" Οι ήττες μας δεν αποδεικνύουν
Τίποτα παραπάνω από το ότι
319205339 712219783586309 2265634222543469205 n  Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Και από τους θεατές περιμένουμε
Τουλάχιστον να ντρέπονται"
                                               Μπρεχτ
Άνθρωπος και περιβάλλον

Άνθρωπος και περιβάλλον (44)

Οκτώ περιβαλλοντικές οργανώσεις εντοπίζουν τα προβληματικά σημεία (για να μη πούμε εγκλήματα σε καιρό κλιματικής κρίσης) στα σχόλια που από κοινού υπέβαλαν στην απαράδεκτα μικρής διάρκειας διαβούλευση για ένα θέμα ύψιστης σοβαρότητας και  ογκώδους όσο και σύνθετου, τεχνικού περιεχομένου. 

Κοινή ανακοίνωση περιβαλλοντικών οργανώσεων

Με νομοσχέδιο εξπρές, η κυβέρνηση επιχειρεί να καταργήσει το, ήδη ανεπαρκές σε καιρό κλιματικής κρίσης, ελάχιστο όριο προστασίας των 30 μέτρων παραλίας, δηλαδή της αδόμητης ζώνης από το όριο του αιγιαλού!

Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών με τίτλο “Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξεις” επιμένει να αντιμετωπίζει τους αιγιαλούς, τις όχθες ποταμών και λιμνών και τις παραλίες της χώρας σαν οικόπεδα προς “εμπορική αξιοποίηση”. Την ίδια στιγμη, σε έναν κόσμο που υφίσταται ολοένα και συχνότερα κλιματικές καταστροφές, οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες (π.χ. Γαλλία, Ισπανία) εύλογα θεσπίζουν αδόμητες παράκτιες ζώνες που ξεκινούν από τα 100 μέτρα και φθάνουν μέχρι και στα 250 μέτρα από τον αιγιαλό, προωθώντας την απαιτούμενη προστασία των ακτών τους και αναγνωρίζοντας την κρίσιμη συμβολή τους στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Η Ελλάδα όμως, μέσω του νομοσχεδίου αυτού, καταργεί και το ελάχιστο των 30 μέτρων, δίνοντας σήμα σε πράξεις οριοθέτησης παραλίας που επιτρέπουν δόμηση κυριολεκτικά πάνω στο κύμα!

Η συνεχής αγνόηση των πολύτιμων προστατευτικών υπηρεσιών που προσφέρει η υγιής και ελεύθερη από σκληρές υποδομές παράκτια ζώνη συνιστά μια πολλαπλά αποτυχημένη πολιτική, αφού δεν αγνοεί μόνο την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά θέτει σε άμεσο κίνδυνο και την ασφάλεια των πολιτών. Η επιστημονική γνώση, αλλά και το πρόσφατο παρελθόν έχουν δείξει πως η συνεχής υποβάθμιση της παράκτιας ζώνης μόνο δραματικές καταστροφές προκαλεί, καθώς και ανυπολόγιστο κόστος για την εθνική οικονομία από τις αποζημιώσεις που καλείται να καλύψει εκ των υστέρων.

Όπως επισημαίνουν οι οκτώ περιβαλλοντικές οργανώσεις στα σχόλια που από κοινού υπέβαλαν στην απαράδεκτα μικρής διάρκειας διαβούλευση δεδομένου τόσο του μεγάλου όγκου, όσο και τεχνικού περιεχομένου, το νομοσχέδιο δεν εισάγει μεταρρύθμιση για την αποτελεσματική προστασία και διαχείριση του παράκτιου χώρου, ενώ απουσιάζουν κρίσιμες προβλέψεις που σχετίζονται με την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή (π.χ. δεν υπάρχει αναφορά σε άλλους φυσικούς ή ανθρωπογενείς κινδύνους που απειλούν την παράκτια και παρόχθια ζώνη, πλημμυρικούς κινδύνους κ.λπ.). Το νομοσχέδιο εξαφανίζει επίσης, την απαγόρευση παραχώρησης των “μικρών αιγιαλών” (μήκος ή πλάτος μικρότερο των 5 μέτρων, ή έκταση μικρότερη των 150 τετραγωνικών), καθιστώντας ακόμα και αυτά τα πολύτιμα οικοσυστήματα διαθέσιμα προς ενδεχόμενη εμπορική εκμετάλλευση. Ακόμα και αυτές οι μικρές, απομονωμένες παραλίες, τώρα θα μπορούν να παραχωρούνται σε ξενοδοχεία.  Τέλος, σε άλλη μια προκλητική αγνόηση των υποχρεώσεων της χώρας για σεβασμό στο δίκαιο της ΕΕ, επιχειρείται δια νόμου επέκταση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης, δίχως να τηρούνται οι προβλεπόμενες διαδικασίες δέουσας εκτίμησης της επίδρασης στη “Θαλάσσια Περιοχή Θράκης” (περιοχή Natura 2000) και δίχως να τηρούνται οι διαδικασίες της οδηγίας 2001/42/ΕΚ για τη στρατηγική εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων.

Στα λιγοστά θετικά του νομοσχεδίου περιλαμβάνεται η ανάπτυξη ηλεκτρονικού συστήματος υποβολής καταγγελιών για αυθαιρεσίες, δίχως όμως καμία διασφάλιση για άμεση κινητοποίηση των αρμόδιων αρχών προς άμεση απομάκρυνση των αυθαίρετων κατασκευών. Περιπτώσεις όπως τα αυθαίρετα ενοικιαζόμενα στο παράκτιο δάσος του Εθνικού Πάρκου Σχοινιά ή οι πολλαπλές και διαπιστωμένες αυθαιρεσίες σε παραλίες της Ίου και σε αμέτρητα άλλα πολύτιμα παράκτια και παρόχθια οικοσυστήματα της χώρας, είναι καταστάσεις που δεν φαίνεται να απασχολούν σοβαρά την κυβέρνηση.

Στο πλαίσιο αυτό, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις ζητούν, ως κατεπείγουσα εθνική πολιτική κλιματικής ανθεκτικότητας για τη χώρα, τα εξής:

  • Άμεση κύρωση από τη χώρα μας του Πρωτοκόλλου για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, το οποίο προτάσσει ως μέτρο θεσμικής θωράκισης των ακτών τον ορισμό 100 μέτρων από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή ζώνης στην οποία δεν επιτρέπεται η δόμηση. Σε κάθε περίπτωση, ζητάμε άμεση συμμόρφωση με τις προβλέψεις αυτού, δεδομένου ότι αποτελεί ήδη ενωσιακό δίκαιο.
  • Αφαίρεση κάθε δικαιώματος ένταξης σε καθεστώς στήριξης από τον αναπτυξιακό νόμο και από τον νόμο για τις στρατηγικές επενδύσεις επιχειρηματιών που αυθαιρετούν εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος και καταπατούν παράκτια ή παρόχθια οικοσυστήματα.
  • Ενίσχυση της ανεξαρτησίας και των διαθέσιμων πόρων του Σώματος Επιθεωρητών και Ελεγκτών, ώστε να είναι σε θέση να επεμβαίνει αποτελεσματικά σε περιπτώσεις αυθαιρεσιών και να προβαίνει άμεσα στην απομάκρυνση παράνομων κατασκευών.
  • Άμεση ολοκλήρωση της διαδικασίας θέσπισης των μέτρων προστασίας και διαχείρισης για όλες τις περιοχές Natura 2000 της χώρας με την έγκριση των ειδικών περιβαλλοντικών μελετών και των σχεδίων διαχείρισης, και τη θέσπιση των σχετικών προεδρικών διαταγμάτων. Ημίμετρα όπως η επιλεκτική θέσπιση ‘απάτητων’ παραλιών και άλλων οικοσυστημάτων μόνο συσκότιση των ευθυνών της Πολιτείας επιτυγχάνουν, με αποτέλεσμα τη συνεχιζόμενη και ντροπιαστική από τη χώρα μας αγνόηση της καταδικαστικής απόφασης του ευρωδικαστηρίου εις βάρος της Ελλάδας για παραβίαση της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ για την προστασία της φύσης.

Την ανακοίνωση συνυπογράφουν οι εξής οργανώσεις:

  1. Εταιρία Προστασίας Πρεσπών
  2. Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης
  3. Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία
  4. Καλλιστώ
  5. Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης
  6. Greenpeace
  7. MEDASSET
  8. WWF Ελλάς

 Περισσότερες πληροφορίες:

  1. Σχόλια περιβαλλοντικών οργανώσεων σε δημόσια διαβούλευση σχεδίου νόμου για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές
  2. Σχόλια περιβαλλοντικών οργανώσεων για το άρθρο 28 του νομοσχεδίου – Καθορισμός θαλάσσιας ζώνης λιμένος Αλεξανδρούπολης

 

Πηγή (εκτός των ανωτέρω) dasarxeio.com

Το Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας επισκέφθηκε η πρόεδρος της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας (ΠΦΠΟ) κα Άννα Τοσούνογλου, όπου είχε την ευκαιρία να ενημερωθεί από την κα Εμμανουέλα Τερζοπούλου, Επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης “Γη & Ελευθερία” και Δημοτική Σύμβουλο του Δήμου Ραφήνας Πικερμίου και τον κο Αντώνη Λαζαρή, Βιολόγο-Εκπαιδευτικό, για τις ασφυκτικές πιέσεις που έχει δεχθεί το τοπικό οικοσύστημα εξαιτίας των εργασιών που συνεχίζονται στην περιοχή παρ’όλες τις αντιδράσεις φορέων και πολιτών. Η απώλεια πλατάνων, λευκών και ιτιών και οι επιχωματώσεις πλήττουν όλα τα είδη της τοπικής ορνιθοπανίδας αλλά και τον πληθυσμό των αμφιβίων, ερπετών και ψαριών γλυκού νερού καθώς έχουν συρρικνώσει δραματικά τον ζωτικό τους χώρο. Επίσης, η ευρύτερη περιοχή έχει κηρυχθεί από το 1983 αρχαιολογικός χώρος και τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, αλλά καμία σχετική μέριμνα δεν έχει ληφθεί αναφορικά με το έργο. Η εκβολή του Μεγάλου Ρέματος έχει ήδη μπει σε κατάσταση συνεχιζόμενης σμίκρυνσης και αυτό αποτελεί μέγιστο κίνδυνο για την περιοχή, η οποία σε περίπτωση νεροποντής κινδυνεύει με υπερχείλιση και καταστροφική πλημμύρα. Η ΠΦΠΟ δεσμεύθηκε να παρακολουθεί τις εξελίξεις και να συνδράμει σε ό,τι χρειαστεί.

Η πρόεδρος επισκέφθηκε επίσης τις εγκαταστάσεις του Ελληνικού Συλλόγου Προστασίας Ιπποειδών, όπου ο αντιπρόεδρος του ΕΣΠΙ κος Θανάσης Χελιώτης την ξενάγησε στις εγκαταστάσεις. Κατά την συνάντηση, ιδιαίτερη μνεία έγινε για την άκρως προβληματική τροποποίηση Κελετσή με την οποία οι Περιφέρειες απαλλάχθηκαν από την μέχρι πρότινος ευθύνη για τα ανεπιτήρητα ήμερα ιπποειδή. Ένα θέμα που έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα με ήμερα εγκαταλελειμμένα ιπποειδή να βρίσκουν τραγικό θάνατο ή να προκαλούν ατυχήματα. Οι συντονισμένες διεκδικήσεις των δύο φορέων στους αρμοδίους του Υπουργείου συνεχίζονται.
Η ΠΦΠΟ σημειώνει ότι έργο των εθελοντών του ΕΣΠΙ είναι εξαιρετικά σημαντικό αλλά δεν μπορεί να υποκαταστήσει το απόλυτο κενό της Πολιτείας.

Ακολούθως, η πρόεδρος επισκέφθηκε τον χώρο όπου φιλοξενούνται τα αδέσποτα ζώα που φροντίζει η Φιλοζωική Δράση Εθελοντών Αγ.Μαρίνας Κορωπίου και ενημερώθηκε από την πρόεδρο κα Λία Καραμολέγκου για την κατάσταση. Αυξανόμενες εγκαταλείψεις ζώων, ανεξέλεγκτες γεννήσεις και ολοένα και περισσότερα νέα κουτάβια στους δρόμους είναι δυστυχώς η νόρμα. Οι εθελοντές αγωνίζονται καθημερινά να ανταπεξέλθουν και είναι αξιέπαινοι για την περίθαλψη και τις υιοθεσίες με τις οποίες φροντίζουν να αποκαταστήσουν τα ζώα.

 

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ  

 

Αναδημοσιεύουμε από την εφημερίδα "Η Εποχή" της 11ης Φεβρουαρίου 2024, άρθρο του δημοσιογράφου Π. Κλαυδιανού για τι εξελίξεις στο Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας και την επικείμενη (Δευτερα 12/2/024) εκδήλωση από τη Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ και το Ίδρυμα Μαραγκοπούλου  για την υπόθεση Duarte*, υπόθεση συναφή με εκείνη της προσφυγής νέων ανθρώπων από τη Ραφήνα, με θέμα το περιβάλλον και τη μη προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή.

/

Σε αποφασιστική φάση μπαίνει ο αγώνας για τη διάσωση του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, με ικανή διεύρυνση υποστηρικτών των κατοίκων της περιοχής. Τη Δευτέρα η Νομική Σχολή και το Ίδρυμα Μαραγκοπούλου διοργανώνουν εκδήλωση με αντικείμενο την υπόθεση προσφυγής κατά της Πορτογαλίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) για παραβιάσεις όσον αφορά την κλιματική αλλαγή. Αναμένεται ότι θα γίνει αναφορά στην απόρριψη των δικαστικών προσφυγών πέντε νέων ηλικίας 17-23 ετών από τη Ραφήνα με θέμα το περιβάλλον και τη μη προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή. Εν τω μεταξύ πυκνώνουν οι παρεμβάσεις επιστημόνων, οργανώσεων και πολιτών που ζητούν να μην κοπούν τα δέντρα στο ρέμα. Παράλληλα, στο ζήτημα παρεμβαίνει και η ΕΤΕπ (Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων), δανείστρια του έργου.

Η υπόθεση που θα συζητηθεί σε εκδήλωση στη Νομική, στην αίθουσα Άλκης Αργυριάδης στις 5 μ.μ. τη Δευτέρα, αφορά την προσφυγή νέων Πορτογάλων στο ΕΔΔΑ κατά της Πορτογαλίας (υπόθεση Duarte) για το ότι δεν τηρεί την περιβαλλοντική νομοθεσία της ΕΕ σε συγκεκριμένα έργα, άρα προσφεύγουν χάριν της κλιματικής αλλαγής. Ομιλήτρια θα είναι η Allison MacDonald, δικηγόρος της υπόθεσης και σχολιαστές οι καθηγητές Γλ. Σιούτη, Γ. Δελής και Μ. Γαβουνέλη. Θα συντονίσει ο κοσμήτορας Λίνος-Αλέξανδρος Σισιλιάνος, πρώην πρόεδρος ΕΔΔΑ. Η προσφυγή των πέντε νέων έγινε στο πρότυπο της υπόθεσης Duarte, άρα είναι προφανής η συνάφεια.

Αναμένεται ότι οι ομιλητές θα συνδέσουν τις δυο υποθέσεις, ενώ θα παρέμβει και η δικηγόρος των νέων κ. Ντέτα Πετρόγλου.

Για το ζήτημα της κοπής 143 δένδρων, προπομπός κοπής 2.000 συνολικά, οι παρεμβάσεις υποστήριξης ήταν πολλές και σημαντικές, έτσι δεν προχώρησαν στην κοπή. Η πρόφαση ήταν ότι τα δένδρα είναι «ασταθή και κεκλιμένα», «καχεκτικά», «ξερά». Πράγμα ψευδές, όπως είπαν πραγματογνώμονες: ο καθηγητής του Γεωπονικού Π. Τρίγκας, ο ερευνητής του ΕΛΚΕΘΕ Δρ. Στ. Ζόγκαρης. Το WWF, επίσης, σημειώνει ότι η απόφαση κοπής «δεν στηρίζεται σε αντικειμενικά επιστημονικά κριτήρια βάσει της δασολογικής επιστήμης». Στην παρέμβασή τους, πολίτες σημειώνουν ότι «η διευθέτηση με τσιμέντο και συρματοκιβώτια του Ρέματος, του μεγαλύτερου στην Αττική, θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις για ολόκληρη την Αττική, ιδίως μετά τις πυρκαγιές... Στην Ευρώπη και διεθνώς η αντιπλημμυρική πρόταση σχεδιάζεται, πλέον, με λύσεις βασισμένες στη φύση». Επικαλούνται το παράδειγμα της Θεσσαλίας. Εντούτοις, η νέα δήμαρχος, σημειωτέον προεκλογικά είχε δεσμευτεί ότι δεν θα γίνει η «διευθέτηση» του ρέματος, όταν η δημοτική σύμβουλος Εμμανουέλα Τερζοπούλου της δημοτικής κίνησης «Γη και Ελευθερία» υπέβαλε στο δημ. Συμβούλιο για συζήτηση τις πραγματογνωμοσύνες , απάντησε ότι το θέμα αυτό δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητες του δήμου!

Εν τω μεταξύ, παρενέβη και η ΕΤΕπ, δανείστρια του έργου (36,6 εκατ. ευρώ επί συνόλου 101,5). Διερευνά τις καταγγελίες τριών οργανώσεων και ενός πολίτη. Συγκεκριμένα, όπως σημειώνει η ίδια η ΕΤΕπ για την καταγγελία, «ο συνολικός ισχυρισμός (των καταγγελλόντων) είναι η μη συμμόρφωση του έργου με την περιβαλλοντική νομοθεσία της ΕΕ και τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές απαιτήσεις της ΕΤΕπ». Και προσθέτει ότι «οι καταγγέλλοντες τάσσονται υπέρ της υλοποίησης του έργου με τη χρήση λύσεων βασισμένων στη φύση και στη διαχείριση του κινδύνου πλημμύρας». Σε αντίστοιχη υπόθεση, για τον ποταμό Ερασίνο, η ΕΤΕπ διέκοψε τη χρηματοδότηση και επέβαλε αλλαγή σχεδίων.

Προσφυγή έχει γίνει και στην Αναπτυξιακή Τράπεζα του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Η προσφυγή των πέντε νέων στο μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών ατύχησε. Απορρίφθηκε χωρίς καν να μπει στην ουσία, για τυπικούς λόγους, ότι δήθεν δεν θεμελιώνεται δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων. Υπέρ των νέων παρενέβησαν το Ίδρυμα Μαραγκοπούλου, η Ελληνική Ένωση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, πολλές περιβαλλοντικές οργανώσεις και 101 κάτοικοι της Ραφήνας. Οι νέοι, μάλιστα, καταδικάστηκαν σε δικαστική δαπάνη 300 ευρώ έκαστος!

Το επόμενο διάστημα είναι πολύ κρίσιμο και μάλλον πιο ευνοϊκό για τη διάσωση του ρέματος. Έως το τέλος Φεβρουαρίου αναμένεται να υιοθετηθεί νόμος της ΕΕ για την αποκατάσταση της φύσης (κανονισμός) που απαιτεί 25.000 χιλιόμετρα ποταμών στην ΕΕ να αποκατασταθούν σε ποταμούς ελεύθερης ροής με απομάκρυνση παλαιών φραγμών και αποκατάσταση της συνδεσιμότητάς τους με τα φυσικά τους πλημμυρικά πεδία. Στις 20 Μαρτίου στο ΣτΕ συζητείται η αίτηση ακύρωσης κατά της οριοθέτησης του ρέματος με Προεδρικό Διάταγμα. Να δούμε.

Παύλος Κλαυδιανός, εφημερίδα Η Εποχή 11/2/2024

 

 Για περισσότερες πληροφορίες:

Η εκδήλωση που οργανώνει το Ίδρυμα Μαραγκοπούλουγια την κλιματική αλλαγή, με αφορμή την εμβληματική υπόθεση Duarte Agostinho και Άλλοι κατά Πορτογαλίας και 32 Άλλων Κρατών, τη Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2024 και ώρα 17:00, στο Αμφιθέατρο «Άλκης Αργυριάδης», κεντρικό κτήριο ΕΚΠΑ (Πανεπιστημίου 30).θα μεταδοθεί και από την ιστοσελίδα του ιδρύματος

Αναδημοσιεύουμε από το ιστολόγιο της Κίνησης για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας (ΚΠΑΜΡΡ)  τη γνωστοποίηση του μηχανισμού καταγγελιών της Ευρωπαϊκής Τράπεζας ΅Επενδύσεων (ΕΤΕπ) της υπ' αριθμό SG/E/2023/26 καταγγελία για το έργο διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Η καταγγελία υποβλήθηκε από: 1) την περιβαλλοντική ΜΚΟ «ΟΖΟΝ» (https://www.ozon-ngo.gr/), 2) την «Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας», 3) την κίνηση πολιτών «Ρεματτική- Φορείς και Κινήσεις για την Προστασία των Ρεμάτων» (https://www.facebook.com/remattiki/) και 4) ένα φυσικό πρόσωπο, κάτοικο Ραφήνας. 

......................

Ο Μηχανισμός Καταγγελιών της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) γνωστοποίησε στις 16.1.2024 στην ιστοσελίδα της Τράπεζας την από 15.11.2023 με αριθμό SG/E/2023/26 καταγγελία για το έργο διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Η καταγγελία υποβλήθηκε από: 1) την περιβαλλοντική ΜΚΟ «ΟΖΟΝ» (https://www.ozon-ngo.gr/), 2) την «Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας», 3) την κίνηση πολιτών «Ρεματτική- Φορείς και Κινήσεις για την Προστασία των Ρεμάτων» (https://www.facebook.com/remattiki/) και 4) ένα φυσικό πρόσωπο, κάτοικο Ραφήνας. 

Σημειώνεται ότι η ΕΤΕπ χρηματοδοτεί το μεγαλύτερο μέρος (36,6 εκατ. €) του συνολικού προυπολογισμού του έργου (101,5 εκατ. €) ενώ μικρότερα ποσά προέρχονται από την Αναπτυξιακή Τράπεζα του Συμβουλίου της Ευρώπης (CEB), το ΕΣΠΑ και Εθνικούς Πόρους. 

Στις 26/12/2023 πραγματοποιήθηκε αυτοψία στο έργο από εμπειρογνώμονα του Μηχανισμού Καταγγελιών της ΕΤΕπ. Η έκθεση συμπερασμάτων αναμένεται το επόμενο διάστημα.

Η σχετική ανακοίνωση της τράπεζας αναφέρει τα εξής:

«Τον Νοέμβριο του 2023, ο Μηχανισμός Παραπόνων (EIB-CM) κατέγραψε καταγγελία σχετικά με ένα στοιχείο του έργου «Μέτρα αντιπλημμυρικής προστασίας» στη λεκάνη απορροής του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας (εφεξής «το έργο Ραφήνας»). Αυτή η καταγγελία ακολουθεί τρεις καταγγελίες που περατώθηκαν το 2023 σχετικά με ένα άλλο τμήμα του έργου που υλοποιείται στην πεδιάδα του Ερασίνου (SG/E/2021/12, SG/E/2021/15 και SG/E/2021/17). Το έργο που συγχρηματοδοτείται από την ΕΤΕπ βρίσκεται στην περιφέρεια Αττικής στην Ελλάδα.

 
Οι καταγγέλλοντες είναι τρεις περιβαλλοντικές ΜΚΟ και κάτοικος Ραφήνας. Ο συνολικός ισχυρισμός είναι η μη συμμόρφωση του έργου του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας με την περιβαλλοντική νομοθεσία της ΕΕ και τις Περιβαλλοντικές και Κοινωνικές απαιτήσεις της ΕΤΕπ.

Οι καταγγέλλοντες τάσσονται υπέρ της υλοποίησης του έργου με τη χρήση λύσεων βασισμένων στη φύση για τη διαχείριση του κινδύνου πλημμύρας. Επισημαίνουν ότι η ΕΤΕπ υποστηρίζει επίσης λύσεις βασισμένες στη φύση.

Ο Μηχανισμός Παραπόνων της ΕΤΕπ προχώρησε στον έλεγχο συμμόρφωσης του έργου του Μεγάλου Ρέματος της Ραφήνας και ετοιμάζει έκθεση συμπερασμάτων».

Αντίστοιχη καταγγελία υποβλήθηκε επίσης και στην Αναπτυξιακή Τράπεζα του Συμβουλίου της Ευρώπης, δανείστρια του έργου επίσης.

Σε αντίστοιχη καταγγελία για τον ποταμό Ερασίνο, η ΕΤΕπ διαπίστωσε την αντίθεση του έργου στις ενωσιακές Οδηγίες για τα Ύδατα, τα Πουλιά και τους Οικοτόπους και πάγωσε τη χρηματοδότηση του έργου μέχρι τον ανασχεδιασμό του με λύσεις βασισμένες στη φύση. Το ίδιο έπραξε και η Αναπτυξιακή Τράπεζα του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα της ΕΤΕπ:

 

Πηγή Ιστολόγιο Κίνησης για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας

Από την στιγμή που ο άνθρωπος βρήκε τρόπο να κόβει δέντρα ο πληθυσμός των δέντρων στον πλανήτη έχει μειωθεί κατά 45%. Αυτή είναι μία βασική διαπίστωση – υπολογισμός της μελέτης που εκπονήθηκε από το 2010 μέχρι το 2015 από ομάδα ειδικών ερευνητών από 15 χώρες υπό τον Th. Crowther ο οποίος εργαζόταν εκείνη την εποχή για το Yale University.  Η μελέτη αυτή δημοσιεύτηκε στο εγνωσμένου κύρους περιοδικό Nature, το 2015. Στην Ελλάδα τα πορίσματα της επιτροπής είχαν δημοσιευτεί επιγραμματικά στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ»

Η μέθοδος εργασίας της ομάδας των ειδικών βασίστηκε στην επεξεργασία δορυφορικών φωτογραφιών με εξελιγμένα μέσα και την εφαρμογή μοντέλων σε υπερυπολογιστές. Πέρα από τη διαπίστωση της αρνητικής επίδρασης που έχει στο φυσικό περιβάλλον ο άνθρωπος και το σύστημα του της ληστρικής εκμετάλλευσης φυσικών πόρων, υπήρξε και ένα παράπλευρο θετικό συμπέρασμα από τις έρευνες. Αυτό ήταν πως  ο αριθμός των δέντρων στη Γη σήμερα είναι οκτώ φορές μεγαλύτερος από αυτόν που εκτιμούσαν μέχρι τότε (2015)  οι επιστήμονες. Οι ερευνητές της ομάδας του Crowther υπολόγισαν ότι ο άνθρωπος κόβει περί τα 15 δισ. δέντρα ετησίως με τις περισσότερες απώλειες να έχουν τα τροπικά δάση όπου βρίσκονται τα αρχαιότερα αλλά και μεγαλύτερα δάση του πλανήτη. Φυσικά ο ρυθμός και η κατανομή των απωλειών δέντρων στον χρόνο και τον χώρο, διαφέρει αρκετά  και πάντα συνδέεται με τα μέσα που διαθέτει σε κάθε εποχή ο άνθρωπος για να κόψει και τελικά να εκμεταλλευτεί τους φυσικούς πόρους, ένας σημαντικός εκ των οποίων είναι και τα δέντρα.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί πως ο άνθρωπος χρειάζεται τους φυσικούς πόρους για την ανάπτυξη και την ευζωία του και γι’ αυτό τους «αξιοποιεί» όπως θεωρεί.  Η αξιοποίηση των πόρων όμως δεν είναι αυτό που οδήγησε στον αφανισμό των μισών δασών της γης. Η αξιοποίηση εμπεριέχει και την έννοια της αειφορικής διαχείρισης η οποία προϋποθέτει και την προστασία του αξιοποιούμενου πόρου από την εξαφάνιση. Και όμως, οι πιο στυγνοί άρπαγες δασών και δασικών εκτάσεων είναι εκείνοι που αναμασούν τον περί αειφορίας λόγο περισσότερο. Πρόκειται για το σύνηθες πια τέχνασμα των εξουσιών (διοικητικών, οικονομικών, πολιτικών) να εμφανίζονται ως φύλακες της αειφορικής διαχείρισης στα χαρτιά όντες άρπαγες και ληστές στην πράξη.

Οι ληστές και οι άρπαγες όμως δεν εποφθαλμιούν μόνο τον πόρο «δέντρο» και τα προϊόντα του. Οι άρπαγες εκμεταλλεύονται ληστρικά τους πόρους αλλά ταυτόχρονο έχουν σχέδια για αυτό που μένει μετά την αρπαγή του δάσους, δηλαδή τη γη. Είτε με τη μετατροπή της σε γεωργική ή κτηνοτροφική γη υψηλού παραγωγικού δυναμικού είτε με την πολεοδόμηση της, στον βωμό της αστικής επέκτασης σε έναν κόσμο που οδεύει για τα 10 δισεκατομμύρια πληθυσμού. Μπορεί τα 10 δισεκατομμύρια ανθρώπων στη γη να είναι φαινομενικά αμελητέο βάρος αλλά ο άνθρωπος του 2024  έχει και υψηλότατες  απαιτήσεις σε πόρους, μεταξύ των οποίων βρίσκεται και η γη και όσα αυτή του προσφέρει. Αν ένας άνθρωπος του μεσαίωνα κατανάλωνε 1 μονάδα πόρων, ο σημερινός  άνθρωπος καταναλώνει την πεντηκονταπλάσια ποσότητα πόρων ή και εκατονταπλάσια αν μιλάμε για τον σύγχρονο αποκαλούμενο πολιτισμένο άνθρωπο. Συνεπώς τα δέντρα στερούν από τον οικονομούντα, υποτίθεται πολιτισμένο άνθρωπο πόρους και χώρο. Και βέβαια στην αναμέτρηση ο χαμένος είναι τα δέντρα αφού πρόκειται για μάχη δίχως αύριο. Αν υπήρχε αύριο τότε ο μεγάλος χαμένος του πολέμου θα ήταν ο σημερινός νικητής της μάχης. Ο άνθρωπος που εξαφανίζει τα δέντρα χωρίς να βλέπει πως την ίδια ώρα επιταχύνει τις διαδικασίες που θα επιταχύνουν την εξαφάνιση του από τον πλανήτη. Αν σε 12.000 χρόνια πολιτισμού, ο άνθρωπος εξαφάνισε τα μισά δέντρα του πλανήτη, θα χρειαστεί πολύ λιγότερα πια για να εξαφανίσει και τα υπόλοιπα.

Ακόμα και αν η επιχειρηματολογία υπέρ της προστασία των δέντρων και την προστασία των φυσικών πόρων γενικότερα, δεν μπορεί να καλύψει τα αδηφάγα των χρηματιστηρίων ή να περιγράψει την κατστροφή με  μετρήσιμο σε οικονομικά μεγέθη τρόπο, υπάρχει ένας άλλος τρόπος αποτίμησης των κρίσιμων αυτών απωλειών σε χρήμα. Ίσως αυτός ο υπολογισμός να είναι πιο κατανοητός για τους εραστές του εφήμερου. Πρόκειται για την οικονομική αποτίμηση της αξίας του δέντρου σύμφωνα με τη Χάρτα του δέντρου της πόλης, όπως μας τη συστήνει o Μανώλης Καπάνταης, Δασολόγος-Περιβαλλοντολόγος και τ. Δ/ντης Πρασίνου, σε άρθρο του στον ιστότοπο dasarxeio.com

Πηγή dasarxeio.com – Μανώλης Καπάνταης

Ενδεικτικά αναφέρουμε ένα παράδειγμα. Πρόκειται για τον υπολογισμό της οικονομικής ζημίας που προκύπτει από  την απώλεια ενός  (1) πλατάνου  δενδροστοιχίας, υγιούς, με καλό φυτικό σθένος και πρεμνικής διαμέτρου 60 εκατοστών. Το κόστος θα εκτιμηθεί ως εξής:

Είδος: Παίρνει τιμή από σχετικό πίνακα = 43

Τοπίο: Ομοίως από αντίστοιχο πίνακα-  Δείκτης ανάλογα με τις επιπτώσεις του τοπίου (4) και τη μηχανική κατάσταση (4) δηλαδή  (4 + 4 = 8): 8

Ανάπτυξη δέντρου (στηθαία διάμετρος ή πρεμνική ανάλογα με τη θέση και την ηλικία (περιλαμβάνεται) -  Δείκτης ανάλογα με τη διάμετρο: 60

Υπολογισμός της αξίας παροχής: 43 x 8 x 60 = 20.640 €

Δηλαδή αν ένα πλατάνι με πρεμνική διάμετρο 60 εκατοστών και ηλικίας -κατά προσέγγιση- 60 ετών, δε σας λέει τίποτα, οι 20.640 ευρώ ζημιάς που θα πρέπει να καλυφθεί από κάπου, σίγουρα θα σας λέει. Αυτά στον πολιτισμένο κόσμο που λέμε κι εμείς πως είμαστε μέρος του. Ή μήπως δεν είμαστε;

Το παράδειγμα και η αναφορά στη Χάρτα του δέντρου της πόλης, όπως και το ερώτημα για το αν ανήκουμε στον λεγόμενο «πολιτισμένο κόσμο» είναι πια πολύ πιο κρίσιμα στην Αττική. Πιο κρίσιμο ακόμα και από τις εποχές της αντιπαροχής και της εντατικής αστικοποίησης. Γιατί τότε υπήρχαν πολλά δέντρα και δεν υπήρχαν συνειδήσεις. Τώρα τα δέντρα της Αττικής είναι ελάχιστα. Υπάρχουν -μιλώντας για την Αττική- πολύ λιγότερα δέντρα που ίσως φτάνουν το 10 ή 20 % των δέντρων που υπήρχαν σε εκείνες τις εποχές, όπως μας λένε οι χάρτες δασοκάλυψης της Αττικής. Συνειδήσεις εξακολουθούν να μην υπάρχουν σε διοικητικούς ή άλλους ιθύνοντες του τόπου. Το μίγμα είναι πια δηλητηριώδες και η πορεία προς την Αττική Έρημο μη αναστρέψιμη. Έτσι, αν αυτοί οι ασυνείδητοι επικαλούνται «ανάπτυξη» και «εκσυγχρονισμό» προκειμένου να αποδασώσουν περαιτέρω τον τόπο, είναι ελεύθεροι να συνεχίσουν εφόσον καταβάλουν το αρμόζον τίμημα. Το οικονομικό του σκέλος. Αλλιώς θα πρόκειται για  άρπαγες και ληστές, μιλώντας με οικονομικούς όρους. Το τίμημα πέρα του οικονομικού θα το πληρώσουν ούτως ή άλλως τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας και όχι αυτοί που αποφασίζουν την καταστροφή. Τουλάχιστον αυτοί ας πληρώσουν το οικονομικό μέρος της ζημιάς. Ή δεν είναι έτσι;

Δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών, σχετικά με την προσφυγή ασφαλιστικών μέτρων που άσκησαν νέοι για την προστασία του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας και για το δικαίώμα τους για ένα υγιές και προστατευμένο περιβάλλον, το δικαίωμα τους στην υγεία και το δικαίωμα τους στη διατήρηση και απόλαυση της πολιτιστικής κληρονομιάς και του φυσικού και πολιτιστικού τοπίου. Οι νέοι προσφεύγουν γιατί είναι εκείνοι που πρόκειται να υποστούν τις καταστροφές που τους ετοιμάζουν οι ανεύθυνοι που επιμένουν σε ένα μεγάλο σφάλμα, την ώρα που οι πραγματογνώμονες για την πλημμύρα στη Θεσσαλία καταδεικνύουν τις τσιμεντοποιήσεις ως λάθος και παρακινούν την Πολιτεία: "Δώστε χώρο στο νερό", " Ανοίξτε τα ποτάμια και τα ρέματα". Φυσικά τα τοπικά -υποτίθεται "μέσα"- της Ραφήνας ασχολούνται με την προπαγάνδα υπέρ του εγκληματικού εγκιβωτισμού.

 

Η πρώτη προσφυγή για το περιβάλλον από νέους

Τάσος Σαραντής ΕΦΣΥΝ 13/12/2023

Συζητήθηκαν στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών τα ασφαλιστικά μέτρα 5 νέων ηλικίας 17-23 ετών για το σταμάτημα των εργασιών «διευθέτησης-οριοθέτησης» στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας ● Πρόσθετη παρέμβαση από 101 πολίτες και περιβαλλοντικές οργανώσεις ● Τι υποστηρίζουν για τις επιπτώσεις του έργου στο τελευταίο φυσικό ποτάμι ελεύθερης ροής της Αττικής.

Η πρώτη στην Ελλάδα δικαστική προσφυγή για το κλίμα και το περιβάλλον από νέους είναι γεγονός. Πέντε νέοι και νέες, ηλικίας 17-23 ετών, από τη Ραφήνα, προσέφυγαν στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, ζητώντας προσωρινή δικαστική προστασία για τη σωτηρία του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.

Είναι εντυπωσιακό ότι την προσφυγή των νέων στήριξαν με πρόσθετη παρέμβαση, εκτός από περιβαλλοντικές οργανώσεις, και 101 πολίτες, ακόμη και οργανώσεις για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Η προσφυγή τους συζητήθηκε, την Παρασκευή, στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων).

Οι νέοι και νέες προσέφυγαν δικαστικά στη βάση του δικαιώματός τους για ένα υγιές και προστατευμένο περιβάλλον, του δικαιώματος στην υγεία και του δικαιώματος στη διατήρηση και απόλαυση της πολιτιστικής κληρονομιάς και του φυσικού και πολιτιστικού τοπίου. Οι προσφεύγοντες επισημαίνουν ότι, σύμφωνα με τους διεθνείς οργανισμούς, η κλιματική κρίση είναι κρίση των παιδιών και ότι τα παιδιά και οι νέοι υποφέρουν σωματικά και ψυχικά από τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης στο παρόν και το μέλλον.

Με την προσφυγή τους ζητούν:

α) Να εκδοθεί προσωρινή διάταξη, η οποία, μέχρι τη συζήτηση της αίτησής τους για ασφαλιστικά μέτρα, να υποχρεώνει το Ελληνικό Δημόσιο (υπουργείο Υποδομών) και την ανάδοχη εταιρεία να διακόψουν προσωρινά τις εργασίες του επίμαχου έργου «Διευθέτηση - οριοθέτηση του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας», η επανεκκίνηση των οποίων διατάχθηκε με έγγραφο αρμόδιας υπηρεσίας του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών.

β) Να περιοριστούν προσωρινά οι πάσης φύσεως εργασίες καθαρισμού μέσα στην κοίτη χωρίς χρήση βαρέος τύπου ερπυστριοφόρων μηχανημάτων.

γ) Να απαγορευθεί προσωρινά η κοπή δέντρων εντός της κοίτης, στα πρανή και την παρόχθια ζώνη του Μεγάλου Ρέματος, καθ’ όλο το μήκος του, και κάθε εργασία, ειδικά η εκρίζωση και αποψίλωση της βλάστησης, στα πρανή και την παρόχθια ζώνη του Μεγάλου Ρέματος καθ’ όλο το μήκος του.

Οπως υπενθυμίζει η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, το Μεγάλο Ρέμα είναι το τελευταίο φυσικό ποτάμι ελεύθερης ροής στην Αττική, ιδιαίτερης περιβαλλοντικής σημασίας, με φυσικά πλημμυρικά πεδία και προστατευόμενους υγροτόπους Α΄ προτεραιότητας και ένα πλούσιο οικοσύστημα, που περιλαμβάνει προστατευόμενα ενδημικά και μεταναστευτικά είδη ορνιθοπανίδας και ιχθυοπανίδας.

Το ποτάμι κινδυνεύει να μετατραπεί σε έναν οχετό ομβρίων από το έργο διευθέτησης σε μήκος 17 χιλιομέτρων με τσιμέντο και σαραζανέτια, αλλά και από τον φερόμενο «καθαρισμό», ειδικά με τον τρόπο που υλοποιείται, δηλαδή ταυτόχρονα σε όλο το μήκος του ποταμού με είσοδο από διαφορετικά σημεία, με χρήση βαρέος τύπου ερπυστριοφόρων οχημάτων, με στόχο την πλήρη αποψίλωση της κοίτης, των πρανών και της παρόχθιας ζώνης σε πλάτος 2 έως 3 μέτρων γύρω από αυτήν και με κοπή 2.000 δέντρων.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για την έναρξη του έργου διευθέτησης, με εργασίες που ξεκίνησαν στις 25 Οκτωβρίου να είναι αντίθετες με τους κανόνες της επιστήμης αλλά και της ίδιας της ΑΕΠΟ, σύμφωνα με την οποία το έργο και οι απαιτούμενες αποψιλώσεις στο πλαίσιο αυτού θα έπρεπε να εκτελεστούν σταδιακά από τα κατάντη στα ανάντη σε βάθος τριετίας.

Οι προσφεύγοντες προβάλλουν ότι το έργο διευθέτησης δεν είναι ανθεκτικό στο κλίμα, όπως απαιτείται από τις ευρωπαϊκές Οδηγίες για τις Πλημμύρες και τα Υδατα και τις σχετικές κατευθυντήριες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τις Στρατηγικές της Ε.Ε. για τη Βιοποικιλότητα έως το 2030 και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή αλλά και τον υπό ψήφιση «Νόμο για την Αποκατάσταση της Φύσης», που σε πρώτο νομοθετικό στάδιο υιοθετήθηκε τον περασμένο Ιούλιο από το Ευρωκοινοβούλιο και το Συμβούλιο Υπουργών Περιβάλλοντος και ήδη από τις 9 Νοεμβρίου εισήλθε στο δεύτερο νομοθετικό στάδιο, με διαπραγματεύσεις μεταξύ των κρατών-μελών και υιοθέτηση του τελικού κειμένου από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Επιπλέον, θεωρούν ότι το έργο διευθέτησης και οριοθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας πρέπει να επανασχεδιαστεί ως έργο θετικό για το κλίμα και τη βιοποικιλότητα, που συμβάλλει στους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης, σε πλήρη συμμόρφωση με την περιβαλλοντική νομοθεσία και τις Στρατηγικές της Ε.Ε.

Κι ακόμη, υποστηρίζουν ότι το συγκεκριμένο έργο θα επιβαρύνει περιβαλλοντικά και κλιματικά την Αττική, που συγκεντρώνει το 40% του πληθυσμού της χώρας, έχει ήδη καταστραφεί από εκτεταμένες και φονικές πυρκαγιές και βρίσκεται αντιμέτωπη με τον κίνδυνο ερημοποίησης και κατάρρευσης των οικοσυστημάτων, όπως προειδοποιούν επιφανείς επιστήμονες και ακαδημαϊκοί.

Πρόσθετη παρέμβαση υπέρ των αιτούντων άσκησαν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις WWF, Greenpeace, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Εταιρία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Αγριας Ζωής - ΑΝΙΜΑ, Ορνιθολογική Εταιρεία, Σύλλογος Πολιτών υπέρ των Ρεμάτων-Ροή και ΟΖΟΝ και οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ιδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Κέντρο Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Οικονομικού Δικαίου και Ελληνική Ενωση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η απόφαση του δικαστηρίου αναμένεται τις επόμενες ημέρες.

 

πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Από το ιστολόγιο της Κίνησης για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας αναδημοσιεύουμε μία ανάρτηση που αφορά στην παρέμβαση με χωματουργικά μηχανήματα που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας. Μία επέμβαση απηρχαιωμένης, επικίνδυνης και εντέλει καταστροφικής  αντίληψης, με πρόσχημα τον εντυπωσιοθηρικό δήθεν καθαρισμό. Μία επέμβαση που εντάσσεται και στο πλαίσιο της άλλης εξαιρετικά επικίνδυνης επέμβασης, της καναλοποίησης του τελευταίου φυσικού ποταμού της Αττικής. Αυτά συμβαίνουν την ίδια ώρα που η διεθνής επιστημονική κοινότητα έχει απορρίψει αυτές τις επεμβάσεις και ήδη από 20ετίας και πλέον, προσπαθεί να καταργήσει τις καναλοποιήσεις σε μία προσπάθεια επιβράδυνσης ή και αντιστροφής τη κλιτικής αλλαγής.

Στην οπισθοδρομουσα Ελλάδα, όλα δείχνουν πως θεωρούμε την κλιματική αλλαγή ως ευκαιρία (τουλάχιστον αυτό πιστεύει ο πρωθυπουργός και οι ακόλουθοι του στο συνημμένο βίντεο) γι' αυτό φροντίζουμε να υλοποιούμε έργα καταστροφής του περιβάλλοντος τα οποία την επιταχύνουν. Άλλωστε αυτήν αναφέρουν σαν δικαιολογία για την ανικανότητα τους να ανταποκριθούν στις έκτακτες ανάγκες και όχι τη βασική αιτία της που είναι η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος 

 

 

Καθαρισμοί ρεμάτων για αρχάριους

(από το ιστολόγιο της ΚΠΑΜΡΡ 25/10/2023)

Με αφορμή την τρομολαγνία που προωθείται κάθε φορά που προβλέπεται βροχή και τις καταστροφικές παρεμβάσεις που γίνονται σε όλα τα ποτάμια της χώρας μας με το όνομα "καθαρισμοί ρεμάτων", απαντάμε σε ορισμένα εύλογα ερωτήματα που δημιουργούνται.

Θέλουμε ωστόσο να τονίσουμε για μία ακόμη φορά ότι το πρόβλημα της Ραφήνας δεν είναι τα καλάμια αλλά κυρίως τα μπαζώματα και οι απαρχαιωμένες και ανεπαρκείς γέφυρες που πρέπει να ανακατασκευαστούν με επείγουσες διαδικασίες και ανεξάρτητα από το έργο διευθέτησης.

Επίσης να τονίσουμε οτι οι καθαρισμοί ρεμάτων/ποταμών δεν απομακρύνουν τα λύματα που χύνονται παράνομα μέσα στο Μεγάλο ρέμα, φαινόμενο που έπρεπε εδώ και χρόνια να έχει εξαληφθεί με ενέργειες της δημοτικής αρχής,

 

Δεν είναι αναγκαίο να γίνονται καθαρισμοί στα ρέματα/ποτάμια;

Στα ρέματα που διέρχονται ή είναι κοντά σε αστικό ιστό είναι αναγκαίο, στα υπόλοιπα, φυσιολογικά όχι.

Ο καθαρισμός έχει το νόημα της απομάκρυνσης αντικειμένων κυρίως ξένων προς το οικοσύστημα του ρέματος, τα οποία:

α/ υποβαθμίζουν περιβαλλοντικά το οικοσύστημά του (απορρίμματα, πλαστικά, συσκευασίες, ηλεκτρικά κλπ)

β/ μειώνουν την παροχετευτική ικανότητα του ρέματος (ογκώδη αντικείμενα όπως λάστιχα, στρώματα, ηλεκτρικές συσκευές, πεσμένοι κορμοί κ.α., μεγάλη συσσώρευση χωμάτινων αποθέσεων, σπάνια πολύ ογκώδης βλάστηση που φράζει την κοίτη.

Στα ρέματα που είναι μακρυά από αστικό ιστό, η αναγκαιότητα εξαρτάται από την ποσότητα φερτής ύλης που κατεβάζει, το οποίο με τη σειρά του εξαρτάται πολύ από το αν υπάρχουν στη λεκάνη του ορεινοί όγκοι καμένοι. Ακόμη κι αυτό όμως αντιμετωπίζεται με έργα ορεινής υδρονομίας που να συγκρατούν τα φερτά στα ορεινά.

 

Γιατί οι καθαρισμοί ρεμάτων/ποταμών δεν πρέπει να γίνονται με βαριά χωματουργικά μηχανήματα;

Καταρχήν γιατί αυξάνουν τον πλημμυρικό κίνδυνο. Η απομάκρυνση της φυσικής βλάστησης αυξάνει την ταχύτητα του νερού, που δεν έχει κανένα εμπόδιο να το φρενάρει. Ακόμη κι εκεί όπου η φυσική βλάστηση είναι πολύ πυκνή, υπάρχει μία φυσική ισορροπία. Δείτε για παράδειγμα τους καλαμιώνες. Όταν το νερό είναι πολύ, δε φράζουν τη ροή γιατί…πολύ απλά ξεριζώνονται και καταλήγουν στη θάλασσα. Η αφαίρεση βλάστησης αποσταθεροποιεί επίσης τα πρανή, αφού το ριζικό σύστημα διατηρεί τη συνεκτικότητα του εδάφους. Επιπλέον τα βαριά χωματουργικά μηχανήματα συχνά κάνουν ζημιές στα πρανή, κάτι που είναι απαγορευτικό, αφού αυτό αλλάζει την υδραυλική λειτουργία των ρεμάτων/ποταμών.

Δεύτερον, γιατί καταστρέφουν το οικοσύστημα των ποταμών, που είναι τα πιο πλούσια αλλά και τα πιο ευαίσθητα.Απομακρύνουν τη βλάστηση, ισοπεδώνουν δεκάδες οργανισμούς και αυγά, απομακρύνουν τα φυσικά ενδιαιτήματα, τις φωλιές, τους τόπους ανάπαυσης και το καταφύγιο εκατοντάδων ειδών. Επιλεκτική αραίωση της βλάστησης είναι επίσης αποδεκτή σε ορισμένες περιπτώσεις και σε πολύ πυκνά σημεία, όχι όμως ισοπέδωση.

Τέλος γιατί αφαιρώντας την βλάστηση, αυξάνεται η ρύπανση, αφού τα φυτά «φιλτράρουν» τους ρύπους, έτσι ώστε το νερό να φθάνει στη θάλασσα σχεδόν καθαρό.

 

Η φερτή ύλη (χώμα, πέτρες) πρέπει να απομακρύνεται από τα ποτάμια;

Μόνο σε περιπτώσεις που ο όγκος της είναι τόσο μεγάλος που μειώνει την παροχετευτικότητα του ρέματος/ποταμού. Γιατί το χώμα και οι πέτρες, κατά τη διαδρομή τους προς τη θάλασσα αποτίθεται στις όχθες, μειώνοντας έτσι τη διάβρωση τους. Ακόμη κι αν βρίσκονται στην κοίτη, με την επόμενη μεγάλη βροχόπτωση μεταφέρονται προς τη θάλασσα και αποτίθενται στην εκβολή και στις γειτονικές παραλίες, μειώνοντας έτσι τα φαινόμενα διάβρωσης της ακτογραμμής που σε περίοδο κλιματικής αλλαγής αυξάνονται.

 

Γίνεται οι καθαρισμοί να μη προκαλούν τα παραπάνω προβλήματα;

Ναι! Αρκεί να γίνονται μόνο όταν πραγματικά χρειάζονται, στα σημεία που χρειάζονται (κατόπιν αυτοψίας μέσα από την κοίτη), την κατάλληλη περίοδο (Νοέμβριος-Φεβρουάριο), με σεβασμό σε τυχόν προστατευτική νομοθεσία των ρεμάτων/ποταμών/υγροτόπων και με τρόπο τέτοιο που να προκαλούν τη μικρότερη δυνατή περιβαλλοντική υποβάθμιση. Η βέλτιστη περιβαλλοντικά λύση είναι ο χειρωνακτικός καθαρισμός, χωρίς καθόλου χρήση χωματουργικών μηχανημάτων. Είναι δυνατό για συλλογή μη ογκωδών απορριμμάτων και για κλάδεμα ή κόψιμο τυχόν βλάστησης στην κοίτη που μειώνει την παροχετευτική ικανότητα. Για απομάκρυνση ογκωδών αντικειμένων, μεγάλων ποσοτήτων προϊόντων κλαδέματος ή μεγάλου όγκου φερτής ύλης, η βέλτιστη περιβαλλοντικά λύση είναι η χρήση γερανού με τηλεσκοπικό βραχίονα εκτός κοίτης και εφόσον αυτό δεν είναι εφικτό, τότε με χρήση κάποιου ήπιου μηχανήματος όπως το παρακάτω

(πηγή κειμένου ΚΠΑΜΡΡ και ανάρτηση του Πολιτικού Μηχανικού και μελετητή Υδραυλικών έργων, Ηλία Ταρναρά)

Σήμερα, 22/10/2023, στον λόφο του Οχυρού της Ραφήνας έγινε μια γιορτή που την παρακολούθησαν μικροί και μεγάλοι. Η ΑΝΙΜΑ (Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης ΑΓΡΙΑΣ ΖΩΗΣ) αφού περιέθαλψε 2 αρπακτικά, τα έφερε για να τα απελευθερώσει, υγιή πιά στο φυσικό τους περιβάλλον. Και επέλεξε τον πολύπαθο λόφο του Οχυρού στη Ραφήνα, ο οποίος ακόμα αντιστέκεται στην κακοποίηση

Ακολουθούν τα βίντεο τη απελευθέρωσης

Απελευθέρωση του Σφηκιάρη

 

Απελευθέρωση του Μπούφου

 

Η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας με δημοσίευμα στο ιστολόγιο της καταγγέλλει τις παράνομες εργασίες που εκτελούνται στον λόφο του οχυρού της Ραφήνας και ζητά να σταματήσουν άμεσα αφού όπως καταγγέλλεται:

4

 

Η περιοχή “Λόφος Οχυρού” είναι χαρακτηρισμένη Ζώνη Πρασίνου και Δασική Έκταση (ΖΟΕ Μεσογείων / ΦΕΚ 199Δ/ 06.03.2003, αρ.324/2020 Απόφαση Δ/νσης Δασών Αν. Αττικής & αρ. 494/2020 Απόφαση Αποκεντρ. Διοίκ. Αττικής)

Xriseis

Ενώ η δασοτεχνική μελέτη (μελέτη δασικής αναψυχής) προέβλεπε ήπιες παρεμβάσεις δασικής αναψυχής (μονοπάτια, ξύλινα κιόσκια, τραπεζόπαγκοι, κ.α.) που θα υλοποιούνταν “με μικροεκσκαφές με τα χέρια και απλά μηχανικά μέσα (φτυάρι, τσουγκράνα κλπ) ”, στην πράξη ο Δήμος εκτελεί μεγάλης κλίμακας οικοδομικά έργα με βαριά μηχανήματα, προϋπολογισμού άνω των 2.000.000€.

Για το παράνομο αυτό έργο, ο Δήμος καταχράται κοινοτικούς και εθνικούς πόρους (ΕΣΠΑ) παραβιάζοντας την εθνική νομοθεσία. Ταυτόχρονα συνάπτει δάνειο άνω των 600.000€ με το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, με αποτέλεσμα οι δημότες να δεσμεύονται να αποπληρώνουν δόση της τάξης των 125.000,00€ τον χρόνο.

Εμείς πάλι απορούμε για την έλλειψη του σχετικού ελέγχου από τους διαχειριστές των χρηματοδοτικών προγραμμάτων και σε τέτοιο βαθμό που η ανοχή τους αυτή να ισοδυναμεί με ξεκάθαρη συνενοχή σε διασπάθιση πόρων.

Στην ανάρτηση περιλαμβάνεται και ένα βίντεο από τον λόγο του Οχυρού. Λήψη από drone στις 30/9/2023. Φαίνονται οι πιέσεις που δέχεται η περιοχή, τόσο οι οικιστικές πιέσεις όσο και οι αμφισβητούμενες χρήσεις που εγκαθίστανται στον λόφο και το δάσος του με την ανοχή των αρμοδίων

Μετά τη συμφορά και του φετινού καλοκαιριού μετράμε κοντά 3.000.000 στρέμματα καμένης γης, ως επί το πλείστο δασικής, μέσα στα μόλις 3 τελευταία χρόνια. Και αν θέλουμε να αποδώσουμε ευθύνες για την κακή μας μοίρα, έχουμε τον εύκολο εχθρό, άυλο και απροσδιόριστο αλλά και -για τους ίδιους λόγους- τρομακτικό, που αποκαλούμε κλιματική αλλαγή ή «κλιματική κρίση» ή ακόμα και «κακοτυχία», «συγκυρία». Έχουμε εσχάτως  και το ακόμα πιο συνωμοσιολογικό, αυτό του, υβριδικού πολέμου και άλλα εξίσου γελοία. Γιατί μόνο γελοίες μπορεί να είναι οι δικαιολογίες αυτές όταν ό,τι ζούμε γίνεται μέσα σε ένα περιβάλλον κακοδιοίκησης, κακοδιαχείρησης, προτεραιοποίησης των καλούμενων «στρατηγικών επιλογών για την οικονομία» και εν γένει σε ένα τοπίο που ακόμα και το φυσικό περιβάλλον ρευστοποιείται, για να γίνει καύσιμο μίας θνησιγενούς οικονομικής δραστηριότητας.

Δεν είναι μόνο τα καμένα δάση τα θύματα της ρευστοποίησης. Είναι και οι κατακρεουργημένες παραλίες, το ολοένα και πιο τσιμεντένιο αστικό τοπίο, οι σκληρές διευθετήσεις ρεμάτων και γενικότερα η μονότονη επιλογή των «γκρίζων λύσεων» της ανθρώπινης δραστηριότητας. Είναι μία κεντρική στρατηγική του ελληνικού κράτους το οποίο  δεν ντρέπεται να παριστάνει τη «βαρυπενθούσα χήρα» σε κάθε καταστροφή και είκοσι τέσσερεις ώρες μετά και πίσω από τους προβολείς, να εγκρίνει καταστροφικές επεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον. Το ίδιο περιβάλλον για το οποίο «σκούπιζε τα δάκρυα του» ο κροκόδειλος της εξουσίας. Νομοθετικής, εκτελεστικής αλλά και δικαστικής όπως έχει επανειλημμένα αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια. Εξουσία που όχι μόνο εγκρίνει και προωθεί την καταστροφή αλλά παράλληλα τη διαφημίζει,  την παρουσιάζει  ως «ανάπτυξη» και καμαρώνει χωρίς αιδώ,  αποδεικνύοντας πως πέρα από το όριο του τραγικού, αρχίζει το γελοίο.

Παράλληλα με τον «ενεργητικό βιασμό του φυσικού περιβάλλοντος, το ίδιο αυτό εξουσιαστικό σύμπλεγμα, φροντίζει να εξαφανίσει ό,τι προστατευτικό είχε απομείνει από την παλαιότερη νομοθεσία, με κύριους στόχους την προστατευτική νομοθεσία για τα δάση αλλά και το φυσικό περιβάλλον, που περιεχόταν σε νόμους όπως ο 998/79. Γενικά ο κροκόδειλος της εξουσίας που κλαίει μπροστά στις κάμερες (ή τάχα οργίζεται όπως πρόσφατα ο «υπουργός Κικίλιας») έχει ήδη ανοίξει το στόμα του και ετοιμάζεται να κατασπαράξει ό,τι απέμεινε από το Σύνταγμα του 1975 και τους νόμους για την προστασία της Φύσης που απέρρευσαν από αυτό. Και το κάνει χοντροκομμένα και με τον άθλιο τρόπο που χαρακτηρίζει τους κροκόδειλους. Από τη μία η εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων με αυθαιρετούχους, καταπατητές, ιδιοκτήτες ξενοδοχείων, εργοστασίων ή βιομηχανικών ΑΠΕ και άλλα αδηφάγα και από την άλλη οι σχεδιασμοί «στο γόνατο» και πάντα στην υπηρεσία των «επενδυτών» δεν αφήνουν περιθώρια για να ελπίσουμε πως θα υπάρξει ποτέ αποκατάσταση της καταστροφής. Αντίθετα, η καταστροφή που έχει ξεκινήσει ήδη 30 χρόνια πριν, βρίσκεται σε εξέλιξη και μάλιστα τώρα αρχίζει η απόλυτη κορύφωση της. Τα τρία τελευταία χρόνια το κάνουν ξεκάθαρο αυτό.

Το κράτος -κροκόδειλος κλαίει σε εθνικό δίκτυο. Κλαίει και υπόσχεται πως θα αποκαταστήσει τις καταστροφές. Το έχει ξανακάνει. Ποιος δεν θυμάται το 2007 όταν ο Καραμανλής επαναλάμβανε μονότονα το «Όπου δάσος πάλι δάσος». Ποιος δεν θυμάται και το ότι πέρα από κάτι «κηποτεχνικά» που έγιναν στην αρχαία Ολυμπία και κάτι μικροαναδασώσεις σε παλαιότερα καμένα, τίποτα άλλο και ουσιαστικό  δεν έγινε. Αλλά ούτε και οι προσχηματικές αναδασώσεις είναι το θέμα αφού συνήθως αυτές γίνονται βεβιασμένα και για διαφημιστικούς λόγους. Όπως πέρυσι ο δήμαρχος της Ραφήνας πήγε και έκανε «δενδροφυτεύσεις» και «σβωλορίψεις»(!!!!) στα φρεσκοκαμένα του ανατολικού Πεντελικού, προκαλώντας ανεπανόρθωτη ζημιά στα καμένα εδάφη και προωθώντας έτσι την περαιτέρω διάβρωση τους. Το θέμα λοιπόν είναι η φυσική αναδάσωση, η βλάστηση των σπόρων που βρίσκονται στο έδαφος και η αναβλάστηση των ζωντανών  πρέμνων ή των ριζών, για τα είδη που έχουν αυτή την ικανότητα. Ακολουθεί υποχρεωτικά η απόλυτη προστασία τους από τον άνθρωπο και τις εντεταλμένες γι’ αυτό υπηρεσίες του.  Αλλά ακόμα και αν το καμένο δάσος ξαναγεννηθεί, πως θα προστατευτεί από υπηρεσίες που είναι μεν εντεταλμένες αλλά όχι στελεχωμένες;

Γι’ αυτό γίνεται αμέσως αντιληπτό πως ό,τι κάηκε χάθηκε ανεπιστρεπτί. Με δασική υπηρεσία «φάντασμα» που δεν έχει ούτε ανθρώπους ούτε μέσα για να προστατέψει το δάσος που αναγεννιέται, δεν πρόκειται να ξαναϋπάρξει δάσος. Οι πιέσεις είναι αφόρητες. Είτε παράνομες, από καταπατητές, εκχερσωτές που λειτουργούν ως άτομα ή ως οικοδομικοί συνεταιρισμοί, είτε «νόμιμες» όπως απεδείχθη από τις «οικιστικές πυκνώσεις» (sic) και κυρίως με το «νέο δάσος» του Μπένου στην Εύβοια που αποσκοπούσε σε εγκατάσταση νέων χρήσεων με τη συνέργεια ανυστερόβουλων(;;; ) «μεγάλων χορηγών». Αλλά και σε μικρότερη κλίμακα, με την προώθηση «Ειδικών Πολεοδομικών» στην Αττική. Στο Μάτι και σε γειτονικές του περιοχές. Και όλα αυτά με την έγκριση ή την ανοχή μίας δασικής υπηρεσίας «μαριονέτα», εξαρτημένης, υποστελεχωμένης και γι’ αυτό ανίκανης πια να δράσει και να υπερασπιστεί το καμένο δάσος. Παρηκμασμένης και οδηγούμενης σταθερά στην απαξίωση* και τον θάνατο (την κατάργηση, για να μη γινόμαστε μακάβριοι).

P3

Η ελληνική κυβέρνηση έχει κάνει τις επιλογές της και μέσα σε αυτές δεν βρίσκεται ούτε το δάσος ούτε το φυσικό περιβάλλον γενικότερα. Αυτά είναι τα αναλώσιμα για μία αδιέξοδη πορεία προς την καταστροφή των πολλών στο όνομα του κέρδους των ολίγων και εκλεκτών της. Κάθε μέρα το αποδεικνύει άλλωστε στην πράξη και όσα λόγια και αν εκφωνήσει από το auto-cue ο κυβερνητικός κροκόδειλος, θα είναι για να πείσει τους ευκολόπιστους πως «το δάσος ξαναγίνεται».

Όπως ξαναδασώθηκε η Πεντέλη, ο Υμηττός και τόσα άλλα -κάποτε υπέροχα- βουνά.

_

*Ενδεικτική ήταν η έλλειψη κάθε αντίδρασης το 2018, όταν μετά την φονική πυρκαγιά στο Μάτι, τη Νταού,τον Βουτζά, το Κόκκινο Λιμανάκι, αλαλάζοντα πλήθη είχαν ξεχυθεί με πριόνια εξαπολύοντας πογκρόμ κατά των πεύκων. Λες και τα δέντρα ήταν υπεύθυνα για την καταστροφή. Έκοβαν ζωντανά και καμένα αδιακρίτως χωρίς καμία επίπληξη έστω. Σήμερα η έρημος που απλώνεται στην περιοχή είναι αδιάψευστος μάρτυρας πως το φυσικό περιβάλλον απειλείται κυρίως από τον άνθρωπο που ακόμα και μετά την πυρκαγιά και την ολοκλήρωση της καταστροφής που προκαλεί, θα έρθει ο ανθρωπος να ολοκληρώσει το έγκλημα

 

Σελίδα 1 από 4

Youtube Playlists

youtube logo new

youtube logo new

© 2022 Atticavoice All Rights Reserved.