Dance me to the end ...
Σαν σήμερα, πριν από 75 χρόνια, ο σοβιετικός στρατός απελευθερώνει το Άουσβιτς, το μεγαλύτερο κολαστήριο των Ναζί, εκεί όπου βρήκαν μαρτυρικό θάνατο πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι, στη μεγάλη πλειοψηφία τους Εβραίοι
Από αυτή τη φρίκη είναι εμπνευσμένο το πασίγνωστο τραγούδι του Leonard Cohen “Dance me to the end of love”. Γιατί το τραγούδι αυτό δεν είναι ένα τραγούδι για εραστές. Είναι ένα τραγούδι που κρύβει μέσα του όλη τη φρίκη ενός επιστημονικά οργανωμένου εγκλήματος, τόσο οργανωμένου και τόσο ψυχρού που το κάνει ακόμη πιο φρικτό. Όπως διηγήθηκε κάποτε ο Leonard Cohen « ... το συγκεκριμένο τραγούδι ήρθε για μένα επειδή γνώριζα ή άκουγα ότι δίπλα στα κρεματόρια, σε κάποια στρατόπεδα θανάτου υπήρχε μία ομάδα μουσικών, που αποτελούνταν από ένα κουαρτέτο εγχόρδων, οι οποίοι υποχρεώνονταν να παίζουν κάθε φορά που εξελισσόταν η διαδικασία αυτής της φρίκης. Και αυτούς τους ανθρώπους που έπαιζαν, τους περίμενε η ίδια τρομακτική μοίρα. Και υποχρεώνονταν να παίζουν κλασική μουσική, την ώρα που οι συγκρατούμενοί τους θανατώνονταν και καίγονταν …»
Ευκαιρία για τον τόπο και όχι για κερδοσκοπία
Στις 30/10/2019 εκδόθηκε από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, τη Γενική Γραμματεία Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων και τη Γενικά Διεύθυνση Δασών και Δασικού Περιβάλλοντος, η πρόσκληση για την υποβολή πρότασης στο πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξηε 2014-2020, στα πλαίσια του Μέτρου 8 (Επενδύσεις για την ανάπτυξη Δασικών Περιοχών και για την βελτίωση της βιωσιμότητας των δασών. Ειδικότερα στα οριζόμενα από το ΥΠΟΜΕΤΡΟ 8.3: «Πρόληψη ζημιών σε δάση εξαιτίας δασικών πυρκαγιών, φυσικών καταστροφών και καταστροφικών συμβάντων»
Η πρόσκληση απευθύνεται στις δασικές υπηρεσίες της χώρας και τους δήμους που είναι κάτοχοι ή διαχειριστές δασικών εκτάσεων (περιλαμβάνονται και ενώσεις δήμων). Στο δημοτικό συμβούλιο Ραφήνας (και Πικερμίου) , στις 30/1/2020, πρόκειται να συζητηθεί το θέμα της λήψης απόφασης περί υποβολής πρότασης στο ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (ΠΑΑ) 2014-2020, ΜΕΤΡΟ 8: «ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΔΑΣΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ» ΥΠΟΜΕΤΡΟ 8.3: «Πρόληψη ζημιών σε δάση εξαιτίας δασικών πυρκαγιών, φυσικών καταστροφών και καταστροφικών συμβάντων»
Το αντικείμενο της πρόσκλησης, επιγραμματικά αναλύεται σε δράσεις πρόληψης και προστασίας έναντι κινδύνων όπως:
- οι πυρκαγιές,
- οι παθογόνοι οργανισμοί,
- τα πλημμυρικά φαινόμενα.
Mamba out...
What a journey this has been. Setting this mark is a huge honor. I’m aware of Father Time’s curfew.
(Η κατακλείδα του κειμένου του Kobe Bryant στο The Player's Tribune στις 15/12/2014, όταν ξεπέρασε τον Michael Jordan στην NBA’s all-time scoring list)
Εχθρός του λαού
Στον «εχθρό του λαού», το συγκλονιστικό έργο του Ερρίκου Ίψεν, ο γιατρός Τόμας Στόκμαν ανακαλύπτει ότι τα νερό των ιαματικών πηγών της πόλης του, τα οποία επισκέπτονται χιλιάδες τουρίστες, είναι μολυσμένα από τα γειτονικά εργοστάσια. Αποφασίζει, λοιπόν, να δημοσιοποιήσει το γεγονός γράφοντας ένα άρθρο και ενημερώνοντας την τοπική εφημερίδα, η οποία το δημοσιεύει. Ο Στόκμαν πίστεψε πως, υπερασπιζόμενος το κοινό συμφέρον, θα είχε την πλειοψηφία του λαού με το μέρος του. Δυστυχώς γι αυτόν, όμως, βρίσκεται αντιμέτωπος με όλους. Μόλις η πολιτική ηγεσία και ο εκδότης της εφημερίδας, αντιλαμβάνονται το κόστος της αποκάλυψης αυτής, αποφασίζουν να συνεργαστούν προκειμένου να κουκουλώσουν το θέμα. Στην ανοιχτή συνέλευση που καλεί ο γιατρός, οι κάτοικοι της πόλης, είτε από ιδιοτέλεια είτε παρασυρμένοι από την προπαγάνδα των αρχών, αρνούνται να υποστηρίξουν τον γιατρό. Έτσι κι αλλιώς, όλοι επωφελούνταν από το μολυσμένο νερό – άσχετα αν αυτό τους σκότωνε σιγά σιγά. Αυτό δεν το έβλεπαν. Δεν ήξεραν ή δεν ήθελαν να το δουν. Έτσι, ο γιατρός γίνεται αποσυνάγωγος και «εχθρός του λαού». Αντιλαμβάνεται πως «όλες οι πηγές της πνευματικής μας ζωής, ολόκληρη η αστική κοινωνία, βουλιάζουν σε έναν βούρκο πανούκλας και ψευτιάς… ότι όλη η ανθηρή κοινωνία τρέφεται από ’να ψέμα». Αντιστέκεται, τελικά, μόνος του αναφωνώντας: «Ο πιο δυνατός άνθρωπος του κόσμου είναι ο πιο μόνος του».
Το συγκλονιστικό έργο του Ίψεν, μας θύμισε η υπόθεση του ιχθυολόγου Χρήστου Λοβέρδου-Στελακάτου ο οποίος, προβαίνοντας σε σημαντικές καταγγελίες εναντίον της εταιρεία όπου εργαζόταν, αντιμετώπισε από αυτήν μια τρομερή επίθεση που απειλεί να τον εξοντώσει.
Always Look on the Bright Side of Life
Έφυγε χθες από τη ζωή ο Terry Jones, ένας από τους μοναδικούς και αξεπέραστους Monty Python. Ήταν ο σκηνοθέτης της ταινίας «Monty Python and the Holy Grail» (μαζί με τον Τέρι Γκίλιαμ) και των ταινιών The Life Of Brian και The Meaning Of Life. Εκτός από σκηνοθέτης, άφησε το στίγμα του και ως ηθοποιός ερμηνεύοντας στις ταινίες των Monty Python ακραίους χαρακτήρες όπως ο λαίμαργος Mr Creosote, αλλά, κυρίως, γυναίκες μέσης ηλικίας όπως η μητέρα του Brian στο βλάσφημο αριστούργημα The Life Of Brian.
Το χιούμορ είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο και η αίσθησή του είναι ένας αναμφισβήτητος δείκτης ευφυΐας. Μόνο όσοι έχουν αντιληφθεί σε όλη του την έκταση το παράλογο αυτής της ίδιας της ζωής, είναι σε θέση να κάνουν πλάκα με τα πάντα, από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο. Και αυτό ακριβώς κατάφεραν οι Monty Python. Έπαιζαν με τις λέξεις, έπαιζαν με τις συμβάσεις, έπαιζαν με τον καθωσπρεπισμό, έπαιζαν με την εξουσία. Γελούσαν με τη ζωή και περιφρονούσαν το θάνατο. Στην κηδεία του Graham Chapman, του πρώτου μέλους των Monty Python που πέθανε, αυτοί τραγουδούσαν για τη "φωτεινή πλευρά της ζωής". Το χιούμορ τους είναι ανατρεπτικό, ισοπεδωτικό, μαύρο, σουρεαλιστικό και ιδιαίτερο. Και γι' αυτό δεν είναι για όλους. Γιατί είπαμε. Το χιούμορ είναι πολύ λεπτή υπόθεση
Σαν χθες, σαν σήμερα, σαν αύριο, όπως πάντα
«Η αξιοκρατία και η αξιολόγηση αποτελούν αδιαπραγμάτευτες προτεραιότητες», διεμήνυσε από την Ηλεία ο πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης» μας πληροφορούσε η «έγκυρη και απροκατάληπτη» Καθημερινή στις 13/6/2019, σε ρεπορτάζ που ακολουθούσε την προεκλογική εκστρατεία του νυν πρωθυπουργού
Στις 18/7/19, στο twitter (αναδημοσίευση από το ΒΗΜΑ) ο υπέρμαχος της αξιοκρατίας πρωθυπουργός δήλωνε «Προχωρήσαμε χωρίς καμία καθυστέρηση στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού με αξιοκρατικά κριτήρια και στη δημιουργία μιας πιο λειτουργικής και λιγότερο δαπανηρής δομής» αναφέρει σε ανάρτησή του στο twitter ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και προσθέτει: «Γιατί πιστεύουμε πως το κράτος πρέπει πρωτίστως να μπορεί να υπηρετεί με αποτελεσματικότητα τους πολίτες».
«Αξιοκρατία παντού, αξιολόγηση παντού. Θα προχωράνε οι καλύτεροι ανάλογα με τη δουλειά τους και ανάλογα με τις ικανότητές τους. Αυτό χρειάζεται η ελληνική κοινωνία». Υπογράμμιζε ο «μαχητής της αξιοκρατίας Κ. Μητσοτάκης στην Ναυτεμπορική, ήδη από τον Μάιο του 2017
Σύμφωνα λοιπόν με τα όσα προέκρινε ως θετικά και επιθυμητά, τόσο από την κυβέρνηση του όσο και από το σύνολο της κοινωνίας, οι δημοσιογράφοι αποτελούν τους αξιότερους να οργανώσουν και να διεκπεραιώσουν το κυβερνητικό έργο στη χώρα. Άλλωστε προς τι ο σχηματισμός μίας εντελώς δημοσιογραφικής κυβέρνησης; Και είναι πράγματι αντικείμενο μελέτης (case study) το σχήμα που προτίμησε ο Κ. Μητσοτάκης να διοικήσει τη χώρα, που θυμίζει περισσότερο πρακτορείο ειδήσεων ή γιγάντιο γραφείο τύπου, παρά κυβερνητική δομή. Από τα «πυρηνικά μέλη» της κυβέρνησης έως τα στελέχη της εξουσιαστικής μηχανής αναφέρονται (μέχρι σήμερα 22/1/2020) τα παρακάτω πρόσωπα
Ετεροχρονισμένο
Σήμερα, το Δεύτερο Πρόγραμμα μεταδίδει απευθείας από το Μέγαρο Μουσικής τη συναυλία που είναι αφιερωμένη στο Θάνο Μικρούτσικο. Ακούμε το πιάνο και ξέρουμε πως για πρώτη φορά δεν παίζει αυτός. Θυμόμαστε με νοσταλγία το μοναδικό τρόπο με τον οποίο ερμήνευε τους εφτά νάνους στο S/S Cyrenia, το ελαφρύ του ψεύδισμα και το κούνημα του κεφαλιού. Θυμώνουμε με τον εαυτό μας που δεν ήταν στην τελευταία μεγάλη συναυλία που έδωσε στο θέατρο Βράχων του Βύρωνα. Για άλλη μια φορά αναβάλλαμε, για άλλη μια φορά δεν προλάβαμε. Χαμογελάμε με την αμηχανία που προκάλεσε στους νεοφιλελεύθερους κυνικούς η αγάπη που εκδήλωσε ο κόσμος στο πρόσωπο του και θυμόμαστε με απορία και περιφρόνηση το παραληρηματικό άρθρο του Χωμενίδη στην πάλαι ποτέ εφημερίδα των ΝΕΩΝ. Ώσπου κάποια στιγμή παίζουν το ένα μετά το άλλο, τα δύο μεγάλα ζεϊμπέκικα που έγραψε ο Θάνος, το "Ερωτικό" και τη "Ρόζα". Και τα δύο σε στίχους του μεγάλου ποιητή Άλκη Αλκαίου. Κάπου εκεί σταματούμε να σκεφτόμαστε ο,τιδήποτε άλλο και μόνο ακούμε
«Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί»
Οι δικοί μας Βράχμα, Βισνού και Σίβα. Το trimurti της Αττικής συμφοράς
Η χωματερή ετοιμάζεται να λειτουργήσει σε όλη της την αποκρουστική μεγαλοπρέπεια. Τι και αν ο Πατούλης διατείνεται πως «Η Αττική δεν αντέχει άλλο να θάβει σκουπίδια»; Ο ίδιος είναι που στέλνει τα μηνύματα εκκίνησης της καταστροφής. Στο πνεύμα των δύο προκατόχων του, από τη μία προσποιείται την πενθούσα Περσεφόνη και από την άλλη «το τερματίζει» με δοκιμαστικές και κανονικές λειτουργίες του σκουπιδότοπου.
Ακόμα και αν έκαναν βαφτίσια, με ένα Υ να διώχνει το Α από το αρκτικόλεξο που οροθετεί την έρημο που σχεδιάζουν για την ανατολική Αττική, παραδέχονται πως ο ΧΥΤΑ που ετσιθελικά αποφάσισε ο Σγουρός και ολοκλήρωσε η Δούρου, θα λειτουργήσει με Πατούλη στο τιμόνι.
Στην αλατόμητη φύση της βορειοανατολικής Αττικής,
πάνω σε ρέμα που εκβάλει στον πολύπαθο νότιο Ευβοϊκό,
πάνω από αρχαιολογικούς χώρους,
με το μνημείο των θυμάτων που της τραγωδίας του Ήλιος να υποδέχεται τα σκουπίδια στην πύλη του σκουπιδότοπου
το έγκλημα οδεύει προς την ολοκλήρωση του.
Μέγα μάθημα αυτό που αποτελεί αρχή του ολοκληρωτισμού και του φασισμού, τον οποίο τελικά υπηρετούν με τις πράξεις τους. Πως όλοι είναι ίδιοι. Τρία πρόσωπα σε ένα.
Σγουροπατουλοδουραίοι, ένα trimurti, σαν την τριάδα των θεών: Βράχμα, τον δημιουργό, Βίσνου, τον συντηρητή, και Σίβα, τον καταστροφέα.. Τι κι αν και οι τρείς ήταν τελικά γνήσια αντίγραφα του Σίβα. Του ελληνικού αφανιστή
Περισσότερα: Οι δικοί μας Βράχμα, Βισνού και Σίβα. Το trimurti της Αττικής συμφοράς
Αμετανόητα απάνθρωποι
Δεξιός, χωρίς ισχυρή δόση φιλοτομαρισμού και απανθρωπιάς, δεν νοείται. Και οι πολιτικοί της Νέας Δημοκρατίας δεν αμελούν σε κάθε ευκαιρία να επιβεβαιώνουν τη διαπίστωση αυτή. Δεν έχουν περάσει πολλές ημέρες από τότε που 12 πρόσφυγες πνίγηκαν ανοιχτά των Παξών. Ευρισκόμενος στο πάνελ τηλεοπτικής εκπομπής του ΑΝΤ1 ο φερόμενος ως υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης, αντί να σιωπήσει μια φορά, τουλάχιστον μπροστά στο θάνατο, εξαπέλυε τις γνωστές εμετικές απόψεις του: «Φανταστείτε πόσο καλά προετοιμασμένοι είναι που γνώριζαν ότι λειτουργεί και το 112 και πήραν τηλέφωνο. Έχουμε πέσει θύματα ομαδικής προσπάθειας αλλοίωσης της χώρας αλλά θα το αντιμετωπίσει η κυβέρνηση!». Ούτε μπροστά στο θάνατο δεν νιώθει ντροπή ο ανερμάτιστος περιφερόμενος σαλτιμπάγκος.
Σήμερα πήρε σειρά ένας άλλος γνωστός περήφανος δεξιός, ο Άρης Πορτοσάλτε. Μπορεί ο Άρης να μην έχει γίνει ακόμη βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας καθώς όπως φαίνεται είχαν προτεραιότητα οι δύο άλλοι συνάδελφοί του στον ΣΚΑΪ, είμαστε σίγουροι όμως ότι δεν θα αργήσει και η σειρά του. Και για να μην αργήσει πολύ, ο Άρης φροντίζει να συντηρεί τη δημόσια εικόνα του με δηλώσεις που ξεχειλίζουν από αναλγησία και απανθρωπιά. Ούτε λίγο ούτε πολύ, σε εκπομπή του ΣΚΑΪ, υποστήριξε πως «Αν δεν θέλουμε να πνιγεί κανείς θα έρχονται όλοι στην Ελλάδα» και συνέχισε: «Όταν σε πιάνει ο ανθρωπισμός να μην πνιγεί κανείς, τελείωσε το θέμα … Να μην υποκρινόμαστε … Αν δεν θέλουμε να πνιγεί κανείς θα έρχονται όλοι στην Ελλάδα … Τελειώσαμε».
O Άδωνις χλευάζει και αδιαφορεί μπροστά στο θάνατο ανθρώπων και ο Άρης προτείνει ανοιχτά και ξεκάθαρα να κάνουμε στην άκρη τον ανθρωπισμό μας και να αφήσουμε τους ανθρώπους να πνίγονται. Κανείς όμως από τους δύο δεν ξεπερνά τον Θάνο Πλεύρη, ο οποίος εισηγείται την εκτέλεση όσων προσφύγων προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα. Σε εκδήλωση του ακροδεξιού περιοδικού Patria το 2011, ο Πλεύρης δήλωνε πως δύο είναι οι τρόποι αντιμετώπισης της μετανάστευσης: η φύλαξη των συνόρων και τα “αντικίνητρα” παραμονής των μεταναστών στη χώρα.
Σελίδα 5 από 57
