L'accordéoniste stupide
ΤΟ ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ
Ήμουνα κι εγώ παιδί του Χάρβαρντ φοιτητάρα – α - α
Και ύστερα πρωθυπουργός και έκανα ζωάρα (δις αντιστρόφως)
Μας έκατσε μια στραβή και στη δική μας βάρδεια – α – α
Ο Κόβιντ μας επλάκωσε τα κάναμε ρημάδια (δις αντιστρόφως)
Ακόρντεον τους έκανα ανοίξτε, κλείστε, ανοίξτε – ε – ε
Κλειστέ ξανά, ανοίξτε πάλι, κλείστε, ξανανοίξτε (δις αντιστρόφως)
Βροχή πεφτάν τα πρόστιμα και μάζευα το χρήμα – α – α
Να το μοιράσω σε δικούς, να πάει χαμένο κρίμα (δις αντιστρόφως)
Εμβόλια τους έταξα για να τους λευτερώσω – ω – ω
Κι αυτοί ολό γκρινιάζανε πως πα να τους μαντρώσω (δις αντιστρόφως)
Δεν ήξερα την τύφλα μου από τότε, είν’ αλήθεια – α – α
Μα ότα με μουτζώνανε τους έγραφα στα …ίθια (δις αντιστρόφως)
Λευκός καπνός στη Ραφήνα. "Habemus Papam"
Λευκός καπνός σήμερα στη Ραφήνα. Σύμφωνα με το σχεδιασμό της συντακτικής ομάδας, σήμερα, στις 14 Φεβρουαρίου, ημέρα των ερωτευμένων, έληξε η μεγάλη ηλεκτρονική ψηφοφορία της Attica Voice σχετικά με το άγαλμα που θα ήθελαν οι πολίτες της Ραφήνας να τοποθετηθεί στη μικρή πλατεία δίπλα από το Ταχυδρομείο της πόλης. Παρά την αυθαίρετη ενέργεια κάποιων ανώνυμων να τοποθετήσουν πάνω στο βάθρο μια προτομή αγνώστου ανδρός, εμείς συνεχίσαμε την ψηφοφορία, σεβόμενοι τις αρχές της δημοκρατίας
Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας δε μας εξέπληξε καθόλου, άσχετα αν στην αρχή της κούρσας, το άλογο που είχαμε ποντάρει φαινότανε κουτσό, μπροστά στα καθαρόαιμα άτια που είχε να αντιμετωπίσει. Άτια διαλεγμένα ένα κι ένα από τους παραγωγικούς στάβλους της πολιτικής ζωής του τόπου: το αριστοκρατικό ζεύγος Πατούλη, ο ακατάβλητος δήμαρχος της πόλης Ευάγγελος Μπουρνούς, η θρυλική πασιονάρια Ραχήλ Μακρή, το κωμικό ζεύγος Μπέου-Κούγια (ως άλλοι Όλιβερ Χάρντυ και Σταν Λόρελ), ο αυτοδημιούργητος έμπορος της ελληνικής ιστορίας και των νανογιλέκων Άδωνις Γεωργιάδης, ο αγωνιστής της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Μπογδάνος και ο ανέμελος ταξιδιώτης του παντός Κυριάκος Μητσοτάκης.
Το άλογό μας, όμως, δε φοβήθηκε τα μεγαθήρια ούτε στιγμή. Βήμα-βήμα, κάθε Κυριακή, ανέβαινε και μία θέση, ώσπου από την προηγούμενη Κυριακή είχε ήδη βρεθεί στην κορυφή ξεπερνώντας ακόμη και το μεγάλο μέχρι εκείνη τη στιγμή φαβορί, το ζεύγος Πατούλη. Και το άλογο αυτό, το ατίθασο άτι, δεν είναι άλλο από το δικό μας παιδί, το Γιάννη το Γαλάτη. Το Γιάννη της Ραφήνας, της Μυκόνου, της Ελλάδας ολόκληρης. Ίσως, η μορφή που αντανακλά πιο πιστά την ανεμελιά του μέσου πολίτη αυτού του τόπου
Ανακοινώνοντας τα αποτελέσματα, τα αποστέλλουμε ταυτόχρονα και στο δήμαρχο της πόλης. Ελπίζοντας στις δημοκρατικές του ευαισθησίες και ευχόμενοι να εισακουστεί η λαϊκή θέληση, περιμένουμε με ανυπομονησία τη μεγάλη στιγμή όπου όλοι οι προαναφερόμενοι υποψήφιοι θα βρεθούν στη μικρή πλατεία για να χειροκροτήσουν το μεγάλο νικητή, αλλά και για να τους χειροκροτήσουμε και όλοι εμείς, ανταλλάσσοντας μαζί τους μπουνιές ή αγκωνιές, κατά τα νέα κατά COVID-19, επικοινωνιακά ήθη.
Έχοντας φέρει μια δύσκολη αποστολή σε πέρας και έχοντας αποκτήσει μια σχετική εμπειρία, δηλώνουμε έτοιμοι για την επόμενη πρόκληση και αποκαλύπτουμε την επόμενη ψηφοφορία που θα οργανώσει η ιστοσελίδα μας με θέμα «Πως θα θέλατε να μετονομαστεί το αποκαλούμενο μέχρι σήμερα πάρκο Καραμανλή;» γιατί ούτε και γι αυτό ρωτήθηκαν ποτέ οι κάτοικοι του τόπου αυτού
Στη συνέχεια, μπορείτε να δείτε αναλυτικά τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας όπως τα επεξεργάστηκαν οι εκλογολόγοι της attica voice αλλά και μια μοναδική φωτογραφία του δημάρχου της πόλης που αποτυπώνει την έκδηλη αγωνία με την οποία αναμένει τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας
Η Δημοκρατία έρχεται στα Πανεπιστήμια
Το νομοσχέδιο για την παιδεία ψηφίστηκε και, από δω και στο εξής, θα υπάρχει δημοκρατία στις πανεπιστημιακές σχολές , όπως δήλωσε ο ανέμελος πρωθυπουργός της κοιμώμενης χώρας του νοτιοανατολικού άκρου της Ευρώπης.
Από δω και στο εξής, όποιος δεν συγκεντρώνει πολλά μόρια στις Πανελλήνιες εξετάσεις, θα μπορεί να δίνει πολλά χιλιάρικα σε ιδιωτικά κολλέγια και το πτυχίο που θα παίρνει από αυτά θα είναι ισότιμο με των υπολοίπων. Τι σημασία έχει αν το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο είναι μέσα στα διακόσια καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου ενώ το κολλέγιο της κάτω μεριάς της πλατείας Βάθης, για παράδειγμα, είναι στα καλύτερα διακόσιες χιλιάδες του κόσμου; Η κυβέρνηση των αρίστων θεωρεί πως δεν υπάρχει πρόβλημα.
Όπως δεν υπάρχει και με τη διαχείριση της κρίσης της πανδημίας. Όπως δεν υπάρχει πρόβλημα και με τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, τη φοιτητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, η οποία θα μπορεί πιο άνετα τώρα να διοργανώνει τα πάρτυ της στα κάθε λογής σκυλάδικα και να βγάζει τις αφίσες της, κόντρα στη συντήρηση και τη στενομυαλιά των αριστερών.
Από δω και στο εξής, όποιος κάθεται καλά, θα πηγαίνει στα πάρτυ της ΔΑΠ. Κι όποιος δεν κάθεται καλά, θα τρώει ξύλο από τα ΜΑΤ
Μοιραίοι άνθρωποι
Ο άνθρωπος έχει συμβούλους. Για τα πάντα. Σύμβουλο για το τι πρέπει να συμπεριλάβει στο διάγγελμα του (ένα από τα άπειρα), σύμβουλο για το τι δεν πρέπει να συμπεριλάβει. Σύμβουλο για το τι θα φορέσει, από γραβάτα μέχρι σώβρακο και σύμβουλο για το τι θα φάει την μέρα που προηγείται κοινοβουλευτικής επίσκεψης. Σύμβουλο για τα πάντα, εν ολίγοις. Πληρωμένο με δημόσιο χρήμα, εν πολλοίς. Ο Κυριάκος του Χάρβαρντ και της αριστείας, δεν κοιμάται αν δεν του το πουν οι σύμβουλοί του πως είναι ώρα, ενδεχομένως και ούτε ξυπνάει αν δεν έχει τη σύμφωνη γνώμη τους.
Είναι γνωστό από την Ιστορία, τουλάχιστον την πρόσφατη, του 20ου αιώνα, πως πληθώρα συμβούλων έχουν όσοι δεν έχουν προσωπικότητα, ή η προσωπικότητα τους είναι τόσο απεχθής, που χρειάζεται «επικοινωνιακό ρετούς» πριν βγει στον κόσμο. Αυτό ισχύει ακόμα και εκεί που ιδρύθηκαν οι πρώτες εταιρείες συμβούλων, εκεί που ο σύμβουλος (νομικός, οικονομικός, επικοινωνιακός) είναι μέσα στο DNA της οικονομίας και της καθημερινότητας. Στην κοιτίδα του καπιταλισμού για παράδειγμα, ο Φράνκλιν Ρούσβελτ, ένας εξαιρετικά ευφυής πολιτικός, δεν είχε τις καραβιές συμβούλων άλλων προέδρων. Αντιμετώπισε το μεγάλο κραχ του 29 και τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Στα Ιστορικά και καυτά θέματα που χειρίστηκε αξιοποίησε πρόσωπα και ειδικούς, αλλά όχι στην καθημερινότητα και στην πολιτική ζωή. Ο Ρούζβελτ είχε προσωπικότητα, γι’ αυτό δεν χρειαζόταν συμβούλους.
Πάμε τώρα στον αντίποδα. Ας έρθουμε στα δικά μας, στα πρόσωπα δίχως προσωπικότητα . Κάθε μέρα γίνεται και πιο ξεκάθαρο πως, αυτός ο τύπος που βρέθηκε στη θέση του πρωθυπουργού της Ελλάδας*, είναι ένα μπαλόνι, ένα τοτέμ, που αλλάζει φωνές και εκφράσεις κατά το πως θα αποφασίσουν οι σύμβουλοι του. Είναι ένας άνθρωπος χωρίς προσωπικότητα ή η προσωπικότητα του είναι τόσο απεχθής, που εμπιστεύτηκε επαγγελματίες συμβούλους, για να του φτιάξουν μία άλλη. Στην περίπτωση του φιάσκου της Ικαρίας μάλιστα, η αντίδραση της αδελφής του ήταν αποκαλυπτική: «Αυτοί που είχαν την ευθύνη να προστατεύσουν τον πρωθυπουργό, δεν το έκαναν», δήλωσε η Ντόρα Μπακογιάννη όταν ρωτήθηκε για τον συνωστισμό στην Ικαρία, παρουσία του πρωθυπουργού. Με λίγα λόγια, αυτός που αναδείχθηκε πρωθυπουργός της χώρας, είναι ανίκανος να εκτιμά καταστάσεις και ενδεχόμενο κίνδυνο και υπεύθυνοι γι’ αυτό είναι κάποιοι «επιμελητές» του.
Πότε ένας ενήλικας μπαίνει υπό την κηδεμονία; Πότε χρειάζεται ανθρώπους να τον προστατεύουν, ακόμα και στην καθημερινότητα του;
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, για να υποβληθεί ένα πρόσωπο σε επιμέλεια, πρέπει να βρίσκεται σε αδυναμία διαχείρισης των υποθέσεών του (άρθρο 1666 ΑΚ). Η αδυναμία αυτή είναι αποτέλεσμα είτε πνευματικής διαταραχής, με την έννοια ότι το άτομο πάσχει από κάθε είδους ψυχική νόσο (άνοια, alzheimer κτλ) , είτε σωματικής αναπηρίας, η οποία μπορεί να έχει προέλθει τόσο εκ γενετής όσο και μεταγενέστερα (π.χ. κώφωση, τύφλωση, κινητικά προβλήματα).
Το Αμφιθέατρο του Παραλόγου
Ζούμε μέρες περίεργες. Και σ’ αυτούς ακριβώς τους παράξενους καιρούς, έμελλε να βρίσκονται στο τιμόνι της χώρας ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Μάκης Βορίδης, η Νίκη Κεραμέως. Δεν το λες και ευλογία αυτό το πράγμα, μάλλον σαν εκπλήρωση κάποιας κατάρας μοιάζει. Οι πολίτες μένουν στο σπίτι, αυτοί νομοθετούν και οι μπάτσοι χτυπούν αλύπητα. Τώρα, ετοιμάζονται να φέρουν την αστυνομία μέσα στα Πανεπιστήμια. Λεφτά για γιατρούς και δασκάλους δεν έχουν, φαίνεται όμως πως για μπάτσους τους περισσεύουν. Ο κάθε άνθρωπος, λένε πως είναι οι επιλογές του. Όμως εδώ δεν πρόκειται για μία απλή επιλογή, αλλά για σύγκρουση δύο κόσμων
Με αφορμή το νομοσχέδιο για την είσοδο της αστυνομίας στα Πανεπιστήμια, οι άνθρωποι της Τέχνης και του Πολιτισμού συνεργάστηκαν για τη δημιουργία ενός βίντεο με τίτλο «Το Αμφιθέατρο του Παραλόγου». “Αυτές τις δύσκολες ώρες για τα ελληνικά πανεπιστήμια, ο κόσμος του πολιτισμού, παρότι στενάζει κι’ αυτός από τις δραματικές επιπτώσεις της πανδημίας και των κυβερνητικών επιλογών, ήρθε να σταθεί δίπλα μας, δίπλα στους πανεπιστημιακούς δασκάλους, στο διοικητικό προσωπικό των ΑΕΙ, στους φοιτητές και τις φοιτήτριες» αναφέρει σε κείμενο που συνοδεύει το σχετικό βίντεο η πρωτοβουλία «Όχι Αστυνομία στα Πανεπιστήμια».
“ Κινηματογραφιστές, ηθοποιοί και καλλιτέχνες του ήχου και της εικόνας συνεργάστηκαν για τη δημιουργία ενός βίντεο που αναδεικνύει το Πανεπιστήμιο ως αυτό που είναι και όχι αυτό που δείχνουν η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ: Χώρος έρευνας, διδασκαλίας, διαλόγου, επαγγελματικής ευσυνειδησίας και συνομιλίας με την κοινωνία, χώρος που εμπνέει ανθρώπους με τη φλόγα της ελευθερίας, της δημιουργίας και της προσφοράς ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες.
Το Αμφιθέατρο του Παραλόγου παραμονεύει, ας μην το αφήσουμε να κυριαρχήσει! “
Οι Κλέφτες: Μύθοι και πραγματικότητα
"Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές", Διονύσιος Σολωμός
Την ιστορία, λένε πως τη γράφουν οι νικητές. Κι ας είναι και Κλέφτες αυτοί. Η συμμετοχή των Κλεφτών στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και η αποφασιστική συμβολή τους στη στελέχωση των ένοπλων τμημάτων του αγώνα διέγραψε το, προ του Αγώνα, παρελθόν τους. Η ύπαρξη των οργανωμένων σωμάτων Κλεφτών θεωρήθηκε απλουστευτικά και βολικά ως αποτέλεσμα της τουρκικής καταπίεσης. Σα να μην ήταν τα προηγούμενα καθεστώτα καταπιεστικά, σαν να μην υπήρχαν σώματα Κλεφτών πριν από την τουρκοκρατία και σαν να έπαψαν να υπάρχουν σώματα Κλεφτών μετά την ίδρυση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους
Δε χωρά καμία αμφιβολία πως η συμβολή των Κλεφτών – και του δυαδικού τους συμπληρώματος, των Αρματολών, οι οποίοι αποτελούν μια ακόμη πιο ιδιαίτερη περίπτωση και για τους οποίους θα κάνουμε ξεχωριστό αφιέρωμα - ήταν καθοριστική για την εξέλιξη της επανάστασης του ’21, καθώς αποτέλεσαν τις μόνες αξιόπιστες στρατιωτικές δυνάμεις του ένοπλου αγώνα.
Όπως γράφει ο Φοριέλ στα 1824-25, « … τους κλέφτες είχε κυρίως λογαριάσει ο δυστυχισμένος Pήγας για την επιτυχία της πατριωτικής του συνωμοσίας. Kαι πιο ύστερα, όσοι Έλληνες επιχείρησαν κάτι για την απελευθέρωση της χώρας τους, στήριξαν τα μέγιστα της εμπιστοσύνης τους, όπως κι εκείνος, στη γενναιότητά τους»
Δε χωρά, επίσης, καμιά αμφιβολία πως οι Κλέφτες υμνήθηκαν από εκατοντάδες δημοτικά τραγούδια, καθώς οι απλοί άνθρωποι θαύμαζαν το θάρρος και το πνεύμα ανεξαρτησίας που απέπνεαν.
«Εγώ ραγιάς δε γένομαι, Τούρκους δεν προσκυνάω,
δεν προσκυνώ τους άρχοντες και τους κοτζαμπασήδες,
μον' καρτερώ την άνοιξη να' ρθούν τα χελιδόνια,
να βγούν οι βλάχες στα βουνά, να βγουν οι βλαχοπούλες»
Πεντέλη. Να αντισταθούμε στην επίθεση της ασχήμιας.
«Ας έμενε η Πεντέλη ανέγγιχτη από τους ανθρώπους, κι ας μην είχαμε ποτέ τον Παρθενώνα», εύχεται το ανέφικτο, σε ένα δραματικό δίλημμα -λυμένο από χρόνια- ο συγγραφέας του τρίτομου, μνημειώδους για την εποχή μας έργου, με τον κεντρικό τίτλο «ΠΕΝΤΕΛΗ». Είναι ένα έργο εμπνευσμένο από την Πεντέλη, το μικρότερο, αλλά ταυτόχρονα το πιο επιβλητικό βουνό της Αττικής γης. Είναι έργο – αποτέλεσμα της αγάπης για το βουνό, που νιώθει όποιος το επισκεφθεί και ίσως μέρος των δεινών του οφείλονται σε αυτή, τη διεστραμμένη κατά κάποιο τρόπο, αγάπη.
Από τα αρχαία χρόνια, μόλις τα εργαλεία των ανθρώπων της κλασικής αρχαιότητας το επέτρεψαν, εγκαταλείφθηκε η εξόρυξη πωρόλιθου από τα υψώματα του Πειραιά και τα νέα σιδερένια και πιο ισχυρά εργαλεία χτύπησαν πάνω στο αψεγάδιαστο λευκό, το ανέγγιχτο και λαμπερό, πεντελικό μάρμαρο. Κάπως έτσι ξεκίνησε ο διαμελισμός του βουνού.
Σήμερα εκχερσώσεις «νόμιμες», νομότυπες και παράνομες, πυρκαγιές, αναδασμοί υπέρ των «αξίων της πατρίδας τέκνων» -λες και η κάθε πατρίδα οφείλει «δώρα» στα τέκνα της- συνεταιρισμοί, οικοπεδικοί και οικοδομικοί, σύλλογοι εισβολέων με τη μηχανοκίνητη βαρβαρότητα, σχέδια χωροταξικά, πολεοδομικά, ρυμοτομικά και άλλα, φύσης και ανθρώπου εξευτελιστικά, έχουν υποβαθμίσει μεγάλο μέρος του βουνού. Ακόμα και εκεί που το βουνό αντιστέκεται, έρχεται η «φυσιολατρία της κατανάλωσης» να σπρώξει προς την περεταίρω υποβάθμιση.
Δεν χρειάζεται να κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά για κάθε περίπτωση της καταναλωτικής φυσιολατρίας. Ο ποταμός Βαλανάρης με τους καταρράκτες του, το ρέμα και οι καταρράκτες της Ραπεντώσας, η Σπηλιά (παρά τα όσα έχει υποστεί από το 2004), ο Άγιος Πέτρος κ.ά είναι τα μέρη που υποφέρουν από τους εκδρομείς τα Σαββατοκύριακα και από τους δημοτικούς άρχοντες όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Αυτά είναι κάποια από τα ειδυλλιακά μέρη. Μέρη που άξεστοι και αμόρφωτοι στα περί της ύπαρξης και της αισθητικής, τα ονειρεύονται «αναπτυγμένα» που σημαίνει απογυμνωμένα από φύση και ενδεδυμένα οικονομικά προσοδοφόρο, σκυρόδεμα.
Περισσότερα: Πεντέλη. Να αντισταθούμε στην επίθεση της ασχήμιας.
Ανακοίνωση της Λαϊκής Συσπείρωσης Μαραθώνα για το 1ο Δ.Σ. του 2021
08/02/2021
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Πραγματοποιήθηκε η πρώτη, για το 2021, συνεδρίαση του ΔΣ Μαραθώνα πριν λίγες μέρες. Άλλη μια συνεδρίαση κλειστή για το λαό, για ζωντανές παρεμβάσεις και διαδικασίες. Πρώτο θέμα ημερήσιας διάταξης αυτό του ΧΥΤΑ, με ειδικό αγορητή τον κ. Δήμαρχο. Ο κ. Τσίρκας και η πλειοψηφία σύρθηκαν, στην κυριολεξία, από τη μύτη, σε αυτή την, άθλιας διαδικασίας, συνεδρίαση, μετά από τρεις μήνες. Για αυτό το τόσο σοβαρό θέμα, η «Λαϊκή Συσπείρωση Μαραθώνα» από τον Οκτώβρη του 2020 απαιτεί να συνεδριάσει το ΔΣ, με αφορμή την ανακοίνωση της Περιφέρειας για την κατασκευή ΜΕΑ στο Γραμματικό.
Η παράταξή μας, όλο το διάστημα που μεσολάβησε, κατέθεσε σωρεία αιτήσεων, ανακοινώσεων, καταγγελιών για το θέμα, καθώς πλέον αναδεικνύεται η προσπάθεια κάλυψης του κ. Τσίρκα προς την κυβέρνηση, την Περιφέρεια και τα οικονομικά συμφέροντα που συνεχίζουν το έγκλημα. Στο τέλος αναγκάστηκαν, κάτω από την πίεση, εκτός της «Λαϊκής Συσπείρωσης Μαραθώνα», και άλλων συμβούλων, αλλά κύρια από την παρέμβαση των συλλόγων της περιοχής και του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου – Ανατολικής Αττικής, να έρθει το θέμα για συζήτηση.
Στην συνεδρίαση αυτή οι μάσκες έπεσαν και η υποκρισία βγήκε στην επιφάνεια, καθώς ο πρόεδρος και η πλειοψηφία αρνηθηκαν τη διεξαγωγή της σε προστατευμένο χώρο, με την τήρηση όλων των απαραίτητων υγειονομικών μέτρων, με συμμετοχή εκπροσώπων που απαιτούσαν και αυτοί, με τη σειρά τους, την σύγκληση συνεδρίασης ανοικτής για το σοβαρό θέμα του ΧΥΤΑ. Η αποκάλυψη ήρθε στο τέλος όταν, τόσο η παράταξη του Δημάρχου, όσο και οι υπόλοιπες παρατάξεις ψήφισαν όλοι μαζί την εισήγησή του και απέρριψαν τις ολοκληρωμένες προτάσεις για αγωνιστικές παρεμβάσεις που κατέθεσε η «Λαϊκή Συσπείρωση Μαραθώνα», σε αντίθεση με τα κάθε είδους ευχολόγια. Η αλήθεια πίσω από αυτήν την επιλογή είναι ότι φοβούνται την συμμετοχή του κόσμου στις διεκδικήσεις, χρησιμοποιώντας το προκάλυμμα της πανδημίας. Η υποκρισία τους πραγματικά ξεχειλίζει!
Οι προτάσεις της «Λαϊκής Συσπείρωσης Μαραθώνα» που συμπλήρωναν την εισήγηση του κ. Δημάρχου ήταν:
Η απόφαση του Δ.Σ. για τον ΧΥΤΑ θα πρέπει να έχει και πρακτικές ενέργειες και να μην είναι άλλη μια ομόφωνη απόφαση όπως αυτή που πήραμε για τη διεκδίκηση Δημόσιου Νοσοκομείου στην Ανατολική Αττική, την ενίσχυση του Κ.Υ. της Νέας Μάκρης και τα ζητήματα της υγείας που ούτε καν την πρόβαλλε ο Δήμος υποβαθμίζοντας το πρόβλημα.
Περισσότερα: Ανακοίνωση της Λαϊκής Συσπείρωσης Μαραθώνα για το 1ο Δ.Σ. του 2021
ΣΜΑ Πεντέλης. Άλλη μία μεριά της Πεντέλης υποβαθμίζεται
Μετά τη χωματερή, που την είπανε αρχικά ΧΥΤΥ, μετά ΟΕΔΑ, προσωρινά ΧΥΤΑ και τελικά πρόκειται ξεκάθαρα για χωματερή, στο Γραμματικό, μία σειρά από άλλους χώρους συγκέντρωσης και μεταφόρτωσης απορριμμάτων, βρίσκονται στα σκαριά. Ο νόμος Χατζηδάκη (Ν.4685/20) περιλαμβάνει την πρόβλεψη για τη σχετική εγκατάσταση στο Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας. Περιλαμβάνει κι άλλες mini χωματερές, - ΣΜΑ πάνω σε ευαίσθητα συστήματα/αποδέκτες.
Όσες mini χωματερές (ΣΜΑ=Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων) δεν μπήκαν σαν προβλέψεις του νόμου Χατζηδάκη, τις περιέλαβαν στον νόμο για το νέο χωροταξικό. Όλες οι βρωμιές πρέπει να έχουν και μία κάλυψη από νόμο και με τρόπο απρόσβλητο ακόμα και από το ΣτΕ.
Χθες (7/2/2021) έγινε μία συγκέντρωση με όλα τα μέτρα προστασίας (πάντα) – επίσκεψη στον χώρο που πρόκειται να εγκατασταθεί ο ΣΜΑ Πεντέλης, στα Μελίσσια. Όπως και αυτός της Ραφήνας, έτσι και αυτός στο νεκροταφείο Μελισσίων, βρίσκεται πάνω σε ρέμα. Για την ιστορία, ο χώρος, που ανήκει στην Α΄ ζώνη προστασίας του Πεντελικού, χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια από το Δήμο σαν χώρος απόθεσης-μεταφόρτωσης κλαδιών, αλλά ουδέποτε υπήρξε χωροθέτησή του ως ΣΜΑ, όπως –πάλι ψευδώς και καταχρηστικά- αναφέρει η τροπολογία.
Με απλά λόγια, πρόκειται για χώρο απολύτως ακατάλληλο για οποιουδήποτε τύπου σκουπίδια, πολύ δε μάλλον για σύμμικτα ή υγρά! Η επιλογή του συγκεκριμένου χώρου είναι εγκληματική και περιβαλλοντοκτόνα.
Καθώς δεν υπάρχει μέχρι στιγμής επίσημη ανάθεση από τη δημοτική αρχή, η οποία να μπορεί να προσβληθεί, δεν μπορεί να γίνει και σχετική προσφυγή. Βρίσκεται μέσα στην κυρίαρχη αντίληψη των δουλικών στο κράτος, Δήμων* που γίνονται πρόθυμοι εκτελεστικοί βραχίονες περιβαλλοντικών εγκλημάτων. Εις βάρος των πολιτών
Δημοσιεύουμε μερικές φωτογραφίες από τον χώρο, που ο ίδιος ο δήμος φρόντισε να υποβαθμίσει, θυμίζοντας μας το ΣΜΑ της Ραφήνας, πάνω στο Μέγα Ρέμα, που από φωτογραφίες που έχουμε δημοσιεύσει είναι έκδηλη η εφαρμογή της ίδιας τακτικής
Περισσότερα: ΣΜΑ Πεντέλης. Άλλη μία μεριά της Πεντέλης υποβαθμίζεται
Στην Ικαρία να πάτε
Σε ένα από τα κλασσικά ρεπορτάζ του κώλ… , συγγνώμη του δρόμου θέλαμε να πούμε, από αυτά που μας έχει συνηθίσει η ελληνική τηλεόραση, ο δημοσιογράφος θέλει να περιγράψει μια κατάσταση συνωστισμού από ανεύθυνους πολίτες.
Αυτή τη φορά, όμως, δεν του βγήκε σε καλό. «Στην Ικαρία να πάτε», του φωνάζει μια γυναίκα. Στην Ικαρία να πάτε, εκεί που ο ανέμελος πρωθυπουργός επέλεξε να σπάσει τη μονοτονία του lockdown και να περάσει μερικές ώρες ανεμελιάς και χαλάρωσης παρέα με πολλούς, πάρα πολλούς. Φίλους, γνωστούς, αγνώστους
Γιατί, άραγε, ο πρωθυπουργός παραβιάζει συστηματικά όλους τους κανόνες, αυτούς που απαιτεί από τους πολίτες να τηρούν; Γιατί, καταρχάς, πιστεύει πως αυτός έχει το δικαίωμα. Αλλά και γιατί μπορεί. Γιατί όμως μπορεί;
Μας το εξηγεί ο Έλληνας δημοσιογράφος της Deutsche Welle, Κώστας Συμεωνίδης: «Ο Μητσοτάκης κάνει ό,τι κάνει επειδή μπορεί. Και μπορεί επειδή τα μέσα ενημέρωσης δεν επιτελούν το ρόλο τους. Εδώ στη Γερμανία θα τον είχαν κατασπαράξει. Ειδικά τα συντηρητικά φύλλα. Η εξάρτηση των μέσων ενημέρωσής σας εξελίσσεται σε κίνδυνο για τη δημοκρατία»
Στην Ικαρία να πάς, κύριε Μάνεση. Και στην Πάρνηθα. Και όπου αλλού κυκλοφορεί ο ανέμελος
Σελίδα 7 από 87
