Η Ιθάκη είναι από τα νησιά που δε σε αφήνουν να πλήξεις ούτε το χειμώνα. Αρκεί να σου αρέσει το περπάτημα. Το πλούσιο ορεινό ανάγλυφό της διατρέχεται από αναρίθμητα μονοπάτια που προσφέρουν πανέμορφες διαδρομές – πολλές από αυτές μέσα σε δασώδη βλάστηση – με μοναδική προς τη θάλασσα και τα γύρω νησιά του Ιονίου: την Κεφαλονιά και τη Λευκάδα, αλλά και την Πολυνησία του Ιονίου, όπως αποκαλείται η συστάδα με τα πολλά μικρά νησιά που βρίσκονται ανάμεσα στην Ιθάκη, τη Λευκάδα και τις ακτές της Αιτωλοακαρνανίας

Η Ιθάκη έχει τρία τρία ορεινά χωριά – την Εξωγή και την Ανωγή στο βόρειο μέρος της και το Περαχώρι στο νότιο. Από τα χωριά αυτά μπορεί κανείς να ξεκινήσει τις περιπλανήσεις του. Εκεί περιπλανηθήκαμε και εμείς τις ημέρες των Χριστουγέννων, συλλέγοντας μοναδικές εικόνες, ήχους και μυρωδιές

Εντύπωση προκαλούν τα αναρίθμητα εκκλησάκια, σε βαθιά αντίθεση με την παροιμιώδη βλασφημία των Επτανησίων. Άλλο ένα παράδοξο είναι πως, παρά τους πολλούς αιώνες βενετσιάνικης κατοχής, ο πληθυσμός παρέμεινε Ορθόδοξος

Το καμπαναριό της εκκλησίας του αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στο μονοπάτι από το Περαχώρι προς την Παλαιοχώρα

Κάτω, ο κόλπος του Βαθιού, της πρωτεύουσας του νησιού, από το μονοπάτι Περαχώρι-Παλαιοχώρα

Το καμπαναριό της Παναγίας της Ευαγγελίστριας, στην Εξωγή

Η εκκλησία της Παναγίας, στην Ανωγή, με τοιχογραφίες του 1680

Στην Παλιά Ανωγή, ένας εγκαταλελειμμένος οικισμός, απροσδιόριστης ηλικίας

Η Άτοκος, θέα από την Παλιά Ανωγή. Όλο το νησί είναι ιδιοκτησία του εφοπλιστή Τσάκου. Ο ίδιος εφοπλιστής αγόρασε και απέναντι, στην Ιθάκη, χίλια στρέμματα για να τα "αναπτύξει"

Το Αρκούδι, θέα από την Παλιά Ανωγή. Πίσω η Λευκάδα και το Μεγανήσι και πιο πίσω οι ακτές της Αιτωλοακαρνανίας

Το στενό Κεφαλονιάς - Ιθάκης. Στο βάθος, το βόρειο μέρος της Κεφαλονιάς

Το νησάκι του Αγίου Νικολάου, απέναντι από την παραλία του Μάρμακα

Οι Αλυκές, μία από τις παραλίες του Μάρμακα

Το στολισμένο Κιόνι περιμένει τους χριστουγεννιάτικους επισκέπτες. Μπορεί να μην έρθουν ποτέ, όμως το χρέος του το έκανε

Μερικές φορές τυχαίνει να βρίσκεσαι τυχαία στο σωστό σημείο τη σωστή ώρα. Και τότε μπορεί να σταθείς τυχερός και να συναντήσεις εικόνες που θα σε μαγέψουν.

Λιμνοθάλασσα της Κλείσοβας, στο Μεσολόγγι, γύρω στις τρεις. Η λιμνοθάλασσα είναι ακίνητη σαν λάδι και ο ήλιος έχει πέσει αρκετά χαμηλά, ώστε να δίνει εξαιρετικά είδωλα των αντικειμένων που βρίσκονται μέσα στη λιμνοθάλασσα. Είδωλα ανεστραμμένα, αλλά εντελώς όμοια σε μέγεθος με τα αντικείμενα

Για να φτάσουμε εκεί, μπαίνοντας και βγαίνοντας από το Αιτωλικό, περάσαμε δίπλα από γύφτικους μαχαλάδες. Χαμηλές παράγκες και χαμόσπιτα, καπνός που έβγαινε από τα μπουριά της ξυλόσομπας, παιδιά που τριγυρνούσαν ξυπόλητα, αλλά χαρούμενα. Και όλα αυτά με πλαίσιο άτακτους σωρούς από  αντικείμενα που σε εμάς φαίνονταν σκουπίδια, όμως για αυτούς ίσως να ήταν και θησαυρός

Ο δρόμος που ενώνει το Μεσολόγγι με τη νησίδα της Τουρλίδας είναι πολύ όμορφος και καταλήγει σε ένα πολυτελή πολυχώρο εστίασης και στο Μουσείο άλατος. Όμορφα έως πολυτελή αυτοκίνητα τον διασχίζουν , ενώ στις άκρες υπάρχει λωρίδα για όσους θέλουν να αθληθούν και να τον διασχίσουν τρέχοντας. Απέναντί μας το νησάκι της Κλείσοβας, όπου πριν από 200 χρόνια, τα νερά του γέμισαν από χιλιάδες ανθρώπινα πτώματα στη μάχη για την Ελευθερία.

Βλέποντας από εκεί το Μεσολόγγι, έχουμε απέναντί μας το επιβλητικό και εντυπωσιακό ξενοδοχείο ”Θεοξενία”. Και την ίδια στιγμή που φωτογραφίζουμε τους όμορφους αντικατοπτρισμούς στη λιμνοθάλασσα, ακούμε  άθελά μας τη συνομιλία δύο ηλικιωμένων ερασιτεχνών ψαράδων,  που έχουν ρίξει το πεταχτάρι τους : “Με 370 ευρώ, τι να πρωτοπληρώσω;”

Πολλοί αντικατοπτρισμοί τελικα. Και πολλών ειδών. Και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν είδωλα παραμορφωμένα, εξίσου πραγματικά όμως με τα αντικείμενα και σε μια μόνιμη σχέση αλληλεξάρτησης. Το ένα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το άλλο