Δημήτρης Στρατούλης: "8 µήνες που συντάραξαν την Ελλάδα. Ιανουάριος – Αύγουστος 2015" Κύριο
Με αφορμή την εκλογή του Ζόραν Μαμντάνι στις δημαρχιακές εκλογές της Νέας Υόρκης, ο Αλέξης Τσίπρας έγραψε στο facebook: «Η εκλογή του Ζόραν Μαμντάνι στη Νέα Υόρκη είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια νίκη σε αυτοδιοικητικές εκλογές. […] Δείχνει σε όλο τον κόσμο, σε όλους μας, ότι υπάρχει εναλλακτική και είναι στο χέρι μας. […] Η ελπίδα, η αλλαγή, η δικαιοσύνη είναι ο καθένας από μας, οι ίδιοι οι πολίτες, που αποφασίζουν να αντισταθούν και να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Να κάνουν εφικτό αυτό που οι ισχυροί του κόσμου κηρύσσουν ανέφικτο. Μπορούμε!»
Δυστυχώς, όταν δόθηκε στον Αλέξη Τσίπρα να αποδείξει ότι υπάρχει εναλλακτική, έχοντας μάλιστα ένα 62% του λαού να τον στηρίζει, αυτός ανέκρουσε πρύμναν. Ξέχασε τα ανοίγματα διοδίων στα οποία πρωτοστατούσε, ξέχασε τις διαμαρτυρίες στους εν εξελίξει πλειστηριασμούς σπιτιών, ξέχασε το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», ξέχασε τα “go back Merkel”, ξέχασε, ξέχασε, ξέχασε, ....
Πολλά ήταν αυτά που ξέχασε ο Αλέξης Τσίπρας - που τώρα προκαλούν σε όσους τα θυμούνται ένα πικρό χαμόγελο - και προτίμησε να υπογράψει ένα τρίτο μνημόνιο. Ας αφήσει λοιπόν ο πρώην πρωθυπουργός τους λεονταρισμούς του facebook και ας ασχοληθεί με το χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς στον οποίο αποφάσισε να εγκατασταθεί και να τον ηγεμονεύσει, διαβλέποντας στο χώρο ένα μεγάλο κενό ηγεσίας. Από τον Μητσοτάκη σίγουρα καλύτερος θα είναι, αλλά μέχρι εκεί. Και για όσους ενδιαφέρονται απλά να φύγει η διεφθαρμένη κυβέρνηση του Μητσοτάκη, μια χαρά επιλογή θα είναι. Εμείς όμως, ακούμε τον ποιητή που μας καλεί «να λέμε πια τα σύκα: σύκα και τη σκάφη: σκάφη» και βαδίζουμε σε άλλα μονοπάτια
Εν αναμονή της κυκλοφορίας του βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα με τον τίτλο «Ιθάκη», με το πρόσωπό του στο εξώφυλλο και με επικοινωνιακά τερτίπια που παραπέμπουν σε ακριβό προϊόν πολυτελείας, εμείς θα μιλήσουμε για ένα άλλο βιβλίο που αναφέρεται στα γεγονότα του 2015 και στο ιστορικό δημοψήφισμα του ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ. Του δεύτερου μόλις δημοψηφίσματος που έχει διεξαχθεί στη χώρα μας κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης – μετά το δημοψήφισμα του 1974 που αποφάνθηκε υπέρ της Αβασίλευτης Δημοκρατίας. Και του πρώτου που το αποτέλεσμά του αψηφίστηκε από αυτούς που το διοργάνωσαν
Το βιβλίο αυτό δεν έχει στο εξώφυλλο το πρόσωπο του συγγραφέα του. Αντίθετα, έχει τη μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Σύνταγμα που έγινε μία ημέρα πριν από το Δημοψήφισμα. Και ο συγγραφέας του είναι ένας από εκείνους που πίστεψαν πραγματικά και πάλεψαν μέχρι την τελευταία στιγμή να προωθήσουν την εναλλακτική λύση, χωρίς να τους απασχολεί αν με αυτό τον τρόπο χάνουν την υπουργική και τη βουλευτική τους καρέκλα
Ο Δημήτρης Στρατούλης ήταν υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τον Ιούλιο του 2015 όταν και διαφώνησε με την αλλαγή πορείας του Αλέξη Τσίπρα και την απόφασή του να υποκύψει στους δανειστές
Σήμερα, ο Δημήτρης Στρατούλης είναι γραμματέας της Λαϊκής Ενότητας – ένα σχήμα που προέκυψε από 25 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όταν αυτοί αποχώρησαν τον Αύγουστο του 2015- το οποίο σήμερα συνεργάζεται εκλογικά με την «Ενωτική Πρωτοβουλία ΜΕΡΑ 25 / Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά»
Πριν από τρία χρόνια, ο Δημήτρης Στρατούλης εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο “8 µήνες που συντάραξαν την Ελλάδα Ιανουάριος – Αύγουστος 2015”.
Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας αναφέρεται στα γεγονότα του πρώτου εξαμήνου της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και την δραματική κορύφωσή τους με το δημοψήφισμα και την συμφωνία με τους δανειστές που αποτέλεσε την αφορμή για την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και εξηγεί από την πλευρά του «πώς και γιατί αυτά έγιναν, ποιες διεργασίες οδήγησαν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στη συνθηκολόγηση με τους δανειστές».
Όπως αναφέρεται σχετικά «έγραψε την ιστορία αυτής της περιόδου, μέσα στο πλαίσιο των τότε οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και παγκοσμίως, από τη σκοπιά των “νικημένων”, δηλαδή της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ του ΣΥΡΙΖΑ και όσων το καλοκαίρι του 2015 είπαν το μεγάλο ΟΧΙ και δεν εκχώρησαν στο σύστημα το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς».
Στο βιβλίο του μιλάει και για τη βίαιη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας χαρακτηριστικά: “Ως ιστορικό προηγούμενο υπήρχε η συστημική μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ μετά το 1981. Αυτή, όμως, διαμορφώθηκε μέσα σε διάστημα αρκετών ετών, ενώ η πολιτική συστημική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ συντελέστηκε σε μία μόλις διετία και ολοκληρώθηκε σε κυβερνητικό επίπεδο μέσα σε ένα μόλις εξάμηνο. Αυτή τη διαδικασία, την οποία συστημικές δυνάμεις εκτός, αλλά δυστυχώς και εντός του ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτήριζαν ως «βίαιη πολιτική ωρίμανσή» του, η Αριστερή Πλατφόρμα ‒παρά τις μεγάλες, συνεχείς, συνεπείς και απεγνωσμένες προσπάθειές της‒ δεν μπόρεσε να ανακόψει και αποτρέψει».
Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου στα Χανιά, ο Δημήτρης Στρατούλης είχε δώσει μία συνέντευξη στα “Xανιώτικα Νέα”. Ας την διαβάσουμε
- Μιλάτε στο βιβλίο σας για «µνηµονιακή συνθηκολόγηση» τον Ιούλιο του 2025.Μήπως εσείς- ως τότε “Αριστερό Ρεύµα”- τρέφατε αυταπάτες; Οι αποφάσεις του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, που είχαν παρθεί µε πλειοψηφία από τη µεριά των “προεδρικών” µιλούσαν ξεκάθαρα για: «Όχι στα µνηµόνια, αλλά µέσα στην Ε.Ε.» κάτι διφορούµενο και αλληλοσυγκρουόµενο, που τους έδινε όµως το δικαίωµα την κατάλληλη στιγµή να πουν «µέσα στην Ε.Ε.» και να αφήσουν στην άκρη το σκίσιµο του µνηµονίου;
Η προεκλογική δέσµευση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν, τουλάχιστον στα συνεδριακά κείµενά του, «Όχι µε κάθε θυσία στο ευρώ» και ότι, εάν ως κυβέρνηση εµποδιζόταν από τους δανειστές να εφαρµόσει το πρόγραµµά του δεν θα υπέγραφε νέο µνηµόνιο. Εµείς του “Αριστερού Ρεύµατος” του τότε ΣΥΡΙΖΑ αγωνιζόµασταν σε όλα τα κυβερνητικά, κοινοβουλευτικά και κοµµατικά επίπεδα, ώστε, µε βάση τις προγραµµατικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνησή του να πει ΟΧΙ σε 3ο µνηµόνιο, ακόµα και εάν η χώρα έβγαινε από το ευρώ.
- Μπορούσε να υπάρχει “ανατροπή των µνηµονίων” εντός της Ευρωζώνης, εντός της Ε.Ε. και των θεσµών της ; Στο ΜΕΡΑ 25 που συµµετέχετε, υπάρχουν τµήµατα πιο κοντά στον παλιό “ευρωκοµµουνισµό” που λένε ότι “µέσα σε αυτήν την Ε.Ε. για να αλλάξουµε τα πράγµατα εκ των έσω” και άλλα που αντιτίθενται σε αυτήν την προοπτική. Κάνω λάθος;
Η άποψη της “Λαϊκής Ενότητας”, στην οποία το “Αριστερό Ρεύµα” σήµερα συµµετέχει, είναι ότι η ΕΕ και η Ευρωζώνη, λόγω του χαρακτήρα τους, ως υπερεθνικοί καπιταλιστικοί οργανισµοί, που εξυπηρετούν µε νεοφιλελεύθερες αντικοινωνικές πολιτικές τα συµφέροντα του κεφαλαίου, δεν µπορούν να µεταρρυθµιστούν και να αλλάξουν από τα µέσα. Η Ελλάδα πρέπει για το καλό του εργαζόµενου λαού να αποδεσµευτεί από αυτές. Η Ενωτική Πρωτοβουλία ΜΕΡΑ 25 / Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά έχει διατυπώσει τη θέση για σύγκρουση και ρήξη µε τις πολιτικές που κυριαρχούν στην Ε.Ε. και ότι, σε περίπτωση σύγκρουσης µεταξύ µίας προοδευτικής φιλολαϊκής εφαρµοζόµενης πολιτικής και των µηχανισµών της ΟΝΕ και Ε.Ε., θα προταχθεί η αποδέσµευση από αυτές.
- Η “ΤΙΝΑ” (δεν υπάρχει εναλλακτική) αν τότε ήταν ισχυρή στην Ελληνική κοινωνία σήµερα η εντύπωση µας είναι ότι έχει ισχυροποιηθεί ακόµα περισσότερο. Ένα µεγάλο µέρος του κόσµου, ακόµα και αυτού που έχει µια προοδευτική κατεύθυνση, δεν ενστερνίζεται την προοπτική “συγκρούσεων”, “ανατροπών” καθώς είδε ότι κάτι τέτοιο οδηγούσε απέναντι στις πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης. Πώς αντιµετωπίζετε αυτά τα νέα δεδοµένα;
Ο πιο αποτελεσµατικός τρόπος για την αντιµετώπιση της ΤΙΝΑ και για πραγµατική υπεράσπιση των λαϊκών συµφερόντων στη χώρα µας είναι σήµερα η συνεργασία των δυνάµεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η Ενωτική Πρωτοβουλία, συγκροτήθηκε από το ΜΕΡΑ25, την Λαϊκή Ενότητα–Ανυπότακτη Αριστερά, την Ανταγωνιστική Αριστερά, ριζοσπάστες οικολόγους και άλλες αριστερές δυνάµεις και ανένταχτους/ες αγωνιστές ως µία εκλογική συνεργασία ανατροπής και αλλαγής. Εντείνουµε τις προσπάθειες για διεύρυνση αλλά και συνδιαµόρφωση της και µε άλλες δυνάµεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Με βάση ένα εναλλακτικό πρόγραµµα αντιµετώπισης των οξυµένων λαϊκών προβληµάτων (ακρίβεια, στέγη, µισθοί, συντάξεις, κλπ), που θα είναι σε ρήξη µε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τις µνηµονιακές δεσµεύσεις της χώρας, µε την ολιγαρχία, που αυτές οι πολιτικές εξυπηρετούν, και µε το καθεστώς βαθιάς εξάρτησης της χώρας µας από τον ευρωατλαντισµό. Γιατί πρέπει και µπορεί, επιτέλους, να συγκροτηθεί, ως αποκούµπι και στήριγµα του εργαζόµενου λαού και της νεολαίας, ένας ισχυρός ενωτικός αριστερός πόλος πραγµατικής αντιπολίτευσης στις αντικοινωνικές κυβερνητικές πολιτικές, στήριξης κοινωνικών και αντιπολεµικών αγώνων, αναγέννησης της ελπίδας ότι υπάρχει εναλλακτική διέξοδος, για την οποία ο λαός και η νεολαία αξίζει να αγωνιστούν!
- Ως υπουργός τότε του ΣΥΡΙΖΑ, στην πρώτη διακυβέρνηση, πιστεύετε ότι υπήρχε προοπτική αν η Ελλάδα έβγαινε εκτός ευρωζώνης να βρει άλλο χρηµατοδότη για τα δάνεια τις προς τις Ευρωπαικές χώρες; Αν χρηµατοδότες ήταν πχ. Κίνα – Ρωσία, δεν θα δηµιουργούσε σχέση εξάρτησης µε αυτές τις χώρες και δεν θα µας έφερνε σε αντιπαράθεση µε το σύνολο σχεδόν της Ε.Ε. και τις ΗΠΑ;
Ναι, µια πορεία ρήξης µε τους δανειστές είχε ως σοβαρό ενδεχόµενο την έξοδο από το ευρώ, εάν αυτοί επέµεναν στην αδιαλλαξία τους. Η κυβέρνηση δεν έπρεπε να φοβηθεί αυτό το ενδεχόµενο, γιατί µπορούσε να βρει ισχυρά διεθνή στηρίγµατα. Μεγάλες χώρες, που ήταν περιφερειακές δυνάµεις, αλλά και άλλες χώρες του ΟΗΕ µη εξαρτώµενες από τον ευρωατλαντισµό, εάν διαπίστωναν, ότι η ελληνική κυβέρνηση ήταν πραγµατικά αποφασισµένη για ρήξη µε τους δανειστές, µας είχαν διαµηνύσει µε διάφορους τρόπους, που αναφέρω στο βιβλίο µου ότι, παρά τις δυσκολίες, θα έβρισκαν τρόπους να την στηρίξουν. Αυτές, τις υπαρκτές, βιώσιµες και συγκεκριµένες δυνατότητες, η προεδρική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ και ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας απέρριπταν µε διάφορα προσχήµατα, γιατί είχαν επιλέξει τη συνθηκολόγησή τους µε τους δανειστές.
- Αν σας ζητούσε ένας 20χρονος που δεν έζησε τα γεγονότα του 2015, να του εξηγήσετε γιατί δεν ευδοκίµησε αυτό που επιθυµούσατε, τι θα λέγατε;
Το “Αριστερό Ρεύµα” επέλεξε να δώσει τη µάχη µέσα από το ΣΥΡΙΖΑ, για να τον αποτρέψει να υπογράψει ένα νέο καταστροφικό µνηµόνιο και για να εφαρµόσει τον προεκλογικό πρόγραµµά του και να προωθήσει συγκεκριµένες προτεινόµενες από αυτό εναλλακτικές αντιµνηµονιακές διεξόδους. ∆εν κάλυψε ποτέ, τίποτα και κανέναν, σχετικά µε την αρνητική πορεία, που ακολουθούσε η ηγετική οµάδα του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης. Ασκούσε κριτική, συχνά δηµόσια, και παρέµβαινε συνεχώς σε κυβερνητικό, κοµµατικό και κινηµατικό επίπεδο. Μόλις, όµως, η ηγετική οµάδα του ΣΥΡΙΖΑ ακύρωσε, µαζί µε Ν∆, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, ΠΟΤΑΜΙ, το ηρωικό δηµοψηφισµατικό λαϊκό ΟΧΙ στα µνηµόνια και ψήφισε το 3ο µνηµόνιο, αποχωρήσαµε από την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ και συγκροτήσαµε µαζί µε άλλες αντιµνηµονιακές αριστερές δυνάµεις τη “Λαϊκή Ενότητα”.
- Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ξανά κυβέρνηση στις εκλογές του Σεπτεµβρίου του 2019 35,4 % και το 2019 έλαβε 31,53% κάτι που σηµαίνει ότι ακόµα και 4 χρόνια µετά “το µη σκίσιµο των µνηµονίων”, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων πουν τον στήριξαν εκλογικά, συνέχισαν να το κάνουν, ενώ η δική σας πολιτική πρόταση έλαβε πολύ µικρά ποσοστά. Αυτό δεν δικαιώνει την τότε ηγετική οµάδα του ΣΥΡΙΖΑ;
Όχι, σε καµία περίπτωση και αυτό αποδεικνύεται από τη σηµερινή εικόνα διάλυσής του. Η συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ µείωσε τις προσδοκίες του λαού και διέδωσε την ηττοπαθή αντίληψη, ότι δεν µπορεί να γίνει τίποτε εναλλακτικό και ότι καλύτερα να αποφευχθούν τα χειρότερα που θα έφερνε η επάνοδος Ν∆ και ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Αυτό τον οδήγησε σε εκλογική στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και τον Σεπτέµβρη του 2015. Επίσης τα φτωχότερα λαϊκά στρώµατα πίστεψαν το προεκλογικό αφήγηµα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι µια δική του κυβέρνηση θα εφάρµοζε χαλαρότερα το 3ο µνηµόνιο. Όταν, όµως, στη συνέχεια άρχισαν να πέφτουν στις πλάτες τους οι κοινωνικές και οικονοµικές επιπτώσεις της εφαρµογής του, η λαϊκή δυσαρέσκεια γιγαντώθηκε και οδήγησε σε πολιτική αναξιοπιστία, πολλαπλές εκλογικές ήττες, πολυδιασπάσεις και στη σηµερινή εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ.
- Σήµερα βλέπουµε σε όλη την Ευρώπη ως “εναλλακτική” πρόταση να εµφανίζεται η ακροδεξιά “µε κουστούµι και όχι µπότες όπως η Χ.Α.” µεν αλλά ακροδεξιά δε και η ατζέντα της να έχει υιοθετηθεί από το σύνολο των δεξιών κοµµάτων. Ένα σχόλιο;
Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, συµπεριλαµβανοµένων νεοφασιστικών δυνάµεων, οφείλεται, κυρίως, στις αντικοινωνικές πολιτικές και στη διάχυση του ρατσιστικού δηλητηρίου από τα συστηµικά κόµµατα (νεοφιλελεύθεροι, ακροκεντρώοι, σοσιαλφιλελεύθεροι).
Η ακροδεξιά, πλέον, δεν αποτελεί περιθωριακή πολιτική δύναµη στο πολιτικό σκηνικό των χωρών – µελών της ΕΕ, αλλά µια εναλλακτική του συστήµατος για το σχηµατισµό κυβερνήσεων (Μελόνι, Λεπέν κ.α.) από δεξιά και ακροδεξιά κόµµατα.
Η αντιµετώπισή της πρέπει να αποτελεί σηµαντική προτεραιότητα για την αριστερά, η οποία, όµως, επιπλέον, πρέπει να απαντήσει, γιατί περιορίζεται η επίδρασή της στα φτωχά λαϊκά στρώµατα, ενώ σε αυτά διεισδύει η ακροδεξιά και, στη βάση αυτή, να αναδιαµορφώσει την πολιτική της στρατηγική. Να ξαναανακαλύψει, µε σύγχρονους όρους, τον ιδρυτικό λόγο της ύπαρξής της, δηλαδή να εκπροσωπεί τα συλλογικά συµφέροντα των εργαζόµενων τάξεων και να εκπέµπει µία ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα ενότητας, αγώνα, συνέπειας αξιοπρέπειας, εναλλακτικού προγράµµατος και οράµατος για µία δίκαιη κοινωνία, τον σοσιαλισµό της εποχής µας.
Πηγές
https://www.haniotika-nea.gr/d-stratoylis-sta-quot-ch-n-quot-oi-8-ines-poy-syntaraxan-tin-ellada/