεις του και τον εξέλεξε βουλευτή. Ο Μπάμπης (μα Μπάμπης με παπιγιόν πάει; είναι δυνατόν;) θέλοντας να υπερασπιστεί τον αρχηγό του Κυριάκο Μητσοτάκη από ένα μειωτικό σχόλιο που έκανε χθες η γαλλική Liberation γι αυτόν, μίλησε για τους ξένους ανταποκριτές με έναν τρόπο που θα μπορούσε να διδάσκεται στα σχολεία στο μάθημα της Έκθεσης ως υπόδειγμα ακραία λαϊκίστικου και φτηνού πολιτικού λόγου: «υπάρχει» είπε ο Μπάμπης «δυστυχώς μια πλέμπα δημοσιογράφων – ανταποκριτών οι οποίοι έγλειφαν τα παπούτσια των Συριζαίων στα γεμάτα καπνό - χασισοκαπνό κιόλας - γραφεία μέσα στο Μαξίμου και έγραφαν μετά ό,τι τους άφηνε το θολωμένο από το χασίσι μυαλό τους. Περί αυτού πρόκειται».

Ο Μπάμπης συνηθίζει όταν αναπτύσσει ένα σκεπτικό, να κλείνει με την πρόταση «Περί αυτού πρόκειται» ως ενισχυτικό και επιβεβαίωση της άποψής του. Ο Μπάμπης, ας μην ξεχνάμε, ήταν ο δημοσιογράφος που φαντασιώθηκε μια «σοβαρότερη» Χρυσή Αυγή, η οποία θα μπορούσε να συνεργαστεί με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και να κάνουν κυβέρνηση από κοινού. Γιατί αυτός είναι ο Μπάμπης. Ένας λαϊκιστής δεξιός που φοράει την προβιά του σοβαρού δημοσιογράφου και που δε θα είχε κανένα πρόβλημα να συνεργαστεί με ακροδεξιούς, αρκεί αυτοί να ήταν λίγο πιο σοβαροί. Κάτι σαν το Βελόπουλο, ας πούμε. Γιατί ... περί αυτού πρόκειται

 Λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες, αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε ένα ενδιαφέρον βίντεο που υπέπεσε στην αντίληψή μας. Ένα βίντεο που αξίζει να δούνε οι νέοι. Έτσι κι αλλιώς, είναι φτιαγμένο από έναν νέο για νέους με τον καταιγιστικό ρυθμό που απαιτεί η εποχή. Καταπιάνεται με μερικά πολύ σημαντικά ζητήματα του πρόσφατου πολιτικού παρελθόντος υπενθυμίζοντάς τα σε μας, κάτι που είναι πολύ χρήσιμο καθώς έχουμε αποδείξει ότι είμαστε λαός με πολύ κοντή μνήμη. Το βίντεο είναι διάρκειας 30 περίπου λεπτών. Εμείς ξεχωρίσαμε για σας τα σημεία που βρήκαμε πιο ενδιαφέροντα

Από το 8:00 έως το 9:00 βλέπουμε και ακούμε τον ανεκδιήγητο Θάνο Πλεύρη, ο οποίος κακώς δεν διώχθηκε για υποκίνηση φυλετικού μίσους, να μιλάει για θανάτωση όσων προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα, ενώ για όσους έχουν καταφέρει να εισέλθουν στη χώρα μας, προτείνει στέρηση των στοιχειωδών αναγκών όπως τροφή, νερό και περίθαλψη. Ας σημειωθεί ότι όταν μιλάει για θανάτους καταχειροκροτείται από το ακροατήριό του 

Από το 9:10 έως το 11:30 παρακολουθούμε τον – όπως όλα δείχνουν  - μεθαυριανό πρωθυπουργό της Ελλάδας  Κυριάκο Μητσοτάκη να λέει μεταξύ διαφόρων άλλων ανοησιών πως θα αναλάβει προσωπικά να πουλήσει τη χώρα (έτσι ακριβώς!) και πως θα πρέπει να επιτραπεί η επταήμερη εργασία

Από το 11:30 έως το 12:30 μπορούμε να δούμε τον εθνικό γελωτοποιό Άδωνι Γεωργιάδη να κατηγορεί (όταν ήταν στο ΛΑΟΣ) τη Νέα Δημοκρατία πως είναι ψεύτες και κλέφτες και τον Κυριάκο Μητσοτάκη πως είναι λαϊκιστής

Από το 12:40 έως το 14:40 μπορούμε να απολαύσουμε τον Αλέξη Τσίπρα να μιλάει για άμεση κατάργηση του Μνημονίου, του ΕΝΦΙΑ, των διοδίων και άλλων πολλών που στην πορεία, βέβαια, τα ξέχασε ( και γι αυτό βεβαίως τον έχουν ξεχάσει και πολλοί πρώην ψηφοφόροι  του) 

Από το 17:40 έως το 19:20 μπορούμε να παρακολουθήσουμε τον έτερο γελωτοποιό Κυριάκο Βελόπουλο να λέει μεταξύ άλλων πως δεν είναι ΠΟΛΥ ναζί και πως έχει στη διάθεσή του για πούλημα χειρόγραφες επιστολές του Ιησού Χριστού (!)

Από το 21:40 έως το 25:20 έχουμε το πιο συγκλονιστικό κομμάτι του βίντεο, το οποίο αναφέρεται στη Χρυσή Αυγή. Αν τα προηγούμενα κομμάτια μπορούσαμε να τα παρακολουθούμε με ένα χαμόγελο ( έστω και πικρό ) , εδώ αυτό δεν μπορεί να γίνει. Βλέπουμε σκηνές μίσους και τρόμου. Ακούμε τους χρυσαυγίτες να δηλώνουν ξεκάθαρα πως είναι ναζί, φασίστες και ρατσιστές. Ακούμε το Μιχαλολιάκο να δηλώνει εχθρός της δημοκρατίας και να λέει γελώντας πως αν κάποτε επικρατήσουν, δεν θα ξαναέχουμε εκλογές. Ακούμε τον ίδιο να δηλώνει πως είναιη σπορά των ηττημένων του 1945, δηλαδή των Γερμανών ναζί. Βλέπουμε επιθέσεις εναντίον ανυποψίαστων μεταναστών. Ακούμε να λένε στα γραφεία τους πως «ό,τι κινείται σφάζεται». Βλέπουμε το Ρουπακιά, το δολοφόνο του Παύλου Φύσσα να λέει πως «χρυσαυγίτης ούτε γεννιέσαι, ούτε γίνεσαι. Χρυσαυγίτης πεθαίνεις»

Από το 25:30 έως το 28:20 μπορούμε να θυμηθούμε την υποκριτική στάση της Νέας Δημοκρατίας και του ΚΙΝΑΛ (πρώην ΠΑΣΟΚ) σχετικά με το Μακεδονικό ζήτημα. Μπορούμε, συγκεκριμένα, να παρακολουθήσουμε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον Αντώνη Σαμαρά, τον Ευάγγελο Βενιζέλο, την ευρωβουλευτή της ΝΔ Μαρία Σπυράκη και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να επιχειρηματολογούν υπέρ της σύνθετης ονομασίας της γειτονικής χώρας με ένα γεωγραφικό προσδιορισμό πριν από το "Μακεδονία"

Κλείνουμε με το παράδειγμα που αναφέρει ο νεαρός κατασκευαστής του συγκεκριμένου βίντεο. Αν , λέει, φωνάξεις ένα μάστορα και σου τα κάνει μαντάρα, φωνάζεις άλλο μάστορα. Αν και ο δεύτερος δεν μπορέσει να φτιάξει τη ζημιά, δε νομίζουμε πως θα είσαι τόσο ανόητος να φωνάξεις τον προηγούμενο. Αφού στην καθημερινή σου ζωή δε θα φερθείς ανόητα, γιατί πρέπει να το κάνεις στις εκλογές και να φωνάξεις ξανά το μάστορα που σου τα έκανε μαντάρα;

 «Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο αχρηστότερος υπουργός από καταβολής ελληνικού κράτους» … Άδωνις Γεωργιάδης για τον Αντώνη Σαμαρά

« Ο Άδωνις Γεωργιάδης αξίζει να είναι πρώτος σε σταυρούς γιατί είναι παλικάρι … Ο Άδωνις είναι ο μικρός μου αδελφός, είναι παλικάρι και στα δύσκολα στάθηκε μπροστά»… Αντώνης Σαμαράς για τον Άδωνι Γεωργιάδη

Για τον Άδωνι Γεωργιάδη λένε πολλά οι κακοήθεις και ζηλόφθονες εχθροί του. Λένε πως είναι βλάκας, πως είναι γελοίος, πως είναι καραγκιόζης, πως είναι τηλεμπακάλης, πως είναι φασίστας, πως είναι ρατσιστής, πως είναι μισάνθρωπος, πως είναι πατριδοκάπηλος, πως πηγαίνει όπου φυσάει ο άνεμος και άλλα πολλά. Εμείς δεν τα πιστεύουμε αυτά. Εμείς πιστεύουμε τον Αντώνη Σαμαρά που λέει ότι ο Άδωνις είναι παλικάρι και τον έχει σα μικρό του αδελφό

Και ας τον έβριζε παλιά ο Άδωνις. Και ας τον κορόιδευε. Έτσι είναι πάντα τα μεγάλα αδέλφια. Σαν τον Αντώνη. Σοφά, στοργικά και μεγαλόθυμα. Όσο και να τους βρίζουν και να τους κατηγορούν τα μικρά αδέλφια, αυτά θα είναι πάντα δίπλα τους, μεγαλόψυχα και τρυφερά, έτοιμα να συγχωρήσουν, έτοιμα να αγκαλιάσουν

Γκαϊανέ Κασαρτζιάν. Έτσι έλεγαν τη δυστυχισμένη γυναίκα που έχασε τη ζωή της στην προσπάθειά της να γλιτώσει τη σύλληψη και την απέλαση. Δούλευε, βλέπετε, «παράνομα» φροντίζοντας έναν ηλικιωμένο άνθρωπο που το δημόσιο σύστημα υγείας δεν μπορούσε να εξασφαλίσει την αξιοπρεπή και ασφαλή περίθαλψή του.

Όσοι έχουν εμπειρία από τα δημόσια νοσοκομεία – είτε ως ασθενείς είτε πολύ περισσότερο ως συγγενείς ασθενών – γνωρίζουν πολύ καλά το θέμα. Ξέρουν πως αν αφήσουν τον άνθρωπό τους μόνο στο θάλαμο, μπορεί όχι μόνο να μην είναι σε θέση να εξυπηρετήσει βασικές του ανάγκες, αλλά να κινδυνεύσει και η ίδια του η ζωή. Ξέρουν πως αν ζητήσουν τη συνδρομή νόμιμης αποκλειστικής νοσοκόμας, θα έχουν να αντιμετωπίσουν ένα δυσβάσταχτο γι’ αυτούς οικονομικό κόστος.

Καταφεύγουν, λοιπόν, στις υπηρεσίες των «παράνομων» αποκλειστικών. Τις ξέρουμε όλοι μας καλά αυτές τις γυναίκες, που στην πλειοψηφία τους προέρχονται από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Είναι γυναίκες που γίνονται δούλοι μας, που δουλεύουν εσώκλειστες, με ελάχιστα ή καθόλου ρεπό.

Είναι γυναίκες που θυσιάζουν τη ζωή τους για να ταϊσουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους που βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και που μπορεί να κάνουν χρόνια πολλά να τα δουν. Είναι γυναίκες αόρατες, που μπορεί να δουλεύουν δεκαετίες στη χώρα μας και εν τούτοις να είναι χωρίς «χαρτιά», κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή να απελαθούν. Είναι γυναίκες που κάνουν τη δύσκολη και βρώμικη δουλειά που δεν μπορούμε ή δεν αντέχουμε να κάνουμε εμείς. Είναι γυναίκες, θύματα οι περισσότερες, των κυκλωμάτων των δουλέμπορων που κάνουν χρυσές δουλειές έχοντας ένα κράτος που από τη μία δεν μπορεί να εξασφαλίσει στους πολίτες τους τα στοιχειώδη αγαθά, όπως η ασφαλής νοσοκομειακή περίθαλψη αλλά και η περίθαλψη των ανήμπορων ηλικιωμένων και από την άλλη δεν είναι ικανό να βάλει τάξη σε μια κατάσταση υπαρκτή για την οποία προτιμά να κάνει πως δεν την βλέπει.

Μια κατάσταση δύσοσμη, με πολλούς πρωταγωνιστές. Πρώτον, ένα κράτος ανίκανο. Δεύτερον, πολίτες ανήμποροι να σηκώσουν το οικονομικό βάρος μιας «νόμιμης» λύσης. Τρίτον, υποαπασχολούμενες «νόμιμες» Ελληνίδες νοσοκόμες που καλώς απαιτούν από τη μεριά τους να αμείβονται αξιοπρεπώς . Και τέταρτος και πιο τραγικός πρωταγωνιστής, οι χιλιάδες ξένοι φτωχοδιάβολοι, που έρχονται να καλύψουν όλες τις τραγικές ελλείψεις του στρεβλού οικοδομήματός μας. Άνθρωποι που έρχονται να κλείσουν τεράστιες τρύπες της κοινωνίας μας και βρίσκονται οι δυστυχείς στη μέγγενη από τη μια του αστυνομικού κράτους και από την άλλη των «νόμιμων» νοσοκόμων που αξιώνουν την αποβολή τους από τα νοσοκομεία προκειμένου να έχουν αυτές δουλειά. Στρέφονται οι φτωχοί "νόμιμοι" εναντίον των εξαθλιωμένων "παράνομων". Το σύστημα καλά κρατεί και κατευθύνει τις αντιδράσεις των θυμάτων του μακριά από αυτό

Αυτή ήταν η δυστυχής Γκαϊανέ, που το περασμένο Σάββατο φρόντιζε ασθενή σε θάλαμο του Γενικού Κρατικού Νικαίας και, σε έλεγχο που έγινε από το προσωπικό του νοσοκομείου, επιχείρησε να διαφύγει καθώς δεν είχε τα κατάλληλα έγγραφα για την παρουσία της στο νοσοκομείο. Πήδηξε λοιπόν από το παράθυρο, χάνοντας τη ζωή της. Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του σύγχρονου σκλάβου μάθαμε από την ανάρτηση στο fb που έκανε κάποιος, ο οποίος παλαιότερα είχε χρειαστεί τις υπηρεσίες της. Ο Haris Movsevsia ήταν αυτός, που με συγκλονιστικά λόγια, την ευχαριστούσε για τις υπηρεσίες αυτές και την αποχαιρετούσε :

"Έμαθα πριν από λίγο ποια είναι η Αρμένισσα «νοσοκόμα» «που πήδηξε από μπαλκόνι νοσοκομείου και βρήκε τραγικό θάνατο». Είμαι βαθύτατα συγκλονισμένος από τον χαμό της πολύ αγαπημένης μου , της συντοπίτισσας , Γκαϊανέ Κασαρτζιάν… Η Γκαϊανε για 5 συνεχόμενα χρόνια είχε αναλάβει τη φροντίδα του, κατάκοιτου από βαρύτατο εγκεφαλικό ,πατέρα μου ο οποίος πέθανε το 2002. Ευγενέστατη , φιλότιμη , ευχάριστη, πάντα γελαστή, αξιαγάπητη. Γίναμε εύκολα φίλοι. «Τον αδελφό σου κι εσένα σας νοιώθω σαν αδέλφια μου» μου έλεγε σ’ένα μνημόσυνο όπου συναντηθήκαμε, πριν δυο βδομάδες. Ταλαιπωρημένη κοπέλα. Δούλεψε σκληρά. Ασχολήθηκε πολλά χρόνια με τη δύσκολη δουλειά της φροντίδας ηλικιωμένων. Δεν κράταγε σχεδόν τίποτα για τον εαυτό της . «Για τα παιδιά και για τα εγγόνια» έλεγε … «Σε 2-3 χρόνια , θα γυρίσω , να τα χαρώ κι εγώ»… «Το Σωματείο των νομίμων είχε αντιληφθεί χθες την παρουσία της και την είχε αναφέρει στην ασφάλεια του νοσοκομείου. Το πρωί που η γυναίκα εμφανίστηκε ξανά η ασφάλεια επιχείρησε να την συλλάβει…» Λέει η είδηση… ΚΟΥΦΑΛΕΣ ! Τόσο πολύ …. Και η Γκαϊανέ …πρέπει να ήταν πάνω από 25 χρόνια στην Ελλάδα . Τι διάολο …τόσο δύσκολο ήταν να βγουν αυτά τα «κωλόχαρτα»;

Κρίμα. Κρίμα. Γιατί ρε κορίτσι μου";

Αυτή ήταν η Γκαϊανέ. Ας μην την ξεχάσουμε, ώστε τουλάχιστον άλλοι άνθρωποι σαν και αυτήν κάθε πιθανής εθνικότητας που άφησαν πίσω τους πατρίδες, σπίτια, παιδιά και εγγόνια προκειμένου να ζήσουν τις οικογένειές τους, να έχουν μια καλύτερη τύχη. Ας μην την ξεχάσουμε λοιπόν. Και ας ζητήσουμε, έστω, μια ταπεινή συγγνώμη.

Στις περιφερειακές εκλογές για την Αττική αναμετρώνται στο δεύτερο γύρο ο υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας Γιώργος Πατούλης, που συγκέντρωσε στον α’ γύρο το 37,5 % των ψήφων και η υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ, Ρένα Δούρου, που συγκέντρωσε το 20% περίπου.

Από τη μία έχουμε την κυρία με τα χίλια πρόσωπα, ένα για την κάθε περίσταση. Άλλο πρόσωπο για πλημμύρα, άλλο για φωτιά, άλλο για τηλεοπτική συζήτηση, άλλο για διαδικτυακή συνέντευξη, άλλο για πριν τις εκλογές, άλλο για μετά από αυτές. Την οξύθυμη κυρία που ξέρει να λέει μόνο την αλήθεια και που ο λόγος που εμείς, μερικές φορές, νομίζουμε ότι οι πράξεις της είναι αναντίστοιχες με τις προεκλογικές της υποσχέσεις, είναι η χαμηλή μας αντιληπτική ικανότητα.

Από την άλλη έχουμε το χρυσό γιατρό και δήμαρχο Αμαρουσίου που έρχεται να μας θυμίσει το παρακάτω απόσπασμα από το «Εγχειρίδιο βλακείας» του Δ. Χαριτόπουλου : "Ο επιτυχημένος βλάκας δεν είναι ανέκδοτο. Είναι μια πραγματικότητα γύρω μας και δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση μια ορισμένη επίδοση ή δεξιοτεχνία των στόκων … Ο ταγμένος βλάξ με το ανάλογο κούρντισμα μπορεί να κάνει θαύματα: να διευθύνει μια ορχήστρα, να οδηγήσει αεροπλάνο, να διδάξει φιλοσοφία, να γυρίσει μια ταινία, να αναλάβει μια τηλεοπτική εκπομπή, να γράψει σε εφημερίδα, να δώσει διαλέξεις. Μόνο που όταν συμβεί να γνωρίσεις από κοντά έναν τέτοιο αστέρα η απογοήτευση είναι αναμενόμενη”

Ποιον να διαλέξεις λοιπόν αύριο; Το θράσος και την υποκρισία ή την αφάνταστη ελαφρότητα που κρύβει επιμελώς από κάτω της το σκοτεινό πρόσωπο του νεοφιλελευθερισμού; Δύσκολα τα πράγματα αύριο, αγαπητέ ψηφοφόρε. Τουλάχιστον με τον Πατούλη, ίσως να δεις στους δρόμους χρυσούς σκουπιδοντενεκέδες

 Αντιφασισμός και μπαλίτσα στο Γέρακα

       Η 2η αγωνιστική του Antifa League Athens θα λάβει χώρα στο Γέρακα και πιο συγκεκριμένα στην κεντρική πλατεία του Γέρακα. Η επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία. Από τα πρώτα περσινά συλλαλητήρια και καθ'όλη τη διάρκεια της χρονιάς, ακούγαμε απο τη μεριά τους κράτους, της κυβέρνησης, των ΜΜΕ, όλων των αστικών κομμάτων και κυρίως της ακροδεξιάς, για εχθρούς που απειλούν με διάφορους τρόπους τα λεγόμενα “εθνικά συμφέροντα”, είτε αυτοί βρίσκονται βόρεια όπως οι Μακεδόνες και οι Αλβανοί, είτε αυτοί βρίσκονται ανατολικά όπως οι Τούρκοι. Όλη αυτή η πολεμική ρητορική δημιούργησε εύφορο έδαφος σε εθνικιστικά μορφώματα και κάθε είδους εθνικοβαρεμένο να ξετρυπώσει και να μολύνει τις γειτονιές μας, αφού η ψευδής ανάγκη για εθνική ενότητα έχει δημιουργήσει ενα κλίμα ανοχής-στήριξης σε φασιστικές-εθνικιστικές ιδέες και πρακτικές.

       Πιο συγκεκριμένα, στο Γέρακα με αφετηρία τις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου 2018, έγινε εθνικιστική ξεχωριστή παρέλαση από μαθητές του 1ου ΓΕΛ Γέρακα με εθνικιστικά συνθήματα για τη διεκδίκηση της ελληνικότητας της Μακεδονίας και ακολούθησε κατάληψη στο σχολείο η οποία στηρίχθηκε και από την νεοναζιστική οργάνωση «ΕΣΑ», γνωστή χρόνια για το ρατσιστικό μίσος που σπέρνει και τις φασιστικές επιθέσεις που έχει κάνει στο παρελθόν. Τα γεγονότα αυτά ήταν μόνο η αρχή και έχουν σημειωθεί διάφορα περιστατικά τραμπουκισμών και στοχοποιήσεων σε δημόσιους χώρους, σχολεία και χώρους εργασίας από φασίστες, τα οποία δεν θα μπορούσαν να μας αφήσουν αδιάφορους-ες. Τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά ήταν άμεσα, όπως αυτό αποτυπώθηκε με την αντιφασιστική-αντιεθνικιστική πορεία στις 24/11 που έγινε με πρωτοβουλία κατοίκων της Ανατολικής Αττικής και η δράση μας συνεχίζεται με την παρουσία μας στη γειτονιά, με μοιράσματα που έγιναν σε σχολεία σηματοδοτώντας ότι οι φασίστες είναι ανεπιθύμητοι στις γειτονιές μας.

       Η αντιφασιστική Λίγκα είναι ένα αθλητικό και πολιτικοποιημένο εγχείρημα δρόμου που έχει σαν στόχο την εξάπλωση του αντιφασιστικού λόγου στην κοινωνία και τη συσπείρωση ενάντια στο φασισμό μέσα από το αγαπημένο μας άθλημα. Είναι ανοιχτό σε όλους και όλες και πραγματοποιείται στις γειτονιές της Αθήνας. Δημιουργούμε φιλικούς και συντροφικούς δεσμούς και απορρίπτουμε το σάπιο καπιταλιστικό “αθλητικό” κατασκεύασμα των από πάνω, προτάσσοντας την αγάπη για τον ανιδιοτελή και υγιή αθλητισμό, μακριά από κάθε είδους εκμετάλλευση.

       Συνδιοργανώνουμε την 2η αγωνιστική του Antifa League Athens, προτάσσοντας τις αξίες της αυτοοργάνωσης και της συλλογικής δράσης, για να δούμε τις γειτονιές μας ζωντανές και αφιλόξενες για κάθε είδους φασιστική, ρατσιστική, σεξιστική και εξουσιαστική συμπεριφορά. Και επειδή ο φασισμός τσακίζεται στους δρόμους, καλούμε σε συγκέντρωση την Κυριακή 3 Μάρτη στις 12:00 στο σταθμό μετρό Παλλήνης και σε πορεία προς την κεντρική πλατεία του Γέρακα όπου θα παιχτούν τα ματς, με παράλληλες δραστηριότητες, συλλογική κουζίνα και μουσική.

ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΠΑΛΙΤΣΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΞΑΠΛΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΜΑΡΤΗ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ ΠΑΛΛΗΝΗΣ ΣΤΙΣ 12:00

-

 Αντιεθνικιστική-Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Ανατολικής Αττικής

email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 Αntifa League Athens

blog: https://antifaleague.espivblogs.net/

 Η Palladino είναι μια εταιρεία, από αυτές που αποκαλούνται εισπρακτικές. Ένα από αυτά τα σαπρόφυτα που, την περίοδο της κρίσης, βρήκαν την ευκαιρία να πλουτίσουν πατώντας επί πτωμάτων – μερικές φορές κυριολεκτικά – ενοχλώντας, τρομοκρατώντας και απειλώντας ανθρώπους που ήδη βρίσκονταν σε πολύ δύσκολη κατάσταση.

Δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Σε ένα κράτος και μια κοινωνία που βρίσκεται σε βαθιά κρίση, πώς θα γινόταν αυτό που ανθίζει να μην είναι ανήθικο και ανάλγητο; Ο ήρωας της ιστορίας μας είχε την ατυχία να μπλέξει με την εισπρακτική εταιρεία Palladino. Ένα μεσημέρι δέχτηκε από αυτήν το πρώτο τηλεφώνημα. Ας παρακολουθήσουμε την ιστορία του:

- Είστε ο κύριος Κ;

- Μάλιστα

- Ο ίδιος;

- Ο ίδιος

- Ωραία, ονομάζομαι Μαρία Σ. και σας καλώ από την εταιρία Palladino ….

- Όχι ευχαριστώ, δεν ενδιαφέρομαι, είπε ο κύριος Κ και έκλεισε το τηλέφωνο ανυποψίαστος. Νόμιζε πως ήταν κάποια από τις εταιρίες τηλεφωνίας ή παροχής ρεύματος που κάθε μέρα τον βομβάρδιζαν με τις υποτιθέμενες προσφορές τους. Πού να ήξερε ο δυστυχής τι τον περίμενε …

 Εγκαίνια: η επίσημη τελετή που γίνεται με την ευκαιρία της αποπεράτωσης και της παράδοσης για χρήση ενός τεχνικού έργου, η κήρυξη της έναρξης λειτουργίας του

«Tο πιο γνωστό ανέκδοτο για την πόλη της Θεσσαλονίκης παύει να είναι πια ανέκδοτο και γίνεται πραγματικότητα. Το Μετρό της Θεσσαλονίκης είναι εδώ. Είναι υπαρκτό»  ...  Αλέξης Τσίπρας , πρωθυπουργός της Ελλάδας

«Η διπλή σκέψη είναι η ικανότητα να έχεις ταυτόχρονα δύο πεποιθήσεις αντιφατικές μεταξύ τους και να παραδέχεσαι και τις δύο. Ένας σκεπτόμενος άνθρωπος που ανήκει στο Κόμμα ξέρει υπό ποια έννοια πρέπει να τροποποιηθούν οι αναμνήσεις του. Κατά συνέπεια, ξέρει ότι παίζει ένα παιχνίδι με την αλήθεια, αλλά, έχοντας ασκηθεί στη διπλή σκέψη, πείθει τον εαυτό του ότι η αλήθεια δεν έχει παραβιαστεί»  ...  1984 – George Orwell