Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Ήταν 21 Σεπτέμβρη του 2018 όταν ο Ζακ Κωστόπουλος έπεφτε νεκρός στο κέντρο της Αθήνας, μέρα μεσημέρι, μπροστά στα μάτια δεκάδων αμέτοχων παρατηρητών, από τα δολοφονικά χτυπήματα δύο «νοικοκυραίων». Με αφορμή την τραγική επέτειο, ο Σπύρος Γραμμένος έγραψε ένα τραγούδι σε στίχους της μητέρας του δολοφονημένου Ζακ, Ελένης Κωστοπούλου. «Λύκου κραυγή» είναι ο τίτλος του τραγουδιού. Μια κραυγή που ζητά όχι απλά δικαιοσύνη, μα μια κοινωνία που επιτέλους θα γίνει ανθρώπινη και δε θα αφήνει χώρο στη βαρβαρότητα να υπάρχει.

Δεν ήθελα

να γίνεις σύνθημα

πανό στη Δέγλερη

δάκρυ πικρό.

Ήθελα

να ‘σουνα ο μεγαλύτερος

ρούχα στο πάτωμα

πόδια φευγιό.

Δεν ήθελα

να γίνεις στίχος

νότες σε στόματα

ανάσα βαριά.

Ήθελα

να 'χτιζες κείνα τα όνειρα

δρόμους να ανοίγεις

να σπας δεσμά.

Δεν ήθελα

να γίνεις ρούχο

άψυχη εικόνα

φθαρμένο πανί.

Ήθελα η φωνή σου

να απλωνότανε

και να γινότανε λύκου κραυγή.

Ποιος άραγε κυκλοφόρησε το κτηνώδες hashtag: # αθώωση_κοσμηματοπώλη;

Ποιος φρικιαστικός εγκέφαλος γέννησε αυτή την αξίωση;  Ποιοι είναι αυτοί που ζητούν την αθώωση ενός κτήνους με ανθρώπινο περίβλημα, που κλωτσάει το κεφάλι ενός πεσμένου, μισολιπόθυμου ανθρώπου μέχρι να τον σκοτώσει;

Ποια διαστροφή δικαιολογεί τέτοια κτηνωδία;

Χειρότερη και από αυτό το ίδιο το λιντσάρισμα ενός ανθρώπου είναι η αποδοχή του. Γιατί αυτό είναι το #αθώωση_κοσμηματοπώλη. Είναι η αποδοχή του τέρατος που κρύβεται πίσω από το ανθρώπινο σχήμα. Είναι η παραδοχή  μίας κοινωνίας πως δεν είναι κοινωνία ανθρώπων αλλά αγέλη "νοικοκυραίων" - αιμοδιψών τεράτων, που έφτιαξε και προσκυνά  τα πλαστικά είδωλα μίας κουρελιασμένης πια πατρίδας, μίας ατιμασμένης από χρόνια  θρησκείας και μίας φρικώδους οικογένειας. 

Να χαίρεστε το τρίπτυχο σας, όσοι διαδίδετε το φικώδες  hashtag και τα κτήνη που το υπηρετούν

Επειδή δεν είναι στο DNA μας το να πιστεύουμε αυτούς που λένε και γράφουν πως η δικαιοσύνη και η αστυνομία είναι οι πιο διεφθαρμένοι θεσμοί (!!!) στην Ελλάδα (τα πολιτικά κόμματα δε, βρίσκονται στην πρώτη δεκάδα των διεφθαρμένων), συχνά καταφεύγουμε σε λογικά άλματα για να πάρουμε μία γεύση παρηγοριάς, απέναντι στο φρικτό σκηνικό που στήνει αδιάκοπα, η διαφθορά στη χώρα.

Συχνότατα πάλι. έρχονται τα γεγονότα να διαλύσουν τις αυταπάτες μας και να μας καταδείξουν τις αναπηρίες που χαρακτηρίζουν τους θεσμούς και τα σώματα που θέλουμε, απόλυτα διψασμένοι για δίκαιο, να εμπιστευθούμε. Η αστυνομία και η δικαιοσύνη δεν παύουν να μας αποδεικνύοπυν στην πράξη την ταξικότητα τους και κυρίως τη μεροληψία τους που γέρνει πάντα, όχι μόνο προς το μέρος του οικονομικά ισχυρού αλλά και προς το μέρος εκείνου που εκφράζει τις πιο σκοταδιστικές, αναχρονιστικές και εντέλει αντιδημοκρατικές θέσεις και συμπεριφορές. Τα πρόσφατα παραδείγματα της εισαγγελικής αγόρευσης στη δίκη της ΧΑ και του διαρκούς ξεσπάσματος της ωμής και βάρβαρης αστυνομικής βίας μιλούν από μόνα τους. Δεν χρειάζεται να πάμε πιο πίσω γιατί θα προκαλέσουμε ναυτία στους αναγνώστες μας.

Μόλις πριν από λίγες μέρες, στις 23/12/2019, στο σημείο που πριν από δεκαπέντε μήνες δολοφονήθηκε ο ακτιβιστής Ζακ/Zackie Κωστόπουλος δέχτηκε επίθεση χθες η δημοσιογράφος της εφημερίδας «Εργατική Αλληλεγγύη», Αφροδίτη Φράγκου.

Περνώντας στις 18.15 από την οδό Γλάδστωνος, η δημοσιογράφος παρατήρησε ότι το στένσιλ που είχε δημιουργηθεί πρόσφατα στη μνήμη του Ζακ είχε καλυφθεί από τρία αυτοκόλλητα μεγάλου μεγέθους που ανέγραφαν «Δικαιοσύνη για όλους», με ειρωνική διάθεση στο αίτημα του κινήματος που απαιτεί απονομή δικαιοσύνης για το λιντσάρισμα του ακτιβιστή. (Εφημερίδα των Συντακτών 24/12/2019)

Την ώρα που η δημοσιογράφος αφαιρούσε το τελευταίο αυτοκόλλητο, την τράβηξε ένας άνδρας, ηλικίας 55-60 ετών, που φορούσε κουστούμι, ο οποίος της είπε ότι είναι φασιστικό (τι είπε ο δημοκράταρος!) αυτό που κάνει. Η Αφροδίτη Φράγκου δεν υποχώρησε και εκείνος, αιφνιδιαστικά, της έριξε γροθιά στο σαγόνι (απόλυτη έκφραση ανδρισμού νεοελληνικού τύπου) και της είπε «φώναξε την Αστυνομία, τι θα μου κάνει;». Τότε η δημοσιογράφος του δήλωσε την ιδιότητά της και εκείνος εξαφανίστηκε σε στοά παρακείμενου κτηρίου.

Η δημοσιογράφος μετέβη στο ΚΑΤ για την παροχή πρώτων βοηθειών και στην επικοινωνία της με την «Εφ.Συν.» σημείωσε ότι «κανείς από τους παρευρισκόμενους δεν αντέδρασε». Σαν να μην πέρασε μια μέρα από το λιντσάρισμα του Ζακ σε δημόσια θέα, χωρίς καμία αντίδραση από τους περίοικους. (Εφημερίδα των Συντακτών, ό.π.)

Είναι πια συνηθισμένη αυτή η αντίδραση που δηλώνει  απώλεια κάθε έννοιας ανθρωπιάς, από μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Τοσο συνηθισμένη που έχουμε μεταβληθεί σε τέρατα και αυτό είναι κάτι που τρομάζει περισσότερο, ακόμα και από τον ίδιο εκείνο τον άνανδρο γελοίο, που επιτέθηκε στη δημοσιογράφο.

Η δημοσιογράφος της εφημερίδας «Εργατική Αλληλεγγύη», Αφροδίτη Φράγκου, αναγνώρισε στο πρόσωπο του μεσίτη Θ.Χ., που κατηγορείται για πρόκληση θανατηφόρου σωματικής βλάβης στον Ζακ Κωστόπουλο, αυτόν που την γρονθοκόπησε το απόγευμα της 23ης Δεκεμβρίου στο σημείο όπου πριν από δεκαπέντε μήνες ο Ζακ έπεσε νεκρός από τα χτυπήματα του ίδιου και του κοσμηματοπώλη.

Η δημοσιογράφος κατέθεσε μήνυση εναντίον του και η υπόθεση ερευνάται από την Υποδιεύθυνση Ασφάλειας Αθηνών, δηλαδή την υπηρεσία στην οποία έχει ανατεθεί η υπόθεση του Ζακ, προκειμένου να συσχετιστούν οι δικογραφίες.

Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η συνέχεια, αλλά,

1. το γεγονός πως ο συνεργός σε φόνο κυκλοφορεί ελεύθερος και επιτίθεται, ίσως επιδιώκοντας ακόμα έναν φόνο (και μάλιστα ατιμωρητί, όπως του διδάσκει ο προηγούμενος φόνος στον οποίο η κάμερα τον δείχνει να συνεργεί),

2. 'Οτι στην υπόθεση εμπλέκονται και 4 αστυνομικοί για τους οποίους το Πειθαρχικό Συμβούλιο αναβάλλεται διαρκώς,

προμηνύουν τα χειρότερα. Τα χειρότερα για τον τόπο, τους πολίτες και το μέλλον της χώρα.

/έλλον