Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Κάπως έτσι περιγράφει ο Άγγλος συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας (και όχι μόνο), Arthur Clark, στο μυθιστόρημα του Childhood’s End (ελληνικός τίτλος «Οι Επικυρίαρχοι») τη δραματική στιγμή της αλληγορικής συνειδητοποίησης του τέλους του κόσμου. Όχι του τέλους του κόσμου «όπως τον ξέραμε» όπως επιμένει ένα μονότονα επαναλαμβανόμενο κλισέ των καιρών μας, αλλά του οριστικού τέλους του κόσμου. Όπως τον ξέραμε και όπως δεν θα έχουμε προλάβει να τον μάθουμε, αφού ποτέ δεν το θελήσαμε αυτό.
Ο τελευταίος άνθρωπος είναι αντιμέτωπος με το τέλος του αγώνα του, τις δικές του τελευταίες στιγμές, αφού πρώτα έχει προκαλέσει τον αφανισμό εκείνου του μέρους του πλανήτη που αποτελούσε το σπίτι του. Αφού αντικατέστησε το σπίτι του με έναν δικό του τεχνητό «τόπο» ο οποίος ως θνητή ανθρώπινη επινόηση, ακολούθησε τη μοίρα της εξαφάνισης. Τώρα και ο ίδιος ο εφευρέτης άνθρωπος, προ του δικού του τέλους, καταλαβαίνει το λάθος του. Γνώση άχρηστη πια.
Αυτές οι σκέψεις πλημμυρίζουν τον νου και την ψυχή όποιου στέκεται μπροστά στο τελευταίο δέντρο που έμεινε ανέγγιχτο από το χέρι του «ανθρώπου κατασκευαστή» του δυσοίωνου μέλλοντος. Του τελευταίου δέντρου που περιμένει πια τη μαύρη μοίρα του, σε έναν κόσμο που μισεί το χώμα και τα λασπωμένα δέντρα του και αγαπά τα στρωμένα καθαρά τσιμέντα.
Θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει την επιλογή αυτή και ως κριτήριο πολιτισμού. Η επιλογή πολιτισμού τελικά θα χαρακτηρίσει και αυτόν τον κάποιο.
Ο καθένας μας είναι ο τελευταίος άνθρωπος του Clark. Ο καθένας μας μπορεί να νιώσει όπως ο τελευταίος άνθρωπος του Clark, αρκεί να σταθεί μπροστά σε ένα δέντρο που κόβεται, ένα ποτάμι που εγκιβωτίζεται, σε μία πόλη που αυξάνει, σε μία οικογένεια που πεινάει, σε ένα παιδί που πεθαίνει.
Ο καθένας μας λοιπόν μπορεί να γίνει ο τελευταίος άνθρωπος, αρκεί πρώτα να έχει υπάρξει ως άνθρωπος. Αυτοί που δεν ήταν ποτέ τους άνθρωποι δεν θα καταλάβουν τίποτα, είτε είναι μπροστά στο ποτάμι που χτίζεται είτε είναι μπροστά στο τέλος της ανθρωπότητας. Η αλαζονεία τους τους κάνει να πιστεύουν πως οι ίδιοι θα παραμείνουν άθικτοι από το μακελειό. Πιο πλούσιοι και πιο μακάριοι. Αποτελούν την επιτομή της ανοησίας
Έχουμε εξελιχθεί άραγε τόσο πολύ, που μας είναι δύσκολο να καταλάβουμε εκείνο που οι ανεκπαίδευτοι και τραχείς Ινδιάνοι της Αμερικής προσπαθούσαν να μεταφέρουν στους Ευρωπαίους εισβολείς, πως «Μόνο όταν θα έχετε κόψει και το τελευταίο δέντρο. Μόνο όταν θα έχετε δηλητηριάσει και το τελευταίο ποτάμι. Μόνο όταν θα έχετε ψαρέψει και το τελευταίο ψάρι. Μόνο τότε θα καταλάβετε ότι τα λεφτά δεν τρώγονται»
Είναι βέβαιο πως αδυνατούμε γιατί και γι’ αυτό θα πρέπει να έχουμε υπάρξει κάποτε ως άνθρωποι.
Ο ΠΟΥ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) εκτός από το να παρακολουθεί και να ενημερώνει για την πορεία της COVID-19 στον κόσμο και να εκδίδει οδηγίες που στη συνέχεια τος αναθεωρεί, έχει κατά καιρούς εκδώσει και χρήσιμες νόρμες. Οδηγίες και συμβουλές που μπορούν να χαρακτηρίσουν, να προσδιορίσουν και να καθορίσουν ουσιαστικά την ποιότητα ζωής σε μία πόλη. Μία πολύ καλή, διαρκώς αναθεωρούμενη με νέα στοιχεία, έρευνα για την ανά τον κόσμο ποιότητα ζωής στις πόλεις, εξετάζει τη μεταβολή της αναλογίας των χώρων πρασίνου που αντιστοιχούν σε κάθε κάτοικο. Οι αστικοί χώροι πρασίνου βέβαια δεν πρέπει να συγχέονται με τα περιαστικά δάση, τα οποία έχουν άλλη δομή, άλλες εσωτερικές λειτουργίες και φυσικά άλλη επίδραση στην καθημερινότητα και τη βιωσιμότητα των πόλεων. Άλλο δάσος (αστικό, περιαστικό) και άλλο χώρος πρασίνου (άλση, πράσινο δρόμων πλατειών, οικιών κλπ). Υπάρχει ξεκάθαρη μορφολογική και φυσιολογική διαφορά.
Ας επιστρέψουμε όμως στην κρίσιμη έρευνα του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας, τα συμπεράσματα της που αφορούν ειδικότερα στην Αθήνα και το πόσο τα λαμβάνει υπόψιν, η κάθε ελληνική κυβέρνηση (και διοίκηση γενικότερα).
Η γοητευτική Αθήνα σήμερα
Η κατάταξη των πόλεων ως προς το αστικό πράσινο ανά κάτοικο
Ο πίνακας που ακολουθεί είναι του 2018 και περιγράφει με σαφήνεια γιατί η Αθήνα είναι μία πόλη ανθυγιεινή, μία πρωτεύουσα αβίωτη.
Πρωτεύουσα τ.μ. πράσινο/ κάτοικο
Βόννη 35
Άμστερνταμ 27
Pότερνταμ 24
Βαρσοβία 18
Λονδίνο 9
Ρώμη 9
Παρίσι 9
Αθήνα 2
Θεσσαλονίκη 1,6
Στοιχεία του 2018 - Πηγή
Σημείωση: Η Αθήνα το 1980 διέθετε 2,5 στρ. πρασίνου ανά κάτοικο, όπως και η Θεσσαλονίκη
Σήμερα (2021) οι αριθμοί είναι ακόμα χειρότεροι και με τις παρεμβάσεις που έχουν προγραμματιστεί (με ορόσημο την κατασκευή της γραμμής 4 του μετρό), αναμένεται να χειροτερέψουν. Τα «όργανα» μάλιστα άρχισαν ήδη με την «ανακάλυψη» του δήθεν οργανωμένου και σοβαρού ελληνικού υπουργείου Μεταφορών, πως το πάρκο Ριζάρη (δίπλα στο Πολεμικό Μουσείο) θα γίνει …..εργοτάξιο.
Ένας σημαντικότατος πνεύμονας, μέσα στο κέντρο της Αθήνας, σε μία εjαιρετικά επιβαρυμένη περιοχή, πρόκειται να μετατραπεί σε εργοταξιακή αλάνα.
Δεν απορεί κανείς για το απαράδεκτο γεγονός πως οι μελέτες δεν διέθεταν καμία σχετική πρόνοια για την προστασία του. Άλλωστε οι μελέτες εκπονούνται με χρηματοοικονομικά κριτήριοα και με βασικότερο όλων τη μείωση των δαπανών κατασκευής. Αν λοιπόν το κόστος αυτό αυξάνεται με μέτρα προστασίας του αστικού πρασίνου, τόσο το χειρότερο για το ……αστικό πράσινο. Κατ’ επέκταση, τόσο το χειρότερο και για τους κατοίκους, αλλά αυτοί βλέπουν μόνο το μετρό (το τυρί). Την φάκα που κρύβεται στον παραπάνω πίνακα δεν την βλέπουν. Υπάρχουν βέβαια και οι ολιγόνοες που πιστεύουν πως η «βλάβη θα αποκατασταθεί» παραβλέποντας το ότι απομακρύνοντας μία αιωνόβια, διαμορφμένη και ισορροπημένη φυτοκοινωνία ενός πάρκου έστω, δημιουργείται μία βλάβη που για να αποκατασταθεί, θα χρειαστεί αντίστοιχο χρονικό διάστημα. Και η Αθήνα δεν την έχει αυτή την πολυτέλεια της αναμονής.
Το πάρκο Ριζάρη
Το πάρκο είναι ένα κληροδότημα 115 στρεμμάτων περίπου του Φιλικού Γ. Ριζάρη, προς την Αθήνα. Και ως κληροδότημα, ο δήμος και οι ελληνικές κυβερνήσεις όφειλα να σεβαστούν τους όρους και τις υποχρεώσεις που έθεσε ο κληροδότης στη διαθήκη του, περιγράφοντας το κληροδότημα «Τερπνότατον προς διασκέδασιν των μαθητών περιβόλιον, προς διατήρησιν του οποίου διατάττω να ληφθώσιν όλα τα αναγκαία μέτρα»
Στην Ελλάδα της ανεντιμότητας, της τσιμεντολαγνείας, της αντιπαροχής και της ανάπτυξης, ο όρος του κληροδότη κατεγράφη εκεί που καταγράφονται όλα όσα συντελούν στην αληθινή αναβάθμιση της ζωής και από τα 115 στρέμματα του κληροδοτήματος έμειναν μόνο 7. Και οι βιαστικοί και «έγκυροι» μελετητές της γραμμής 4 του μετρό, φρόντισαν να σχεδιάσουν τον αφανισμό και αυτών των τελευταίων 7 στρεμάτων.
Τώρα, αφού οι σχετικές μελέτες έχουν εγκριθεί ελαφρά τη καρδία, ανακάλυψαν το πρόβλημα και υπουργός, υφυπουργός, δήμαρχος και συγκεκριμένοι ….εφοπλιστές, λένε πως θα το λύσουν με τον ανασχεδιασμό του σταθμού «Ευαγγελισμός» από την Αττικό Μετρό. (Πάντα στην Ελλάδα η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται οι μελέτες πριν τη δημοπράτηση, οδηγεί σε τροποποιήσεις τους μετά τη ανάθεση, δηλαδή πηγές αύξησης της τελικής δαπάνης)
Οι σοβαροί λόγοι που επιβάλλουν τη διατήρηση των χώρων πρασίνου
Οι πόλεις της Ευρώπης θα μπορούσαν να αποτρέψουν έως 43.000 πρόωρους θανάτους ετησίως, αν σέβονταν και ικανοποιούσαν τις συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας σχετικά με το αστικό πράσινο.
Η ύπαρξη και διατήρηση επαρκών χώρων πρασίνου κοντά στους κατοίκους των πόλεων, σύμφωνα με τις μελέτες προστατεύει την ανθρώπινη υγεία. Τη σωματική και την ψυχική. Η Αθήνα θεωρείται μια από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με τη μεγαλύτερη αναλογία θανάτων σχετιζόμενων με την έλλειψη προσβάσιμου πράσινου, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας. Αλλά και άλλες ελληνικές πόλεις (Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Καβάλα, Βόλος κ.α.) θεωρούνται ανάμεσα σε αυτές με σημαντικό πρόβλημα.
Η ειρωνεία είναι πως μικρότερες πόλεις δίπλα στην Αθήνα αντί να παραδειγματιστούν από το χείριστο παράδειγμα που δίνει η πρωτεύουσα, θέλουν ως «επαρχιώτες εσωτερικοί μετανάστες του 1960» να της μοιάσουν. Έτσι έχουμε τα χειρότερα παραδείγματα μείωσης του αστικού πρασίνου σε πόλεις όπως η Ραφήνα, το Λαύριο, τα Μέγαρα, η Ελευσίνα και αντίστοιχα την αύξηση των σκληρών, σκυροδετημένων και ασφαλτοστρωμένων επιφανειών. Και αν αυτό θέλει ο μανταμσουσουδισμός των κατοίκων, αυτό θα πράξει ο κάθε δημαρχούλης που έχει τον Π.Ο.Υ. και τις συστάσεις του, ομοίως κατατεθειμένες στα …αρχεία του.
Η Ραφηνιώτικη πρόταση περιποίησης του αστικού πρασίνου
Μακάβριες στατιστικές στον «πολιτισμένο» κόσμο, φτιαγμένες από αναπτυξιακό τσιμέντο
Σύμφωνα με τους ερευνητές, ανάμεσα στις πόλεις με τη μεγαλύτερη θνησιμότητα λόγω ανεπαρκούς πρόσβασης στο πράσινο είναι αρκετές πόλεις της Ελλάδας, της Ιταλίας, της ανατολικής Ευρώπης και της Βαλτικής, καθώς και πολλές πρωτεύουσες της Ευρώπης. Ειδικότερα, οι πρωτεύουσες με το μεγαλύτερο πρόβλημα θεωρούνται η Αθήνα, οι Βρυξέλλες, η Βουδαπέστη, η Κοπεγχάγη και η Ρίγα.
Το 88% των κατοίκων της Αθήνας δεν έχει επαρκή πρόσβαση σε κοντινό πράσινο
Σχεδόν το 88% του πληθυσμού της Αθήνας (της μητροπολιτικής περιοχής) και της Θεσσαλονίκης εκτιμάται ότι δεν πληροί τον ελάχιστο στόχο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την πρόσβαση των κατοίκων σε κοντινό πράσινο, ούτως ώστε να αποφεύγονταν 1.431 θάνατοι το χρόνο στην πρωτεύουσα και 245 στη συμπρωτεύουσα.
Από την άλλη, σε συγκριτικά καλύτερη θέση από τις ελληνικές πόλεις εκτιμάται ότι βρίσκονται η Λάρισα, τα Ιωάννινα, τα Χανιά, η Πάτρα, τα Τρίκαλα και η Καλαμάτα.
Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Υγείας (ISGlobal) της Βαρκελώνης, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «The Lancet Planetary Health», ανέλυσαν στοιχεία του 2015 για περισσότερες από 1.000 πόλεις σε 31 ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες αξιολογήθηκαν και ταξινομήθηκαν με βασικό κριτήριο έναν δείκτη πρασίνου και τη συσχέτισή του με τον δείκτη θνησιμότητας σε κάθε πόλη. Όσο χαμηλότερα βρίσκεται μια πόλη στη διεθνή κατάταξη, τόσο πιο μειωμένη θνησιμότητα θεωρείται ότι έχει, λόγω ανεπαρκούς πρόσβασης όλων των κατοίκων της σε κοντινό πράσινο.
Οι πόλεις με τη μεγαλύτερη θνησιμότητα
Οι ερευνητές τόνισαν ότι οι χώροι πρασίνου σχετίζονται με πολλαπλά οφέλη για την σωματική, ψυχική και νοητική υγεία και, κατ’ επέκταση, με μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής. Το πράσινο επίσης αντισταθμίζει σε ένα βαθμό τη ρύπανση του αέρα, τη ζέστη και την ηχορύπανση, απορροφά διοξείδιο του άνθρακα μετριάζοντας την κλιματική αλλαγή και διευκολύνει τη σωματική άσκηση, την ψυχαγωγία και τις κοινωνικές συναναστροφές.
Νόρμα ΠΟΥ: Πέντε στρέμματα πράσινο έως 300 μέτρα από κάθε σπίτι
Ο ΠΟΥ συνιστά, με βάση επιστημονικές μελέτες, την καθολική πρόσβαση των κατοίκων των πόλεων σε χώρους πρασίνου, θέτοντας ως ελάχιστο όριο την ύπαρξη πράσινου χώρου έκτασης τουλάχιστον μισού εκταρίου (πέντε στρεμμάτων) σε ευθεία γραμμή έως 300 μέτρων από κάθε σπίτι.
Η νέα μελέτη χρησιμοποίησε τον δείκτη Normalised Difference Vegetation Index (NVDI) που συνυπολογίζει- με τη βοήθεια δορυφορικών φωτογραφιών – όλα τα είδη πρασίνου σε μια πόλη, όπως δέντρα στους δρόμους και στις πλατείες, στους ιδιωτικούς κήπους, στα πάρκα κ.α.
Στη συνέχεια έγινε εκτίμηση πόσοι θάνατοι από φυσικές αιτίες θα είχαν αποφευχθεί σε κάθε πόλη, αν αυτή είχε καταφέρει να συμμορφωθεί με το ανωτέρω ελάχιστο όριο του ΠΟΥ. Το συμπέρασμα ήταν ότι σχεδόν τα δύο τρίτα (62%) του πληθυσμού των ευρωπαϊκών πόλεων ζουν σε περιοχές με λιγότερο πράσινο από το συνιστώμενο, πράγμα που αντιστοιχεί σε σχεδόν 43.000 πρόωρους θανάτους (το 2,3% των συνολικών θανάτων από φυσικά αίτια).
Ανισοκατανομή πρασίνου και θνησιμότητα έως 5,5%
Οι χώροι πρασίνου είναι πολύ άνισα κατανεμημένοι στις ευρωπαϊκές πόλεις, με τη θνησιμότητα που αποδίδεται στην ανεπαρκή πρόσβαση στο πράσινο, να κυμαίνεται από το 0% έως το 5,5% όλων των φυσικών θανάτων, ανάλογα με την πόλη. Όμως η ανισότητα δεν υπάρχει μόνο ανάμεσα στις πόλεις αλλά και ανάμεσα σε διαφορετικές περιοχές της ίδιας πόλης, κάτι που θέτει ορισμένους ανθρώπους σε μειονεκτική θέση, ανάλογα με την πόλη ή τη γειτονιά που ζουν. Αυτό το γνωρίζουμε καλά, αν συγκρίνουμε π.χ. το Γαλάτσι με το διπλανό του Π. Ψυχικό, όσον αφορά στην Αθήνα.
Εκεί η ανισότητα στα ποσοστά θανάτων λόγω έλλειψης πρόσβασης σε χώρους πρασίνου δεν είναι τόσο ορατή, αφού τελικά σε τέτοιες γειτνιάσεις, η επιβάρυνση της «φτωχής» πλευράς επιβαρύνει σε κάποιο ποσοστό, την καθαρότητα της «πλούσιας». Θα μπορούσε αυτό να γίνει αφορμή προσέγγισης των δύο κόσμων για την επίλυση ενός φοβερού, κοινού προβλήματος; Η παγκόσμια καπιταλιστική εμπειρία μας επαναφέρει στην τάξη, θυμίζοντας μας πως αυτά γίνονται μόνο στα παραμύθια δίχως δράκο.
Οι καμένοι δεν φοβούνται πια τον θάνατο
Και ποια είναι τα μέτρα που παίρνει η η Ελλάδα, Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα, η Λάρισα, τα Γιάννενα, το Ηράκλειο για τη βελτίωση της κατάστασης, τη διαφύλαξη της υγείας των πολιτών;
Η απάντηση είναι αυτή που σκεφτήκατε. Τίποτα. (ποια μέτρα;;)
Αφού λοιπόν δεν λειτούργησε ως προειδοποίηση το φετινό καλοκαίρι που καταγράφηκαν περίπου 440 δασικές πυρκαγιές, οι οποίες έκαναν στάχτη σχεδόν 1.300.000 στρέμματα πρασίνου και δάσους, αλλά αντίθετα προωθείται η αποδάσωση και η επέκταση σκληρών τσιμεντένιων επιφανειών σε πόλεις και ύπαιθρο, αντιλαμβανόμαστε πως δεν έχουμε δικαίωμα ούτε τους φόβους μας να εκφράσουμε. Αυτούς διαλέγουμε αυτά θα μας δώσουν. Αλλιώς αυτοί οι εγκληματίες θα ήταν ήδη στη φυλακή, αντί να αυτοθαυμάζονται σε εξουσιαστικούς θώκους
Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι θα βρεθούμε αντιμέτωποι με θερμοκρασίες-ρεκόρ, Κάποιοι θεωρούν ότι στην Αθήνα έχουμε την πολυτέλεια να αντικαθιστούμε το πράσινο και τα δέντρα με τσιμεντόπλακες, μέχρι να φτάσουμε και στο αποτρόπαιο μηδέν έντασης πρασίνου ανά κάτοικο.
Οι «εφευρετικοί δήμαρχοι» και τα όμοια δέντρα»
Ο εφευρετικός δήμαρχος της Αθήνας, των μεγάλων περιπάτων και της χλοοσκέπαστης και εμπλουρτισμένης με καραφατμέ Ομόνοιας, έφερε ιονιστές που ο καθένας «αντικαθιστά» 70 δέντρα!!!! (ασχολίαστο)
Ο «εφευρετικός» αλλά μέχρι σήμερα πάντα αποτυχημένος, Μπακογιάννης, έχει και ιδέες για τη διάσωση του πάρκου, ενόψει της υλοτόμησης 2.500 δέντρων (έναντι 1200 που έλεγαν οι …έγκυροι μελετητές) χωρίς πρόβλεψη μεταφύτευσης. Και δηλώνει: «Να μην χαθεί ούτε ένα δέντρο. Σήμερα και αύριο και για όσο χρόνο διαρκούν τα έργα, όσα δέντρα βγουν από τη θέση τους να μεταφυτευτούν τώρα στα σημεία που θα υποδειχθούν από τον Δήμο. Τα δέντρα που δεν θα είναι δυνατή η μεταφύτευση ή καταστραφούν, να προβλεφθεί ρητά η αντικατάστασή τους με όμοια δέντρα τα οποία επίσης θα τοποθετηθούν όπου υποδείξει ο Δήμος. Τα έξοδα αγοράς και μεταφύτευσης να βαρύνουν την Αττικό Μετρό. Η διατήρηση του πράσινου ισοζυγίου στην Αθήνα είναι αδιαπραγμάτευτη για τη Δημοτική αρχή» (Κ. Μπακογιάννης στο capital.gr)
Κορυφαίος χαρακτηριισμός: ….«Όμοια Δέντρα». Μόνο ένας Μπακογιάννης θα αντιστοιχούσε τα δέντρα με τούβλα ή πλάκες, ώστε να διαπιστώνει «ομοιότητες» μεταξύ τους.
Τι διδάσκει η εμπειρία αυτών των «αποκαταστάσεων»
Η εμπειρία ετών σε σχετικές επιχειρήσεις «διάσωσης» ή «αποκατάστασης» είναι απογοητευτική, όπως σημειώνει και το Παρατηρητήριο Αστικού Πρασίνου, αλλά και η προσδοκώμενη αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος δεν αναμένεται για τα επόμενα 50 τουλάχιστον, χρόνια.
Άλλοι δήμαρχοι, που δεν φέρνουν ιονιστές να αντικαταστήσουν τα δέντρα που κόβουν ή τα πετσοκόβουν στα πεζοδρόμια και τα πάρκα (Ραφήνα), κοροϊδεύουν την κοινωνία εξίσου, όταν συγκρίνουν τη φύτευση 3000 δέντρων γλάστρας με την Απομάκρυνση 1500 ώριμων ενδημικών ειδών, ισορροπημένου οικοτόπου.
Αλλά είπαμε. Αυτοί είμαστε, αυτούς εκλέγουμε, αυτό το μέλλον μας ταιριάζει.
Σε εμάς και τα παιδιά μας, που διαλέξαμε το μέλλον τους χωρίς αυτά.
Αν γίνουμε κάποτε άλλοι, μπορεί και να ελπίσουμε
(πηγές: in.gr. newsbreak.gr, dasarxeio.com, tanea.gr, https://etheses.whiterose.ac.uk/, The impacts of climate change on designing sustainable urban landscapes, WHO Urban Landscapes)
Με το άρθρο 11 της ΚΥΑ 414985/85, καθιερώθηκε ο κατάλογος των θηρεύσιμων ειδών στις ετήσιες ρυθμιστικές Αποφάσεις Θήρας. Παράλληλα απαγορεύεται η θήρα οποιουδήποτε άλλου ζωικού είδους, μη συμπεριλαμβανομένου σε αυτόν (τον κατάλογο).
Η σύλληψη μικρών άγριων πτηνών (κάτω των 17 cm που έγραφε σχετικό παλιό διάταγμα), όπως είναι οι καρδερίνες, οι φλώροι, τα σισαμάκια, τα φανέτα, είναι παράνομη για δύο λόγους.
Αυτοί οι τρόποι αιχμαλώτισης απαγορεύονται και από τη Σύμβαση της Βέρνης που υπογράφτηκε τον Σεπτέμβριο του 1979, τέθηκε σε ισχύ τον Ιούνιο του 1982 (Νόμος 1335/83 «Κύρωση Διεθνούς Σύμβασης για τη Διατήρηση της Άγριας Ζωής και του Φυσικού Περιβάλλοντος της Ευρώπης»).
Η σύλληψη των ανωτέρω ειδών γίνεται κυρίως για εμπορικούς σκοπούς, καθώς χρησιμοποιούνται ως ωδικά πτηνά σε κλουβιά. Πολλές φορές γίνεται εμπόριο όχι μόνο ενήλικων ατόμων αλλά και νεοσσών ή ακόμη και αυγών ή αυγών μαζί με τις φωλιές τους. Αυτό είναι ίσως το χυδαιότερο μέρος της ανθρώπινης υπόστασης. Και ο νομοθέτης φρόντισε να φτιάξει σχετικούς νόμους,
Σύμφωνα με το άρθρο 252 παρ. 5 και 6, όπως, μετά την κατάργησή του, για τα πτηνά, με το άρθρ. 11 της ΚΥΑ 414985/85, τροποποιήθηκαν με το άρθρο 6 παρ. 1α ΚΕΦ. Γ της Η.Π. 37338/1807/1-9-10 (ΦΕΚ β’ 1495/10) και το άρθρο 11 ΚΥΑ 99098/06 (ΦΕΚ β’ 1570/06), τιμωρείται εκτός από τη παράνομη σύλληψη και η παράνομη κατοχή, εμπορεία, μεταφορά και αιχμαλωσία τους.
Ιδιαίτερα δε, απαγορεύεται και τιμωρείται η ενόχληση, η συλλογή αυγών, η καταστροφή φωλεών και βέβαια η αγοραπωλησία αυτών.
Εννοείται βέβαια πως στην ΚΥΑ υπάρχει και ρητή αναφορά στην απαγόρευση των μέσων σύλληψης και αιχμαλώτισης όπως,
Θηλιές (βρόχοι), Ξοβέργες, Αγκίστρια, Ζωντανά πουλιά τυφλωμένα ή ακρωτηριασμένα που χρησιμοποιούνται σαν κράχτες, Μαγνητόφωνα, Ηλεκτρικά μηχανήματα ικανά να σκοτώσουν ή να αναισθητοποιήσουν, Τεχνητές και φωτεινές πηγές Καθρέπτες και άλλα εκτυφλωτικά αντικείμενα Μηχανισμοί που φωτίζουν το στόχο, Μηχανισμοί σκοπεύσεως που περιλαμβάνουν μετατροπέα εικόνας ή ηλεκτρονικό ενισχυτή εικόνας για νυχτερινή σκόπευση, Εκρηκτικά, Δίχτυα, Παγίδες. Δηλητήρια και δηλητηριώδη ή ηρεμιστικά δολώματα, Ημιαυτόματα ή αυτόματα όπλα των οποίων ο γεμιστήρας μπορεί να χωρέσει περισσότερα από 2 φυσίγγια, Αεροπλάνα, Μετακινούμενα οχήματα.
Τα σημειώνουμε όπως ακριβώς τα αναφέρει και ο νομοθέτης.
Μετά την παραπάνω περίληψη των ισχυόντων για τη θήρευση μικρών πτηνών, για τα κλουβιά του κάθε «μερακλή» ας έρθουμε στο περιστατικό που έλαβε χώρα κοντά στο «κυνοκομείο» της Αρίωνος, στις 31/10/21, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην σελίδα της Κίνησης για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας και της ΑΝΙΜΑ (Σύλλογος για την προστασία και περίθαλψη της άγριας ζωής)
Συγκεκριμένα, στις 31/10/21 αναρτήθηκε το παρακάτω:
15 πτηνά βρέθηκαν εχθές 30/10 να σπαρταρούν κολλημένα σε ξόβεργες κοντά στο κυνοκομείο του δήμου Ραφήνας-Πικερμίου. Τα πουλιά, που χάρη στον ευαισθητοποιημένο συνδημότη μας Π.Π. γλίτωσαν, μεταφέρθηκαν αρχικά στο "Ιατρείο Μικρών Ζώων στη Ραφήνα" όπου τα ξεκόλλησαν από τις ξόβεργες και τα κλαδιά. Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν από εμάς στην ΑΝΙΜΑ-Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής.
Ο δράστης φεύγοντας άφησε πίσω του ηχομιμητικές συσκευές πράγμα που σημαίνει οτι η δυνατότητα σύλληψής του μέσω δακτυλικών αποτυπωμάτων ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ.
Το ΑΤ Ραφήνας και η θηροφυλακή οφείλουν να προχωρήσουν στον εντοπισμό και την τιμωρία των υπευθύνων.
Τα πουλιά σώθηκαν χάρις την επέμβαση ανθρώπων που σέβονται τη φύση και τη ζωή και έλαβαν τη σχετική περιποίηση από την ΑΝΙΜΑ
Η ανάρτηση συνοδεύεται από φωτογραφίες, ενδεικτικές της βαρβαρότητας του νεοέλληνα απέναντι σε αδύναμα, μικρά πτηνά.
Από την αστυνομία δεν περιμένουμε πολλά, αφού έχει αποδείξει πως στη δίωξη των μεγάλων περιβαλλοντικών εγκλημάτων, είναι απρόθυμα και δεν θέλει να έχει ρόλο, ούτε να κάνει κάτι, ακόμα και αν ο νόμος την υποχρεώνει σε αυτεπάγγελτες ενέργειες. Από τη θηροφυλακή όμως περιμένουμε πολλά. Γιατί δεν είναι λίγα αυτά που πρέπει να κάνει. Στη Ραφήνα και σε κάθε «Ραφήνα»
Μπορεί οι ξόβεργες για παράδειγμα, να ήταν κάποτε και πριν από πολλά χρόνια, «παιδικό παιχνίδι» αλλά οι καιροί έχουν αλλάξει και βρισκόμαστε μπροστά σε μεγάλες αλλαγές στον πλανήτη και τη ζωή που φιλοξενεί. Πληθυσμοί γνώριζαν μειώσεις ή απότομες εξάρσεις κάποτε. Σήμερα συναντούν και το ενδεχόμενο αφανισμού, με την πρόοδο που έχει κάνει ο άνθρωπος και οι σύγχρονες μηχανές του, που αναδεικνύονται σε μηχανές καταστροφής της γης.
Πρόσθετα στο ενδεχόμενο αφανισμού πληθυσμών, υπάρχει και το ενδεχόμενο εξαφάνισης ειδών, που μπορεί να μην αφορά φλώρους, καρδερίνες, καρακάξες ή αετοκυνηγούς, αλλά αφορά πολλά άλλα είδη θηλαστικών, πτηνών, ερπετών και ψαριών. Ακόμα και εντόμων σε κάποιες περιπτώσεις (π.χ. των μελισσών). Και το πράγμα γίνεται τραγικότερο όταν αυτό που προκαλεί την εξαφάνιση ειδών, είναι η ανθρώπινη επέμβαση στο περιβάλλον.
Μπορεί να υπάρχουν ακόμη νόμοι (ο περσινός νόμος Χατζηδάκη φρόντισε να αρχίσει και ο αφανισμός της προστατευτικής νομοθεσίας) αλλά αυτοί δεν θα μας σώσουν. Ούτε εμάς ούτε την βιοποικιλότητα. Κανένας νόμος δεν φύτεψε συνείδηση στον άνθρωπο. Συνείδηση πως και ο ίδιος αποτελεί μέρος ενός οικοσυστήματος που ο ίδιος σταθερά καταστρέφει. Συνείδηση πως αν συνεχίσει να θεωρεί τον πλανήτη και τη ζωή πάνω του, αναλώσιμα προς τέρψη και τροφή, σύντομα θα καταλάβει πως έκανε την τελευταία πριονιά στο κλαδί που κρατούσε τον ίδιο και την αλαζονεία του. Τότε θα είναι αργά, αλλά δεν θα υπάρχει πια κανείς που να νοιαστεί για τον αφανισμό του τελευταίου και πιο φονικού είδους του πλανήτη
Στο μεγάλο ταξίδι γνωριμίας και εξερεύνησης του Μεγάλου Ρεματος Ραφήνας μάθαμε πολλά, ίσως πολύ περισσότερα από όσα θα μαθαίναμε στην σχολική αίθουσα.
Με συνοδοιπόρους μαθητές από το 1ο ΓΕΛ Ραφήνας.
Μύηση στον μαγικό κόσμο του ποταμού.
Οι μαθητές μας ξεπέρασαν σε όλα. Μπόρεσαν να νιώσουν πολλά περισσότερα από μας. Οι ρόλοι αντιστράφησαν.
Αντικρύσαμε το θαύμα της ζωής να αναδύεται στο φως...
Μάθαμε πολλά για το πώς λειτουργεί ένα ποτάμιο οικοσύστημα.
Είδαμε οργανισμούς πολλούς να περνούν μπροστά από τα έκπληκτα κάθε φορά μάτια μας. Καταλάβαμε τι ακριβώς σημαίνει η φράση του Καζαντζάκη «Το θάμα είναι ο σίγουρος ανθός της ανάγκης». Όμως, βιώσαμε και τι σημαίνει ανθρώπινη άγνοια, αδιαφορία και βλακεία.
Είδαμε τα αστικά λύματα να πέφτουν στο ποτάμι μέσα από παράνομες συνδεσεις.
Είδαμε μπουλντόζες να ισοπεδώνουν την κοίτη του ποταμού για να την «καθαρίσουν», υποτίθεται.
Είδαμε την αδιαφορία και την απαξίωση του τοπικού Δήμου στην ημερίδα που διοργανώσαμε στις 11 Μαϊου 2019.
Μέσα από το ρέμα μάθαμε τη ζωή από την καλή και την ανάποδη.
Χρωστάμε πολλά και στο Ρέμα και στους μαθητές που χρόνια τώρα μας ακολουθούν σε αυτές τις ποτάμιες εξερευνήσεις. Και ποτέ δεν ξεχνάμε τα λόγια που μας είπε ο μεγάλος Ράφφι Ζερουνιάν, λίγους μήνες πριν φύγει από τον μάταιο αυτό κόσμο:
«Στην αρχή σε αγνοούν.
Μετά σε γελοιοποιούν.
Μετά σου επιτίθενται και θέλουν να σε καταστρέψουν.
Και μετά σε τιμούν και σου φτιάχνουν τον ανδριάντα».
Αυτή είναι η πραγματική ζωή... Πέρα από μικρόκοσμους...
Και αν αξίζει σε κάτι το σχολείο είναι να δείξει στους μαθητές τον πραγματικό κόσμο.
Με τα καλά και τα κακά.
Με τα όμορφα και τα άσχημα.
Αντώνης Λαζαρής
Μια πολύ όμορφη εκδήλωση έλαβε χώρα χθες, Κυριακή 3/10/2021, στο Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας, όπου δεκάδες παιδιά και ενήλικες είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την απελευθέρωση πουλιών στο φυσικό τους περιβάλλον.
Η δράση οργανώθηκε από την ΑΝΙΜΑ-Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής με τοπική στήριξη της δράσης από την Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.
Αφορμή για την οργάνωση της δράσης ήταν η Πανευρωπαϊκή Γιορτή των Πουλιών που γιορτάζεται κάθε πρώτο Σάββατο του Οκτώβρη και η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων που είναι στις 4 Οκτωβρίου, δύο σημαντικές ημερομηνίες για την άγρια ζωή.
Το πρώτο πουλί που απελευθερώθηκε ήταν ένας σταχτοτσικνιάς (είδος ερωδιού). Το πανέμορφο αυτό πουλί απελευθερώθηκε στην πεζογέφυρα του πάρκου της Ραφήνας , όπου μετά από μερικά διστακτικά τινάγματα των φτερών του πέταξε πάνω από τα νερά του Ρέματος και βρήκε καταφύγιο μέσα στους καλαμιώνες της όχθης του
Κυριακή 3 Οκτωβρίου, ώρα 12:00 στην εκβολή του Μεγάλου Ρέματος
Ραντεβού στην πεζογέφυρα του Πάρκου Ραφήνας ( το αποκαλούμενο και ως Πάρκο Καραμανλή )
Με αφορμή την Πανευρωπαϊκή Γιορτή των Πουλιών (Σάββατο 2/10) και την Παγκόσμια Ημέρα Ζώων (Δευτέρα 4/10), η ΑΝΙΜΑ-Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής διοργανώνει απελευθέρωση πουλιών που είναι έτοιμα να γυρίσουν στο φυσικό τους περιβάλλον, την Κυριακή 3 Οκτωβρίου και ώρα 12:00 στην εκβολή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας . Ραντεβού στην πεζογέφυρα του Πάρκου Ραφήνας
Η δράση στηρίζεται από την Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας και είναι κατάλληλη για παιδιά.
Ανοιχτή επιτολή προς την Υπουργό και Υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη με θέμα: ‘‘Διενέργεια ΕΔΕ για την εθνική τραγωδία στο Ν. Βουτζά – Μάτι από την πυρκαγιά της 23 Ιουλίου 2018» απέστειλε ο αντιστράτηγος – υπαργηχός Π.Σ. εν αποστρατεία και νομικός, Ανδριανός Γκουρμπάτσης.
Ο κ. Γκουρμπάτσης, υπό την ιδιότητα του Τεχνικού Συμβούλου, καλεί την Υπουργό και Υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη, Όλγα Γεροβασίλη και Κατερίνα Παπακώστα αντίστοιχα, να ασκήσουν την εκ των αρμοδιοτήτων τους νομική αλλά και ηθική υποχρέωση απέναντι στους πολίτες της Χώρας και τους συγγενείς των θυμάτων και να παραγγείλουν έστω και σήμερα από την Γενική Επιθεωρήτρια Δημόσιας Διοίκησης να διενεργήσει διοικητική έρευνα για τα αίτια και τις συνθήκες της εθνικής τραγωδίας και τις τυχόν πειθαρχικές ευθύνες αρμοδίων οργάνων της Δημόσιας Διοίκησης, προκειμένου οι όποιες στρεβλώσεις και αρρυθμίες να διορθωθούν και να μην επαναληφθούν στο μέλλον με αντίστοιχα αποτελέσματα. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στην επιστολή του, η συνεχιζόμενη παράλειψη εντολής διενέργειας ΕΔΕ υποκρύπτει σκοπιμότητα συγκάλυψης ευθυνών των υπαιτίων για την εθνική τραγωδία.
«Από σοβαρά και εγκληματικά λάθη,πράξεις και παραλείψεις οργάνων της Δημόσιας Διοίκησης, όπως της ΓΓΠΠ, του ΠΣ, της ΕΛ.ΑΣ, της Περιφέρειας Αττικής και των αρμοδίων Δήμων κ.α. 98 συνάνθρωποί μας οδηγήθηκαν στο θάνατο και ένας μεγάλος αριθμός τραυματίστηκε σοβαρά.», αναφέρει ο κ. Γκουρμπάτσης, προσθέτοντας ότι «οι αρμόδιοι τότε και ήδη πρώην υπουργοί δεν έπραξαν το αυτονόητο νομικά και ηθικά εκ της αρμοδιότητάς τους για την μεγαλύτερη τραγωδία στην ελληνική ιστορία σε θύματα από πυρκαγιά. Να παραγγείλουν, δηλαδή τη Γενική Επιθεωρήτρια Δημόσιας Διοίκησης να διενεργήσει διοικητική έρευνα για να διακριβώσει τα αίτια και τους υπεύθυνους της τραγωδίας αυτής, όπως ανάλογα είχε συμβεί το 2009 με την καταστροφή από πυρκαγιά της Βορειοανατολικής Αττικής».
Ο πρώην υπαρχηγός της Πυροσβεστικής επισημαίνει ότι «η ποινική έρευνα που παραγγέλθηκε από την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου προς την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών είναι εντελώς ανεξάρτητη από μια παράλληλη για την ίδια υπόθεση διοικητική εξέταση, αφού είναι διαφορετικό το είδος των ενδεχόμενων ευθυνών που στοχεύουν και αποσκοπούν από άλλη οπτική γωνία στη διακρίβωση των αιτίων που οδήγησαν στο θάνατο τα 98 θύματα. Είναι δυνατόν πειθαρχικά υπεύθυνα όργανα της Δημόσιας Διοίκησης για την ως άνω θανατηφόρα πυρκαγιά να μην είναι και ποινικά. Εξάλλου στρεβλώσεις και αρρυθμίες του μηχανισμού πολιτικής προστασίας που συνέβαλαν στην ως άνω καταστροφή και στις επιπτώσεις αυτής και που πρέπει να αναδειχθούν από τη διοικητική έρευνα, να μην είναι ταυτόχρονα και ποινικά αξιόλογες.»
Αναλυτικά η επιστολή:
Αξιότιμες Κες Υπουργέ και Υφυπουργέ,
Παρήλθε μέχρι σήμερα μεγάλο χρονικό διάστημα 40 ημερών από την καταστροφική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου 2018, κατά την οποία από σοβαρά και εγκληματικά λάθη, πράξεις και παραλείψεις οργάνων της Δημόσιας Διοίκησης, όπως της ΓΓΠΠ, του ΠΣ, της ΕΛ.ΑΣ, της Περιφέρειας Αττικής και των αρμοδίων Δήμων κ.α. 98 συνάνθρωποί μας οδηγήθηκαν στο θάνατο και ένας μεγάλος αριθμός τραυματίστηκε σοβαρά.
Δυστυχώς οι αρμόδιοι τότε και ήδη πρώην υπουργοί δεν έπραξαν το αυτονόητο νομικά και ηθικά εκ της αρμοδιότητάς τους για την μεγαλύτερη τραγωδία στην ελληνική ιστορία σε θύματα από πυρκαγιά. Να παραγγείλουν, δηλαδή τη Γενική Επιθεωρήτρια Δημόσιας Διοίκησης να διενεργήσει διοικητική έρευνα για να διακριβώσει τα αίτια και τους υπεύθυνους της τραγωδίας αυτής, όπως ανάλογα είχε συμβεί το 2009 με την καταστροφή από πυρκαγιά της Βορειοανατολικής Αττικής.
Όπως πολύ καλά γνωρίζετε η ποινική έρευνα που παραγγέλθηκε από την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου προς την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών και η οποία ήδη είναι σε εξέλιξη, είναι εντελώς ανεξάρτητη από μια παράλληλη για την ίδια υπόθεση διοικητική εξέταση, αφού είναι διαφορετικό το είδος των ενδεχόμενων ευθυνών που στοχεύουν και αποσκοπούν από άλλη οπτική γωνία στη διακρίβωση των αιτίων που οδήγησαν στο θάνατο τα 98 θύματα. Είναι δυνατόν πειθαρχικά υπεύθυνα όργανα της Δημόσιας Διοίκησης για την ως άνω θανατηφόρα πυρκαγιά να μην είναι και ποινικά. Εξάλλου στρεβλώσεις και αρρυθμίες του μηχανισμού πολιτικής προστασίας που συνέβαλαν στην ως άνω καταστροφή και στις επιπτώσεις αυτής και που πρέπει να αναδειχθούν από τη διοικητική έρευνα, να μην είναι ταυτόχρονα και ποινικά αξιόλογες.
Κατόπιν των ανωτέρω και υπό την ιδιότητα του Τεχνικού Συμβούλου, αν δεν πιστεύετε και εσείς ότι όλα πήγαν καλά, παρακαλώ ν ́ ασκήσετε εσείς την εκ των αρμοδιοτήτων σας νομική αλλά και ηθική υποχρέωση απέναντι στους πολίτες της Χώρας και τους συγγενείς των θυμάτων να παραγγείλετε έστω και σήμερα την Γενική Επιθεωρήτρια Δημόσιας Διοίκησης να διενεργήσει διοικητική έρευνα για τα αίτια και τις συνθήκες της εθνικής τραγωδίας και τις τυχόν πειθαρχικές ευθύνες αρμοδίων οργάνων της Δημόσιας Διοίκησης, προκειμένου οι όποιες στρεβλώσεις και αρρυθμίες να διορθωθούν και να μην επαναληφθούν στο μέλλον με αντίστοιχα αποτελέσματα. Η συνεχιζόμενη εκ μέρους σας παράλειψη εντολής διενέργειας ΕΔΕ υποκρύπτει σκοπιμότητα συγκάλυψης ευθυνών των υπαιτίων για την εθνική τραγωδία.–
Με τιμή
Ανδριανός Γκουρμπάτσης
Αντιστράτηγος – Υπαρχηγός ΠΣ, ε.α, Νομικός
Στους εισαγγελείς στους οποίους έχει ανατεθεί η έρευνα για την φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου στην Ανατολική Αττική κατατέθηκε το πρώτο πόρισμα τεχνικού συμβούλου. Πρόκειται για πολυσέλιδη έκθεση του αντιστράτηγου εν αποστρατεία Ανδριανού Γκουρμπάτση, ο οποίος ορίστηκε από δύο οικογένειες θυμάτων, και ο οποίος αναφέρεται σε ευθύνες συγκεκριμένων υπηρεσιών.
Σημειώνεται ότι απ΄ την πλευρά τους οι αρμόδιοι οι εισαγγελείς, Η. Ζαγοραίος και Β. Γνεσούλη έχουν ορίσει και δικό τους πραγματογνώμονα, πυραγό της Πυροσβεστικής.
Ο πραγματογνώμονας κάνει λόγο για «σοβαρά εγκληματικά λάθη, ενέργειες, παραλείψεις, ολιγωρίες, αρρυθμίες και δυσλειτουργίες που εντοπίζονται κυρίως στη ΓΓΠΠ, στο ΠΣ, στην Ελληνική Αστυνομία, και στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Περιφέρεια και Δήμους), ενώ δεν αποκλείει των ευθυνών και άλλες αρμόδιες κρατικές αρχές, φορείς και υπηρεσίες, «αφού δεν έχουν περιέλθει σε γνώση μου όλα τα αιτούμενα απαραίτητα έγγραφα στοιχεία και πληροφορίες».
«Μια σειρά από σοβαρά εγκληματικά λάθη, ενέργειες, παραλείψεις, ολιγωρίες, πλημμέλειες, αρρυθμίες και δυσλειτουργίες των αρμοδίων θεσμικά και νομοθετικά οργάνων, υπηρεσιών, αρχών και φορέων του ισχύοντος σήμερα μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας της χώρας, όπως αυτά καταγράφονται αναλυτικά, σε συνδυασμό και με τις όποιες στρεβλώσεις εντοπίστηκαν κατά την οργανωτική δομή και λειτουργία του και καταγράφηκαν στο σύστημα πολιτικής προστασίας, είχαν σαν αποτέλεσμα από κοινού και συνδυαστικά να επηρεάσουν σε σημαντικό βαθμό και επίπεδο την επιχειρησιακή ικανότητα και αποτελεσματικότητα γενικά του μηχανισμού πολιτικής προστασίας» σημειώνει ο κ. Γκουρμπάτσης στο πόρισμα, που αποτελεί πλέον κομμάτι της δικογραφίας.
Αναφέρεται επίσης και στο νομικό πλαίσιο των αρμοδιοτήτων των υπευθύνων, πάνω στο οποίο όφειλαν να κινηθούν, πριν και μετά από την φονική πυρκαγιά, κάνοντας λόγο, μεταξύ άλλων, σε παραλείψεις για τη συλλογή των ξερόχορτων, μη συντονισμό της κυκλοφορίας κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς αλλά και ότι δεν εφαρμόστηκε έκτακτο σχέδιο λόγω κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Σημειώνει επίσης ότι στην Ανατολική Αττική είχαν απομείνει λίγα πυροσβεστικά οχήματα.
Ο κ. Γκουρμπάτσης σημειώνει ακόμα ότι ο μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας, αποδείχθηκε «εν τέλει και εκ του αποτελέσματος», ότι «δεν ήταν προετοιμασμένος για τη λήψη κατάλληλων μέτρων και ανάληψη αποτελεσματικών δράσεων, αλλά πρωτίστως και το σημαντικότερο είχε άμεσες επιπτώσεις στις απώλειες εκ της συγκεκριμένης καταστροφής, που απολογιστικά μέχρι σήμερα αριθμούν 96 ανθρώπινα θύματα, 31 άλλους σοβαρά τραυματίες καθώς και μεγάλης έκτασης ζημιές σε δομές, υποδομές και περιουσίες πολιτών και το φυσικό περιβάλλον».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
