Μέρες που είναι, αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο από τη mavrioxia.blogspot που γράφτηκε πριν από τέσσερα χρόνια ακριβώς, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αρχίσει να δείχνει προς τα πού το πηγαίνει. Λίγες ημέρες μετά τη συγγραφή του κειμένου, ήρθε το πυροτέχνημα του δημοψηφίσματος που έκανε πολλούς απογοητευμένους αριστερούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ να αναθαρρήσουν και να νομίσουν πως ο Τσίπρας αποφάσισε να ασκήσει επιτέλους την υπερήφανη πολιτική για την οποία είχε εκλεγεί. Δυστυχώς, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Το δημοψήφισμα αποδείχθηκε τελικά μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές απάτες στην ιστορία αυτού του τόπου. Αμέσως μετά τη θριαμβευτική νίκη του «ΟΧΙ», ο Τσίπρας βγήκε στα τηλεοπτικά κανάλια και δήλωσε πως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν τον δεσμεύει. Λίγες ώρες μετά, έδιωχνε τον μη ελεγχόμενο Βαρουφάκη και από τότε η Περιστέρα, η σύζυγος του Τσίπρα, κλαίει γοερά κάθε επέτειο του δημοψηφίσματος
Ας διαβάσουμε, όμως, το κείμενο για να πάρουμε μια γεύση από το κλίμα των ημερών εκείνων στους κόλπους του φαινομενικά συμπαγούς ακόμη, πλην οριστικά ραγισμένου ΣΥΡΙΖΑ
Στο μύθο του Σίσυφου, ο ήρωας ήταν καταδικασμένος από τους θεούς να ανεβάζει στον αιώνα τον άπαντα ένα τεράστιο βράχο στην κορυφή ενός βουνού. Και λέμε στον αιώνα τον άπαντα, γιατί όταν πλησίαζε στην κορυφή, ξέφευγε ο βράχος από τα χέρια του και ο Σίσυφος ήταν αναγκασμένος να αρχίσει πάλι από την αρχή το μαρτύριό του.
Το παράδειγμα του Σισύφου χρησιμοποιείται σήμερα για να χαρακτηρίσει όλες τις καταδικασμένες εκ των προτέρων επαναλαμβανόμενες προσπάθειες. Στη δική μας την περίπτωση, ο Σίσυφος είναι ο αφανής, πιθανόν αφελής, πιθανόν ανένταχτος αριστερός που συμμετέχει από κάποιο πόστο και με τις όποιες δυνάμεις του στη δημιουργία και στην ενίσχυση ενός αριστερού κόμματος. Το κόμμα αρχίζει να μεγαλώνει, να έχει απήχηση στην κοινωνία, να βρίσκεται προ των πυλών της εξουσίας αλλά…
Κοιτάζοντας γύρω του ο Σίσυφος βλέπει να έχει περιτριγυριστεί από ανθρώπους που αυτοαποκαλούνται σύντροφοί του αλλά δεν είναι σαν κι αυτόν, δε μιλούν τη δική του γλώσσα. Είναι άνθρωποι που κάποιοι τους αποκαλούσαν εισοδιστές, κάποιοι άλλοι λαθρεπιβάτες, κάποιοι τους παρομοίαζαν με ποντίκια που εγκατέλειπαν το πολιτικό τους πλοίο που βούλιαζε, μα οι πιο πολλοί τους αποκαλούσαν βδέλες.
Τους ήξερε αυτούς τους ανθρώπους ο Σίσυφος. Ήταν άνθρωποι που πάντα τους είχε απέναντί του. Κάποιοι από αυτούς υπηρετούσαν αθόρυβα, χωρίς ενδοιασμούς, το σύστημα που μάχονταν ο Σίσυφος χτίζοντας προσωπικές καριέρες. Κάποιοι άλλοι δεν ήταν τόσο αθόρυβοι. Βροντερά και ξεδιάντροπα, με την υπεροψία που δίνει η εξουσία τον λοιδωρούσαν, τον ειρωνεύονταν, τον υποτιμούσαν και τον καθύβριζαν. Τον έλεγαν λαϊκιστή, αριστεριστή, μαξιμαλιστή, ονειροπαρμένο, ανεύθυνο, ακραίο, φίλο των τρομοκρατών.
Και ήταν πολλοί πλέον αυτοί – πάρα πολλοί. Την ώρα που ο Σίσυφος έβλεπε από την μπροστινή πόρτα να μπαίνει η Τζάκρη και ο Μητρόπουλος και κάτι πήγαινε να ψελλίσει αλλά συγκρατιόταν «χάριν της ενότητας απέναντι στον κοινό εχθρό», έμπαιναν όλοι αυτοί κατά κύματα από την πίσω πόρτα που είχε ανοίξει διάπλατα και άρχιζαν να δουλεύουν συστηματικά, μεθοδικά και διακριτικά.
Κάποιοι από αυτούς πρόλαβαν και έφτιαξαν ιδεολογική τάση μέσα στο καινούργιο τους κόμμα, κάποιοι άρχισαν να λειτουργούν σα μοναχικοί καβαλάρηδες ως να μην ανήκουν σε κάποιο σύνολο και να ομιλούν και να πράττουν ακατάσχετα, κάποιοι από αυτούς έγιναν και υπουργοί και όλοι μαζί βάλθηκαν να τρελάνουν το συμπαθή Σίσυφο μόλις αυτός άρχισε να υποστηρίζει αυτά που έλεγε το κόμμα του προεκλογικά και να διαμαρτύρεται που δεν έχουν ακόμη αρχίσει να εφαρμόζονται.
- Δε μας ψήφισε ο κόσμος γι αυτά που λες, του είπαν οι βδέλες. Μας ψήφισε για να βρούμε λύση εντός του ευρώ, χωρίς ρήξη και χωρίς μονομερείς ενέργειες μέσα σε ένα κλίμα δημιουργικής ασάφειας αναζητώντας έναν έντιμο συμβιβασμό, επιζητώντας ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ και πιστεύοντας στις αξίες της Ενωμένης Ευρώπης, της Δύσης και του ΝΑΤΟ
- Πρώτα πρώτα δεν ψήφισε εσάς… εσείς ήσασταν αλλού τόσα χρόνια. Δεύτερον αυτά τα ασυνάρτητα και απολίτικα που λέτε δεν έχουν καμία σχέση με την Αριστερά και τρίτον εμείς δε ζητάμε να εφαρμόσουμε τίποτα περισσότερο από το προεκλογικό μας πρόγραμμα προς το παρόν, το οποίο είναι ένα ελάχιστο από αυτά που θέλει να εφαρμόσει το κόμμα, τους απάντησε αυτός. Και μην ξεχνάτε πως είμαστε ένα κόμμα που έχει θέσει ως στρατηγικό στόχο το σοσιαλισμό
- Τι έχει θέσει, λέει; Το σοσιαλισμό ως στρατηγικό στόχο; ανταπάντησαν οι βδέλες προσπαθώντας με κόπο να συγκρατήσουν τα γέλια τους. Έβγαλε γλώσσα το 4% και νομίζει ότι ακόμη μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Μου φαίνεται ότι δεν έχετε πάρει χαμπάρι τίποτα. Εμείς είμαστε πλέον το 36% και πάμε για το 46%. Να φύγετε και να πάτε αλλού
Μα το χειρότερο απ όλα ήταν ότι και πολλοί παλιοί του σύντροφοι κι από αυτό ακόμη το λειψό 4% έλεγαν τα ίδια και χειρότερα. Αυτούς τώρα τελευταία τους έλεγαν ρεαλιστές και αυτή την προσφώνηση έδειχναν να την απολαμβάνουν ιδιαίτερα και να καμαρώνουν σαν Παπαδημούληδες περιφερόμενοι στα κανάλια της διαπλοκής, όπως κάποτε τα ονόμαζαν, ενώ τώρα ξημεροβραδιάζονταν σ΄αυτά
- Ηρέμησε, σύντροφε, του έλεγαν. Δε βλέπεις ότι μας πολεμούνε όλοι; Κι εσύ μαζί τους είσαι;
- Τι μαζί τους, ρε σύντροφοι; Να κάνουμε όσα υποσχεθήκαμε θέλω και τίποτε περισσότερο από αυτά. Να καταργήσουμε τον ΕΝΦΙΑ για την πρώτη κατοικία, να κόψουμε το φόρο από το πετρέλαιο θέρμανσης για να μην κρυώνουν οι συνάνθρωποί μας, να επαναφέρουμε το βασικό μισθό, να δώσουμε επιδόματα ανεργίας και σε μακροχρόνια ανέργους ώστε να σταθούν στα πόδιά τους. Αν αυτά είναι πολλά, ποιος είναι ο ρόλος μας τότε;
- Σύντροφε, νομίζω ότι δεν συναισθάνεσαι την κρισιμότητα της κατάστασης και την αντικειμενική αδυναμία εκπλήρωσης των προεκλογικών μας υποσχέσεων. Οι εκβιαστές δε μας αφήνουν να κάνουμε βήμα και αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε όλοι, έτσι δεν είναι σύντροφε;
- Μα όταν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος τα έλεγαν αυτά, εμείς τους κατακεραυνώναμε.
- Και πολύ καλά κάναμε σύντροφε. Αυτοί είναι αυτοί κι εμείς είμαστε εμείς. Εμείς λέμε την αλήθεια, δεν πιστεύω να αμφιβάλλεις γι αυτό σύντροφε
- Ποια αλήθεια λέμε, σύντροφοι; Εμείς φωνάζαμε για σχίσιμο του μνημονίου, για κατάργησή του με ένα νόμο και τώρα διαπραγματευόμαστε όχι για να σχίσουμε τα δύο πρώτα μνημόνια, αλλά για το πώς θα είναι το τρίτο;
- Θα έπρεπε να έχεις ακούσει σύντροφε ότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Όσον αφορά το σχίσιμο του μνημονίου, θα έπρεπε να έχεις καταλάβει ότι αποτελούσε μια λεκτική υπερβολή στο πλαίσιο της διαφημιστικής προώθησης των ιδεών μας. Και το RedBull λέει ότι βγάζεις φτερά μόλις το πιεις, δε νομίζω όμως ότι θα καταγγείλει ποτέ κάποιος ότι ενώ ήπιε RedBull δεν μπόρεσε να πετάξει!
Ο Σίσυφος κατάλαβε ότι κάθε διάλογος πλέον ήταν περιττός. Πήρε λοιπόν το βράχο του, πήρε και βαθιά ανάσα και ξεκίνησε για ακόμη μία φορά. Το ξέρει πάλι το τέλος αλλά δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο. Αυτό έχει μάθει, αυτό ξέρει, αυτό θα ξανακάνει. Τουλάχιστον θα έχει ήσυχη τη συνείδησή του και καθαρό το πρόσωπό του. Δεν είναι και λίγο στις μέρες μας αυτό.
Στο μυαλό του στριφογύριζαν συνεχώς τα λόγια του ποιητή
Είν’ οι προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·
είν’ οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι
παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε
νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.
…….
Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,
στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.
Όμως, όχι… Ο Σίσυφος μπορεί να ξέρει ότι και την επόμενη φορά ο βράχος θα του φύγει από τα χέρια, έχει καταλάβει όμως ότι κάθε προσπάθεια που κάνει είναι καλύτερη από την προηγούμενη και - ποιος ξέρει - κάποια στιγμή μπορεί να τα καταφέρει. Αλλά και να μην τα καταφέρει ποτέ, ξέρει ότι μόνο και μόνο η προσπάθειά του έχει την αξία της.