Ημερολόγιο τρέλας 18/12/2020
Την Κυριακή, 13 Δεκεμβρίου 2020, η Αστυνομία επέβαλλε πρόστιμο 1500€ σε ναό του Κορωπίου και 300€ στη νεωκόρο για παραβίαση των μέτρων κατά της πανδημίας. Ο αρμόδιος μητροπολίτης Μεσογαίας δήλωσε πως τα πρόστιμα θα πληρωθούν από τα Φιλόπτωχα Ταμεία και το Ταμείο Στήριξης Πτωχών και Απόρων της Μητροπόλεώς του. Λογικό. Όλοι πρέπει να συνεισφέρουν σε αυτή τη δύσκολη φάση. Όχι μόνο οι έχοντες
Στις 14 Δεκεμβρίου, ο υπεύθυνος Πολιτικής Προστασίας Νίκος Χαρδαλιάς δήλωσε αναρμόδιος, απαντώντας σε ερώτημα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ για την εκρηκτική αύξηση των κρουσμάτων κορονοϊού στη Θεσσαλονίκη. Λογικό. Κατόπιν αυτής της απάντησης του υπεύθυνου Πολιτικής Προστασίας, αρχικά αναζητείται ο αρμόδιος και κατά δεύτερον αναζητούνται οι αρμοδιότητες του Χαρδαλιά
Στις 17 Δεκεμβρίου αθωώθηκε ο Βαγγέλης Μαρινάκης-Μπερλουσκόνι από την υπόθεση των στημένων παιχνιδιών. Λογικό. Περιμένουμε τώρα την αθώωσή του και για το πλοίο με τους τρεις τόννους ηρωΐνη. Λογικό.
Σε φωτογραφίες που τραβήχτηκαν στο γραφείο του υπουργού Άδωνι Γεωργιάδη διαπιστώθηκε εκτεταμένη χρήση photoshop προκειμένου να μην φαίνονται τα ποτά που έκρυβε στο κάτω ράφι. Κάποιοι μάλιστα έσπευσαν να πουν πως και ο ίδιος ο Άδωνις ίσως είναι προϊόν photoshop και πως δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Λογικό.
Με τη φόρα που έχουν πάρει τα Hellenic hoaxes και με τον υπέρμετρο ζήλο που εσχάτως επιδεικνύουν, είναι πολύ πιθανό σε λίγο να αρχίσουν να διαψεύδουν και τα δημοσιεύματα από το Κουλούρι και το Βατράχι. Λογικό
Μέσα σε όλη αυτή την τρέλα, μόνη όαση λογικής ο Κυριάκος. Λογικό
Ο επίμονος κηπουρός
Ο Πέτρος Δαμιανός δεν είναι ένας κοινός άνθρωπος, που κάνει μια απλή δουλειά σαν όλους μας, λιγότερο ή περισσότερο. Ο Πέτρος Δαμιανός είναι ο διευθυντής του σχολείου του «ειδικού καταστήματος κράτησης νέων» και για συντομία, των φυλακών Αυλώνα.
Ο Πέτρος Δαμιανός δεν είναι απλά ένας διευθυντής σχολείου, ένας διεκπεραιωτής των σχολικών χρόνων των μαθητών του. Πέρα από τα μαθήματα που διευθύνει, οργανώνει προγραμματίζει ή διδάσκει, έχει δείξει σε πολλούς νέους, παραβατικούς και φυλακισμένους, τον δρόμο που οδηγεί από το κελί, απευθείας στο πανεπιστημιακό αμφιθέατρο. Δεν είναι λίγες άλλωστε οι φορές, που ο δάσκαλος και το έργο του βρέθηκαν στο επίκεντρο της δημοσιότητας, ως θετικά πάντα παραδείγματα δασκάλου και της φροντίδας του για την κοινωνικοποίηση νέων, που βρέθηκαν στο σκληρό περιθώριο. Σε άλλους καιρούς βέβαια, αλλά το έργο αυτό, ακόμα και μέσα στις αντιξοότητες, συνεχίζεται.
Πρόσφατα, πριν από μόλις δέκα μέρες, διαβάσαμε μία δήλωση του Πέτρου Δαμιανού σε ένα ύφος που δεν μας έχει συνηθίσει, ο συνήθως πράος και ψύχραιμος διευθυντής.
Μιλώντας στην Ευγενία Λουπάκη, δημοσιογράφο του Ρ/Σ «Στο Κόκκινο 105,5», ο κ. Δαμιανός είπε, μεταξύ άλλων:
- Για τις συνθήκες διαβίωσης των νέων – Συνωστισμός στο κατάστημα
«…Το καταγγέλλω και είμαι θυμωμένος και με την κυβέρνηση αλλά και με την αντιπολίτευση. Τον Μάρτιο είχαμε 110 κρεβάτια για 280 παιδιά και σήμερα έχουμε 130. Τα κελιά είναι στενά με κουκέτες διπλές και ο χώρος στη μέση δεν φτάνει καν για δύο στρώματα. Κι έτσι άλλοι κοιμούνται στο πάτωμα κι άλλοι δυο - δυο στο ίδιο κρεβάτι ή με βάρδιες!
Ποια ελευθερία; Και ποιου Τύπου;
Στις τελευταίες θέσεις, ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε ό,τι αφορά την ελευθερία του Τύπου, παραμένει η Ελλάδα, σύμφωνα με τον δείκτη των Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα. Συγκεκριμένα, η χώρα μας, από όλες της χώρες της ΕΕ, βρίσκεται στην τέταρτη θέση από το τέλος. Μόνο η Μάλτα, η Ουγγαρία και η Βουλγαρία βρίσκονται σε χειρότερη θέση
Πιστεύουμε πως κανείς δεν έπεσε από τα σύννεφα, έτσι δεν είναι; Ας παρακολουθήσουμε, όμως, τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στο χώρο του Τύπου, που απλά επιβεβαιώνουν απλά αυτό που όλοι γνωρίζουμε
Πριν από μερικές ημέρες, η δημοσιογράφος Έλενα Ακρίτα παραιτήθηκε από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ επειδή ένα άρθρο της, αυτό που έλεγε πως στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί, πως με άλλα λόγια δεν δικαιούται να μιλά για τη νοικιασμένη βίλα του Τσίπρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τα 32 ακίνητα, λογοκρίθηκε και κόπηκε.
Σε ανάρτησή της στο fb, η Έλενα Ακρίτα αναφέρει «Χτες το πρωί έστειλα επιστολή παραίτησης στον κ. Γιώργο Μαντέλα διευθυντή των Νέων. Ακόμα δεν έχει γίνει δεκτή, δεν έχει καν απαντηθεί
… Στα Νέα ξεκίνησα πριν είκοσι χρόνια με διευθυντή τον Λέοντα Καραπαναγιώτη κι αποχωρώ με σύμβουλο έκδοσης τον Γιώργο Παπαχρήστο»
The magic Christian
«Ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου παίρνει μαζί του έναν άστεγο νέο και αρχίζουν μία παράξενη επιχείρηση: Να αποδείξουν δηλαδή πως δεν υπάρχει τίποτα και κανένας στον κόσμο που να μην αγοράζεται με χρήμα. Σε αυτό το οδοιπορικό θα γίνουν τα μύρια όσα απρόβλεπτα, ανατρεπτικά και κωμικά! Μισό αιώνα μετά το γύρισμά του αξίζει τον κόπο να «ξαναδιαβαστεί» αυτό το μίνι κωμικό-αναρχικό αριστούργημα. Θα διαπιστώσουμε λοιπόν τα ακόλουθα: Πως υπάρχει μέσα σε αυτό το φιλμ σαφώς το πνεύμα των Mόντι Πάιθον, που διανθίζουν με το δικό τους τρόπο το εξαιρετικό σενάριο.
Το τελευταίο έγραψε ο μέγας Terry Southern, που προτάθηκε 2 φορές για Όσκαρ. Λόγω της συνειδητής αποσπασματικότητας της ταινίας συναντούμε διάσημα ονόματα σε μικρούς ρόλους. Το φιλμ επιτίθεται και γελοιοποιεί τα πάντα, ακόμα και τον ίδιο τον κινηματογράφο. Στις πολλές σινεφίλ αναφορές που θα συναντήσουμε, ο Κρίστοφερ Λι παραπέμπει σαφώς στον Δράκουλα. Η πιο σκληρή και αιχμηρή σεκάνς της ταινίας είναι όταν από ένα βυτιοφόρο γεμάτο με….κόπρανα, ψεκάζονται τα πάντα. Εκπληκτική στον ντελιριακό της σχηματισμό η σεκάνς στο θέατρο! Το φιλμ δεν αφήνει τίποτε όρθιο, είναι σύντομο, γρήγορο, αναρχικό και ουσιαστικά ανοίγει το δρόμο για ότι θα επακολουθήσει στο Βρετανικό σινεμά με την έλευση των Μόντι Πάιθον»
Αυτά έγραφε ο Αλέξης Δερμεντζόγλου στην κριτική του, που διανεμήθηκε στους θεατές της προβολής, στο Κέντρο Μελετών & Ερευνών για το Σινεμά, τον Μάιο του 2019. Σε δύο παραγράφους τα έγραψε σχεδόν όλα.
Η ταινία The magic Christian προσφέρει κορυφαίες στιγμές του σουρεαλιστικού χιούμορ στην παγκόσμια κινηματογραφική παραγωγή, από εφεύρεσης κινηματογράφου. Το χιούμορ της ανήκει σε αυτό που θα ονομάζαμε, με τη βοήθεια του λεξικού της Οξφόρδης ως Pythonesque. Δηλαδή το πραγματικά ανατρεπτικό, παράλογο, ιδιαίτερο, αναρχικό χιούμορ των Monty Python.
Η άριστη και αθώα κυρία Νικολάου
Η κυρία Σοφία Νικολάου, γενική γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής, αποτελεί κεφάλαιο, αποτελεί παρακαταθήκη (asset) για τη μικρή και πτωχευμένη Ελλάδα.
Αυτό μάλλον πιστεύει η ίδια
Είναι πραγματικά γεγονός υψηλής αισθητικής και πολιτισμού η αξιοποίηση ενός τέτοιου ανθρώπου στη θέση της γενικής γραμματέως αντεγκληματικής πολιτικής. Μία γυναίκα με τις σπουδές της Σοφίας Νικολάου δεν θα μπορούσε παρά να μηνύσει τους εγκληματίες που έριξαν φεϊγ-βολάν, στον δρόμο έξω από το σπίτι της. Η ρίψη φέιγ βολάν αποτελεί έγκλημα και μάλιστα ιδιώνυμο, για την κυρία Νικολάου που στη μήνυση της κατηγορεί τους «ρίπτες» των φέιγ βολάν για «απειλή και έργω εξύβριση»
Αυτό σίγουρα το πιστεύει η ίδια
Η κυρία Νικολάου δεν εξυβρίζει, ούτε λόγω ούτε έργω. Δεν προσβάλλει την κοινωνία. Δεν εγκληματεί εις βάρος της κοινωνίας.
Είναι γνωστά αυτά άλλωστε. Μόνο στην ίδια
Η κυρία Νικολάου, σε μόλις 16 μήνες θητείας στη θέση της γενικής γραμματέως κατάφερε πολύ περισσότερα από όσα θα είχε καταφέρει αν είχε εκλεγεί ως βουλευτίνα (βουλεύτρια κατ’ άλλους), στις εκλογές του Ιουλίου του 2019.
Είναι η κυρία Νικολάου που:
- υπέγραψε πλήθος αμφιλεγόμενων αποφάσεων ανάθεσης έργων για την προμήθεια υγειονομικού υλικού στις φυλακές αλλά και για την προστασία τους, συνολικού κόστους 1.747.935,6 ευρώ (με ΦΠΑ αν αυτό σας απασχολεί).
Ο στραγγαλισμός του μικρομεσαίου
Σήμερα το πρωί είπα να πάω στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου, που επιτέλους άνοιξε μετά από 5 βδομάδες λοκ-ντάουν, να αγοράσω σελοτέιπ, χαρτιά για σχεδίαση, γόμμα, μαρκαδόρους και να βγάλω κάμποσες φωτοτυπίες. Ο φίλος βιβλιοπώλης με ενημέρωσε για το μη νόμιμον όλων αυτών των επιδιώξεων. Μου εξήγησε υπομονετικά ότι έπρεπε να επιστρέψω σπίτι μου, να τον πάρω τηλέφωνο και να του δώσω τηλεφωνικά την παραγγελία και μετά να πάω να μου τα δώσει στην πόρτα, τηρώντας τις δέουσες αποστάσεις βεβαίως, βεβαίως. Επίσης μου είπε ότι τους επιτρέπεται να πουλάνε μόνο βιβλία με άμεση αγορά, τη στιγμή που τα σούπερ-μάρκετ πουλάνε είδη βιβλιοπωλείου, δηλ. χαρτικά, κλπ., ενώ και στα σούπερ-μάρκετ επιτρέπεται να πουλάνε τα συνήθη είδη εκτός από είδη κουζίνας, κατσαρολικά, κλπ. τα οποία όμως επιτρέπεται να τα πουλάνε μόνο μεγάλα καταστήματα τύπου Τζάμπο. Και όλα αυτά στα πλαίσια της αντιμετώπισης της εξάπλωσης του νέου κορωνοϊού!
Υπέροχες μποεμίες
Θέλαμε τις γυναίκες να μας κοιτούν με πόθο
και να μας ψιθυρίζουν γλυκόλογα στο αυτί
για ν' αποκοιμηθούμε,
τα μπαρ
να χαμηλώνουν από μόνα τους το φως
για να αφήνουν χώρο στο τυχαίο
και την πόλη γενναιόδωρη,
περισσότερο ίσως
απ' όσο θα μας άξιζε.
Γύρω μας κυριαρχούσαν
οι αγράμματοι νεόπλουτοι, οι ντεμέκ επενδυτές,
τ' αστραφτερά καγιέν,
η σιλικόνη και η βίζιτα.
Όμως εμείς παρ' όλα αυτά
επινοούσαμε επικράτειες αυτονομίας
με σελίδες, σελιλόιντ, πειραματικές γραφές
και τραγικούς αυτοσχεδιασμούς,
καταδικασμένοι να περιφερόμαστε,
αμφιλεγόμενοι μποέμ,
μεταξύ Καρούζου και Μποντλέρ,
Κουροσάουα και Βογιατζή,
Φρανκ Ζάπα και Φωκίωνος Νέγρη,
προκλητικά ευγενικοί,
αφηγητές των εμμονών μας,
ακούραστοι ακροατές και πότες.
Δημήτρης Φωτεινόπουλος, 16.12.2020
Καλές γιορτές.
Με υγεία στους φίλους και στις φίλες της atticavoice.gr
Ο Κοντοζαμάνης υφυπουργός
Οι γαλάζιοι Ντάλτον (από το ιστολόγιο ΚΟΜΙΣΤΕΣ)
«Σε ο,τι αφορά την ενσωμάτωση όλων των εργαζομένων και των δομών σε ένα κρατικό σύστημα υγείας, η διεθνής συγκυρία έχει δείξει πως τέτοια πολιτικά συστήματα και συστήματα υγείας έχουν αποτύχει» .
Κοντοζαμάνης (η ενημέρωση των 18:00) - 3/5/2020
«…(η κυβέρνηση) έχει ήδη απευθύνει πρόσκληση σε ιδιώτες γιατρούς για να ενώσουν τις δυνάμεις τους με το σύστημα υγείας σε συγκεκριμένες συνθήκες που έχουμε ανάγκη, οπότε μελλοντικά ενδέχεται να προχωρήσουμε σε επίταξη γιατρών».
Κοντοζαμάνης (ό.π.) 20/11/2020
«Οι πολίτες δεν θα έχουν την δυνατότητα επιλογής του εμβολίου κατά του κορωνοϊού το οποίο θα τους χορηγείται, όπως δεν διαλέγουν και το εμβόλιο της γρίπης*»
Κοντοζαμάνης (Ναυτεμπορική) 14/12/2020
«…τα εμβόλια ήδη κατασκευάζονται με το ρίσκο των εταιρειών**και δεν θα υπάρξουν ελλείψεις.»
Κοντοζαμάνης (Ναυτεμπορική) 14/12/2020
Αλήθεια, ξέρουμε τι θέλουμε;
Η πρόσφατη Σύνοδος κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης έληξε, χωρίς να φέρει τις, αναμενόμενες ως μάννα εξ ουρανού για τον Μωυσή-πρωθυπουργό της χώρας μας, κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας. Η κυβέρνηση μούδιασε και απογοητεύτηκε από την «έλλειψη αλληλεγγύης» των εταίρων μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε άλλη μία ευκαιρία να μιλήσει για μια ακόμη διπλωματική ήττα της χώρας μας, τζογάροντας κι αυτός στο αδιέξοδο παιχνίδι πλειοδοσίας πατριωτισμού. Τα κανάλια βρήκαν και αυτά την ευκαιρία να συνεχίσουν το γνωστό τρομολαγνικό και πολεμοκάπηλο παιχνίδι τους και έμεινε ο απλός ανενημέρωτος πολίτης, για άλλη μια φορά με το αίσθημα του προδομένου και αδικημένου
Δυσκολευόμαστε πολύ να παρακολουθήσουμε τον απλό πολίτη που, μέσα στην άγνοιά του, νομίζει πως το Αιγαίο είναι μια θάλασσα που εμείς, οι Έλληνες, απλά έχουμε ξεχάσει να βάλουμε συρματόπλεγμα και να την περιφράξουμε. Απογοητευόμαστε που οι κυβερνήσεις μας εμφανίζονται τόσο άτολμες να συζητήσουν για όλα τα θέματα που απασχολούν εμάς και τους γείτονες, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Θυμώνουμε όταν βλέπουμε τα κόμματα να επιδίδονται σε μια υποκριτική πατριωτική πλειοδοσία. Εξοργιζόμαστε όταν κάποιες φωνές λογής και σύνεσης αντιμετωπίζονται ως «ανθελληνικές» (sic) ή «προδοτικές»
Με ένδυμα (μεγάλου) περιπάτου
(πηγή φωτογραφιών I Rafina- Η Ραφήνα Δημότης)
Πριν μερικούς μήνες ενημερωθήκαμε από την ιστοσελίδα Η Ραφήνα -δημότης αλλά και από άλλες πηγές από τον Μαραθώνα, συγκεκριμένα από το ιστολόγιο του Κ. Γκίκα «Για τα μπάζα 2 – η επιστροφή» για τις προωθούμενες ενέργειες για
- την μελέτη για το έργο «πιλοτικό πρόγραμμα ολιστικής πράσινης αστικής αναζωογόνησης στον δήμο Ραφήνας –Πικερμίου» (Α’ Είσοδος Νέου Βουτζά, έναντι της Πλατείας Χρυσοστόμου Σμύρνης στη συμβολή των Οδών Οδυσσέα Ανδρούτσου και Κυβέλης, του Δήμου Ραφήνας – Πικερμίου) »
- την υλοποίηση του έργου «πιλοτικό πρόγραμμα ολιστικής πράσινης αστικής αναζωογόνησης στον δήμο Ραφήνας –Πικερμίου» (Α’ Είσοδος Νέου Βουτζά, έναντι της Πλατείας Χρυσοστόμου Σμύρνης στη συμβολή των Οδών Οδυσσέα Ανδρούτσου και Κυβέλης, του Δήμου Ραφήνας – Πικερμίου) »
Η ιστορία αυτή έχει (ως γνωστή) αφετηρία για τη Ραφήνα, τη 13η Οκτωβρίου και το υπό ΑΔΑ 6ΔΟΤΩ16-7Υ5, αναρτημένο στη Διαύγεια απόσπασμα πρακτικού της υπ’ αριθ. 24/13-10-2020 διά περιφοράς συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου.
Συνεπιμέλεια. Γιατί αργεί;
Αποτελεί ειρωνεία πως μια συντηρητική δεξιά κυβέρνηση είναι αυτή που έρχεται να νομοθετήσει κάτι που αρνήθηκε η κατ΄ όνομα τουλάχιστον πιο προοδευτική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής. Ακόμη μεγαλύτερη ειρωνεία, όμως, αποτελεί πως συναντά οργανωμένες αντιδράσεις από ενώσεις που υποστηρίζουν πως μάχονται ενάντια στις διακρίσεις ανάμεσα στα φύλα. Αναφερόμαστε στο αναμενόμενο, εδώ και πολλά χρόνια, της συνεπιμέλειας των παιδιών χωρισμένων γονιών.
Σύμφωνα με τον υπουργό Δικαιοσύνης, Κώστα Τσιάρα, με το νέο νομοσχέδιο «διασφαλίζεται η από κοινού και από τους δύο γονείς γονική μέριμνα (ένας όρος ευρύτερος που περιέχει και τη συνεπιμέλεια)». Επίσης «διασφαλίζεται η τουλάχιστον κατά το ένα τρίτο του χρόνου επικοινωνία του παιδιού και με τον άλλο γονέα. Θα κυμαίνεται από τον μισό χρόνο ώς το ένα τρίτο του χρόνου με τον άλλο γονέα».
Μέχρι τώρα, στην Ελλάδα, στο 98% των περιπτώσεων το δικαστήριο αναθέτει την αποκλειστική επιμέλεια στη μητέρα, κάτι που αποδεικνύει πως το αποκλειστικό κριτήριο που λαμβάνει υπόψη του είναι το φύλο του γονέα, κάτι που με τη σειρά του σημαίνει πως πρόκειται για μια ακόμη έμφυλη διάκριση – αυτή τη φορά εις βάρος των ανδρών – που κάθε πολιτισμένη κοινωνία οφείλει να καταργήσει.
Ήδη, από το 2015, το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει εκδώσει ψήφισμα στο οποίο υποστηρίζει την κοινή ανατροφή των παιδιών και το θεσμό της εναλλασσόμενης κατοικίας, κάτι που ισχύει σε πολλές άλλες χώρες, όπως στη Γαλλία, το Βέλγιο, τη Σουηδία, τη Δανία και σε αρκετές Πολιτείες στις ΗΠΑ.
Στην Ελλάδα, εδώ και αρκετά χρόνια, πολλοί πατέρες έχουν διεκδικήσει τη νομοθετική θέσπιση της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας και των δυο γονιών. Αυτό που οι πατέρες ζητούν είναι να συναποφασίζουν με τις μητέρες των παιδιών τους για όλα τα ζητήματα ανατροφής, για το πού θα μένει το παιδί τους και το πώς θα μοιράζεται ο χρόνος του ανάμεσα στα δυο σπίτια, που θα πρέπει να θεωρούνται και τα δυο «σπιτικά» του παιδιού.
Ο Μπαλάσκας και ο μπαγλαμάς
Παραλογικοί ονομάζονται οι συλλογισμοί που παρουσιάζουν εξωτερικές ομοιότητες με έγκυρα επιχειρήματα, αντιβαίνουν ωστόσο στους κανόνες του ορθού λόγου και καταλήγουν σε παράλογα συμπεράσματα
π.χ. Ο αστυνόμος είναι όργανο. Το μπουζούκι είναι όργανο. Άρα, ο αστυνόμος είναι μπουζούκι;
Αυτό το λογοπαίγνιο είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες και χρησιμοποιείται όταν κάποιος θέλει να δείξει πως οι επιφανειακές ομοιότητες δύο πραγμάτων, δεν σημαίνουν απαραίτητα και ταύτισή τους. Τώρα, βέβαια, αν αντί για μπουζούκι, χρησιμοποιούσαμε ως παράδειγμα τον μπαγλαμά, δεν ξέρουμε αν ο συλλογισμός θα ακουγόταν τόσο παράλογος.
Εν πάσει περιπτώσει, ας ξεκινήσουμε από τα σίγουρα. Ο αστυνόμος είναι σαφώς ένα όργανο. Και σαν όργανο που είναι, θα παίξει αυτό που θέλει και μπορεί ο οργανοπαίκτης, στην περίπτωσή μας ο Μητσοτάκης και ο Χρυσοχοΐδης. Βέβαια, ένα όργανο έχει από τη φύση του περιορισμούς. Γιατί, κακά τα ψέματα, με μπαγλαμά δεν μπορείς να παίξεις κλασσική μουσική
Ένα τέτοιο όργανο είναι και ο συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των αστυνομικών, ο Μπαλάσκας. Ένα όργανο με περιορισμένες δυνατότητες μεν, αλλά που ο οργανοπαίκτης του δεν χρειάζεται κάτι περισσότερο. Αν θέλεις να δεις έναν μέσο εκπρόσωπο των αστυνομικών, αυτός δεν είναι ο σιδερόφρακτος Ράμπο του Χρυσοχοΐδη, είναι ο Μπαλάσκας. Αυταρχικός, αγενής, αναιδής, απειλητικός, απαίδευτος, κόλακας, ρατσιστής. Στο πρόσωπό του καθρεφτίζεται όχι μόνο ο μέσος αστυνομικός, αλλά – πολύ φοβούμαστε - και ο μέσος πολίτης αυτής της χώρας.
Ένας φίλος, σε μια προσπάθειά του να υπερασπιστεί τους βαλλόμενους αστυνομικούς, αντέταξε πως δεν είναι ΟΛΟΙ οι μπάτσοι κτήνη και φασίστες. Έτσι όπως το είπε βέβαια, ήταν σαν να εννοούσε πως οι ενσυνείδητοι αστυνομικοί αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα. Ας πούμε, όμως, ότι δεν είναι έτσι όπως ακούστηκε και πως οι εξαιρέσεις είναι μόνο αυτοί οι σιδερόφρακτοι τραμπούκοι που βρίζουν, ταπεινώνουν, ξυλοκοπούν άντρες, γυναίκες και παιδιά. Ο κανόνας, δηλαδή οι ενσυνείδητοι αστυνομικοί, τι κάνουν γι αυτό; Πώς το ανέχονται και δεν αντιδρούν; Γιατί, όσο το ανέχονται, θα είναι όλοι τους μπάτσοι, μπαλάσκες και μπαγλαμάδες
ΥΓ. Ακολουθούν δύο διαφωτιστικά βίντεο, ενδεικτικά της ποιότητας του ανδρός (και των εκλεκτών συναδέλφων του)
Σελίδα 4 από 77
