Δημοτικές χρεώσεις για προσωπικές επιλογές;
Στις 26/8/2020, ο δήμαρχος Ραφήνας, διακατεχόμενος από «ιερή αγανάκτηση», ανάρτησε στο facebook την παρακάτω φωτογραφία, συνοδευμένη με σχετικό σχόλιο, στο οποίο έκανε λόγο για «προσωπική επιλογή» μέτρων που έλαβε, αλλά «με ευθύνη της διοίκησης» !!!!
Αρχικά να σημειώσουμε εδώ, πως μας εκπλήσσει η «μεταφυσική» αντίστιξη, όπου ένας δήμαρχος επιλέγει προσωπικά τα μέτρα που θα λάβει, δίχως όμως να φέρει την ευθύνη, ούτε για αυτά τα ίδια ούτε για την υλοποίηση τους. Την ευθύνη φέρει (κατά τον ανεύθυνο κατά δήλωση του) δήμαρχο, η απρόσωπη «διοίκηση». Έτσι, υπεύθυνη και αρμόδια, είναι κάποια απρόσωπη και απροσδιόριστη δύναμη, με το ασαφές όνομα «διοίκηση». Ο (ανεύθυνος κατά δήλωση του) δήμαρχος, ούτε είναι μέρος της διοίκησης, ούτε και φέρει ευθύνη για όσα αυτή πράττει (!!!). Ούτε βέβαια και για τις προσωπικές του επιλογές.
Αποχαιρετώντας το καλοκαίρι
Η Janis Joplin υμνεί το καλοκαίρι, ενώ οι Stranglers μας λένε για το καλοκαιρινό τους όνειρο που έκανε τον κόσμο να μοιάζει υπέροχος. Η Νancy Sinatra προσφέρει το κρασί του καλοκαιριού, το πιο μεθυστικό από όλα. Η Lana del Ray τραγουδά για τη μελαγχολία του καλοκαιριού, ίσως γιατί ξέρει πως τα φιλιά του καλοκαιριού θα γίνουν χειμωνιάτικα δάκρυα όπως τραγουδά ο Elvis Presley. Οι Doors αναγγέλουν το τέλος του καλοκαιριού και οι Greenday μας ζητούν να τους ξυπνήσουμε όταν τελειώσει ο Σεπτέμβρης. O Peppino di Capri τραγουδά για τη μελαγχολία που φέρνει αυτός ο υπέροχος, αλλά προάγγελος του χειμώνα, μήνας. Έρχεται όμως η Γιοβάννα να μας επαναφέρει και να μας πει πως ο Σεπτέμβρης – και κατ΄ επέκταση κάθε στιγμή της ζωής μας – είναι καλοκαίρι όταν έχουμε αυτό που θέλουμε.
Μια όμορφη συλλογή για να αποχαιρετήσουμε σε μια βεράντα το καλοκαίρι και να υποδεχτούμε το φθινόπωρο. Με ένα ποτό, ένα τσιγάρο, μια συντροφιά … ό,τι έχει ο καθένας
Ποια είναι τελικά η Ανταποδοτική Ανακύκλωση; UPDATE 1/9/2020
Ελλάδα, Νοέμβριος 2019.
Ιδιωτική εταιρεία ανακύκλωσης συσκευασιών με παρελθόν γεμάτο καταγγελίες, έπειτα από πολυετή κόντρα με τον αρμόδιο ελεγκτικό φορέα του Δημοσίου στη διάρκεια δύο κυβερνητικών θητειών, επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο και γίνεται γνωστή σε ολόκληρο το πανελλήνιο.
Πώς;
Πρωτοκλασάτος υπουργός της κυβέρνησης συγκαλεί συνέντευξη Τύπου, ανακοινώνει πιλοτικό πρόγραμμα ανακύκλωσης με τη συμμετοχή πέντε δήμων, υιοθετεί τα βασικά σλόγκαν της εταιρείας, «υποκαθιστώντας» στην ουσία τα στελέχη της κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου και επιπλέον, εντάσσει την επιχειρηματική δραστηριότητα της εταιρείας σε έναν εθνικό περιβαλλοντικό στόχο.
(από την Εφημερίδα των Συντακτών 27.11.2019)
Ελλάδα 2019, επί κυβέρνησης Κυρ. Μητσοτάκη, που επιβεβαιώνει ότι δεν έχει… ταμπού και προκαταλήψεις στην προώθηση ιδιωτικών συμφερόντων. Βέβαια δεν έχει ούτε ταμπού ούτε προκαταλήψεις, όταν παρουσιάζει την ιδιωτική εταιρεία ως φορέα «μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα», εγκεκριμένο από το υπουργείο Περιβάλλοντος.
Ποια είναι αυτή η εταιρεία, αυτός ο «μη κερδοσκοπικός Φορέας» κατά τον ευλύγιστο, άλλοτε γραμματέα της ΚΝΕ, που σήμερα βρίσκεται επικεφαλής στο υπουργείο Εσωτερικών;
Είναι η γνωστή «Ανταποδοτική Ανακύκλωση ΑΕ», της οποίας η άδεια είχε ανακληθεί, αφού συστηματικά παρείχε πλαστά στοιχεία, όπως είχε αποκαλύψει το site aftodioikisi.gr, ήδη από το 2012.
Περισσότερα: Ποια είναι τελικά η Ανταποδοτική Ανακύκλωση; UPDATE 1/9/2020
Η εμπορευματοποίηση των απορριμμάτων και τα διαφυγόντα -από τους δήμους και τους πολίτες- κέρδη
Με την τραγική συγκυρία της απομάκρυνσης της Μανόλιας από την πλατεία του Πικερμίου, για να μπει ένας κάδος συλλογής της «Ανταποδοτική Ανακύκλωση ΑΕ», ας δούμε λίγο πιο βαθιά περί τίνος πρόκειται. Τι είναι αυτή η εταιρεία που υποκατέστησε ή αντικατέστησε ή συνεχίζει με άλλο όνομα, την ΕΕΕΑ (Ελληνική Εταιρεία Επαναχρησιμοποίησης και Ανακύκλωσης) με χαρακτηριστικό τους «μπλε κάδους».
Στο δημοτικό συμβούλιο Ραφήνας, που ψηφίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες η «συνεργασία» με τον Δήμο, οι συνοπτικές διαδικασίες που ακολουθήθηκαν δεν άφησαν περιθώρια για να φωτισθεί λιγάκι το σκοτεινό πρόσωπο της εταιρείας που κερδοσκοπεί από τα προϊόντα μειωμένης αξίας, τα οποία πετάμε ονομάζοντας τα «σκουπίδια». Μία υφαρπαγή πλούτου, από πολίτες και δήμους «απρόθυμους» να κερδίσουν από τη χρηστή διαχείριση απορριμμάτων.
Μία κατάσταση που διαρκεί χρόνια, από τότε που ξεκίνησε η ανακύκλωση στην Ελλάδα, όπως γίνεται και που συνήθως καταλήγει σε πυρκαγιές στους τόπους συγκέντρωσης (ΚΔΑΥ)
Ο Ριζοσπάστης της 19/10/2016, αφιερώνει άρθρο του με τίτλο «Σύμβαση εμπορευματοποίησης της διαχείρισης απορριμμάτων» στη δράση της «καλής εταιρείας». Επίσης το Δυτικό Μέτωπο έχει πλούσιο υλικό και πληροφορίες πάνω στους στόχους και τον τρόπο λειτουργίας του οικονομικού αυτού μοντέλου, των εταιριών διαχείρισης απορριμμάτων.
Ανάπηρη, αλαμπουρνέζικη δημοκρατία
Πλατεία Πικερμίου. Διαθέσιμη πια μόνο σε Street View από την Google
Η βαρβαρότητα, η ανυπαρξία ήθους και δημοκρατικών ευαισθησιών, είναι τα βασικότερα χαρακτηριστικά μίας δημοτικής αρχής και του επικεφαλής της, ο οποίος έχει βαλθεί να επιβάλλει την ασχήμια ως μέτρο της τοπικής αισθητικής, και τον αυταρχισμό ως μέσο διοίκησης. Επίσης το ψέμα ως μέσο επικοινωνίας και τη διασπορά «ψιθύρων» από έμμισθα όργανα του, για τη δημιουργία κλίματος.
Ζόφος, που τον ζούμε καθημερινά, σε διάφορες όψεις της τοπικής καθημερινότητας μας. Όπως χθες, στην πλατεία στο Πικέρμι, όταν -έτσι ξαφνικά- έφτασαν συνεργεία του δήμου για να ξεριζώσουν τη Magnolia grandiflora που είχε φυτευτεί πριν δεκαετίες στο «πρόσωπο» της πλατείας προς τη Λ. Μαραθώνος. Για να εγκαταστήσουν κάδο της εταιρείας Ανταποδοτική Ανακύκλωση ΑΕ. Σε ένα μέρος στο οποίο, όταν υπήρχαν μπλε κάδοι ανακύκλωσης (ΕΕΕΑ) , είχε καταντήσει αληθινή χωματερή και «καθάρισε» όταν οι κάδοι μεταφέρθηκαν αλλού.
Δημοτικοί σύμβουλοι -της μάλλον περιποιητικής και άνευρης- αντιπολίτευσης που ήταν παρόντες στην βαρβαρότητα, διαμαρτυρήθηκαν υπερασπιζόμενοι τη λογική και την νομιμότητα. Χαρακτηριστική είναι η διαμαρτυρία της Αγγ. Ξηντάρα, η οποία εστίαζε -πέρα από το θέμα αισθητικής της πλατείας- στο γεγονός πως, «ενώ η επιτροπή ποιότητας ζωής συνεδριάζει για αυτό το θέμα την Τρίτη 1η Σεπτεμβρίου 2020, ο δήμαρχος από ότι φαίνεται διατάζει (την υλοποίηση της παρέμβασης) χωρίς απόφαση»
Ούτε η ψυχολογία δεν μπορεί να το εξηγήσει
[φωτο απο https://dasamarisos.blogspot.com/2015/06/blog-post_36.html]
Τα κλαδιά της κράτησαν κάποτε ένα πανό.
Eνα απ' τα δικά μας πανό
που λένε για τη γη... που δεν είναι εμπόρευμα.
Κάποιοι δεν της το συγχώρησαν ποτέ.
Μία μανόλια (Magnolia grandiflora) μεγάλωνε στο Πικέρμι. Σημείο χαρακτηριστικό, κάτι σαν τοπόσημο, σαν landmark θα λέγαμε υιοθετώντας μία πιο τουριστική γλώσσα. Μαζί με το φοινικοειδές, την πανύψηλη Washingtonia robusta που μεγαλώνει πολλά-πολλά χρόνια, δίπλα στον φούρνο «Πρίφτη», ίσως και με τα δύο τεράστια πλατάνια της πλατείας, να αποτελούσαν δέντρα – ταυτότητες του τόπου.
Σήμερα, 29/8/2020, η Μανόλια η μεγανθής δεν υπάρχει πια. Η μεγανθής έπεσε θύμα των μικρόθυμων και μικροπρεπών. Αυτών που σχεδιάζουν βλέποντας τι τους βολεύει, ή τι τους μειώνει τις δαπάνες ή ακόμα και έτσι, χωρίς άλλη σκέψη, αλλά επιπόλαια και βιαστικά «για να ξεμπερδεύουν».
Ραφήνα: Το πάθημα δεν έγινε μάθημα - UPDATE 10/9/2020
Κυριακή 23/8/2020. Μία ζεστή μέρα ακόμα για την Αττική. Επέτειος μίας άλλης τραγωδίας, της πυρκαγιάς του 2009 που κατέστρεψε 210.000 στρέμματα δάσους, από το Γραμματικό μέχρι την Παλλήνη. Είναι Κυριακή και η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας εξέδωσε ήδη τον σχετικό χάρτη εκτίμησης κινδύνου πυρκαγιάς. Για την Αττική, ο δείκτης είναι υψηλός. Ο ενδεχόμενος κίνδυνος πυρκαγιάς βάφει την Αττική κίτρινη και ο βαθμός που της αποδίδεται είναι 3 (υψηλός). Ευτυχώς δεν είναι 4 (πολύ υψηλός), ούτε και 5 (συναγερμός), αλλά βρισκόμαστε μέσα στο ελληνικό καλοκαίρι, μέσα στην επικίνδυνη περίοδο και σε έναν τόπο που οι άνεμοι αποκτούν ή χάνουν ένταση και αλλάζουν κατεύθυνση, με μεγάλη συχνότητα.
Δεν είναι πολύς καιρός που διαβάζαμε στο ιστολόγιο της ανεξάρτητης πρωτοβουλίας πολιτών «Δασαμάρι SOS», σχόλιο αναγνώστη σε δημοσίευση με τίτλο «Το έγκλημα ήταν προδιαγεγραμμένο», το οποίο έθετε σειρά ερωτημάτων, αυτονόητων, όπως άλλωστε τα τεκμηρίωνε και η σχετική έκθεση του πραγματογνώμονα Ανδριανού Γκουρμπάτση, για την τραγωδία της 23ης Ιούλη 2018, στο Μάτι. Όπως το ποιος είναι υπεύθυνος για τον έγκαιρο καθαρισμό των ξερόχορτων στην περιοχή, ή το ποιος είναι υπεύθυνος για την οργάνωση και στελέχωση του πυροφυλακείου της Διώνης.
Περισσότερα: Ραφήνα: Το πάθημα δεν έγινε μάθημα - UPDATE 10/9/2020
Υπάρχουνε πολλοί που ναυαγήσαν μέσα στο κοστούμι τους
Συνειρμοί της στιγμής, συνειρμοί του παντός. "Υπάρχουνε πολλοί που ναυαγήσαν μέσα στο κοστούμι τους". Ποίημα του Αργύρη Χιόνη
Ω ναι, ξέρω καλά πως δεν χρειάζεται καράβι για να ναυαγήσεις,
πως δεν χρειάζεται ωκεανός για να πνιγείς.
Υπάρχουνε πολλοί που ναυαγήσαν μέσα στο κοστούμι τους,
μες στη βαθιά τους πολυθρόνα,
πολλοί που για πάντα τους σκέπασε το πουπουλένιο πάπλωμά τους.
Πλήθος αμέτρητο πνίγηκαν μέσα στη σούπα τους,
σ' ένα κουπάκι του καφέ, σ' ένα κουτάλι του γλυκού …
Ας είναι γλυκός ο ύπνος τους εκεί βαθιά που κοιμούνται,
ας είναι γλυκός κι ανόνειρος.
Κι ας είναι ελαφρύ το νοικοκυριό που τους σκεπάζει.
Γράμμα από Ιθάκη, υπ.αρ.3
Μετρίου αναστήματος, όπως θα ξεκινούσε ένας συγγραφέας την περιγραφή του ήρωά του. Ένας Μικρός Ναπολέων που, σε αντιστάθμισμα, ποζάρει με κορδωμένο ύφος και βλέμμα που ατενίζει στο άπειρο – ή στο πουθενά.
Επιτυχημένος, καπάτσος, καταφερτζής, έχει κατορθώσει να έχει την αποδοχή του μεγαλύτερου μέρους της τοπικής κοινωνίας. Ο λαός ξέρει, λένε κάποιοι. Ο λαός ξέρει την τύφλα του, λένε κάποιοι άλλοι
Επικοινωνιακός, με άνεση στη χρήση των social media, με επιμελές ντύσιμο, του αρέσουν οι φωτογραφίες, οι χειραψίες και οι φιέστες. Κατά την περίοδο της καραντίνας δεν παρέλειπε να υπενθυμίζει την υποχρέωση των συμπολιτών του για κοινωνική ευθύνη και τήρηση των μέτρων κοινωνικής απόστασης. Μόνο όταν έπρεπε να βγάζει τις απαιτούμενες για την προσωπική του προβολή φωτογραφίες, έκανε ειδική συμφωνία κατάπαυσης πυρός με τον Covid-19 ώστε να μπορεί να έρχεται κοντά στους συνεργάτες του και να ανταλλάσσει μαζί τους χειραψίες
Όλα καλά πήγαιναν για το μικρό μας άρχοντα. Ακόμη και ο κορονοϊός δεν πλησίαζε το νησί του. Άλλωστε, το είδος του τουρισμού που υπηρετεί το νησί του, δεν ευνοούσε τη διασπορά του ιού. Όλα καλά για τον άρχοντα. Μέχρι χθες …
Λύκειο Ραφήνας: Ένα φιλόξενο μέρος για τον νέο κορωνοϊό, ανοίγει για να τον υποδεχτεί
Το Λύκειο της Ραφήνας προβάλλει ως ένας εξαιρετικά φιλόξενος, για τον SARS-CoV2 και την πανδημία που προκάλεσε και πήρε το όνομα COVID 19.
Σε αντίστιξη με τα μέτρα ου λαμβάνονται σε άλλες χώρες, που πήραν το μάθημα τους πέρυσι, όπου τα σχολεία ετοιμάζονται να ανοίξουν με εφαρμογή σειράς ειδικών μέτρων αποφυγής της εξαπλωσης, εδώ έχουμε έναν τοπικό και ιδιαίτερα γραφικό «χαβά».
Στην Ιταλία που έμαθε τι σημαίνει COVID-19, νέες αίθουσες, καθαρές, νέα θρανία, περισσότερα τμήματα και περισσότεροι εκπαιδευτικοί, καθώς και μία σειρά μέτρων που ευνοούν την τήρηση αποστάσεων ασφαλείας μεταξύ των μαθητών, ήταν τα πρώτα μέτρα
Σε αντίθεση με όσα αναφέραμε παραπάνω, στην Ελλάδα οι παλινωδίες περισσεύουν. Σε κυβερνητικό αλλά και σε αυτοδιοικητικό επίπεδο. Ας δούμε το πιο κοντινό μας παράδειγμα, το οποίο θα μας κληροδοτήσει τις συνέπειες των σφαλμάτων αυτών που αποφασίζουν ελαφρά τη καρδία και με πρωτοφανή ωχαδερφισμό
Στο Λύκειο της Ραφήνας υπάρχουν τρεις ή τέσσερις αίθουσες (η αίθουσα «10», η αίθουσα «11», η αίθουσα «Βιβλιοθήκη» και η αίθουσα 13 που είναι αίθουσες πολύ μικρές, με λίγα παράθυρα και ανεπαρκή αερισμό.
Οι «αίθουσες» αυτές δημιουργήθηκαν από το 2011 και μετά για την κάλυψη των ολοένα και μεγαλύτερων εκπαιδευτικών αναγκών.
Σε καμία περίπτωση οι αίθουσες αυτές δεν μπορούν να θεωρηθούν κανονικές αίθουσες.
Περισσότερα: Λύκειο Ραφήνας: Ένα φιλόξενο μέρος για τον νέο κορωνοϊό, ανοίγει για να τον υποδεχτεί
Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι;
“ Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι; ” αναρωτιέται από το 1983 ο Αργύρης Χιόνης στην ποιητική συλλογή του «Λεκτικά Τοπία» για να δώσει μόνος του μιαν απάντηση που δεν είναι ακριβώς απάντηση. “ Ήταν ωραίο, αλλά και επικίνδυνο. Κανείς δεν ξέρει, κανείς δεν ξέρει». Δέκα χρόνια περίπου αργότερα, το 1992, ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας μελοποιούν το ποίημά του “ Το ωραίο καλοκαίρι “. Πώς θα ένιωθε άραγε ο ποιητής αν βίωνε το φετινό καλοκαίρι, ένα καλοκαίρι που πέρα από το βάρος των ματαιωμένων προσδοκιών που κουβαλά έτσι κι αλλιώς κάθε καλοκαίρι που φτάνει στο τέλος του, φορτώθηκε επιπλέον το βάρος του φόβου και της «κοινωνικής απόστασης» ;
Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι
ήταν ωραίο αλλά και επικίνδυνο
Μια κάτασπρη τουρίστρια τα `φτιαξε με τον ήλιο
κοιμήθηκε μαζί του μέρες μήνες
σκούρυνε, αφομοιώθηκε απʼ το τοπίο
τώρα οι δικοί της την αναζητούν μέσω του Ερυθρού Σταυρού
Ένας παππούς που έκανε αμμόλουτρα
ξεχάστηκε θαμμένος μες την άμμο
όταν τον θυμηθήκανε μετά από μέρες
σηκώσαν το καπέλο του, δεν ήταν από κάτω
Ένα παιδί δαρμένο έγινε αχινός
αν τους βαστάει τώρα ας με ξαναδείρουν, είπε
πήρανε ο μπαμπάς κι η μαμά μαχαίρι και πηρούνι
και χωρίς να τρυπηθούν, του φάγαν την καρδιά
Σελίδα 9 από 72
