Ο δρόμος του Σπύρου Πάντζα προς την αντιδημαρχία

Ρίγη συγκίνησης και κύματα ενθουσιασμού κατέκλυσαν τη μικρή πόλη της Ραφήνας στο άκουσμα της χαρμόσυνης είδησης πως ο Σπύρος ο Πάντζας χρίστηκε αντιδήμαρχος. Τα κύματα ενθουσιασμού μάλιστα ήταν τόσο μεγάλα που έθεσαν εν αμφιβόλω τον απόπλου και τον κατάπλου των δεκάδων πλοίων της γραμμής, κινδυνεύοντας να στερήσουν από την πόλη μας τα ζωογόνα καυσαέριά τους αλλά και τα εκατοντάδες αυτοκίνητα που φορτώνουν και ξεφορτώνουν, δίνοντας μια ατμόσφαιρα τρελού πανηγυριού στους συνήθως άδειους και αφόρητα πληκτικούς δρόμους της πόλης

Για το έργο και την αξία του Σπύρου του Πάντζα δεν χρειάζεται να μιλήσει κανένας άλλος. Ξέρει να μιλά ο ίδιος γι αυτά. Όσο σεμνός και διακριτικός και αν είναι ο νέος αντιδήμαρχος, όσο και να μην του αρέσουν οι περιαυτολογίες, η αυτοπροβολή και η δημόσια έκθεση, δεν θα μπορούσε – δεδομένης της απόλυτης προσήλωσής του στις αδιαπραγμάτευτες αξίες της αλήθειας και της ειλικρίνειας – να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του και να μην ψιθυρίσει αυτό που χρόνια τώρα αντιλαλούν τα υψώματα της Πεντέλης, το φωνάζουν οι ρεματιές του Βαλανάρη και του Μεγάλου Ρέματος και το τραγουδάει ο Νότιος Ευβοϊκός: «Είμαι εργάτης ακούραστος» ....

Είναι αλήθεια πως η Ιστορία όφειλε κάτι στον Σπύρο Πάντζα. Άργησε μερικές δεκαετίες όμως και όταν αποφάσισε να ξεπληρώσει το χρέος της, βρήκε μπροστά της το συνονόματο εγγονό του. Κάτι τέτοια λάθη είναι που μας κάνουνε να λέμε πως η ζωή μας κάνει πλάκα. Αλλά και τη ζωή εμείς, κατά ένα μεγάλο μέρος, δεν τη διαμορφώνουμε;

Εν πάσει περιπτώσει, επειδή πήγαμε να το σοβαρέψουμε, επιστρέφουμε στο αρχικό ύφος της ανάρτησης για να παρακολουθήσουμε καρέ-καρέ, εν είδει φωτορομάντσου, τη μακρά και ανοδική πορεία του Σπύρου του Πάντζα προς την αντιδημαρχία. Όπως πάντα, τα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης μας παρέχουν το κατάλληλο υλικό και τα ευχαριστούμε γι αυτό

Περισσότερα: Ο δρόμος του Σπύρου Πάντζα προς την αντιδημαρχία

Το εμβόλιο απελευθερώνει

Θα ζήλευε κι ο Παττακός

Στις ελληνικές παραλίες το καλοκαίρι ενδημεί ένα ιδιαίτερο είδος ζωής. Ο συστηματικός ρυπαντής της ήδη ρυπαρής, από την ανθρώπινη δραστηριότητα-  άμμου και της παραλίας γενικότερα. Οι ρύποι πολλοί. Λάδια, αντηλιακά γαλακτώματα, ενίοτε και τα μπουκάλια τους, χαρτιά υγείας, μεταχειρισμένα και αμεταχείριστα, μπουκάλια νερού, σακούλες, αλουμινόχαρτα, σαγιοντάρες, μπαλάκια από ρακέτες και πολλά ακόμη ευφάνταστα. Βέβαια, μαζί με όλα τα παραπάνω, ευδοκιμούν και οι τσιγαριές, δηλαδή τα μικρά εκείνα μοσχεύματα - γόπες, συνήθως καφέ χρώματος αλλά κει λευκά ή μαύρα, τα οποία φιλότιμοι «καλλιεργητές» τα παραχώνουν στην άμμο, αλλά αυτά ούτε ριζώνουν ούτε μεγαλώνουν.

Για τον σοβαρό κόσμο οι γόπες δεν είναι καθαυτές πρόβλημα, αφού τις μαζεύει και δεν τις αφήνει να «φυτρώσουν». Μετά το μπάνιο του τις απορρίπτει σβησμένες, στα πολλά καλαθάκια και στους κάδους απορριμμάτων των δήμων. Για τους υπόλοιπους (τους ασόβαρους) οι γόπες αποτελούν ένα είδος παράλιας χλωρίδας ή βιοαποικοδομήσιμης ύλης, που δεν τους προβληματίζει η μοίρα τους.  Και ακόμα και αν όσο πάει ελαττώνονται αυτοί, το πρόβλημα που προκαλούν τελικά  παραμένει μεγάλο. Ακόμα όμως κι αυτοί, σιγά σιγά αποκτούν συνείδηση και λογικά το πρόβλημα θα εξαφανιστεί, ακόμα και στην Ελλάδα.

Υπάρχει και μία κατηγορία όμως που θεωρεί τις γόπες ευκαιρία. Ευκαιρία προβολής, ευκαιρία επίδειξης. Αυτοί είναι συνήθως δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι και αιώνιοι υποψήφιοι για τις θέσεις αυτές. Αυτοί και αυτές εμπνέονται από μία φιγούρα που έμεινε γνωστή ως «ο παλιάτσος», από την χρήση του όρου αυτού από την Ελένη Βλάχου για να τον περιγράψει. Φυσικά αναφερόμαστε στον Στ. Παττακό. Τον χουντικό  με το μυστρί, τον μανιακό αντικαπνιστή που είχε θεσπίσει και νομοθεσία για το κάπνισμα, αλλά και για το «πέταμα της γόπας» ή τσίχλας.

Περισσότερα: Θα ζήλευε κι ο Παττακός

Σάπια κρέατα στη γύρα

Έτσι πετάγεται στη σκηνή. Σαν «λ α γ ό ς» από το καπέλο ή το φ έ σ ι  του τελάλη.  Καλώντας τους απανταχού υπηκόους της  Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ουχί μόνον, ο  τελάλης επιδεικνύει την πραμάτεια του την ώρα που την διαλαλεί.

Ο τελάλης πρέπει να είναι εργατικός, συστηματικός κόλακας και συμβιβασμένος, σφυοκάμπτης και συγκρατημένος (προτιμότερο δειλός), καταρτισμένος για όλα τα γραφειοκρατικά και διοικητικά δρώμενα.  Ο τελάλης για να διαλαλήσει οποιαδήποτε πραμάτεια έχει το αφεντικό για σπρώξιμο, πρέπει να την ξέρει. Καλύτερο είναι να του μοιάζει ή τουλάχιστον να θέλει (η πραμάτεια) να του μοιάσει στην κολακεία, την οσφυοκαμψία, τη δειλία. Τότε τα πράγματα γίνονται ευκολότερα για τον τελάλη.

Η δυσκολία σ’ αυτό είναι το ότι υπάρχουν αξεπέραστα, φυσικά όρια. Δεν μπορείς να πάρεις τον κατιμά και να τον πουλήσεις για μπον φιλέ ή έστω για λάπα. Όσο κι αν το τελαλήσεις. Είναι πρόκληση για τον τελάλη να πουλήσει τον κατιμά για μπον φιλέ ή έστω για λάπα και την υπηρεσία αυτή –αν ήταν στο χέρι του- θα την χρέωνε ακριβά. Ο πελάτης όμως έχει πάντα δίκιο. Και περισσότερο δίκιο όταν είναι και μοναδικός πελάτης

Αυτά σκεφτόταν καθώς έβλεπε την φωτογραφία του εμπορεύματος. Το καταλάβαινε όσο κι αν απείχε από την πραγματική αγορά, την «πιάτσα», εκεί που διαμορφώνονται οι αξίες και οι  τιμές. Ο τελάλης ήξερε τουλάχιστον  να ξεχωρίζει τις πατσές από τα κόντρα φιλέτα και η φωτογραφία που είχε μπροστά του έδειχνε πατσές και μάλιστα άπλυτες. Πως να τις διαλαλήσει; Πως να τις διαφημίσει; Πως να τις προωθήσει για «εκλεκτό κρέας» και για «πρώτο πράμα»;

Μία ιδέα που ερχόταν από πολύ παλιά ήταν να τις πλασάρει για «καινοτομία», για «νέα μόδα», για «νέα κουλτούρα στη γαστρονομία». Καλή ιδέα ήταν, αλλά δεν έπρεπε να υπερβάλλει στην προώθηση. Όπως κάνουν άλλωστε και οι ασχολούμενοι με το πολιτικό marketing στην Ελλάδα.  Το πρότυπο του ευπώλητου  στην Ελλάδα είναι ο Έλληνας ο πλαγίως βολεμένος (χωρίς να αναφέρεται το ότι είναι και ξεπουλημένος). Είναι το πρότυπο του «Μέσου Πολίτη». Μία πρόταση με εσωτερική αντίφαση. Μία πρόταση που ο ένας όρος της αναιρεί τον άλλο.

Περισσότερα: Σάπια κρέατα στη γύρα

Η διπλή όψη των ηρώων του ΄21. Ο Μακρυγιάννης για τον Κολοκοτρώνη

Εικόνα 1: Κολοκοτρώνης - Μακρυγιάννης

Ονομάστηκε Αρχιστράτηγος και διοικητής των στρατευμάτων της Πελοποννήσου, αυτοδικαίως μετά τη νικηφόρα μάχη με τον Δράμαλη στα Δερβενάκια (Ιούλιος 1822). Αναγνωρισμένη η στρατιωτική ιδιοφυΐα του. Κλέφτης, αφορισμένος από τον Γρηγόριο Ε’, επικηρυγμένος από τρεις  Σουλτάνους. Ξεκινώντας από τον Σελίμ τον 3^ο, επικήρυξη που διατηρήθηκε και επί του Μουσταφά του 4^ου και συνεχίστηκε επί του «Σουλτάνου της ελληνικής επανάστασης», Μαχμούτ του 2^ου. Διωχθείς από κεφαλοκυνηγούς όλων των εθνοτήτων και θρησκειών, φυλακισθείς τον Φεβρουάριο του 1825 (και τον Απρίλιο του 1834) και πολεμικός πρωταγωνιστής του εμφυλίου του 1824-1825, ο Θ. Κολοκοτρώνης δεν ήταν ο αγαθός «Γέρος» που η φτιασιδωμένη «Ιστορία» κατασκεύασε, για να τον χρησιμοποιήσει ως μία από τις «συγκολλητικές» των υλικών που θα συνέθεταν τον μύθο του «αγαθού υπέρ της Ελευθερίας Αγώνα». Αλλά ποιος από τους συγχρόνους του αγωνιστές, τελικά ήταν εκείνος που θα μπορούσε να φορέσει το φωτοστέφανο του «αγαθού ήρωα» που κατασκεύασαν οι αρχιτέκτονες του ενιαίου και αδιαίρετου ελληνικού έθνους;

Μία πηγή των πολεμικών χρονικών του ’21 και των μετέπειτα γεγονότων και μέχρι το 1851, είναι τα απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη. Του στρατηγού Μακρυγιάννη, που απέκτησε τον βαθμό αυτόν εν μέσω του πρώτου ελληνικού εμφυλίου. Του στρατηγού που εκμεταλλεύτηκε την αλλαγή στρατοπέδου, από τους Κολοκοτρωναίους και τους καπεταναίους του Μοριά προς τις τάξεις του Βουλευτικού –της επίσημης κυβέρνησης όπως την αναφέρει στα απομνημονεύματα του- με αντάλλαγμα -ή παράπλευρη ωφέλεια- την αναρρίχηση στην τότε, υποτυπώδη στρατιωτική ιεραρχία (πήρε τον βαθμό του αντιστρατήγου!).

Συχνή η αναφορά στο όνομα του Μακρυγιάννη από τη λαϊκή θυμοσοφία. Συνδέεται με την σχεδόν νομοτελειακή διαπίστωση των εγγενών δεινών του νεοέλληνα και του κράτους του, παραλείποντας πάντα κάθε αναφορά στην πυροδότηση των δεινών αυτών από τον ίδιο και την "ιδιοσυγκρασία" του (τον αστήρικτο και απαράδεκτο εθνικό ναρκισισμό του).

Περισσότερα: Η διπλή όψη των ηρώων του ΄21. Ο Μακρυγιάννης για τον Κολοκοτρώνη

Η άλωση της Τριπολιτσάς. Η σφαγή, τα αλισβερίσια, το πλιάτσικο, η επιδημία

«το ασκέρι όπου ήτον μέσα, το ελληνικό, έκοβε και εσκότωνε από Παρασκευή έως Κυριακή, γυναίκες, παιδιά και άντρες, 32.000, μια ώρα ολόγυρα της Τριπολιτσάς...»

Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Απομνημονεύματα

Η άλωση της Τριπολιτσάς είναι ένα από τα πιο αιματηρά γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821. Ίσως μόνο η σφαγή των Ελλήνων της Χίου από τους Τούρκους, ξεπερνά σε μέγεθος αυτό που συνέβη κατά την άλωση της πρωτεύουσας του Μοριά από τους Έλληνες πολιορκητές.

Είναι χαρακτηριστικό πως οι σφαγές σε βάρος των Τούρκων και των Εβραίων αμάχων – γυναικών, παιδιών και γερόντων - από τους Έλληνες, προκάλεσαν την οργή και τη δυσφορία πλήθους φιλελλήνων που είχαν έρθει στην ελληνική γη για να πολεμήσουν σε έναν Αγώνα που νόμιζαν αφελώς πως επρόκειτο για αγώνα μεταξύ ευγενών και βαρβάρων. Η απογοήτευση που ένιωσαν, ανάγκασε πολλούς από αυτούς να εγκαταλείψουν τον αγώνα των Eλλήνων. Έπρεπε να ακολουθήσουν οι μεγάλες σφαγές των Τούρκων στη Χίο και στα Ψαρά και η ηρωϊκή έξοδος του Μεσολογγίου για να αναπτερωθεί ξανά το φιλελληνικό κίνημα στην Ευρώπη

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά, προσπαθώντας να παρακολουθήσουμε σε κάθε του διάσταση ένα από τα πιο κομβικά γεγονότα στην πορεία της Επανάστασης, που ανέδειξε ένα πλήθος παράπλευρων ζητημάτων, καθοριστικών για το χαρακτήρα που θα έπαιρνε η Επανάσταση

Περισσότερα: Η άλωση της Τριπολιτσάς. Η σφαγή, τα αλισβερίσια, το πλιάτσικο, η επιδημία

Άριστοι και δυναμικοί

Ο Άϊ Ραφήνας –μεγάλη η χάρη του- σήμερα, 23/7/2021, μας πληροφορεί όπως πάντα έγκαιρα και κυρίως έγκυρα πως:

«Στο λιμάνι της Ραφήνας βρέθηκε χθες ο Υφυπουργός Ναυτιλίας Κώστας Κατσαφάδος, όπου και συναντήθηκε με την Διευθύνουσα Σύμβουλο του Οργανισμού Λιμένος Ραφήνας κα. Δέσποινα Γκικάκη  Για τη συνάντηση τους αυτή και τη συνομιλία που είχαν η κα Γκικάκη σε ανάρτηση της αναφέρει: Υποδεχτήκαμε χτες το απόγευμα στο λιμάνι της Ραφήνας τον Υφυπουργό Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Κώστα Κατσαφάδο και συνομιλήσαμε για την κατάσταση που επικρατεί στα νησιά των Κυκλάδων και την εξέλιξη της τήρησης των μέτρων στα πλοία κατά της πανδημίας. Η υγεία όλων μας είναι στο επίκεντρο ακόμα πιο έντονα αυτό το διάστημα και αποτελεί μέλημα όλων μας»

Ομολογούμε πως ενθουσιαστήκαμε! Μετά τον «Τα-σαρώνω-όλα-και-ας-έχω-μπλεξίματα-με-τα-δικαστήρια, που-τα-έχω-και-γραμμένα» Ν. Χαρδαλιά, που έστειλε μπουλντόζες στο προστατευόμενο παραθαλάσσιο δάσος του Σχινιά, μπάζωσε το ρέμα Δασαμάρι και σάρωσε συνταγματικά προστατευόμενες δασικές εκτάσεις (χωρίς να αναφέρουμε και το βεβαρυμμένο ποινικό του μητρώο και παρελθόν -1,2), ακόμα ένας «υπουργός μπουλντόζα» έκανε το πέρασμα του από την περιοχή. Ο Κ. Κατσαφάδος, που ήταν κατηγορούμενος για απρόκλητη επίθεση σε βάρος του πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Πειραιά κ. Β. Μπένου, αλλά εξελέγη και βουλευτής με το κόμμα των «αρίστων» και έγινε και υφυπουργός,  αφού με «κάποιον τρόπο» εκδόθηκε δικαστική απόφαση που τον ξέπλυνε. Και έτσι έλαβε τα επίχειρα της δράσης του. Έγινε υφυπουργός Ναυτιλίας και φυσικά, με αυτό το αξίωμα επισκέφτηκε και τη Ραφήνα χθες.

Περισσότερα: Άριστοι και δυναμικοί

Συγκέντρωση υπογραφών για παραίτηση Κεραμέως

Πίσω από τη γραφική γελοιότητα του Κυριάκου και του Άδωνι, υπάρχει η Κεραμέως και ο Χατζιδάκης. Αυτοί που αποτελούν τον πυρήνα της δεξιάς σκέψης , έχοντας ως αποστολή να αποδομήσουν και να διαλύσουν ο,τιδήποτε δημόσιο. Και αυτό το κάνουν με τόση απροκάλυπτη υποκρισία που φανερώνει πως έχουν πλήρη επίγνωση πως ο κόσμος στον οποίο απευθύνονται και ο οποίος τους στηρίζει είναι εντελώς ηλίθιος

Αυτή τη στιγμή η Κεραμέως με την καθιέρωση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής στερεί από το 1/3 περίπου των μαθητών που έδωσαν φέτος Πανελλήνιες Εξετάσεις, το δικαίωμα να συμπληρώσουν Μηχανογραφικό Δελτίο. Το μέτρο αυτό είναι τόσο στρεβλό που κόβει από την Αρχιτεκτονική μαθητές, οι οποίοι ενώ έγραψαν άριστα στα μαθήματα, κόπηκαν επειδή στο σχέδιο (ένα μάθημα που δεν διδάσκεται καν στα σχολεία) έγραψαν όχι 2 ή 3, αλλά 14. Είναι τόσο στρεβλό επίσης και τόσο πρόχειρα σχεδιασμένο το μέτρο αυτό, που μπορεί να κοπεί ένας υποψήφιος από μία σχολή και να περάσει στη θέση του ένας άλλος με 500 μόρια λιγότερα (δείτε εδώ ένα παράδειγμα)

Αν προσθέσουμε στα παραπάνω και το ανέντιμο της καθιέρωσης του μέτρου εν μέσω της σχολικής χρονιάς πιάνοντας απροετοίμαστους τους μαθητές, αλλάζοντας στην ουσία τους κανόνες του παιχνιδιού στα μισά του … Αν επίσης προσθέσουμε πως οι συνθήκες κάτω από τις οποίες προετοιμάστηκαν αυτά τα παιδιά λόγω πανδημίας, μέσω τηλεκπαίδευσης, ήταν οι χειρότερες που θυμόμαστε, τουλάχιστον από τότε που υπάρχει ο θεσμός των Πανελληνίων Εξετάσεων … Αν προσθέσουμε ότι η υπουργός στις επιστολές μαθητών που διαμαρτύρονται, απαντά με ανυπόστατα ψεύδη ή με απύθμενη άγνοια … Αν προσθέσουμε πως ούτε λίγο, ούτε πολύ η υπουργός διατείνεται προκλητικά πως το μέτρο έγινε για το καλό όσων παιδιών κοπούν λέγοντας χαρακτηριστικά πως « … δεν θέλουμε να εγκλωβίζονται από ένα πανεπιστήμιο από το οποίο δε θα αποφοιτήσουν και να είναι μια ζωή με ένα απολυτήριο λυκείου. Τέθηκαν ελάχιστες προϋποθέσεις για να μην εγκλωβίζονται τα παιδιά μας…»

Περισσότερα: Συγκέντρωση υπογραφών για παραίτηση Κεραμέως

Δεμένη

Δεμένη … τραγουδά η Νατάσα Μποφίλιου σε μια καταπληκτική ερμηνεία. Ίσως πρέπει να είσαι γυναίκα για να μπορέσεις να ταυτιστείς πλήρως. Έστω κι έτσι, όμως, το νιώθεις, το οσμίζεσαι. Το έχεις δει να συμβαίνει. Στη γιαγιά σου, στη μάνα σου, στην αδελφή σου.

Οι εποχές βέβαια έχουν αλλάξει. Πράγματι, μία γυναίκα πλέον έχει το δικό της όνομα και μπορεί, με πολλά εμπόδια βέβαια, να φτιάξει μια αυτόνομη ζωή. Αυτό δυστυχώς που δεν έχει αλλάξει είναι πως ακόμη οι λέξεις «ανδρισμός» και «παντελόνια» είναι συνώνυμες της βίας και της επιβολής.

Οι εξαιρετικοί στίχοι του τραγουδιού είναι του Γεράσιμου Ευαγγελάτου και η μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη. Όσο πιο πολλοί άνδρες συμπορεύονται μαζί με τις γυναίκες, τόσο το καλύτερο για τον άνθρωπο

Η εκτέλεση είναι από την πρόσφατη παράσταση της Νατάσας Μποφίλιου στο Βεάκειο. Έχει και αυτή την αξία της. Δείτε και ακούστε

Μεγάλωνα στην τσέπη του πατέρα μου
Δεμένη μ' αλυσίδα στα κλειδιά του
Με τ' όνομα, τ' αμάξι και τα σπίτια του
Και μ' όλα τα μεγάλα όνειρα του

Μεγάλωνα στης μάνας μου τα δάκρυα
Σαν σκάλισμα σε βέρα από πλατίνα
Που έβγαζε και άφηνε στην άκρια
Καθώς έπλενε πιάτα στην κουζίνα

Τι με ρωτάς
Τι να σου λέω, εδώ τα βλέπεις
Θες με κρατάς
Κι αν δε σου κάνω με επιστρέφεις

Δεν έχω μάθει δυστυχώς να μην ανήκω
Μια στο βοσκό, μια στο μαντρί και μια στο λύκο

Μεγάλωνα γι' αυτούς περιμένανε
Και ύστερα για χάρη κάποιου ψεύτη
Και μέρα με τη μέρα αντί για μένανε
Τη μάνα μου αντικρίζω στον καθρέφτη

15 Ιουλίου 1974. Το χουντικό πραξικόπημα κατά του Μακάριου

15 Ιουλίου του 1974. Η χούντα της Αθήνας οργανώνει πραξικόπημα εναντίον του τότε προέδρου της Κύπρου, αρχιεπίσκοπου Μακαρίου. Έλληνες της ΕΛΔΥΚ και Ελληνοκύπριοι της Εθνικής Φρουράς της Κύπρου επιτίθενται με όπλα στο προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου. Λυσσαλέες μάχες διεξάγονται μπροστά από το Μέγαρο, όπου σκοτώνονται δεκάδες άντρες και από τις δύο μεριές. Οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 90 νεκρούς και 250 τραυματίες, Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος κατορθώνει να σωθεί και να διαφύγει με στρατιωτικό αεροπλάνο των Βρετανών και μέσω Μάλτας και Λονδίνου, μεταβαίνει στη Νέα Υόρκη, όπου από το βήμα του ΟΗΕ καταγγέλλει το χουντικό πραξικόπημα, κάνοντας λόγο για ελληνική εισβολή στο νησί

Γιατί η πρώτη εισβολή στο μαρτυρικό νησί δεν ήταν αυτή των Τούρκων, αλλά των Ελλήνων χουντικών «αδελφών». Οι Τούρκοι, απλά, βρήκαν την ευκαιρία που περίμεναν και μετά από πέντε ημέρες, στις 20 Ιουλίου του 1974, έκαναν τη δική τους απόβαση στο νησί, βρίσκοντας επί της ουσίας την άμυνα του νησιού απροετοίμαστη και διαλυμένη. Ας παρακολουθήσουμε, όμως, τα γεγονότα πιο αναλυτικά, όπως μας τα μεταφέρει η mavrioxia.blogspot.com σε ένα εκτενέστατο αφιέρωμά της στο Κυπριακό δράμα, απο το οποίο εμείς απομονώσαμε το τμήμα που αφορά στο χουντικό πραξικόπημα

Ο Μακάριος γίνεται στόχος της χούντας και των εθνικιστών

Το Φεβρουάριο του 1968 γίνονται στην Κύπρο εκλογές και ο Μακάριος εκλέγεται με το θριαμβευτικό ποσοστό του 95%. Σιγά-σιγά, αρχίζει να ωριμάζει η ιδέα ενός διακοινοτικού διαλόγου. Έτσι, τον Ιούνιο του  1968, αρχίζουν διακοινοτικές συνομιλίες, που στοχεύουν στη δημιουργία ενός ειρηνικού πλαισίου συμβίωσης των δύο κοινοτήτων. Από την ελληνοκυπριακή πλευρά εγκαταλείπεται ο στόχος της Ένωσης και υιοθετείται η γραμμή της Ανεξαρτησίας. Ξεκινά η ομαλοποίηση των σχέσεων των δύο πλευρών. Οι Τουρκοκύπριοι βγαίνουν από τους θύλακες και αρχίζει πάλι η συνεργασία με τους Ελληνοκύπριους.

Περισσότερα: 15 Ιουλίου 1974. Το χουντικό πραξικόπημα κατά του Μακάριου

Εκτός από ανάλγητοι και υποκριτές, είναι και ηλίθιοι

Θεωρούμε πως κομίζουμε γλαύκα εις Αθήνας αν ισχυριστούμε πως οι κυβερνώντες, εκτός από ανάλγητοι και υποκριτές, είναι και ηλίθιοι. Ας δούμε ένα από τα θέματα που το αναδεικνύουν στο μέγιστο

Η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής για τις Πανεπιστημιακές Σχολές, θα υπολογιστεί με βάση το Μέσο Όρο των τεσσάρων μαθημάτων σε κάθε ομάδα προσανατολισμού. Ο αριθμός των μορίων όμως, θα υπολογιστεί με βάση τους συντελεστές στα λεγόμενα μαθήματα αυξημένης βαρύτητας. Αυτό θα έχει ως εξαιρετικά ευτράπελο αποτέλεσμα να κοπούν από σχολές μαθητές που έχουν πιάσει μεγαλύτερο αριθμό μορίων από κάποιους άλλους, οι οποίοι θα περάσουν επειδή θα έχουν μεγαλύτερο Μέσο Όρο. Πώς γίνεται αυτό; 

Ας δούμε ένα ενδεικτικό παράδειγμα, στο οποίο ένας υποψήφιος, ενώ πιάνει 530 μόρια παραπάνω από κάποιον άλλον, ο πρώτος κόβεται και ο δεύτερος περνά. Γιατί γίνεται αυτό; Γιατί ο πρώτος έπιασε μεν περισσότερα μόρια επειδή έγραψε καλύτερα στα μαθήματα αυξημένης βαρύτητας, ενώ ο δεύτερος είχε έναν μεγαλύτερο μέσο όρο με το κάθε μάθημα όμως να έχει τον ίδιο συντελεστή.

Τι θα έπρεπε λοιπόν να γίνει; Δύο πράγματα. Ή να υπολογιστεί η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής με βάση το μέσο όρο των μορίων ή να περνά κάποιος εάν ικανοποιεί ένα από τα δύο κριτήρια. Είτε με βάση το μέσο όρο των τεσσάρων μαθημάτων είτε με βάση το μέσο όρο των μορίων. Ψιλά γράμματα όμως για τους ηλίθιους

Ας δούμε όμως το παρακάτω ενδεικτικό και ταυτόχρονα τραγελαφικό παράδειγμα, που θα δώσει σαφώς το δικαίωμα σε αυτόν που κόβεται να διεκδικήσει το δίκιο του. Ο Μέσος όρος των υποψηφίων του δεύτερου επιστημονικού πεδίου φέτος ήταν 11,95 και έστω ότι μία συγκεκριμένη σχολή έχει θέσει ως συντελεστή για την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής το 0,8. Αυτό σημαίνει πως για να περάσει σε αυτή τη σχολή κάποιος, πρέπει να έχει Μέσο Όρο τουλάχιστον 0,8 x 12 = 9,56

Περισσότερα: Εκτός από ανάλγητοι και υποκριτές, είναι και ηλίθιοι

Τρία χρόνια Atticavoice

Τρία χρόνια AtticaVoice! Τρία χρόνια πλεύσης στις ελληνικές θάλασσες των αδηφάγων.

Ένα ταξίδι χωρίς πρόβλεψη επιστροφής σε ασφαλή λιμάνια, με τα πανιά φουσκωμένα από δίψα για ύπαρξη, με την καρδιά και το μυαλό γεμάτα όνειρα που μοιάζουν ουτοπίες σ’ αυτή τη λεηλατημένη, καμένη φλούδα γης.

Ένα ταξίδι που έχει τη μοναδική γοητεία πως εμείς οι ίδιοι χαράσσουμε τη διαδρομή του, με μοναδικό μας κίνητρο τη συμμετοχή, κόντρα στο ρεύμα και μακριά από τα ρηχά της απάθειας και της αδιαφορίας

Ένα ταξίδι-πρόκληση για όλους εμάς τους επιβαίνοντες, που βάζει σε μια δημιουργική δοκιμασία τις αντοχές μας, ψυχικές και πνευματικές.

Ένα ταξίδι-κάλεσμα στους απροσάρμοστους αυτού του κόσμου, σ’ αυτούς που δε μπορούν να αναπνεύσουν, σ’ αυτούς που δε μπορούν να είναι καλά όταν οι άλλοι άνθρωποι δεν είναι καλά.

Η μοναξιά είναι πιο υποφερτή με μια καλή παρέα μοναχικών. Χρόνια μας πολλά!!!