Ουδέποτε υπήρξε η λεγόμενη “κανονικότητα” της καθημερινότητας.

Οι άνθρωποι πάντα σκάρωναν νοητικές κατασκευές που θα τους έκαναν τη ζωή ευκολότερη.

Πάντα συγκέντρωναν την προσοχή τους – προσπαθούσαν τουλάχιστον – στο εδώ και το τώρα, στο μικρόκοσμο της καθημερινότητας, φοβούμενοι το χάος μιας συνολικής χωροχρονικά θέασης της ζωής.

Ή μήπως...αντίστροφα; Ή μήπως ο γράφων πάντα συγκεντρωνόταν στη συνολική εικόνα της ζωής, φοβούμενος τον ...εγκλωβισμό στο μικρόκοσμο της καθημερινότητας;

Ποιός θα κρίνει τον κανόνα ή την εξαίρεση;

Περισσότερα: Αυτοκτονικός homo sapiens

Στις 29   Απριλίου του 1933 πεθαίνει ο Κωνσταντίνος Καβάφης, σε ηλικία 70 ετών. Ένα από τα πιο γνωστά του ποιήματα, ίσως το πιο γνωστό, είναι η «Ιθάκη». Ένας ύμνος στην αξία του ταξιδιού, ένας ύμνος στο πιο μεγάλο ανθρώπινο ταξίδι, την ίδια τη ζωή. Μία παρότρυνση να ζούμε την κάθε στιγμή, άσχετα με τον προορισμό μας, άσχετα με το στόχο μας. Αλλά και οι στόχοι που βάζουμε, ακόμη και αν τους ξεπεράσουμε, ακόμη κι αν τελικά φτωχούς τους βρούμε, η μεγάλη τους αξία είναι ότι μας χάρισαν το πλούσιο ταξίδι

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, 
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, 
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, 
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι, 
τέτοια στο  δρόμο σου ποτέ σου δέν θα βρεις, 
αν μέν᾿ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους  Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, 
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, 
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, 
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Περισσότερα: Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.

Οι πόνοι της Παναγιάς - Κώστας Βάρναλης (1927)

Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί;
Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική;
Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ’ άδικο φωνάξεις
Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή,
που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις.

Συ θα ‘χεις μάτια γαλανά, θα ‘χεις κορμάκι τρυφερό,
θα σε φυλάω από ματιά κακή και από κακό καιρό,
από το πρώτο ξάφνιασμα της ξυπνημένης νιότης.
Δεν είσαι συ για μάχητες, δεν είσαι συ για το σταυρό.
Εσύ νοικοκερόπουλο, όχι σκλάβος, όχι σκλάβος ή προδότης

Τη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ,
να σκύβω την ανάσα σου ν’ ακώ, πουλάκι μου ζεστό
να σου ‘τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι,
κ’ ύστερα απ’ το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ
που θα πηγαίνεις στο σκολειό με πλάκα και κοντύλι…

Κι αν κάποτε τα φρένα σου το Δίκιο, φως της αστραπής,
κι η Αλήθεια σου χτυπήσουνε, παιδάκι μου, να μη την πεις.
Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν.
Δεν είναι αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής.
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν.

Περισσότερα: Οι πόνοι της Παναγιάς

Η χώρα μας βρίθει παραλιών παντός τύπου: Αμμώδεις, βραχώδεις, με βοτσαλάκι ψιλό ή χονδρό, κλπ. Από τους τουρίστες προτιμώνται οι αμμώδεις και δη ξανθές παραλίες. Παραλλήλως, η ανεργία αποτελεί μίαν ανίατον σύγχρονην ασθένεια, μίαν κοινωνικήν πληγή, η οποία σταθερά υπονομεύει τα θεμέλια του κοινωνικού μας οικοδομήματος.

Η πρότασίς μου είναι η εξής: Να εξοικονομηθούν πόροι διά πρόγραμμα λειάνσεως των βοτσάλων και βράχων των ακτών μας, με σκοπόν την μετατροπήν των εις αμμώδεις τοιαύτας! Η μετατροπή αυτή θα επιφέρει αύξησιν του τουριστικού ρεύματος, δεδομένης της προτιμήσεως των τουριστών, καθώς και εισροήν πρόσθέτων πόρων διά την κάλυψιν των πληρωμών των εργαζομένων στον τομέα αυτόν. Με πρόχειρους αλλά ρεαλιστικούς υπολογισμούς η οριστική μεταμόρφωσις των παραλιών μας θα είναι εφικτή περί το 2070, (έτος οριστικής επανεξόδου από τα μνημόνια) λαμβάνοντας φυσικά υπ’όψιν και τις βελτιούμενες τεχνολογίες λειάνσεως, αλλά και την αυξανόμενην προτίμησιν των βορείων εις την μεσογειακήν λεκάνη.

Περισσότερα: Η λείανσις βοτσάλων ως μέσον καταπολέμησης ανεργίας (και ανέργων)

Η διαθήκη μου, του Μιχάλη Κατσαρού (1950) 

Αντισταθείτε, σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι 
και λέει: καλά είμαι εδώ. 
Αντισταθείτε, σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι 
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός . 

Αντισταθείτε,
στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών 
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου 
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί 
στην κρατική εκπαίδευση 
στο φόρο 
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. 

Αντισταθείτε, 
σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες
ατέλειωτες τις παρελάσεις 
σ’ αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει 
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν 
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. 

Περισσότερα: Αντισταθείτε

Σε αντίθεση με την πανάρχαια διδασκαλία του ήλιου που έμαθε τους ανθρώπους να απλώνουν τη σκιά τους αντίθετα μ’ αυτόν, στους καιρούς μας οι άνθρωποι συστηματικά παραβιάζουν τον κανόνα. Τα αποτελέσματα ενδέχεται να είναι σοβαρότατα όσο και άμεσα. Στις πόλεις μας εμφανίζονται συχνότατες παραβάσεις κατά τις απογευματινές ώρες, όπου ο ήλιος παίρνει κλίση επικίνδυνη, ιδιαιτέρως από μοναχικούς εργένηδες και παντοφλοφόρους συνταξιούχους, που κόβουν άσκοπες βόλτες στις ταράτσες των κτιρίων, σέρνοντας τα βήματά τους και τοποθετώντας ανενόχλητοι τη σκιά τους κόντρα στον ήλιο. Οι οπαδοί της θεωρίας της επίπεδης γης είναι άλλη μια κατηγορία συχνών παραβατών, η οποία εκμεταλλευόμενη το ανορθολογικόν της άποψης προχωράει ένα βήμα παραπέρα επιδεινώνοντας την ήδη υπάρχουσα ανισορροπία.

Το κράτος οφείλει άμεσα να μεριμνήσει και να ληφθούν τα προσήκοντα μέτρα !

Από το ανέκδοτο βιβλίο "Ανορθολογικαί Αποδράσεις" του Theo

Περισσότερα: Ο καθένας και η σκιά του