Η Μαλάμω
Συνθέτης: Σταμάτης Κραουνάκης
Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Η Μαλάμω με καμάρι
που μοσχοβολά θυμάρι
μεσ’ στους δρόμους της Αθήνας
έχει εννιά γι’ αυτήν ο μήνας
τα κουμπούρια γεμισμένα
τα `χει πάντα κουμπωμένα
κι όλοι τρέχουν να τη δουν
με καημό και τραγουδούν.
Μαλάμω με τη φούρια σου
βάρα τα κουμπούρια σου
βάρα τα κουμπούρια σου
πανάθεμα τη φούρια σου
Μπαμ και Μπουμ
οι κουμπουριές
φυτεύεις βόλια στις καρδιές.
Απαράτησε τα γίδια
τα σιγκούνια τα στολίδια
στην Αθήνα μάνι μάνι
έβανε κοντό φουστάνι
τα κουμπούρια της γεμάτα
τα κουνά π’ αναθεμά τα
τα κουνά και περπατάει
κι όλη η Αθήνα τραγουδάει.
Εξευτελισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας
Μνημειώδες τερατούργημα με το όνομα «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας» κατατέθηκε στην ελληνική βουλή, από τον υπουργό που ξεπούλησε την Ολυμπιακή στον ανταγωνιστή της, δημιουργώντας έτσι ένα νέο μονοπώλιο στις αεροπορικές συγκοινωνίες της χώρας. Από τον άνθρωπο που υπονόμευσε και εξακολουθεί να υπονομεύει την Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, πάντα υπέρ των ανταγωνιστών της.
Αφού σπέρνει τον όλεθρο, απ΄ όπου κι αν περνά, τον επέλεξε και ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης για να εκτελέσει το ενοχλητικό για το σινάφι του, φυσικό περιβάλλον.
Έτσι αφού,
Εξευτέλισε τον θεσμό της δημόσιας διαβούλευσης, αγνοώντας παντελώς και επιδεικτικά τις θέσεις που εκφράστηκαν από αρμόδιους φορείς, επιστήμονες και πολίτες
Κατέθεσε προς ψήφιση νομοσχέδιο με 129 άρθρα, όταν στη διαβούλευση είχε παρουσιάσει το ίδιο νομοσχέδιο με 66 άρθρα. Πράγμα που σημαίνει πως 63 άρθρα δεν γνώρισαν ποτέ το φως της δημόσιας διαβούλευσης και εμφανίστηκαν προς ψήφιση.
Γκουέρνικα
26 Απριλίου 1937. Γερμανικά και Ιταλικά πολεμικά αεροπλάνα που πολεμούν στο πλευρό του φασίστα Φράνκο στο πλαίσιο του Ισπανικού Εμφυλίου, βομβαρδίζουν την κωμόπολη της Γκουέρνικα ή Γκερνίκα, στη χώρα των Βάσκων. Ο βομβαρδισμός κρατάει ώρες. Η Γκουέρνικα, μια πόλη 5.000 κατοίκων, ισοπεδώνεται κυριολεκτικά. Πάνω από 1.500 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους και εκατοντάδες είναι οι τραυματίες.
Αυτό το έγκλημα πολέμου ήταν που ενέπνευσε τον Πάμπλο Πικάσο και ζωγράφισε τον περίφημο πίνακά του, ίσως το πιο διάσημο από τα έργα του, το οποίο παρουσίασε σε διεθνή έκθεση ζωγραφικής στο Παρίσι τον Ιούλιο του 1937, όπως του είχε ζητήσει η ισπανική Δημοκρατική κυβέρνηση. Παρόλο που αρχικά οι αντιδράσεις για το έργο ήταν μάλλον αρνητικές, η "Γκουέρνικα" σιγά-σιγά καθιερώθηκε ως μια από τις μεγαλύτερες αντιπολεμικές κραυγές
Η «Γκουέρνικα» έμεινε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης για πολλά χρόνια καθώς ο Πικάσο είχε δηλώσει πως δε θα επέστρεφε στην Ισπανία προτού αποκατασταθεί η δημοκρατία στη χώρα. Το 1981 η «Γκουέρνικα» επιστράφηκε στην Ισπανία
Ένας από αυτούς τους μύθους που ξέρουμε πως μπορεί να μην είναι αλήθεια αλλά πολύ θα θέλαμε να είναι, λέει πως όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν το Παρίσι, ένας Γερμανός αξιωματικός έδειξε σε φωτογραφία τον πίνακα της «Γκουέρνικα» στον ίδιο τον Πικάσο που ζούσε εκεί και τον ρώτησε: «Αυτόν τον πίνακα εσείς τον κάνατε;». «Όχι, εσείς!», απάντησε αυτός
Μέρες καραντίνας
Ο τίτλος της φετινής έκθεσης ήταν "ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΜΑΣ ΦΙΛΟΙ". Φοβούμενος ότι το σκίτσο μου μπορεί να είναι μπαγιάτικο μέχρι του χρόνου, το μοιράζομαι μαζί σας εδώ.
(Σίγουρα ως του χρόνου τα τρέχοντα γεγονότα θα μας δώσουν νέες εμπνεύσεις...)
Ανοησία της εξουσίας ή εξουσία της ανοησίας ;
Το γράμμα του νόμου υπάρχει για να υπηρετεί το πνεύμα του νόμου. Όταν όμως η τήρηση του γράμματος του νόμου γίνεται χωρίς κρίση και συνείδηση, τότε μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στην παραβίαση του πνεύματος του νόμου. Γιατί, τι άλλο από άκριτη τήρηση του γράμματος του νόμου χωρίς να υπηρετείται το πνεύμα του, είναι η επιβολή προστίμου σε μοναχικό κολυμβητή ή σε μητέρα που περπατούσε σε ερημική παραλία μαζί με το γιο της ή σε άνθρωπο που πήγε να ψωνίσει στο φούρνο απέναντι από το σπίτι του χωρίς να στείλει το απαραίτητο sms ή σε έναν πατέρα που παίζει μπάλα σε ένα άδειο γήπεδο μαζί με το μικρό του γιο;
Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε το δήμαρχο Ραφήνας-Πικερμίου, σε ρόλο Ηρακλή Πουαρώ ή καλύτερα επιθεωρητή Κλουζώ, να φωτογραφίζει εν αγνοία τους έναν γονιό με το μικρό του γιο – την ώρα που εντελώς μόνοι τους παίζουν σε κάποιο δημοτικό γήπεδο - και να τους διαπομπεύει αναρτώντας δημόσια τη φωτογραφία τους χωρίς έστω να καλύψει με κάποιον τρόπο την εικόνα του ανήλικου παιδιού.
Stalking Chernobyl (Καταδιώκοντας / Ιχνηλατώντας το Τσέρνομπιλ)
Η Attica Voice, ενόψη της επετείου της καταστροφής του πυρηνικού εργοστασίου του Τσέρνομπιλ, παρουσιάζει το film
«Καταδιώκοντας (Ιχνηλατώντας αν προτιμάτε) το Τσέρνομπιλ».
Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ από την ομάδα Cultures of Resistance Films και εξετάζει την υπόγεια κουλτούρα της ζώνης αποκλεισμού του Τσέρνομπιλ.
Τρεις δεκαετίες μετά την πιο διάσημη πυρηνική καταστροφή στον κόσμο, η άγρια φύση επέστρεψε, ενώ οι ανθρώπινοι οικισμοί απουσιάζουν. Εν τω μεταξύ, οι «παράνομοι» πεζοπόροι εξερευνητές, που είναι γνωστοί ως «καταδιώκτες» (Stalkers), λάτρεις των ακραίων σπορ, καλλιτέχνες και οργανωμένοι σε παρέες τουριστών, έχουν αρχίσει να εξερευνούν εκ νέου το φανταστικό, μετα-αποκαλυπτικό τοπίο.
Η ταινία είναι ελεύθερη μέχρι τις 26 Απρίλη (επέτειος Τσέρνομπιλ). Έχει αγγλικούς υπότιτλους.
Καλή σας παρακολούθηση
Ederlezi
Ederlezi είναι η μεγαλύτερη γιορτή των τσιγγάνων που ζουν στα Βαλκάνια. Με το Ederlezi οι τσιγγάνοι γιόρταζαν την επιστροφή της άνοιξης. Σταδιακά και ενώ οι τσιγγάνοι ασπάζονταν το χριστιανισμό, το Ederlezi ταυτίστηκε με τη γιορτή του αγίου Γεωργίου. Η λέξη Ederlezi προέρχεται από την τουρκική λέξη Hidirellez, που σημαίνει την αντίστοιχη γιορτή με την οποία οι Τούρκοι γιορτάζουν την αρχή της άνοιξης, η οποία τοποθετείται περίπου 40 ημέρες μετά την εαρινή ισημερία.
Ederlezi λέγεται και το παραδοσιακό τραγούδι που τραγουδιόταν εκείνη την ημέρα. Το τραγούδι αυτό γνώρισε διάφορες εκδοχές, αλλά έγινε διάσημο όταν χρησιμοποιήθηκε στην ταινία «Ο καιρός των Τσιγγάνων» (1988), του Emir Kusturica, με την εκδοχή του Goran Bregovic. Στην ονειρική αυτή ταινία του Kusturica υπάρχει η αναπαράσταση της γιορτής όπως αυτή γινότανε στους σλαβόφωνους λαούς.
Το τραγούδι κυκλοφόρησε και με ελληνικούς στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, με τίτλο “Του Αϊ Γιώργη” και ερμηνευμένο από την Άλκηστη Πρωτοψάλτη το 1991.
Η επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου της Ραφήνας
Τι σημαίνει άραγε ο όρος «ιστοσελίδα του Δήμου»;
Αν μία σελίδα είναι «του δήμου», είναι και «του Δήμου μαζί»;
Πόσο κοστίζει η διατήρηση μίας επίσημης ή ανεπίσημης σελίδας, του Δήμου και ποιος πληρώνει, ο δήμος ή ο Δήμος;
Η αξιοπιστία της σελίδας εξαρτάται από το αν μεταφέρει θέματα του δήμου ή του Δήμου;
Δεν χρειάζονται ρητές απαντήσεις. Ποτέ δεν χρειάστηκαν. Πως να περιγράψει κανείς το προφανές;
Όπως ότι ο Δήμος δεν έχει σχέση με τον δήμο, παρά μόνο αποτελούν δίδυμο εξουσιαστή – υποτελούς, ονομαστικά ομόηχων
Όπως το ότι ο Δήμος είναι η διοίκηση, το όνομα και η εικόνα της εξουσίας ενώ ο δήμος είναι ο τόπος και οι άνθρωποι του. Αυτό να το προσέξουμε. Το αναφέρει ρητά άλλωστε το αναρτηθέν στην Διαύγεια έγγραφο, που αναφέρεται σε «,,,,άμεση πρόσβαση στην ιστοσελίδα του Δήμου» και δεν εννοεί τον δήμο των δημοτών βέβαια.
Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.
Τα δε παραλειπόμενα, δυσκόλως εννοούνται.
Το πλήρες έγγραφο όπως αναρτήθηκε και αντλήσαμε από τη διαύγεια
Σελίδα 9 από 75
