Λάβαμε και δημοσιεύουμε επιστολή  κατοίκων της Ραφήνας, στην οποία εκφράζουν την αγωνία τους για τα όσα λαμβάνουν χώρα στον λόφο του Οχυρού. Πρόκειται για μια αγωνία διάχυτη στον κόσμο που έχει αγαπήσει το δάσος το οποίο συστηματικά υποχωρεί κάτω από την πίεση σχεδίων που το θέλουν "χώρο προς εκμετάλλευση" δηλαδή εμπόρευμα και να του αφαιρέσουν τον χαρακτήρα του κοινού αγαθού.

Πέρα από τον αντιπεριβαλλοντικό χαρακτήρα των παρεμβάσεων ενός δημάρχου ο οποίος είναι φανατικός υποστηρικτής της κακώς νοούμενη αξιοποίησης των δημοσίων χώρων, δια της μετατροπής τους σε ιδιωτικούς και του αποκλεισμού τη ελεύθερης πρόσβασης δημοτών από αυτούς, υπάρχει και σοβαρό θέμα νομιμότητας σε ό,τι αφορά τις παρεμβάσεις σε σχέση με τον χαρακτήρα του χώρου.

Δημοσιεύουμε την επιστολή έκφρασης αγωνίας των κατοίκων και επιφυλασσόμαστε για την περαιτέρω διερεύνηση των όσων αφορούν στην εξέλιξη του ζητήματος και των νομικών προεκτάσεων, της ομολογουμένως βάρβαρης παρέμβαση στον λόφο και το δασύλλιο του Οχυρού

Ο αναγνώστης της Attica Voice, Σ.Γ. μας έστειλε ένα μικρό κειμενάκι που μυρίζει Άνοιξη και πασχαλιά. Αφορά στα λούπινα, τον πικρό καρπό που έθρεψε τον πεινασμένο πληθυσμό στους δύσκολους καιρούς, αλλά και αποτελούσε τον «πασατέμπο» παιδιών, εφήβων και νέων γενικά, στις εκδρομές του παλιού καιρού. Το αναδημοσιεύουμε μαζί με δικές του φωτογραφίες και μία παραπομπή για περισσότερες πληροφορίες.

Ιστορίες για τα λούπινα μπορείτε να βρείτε μέσα σε αφηγήσεις ανθρώπων που έζησαν την πείνα της Κατοχής, τους μαυραγορίτες, τους παλιούς μυλωνάδες ή απλά τους πιτσιρικάδες των αρκετά παλιών δεκαετιών του αιώνα μας

Λούπινα, λουμπούνια, λουμπουνάρια

[Lupinus pilosus, Lupinus angustifolius]

"Την Τυρινή βδομάδα τα βάναμε τα λούπινα στο μούσκιο να φουσκώσουνε. Μετά τα βράζαμε στο καζάνι μέχρι να βγαίνει η φλούδα τους. Ύστερα τα βάναμε σε τσουβαλάκι και τα πηγαίναμε στη θάλασσα να ξεπικρίσουνε. Τα αφήναμε εκεί, ή όπου αλλού είχε κανείς χωράφι να βγαίνει στη θάλασσα, δυο-τρεις μέρες και μετά τα τρώγαμε. Τα βάναμε στο στόμα μας και φτύναμε τη φλούδα. Τα τρώγαμε την Καθαρή Δευτέρα αλλά και όλη τη βδομάδα εκείνη που νηστεύαμε και το λάδι.

Μήπως είχαμε και τίποτα άλλο;

Μας φαινόντανε πεντανόστιμα…"

  Διαβάστε και https://www.kosvoice.gr

ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ (24/4/2022): Φωτογραφίες που μας έστειλε ο αναγνώστης μας Σ.Γ, από τον χέδρωπα (τον καρπό που χαρακτηρίζει πολλά ψυχανθή) του λούπινου.Οι φωτογραφίες αποτυπώνουν τον ωριμάζοντα ακόμα καρπό του καθώς και τα σπέρματα του που είναι γεμάτα άμυλο και προϊόν τους είναι το αλεύρι που έζησε πολύ κόσμο στις δύσκολες εποχές, αλλά και διασκέδασε την "εφευρετική όσο και πεινασμένη  πιτσιρικαρία"

«Όπως ο πληθυσμός του χωριού τύγχανε αγροτικός, μια γυναίκα, της οποίας το όνομα χάθηκε στο βάθος του χρόνου, πήγε με το παιδί της κατά σύμπτωση στη θαλάσσια αυτή περιοχή για να βάλει (λουμπουνάρια) στη θάλασσα να γλυκάνουν, όπως συνηθίζουν να κάνουν ακόμα οι χωρικοί, οπότε είδε να αστράφτει πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας το εικόνισμα.» (από το "Η εύρεση της θαυματουργού εικόνας Παναγιάς Κυράς στη Νίσυρο")