«Κι αν πράγματι ο κόσμος είχε δίκιο, αν αυτή η μουσική στα καφενεία, αν αυτές οι μαζικές διασκεδάσεις, αν αυτοί οι άνθρωποι που είναι ικανοποιημένοι με τόσα λίγα, έχουν δίκιο, τότε εγώ έχω άδικο, τότε είμαι τρελός, τότε είμαι πράγματι ο λύκος της στέπας, όπως συχνά αποκαλούσα τον εαυτό μου, το ζώο που χάθηκε σ' ένα κι ακατανόητο κόσμο, και δεν μπορεί να βρει μια πατρίδα, αέρα και τροφή».

Ο Λύκος της Στέπας εκδόθηκε το 1927 και είναι το μυθιστόρημα που έκανε παγκόσμια γνωστό τον Έρμαν Έσσε. Ήρωας του μυθιστορήματος είναι ο Χάρυ Χάλερ που ζει μόνος του σε ένα νοικιασμένο δωμάτιο. Κατά τη διάρκεια της ζωής του προσπάθησε, κάτω από την πίεση της φυσικής ανάγκης του ανθρώπου για συντροφικότητα, να ζήσει όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι. Δυστυχώς, δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις και αποφάσισε να ζήσει μόνος του, όπως ένας λύκος της στέπας. Νιώθει ξένος σ’ έναν ξένο κόσμο

Διαβάστε περισσότερα: Η απέραντη μοναξιά ενός Λύκου της Στέπας

WATCH ME CHANGING έγραφε η φωτεινή πινακίδα του Dolce Vita circus ltd. Ο μεσήλικας φανατικός εργένης κύριος Δαρίγγειος Μελεχοφής τράβηξε διακριτικά την κουρτίνα υποκύπτοντας στη φυσική περιέργεια που τον διέκρινε. Η ασυνήθιστη, ασυνάρτητη μελωδία, περισσότερο αλληλουχία ήχων θα την έλεγες, που έβγαινε πίσω από το ριντώ του τσίρκου τον είχε προσελκύσει αυτή τη συννεφιασμένη μέρα της άνοιξης. Το θέαμα που αντίκρυσε ήταν μια δίκαιη ανταμοιβή για την περιέργειά του. Κοντολογής, ήταν ένα λικνιζόμενο ζευγάρι κλόουν, αρσενικό-θηλυκό, που με ένα μοναδικό τρόπο κατάφερναν να αποσυναρμολογούν τα σώματά τους και να προσφέρουν χαριτωμένα ο ένας στην άλλη, η μία στον άλλον, ένα-ένα μέλος. Αναρωτιόσουν πού θα σταματήσουν!… Βλέπετε, ήταν αρκετά συνηθισμένο μετά τον τελευταίο πόλεμο

Διαβάστε περισσότερα: Watch me changing!

ποίημα της Ε.Βακαλό -1978

Θα σας πω πώς έγινε
Έτσι είναι η σειρά
Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο δρόμο του έναν χτυπημένο
Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε
Τόσο πολύ λυπήθηκε που ύστερα φοβήθηκε
Πριν κοντά του να πλησιάσει για να σκύψει να τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα
Τι τα θες τι τα γυρεύεις
Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω, να ψυχοπονέσει τον καημένο
Και καλύτερα να πούμε
Ούτε πως τον έχω δει
Και επειδή φοβήθηκε
Έτσι συλλογίστηκε
Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;
Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες
Άρχισε λοιπόν και κείνος
Από πάνω να χτυπά

Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας

Μία γυναίκα με αφανισμένο πρόσωπο και στήθος κάνει προσθετικές επεμβάσεις μπροστά στον καθρέφτη. Βάζει τα κατάλληλα παχειά φιλήδονα χείλη με το σχετικό χαμόγελο, μάτια τονισμένα με μακριές σκιερές βλεφαρίδες, αυτιά με ενσωματωμένα ασημί σκουλαρίκια, κομψή γαλλική μυτούλα και τέλος ένα πλούσιο στήθος απ’τη Silicon valley. Τσεκάρει το αποτέλεσμα και ήδη ερεθισμένη από την εικόνα που εκπέμπει βγαίνει στο δρόμο. Πηδιέται με τον πρώτο τυχόντα στα σβέλτα στο δωμάτιο ενός φτηνού ξενοδοχείου. Το βράδυ επιστρέφει σπίτι και γδύνεται. Αφήνοντας όλα τα πρόσθετα μέλη προσεκτικά στις θήκες τους, κοιτάζεται στον καθρέφτη. Στο ανυπόφορα άδειο πρόσωπο διαγράφεται ένα αχνό χαμόγελο πραγματικής ευτυχίας. (Μουσική)

Από το ανέκδοτο βιβλίο "Ανορθολογικαί Αποδράσεις" του Theo

Διαβάστε περισσότερα: Silicone happiness

Μέγα μυστήριο ο τρόπος που συνδέονται οι γήινοι. Συνήθως υπάρχει μία αρχική ανάφλεξη, κάτι σαν μπιγκ μπανγκ, ο λεγόμενος “έρωτας”. Μετά έρχεται το στάδιο της σωματικής και ψυχικής αγάπης, αν βέβαια όλα πάνε καλά. Ο χρόνος περνάει και τα συνδετικά αισθήματα φθείρονται, περιέργως, σαν υλικά σώματα. Τα γήινα ζεύγη περνούν στο στάδιο των συγκρούσεων.

Οι συγκρούσεις τους πολλές φορές, περιέργως, τους συνδέουν

 περισσότερο από ότι η προηγούμενη αγάπη τους.

Τελικά, οικιοθελώς ζούνε μία ζωή βουτηγμένη στη δυστυχία, έχοντας χάσει επαφή ο καθένας με τον εαυτό που είχε πριν γνωριστούν και τροφοδοτούμενη από αναμνήσεις της πρώτης περιόδου, η οποία τείνει να γίνει μία κουκίδα στο χρονικό ορίζοντα.

Με τη φθορά των σωμάτων επέρχεται, περιέργως, και ο φόβος του βιολογικού τέλους (Οι γήινοι δε διαθέτουν τη δική μας ενστικτώδη βεβαιότητα περί συνέχειας). Συνεπώς τα ζεύγη, εκτός των παραπάνω, συνδέονται μεταξύ των και με το φόβο.

Διαβάστε περισσότερα: Παρατηρήσεις ενός εξωγήινου

ποίημα της Πολωνής ποιήτριας Βισουάβα Σιμπόρσκα

Δείτε πόσο αποδοτικό είναι ακόμα,
πόσο διατηρείται σε φόρμα
το μίσος στον αιώνα μας.
Πόσο εύκολα υπερπηδά και τα πιο ψηλά εμπόδια.
Με τι ταχύτητα εφορμά, πόσο γρήγορα μας εντοπίζει.

Δεν είναι σαν τα άλλα αισθήματα.
Ταυτόχρονα μαζί το πιο γηραλέο
και το πιο νεαρό.
Από μόνο του γεννοβολάει αιτίες
που το ζωογονούν.
Όταν κοιμάται δεν πρόκειται ποτέ για 
αιώνια ανάπαυση.
Κι η αϋπνία δεν εξαντλεί τη ρώμη του, τη θρέφει.

Κάποια θρησκεία ή μια άλλη
όποια και να ‘ναι το βρίσκει έτοιμο,
στην αφετηρία.
Μια γενέθλια πατρίδα ή μια άλλη
όποια και να ‘ναι το βοηθάει να βρει ένα σημείο εκκίνησης.

Για κινητοποίηση αρκεί ακόμα κι η δικαιοσύνη,
μέχρι ν΄ αποκτήσει τη δική του ορμή.
Μίσος. Μίσος.
Με το πρόσωπό του στρεβλωμένο σε μια γκριμάτσα
ερωτικής έκστασης.

Διαβάστε περισσότερα: To Μίσος