Δημοσιεύουμε κείμενο - επιστολή προς την ανεξάρτητη δημοτική κίνηση "Γη & Ελευθερία" του ιδιοκτήτη ακινήτου στο Κόκκινο Λιμανάκι της Ραφήνας, Δ. Τσιαμπούρη, σχετικά με την ύβρη που διάπράττει ο δήμος Ραφήνας Πικερμίου με το δικόγραφο του στην παρέμβαση του υπέρ του υπουργείου, στη δίκη στο ΣτΕ για το Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο που προωθείται. Η ύβρις είναι καταφανέστατη και χαρακτηρίζει τον συγκεκριμένο δήμο από τον καιρό της φονικής πυρκαγιάς του 2018. Ο λόγος στον Δ. Τσιαμπούρη

Ο δήμος Ραφήνας-Πικερμίου επ’ ευκαιρία των δικών στο ΣτΕ για το Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο (ΕΠΣ) στην περιοχή του, κατόπιν της πύρινης τραγωδίας του 2018 με πάνω από 100 νεκρούς, σε έγγραφη παρέμβασή του (επισυνάπτεται, δείτε σελ. 5) αντί να αναγνωρίσει τις ευθύνες του, τις μετακυλίει στους ίδιους τους πολίτες, πολλοί από τους οποίους θύματα της τραγωδίας.

Ειδικότερα, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ισχυρίζεται με το δικόγραφό του ότι τα περισσότερα θύματα της τραγωδίας εγκλωβίστηκαν στις αυτοσχέδιες κλίμακες που υπάρχουν στην περιοχή και οδηγούν στην ακτή. Εντελώς ανακριβές, διότι όλοι γνωρίζουμε ότι εκείνοι που έχασαν την ζωή τους στο οικόπεδο της Αργυρής Ακτής, την έχασαν επειδή δεν μπόρεσαν στις συνθήκες πανικού από την φωτιά και την αιθάλη, ως μη γνώστες της περιοχής, να βρουν την κλίμακα που θα τους έδινε διέξοδο στη θάλασσα.

Επισυνάπτεται το αναφερόμενο δικόγραφο με τις σχετικές επιγραμμίσεις

Οι ισχυρισμοί του Δήμου είναι ύβρις προς τους εκατοντάδες πολίτες που μέσω των κλιμάκων αυτών διασώθηκαν από τη φωτιά και, πολύ περισσότερο, ύβρις προς τα ίδια τα θύματα της φωτιάς που αφέθηκαν απροστάτευτα, επειδή ο Δήμος δεν έλαβε τα μέτρα που όφειλε, να κατασκευάσει, μεταξύ άλλων, και να σημάνει τις απαραίτητες προσβάσεις προς την θάλασσα.

Και για να φτάσουμε στο δια ταύτα ο Δήμος αναφέρει, με προκλητική αλαζονεία, σχετικά με τις ενστάσεις πολιτών για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις κατασκευών στα ευαίσθητα πρανή προς την παραλία, ότι «...δεν υπάρχει είδος υποδομής που δεν είναι δυνατόν να κατασκευαστεί». Μάλιστα Δήμαρχε κυρία Τσεβά: Όλα είναι δυνατόν να κατασκευαστούν αν δεν ληφθούν υπόψη οι οικονομικές επιβαρύνσεις και οι περιβαλλοντικές συνέπειες.

Ο Δήμος δεν επιτρέπεται να λειτουργεί με τόση αμετροέπεια.

Η Διοίκηση συχνά μετά από μια φυσική ή τεχνική καταστροφή συνηθίζει να ρίχνει τις αιτίες σε τυχαίους παράγοντες ή και στα ίδια τα θύματα, χωρίς να αναγνωρίζει πρώτα από όλα την ευθύνη της για τις ενέργειες ή τις παραλείψεις της ιδίας που οδήγησαν στις τραγωδίες.

Με εκτίμηση

Δημήτρης Τσιαμπούρης, ιδιοκτήτης ακινήτου στην περιοχή Κόκκινο Λιμανάκι

Όπως μας έχουν δυστυχώς, συνηθίσει, σε μία σχεδόν εικονική διαβούλευση, μόνο και μόνο για να τηρηθούν τα προσχήματα, κατατέθηκε η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) για την κατασκευή του παραλιακού πεζόδρομου και τις επεμβάσεις στην ακτογραμμή και στον πυθμένα . 

Διαβάσαμε τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ), διαβάσαμε και σχετική ανάρτηση του Εξωραϊστικού Συλλόγου "Μάτι" και αποφασίσαμε -έστω και με μικρή καθυστέρηση- να γράψουμε  τις εντυπώσεις μας, οι οποίες επιβεβαιώνουν τους φόβους μας πως πρόκειται για μία εντατική και εκτατική επέμβαση που απειλεί να αλλοιώσει οριστικά μία από τις ομορφότερες φυσικές  και αντιπροσωπευτικές του Αττικού τοπίου, περιοχές. Φυσικά οι ήπιες εναλλακτικές που στο εξωτερικό προτιμώνται και αποδεδειγμένα λειτουργούν, δεν τέθηκαν καν ως πιθανή επιλογή. Συνηθισμένο φαινόμενο εκεί όπου ο τζίρος έχει προτεραιότητα έναντι της αισθητικής, της λειτουργίας αλλά και της ουσιαστικής προστασίας του τόπου.

Οι προτεινόμενες επεμβάσεις.

Οι επεμβάσεις που προτείνονται είναι η αποθέωση της ανθρώπινης αλαζονείας και της εχθρικής προς τη φυσικά συμβατή διαχείριση. Πρόκειται για επεμβάσεις  που απαιτούν εκτατική και εντατική χρήση σκυροδέματος και ξένων προς τον τόπο υλικών,  επιδιώκοντας την πλήρη και μη αναστρέψιμη, αλλοίωση έως καταστροφή, του υπάρχοντος φυσικού τοπίου και των λειτουργιών του.

1. Προτείνεται η αφαίρεση σε όλο το μήκος του παραλιακού μετώπου και σε πλάτος 3,5 μέτρων του εδαφικού υλικού σε βάθος 50 εκατοστών. Προτείνεται δηλαδή η καταστροφή του φυσικού προστατευτικού μανδύα, την άρση της φυσικής προστασίας, του φυσικού «οπλισμού» των εδαφικών και υπεδαφικών στρώσεων. Το ριζικό πλέγμα που έχει αναπτυχθεί επί σειρά ετών είναι ο φυσικός προστατευτικός μανδύας της ακτογραμμής και ο μόνος που -αποδεδειγμένα στην πάροδο του χρόνου- λειτουργεί. Εδώ σημειώνουμε πως στη ΜΠΕ παραλείπεται η αναφορά του συνόλου των ειδών της χλωρίδα της περιοχής, ειδικά του προστατευτικού Carpobrotus eduliw και γίνεται αναφορά (και αυτή αόριστα) μόnο στο σχίνο (Pistacia lentiscus. Λάθος ή παράλειψη με στόχο;

2. Προτείνεται να αφαιρεθεί από τις 3 παραλίες του Ματιού, παραλία Γαβριήλ , παραλία κάτω από ξενοδοχείο «Μάτι» και την παραλία Αργυράς Ακτής, η άμμος σε βάθος 25εκ. Συνολικά 190 κυβικά, περίπου  20 μεγάλα φορτηγά. Στη θέση της άμμου θα μπει γεωύφασμα και υποδομή από οπλισμένο σκυρόδεμα. Πρόκειται για υποδομή ξύλινου deck. Διαδρόμου δηλαδή από ξύλινες σανίδες οι οποίες σε μερικά χρόνια θα έχουν αλλοιωθεί ή/και  καταστραφεί. Οι δε μεταλλικές δοκίδες πάνω στις οποίες θα διαστρωθούν τα ξύλα πολύ σύντομα θα σκουριάσουν, δεδομένης της έκθεσης στις συνθήκες της θαλάσσιας ακτής. Πρόκειται για επέμβαση η οποία δεν εντάσσει τη διαδρομή στο περιβάλλον παρά μόνο οπτικά και μάλιστα για παρατηρητές που θέλουν να παραβλέψουν πως πρόκειται για διατάραξη της περιβαλλοντικής ισορροπίας με την προσθήκη ξένων προς το περιβάλλον στοιχείων.

Στη συνέχεια της διαδρομής, στο Κόκκινο Λιμανάκι ο πεζόδρομος (η όδευση) βγαίνει και συνεχίζει στο πεζοδρόμιο. Αντίθετα στο Μάτι για κάποιο ακατανόητο λόγο, η διαδρομή πρέπει να είναι ακριβώς δίπλα στην θάλασσα. Ακόμα και αν καταστρέφεται η ακτή.

Η ακόμα χειρότερη εναλλακτική

Η δεύτερη προτεινόμενη «λύση», εναλλακτική πρόταση, είναι η έμπηξη  κατά μήκος της όδευσης, μεταλλικών πασσάλων διαμέτρου  30 εκατοστών σε βάθος δύο μέτρων. Επί των πασσάλων θα κατασκευαστεί  εξέδρα από σκυρόδεμα. Και πάλι οι συνθήκες του θαλασσίου μετώπου θα προσδώσουν ελάχιστο χρόνο ζωής σε υποδομή και επιδομή, αλλά το χειρότερο είναι οι επιπτώσεις από τη φάση κατασκευής.

Οι οπές στην άμμο θα γίνουν με πασσαλομπήχτη, δηλαδή μηχάνημα (ή μηχανήματα) τα που σίγουρα δεν χωράνε στο παραλιακό μέτωπο και η καταστροφή που θα προκαλέσουν με την είσοδο τους θα είναι σοβαρότατη.  

Το τσιμεντένιο μέτωπο

Η σταθεροποίηση των κλίσεων του παραλιακού μετώπου προτείνεται να γίνει με εκτοξευόμενο σκυρόδεμα (shotcrete ή gunite) .Το εκτοξευόμενο σκυρόδεμα χρησιμοποιείται στη διάνοιξη σηράγγων για την σταθεροποίηση της διανοιχθείσας διατομής, η οποία κατόπιν επενδύεται με προκατασκευασμένα στοιχεία (προφίλ) γιατί το gunite είναι αντιαισθητικό και δεν εξασφαλίζει μόνιμη σταθεροποίηση. Αν στις σήραγγες το gunite είναι πρακτικά αόρατο για τους διερχόμενους, σε μία ακτή θα είναι σε θέση βιτρίνας. Θα αποτελεί κυρίαρχο τοπιακό χαρατηριστικό. Ο ψεκασμός ενός παραλιακού μετώπου με gunite θα εξαφανίσει το φυσικό τοπίο, αυτό που χαρακτήριζε μέχρι σήμερα την παραλία, με αμφίβολη αποτελεσματικότητα. Οι κοιλότητες των βράχων θα γεμίσουν με εκτοξευόμενο σκυρόδεμα και το τελικό αποτέλεσμα θα είναι επιεικώς απαράδεκτο. Επιπλέον, μέρος του σκυροδέματος θα καταλήξει στις παραλίες και τη θάλασσα προκαλώντας έντονη ρύπανση του θαλασσίου περιβάλλοντος.

Το πρότυπο για το θαλάσσιο μέτωπο στο Μάτι

Μία ακόμα φρικτή αλλοίωση θα είναι η «λείανση» του μετώπου με κοπή ή αφαίρεση των βραχωδών εξάρσεων. Δηλαδή αφανισμό αυτού που γνωρίσαμε ως κύριο τοπίο των παραλιών της Αττικής. Ακόμα η αφαίρεση βραχώδους υλικού θα αποκαλύψει επιφάνειες τρωτές στη διάβρωση καθιστώντας το όλο εγχείρημα μία αποτυχία, που  η αποκατάσταση της ίσως και να μην είναι πλέον εφικτή.

Για όλες τις παραπάνω εργασίες απαιτείται χώρος κίνησης των μηχανημάτων, ο οποίος δεν υπάρχει. Συνεπώς θα αυξηθούν οι παρεμβάσεις σε μεγαλύτερη έκταση από την έκταση του έργου, προκαλώντας καταστροφές, μη αποκαταστάσιμες οι περισσότερες εξ αυτών

Η φύση προσφέρει λύσεις

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να διαφωνεί στο ότι η ίδια η Φύση λύνει τα προβλήματα. Αρκεί και οι άνθρωποι να συνεργαστούν μαζί της.

Σχετικά κοντά στις παραλίες του Ματιού βρίσκεται η παραλία Μαρίκες. Η παραλία αυτή έχει στην πλάτη της ένα θαυμάσιο αμμοθινικό σύστημα που γέννησαν οι αποθέσεις άμμου από τη θάλασσα. Η προστασία της παραλίας Μαρίκες από τη θαλάσσια διάβρωση (και με τη θάλασσα να προσφέρει άμμο αντί να την παρασέρνει) οφείλεται στον beachrock σχηματισμό, δηλαδή έναν επιμήκη ύφαλο μπροστά στην αμμώδη παραλία. Όσοι δέρνονται από άγνοια έχουν βαφτίσει τον σχηματισμό αυτόν ως «τσιμέντα των Γερμανών» έχοντας φτιάξει στο φαντασιακό τους και μία ιστορία που θέλει τους Γερμανούς στην κατοχή να το έχουν εγκαταστήσει για να αποβιβάζονται στρατιώτες και πολεμικό υλικό στη Ραφήνα. Τόσο βαθιά στο υποσυνείδητο τους έχει εισχωρήσει αυτό το μύθευμα που κάποιοι έχουν και ψευδείς μνήμες των κατοχικών στρατευμάτων να σκυροδετούν την ακτή. Φυσικά τα ιστορικά και επιστημονικά στοιχεία τους διαψεύδουν με κρότο αλλά είπαμε. Πιο εύκολα περνάμε καμήλα από μάτι βελόνας παρά τους πείθουμε πως πρόκειται για παραμύθι που κάποιος, κάποτε και για άγνωστο λόγο, κυκλοφόρησε στο καφενείο. Μάλιστα οι πιο φανατικοί της ανοησίας θέλουν και να απομακρύνουν αυτόν τον προστατευτικό μανδύα ως «αντιτουριστικό» ή «αντικολυμβητικό»

Η μίμηση της Φύσης με την κατασκευή ύφαλων κυματοθραυστών στο Μάτι, όχι μόνο θα προστατεύσει τις παραλίες από τη διάβρωση αλλά θα τους προσφέρει και επιπλέον άμμο ως φερτό υλικό από τα κύματα, το οποίο θα συγκρατείται. Έτσι αμβλύνεται έως εκμηδενισμού το πρόβλημα της παράκτιας διάβρωσης σε συνεργασία με την ίδια τη Φύση. Κάθε επέμβαση εχθρική προς τη φυσική εξέλιξη είναι καταδικασμένη σε αποτυχία και δεν χρειάζεται να λάβουμε τα επίχειρα της αλαζονείας μας για να το καταλάβουμε. Όπως το gunite ή η εκσκαφή και επανεπίχωση με ….άμμο.

Διατομή του εμπλουτισμού με άμμο (ΜΠΕ)

Η εκβολή του ρέματος Παππά (Αργυρά Ακτή) - Η ανθρωπογενής ζημιά

Ο ισχυρισμός πως η μελέτη δεν είναι πλήρης βρίσκει έρεισμα (ενδεικτικό των στόχων της μελέτης) στην περίπτωση της Αργυράς Ακτής. Εκεί οι ζημιές και οι διαβρώσεις δεν έχουν προκληθεί από φυσικά αίτια (πλημυρίδα, κυματισμός κλπ) αλλά είναι ανθρωπογενείς. Τα ανθρωπογενή αίτια που έχουν προκαλέσει τη διάβρωση δεν αναφέρονται καν και φυσικά δεν προτείνεται και η ακύρωση τους (όπως η ταβέρνα στην Αργυρά Ακτή, η απαραίτητη κατεδάφιση της και η ακόλουθη απελευθέρωση του χώρου).  Παρόλα αυτά η μελέτη θέλει να αντιμετωπίσει τις «φυσικές απειλές….»

Η ταβέρνα Αργυρά Ακτή στην εκβολή του ρέματος Παππά

Η παραλία της Αργυράς Ακτής είναι το σημείο εκβολής του ρέματος Παππά. Έχει μεγάλο εύρος παραλίας αλλά καταλαμβάνεται το 70% από κατασκευή με επεκτάσεις και τσιμεντένιες βεράντες. Οι κατασκευές φτάνουν μέχρι την ακτογραμμή σε βαθμό που αν θες να περπατήσεις κατά μήκος της παραλίας πρέπει να το κάνεις μέσα από τη θάλασσα. Κανονικά και λογικά θα πρέπει να κατεδαφιστεί η κατασκευή η οποία είναι παράνομη και βρίσκεται μέσα στη ζώνη Θ1 της ΖΟΕ Μεσογείων. Επίσης είναι χτισμένη ακριβώς πάνω στην εκβολή του ρέματος Παππά εμποδίζοντας και τη στερεομεταφορά δηλαδή εμποδίζει τον εμπλουτισμό της παραλίας. Αν η κατασκευή αυτή κατεδαφιστεί τότε θα ελευθερωθεί η ζώνη του αιγιαλού και της παραλίας σε όλο της το πλάτος (πάνω από 10μ από τη ακτογραμμή προς τη λ. Δημοκρατίας) και θα αποκαλυφθεί ελεύθερη, η ζώνη αιγιαλού και παραλίας. Και φυσικά θα συνεχίσει να εμπλουτίζεται με φερτά υλικά από το ρέμα οπότε δεν θα είναι απαραίτητος ο εμπλουτισμός της. Οι δε κυματοθραύστες που προτείνονται δεν θα χρειαστούν (αφού  είναι παράλογο να υποστηρίξουν μία παράνομη κατασκευή αφενός και δεν απαιτούνται για να δημιουργήσουν μεγαλύτερη αμμουδιά ενώ μπορεί να δημιουργηθεί φυσικά άρα και πιο σταθερά). Και αυτό ήταν ένα μόνο παράδειγμα της ανεπάρκειας της μελέτης (εκτός αν η αυτή η  ανεπάρκεια εξυπηρετεί άλλους σκοπούς)

Η συντονισμένη επίθεση στον τόπο

Το παραλιακό μέτωπο της ανατολικής Αττικής αποτελεί ένα ιδιαίτερο τοπίο, φυσικά σχηματισμένο αλλά και σημειακά κατεστραμμένο από την ανθρώπινη αλαζονεία και την κακώς εννοούμενη «ανάπτυξη». Μάθαμε να θεωρούμε ως ανάπτυξη όσα θέλουν να επιβάλλουν στην αισθητική, την κοινωνία και τις λειτουργίες της, οι ανάγκες των κάθε λογής ιδιωτικών συμφερόντων, «επενδυτών» και των αρπακτικών που παρασιτούν γύρω τους. Οι επιτήδειοι που συχνά είναι οι ίδιοι με αυτούς που αναφέραμε στην προηγούμενη πρόταση, προωθούν μία αντίληψη «μεγαλοϊδεατισμού» περί του οικιστικού ιδεώδους, το οποίο το συνοψίζουν με εκφράσεις που μόνο πικρό γέλιο προκαλούν. Εκφράσεις όπως «Ματιώτικη Ριβιέρα» ή «εκσυγχρονισμός τουριστικού προϊόντος» αντιδιαστέλλονται με έννοες συμβατές με το μέτρο που επιβάλλει η φύση και η λογική, οι οποίες συμπυκνώνονται σε δήθεν ευφυολογήματα τύπου «δεν θα μείνουμε ένα ψαροχώρι» ή «η περιοχή αναπλάθεται προς όφελος της κοινωνίας» και άλλα τέτοια φαιδρά. Ακόμα και η έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης έχει γίνει παιχνίδι στα χέρια των ίδιων συμφερόντων Η αλήθεια όμως που προσπαθούν να κρύψουν με ψέματα και φανφάρες δεν μπορεί να μείνει στο σκοτάδι πια.

Και ποιος ο λόγος όλων αυτών των τερατωδών σχεδιασμών;

Όλοι οι σχεδιασμοί αποτελούν τα επιμέρους βήματα για την κατασκευή μίας νέας Αττικής. Μίας Αττικής που θα διαμορφωθεί όπως ζητούν αυτοί που διαθέτουν δύναμη και πλούτο. Η επέκταση του λιμανιού της Ραφήνας για να δεχτεί την επιβατική κίνηση που δεν θέλει ο παραχωρησιούχος του Πειραιά, θα αυξήσει την πίεση για την υποδοχή περισσότερου κόσμου στις γύρω περιοχές και μαζί την πίεση για αναδιαμόρφωση και αναδιανομή των χώρων αυτών. Η φωτιά που κατέκαψε το Μάτι ήταν η ευκαιρία που έψαχναν για να εδραιώσουν τη νέα κατάσταση και δεν ορρωδούν προ ουδενός. Η περιοχή από το Κόκκινο Λιμανάκι και βόρεια, στον σχεδιασμό τους πρέπει να αποκτήσει χαρακτηριστικά τόπου υποδοχής χρηστών των μεγάλων μεταφορικών και συγκοινωνιακών υποδομών. Έστω κι αν καταστραφεί ο τόπος και το περιβάλλον, με έργα εκτός του μέτρου που ορίζει ο ίδιος ο τόπο και οι αντοχές του. Του μέτρου που τον χαρακτήριζε κάποτε. Ήδη το ανατολικό Πεντελικό οικοδομείται εντατικά με μοντέλο τους οικισμούς που εγκαταστάθηκαν εκεί, ακόμα και λίγο πριν την επταετία. Τώρα νέες περιοχές (καμένου) δάσους αποκτούν σχέδιο πόλης. Το ίδιο και η παραλία. Ειδικά χωρικά και «προτάσεις» τύπου «Ριβιέρας» πλημμυρίζουν την καθημερινότητα μας.

Χρειάζεται η κοινή δράση όλων των κατοίκων που αγαπούν τον τόπο, είτε ζουν στα ορεινά (ακόμα και στις περιοχές των διαβόητων οικοδομικών συνεταιρισμών) είτε ζουν στα παράλια. Αν δεν υπάρξει κοινή δράση που να αξιώνει το μέτρο στην αισθητική και την ανάπτυξη των πόλεων και των οικισμών, είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε τον θάνατο αυτού που κάποτε θεωρούσαμε το πιο όμορφο κομμάτι της Αττικής και των παιδικών μας χρόνων.

Θα επανέλθουμε στο θέμα, μόλις συγκεντρώσουμε περισσότερες πληροφορίες γιατί πρόκειται για ακόμα μία κραυγαλέα περίπτωση επιλογής της χειρότερης λύσης, αντίθετα στις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης και της πρόκρισης των επιλογών εκείνων που έχουν ελάχιστες  ως μηδενικές επιπτώσεις σε ευπαθή συστήματα.

Στοιχεία αντλήθηκαν από

Παρουσίαση θέσεων που αναρτήθηκαν στη σελίδα του Εξωραϊστικού Συλλόγου «Μάτι»

Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων έργων που προβλέπονται στο ρυμοτομικό σχέδιο εφαρμογής στο Μάτι

Διαχρονική η  επικαιρότητα. Η επικαιρότητα της καταγραφής των εγκλημάτων της εξουσίας με θύματα ανθρώπους που ανάθεσαν τις τύχες τους, τις τύχες των παιδιών τους και εκείνη του τόπου τους σε εξουσίες ανεύθυνες και άχρηστες -στην καλύτερη περίπτωση- αφού εκ των αποτελεσμάτων αποδείχθηκαν εγκληματικές. Εξουσιαστές που διακατέχονται από την λαγνεία του τίτλου και της καρέκλας και για να συνεχίσουν τη διεστραμμένη αυτή σχέση τους δεν διστάζουν να οδηγήσουν στον όλεθρο τους άλλους. Αυτούς που θώπευαν για να τους αναδείξουν αλλά στην κρίσιμη στιγμή τους έστειλαν χωρίς δεύτερη σκέψη, στην καταστροφή. Αναδημοσιεύουμε  από τον Ελεύθερο Τύπο της 7/3/2023 την καταγραφή της μαρτυρίας του πραγματογνώμονα που ορίστηκε για να διερευνήσει την καταστροφή στο Μάτι  ώστε να εντοπιστούν οι υπεύθυνοι. Ο πραγματογνώμονας είναι κάθετος στην κατάθεση του και υποδεικνύει τους υπεύθυνους αλλά και αυτόν που καθησύχασε τον κόσμο πως "...χαμηλά δεν υπάρχει πρόβλημα γιατί η φωτιά πάει προς στον Διόνυσο"

Δίκη Μάτι: Κάθετος ο πραγματογνώμονας Δημήτρης Λιότσιος «Έπρεπε να είχε εκκενωθεί ο οικισμός, υπήρχε χρόνος»

Δίκη Μάτι: Την πεποίθηση πως η έγκαιρη εκκένωση του οικισμού θα αποδεικνυόταν σωτήρια για δεκάδες ανθρώπους που κάηκαν από ανθρώπινο λάθος και κακό συντονισμό όντας κυριολεκτικά ανυπεράσπιστοι από τη λαίλαπα της φωτάς στο Μάτι, επανέλαβε κατά την έκτη μέρα κατάθεσής του ο δικαστικός πραγματογνώμονας Δημήτρης Λιότσιος.

Ο επιπυραγός που απαντά σε ερωτήσεις συνηγόρων των θυμάτων, είπε πως η εισήγηση για απομάκρυνση έπρεπε να έχει δοθεί από τις 17.30 του μοιραίου απογεύματος και τόνισε πως η φωτιά έφθασε το Μάτι στις 18.20. Όπως είπε: «Οι δίοδοι προς τη θάλασσα είναι τουλάχιστον 25. Από τη Λεωφόρο Μαραθώνος μέχρι τη θάλασσα, είναι 850 μέτρα. Μόνο δύσκολο κομμάτι είναι στο Κόκκινο Λιμανάκι. Σε όλη την υπόλοιπη περιοχή όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην θάλασσα. Η απόσταση για ένα μέσο άνθρωπο προς τη θάλασσα είναι περίπου 20 λεπτά. Ο κόσμος έφυγε αυτοβούλως με τα οχήματα του. Στις 18:00 με την ενημέρωση του δημάρχου (ότι δεν κινδυνεύουν) ο κόσμος καθησυχάστηκε. Δεν είχε ενημερωθεί ο κόσμος πως η φωτιά κατευθύνεται προς την περιοχή».

Δίκη Μάτι: Μπορούσαν να γίνουν ρίψεις από τα πτητικά μέσα
Απατώντας σε ερωτήσεις ο μάρτυρας επανήλθε στο θέμα των πτητικών μέσων αναφέροντας πως δεν προκύπτει ότι τα ελικόπτερα της πυροσβεστικής εκείνη την ημέρα δεν μπορούσαν να κάνουν ρίψεις.

«Δεν προκύπτει ότι είχαν κάποιο πρόβλημα. Πλην των Ericsson, τα υπόλοιπα ελικόπτερα είναι δύσκολο να επιχειρήσουν σε κατοικημένες περιοχές» τόνισε.

Δίκη Μάτι: Μόνο εννέα ήταν τα οχήματα της πυροσβεστικής

Ο επιπυραγός επεσήμανε επίσης πως «Είχαμε ενημέρωση πως η φωτιά κατευθύνεται σε σπίτια, είχαμε ενημέρωση πως κατευθύνεται στο Νέο Βουτζά. Υπήρχε ενημέρωση πως υπήρχαν μόνο εννέα οχήματα της πυροσβεστικής και αυτά στην έναρξη της φωτιάς. Είχαμε ενημέρωση για κατεύθυνση καπνών. Έπρεπε να δοθεί η εντολή. Ο άνθρωπος δεν καίγεται από τη φωτιά, πρώτα δηλητηριάζεται από τον καπνό και μετά καίγεται».

Μία ακόμη δυνατότητα που δεν αξιοποιήθηκε στην φάση της διάσωσης ανέφερε ο πραγματογνώμονας λέγοντας πως «τα ελικόπτερα της ελληνικής αστυνομίας τα οποία διαθέτουν και θερμικές κάμερες, θα μπορούσαν να βοηθήσουν στον εντοπισμό ανθρώπων στη θάλασσα και στη διαδικασία διάσωσης».

Πηγή

Αναδημοσιεύουμε από το ιστολόγιο "Δασαμάρι SOS" ανάρτηση για  τα ηχητικά ντοκουμέντα με τις πιέσεις που δέχτηκε ο πραγματογνώμονας Δημ. Λιότσος κατά την έρευνά του για τις ευθύνες της φονικής πυρκαγιάς στην Ανατολική Αττική (23/7/2018).  Η αναφερόμενη πηγή είναι άρθρο της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 19ης Ιουλίου 2020 και συνοδεύεται από σχετικό βίντεο που περιέχει απόσπασμα της ηχογραφημένης  συνομιλίας Ματθαιόπουλου - Λιότσου, της 21ης Σεπτεμβρίου 2018.

Αποκαλύπτονται οι πιέσεις που ασκήθηκαν (και τίποτα δεν μας κάνει να πιστέψουμε πως δεν ασκούνται ακόμη) για να βγουν από το κάδρο των ενόχων. Άλλωστε αναφέρεται ξεκάθαρα και στο βίντεο που περιέχει την ηχογραφημένη συνομιλία- ντοκουμέντο, Λιότσου - Ματθαιόπουλου

Ενδεικτικά:

Έτσι είναι τα πράγματα στην Ελλάδα

Κοίτα ποια έχουν, ποια δεν έχουν και θαψ' τα

Και μη γράψει ότι ευθύνεται ο δήμαρχος ή η Δούρου , ο καθένας ή κάποια υπηρεσία ή το δασαρχείο

Εγώ στο είπα, στο λέω γιατί έχεις 15 χρόνια. Είκοσι για να πάρεις σύνταξη

Έτσι γίνονται τα παιχνίδια

Το παιχνίδι παίζεται...

Πηγές:

Δασαμάρι SOS

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Αναδημοσιεύουμε μαρτυρίες από τη δίκη των ελεγχόμενων ως υπαιτίων (των υπόδικων) για το Αττικό Ολοκαύτωμα του 2018, Ημερομηνία διαδικασίας 21/12/2022

Συγκλονίζουν οι περιγραφές των μαρτύρων κατά τη δίκη για τη φωτιά το Μάτι. «Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι αυτό που νόμιζα καμένη κουρτίνα μπάνιου, ήταν η μητέρα μου» κατέθεσε ο Νίκος Γιαννόπουλος, που υπογράμμισε ότι παρέλαβε το απανθρακωμένο σώμα της «σε μια σακούλα σούπερ μάρκετ»…

Όπως είπε στο δικαστήριο, ο κατηγορούμενος δήμαρχος της περιοχής καθησύχασε τον κόσμο στο Μάτι υποστηρίζοντας ότι η φωτιά θα πάει βόρεια προς τον Διόνυσο.

«Φτάνοντας στις 17.20 στα φανάρια της Αττικής Οδού, ακούω τον κ. Μπουρνούς (σ.σ. ο δήμαρχος Ραφήνας – Πικερμίου) να λέει κατά λέξη ότι υπάρχει φωτιά στο Νταού και εκκενώνεται το Λύρειο Ίδρυμα και ότι αν ξεφύγει θα πάει βόρεια προς Διόνυσο», είπε και σε άλλη αποστροφή του λόγου τόνισε: «Πήρα τη μητέρα μου “έρχομαι να σε πάρω μην ανησυχείς”. Ήταν η τελευταία συνομιλία με τη μητέρα μου… Γύρω στις 20.30 που είχε πέσει ο αέρας πήγα προς το Μάτι. ‘Άφησα το αμάξι λίγο πριν τα ξενοδοχεία. Δεν ξέρω πώς είναι η κόλαση, αλλά αυτό που αντίκρισα ήταν 10 φορές χειρότερο…» είπε ο κ. Γιαννόπουλος, που βρήκε το σπίτι της μητέρας του στο Μάτι καμένο, χωρίς να γνωρίζει πως μέσα στις στάχτες ήταν και εκείνη.

«Τον ρώτησαν αν κάηκε από κατσαρόλα, μετά άρχισε να φτάνει κόσμος»

Από την πλευρά της η Μαρίνα Λαμπρίδου, που έχασε τον πατέρα της, κατέθεσε πως άκουγαν για την φωτιά στην Κινέττα και εν συνεχεία για την φωτιά στο Νταού, αλλά ήταν ήσυχοι πως δεν κινδυνεύουν. «Ο πατέρας μου ήταν έξω. Όταν κάποια στιγμή μπήκε στο σπίτι φώναζε “καίγομαι, πονάω”. Την ώρα που φεύγαμε η φωτιά είχε μπει στο οικόπεδο. Βγαίνοντας από το σπίτι είχε καύτρες παντού. Μέχρι την πρώτη είσοδο του Βουτζά δεν ακούσαμε τίποτα. Βρήκαμε μετά ένα περιπολικό και ο πατέρας μου φώναζε “καίγομαι, πονάω”. Φτάσαμε στη Νέα Μάκρη στο Κέντρο Υγείας. Δεν είχαν ιδέα για φωτιά. Μάλιστα τον ρώτησαν αν κάηκε από κατσαρόλα με νερό! Μετά άρχισε να φτάνει κόσμος. Ο μπαμπάς μου κατέληξε στις 26 Ιουλίου στο ΚΑΤ».

«Θα καούμε ζωντανοί»

Την ίδια ώρα, η αδελφή της μάρτυρα, Βασιλική Λαμπρίδου, είπε πως: «Ο σύζυγός μου στις 17.45, μου λέει “πάμε να φύγουμε από το σπίτι γιατί θα καούμε ζωντανοί”. Από το παράθυρο του σαλονιού έβλεπα το σπίτι των γονιών μου. Δεν έβλεπα σπίτι πλέον, μόνο μαύρους πυκνούς καπνούς. Πήραμε το παιδί και βγήκαμε έξω. Έπεφταν καύτρες. Είχε πέσει το ρεύμα. Προσπάθησα να καλέσω τους γονείς μου αλλά τίποτα. Μπήκα με το παιδί στο αμάξι, ο σύζυγός μου στο δικό του. Οδηγούσα σαν μια τρελή με ένα 8 μηνών παιδί και δεν ήξερα που πηγαίνω. Φτάσαμε στο Μάτι, ξεκίνησε το μποτιλιάρισμα αλλά ήμασταν από τους τυχερούς».

Στο μεταξύ, μιλώντας για τον πατέρα της ανέφερε: «Τον παρέλαβαν στο ΚΑΤ και τον έριξαν σε κώμα για να μη νιώθει τον πόνο. Ήταν μέσα κι έξω καμένος περίπου στο 67%. Εμείς μάθαμε τον θάνατο του πατέρα μας από τις ειδήσεις. Δεν μας ενημέρωσαν έγκαιρα από το νοσοκομείο. Τον είχε κάψει το θερμικό κύμα και θεώρησε ότι έπρεπε να μπει στην πισίνα για να ηρεμήσει, οι γιατροί μας είπαν ότι ήταν λάθος αυτό βέβαια».

Πηγές

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Κουτί της Πανδώρας

euronews