Η ντροπή του Θεού
Ο παπά -Γρηγόρης άπλωσε το χέρι, έδειξε το Μανολιό. - Ετούτος φταίει! είπε, ετούτος βάνει φωτιά στο χωριό, ετούτος γεμίζει φούμαρα τα μυαλά των ανθρώπων!
- Τι ' ταν, μασκαρά, τα λόγια που 'ξεστόμισες στο πανηγύρι;
-Τα λόγια του Χριστού, αποκρίθηκε ο Μανολιός "να ελεείτε τους φτωχούς, ο που 'χει δυο πουκάμισα να δίνει το ένα, όλοι είμαστε αδέρφια" τίποτα άλλο.
Ανέβηκε η χολή στα μάτια του παπά-Γρηγορη στράφηκε στο γερο-άρχοντα.
- Ο άνθρωπος τούτος είναι επικίνδυνος, είπε, ανάγκη πάσα να τον διώξουμε από το χωριό μη μας μολέψει!...
Ο Μανολιός ξεκόρμησε από τον τοίχο, έβαλε την παλάμη στο στήθος .
- ‘Εχετε γεια, άρχοντες και δεσποτάδες μου, είπε, φεύγω.
- Στην κατάρα του Θεού! είπε ο γέροντας σηκώνοντας ψηλά το χέρι.
-Στην κατάρα των προεστών και των παπάδων, είπε ο Μανολιός «εσείς οι παπάδες σταυρώσατε το Χριστό, αν κατέβαινε πάλι στη γης, εσείς θα τον ξανασταυρώνατε''
Από το «Χριστός ξανασταυρώνεται» του Νίκου Καζαντζάκη
Ζούμε μέρες περίεργες. Μέρες που σπέρνουν μίσος και θα θερίσουν θύελλες. Άνθρωποι κυνηγημένοι από τους πολέμους και το μίσος, προσπαθούν να γλιτώσουν με όποιο μέσο μπορούν. Στην προσπάθειά τους αυτή πολλοί πεθαίνουν με φρικτό τρόπο. Μανάδες πνίγονται με τα παιδιά στην αγκαλιά τους και η ελληνική κοινωνία χύνει κροκοδείλια δάκρυα ρίχνοντας τις ευθύνες σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον εαυτό της. Όσοι από τους κυνηγημένους κατορθώσουν να περάσουν στη χώρα μας ζωντανοί, έχουν να αντιμετωπίσουν ένα άλλο μίσος, το μίσος των εγχώριων "νοικοκυραίων" που μπορεί να νομίζουν κιόλας πως είναι Χριστιανοί. Και γιατί να μην το νομίζουν άλλωστε αν οι παπάδες τους είναι σαν κι αυτόν τον παπά στο δημοτικό συμβούλιο Σκύδρας, που σαν ένας άλλος παπα-Γρηγόρης από το «Χριστός ξανασταυρώνεται» του Καζαντζάκη καλεί τους ντόπιους να αντισταθούν στην εισβολή των «λαθραίων».
To OXI της νέας (ακρο)δεξιάς
Τελικά, όπως φαίνεται, υπάρχουν πολλά ΟΧΙ. Υπάρχει το «δεν γίνεται να μην πω ΟΧΙ» του Ιωάννη Μεταξά που συνέχισε να κρατά στις φυλακές και στα ξερονήσια εκατοντάδες Έλληνες κομμουνιστές για να τους παραδώσει στους Γερμανούς εισβολείς ώστε να τους χρησιμοποιούν αυτοί ως ομήρους και αναλώσιμο είδος για εκτελέσεις-αντίποινα. Αυτή είναι, φαίνεται, η αντίληψη που έχει ένας φασίστας περί εθνικής εθνότητας. Υπάρχει το αυθόρμητο, υπερήφανο και αδιαπραγμάτευτο ΟΧΙ του ελληνικού λαού που ανέβηκε στα βουνά της Πίνδου με κύριο όπλο το αίσθημα πως επρόκειτο για έναν δίκαιο αγώνα. Υπάρχει το ΟΧΙ του Άρη Βελουχιώτη και του ΕΑΜ που δεν μπορούσαν να ανεχθούν την υποδούλωση του ελληνικού λαού στους Γερμανούς κατακτητές, την ώρα που οι «αφεντάδες» του, η πολιτική ηγεσία μαζί με το βασιλιά είχαν φύγει τρέχοντας στο Κάιρο για να γλιτώσουν και να οργανώσουν από εκεί τις δολοπλοκίες τους προκειμένου να επιστρέψουν στην εξουσία μόλις αποχωρήσουν οι Γερμανοί.
Υπάρχουν, επίσης, πολλοί τρόποι να δει κανείς το ΟΧΙ. Άλλοι το είδαν ως έναν αγώνα για ελευθερία και εθνική αξιοπρέπεια. Άλλοι το είδαν ως μάχη εναντίον του φασισμού και του ναζισμού. Άλλοι, όπως η σημερινή υπουργός Παιδείας, το είδαν κάπως αλλιώς, ως ευκαιρία να μιλήσουν για το λαϊκισμό, τον ατομικισμό και την αποξένωση του ανθρώπου (!). Άλλοι, όπως η υφυπουργός Εργασίας, το είδαν ως ευκαιρία να μιλήσουν για τα καλά του εθελοντισμού (!). Πάλι καλά που δεν μίλησε και για το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Είναι δυνατόν ένας υπουργός Παιδείας στο διάγγελμά του για την 28η Οκτωβρίου να μην αναφέρεται καθόλου στο φασισμό και το ναζισμό, τα δύο εγκληματικά κινήματα που αιματοκύλισαν τον κόσμο προκαλώντας το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο; Μπορούμε να φανταστούμε έναν υπουργό κάποιας από τις συμμαχικές χώρες που πολέμησαν ενάντια στον Άξονα, να μην κάνει ειδική αναφορά στο φασισμό και στο ναζισμό; Θα μπορούσαμε να φανταστούμε κάποιον υπουργό από τις Βαλτικές χώρες και από την Ουγγαρία του Όρμπαν, χώρες συνεργάτες των Γερμανών Ναζί. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε τους φασίστες του Σαλβίνι και τους Έλληνες χρυσαυγίτες. Δεν περιμέναμε όμως ποτέ, ότι υπουργοί μιας ελληνικής κυβέρνησης θα έβγαζαν διαγγέλματα για τον μεγάλο πόλεμο χωρίς να αναφέρονται στο φασισμό και το ναζισμό.
Τετάρτη 06/11/19 (αναβολή από 30/10) το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας στο Συμβούλιο της Επικρατείας
Η διαδικασία εκδίκασης της προσφυγής συλλόγων και πολιτών κατά της ΜΠΕ και των όρων για την οριοθέτηση με έργα διευθέτησης (στην πραγματικότητα έργα εγκιβωτισμού και τσιμεντοποίησης) του Μεγάλου Ρέματος, αναβλήθηκε για τις 6 Νοεμβρίου.
Αρχικά επρόκειτο να εκδικαστεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας αύριο, 30/10/2019
Δελτίο Τύπου 22/10/19
«ΑΝΤΙΠΛΗΜΜΥΡΙΚΑ» ΣΤΗ ΡΑΦΗΝΑ:
104 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ «ΠΝΙΞΟΥΝ» ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΤΟ ΤΣΙΜΕΝΤΟ
(και όχι μονο)
Η διαδικασία εκδίκασης της προσφυγής συλλόγων και πολιτών κατά της ΜΠΕ και των όρων για την οριοθέτηση με έργα διευθέτησης (στην πραγματικότητα έργα εγκιβωτισμού και τσιμεντοποίησης) του Μεγάλου Ρέματ ος, αναβλήθηκε για τις 6 Νοεμβρίου.
Αρχικά επορόκειτο να εκδικαστεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας αύριο, 30/10/2019
Η απόφαση εγκιβωτισμού 15 χιλιομέτρων φυσικού ρέματος που στο μεγάλο μήκος του διέρχεται μόνο από αγροτικές και εκτός σχεδίου πόλης εκτάσεις, προκαλεί τεράστια ερωτηματικά.
ΤΟ ΕΡΓΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΠΛΗΜΜΥΡΙΚΟ
Το έργο βαφτίζεται «αντιπλημμυρικό» ενώ δεν ενοχλεί κανένα αυθαίρετο, αυξάνει την πλημμυρική παροχή και την ταχύτητα του νερού μέσα στην πόλη της Ραφήνας και είναι σχεδιασμένο για πολύ μικρότερες πλημμύρες από αυτές που επιβάλλει η σύγχρονη επιστημονική πρακτική.
Ιδού κάποια από τα εγκλήματα του έργου:
Το ΟΧΙ του λαού
Στην ιστοσελίδα atexnos.gr διαβάσαμε ένα κείμενο του Ηρακλή Κακαβάνη για ένα άγνωστο ποίημα του Κώστα Βάρναλη και το αναδημοσιεύουμε.
Το ποίημα «Το ΟΧΙ του λαού» είναι ένα από τα άγνωστα ποιήματα του Κώστα Βάρναλη που βρήκα στο αρχείο του ποιητή και δημοσίευσα στο βιβλίο μου «Ο άγνωστος Βάρναλης και 19 αδημοσίευτα ποιήματα». Το ποίημα στο αρχείο είναι άτιτλο, εμπνευσμένο από το ΟΧΙ και τους αγώνες του λαού. Τον τίτλο τον έδωσε η επιμελήτρια του αρχείου Θεανώ Μιχαηλίδου. Όπως φαίνεται στη φωτογραφία που συνοδεύει την ανάρτηση στο κάτω μέρος του χειρογράφου υπάρχει η λέξη ΟΧΙ. Το πιθανότερο ότι είναι η ετυμηγορία του ποιητή για μη δημοσίευση του ποιήματος.
Το ΟΧΙ του λαού
Ποιος είναι κείνος ο λαός, που λέει στους ξένους «όχι»
και που κρατάει κατάκορφα της λεφτεριάς τη λόχη
κι όντας οι λίγοι αφέντες του, που τον διαφεντεύγουν
τον παρατάν μεσοστρατίς και ασκώνονται και φεύγουν;
Ποιος είναι κείνος ο λαός, που στάθηκε λιοντάρι,
όντας του πέσανε μαζί δυο κολοσσοί κουρσάροι
κι από τα ξένα οι αφέντες του, αντί να τον βοηθήσουν,
τα φκιάνανε με τον Οχτρό για να ξαναγυρίσουν.
Ποιος είναι κείνος ο λαός, που πάντα προδομένος
πολέμαγεν αβόηθητος, ξυπόλυτος, δεμένος
και θάμπωνε τον ουρανό, τη γη και τα πελάη
κι ο πιο μεγάλος φάνταζε μικρός σ’ αφτόνε πλάι;
Ποιος είναι κείνος ο λαός, που με καρδιά τσελίκι
πολέμαγε για λεφτεριά και πέθαινε για νίκη
μα τούχωναν μπαμπέσικα, τη μαχαιριά στην πλάτη
του ξένου η αρπάχτρα κάκητα, του ντόπιου η δόλια απάτη;
Χαράματα 28ης Οκτωβρίου
"Στις τρεις και μισή μια φωνή μέσα από το τηλέφωνο με ξύπνησε: «Έχουμε πόλεμο». Τίποτε άλλο, ο κόσμος είχε αλλάξει. Η αυγή, που λίγο αργότερα είδα να χαράζει πίσω από τον Υμηττό, ήταν άλλη αυγή: άγνωστη" Γιώργος Σεφέρης, Μέρες Γ'
Δύσκολη η ανάγνωση της ιστορίας και πολλές φορές πολλαπλές οι αναγνώσεις της. Μερικές φορές είναι προτιμότερο να αναφέρουμε μόνο τα γεγονότα και να αφήνουμε τον αναγνώστη να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του. Αυτό θα κάνουμε σήμερα. Προσπαθώντας να φωτίσουμε τα γεγονότα που συνέβησαν τη νύχτα της 27ης προς 28η Οκτωβρίου του 1940, θα αφήσουμε να μιλήσουν οι πρωταγωνιστές εκείνης της ημέρας. Θα διαβάσουμε αποσπάσματα από το ημερολόγιο του Ιταλού πρέσβη Gracci. Θα διαβάσουμε τις «Μέρες Γ’» του Γιώργου Σεφέρη, που υπηρετούσε εκείνη την εποχή ως προϊστάμενος της Διεύθυνσης Εξωτερικού Τύπου του Υφυπουργείου Τύπου και Τουρισμού. Θα διαβάσουμε αποσπάσματα από τη συζήτηση μεταξύ του Ιωάννη Μεταξά και των διευθυντών και αρχισυντακτών του αθηναϊκού τύπου στις 30/10/1940, μια συζήτηση που έγινε σε απόρρητο χαρακτήρα στο Γενικό Στρατηγείο. Θα διαβάσουμε, τέλος, την ανοικτή επιστολή του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη, προς τον ελληνικό λαό τρεις ημέρες μετά την εισβολή των Ιταλών, στις 31 Οκτωβρίου 1940. Ο Ζαχαριάδης, κρατούμενος ήδη από το Σεπτέμβριο του 1936 από το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά, καλούσε με την επιστολή αυτή τον ελληνικό λαό να αντισταθεί στην ιταλική εισβολή με κάθε τρόπο. Ας σημειώσουμε εδώ πως ο Ζαχαριάδης, όπως και εκατοντάδες άλλοι Έλληνες πολιτικοί κρατούμενοι που κρατούνταν σε φυλακές ή ήταν εξόριστοι, με την εισβολή των Γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, παραδόθηκαν από τους Έλληνες δεσμώτες τους στους Γερμανούς κατακτητές.
Ας αρχίσουμε όμως την ανάγνωση της ιστορίας. Από το ημερολόγιο του Gracci διαβάζουμε:
Ζητείται ανθρωπιά
Το προσφυγικό ζήτημα είναι το δεύτερο crash test της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας με το ακροδεξιό κομμάτι της βάσης της. Ήδη, με την άτακτη υποχώρηση και συμμόρφωσή της στο θέμα της ονομασίας της Βόρειας Μακεδονίας, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει εκτεθεί στο μη ευκαταφρόνητο ακροδεξιό ακροατήριό της. Τώρα, στο προσφυγικό ζήτημα, τα πράγματα αναμένονται να είναι ακόμη πιο σοβαρά, καθώς οι σκοταδόψυχοι ξενόφοβοι οπαδοί της φαίνονται αμετακίνητοι στις απάνθρωπες και επικίνδυνες θέσεις τους και δε χάνουν την ευκαιρία, όπως στα Βρασνά, να το αποδεικνύουν. Θυμόμαστε ακόμη την εμετική ανακοίνωση της ΟΝΝΕΔ Πεντέλης πού, με αφορμή την επικείμενη μεταφορά προσφύγων στο «Αμαλία Φλέμινγκ», βρήκε την ευκαιρία να ξεβράσει ρατσιστικό οχετό και γελοίες έως επικίνδυνες απόψεις. Η ΝΔ καταδίκασε και τιμώρησε τους συντάκτες της ανακοίνωσης. Εκτίθεται η ΝΔ απέναντί τους, εκτίθενται και αυτοί με τις πράξεις τους και δεν αποκλείεται και η ρήξη μεταξύ τους ιδιαίτερα αν η ΝΔ κινηθεί προς τη γραμμή Μέρκελ παρά προς τη γραμμή Όρμπαν και Σαλβίνι. Ίσως, μάλιστα, αυτό να είναι και ένα κέρδος για την ελληνική κοινωνία, γενικότερα. Και με αυτό εννοούμε πως ίσως είναι καλύτερα να ξεχωρίσουν από την παράταξη της ΝΔ τα επικίνδυνα απάνθρωπα ανθρωποειδή, ώστε να μετρηθούν και να βρεθούν απέναντι από τους υπόλοιπους Έλληνες, χωρίς να έχουν την ευκολία της στήριξής τους από ένα μεγάλο κυβερνητικό κόμμα.
Γραμματικό. Η ντροπή μίας ολόκληρης χώρας
Η Αττική υπήρξε –ήδη από την αρχαιότητα- η μήτρα της τραγωδίας, με τον ίδιο τρόπο που αποτελεί και τη γενέθλια γη της κωμωδίας. Ο βραχώδης Αττικός τόπος, από την αρχαιότητα υπήρξε το φυσικό σκηνικό της συνύπαρξης και άνθησης των δύο βασικών ειδών της ερμηνευτικής τέχνης του θεάτρου.
Η παράδοση που γεννήθηκε τότε, συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τόσο στην Τέχνη, όσο και στην αληθινή ζωή. Ζούμε το (Αττικό επίσης) παράδοξο, η Ζωή να μιμείται την Τέχνη. Να την αντιγράφει και να την καθιστά πρότυπο της. Να ενσωματώνει στην εμπειρία των ζώντων το δίπολο «Ύβρις – Νέμεσις» με τέτοιο τρόπο που να είναι σαν να θέλει να δοκιμάσει τους «εχέφρονες» ανθρώπους, μέχρι ποιου σημείου θα κλιμακώσουν την Ύβρη και αν ποτέ θα καταλάβουν το μάθημα που θα τους διδάξει η πάντα επερχόμενη –λόγω της ύβρεως τους- Νέμεσις.
Μέχρι σήμερα, παρακολουθούμε μία μαζική καταστροφή να εξελίσσεται στην ανατολική Αττική. Ένας κλοιός από τερατώδη εγχειρήματα, όπως ο Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων στο Γραμματικό, τα διάσπαρτα θηριώδη Κέντρα Επεξεργασίας Λυμάτων, τα τσιμεντένια κουφάρια της κληρονομιάς του 2004, τα εκτεταμένα οδικά έργα και συγκοινωνιακές παρεμβάσεις κλίμακας (μεγέθυνση λιμανιών και αντίστοιχη κλιμάκωση υποδομών) περισφίγγει την Αττική. Αυτός ο απαίσιος κλοιός αναπτύσσεται δίχως να υπολογίζει το πολιτιστικό, το κοινωνικό, το περιβαλλοντικό κόστος. Διατεταγμένες μελέτες, συνταχθείσες με τη μέθοδο copy/paste, παράγουν δεδομένα απαλλακτικά για τα εγκλήματα που σχεδιάζονται. Τα σχέδια τους αγνοούν προκλητικά την διαχρονικότητα των μακάβριων επιπτώσεων τους στη ζωή και τον τόπο .
Το τρίλημμα της Δευτέρας
Ποια μεγάλη προσωπικότητα από το χώρο του θεάματος και του πολιτισμού θα δουλεύει στην ΕΡΤ αμισθί και θα πληρώνεται από τη Βουλή των Ελλήνων;
α) Η Βίκυ Φλέσσα
β) Ο Michael Jackson
γ) Μη λέτε σαχλαμάρες. Αντί να την ευγνωμονούμε για το πολιτιστικό της έργο, της κάνουμε και κριτική. Χάρη μας κάνει που ασχολείται μαζί μας , αμισθί μάλιστα
Η απάντηση στο βίντεο που ακολουθεί
Η προβολή για τη φυσική αποκατάσταση των ρεμάτων, συγκέντρωσε το ενδιαφέρον
Δελτίο τύπου της Κινησης για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος
Το έντονο ενδιαφέρον του κόσμου της Ραφήνας προσέλκυσε εχθές 19/10 η προβολή που διοργανώθηκε από την Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Η προβολή είχε θέμα την «Φυσική Αποκατάσταση Ρεμάτων», μιας δουλειάς επιστημόνων του Πανεπιστημίου της Οκλαχόμα. Στην προβολή παρουσιάστηκε με πολύ απλό τρόπο γιατί το δίλλημα «τσιμεντοποίηση ρεμάτων ή πλημμύρες» είναι πλαστό, από τη στιγμή που υπάρχουν τρόποι διαχείρισης και αποκατάστασης των ρεμάτων μας που είναι και αποτελεσματικότεροι και φιλικοί προς το περιβάλλον. Παρουσιάστηκαν παραδείγματα μεθόδων οικο-μηχανικής διαχείρισης, που εδώ και δεκαετίες εφαρμόζονται όχι μόνο στο εξωτερικό, αλλά και σε ορεινές κοίτες ρεμάτων της Ελλάδας από τις δασικές υπηρεσίες και οι οποίες δυστυχώς έχουν υποσκελιστεί από τα εργολαβικά συμφέροντα.
Απογοητευτική ήταν η στάση του Δημάρχου κ.Μπουρνούς, ο οποίος, ενώ βρισκόταν στο χώρο της εκδήλωσης ούτε γύρισε την πλάτη του για να ακούσει μια διαφορετική επιστημονική πρόταση πέραν της τσιμεντοποίησης που έχει υποστηρίξει ένθερμα σε όλα τα στάδια της δημόσιας διαβούλευσης. Είναι άξιο απορίας πώς ο Δήμος συντάσσεται τυφλά με προτάσεις που αποδεδειγμένα πλέον δεν είναι μονόδρομος, αρνούμενος να εξετάσει άλλες λύσεις! Και όχι μόνο αυτό!
Περισσότερα: Η προβολή για τη φυσική αποκατάσταση των ρεμάτων, συγκέντρωσε το ενδιαφέρον
Σελίδα 5 από 50
