Το Ρωμαϊκό Βαλανείο της Ραφήνας
To archaiologia.gr δημοσιεύει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με τις ανασκαφές που έλαβαν χώρα στη Ραφήνα κατά τη διάρκεια του περασμένου Σεπτεμβρίου. Οι ανασκαφές έγιναν στον αρχαιολογικό χώρο του Ρωμαϊκού Βαλανείου στη Ραφήνα – όπου από το 2013 διεξάγεται συστηματική ανασκαφική έρευνα του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ανατολικής Αττικής (ΕφΑΑνΑτ). Τον αρχαιολογικό χώρο επισκέφθηκε το ΑΜΕ-ΜΠΕ και συνομίλησε με τους υπεύθυνους της ανασκαφής
Η atticavoice αναδημοσιεύει εκτεταμένα τμήματα του άρθρου, ενώ ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το βρείτε εδώ
«Βρισκόμαστε στον Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου, κάπου ανάμεσα στη Διασταύρωση και στο γνωστό λιμάνι της Ραφήνας. Σε αυτόν εδώ τον χώρο, που όλοι τον ξέρουν ως Ρωμαϊκό Βαλανείο της Ραφήνας, τη δεκαετία του ’70, τον περασμένο αιώνα δηλαδή, με αφορμή έργα της τότε κοινότητας Ραφήνας, βρέθηκαν τυχαία λείψανα ενός αρχαίου οικοδομικού συγκροτήματος. Η Αρχαιολογική Υπηρεσία, που θεώρησε υποχρέωσή της να το διερευνήσει, αποκάλυψε ένα σύμπλεγμα δωματίων καταρχήν λουτρικού χαρακτήρα και στη συνέχεια φρόντισε να απαλλοτριώσει τον χώρο. Όμως, μετά από 45 χρόνια, ο χώρος αυτός έμενε αταύτιστος και παρόλο που το μνημείο ήταν ιστάμενο και καθαριζόταν, βρισκόταν σε κίνδυνο ως προς την περαιτέρω διατήρησή του. Έτσι, το 2012 η τότε Β’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων της Αττικής αποφάσισε να συνεργαστεί με το Πανεπιστήμιο Αθηνών και με τον συνάδελφο αρχαιολόγο, επίκουρο καθηγητή της Ρωμαϊκής Αρχαιολογίας, Στυλιανό Κατάκη. Από το 2013, λοιπόν, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πρόγραμμα συστηματικής ανασκαφικής έρευνας, στο πλαίσιο της συνεργασίας των δυο φορέων, με σκοπό να δούμε ποιος είναι ο χαρακτήρας του μνημείου και αν σχετίζεται, τόσο το ίδιο όσο και ο περιβάλλων χώρος του, με τον αρχαίο δήμο Αραφήνος, από τα λίγα ονόματα δήμων που διατηρούνται στις μέρες μας σχεδόν χωρίς παραφθορά», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο δρ Βαγγέλης Νικολόπουλος, Προϊστάμενος Τμήματος Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και Μουσείων της ΕφΑΑνΑτ, συνδιευθυντής της ανασκαφής.
Η σωστή τήρηση των νέων μέτρων μέσα από παραδείγματα
Πολλοί συμπολίτες μας βρήκαν κάπως θολά τα χθεσινά μέτρα που ανακοινώθηκαν για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Για να διευκολύνουμε τους συμπολίτες μας αυτούς στην κατανόηση των μέτρων αλλά και για να συμβάλλουμε κι εμείς στην προσπάθεια που καταβάλλει η κυβέρνησή μας, αποφασίσαμε να τα εκλαϊκεύσουμε μέσω ενός καθημερινού παραδείγματος, ώστε να μην επιδέχονται πλέον καμίας παρερμηνείας
Ας πούμε, λοιπόν, ότι πεινάσατε και θέλετε να αγοράσετε ένα κουλούρι από το φούρνο. Βγαίνετε λοιπόν από το σπίτι και αμέσως φοράτε τη μάσκα. Μπαίνετε στο αυτοκίνητο και βγάζετε τη μάσκα. Βγαίνετε από το αυτοκίνητο, βάζετε τη μάσκα. Με τη μάσκα μπαίνετε στο φούρνο, αγοράζετε το κουλούρι και βγαίνετε έξω.
Εδώ υπάρχουν δύο ενδεχόμενα.
Α) Αν δεν πεινάτε τόσο πολύ, μπορείτε να φάτε το κουλούρι στο σπίτι σας. Μπαίνετε λοιπόν στο αυτοκίνητο, βγάζετε τη μάσκα και βάζετε μπρος τη μηχανή. Βγαίνετε από το αυτοκίνητο, βάζετε τη μάσκα και μπαίνετε στο σπίτι σας. Βγάζετε τη μάσκα και τρώτε το κουλούρι. Μια χαρά
Β) Αν πεινάτε πολύ, μπορείτε να κάνετε το εξής: Μπαίνετε στο αυτοκίνητο και βγάζετε τη μάσκα. Τώρα μπορείτε να φάτε άφοβα το κουλούρι μέσα στο άσυλο που σας προσφέρει το αυτοκίνητό σας, το οποίο εκτός από όχημα μεταφοράς και χώρος ερωτικών περιπτύξεων μετατρέπεται πλέον και σε free mask zone, σε χώρο άμασκης, αν μας επιτρέπετε το νεολογισμό, αναπνοής
Αν, τώρα, δεν έχετε αυτοκίνητο, τότε πρέπει όλες οι κινήσεις σας να γίνουν με μάσκα. Εκτός αν, μόλις βγείτε από το σπίτι, αρχίσετε να τρέχετε μέχρι το φούρνο. Αν σας σταματήσει κάποιος έλεγχος της αστυνομίας, μπορείτε να πείτε πως εκείνη τη στιγμή αθλείστε. Για να γίνετε βέβαια πιστευτοί, καλό είναι να φοράτε ανάλογη αθλητική περιβολή
Αν τώρα είστε άτυχοι και σας βρει η 12η και 30’ στο δρόμο, σταματάτε αμέσως εκεί που βρίσκεστε. Κατασκηνώνετε και διανυκτερεύετε ελπίζοντας να μην κινήσετε την προσοχή. Στην τελική, κάντε τον άστεγο. Και μην ανησυχείτε, κανείς δε θα βρεθεί να σας βοηθήσει και να σας περιμαζέψει. Μόλις τώρα πάει 5 η ώρα, μπορείτε να τα μαζεύετε και να αρχίσετε να τρέχετε αν δεν έχετε ή δε θέλετε να φορέσετε μάσκα
Απλό δεν είναι; Προς τι η γκρίνια και η κοροϊδία, λοιπόν;
Όχι, δεν είναι Καραγκιόζης
Θες να τον αποκαλέσεις «Εθνικό Καραγκιόζη», μα διστάζεις. Τι σου φταίει ο έρημος ο Καραγκιόζης, αυτή η πονηρή, πλην συμπαθής φιγούρα; Τι σχέση μπορεί να έχει με αυτό το υπερφίαλο και ματαιόδοξο ανθρωπάκι; Όχι, δεν είναι Καραγκιόζης. Είναι ο Άδωνις Γεωργιάδης και αποτελεί τον καθρέφτη της κοινωνίας μας. Ένας ημιμαθής παπαγάλος που παριστάνει τον μορφωμένο. Ένας γελοίος αριβίστας που παριστάνει τον σοβαρό πολιτικό. Ένα φασιστοειδές που παριστάνει το δημοκράτη. Ένα ανθρωποειδές που παριστάνει τον άνθρωπο.
«Γιατί να πάρουμε 100 λεωφορεία» αναρωτιέται αυτός που δεν έχει μπει ποτέ του σε λεωφορείο. «Για να κόβουν βόλτες γύρω από το Σύνταγμα;»
«Γιατί να δώσουμε 5000 ευρώ στον κόσμο;» αναρωτήθηκε πέρυσι κατά τη διάρκεια της καραντίνας αυτός που παίρνει τα διπλά κάθε μήνα. «Για να φάει και να γίνει 300 κιλά;»
Όποιος δει το παρακάτω βίντεο και δεν τον ξέρει, ίσως νομίσει πως είναι μεθυσμένος. Ίσως, όπως ο Οβελίξ έπεσε μικρός μέσα στο καζάνι του μαγικού ζωμού, αυτός να έπεσε κάποτε στο βαρέλι με το κρασί του παππού του. Και, όμως, αυτό το θρασύ ανθρωπάκι είναι υπουργός στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Και τι υπουργός! Υπουργός Ανάπτυξης!
«Αχ, Ελλάς ηρώων χώρα, τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα» είχε γράψει κάποτε ο Σουρής. Και σκεφτείτε ότι δεν είχε προλάβει να γνωρίσει τον Άδωνι!
Οδοιπορικό στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, μέρος Δ’ (5/7/2020)
Συνεχίζοντας το οδοιπορικό μας στο πολύπαθο Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας, δημοσιεύουμε – με αρκετή καθυστέρηση – το τέταρτο μέρος, ίσως το πιο σκληρό από όσα έχουμε κάνει μέχρι τώρα (αν και οι πληροφορίες που έχουμε, είναι πως στα επόμενα μέρη θα συναντήσουμε ακόμη σκληρότερες εικόνες). Οργή και θλίψη ήταν τα συναισθήματα που νιώθαμε σε όλη τη διαδρομή. Τόσο για αυτούς που εξακολουθούν παντοιοτρόπως να ρυπαίνουν το Ρέμα, όσο και για την εκκωφαντική αδιαφορία και απουσία του Δήμου. Ενός Δήμου που αφήνει το Ρέμα να εκπέσει στην έσχατη απαξίωση, ίσως για να μπορέσει κάποτε, χωρίς την παραμικρή αντίσταση, να βάλει οριστικά την ταφόπλακα από πάνω του και να αναφωνήσει με περισσό θράσος και αναίδεια «Σήμερον θάπτομεν το Μεγάλο Ρέμα», όπως είχε ξεστομίσει το 1939 για τον Ιλισσό ο δικτάτορας Μεταξάς όταν έθαψε κυριολεκτικά τον ομώνυμο ποταμό και έχασε οριστικά η Αθήνα έναν ζωογόνο πνεύμονα
Καλύτερα, όμως, να δώσουμε το λόγο σε έναν από τους συνοδοιπόρους μας, τόσο στο Μεγάλο Ρέμα όσο και στην atticavoice, το βιολόγο Αντώνη Λαζαρή, για να μας ξεναγήσει με το μοναδικό του ύφος στην αγωνιώδη προσπάθεια του Ρέματος να κρατηθεί ζωντανό, στην ανθρώπινη ασέβεια που προσπαθεί να το καταστρέψει αλλά και στην προκλητική αδιαφορία του Δήμου
Μακρύ Ταξίδι της Μέρας μέσα στη Νύχτα
Ο τίτλος του θεατρικού έργου του Ευγένιου Ο’ Νηλ «Μακρύ Ταξίδι της Μέρας μέσα στη Νύχτα» ταιριάζει γάντι με όσα αντικρίζουμε στο κομμάτι της υδάτινης διαδρομής του Βαλανάρη από τη συμβολή του με το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας μέχρι το γεφυράκι πίσω από το Βάρδα, κοντά στη Λεωφόρο Μαραθώνος.
Είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς αυτά που θα αντικρύσει σε αυτό το κομμάτι της διαδρομής. Ο γνωστός νεο-ελληνικός παραλογισμός αγγίζει το απόλυτο.
Περισσότερα: Οδοιπορικό στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, μέρος Δ’ (5/7/2020)
Η Ραχήλ αλλάζει τον παγκόσμιο χάρτη
Από τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» του Καμμένου αναρριχήθηκε στο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και από εκεί βούτηξε βαθιά στη «Λαϊκή Ενότητα» του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Στη συνέχεια στήριξε για λίγο την «Πλεύση Ελευθερίας» της φίλης της, Ζωής Κωνσταντοπούλου. Ίδρυσε και ένα δικό της κόμμα, το «Μέτωπο Νίκης», αλλά δεν …. Τώρα είναι δημοτική σύμβουλος κάπου στο Γέρακα και χορεύει στο «Just the two of us» για να συμπληρώσει ένσημα. Χόμπυ της είναι οι ρατσιστικές, φασιστικές, εθνικιστικές και ξενοφοβικές αναρτήσεις. Και καλά οι Καμμένοι. Οι υπόλοιποι, οι αριστεροί, δεν την είχαν πάρει χαμπάρι;
Εν πάσει περιπτώσει, η Ραχήλ Μακρή αποφάσισε να δώσει μόνη της ένα τέλος στη σύρραξη Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν με αφορμή το Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Όχι μόνο θα τελειώσει άμεσα τον πόλεμο υπέρ των αδελφών μας Αρμενίων, αλλά θα τους δώσει και τη μισή Τουρκία. Την άλλη μισή θα την πάρουμε εμείς.
Μερικές παρατηρήσεις μόνο:
α) τα 80 εκατομμύρια των Τούρκων τι θα τα κάνει;
β) στη μοιρασιά έριξε λίγο τους αδελφούς μας, τους Αρμένιους. Τους έδωσε παράλια μόνο στη Μεσόγειο και ούτε μια σπιθαμή από τα παράλια της Μαύρης Θάλασσας.
γ) τη Μεγάλη Ελλάδα που βρίσκεται υπό την κατοχή της Ιταλίας γιατί την αφήνει απέξω; Δεν θέλουμε να πιστέψουμε πως η Ραχήλ δείλιασε ή ενέδωσε. Μάλλον θα της διέφυγε πάνω στη φούρια. Περιμένουμε, ως εκ τούτου, το νέο χάρτη της Ραχήλ updated
Ο πρότερος έντιμος βίος του Νίκου Μιχαλολιάκου
Αναδημοσίευση από mavrioxia.blogspot.com
Κατά τη δίκη των στελεχών της Χρυσής Αυγής, οι συνήγοροί τους ζήτησαν ελαφρυντικά για τους πελάτες τους. Ένα από τα ελαφρυντικά που επικαλέστηκαν πολλοί, ήταν και αυτό του «σύννομου βίου». Για αυτόν τον «σύννομο βίο» ενός από αυτούς που τον επικαλέστηκαν ως ελαφρυντικό, θα μιλήσουμε. Έναν βίο που, εκτός από την τελευταία σύλληψη για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, απαριθμεί άλλες τρεις. Μία για απόπειρα εμπρησμού πρεσβείας με προβοκατόρικο σκοπό το βράδυ που πανηγύριζε ο λαός στους δρόμους για την πτώση της Χούντας, μία για ξυλοδαρμό δημοσιογράφων και άλλη μία για τυφλές βομβιστικές επιθέσεις με δεκάδες τραυματίες. Αν προσθέσουμε στις συλλήψεις αυτές και την κατηγορία για κλοπή όπλων και πυρομαχικών από το στρατόπεδο όπου υπηρετούσε, έχουμε ένα πολύ πλούσιο "σύννομο" βιογραφικό. Το εντυπωσιακό, όμως, είναι πως για όλες τις παραπάνω κατηγορίες, ο Νίκος Μιχαλολιάκος εξέτισε ποινή φυλάκισης μόλις 11 μηνών και 20 ημερών. Σαν κάποιο αόρατο παρακρατικό χέρι να τον προστατεύει δεκαετίες τώρα. Και μπορεί αυτό το ίδιο αόρατο χέρι να του δώσει αναστολή της ποινής του αύριο. Ας θυμηθούμε, όμως, τον «πρότερο έντιμο βίο» του Νίκου Μιχαλολιάκου.
Οι βόμβες στους κινηματογράφους της Αθήνας
11 Μαρτίου του 1978, βράδυ Σαββάτου. Μία ισχυρή έκρηξη συγκλονίζει τον κινηματογράφο «Έλλη» στην οδό Ακαδημίας, στο κέντρο της Αθήνας, την ώρα που ο κινηματογράφος είναι γεμάτος από κόσμο που παρακολουθεί τη σοβιετική ταινία «Ουράνιο Τόξο». Σύμφωνα με την ανακοίνωση των αρχών, η βόμβα ήταν πολύ μεγάλης ισχύος, ενώ στο εσωτερικό της υπήρξαν μεταλλικά κομμάτια για να προκληθεί μεγαλύτερη βλάβη στα θύματα.
Από την ελληνική «πόλιν» έως την Παρισινή Κομμούνα
17 Οκτωβρίου 2020, αναδημοσίευση από www.aftoleksi.gr
Δημήτρης Μουστάκης
Η ελληνική Πόλις και η Δημοκρατία
Μέσα στην ιστορία έχουν υπάρξει κατά καιρούς διάφορες μορφές άμεσου λαϊκού ελέγχου της κοινωνίας από τα μέλη της. Τους θεσμούς αυτούς θα μπορούσαμε να τους αποκαλέσουμε προγονικούς δημοκρατικούς. Ως βάση τους είχαν πάντα την κοινότητα.
Ειδικά όσον αφορά τον δυτικό κόσμο, στην αρχαία Ελλάδα οι θεσμοί αυτοί είχαν μια εξέλιξη που οδήγησε σταδιακά από τον 8ο έως τον 5ο αιώνα στη δημιουργία της Δημοκρατίας. Δημοκρατικά καθεστώτα είχαν πολλές ελληνικές πόλεις, το πλέον γνωστό και προωθημένο ήταν αυτό της αρχαίας Αθήνας. Μέσα από τις μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα αρχικά (594-3) και του Κλεισθένη (508-7) αργότερα, οι Αθηναίοι ολοκλήρωσαν τους θεσμούς της δημοκρατίας την εποχή του Περικλή (461-429) όπου η συμμετοχή των πολιτών στην άσκηση της εξουσίας έφθασε στην ακμή της. Η «Πόλις», κατ’ ουσία το σώμα των πολιτών, ήταν αυτόνομη (έθετε η ίδια τους νόμους της), αυτόδικος (οι ίδιοι οι πολίτες συμμετείχαν στα δικαστήρια) και αυτοτελής (η Εκκλησία του Δήμου έπαιρνε όλες τις σημαντικές αποφάσεις). Συμπερασματικά, όλες οι εξουσίες πήγαζαν από τον λαό και οι αρχές ήταν προσιτές για τον κάθε πολίτη.
Η έννοια της πολιτικής «αντιπροσώπευσης» ήταν αδιανόητη για τους Αθηναίους. Πίστευαν στην άμεση και όχι στη διά αντιπροσώπων άσκηση της εξουσίας. Η ήττα της αθηναϊκής δημοκρατίας οφείλεται σε δύο βασικούς λόγους, πρώτον επειδή παρέμεινε περιορισμένη μόνο στους ενήλικες άνδρες που είχαν την πολιτική ιδιότητα, αποκλείοντας τις γυναίκες, τους δούλους και τους μετανάστες, και δεύτερον διότι ποτέ δεν συμπληρώθηκε από μια αντίστοιχη οικονομική δημοκρατία.
Περισσότερα: Από την ελληνική «πόλιν» έως την Παρισινή Κομμούνα
Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λεύτερος
Αποκαλόκαιρο. Ίσως αυτό να είναι το πραγματικό τέλος κάθε χρονιάς και η αρχή της επόμενης. Η εποχή της μεγαλύτερης εσωτερικής αναζήτησης και των μεγάλων σχεδίων - σχέδια που τα πιο πολλά βέβαια θα μείνουν για μια ακόμη φορά στο συρτάρι.
Ίσως η ιδανικότερη εποχή για να διαβάσει κανείς την «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη, αυτή τη συνταρακτική κραυγή αγωνίας του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα για το πώς πρέπει να πορευτεί ο άνθρωπος ανάμεσα στα δύο τίποτα. Ανάμεσα στο τίποτα που προηγείται της γέννησής του και στο τίποτα που ακολουθεί το θάνατό του. Για το πώς πρέπει να πορευτεί προκειμένου να κάνει αυτό το ταξίδι με το σίγουρο τέλος, όσο το δυνατό πιο όμορφο, δίνοντας με τον τρόπο αυτό νόημα σε κάτι που εκ πρώτης όψεως στερείται νοήματος
[ … ] Σε άξαφνες φοβερές στιγμές αστράφτει μέσα μου : “ όλα τούτα είναι παιχνίδι σκληρό και μάταιο, δίχως αρχή, δίχως τέλος, δίχως νόημα”. Μα ξαναζεύουμαι, πάλι, στον τροχό της ανάγκης, κι όλο το Σύμπαν ξαναρχινάει γύρα τρογύρα μου την περιστροφή του.
Πειθαρχία, να η ανώτατη αρετή. Έτσι μονάχα σοζυγιάζεται η δύναμη με την επιθυμία και καρπίζει η προσπάθεια του ανθρώπου.
Να πώς με σαφήνεια και με σκληρότητα να καθορίζεις την παντοδυναμία του νου μέσα στα φαινόμενα και την ανικανότητα του νου πέρα από τα φαινόμενα – πρι να κινήσεις για τη λύτρωση. Αλλιώς δεν μπορείς να λυτρωθείς.
[ … ] Γλίτωσε από την απλοϊκή άνεση του νου που βάνει τάξη κι ελπίζει να υποτάξει τα φαινόμενα. Γλίτωσε από τον τρόμο της καρδιάς που ζητάει κι ελπίζει να βρει την ουσία.
Νίκησε το στερνό, τον πιο μεγάλο πειρασμό, την ελπίδα
Περισσότερα: Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λεύτερος
Σελίδα 1 από 91
