Τι θάπρεπε αλλά δεν μαθαίνουμε στο ελληνικό σχολείο
Σε ένα ταχύτατα εξελισσόμενο περιβάλλον ένα εκπαιδευτικό σύστημα καλείται να υπηρετήσει μια πλατειά γκάμα στόχων που ξεκινούν από μαθήματα απλής επιβίωσης και τελειώνουν με την έννοια της ανθρώπινης ολοκλήρωσης. Το ελληνικό σχολείο πάσχει σε όλα. Παρακάτω αναλύω πέντε ελλείψεις που (για μένα, ως άνθρωπο και ως εκπαιδευτικό)βγάζουν μάτι:
Διαβάστε περισσότερα: Τι θάπρεπε αλλά δεν μαθαίνουμε στο ελληνικό σχολείο
Αναζητώντας λύτρωση και καταφύγιο στον Α βαθμό αυτοδιοίκησης (αφού "έλαμψαν" στην Περιφέρεια)
Κι έτσι εμείς εδώ παρέα μείναμε χωρίς Μπρους Λη
τώρα ποιος θα πολεμάει που `μαστε όλοι μας δειλοί;
Μπρους Λη – Μ. Φακίνος - Γ. Μαρκόπουλος 1982
Μετά την κατάρρευση της διοικούσας την περιφέρεια Αττικής πλειοψηφίας, δηλαδή της ΔΥΝΑΜΗΣ ΖΩΗΣ και της Ρένας Δούρου προσωπικά, οι φιλόδοξοι καριερίστες, πρώην συνεργάτες της άρχισαν να την κάνουν για άλλους τόπους. Τέτοιοι σωτήρες άλλωστε δεν πρέπει να πάνε χαμένοι, ακόμα και αν εκείνη που τους μάζεψε για να τους αναδείξει είχε «στραβές στη βάρδια της» (κατά δική της δήλωση). Αναδείχθηκε έτσι μία ακόμα πτυχή των ανθρώπων αυτών, των διορισμένων αντιπεριφερειαρχών αλλά και των εκλεγμένων από τη βάση, περιφερειακών συμβούλων. Εκλεγμένων είτε λόγω πραγματικού έργου είτε ως τέκνα ενός συστήματος βασισμένου πάνω σε ένα πλέγμα νεποτισμού και οικογενειοκρατίας.
Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος
ποίημα της Ε.Βακαλό -1978
Θα σας πω πώς έγινε
Έτσι είναι η σειρά
Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο δρόμο του έναν χτυπημένο
Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε
Τόσο πολύ λυπήθηκε που ύστερα φοβήθηκε
Πριν κοντά του να πλησιάσει για να σκύψει να τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα
Τι τα θες τι τα γυρεύεις
Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω, να ψυχοπονέσει τον καημένο
Και καλύτερα να πούμε
Ούτε πως τον έχω δει
Και επειδή φοβήθηκε
Έτσι συλλογίστηκε
Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;
Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες
Άρχισε λοιπόν και κείνος
Από πάνω να χτυπά
Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας
Γενική Συνέλευση φορέων και συλλογικοτήτων, για τη διάσωση των ρεμάτων της Αττικής
ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ την πρώτη συνέλευση φορέων και κινήσεων, για τη διάσωση των ρεμάτων της Αττικής, στις 14/1/18, ήρθε η ώρα να κάνουμε έναν απολογισμό των κοινών δράσεων και κινητοποιήσεων των 13 μηνών που πέρασαν και να ανασκουμπωθούμε, προγραμματίζοντας τις επόμενες!
- Αν μέσα στους στόχους μας εξακολουθούν να είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής των πόλεών μας και η πολύπλευρη θωράκισή τους από τους κινδύνους της πλημμύρας και τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής,
- αν θεωρούμε οτι όλα τα παραπάνω είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την προστασία του περιβάλλοντος και ως εκ τούτου του εναπομείναντος φυσικού μας πλούτου,
Silicone happiness
Μία γυναίκα με αφανισμένο πρόσωπο και στήθος κάνει προσθετικές επεμβάσεις μπροστά στον καθρέφτη. Βάζει τα κατάλληλα παχειά φιλήδονα χείλη με το σχετικό χαμόγελο, μάτια τονισμένα με μακριές σκιερές βλεφαρίδες, αυτιά με ενσωματωμένα ασημί σκουλαρίκια, κομψή γαλλική μυτούλα και τέλος ένα πλούσιο στήθος απ’τη Silicon valley. Τσεκάρει το αποτέλεσμα και ήδη ερεθισμένη από την εικόνα που εκπέμπει βγαίνει στο δρόμο. Πηδιέται με τον πρώτο τυχόντα στα σβέλτα στο δωμάτιο ενός φτηνού ξενοδοχείου. Το βράδυ επιστρέφει σπίτι και γδύνεται. Αφήνοντας όλα τα πρόσθετα μέλη προσεκτικά στις θήκες τους, κοιτάζεται στον καθρέφτη. Στο ανυπόφορα άδειο πρόσωπο διαγράφεται ένα αχνό χαμόγελο πραγματικής ευτυχίας. (Μουσική)
Από το ανέκδοτο βιβλίο "Ανορθολογικαί Αποδράσεις" του Theo
Ένας φτωχός και μόνος καουμπόυ
Φεύγουν τα καλύτερα μας χρόνια, κάποιος μας τα κλέβει μυστικά
χρόνια που περνούν, που δε θα ξαναρθούν
κι εκείνο που βλέπω να μένει τελικά
Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι, μες τα θερινά τα σινεμά
νύχτες που περνούν, που δε θα ξαναρθούν
μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά»
Στις 7 Φεβρουαρίου του 2017, έφευγε από τη ζωή ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ένας μοναδικός καλλιτέχνης που δεν ανήκε σε ρεύματα ή σε είδη. Δεν περιοριζόταν από μουσικά στεγανά. Έκανε πάντα αυτό που του άρεσε, αδιαφορώντας για τις τάσεις και τις μόδες της εποχής. «Έκανα πάντα του κεφαλιού μου. Αδιαφορώντας για τον κόσμο [...] Δηλαδή, έλεγα αυτό θα κάνω και όσοι πιστοί προσέλθετε. [...] δεν με ενδιέφερε η μόδα. Δεν με ενδιέφερε η μόδα στο ντύσιμο, δεν με ενδιέφερε στα μαλλιά. Το ίδιο και στα τραγούδια. Το έκανα για πάρτη μου. Που λέει και ο Μπόρχες κάπου, ο μέγας Μπόρχες ο συγγραφέας, “γράφω για μένα, για μερικούς φίλους μου, και για να απαλύνω την ροή του χρόνου”»
Για να απαλύνει τη ροή του χρόνου … Λένε πως ο άνθρωπος είναι το μοναδικό πλάσμα που έχει συνείδηση του βέβαιου θανάτου του. Οι περισσότεροι άνθρωποι, βέβαια, ζουν σαν να μην πρόκειται να πεθάνουν ποτέ. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, όμως, που αυτή η γνώση αποτελεί φάρο για όλη τους τη ζωή. Αυτούς τους ανθρώπους θα τους αναγνωρίσεις από τη διάχυτη μελαγχολία που αποπνέουν. Μια μελαγχολία όμως που ξέρουν πάντα να τη διαλύουν την κατάλληλη στιγμή με τη σωστή δόση χιούμορ, αυτή τη μεγάλη εφεύρεση του ανθρώπου με την οποία μπορεί να ρίχνει λίγη χρυσόσκονη πάνω στη δραματικότητα της ύπαρξής του. Τέτοιος άνθρωπος ήταν ο Λουκιανός. Με τη σωστή δόση μελαγχολίας και χιούμορ ήξερε να αντιμετωπίζει το χρόνο, αυτόν τον αενάως κινούμενο άγνωστο που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του.
Το πόρισμα Γκολντάμερ και οι συνένοχοι που δείχνουν πάντα τους άλλους
Οι συνένοχοι του εγκλήματος του καλοκαιριού, προφανώς ήλπιζαν σε κάτι καλύτερο, αλλά ακόμα και παρά την προσπάθεια αμβλυμμένης παράθεσης και παρουσίασης των παρατηρήσεων και των κακώς κειμένων, αλλά και των συνυπεύθυνων για την τραγωδία, τα γεγονότα μιλούν και καταδεικνύουν στεγνά τους συνενόχους. Τον καθένα στον τομέα του και όλους μαζί, όταν το θέμα είναι η πρόληψη του κακού.
Δεδομένων των αρμοδιοτήτων που πηγάζουν τόσο από τη σχετική νομοθεσία αλλά και από την αρχιτεκτονική της αυτοδιοίκησης κατά Καλλικράτη, σημειώνουμε δίπλα στην κάθε παρατήρηση της επιτροπής, τον δέκτη της, δηλαδή εκείνον στον οποίο ανήκει το μερίδιο της φρικτής ευθύνης της απώλειας Φύσης και 100 ανθρωπίνων ζωών.
Συνοψίζοντας και χωρίς περιστροφές, το πόρισμα του Γκολντάμερ, από τον οποίο και την επιτροπή του, το ζήτησε ο Αλέξης Τσίπρας, καταλήγουμε στα παρακάτω, ήδη γνωστά και μονότονα παρατηρούμενα, μετά από τις πυρκαγιές και των τελευταίων 20 τουλάχιστον ετών: Τουλάχιστον ας βοηθήσουμε όλοι να είναι η τελευταία φορά που ζούμε μια τέτοια τραγωδία.
Πριν προχωρήσουμε στην παρυσίαση, θυμηθείτε. Όσο διαιωνίζουμε αυτή την κατάσταση, τόσο μεγαλώνει και το δικό μας φρικτό μερίδιο της ευθύνης. Ας το σταματήσουμε όσο είναι καιρός.
Διαβάστε περισσότερα: Το πόρισμα Γκολντάμερ και οι συνένοχοι που δείχνουν πάντα τους άλλους
Για το Πικέρμι ισχύει απόλυτα. Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος.
(Υπότιτλος: Το "παραθαλάσσιο" Πικέρμι)
Το διαχρονικό δίλημμα επανεμφανίστηκε: Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος
Τελευταία και ξεκινώντας από το δημοσίευμα της Marathon Press στις 21/1/2019 και την ανάρτηση της στη σελίδα της atticavoice στο FB στις 22/1/2019, αλλά και τις συνεχείς αναδημοσιεύσεις στους υπόλοιπους ιστοτόπους που εδρεύουν στην ανατολική Αττική, που ακολούθησαν, η κίνηση περί το ζήτημα της αναδιάταξης των δήμων, των συνενώσεων και των διαχωρισμών, είναι εντονότατη.
Μάλιστα ξεκίνησαν και οι «αυθόρμητες» αντιδράσεις συγκεκριμένων συλλόγων, οι οποίοι βαφτίστηκαν «οι σύλλογοι του Πικερμίου» που λένε όχι σε σενάρια μετακίνησης της δημοτικής ενότητας Πικερμίου. Προφανώς ένας ή δυο σύλλογοι, με δεδομένο προσανατολισμό και επιδιώξεις, εκφράζουν αυθαίρετα όλους τους συλλόγους του Πικερμίου, ή σε μία υπερρεαλιστική (και όχι υπερβατική) λογική, όλους τους κατοίκους του Πικερμίου. Ας αφήσουμε όμως τις αστειότητες και ας σοβαρευτούμε
Από έρευνες που έγιναν προέκυψε πως σενάρια συνένωσης δήμοτικών ενοτήτων με άλλο τρόπο εκτός του παρόντα, δεν υπάρχουν. Είναι το πιο λογικό, τουλάχιστον αυτή την ώρα. Επικειμένων των εκλογών, κάθε απόπειρα αναδιάταξης θα ήταν όχι απλά παράλογη αλλά κυρίως ΠΑΡΑΝΟΜΗ και ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ.
Διαβάστε περισσότερα: Για το Πικέρμι ισχύει απόλυτα. Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος.
Όχι στα επεξεργασμένα-τυποποιημένα τρόφιμα
Η διατροφή σας είναι καλύτερη όσο κοντύτερα βρίσκεται στην αρχική φυσική μορφή των τροφών. Η κονσερβοποίηση & η υπερβολική επεξεργασία θυσιάζει τα περισσότερα θρεπτικά συστατικά της τροφής στο βωμό της υγιεινής ή της πρακτικότητας.
Μετά από την επιστημονική πρόοδο που επιτεύχθηκε τους προηγούμενους αιώνες και τις άπειρες εφαρμογές στους τομείς της ιατρικής και της διατροφής (απολύμανση, ξερίζωμα λοιμωδών νοσημάτων και επιδημιών, κλπ.), τελικά… χάσαμε το μέτρο. Δεν είναι η τυχαία η παγκόσμια τρομακτική έξαρση των αυτοάνοσων νοσημάτων τα τελευταία 30 χρόνια. Η χημική διατροφή κάνει τα κύτταρά μας αγνώριστα με αποτέλεσμα να δέχονται επίθεση από το ανοσοποιητικό σύστημα το οποίο δεν τα αναγνωρίζει ως κομμάτια του σώματος. Η παιδική παχυσαρκία και ο διαβήτης κάνουν θραύση. Και όλα αυτά σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, όπου η λεγόμενη «μεσογειακή διατροφή» ήταν ο κανόνας.
Διαβάστε περισσότερα: Όχι στα επεξεργασμένα-τυποποιημένα τρόφιμα
Σελίδα 1 από 19
