• Αριστοτελία Πελώνη – αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπος (Καθημερινή)
• Ιάσονας Πιπίνης – σύμβουλος πρωθυπουργού για θέματα Λατινικής Αμερικής (ΣΚΑΙ)
• Δημήτρης Τσιόδρας – υπεύθυνος στο γραφείο Τύπου του μεγάρου Μαξίμου (Mega)
• Κωνσταντίνος Ζούλας – πρόεδρος της ΕΡΤ (Καθημερινή)
• Γιάννης Βλαστάρης – Μέγαρο Μαξίμου (Ελευθεροτυπία)
• Δημήτρης Μητρόπουλος – σύμβουλος στρατηγικής και ευρωπαϊκών θεμάτων (Τα Νέα)
• Μαρία Χούκλη – ειδική σύμβουλος στο Πολιτικό Γραφείο του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ (ΑΝΤ1)
• Άννα Παναγιωταρέα – ειδική σύμβουλος σε θέματα Επικοινωνίας στο Πολιτικό Γραφείο της υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού
• Αργύρης Παπαστάθης – Αναπληρωτής διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού (Πρώτο Θέμα)
• Γιώργος Ευθυμίου – Αναπληρωτής διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού (Ελεύθερος Τύπος)
• Ευτυχία Αδηλίνη – Διευθύντρια σύνταξης ΑΠΕ (ΕΡΤ)
• Ανδρέας Ζαμπούκας – γραφείο του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Π. Πικραμμένου (liberal)
• Κωνσταντίνος Μαριόλης – Υπουργείο Οικονομικών στο γραφείο του Θ. Σκυλακάκη (liberal)
• Χριστίνα Ταχιάου – διευθύντρια επικοινωνίας στο Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής (protagon)
• Ευτύχης Παλληκάρης – γενικός διευθυντής του ΑΠΕ (Athens Voice)

(από JoDi graphics 20/1/2020)

Αυτοί οι 15 συμμετέχουν στην διοίκηση του κράτους με πιο άμεσο τρόπο. Δεν επεκτεινόμαστε και στους υπόλοιπους, που βρίσκονται σε άλλους θώκους (Γ. Κύρτσος, Μ. Σπυράκη, Μπ. Παπαπαναγιώτου, Κ. Κάπη) αλλά ούτε και τους «εργάτες της προπαγάνδας» (Μπ. Παπαδημητρίου, Α. Πορτοσάλτε. Σ. Κοσιώνη).

Δεν αναφέρουμε επίσης τους βουλευτές και γυρολόγους – τελάληδες, που είτε διάγουν τον κοινοβουλευτικό τους βίο σοβαρότερα (Φ. Πιπιλή) ή επί το κωμικότερο (Μπογδάνος, Λοβέρδος) ή πιο αθόρυβα (Δ. Μαρκόπουλος)

Πολλοί από τους παραπάνω, θα σκεφτείτε πως είναι δημοσιογράφοι μόνο κατά τη σχετική αναγραφή της ταυτότητας που πιθανόν να τους έχει χορηγηθεί από το επαγγελματικό σωματείο. Άλλοι πάλι, έχουν διαγραφεί, μόνιμα ή προσωρινά από το επαγγελματικό σωματείο και είναι δημοσιογράφοι κατά δήλωση τους. Άλλοι είναι δημοσιογράφοι κατά παραγγελία των εργοδοτών τους. Όπως και να είναι όμως, ο συσχετισμός του ονόματος ενός προσώπου με την δημοσιογραφική ιδιότητα, αυξάνει τις πιθανότητες να θεωρηθεί άξιος για την διεκπεραίωση του κυβερνητικού έργου από τον νυν πρωθυπουργό.

Θεωρίες περί διαπλοκής και προπαγάνδας κρίνονται έωλες και εκ του πονηρού εκπορευόμενες. Άλλωστε οι αριθμοί χρησιμοποιούνται συνήθως για να καλύψουν την αλήθεια όταν αυτή είναι τόσο γυμνή μπροστά στα μάτια μας.

Τώρα γίνεται κατανοητό το ποιους περιέγραφε ο Κ. Μητσοτάκης όταν μιλούσε για «αξιοκρατία» για «αρίστους» και για «τεχνοκράτες».

ΥΓ Στην Ελλάδα πάντα κυβερνούσε εκείνο το «τρίγωνο της διαπλοκής» που κατάγγειλε κάποτε ο προηγούμενος πρωθυπουργός. Βέβαια και αυτός ακόμα  το υπηρέτησε εξίσου πιστά με τον σημερινό. Λιγότερο εξόφθαλμα αλλά εξίσου πιστά και χωρίς να έχει ολόκληρο "οπλοστάσιο" δημοσιολογούντων (μήπως αυτό ήταν το λάθος του;)