-Το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας είναι ανοιχτό στο διάλογο γιατί θεωρούμε ότι δεν έχουμε την «εξ’ αποκαλύψεως» αλήθεια. Ο διάλογος αυτός γίνεται χωρίς προειλημμένες αποφάσεις.
-Τα σημαντικότερα 7 προβλήματα των Φορέων Διαχείρισης που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε είναι:
– Η παραπομπή της Ελλάδας στο δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα βιοποικιλότητας.
- Υπάρχουν 36 Φορείς σε όλη τη χώρα. Πολλοί από τους Φορείς αυτούς, παρά τις προσπάθειες των ανθρώπων που είναι στα διοικητικά συμβούλια, υπολειτουργούν και αρκετοί στην ουσία δεν λειτουργούν καθόλου (και αναφέρομαι στους 8 Φορείς που ιδρύθηκαν το 2018). Αυτοί ουσιαστικά υπάρχουν μόνο στα χαρτιά.
–Υπάρχουν Διοικητικά Συμβούλια που αδυνατούν να σχηματίσουν καν απαρτία.
–Οι Φορείς διαθέτουν περιορισμένα μέσα και ασαφείς αρμοδιότητες.
–Υπάρχουν μεγάλα προβλήματα συντονισμού με το κεντρικό κράτος και την τοπική αυτοδιοίκηση, καθώς και ζητήματα στην εποπτεία.
–Πολλοί Φορείς δεν έχουν διαχειριστική επάρκεια και αδυνατούν να απορροφήσουν πόρους από το πρόγραμμα του Υπουργείου, το ΥΜΕΠΕΡΑΑ για να υλοποιήσουν τις απαραίτητες δράσεις για τις περιοχές ευθύνης τους.
–Δεν υπάρχει η δυνατότητα για τους Φορείς να εξασφαλίζουν έσοδα από κάποιες ήπιες παραγωγικές δραστηριότητες, όπως γίνεται έχω δει σε άλλες χώρες.
- Θέλουμε να προχωρήσουμε σε αναβάθμιση των φορέων, εξασφαλίζοντας ένα καλύτερο διοικητικό μοντέλο. Σ’ αυτό το πλαίσιο πρέπει να δούμε το ρόλο των Περιφερειών και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Επιπλέον πρέπει να δούμε το θέμα μιας πιο ουσιαστικής χρηματοδότησης των φορέων.
- Πρέπει να δούμε τις καλύτερες ευρωπαϊκές πρακτικές. Ας δούμε τι κάνει η Ιταλία, ας δούμε τι κάνει η Ισπανία, ας δούμε τι κάνει η Αυστρία, ας δούμε τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη. Και ας το προσαρμόσουμε στα δικά μας δεδομένα. Και αν κάνουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνουν όλοι αυτοί, δεν νομίζω ότι όλοι αυτοί μαζί κάνουν λάθος και εμείς κάνουμε το σωστό, γιατί διαφορετικά θα είχαν παραπεμφθεί αυτοί στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι εμείς. Διότι εμείς έχουμε παραπεμφθεί.
-Θέλω να ταυτιστώ με ένα συγκεκριμένο και μετρήσιμο έργο για το περιβάλλον. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση θέλω να ταυτιστώ με μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτική πραγματικής και όχι θεωρητικής προστασίας του πλούτου της χώρας μας, που είναι οι περιοχές Natura, που είναι οι προστατευόμενες περιοχές.
Όλα αυτά ενώπιον των «συνεργατών» του, του υφυπουργού του Οικονόμου, του Γενικού Γραμματέα Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων, Αραβώση, και του Γενικού Γραμματέα Χωρικού Σχεδιασμού και Αστικού Περιβάλλοντος, Μπακογιάννη. Και βέβαια και ενώπιον του «Μάρτη» της πολιτικής, που δεν λείπει από καμία Σαρακοστή από αυτές που ζούμε και εννούμε τον Πατούλη.
Συνεπέστατος πάντα με τον λόγο του, ως νεοφιλελεύθερος μεταπράτης του ελληνικού φυσικού περιβάλλοντος, επτά μήνες μετά, αναβάθμισε τους φορείς διαχείρισης ….κλείνοντας τους.
Θα βρεθούν μειράκια του Χατζηδάκη που θα κρώξουν πως «δεν είναι αυτό που νομίζετε» ή «δεν είναι αυτό που φαίνεται» αλλά το ήθος του Χατζηδάκη, εκείνο που οδήγησε κάποιους πριν από 10 χρόνια να τον κυνηγήσουν στην Πανεπιστημίου, δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Οι πράξεις του άλλωστε μαρτυρούν τα πάντα.
*το ότι ο Μητσοτάκης δηλώνει πως στην κορυφή της ατζέντας του βρίσκεται και η ανεργία και η οικονομική δυσπραγία, μόνο φόβο για το τι χειρότερο μπορεί να κάνει αυτός ο άνθρωπος (αν είναι άνθρωπος)