" Οι ήττες μας δεν αποδεικνύουν
Τίποτα παραπάνω από το ότι
319205339 712219783586309 2265634222543469205 n  Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Και από τους θεατές περιμένουμε
Τουλάχιστον να ντρέπονται"
                                               Μπρεχτ

Ζήτω η τρέλα

Νοεμβρίου 24, 2020

Πριν από μερικές μέρες, στη γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, κατά το εορτολόγιο, ημέρα Σάββατο για το 2020, εορτάστηκε από Δέσποινες, Μαρίες, Παναγιώτηδες και άλλους με σχετικά ονόματα, που έχουν επιλέξει για την ονομαστική τους εορτή, τη συγκεκριμένη ημερομηνία. Γιορτάστηκε εν μέσω πανδημίας μεν, αλλά γιορτάστηκε.  Αναγκαστικά σεμνά και ήσυχα, όπως άλλωστε θα άρμοζε σε μία μεγάλη θρησκευτική γιορτή, οποιασδήποτε θρησκείας.

Επειδή στη χώρα μας, πάνω στην ανάγκη (της Πολιτείας;) της εμβάθυνσης της πίστης για την «εξ ουρανού βοήθεια», οι γάμοι μεταξύ θρησκευτικών εορτών και εθνικών προτύπων (στερεοτύπων ή εμμονών θα μπορούσαμε άνετα να πούμε) είναι συχνοί, η ίδια ημέρα θεωρείται ως ημέρα γιορτής των ενόπλων δυνάμεων. Έτσι τουλάχιστον καταγράφεται -από το 1975 μέχρι σήμερα- στον κατάλογο των εθνικών εορτών, αφού όπως μας πληροφορεί και το sansimera «Κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου, ανήμερα της Εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου, γιορτάζεται η Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων με πρωτοβουλία της Ελληνικής Πολιτείας…» (Πηγή: ό.π)

Η γιορτή λοιπόν και η εθνική ημέρα παντρεύτηκαν με κουμπάρα και προξενήτρα την «Πολιτεία» και γιορτάζονται ομού ως ζεύγος, εδώ και 45 χρόνια. Παράλληλα, το διογκούμενο φρόνημα, μέσα στα χρόνια, προχώρησε σε μία ομογενοποίηση των ημερών,  μέχρι που σήμερα έχει χαθεί η διάκριση μεταξύ «εθνικής ημέρας» και «θρησκευτικής εορτής». Μέσα στο (βαρβαριστί αποκαλούμενο) «ελληνορθόδοξο» καμίνι, χυτεύθηκε ακόμα μία διπλή γιορτή. Όπως η 25η Μαρτίου, η 26η Οκτωβρίου ή διάφορες ημερομηνίες απελευθέρωσης πόλεων, που έπρεπε να συμπίπτουν με θρησκευτικές γιορτές, κατά προτίμηση προστατών αγίων.

Τέλος πάντων, αυτά είναι θέματα για ξεχωριστές αναρτήσεις. Θεματικές και σαφώς πιο εστιασμένες. Σε αυτήν εδώ την ανάρτηση, με τον χαριτωμένο ή σκαμπρόζικο αν προτιμάτε, τίτλο «Ζήτω η τρέλα», θέλαμε απλά να καταδείξουμε έναν ιδιαίτερο εορτασμό της ημέρας, όπως κυκλοφόρησε στη σύγχρονη «πλατεία», δηλαδή τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και πιο συγκεκριμένα το facebook.

Την 21η Νοεμβρίου του 2020, φυλλομετρώντας ιστοσελίδες και προφίλ, πέσαμε στην παρακάτω ανάρτηση

Zito

Δηλαδή, σαν να μην έφτανε το ζεύγος θρησκευτική γιορτή + εθνική ημέρα, ο διαχειριστής του προφίλ μας νουθετεί  και μας τονίζει και την υποχρέωση (πρέπει) να θεωρούμε ταυτόσημα της ημέρας την ενότητα, τον σεβασμό και την αλληλεγγύη μεταξύ μας. Προφανώς για να καλύψει το κενό που αφήνουν οι άλλες δύο εθνικές εορτές, αφού έτσι το αισθάνεται.

Θα μπορούσε να θεωρηθεί απλό νοηματικό σφάλμα, ολίσθημα ή έκφραση πλεονάζοντος ζήλου, αλλά το όλο κείμενο και ειδικά με τη χρήση των εναρκτήριων κλητικών «Φίλες και φίλοι» και του διδακτικού ύφους (μετά της επίτασης του πρέπει), δείχνει πως πρόκειται για ένα ποστάρισμα, δηλωτικό παρουσίας. Σαν τους πανηγυρικούς της ημέρας που εκφωνούν δήμαρχοι, βλαχοδήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, γυμνασιάρχες, επιθεωρητές της εκπαίδευσης και άλλοι «επικεφαλής». Ο εορτασμός ως ευκαιρία. Το «μη με λησμόνει» των περί την εξουσία.

Είναι μία ακόμα δυνατότητα που προσφέρουν τα ΜΚΔ (είπαμε: μέσα κοινωνικής δικτύωσης). Είναι η δυνατότητα του να εκφωνεί ή να απευθύνει γραπτώς, πανηγυρικό ο καθένας. Μετά ή άνευ λόγου γνώσεως, δεν έχει καμία σημασία.

Αυτό το τελευταίο γίνεται πιο σαφές στη δεύτερη πρόταση, όπου μέσα σε κήπο θαυμαστικών γράφει (η ορθογραφία και η δακτυλογράφηση διατηρούνται ακέραιες) «Με πίστη Δόξα και Τιμή στα ένοπλα αδέλφια μας που προσφέρουν τόσα πολλά στο Έθνος οποτεδήποτε τους ζητηθεί». Ολίγον από στρατολαγνεία, ολίγον από σύγχυση, φτιάχνουν έναν άσχημο συνειρμό. Γιατί στα «ένοπλα αδέλφια» του συντάκτη ανήκουν και η Αστυνομία ή τα ΜΑΤ, που όποτε τους ζητήθηκε έσπασαν κεφάλια εργαζομένων, συνδικαλιστών, συνταξιούχων, μαθητών, φοιτητών και άλλων ονειροπαρμένων που νομίζουν πως η διαμαρτυρία αποτελεί δικαίωμα.

Με λίγα λόγια, σε καιρούς αστυνομοκρατίας, φόβου, κατατρομοκράτησης από την επίσημη πολιτεία (που οφείλει να «προστατεύει τον πολίτη»), το δηλωτικό παρουσίας (ή η υπονοούμενη ανησυχία «μη με ξεχνάτε – είμαι ακόμα εδώ») έχει φαιές αποχρώσεις.

Το ανησυχητικό είναι τελικά το ότι ο διαχειριστής του προφίλ που έκανε τη συγκεκριμένη ανάρτηση, θεωρεί (βάσιμα;; )  ότι γίνεται ελκυστικός με αυτόν τον τρόπο. Θεωρεί δηλαδή ότι υπάρχει κοινό που έλκεται από τα «Ζήτω» και πιο πολύ, όταν αυτά απευθύνονται σε ένοπλα «αδέλφια» αδιακρίτως; Αν αυτό ισχύει, είναι απλά τρομακτικό. Και για τον καθένα μας μεμονωμένα και για την πόλη ή τη χώρα ως σύνολο. Δείχνει το πόσο ευάλωτοι είμαστε τελικά ως λαός στους επαπειλούμενους κινδύνους. Γιατί δεν υπάρχει πιο ευάλωτος λαός, από τον «κατά φαντασίαν πολέμαρχο», τον «κατά φαντασίαν περιούσιο» ή τον κατά φαντασίαν πολιτικό

Εμείς, αποφεύγοντας τις πολεμικές ιαχές, απλά αρκούμαστε να φωνάξουμε «ΖΗΤΩ Η ΤΡΕΛΑ!»

ΥΓ: Με τόσο εγκλεισμό, με τόσο Άδωνι και άλλους «ομότεχνους και ομόσταυλους» του που κατακλύζουν αυτές τις μέρες τα ΜΚΔ, το «Ζήτω η τρέλα» κοντεύει να αντικαταστήσει το «καλημέρα» στην καθημερινότητα μας.

Youtube Playlists

youtube logo new

Χρήσιμα

farmakia

HOSPITAL

youtube logo new

© 2022 Atticavoice All Rights Reserved.