" Οι ήττες μας δεν αποδεικνύουν
Τίποτα παραπάνω από το ότι
319205339 712219783586309 2265634222543469205 n  Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Και από τους θεατές περιμένουμε
Τουλάχιστον να ντρέπονται"
                                               Μπρεχτ

Αυτό αναφέρει στην κατάθεση της η μητέρα των δίδυμων κοριτσιών και νύφη του ζευγαριού ηλικιωμένων που έχασαν τη ζωή τους από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, κυρία  Γεωργία Ξυραφάκη. Η κυρία Ξυραφάκη  περιέγραψε τις ώρες και τις ημέρες αγωνίας μέχρι τελικά να ταυτοποιηθούν οι σοροί των παιδιών της και των πεθερικών της.  Μία τραγωδία πάνω στην τραγωδία δηλαδή. Ανευθυνοϋπεύθυνοι παντού, από την πρόληψη, στην καταστολή  αλλά κυρίως στην αντιμετώπιση του ανθρώπινου πόνου. Αναδημοσιεύουμε από την Εφημερίδα των Συντακτών της 19ης Ιανουαρίου μέρος της κατάθεσης της κας Ξυραφάκη:

«Εκείνο το Σαββατοκύριακο ήμουν με τα ανήλικα τέκνα μου και τα πεθερικά στη Νέα Μάκρη. Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018 έπρεπε να γυρίσουμε προς Αθήνα, γιατί έπρεπε τα πεθερικά μου να κάνουν κάτι υποχρεώσεις. Γυρίσαμε Αθήνα, φτάσαμε στο σπίτι μας στην Καλλιθέα και αφού κάνανε τις δουλειές που είχαν, έφυγαν και κατευθυνθήκανε στη Νέα Μάκρη σε μία οικία που μισθώνανε. Ήταν όλα ήσυχα. Τα παιδιά παίζανε και τα πεθερικά μου ετοιμάζονταν να γυρίσουν στη Νέα Μάκρη. Τους χαιρετήσαμε και ήταν η τελευταία φορά που τους είδαμε», είπε η κυρία Ξυραφάκη στην έναρξη της κατάθεση της.

Στη συνέχεια, περιέγραψε τις ώρες που ακολούθησαν μετά τις πρώτες πληροφορίες για την πυρκαγιά στην περιοχή: «Μίλησα επτά παρά με την κουνιάδα μου. Μου είπε ότι μίλησε με την μητέρα της και είναι στο δρόμο. Με πήρε τηλέφωνο να μου πει ότι είχαν επικοινωνία. Πήρα τηλέφωνο τον σύζυγο μου να τον ρωτήσω που βρισκόταν και του είπα πως οι γονείς σου και τα παιδιά μας έχουν ξεκινήσει για Νέα Μάκρη. Μου λέει "εντάξει έρχομαι κι εγώ σπίτι". Ξεκίνησα να παίρνω τηλέφωνο την πεθερά και τον πεθερό μου αλλά δεν μπορούσα να τους πιάσω. Εκεί άρχισα να ανησυχώ. Ήθελα να δω τι συνέβαινε. Με πήρε ξανά τηλέφωνο ο σύζυγος μου. Μιλήσαμε και πάλι με την αδελφή του. Είχε επικοινωνία με την μητέρα της, ήταν στη λεωφόρο Μαραθώνος στη στάση Ραφήνας και της είπε ότι είχανε φωτιές. Τότε αρχίσαμε να ανησυχούμε πραγματικά. Ανοίξαμε ειδήσεις. Παίρναμε τηλέφωνο τα πεθερικά συνεχόμενα. Δεν πιάναμε γραμμή. Παίρναμε την αστυνομία, τους λέγαμε ότι τα παιδιά και τα πεθερικά μου πήγαιναν προς Νέα Μάκρη, μας είπαν ότι ακόμα δεν είχαν εικόνα. Τότε ο σύζυγος μου πήρε το μηχανάκι και μου είπε "θα πάω προς τα εκεί να τους ψάξω"».

Όμως, εκείνος δεν κατάφερε να βρει τα οικεία τους πρόσωπα, όπως σημείωσε η ίδια. «Κάποια στιγμή με πήρε τηλέφωνο. Μου είπε ότι είναι στο δρόμο, "έχει φωτιές δεξιά αριστερά δεν μπορώ να προχωρήσω, είναι παντού σκοτάδι και φωτιά". Του λέω "σε παρακαλώ γύρνα πίσω αν έχει γίνει κάτι κακό μη χάσω κι εσένα". Η αγωνία άρχισε να φουντώνει. Αρχίσαμε να παίρνουμε τηλέφωνο την πυροσβεστική. Μπορεί και ανά πέντε λεπτά. Είχαν μάθει τα ονόματα όλων. Τότε ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε στα νοσοκομεία. Δεν βρήκαμε άκρη, γυρίσαμε σπίτι. Θυμάμαι ότι δούλευε την επόμενη ημέρα, του είπα "θα έρθω κι εγώ μαζί σου αλλιώς θα τρελαθώ"» είπε η μάρτυρας, και συμπλήρωσε: «Ξεκινήσαμε προς Ανάβυσσο και παίρναμε τηλέφωνο την πυροσβεστική. Μετά από πάρα πολλά τηλεφωνήματα, μας είπαν "δεν έχουμε να σας πούμε κάτι, εφόσον δεν έχουμε βρει κάτι θα πρέπει να ψάξετε στους πεθαμένους, θα πρέπει να πάτε στο Γουδί να δώσετε γενετικό υλικό και ίσως βρεθεί κάτι". Πήγαμε, δώσαμε γενετικό υλικό και περιγραφή του τι φορούσαν».

Η ίδια περιέγραψε τη φρίκη αυτής και του συζύγου της όταν είδαν βίντεο με δύο κοριτσάκια που μοιάζανε στα παιδιά της, αλλά και με το τηλεφώνημα αγνώστων που τους έλεγαν ότι έχουν τα παιδιά τους. «Φύγαμε και κατευθυνθήκαμε στο Σχιστό όπου είχαν σορούς. Καθώς περιμέναμε εκεί, μπήκαμε στο ίντερνετ και είδαμε ένα βίντεο με ένα αλιευτικό με κάτι παιδάκια που μοιάζανε πάρα πολύ με τα κορίτσια μας, μας έδωσαν ελπίδες. Ήμασταν σχεδόν σίγουροι ότι ήταν αυτές. Φύγαμε και πήγαμε προς Άλφα που είχαμε δει αυτό το βίντεο. Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να το δούμε και φύγαμε. Βγάλαμε φωτογραφία που φαίνονται τα κορίτσια και κατευθυνθήκαμε στις 24/7 στο λιμενικό, μήπως μάθουμε πληροφορίες. Μας είπαν πως υπήρχαν πολλά παιδάκια όντως στο πρώτο αλιευτικό, αλλά δεν είχαν καταγράψει ονόματα. Εκεί αναπτερώθηκε το ηθικό μας, είπαμε θα τα βρούμε τα παιδιά μας, κάποιος θα τα έχει φροντίσει. Πήγαμε στο αστυνομικό τμήμα και προσπαθούσαμε να μάθουμε κι εκεί πληροφορίες. Μετά κατευθυνθήκαμε σε κάποια γήπεδα. Εγώ πήγα στο δημαρχείο Ραφήνας όπου υπήρχαν δημοσιογράφοι και μου λέει ο σύζυγος μου "θα μιλήσω μήπως κάποιος έχει κάποια πληροφορία". Δώσαμε το τηλέφωνο του συζύγου. Ξεκίνησε άλλο μαρτύριο, μας έπαιρναν τηλέφωνο και μας έλεγε τα παιδιά σας είναι εδώ, τρώνε παγωτό, άλλοι μας έλεγαν ότι ήταν εκεί δίπλα τους και καίγονταν. Λέγαμε "αποκλείεται", οι παππούδες θα έκαναν τα πάντα για να είναι σώα και αβλαβή», είπε η μάρτυρας.

πηγή ΕΦΣΥΝ

Youtube Playlists

youtube logo new

youtube logo new

© 2022 Atticavoice All Rights Reserved.