Μετά τις μεγάλες πυρκαγιές στην Πάρνηθα και την Πεντέλη το 2007 και 2009 αντίστοιχα, ένα κύμα ευαισθητοποίησης είχε φουσκώσει και καλύψει τη χώρα και κυρίως την Αττική. Η πίεση για άμεση αναδάσωση των καμένων περιοχών ήταν τρομακτική και είχε δύο άξονες -όχι τόσο ευδιάκριτους για το αφηνιασμένο κυριολεκτικά κοινό που απαιτούσε «ξαναπρασίνισμα» των καμένων βουνών. Ο ένας άξονας αφορούσε την αναδάσωση των βουνών (την αποκατάσταση δηλαδή των καμένων δασικών εκτάσεων) και ο άλλος την αποκατάσταση των δημοτικών πάρκων και αλσυλλίων που είχαν καταστραφεί. Αυτά τα δεύτερα, εκείνη την εποχή ακόμα υπόκεινταν στη δασική νομοθεσία (Ν.998/79 άρθρο 4 παρ.2α και Ν.3208/2003 παρ. 2^α και 2ζ)

Μέσα στον αναβρασμό από την οργή για την τεράστια απώλεια δασών (και ανθρώπων δυστυχώς) εκείνη την εποχή, οι ζηλωτές της άμεσης αναδάσωσης (ή αποκατάστασης) από άγνοια και κεκτημένη ταχύτητα παράβλεπαν δύο από τις βασικές αρχές για την επιτυχία αυτών των δράσεων. Πιο συγκεκριμένα παράβλεπαν  την αρχή που λέει πως  μια επιτυχημένη αναδάσωση είναι δυνατή μόνο εκεί που ο σταθμός θα μπορούσε να αναδασωθεί και μόνος του φυσικά και πως  η φυσική δάσωση είναι το ιδεώδες αρχικό στάδιο της αναδάσωσης.

Εκείνη την εποχή και σχετικά γρήγορα,  προέκυψαν και οι καλοθελητές που για τους δικούς τους λόγους που ουδεμία σχέση είχαν με το κοινό καλό και τη σοβαρή διαχείριση των καμένων εκτάσεων. Ποιος μπορεί αλήθεια να ξεχάσει το «Όλοι μαζί μπορούμε» του ΣΚΑΪ που μαζεύονταν εθελοντές από τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά μηνύματα και εφορμούσαν στην καμένη γη που προσπαθούσε να θεραπεύσει τις πληγές της. Ορμούσαν  και φύτευαν ό,τι τους έφερναν από τα φυτώρια ενώ παράλληλα τσαλαπατούσαν αρτίφυτρα που βλάσταναν στη γη φυσικά. Μεταξύ αυτών και αρτίφυτρα από τους απελευθερωμένους σπόρους των καμένων δέντρων. Κατάστρεφαν πρόδρομες  φυτείες και φυσική αναγέννηση ενώ καμάρωναν για τη συμμετοχή τους στη  δράση φύτευσης. Με δυο λόγια επρόκειτο για δράσεις εντυπωσιασμού που καμία σχέση δεν είχαν με την ορθή πρακτική των εργασιών αποκατάστασης (αναδάσωσης εν προκειμένω)

Από τη σελίδα της οργάνωσης στο facebook

Πάνω κάτω τα ίδια ισχύουν και για τις εργασίες ίδρυσης ή αποκατάστασης πάρκων και χώρων πρασίνου εντός ή πέριξ των πόλεων και των οικισμών που είχαν καεί. Στους χώρους πρασίνου και τα πάρκα (τα άλση) ορδές καλοπροαίρετων κατά τ’ άλλα εθελοντών, εφορμούσαν και φύτευαν κατά βούληση ό,τι τους έδιναν και σχεδόν όπου ήθελαν, σε φυτευτικούς συνδέσμους και πυκνότητα που δεν άντεχαν σε εξέταση με επιστημονικά κριτήρια.  Το πιο αστείο ήταν οι δήθεν «μελέτες» που ισχυρίζονταν οι διοργανωτές πως εφάρμοζαν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν όταν σε μία τέτοια δράση, εθελοντής φύτευε νανοροδιές, τούγιες και πικροδάφνες σε πλαγιά της Πεντέλης εντός καμένης έκτασης. Το θέαμα ήταν από ουδέτερο ως απολαυστικό για τον καλοπροαίρετο πλην όμως αδαή εθελοντή. Το θέαμα ήταν  φρικτό για τον σχετιζόμενο με το δάσος επιστήμονα ή ακόμα και τον γεωπόνο ή και τον στοιχειωδώς πληροφορημένο και σοβαρά ευαισθητοποιημένο άνθρωπο.

Χθες, 13/4/2025 γίναμε μάρτυρες της ίδιας φαιδρότητας. Ορδές εθελοντών εμφανίστηκαν στο καμένο ανατολικό Πεντελικό, στο βόρειο τμήμα της Διώνης, για να φυτέψουν στα πλαίσια δράσης που οργάνωσε μία Μη Κυβερνητική Οργάνωση ή κάτι παρεμφερές. Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, η φύτευση έγινε πάνω σε φυσικά αναχλοασμένες επιφάνειες, πολύ πιθανά τσαλαπατώντας και αρτίφυτρα σπόρων που θα είχαν προέλθει από τις μητρικές συστάδες που εμφανίζονται πίσω από τους εθελοντές στις φωτογραφίες που ανάρτησε η οργάνωση στο facebook. Αλλά ακόμα και αν επρόκειτο για «δενδροφύτευση» (αλήθεια πόσο αδόκιμος και άθλιος όρος για να περιγράψει εργασίες υποτίθεται αποκατάστασης) η φύτευση κυπαρισσιών σε σύνδεσμο (τυχαία μάλλον) 1Χ1 σε ανοιχτό χώρο όπως δείχνουν οι φωτογραφίες, αποτελεί σκέτο παραλογισμό. Επίσης αποτελεί και δηλωτικό έλλειψης σχεδιασμού και μελέτης ή (αν υπάρχει μελέτη) δηλωτικό πρόχειρης και προσχηματικής μελέτης.

Στρατιωτάκια στοιχισμένα ανά μέτρο τα κυπαρίσσια της "δράσης" 

Οι φωτογραφίες δείχνουν μία δράση επιστημονικά και τεχνικά απαράδεκτη, μία δράση εντυπωσιασμού που μπορεί να έχει οποιονδήποτε άλλο στόχο εκτός από την αποκατάσταση της περιοχής και των χώρων πρασίνου της. (Για αποκατάσταση δάσους δεν το συζητάμε καν)

Επιπλέον δείχνουν ανθρώπους να εισβάλλουν σε περιοχές που δεν έχει περάσει ακόμα ο χρόνος ο απαραίτητος για τη φυσική τους αναδάσωση ή αναβλάστηση.

Στο σημείο αυτό ας παραθέσουμε τις βασικές αρχές αναδασώσεων. Μετά θα παραθέσουμε και βασικούς κανόνες για τα έργα πρασίνου και την εξασφάλιση της επιτυχίας τους.  

Βασικές Αρχές Αναδασώσεων:  

Αρχή 1η Μια επιτυχημένη αναδάσωση είναι δυνατή μόνο εκεί που ο σταθμός θα μπορούσε να αναδασωθεί και μόνος του φυσικά

Αρχή 2η Η φυσική δάσωση είναι το ιδεώδες αρχικό στάδιο της αναδάσωσης

Αρχή 3η Η αναδάσωση πρέπει να ακολουθεί ή/και να εκμεταλλεύεται κατά το δυνατόν τη φυσική διαδοχή, να την συντομεύει και να την οδηγεί έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις μας.

Αρχή 4η Κατά τις αναδασώσεις πρέπει να χρησιμοποιούνται κατάλληλα δασοπονικά είδη, κατά προτίμηση ενδημικά

Αρχή 5η Κατά τις αναδασώσεις πρέπει να χρησιμοποιούνται προελεύσεις από όμοιες ή ανάλογες σταθμικές συνθήκες μ’ αυτές που επικρατούν στην για αναδάσωση περιοχή

Αρχή 6η Κατά τις αναδασώσεις πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι σταθμολογικές συνθήκες

Για τις φυτεύσεις στους ελεύθερους χώρους πρασίνου

Σε ό,τι αφορά τη φύτευση κυπαρισσιών και άλλων τέτοιων ειδών με στενή κόμη και περιορισμένη προβολή κόμης, οι σχετικές προδιαγραφές, όπως ενσωματώνονται στις τεχνικές περιγραφές των έργων πρασίνου και προτείνουν  ελεύθερο φυτευτικό σύνδεσμο, ορίζουν πως αυτός ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ  να είναι μικρότερος του 3Χ3 μ. Στις φωτογραφίες της χθεσινής «δράσης», μόνο 3Χ3 δεν είναι ο σύνδεσμος

Μία θλιβερή εικόνα

Η εικόνα των όσων έγιναν χθες στη Διώνη μαρτυρά αυτό που από χρόνια χαρακτηρίζει όλες αυτές τις εθελοντικές δράσεις «ξαναπρασινίσματος» των καμένων περιοχών. Οι εργασίες εγκατάστασης πρασίνου αντιμετωπίζονται ως κάτι που μπορεί να γίνει από όλους, χωρίς σχέδιο, χωρίς μελέτη και οργάνωση. Αρκεί μόνο η επίδειξη «οικολογικής ευαισθησίας» με το κάλεσμα για εθελοντική συμμετοχή. Απαραίτητη βέβαια και η κάλυψη της δράσης από τα ΜΜΕ για να υπάρχει απόδειξη του ότι έγινε. Όταν μετά έρθει η αποτυχία της φυτείας ή μέρους της, κανείς δεν θα ασχοληθεί. Η αποτυχία που -και λόγω της εποχής που επιλέχθηκε για να γίνει η «δράση»- μοιάζει σίγουρη. Αν όντως υπήρχε στοιχειώδης επιστημονικός σχεδιασμός και σοβαρή μελέτη, θα είχε προσδιοριστεί η εποχή φύτευσης που για την Αττική είναι από τον Νοέμβριο μέχρι και τον Μάρτιο. Ακόμα και για τις ακραίες περιπτώσεις που η εποχή φύτευσης φτάνει μέχρι τα μέσα Απριλίου, η συγκεκριμένη δράση βρίσκεται στο κατώφλι του να περιγραφεί ως άστοχη αφού έλαβε χώρα στο τέλος ακόμα και της ακραίας αυτής περιόδου.

Μία δράση φύτευσης, προφανώς χωρίς μελέτη αφού έλειπε ο φυτευτικός σύνδεσμος και η επιλογή εποχής, δεν μπορεί να έχει στόχο την αποκατάσταση ενός τόπου.

Προς την έγκριση

Στις 11 Φεβρουαρίου, στο κοινοτικό συμβούλιο Πικερμίου που είχε μπει το θέμα της αποδοχής της «δενδροφύτευσης» εκ μέρους του δήμου, ζητήθηκε από παρευρισκόμενους δημότες να παρουσιαστεί η σχετική μελέτη. Τέτοια μελέτη δεν παρουσιάστηκε και  το ζήτημα της ανυπαρξίας της αντιμετωπίστηκε ελαφρά με τον εκπρόσωπο της ΜΚΟ να διατείνεται πως ο επικεφαλής είναι γεωπόνος και ξέρει και άλλα τέτοια ασόβαρα. Εκ της καταγραφής των όσων έγιναν αποδεικνύεται πως όχι μόνο δεν υπήρχε μελέτη αλλά και πως όλα έγιναν με το γνωστό από τα ποδοσφαιρικά γήπεδα, σύστημα «πλημμύρα».

Η συντήρηση

Έστω πως επιστρατεύοντας όλη την καλή του θέληση, κάποιος μπορεί να δεχτεί τη συγκεκριμένη φυτεία ως «το μη χείρον» αφού οι ελπίδες για σχεδιασμό εργασιών αποκατάστασης από πλευράς των αρμοδίων μοιάζουν ελάχιστες. Ακόμα λοιπόν και σε αυτή την περίπτωση, υπάρχουν δύο μεγάλα ζητήματα που προκύπτουν αυτόματα.

Το πρώτο είναι το ζήτημα της άρδευσης - συντήρησης της φυτείας και το άλλο είναι το ζήτημα των καλλιεργητικών χειρισμών φροντίδας της.

Για την άρδευση με 10 λίτρα νερό κατ’ ελάχιστο για κάθε φυτό που φυτεύτηκε, θα πρέπει να φροντίσει ο διοργανωτής της δράσης να φέρει το απαραίτητο αρδευτικό νερό, με βυτία ή παροχές. Μαζί θα πρέπει να ξανακαλέσει τους εθελοντές να ποτίσουν με αυτή την ποσότητα νερού ανά φυτό, όλη τη φυτεία. Για να το επιτύχει όμως αυτό, θα πρέπει να προηγηθεί μία άλλη εργασία. Η διαμόρφωση λάκκου συγκράτησης του νερού για κάθε φυτό. Και επειδή η πλήρωση με νερό στον λάκκο συντήρησης πιθανόν να τον γεμίσει και με χώμα, θα πρέπει αυτή η εργασία να επαναληφθεί πριν την επόμενη άρδευση. Αυτό σημαίνει 12 με 16 αρδεύσεις μέχρι τον Οκτώβριο με τις αντίστοιχες 12-16 επαναλήψεις ελέγχου και πιθανόν διαμόρφωσης λάκκων συγκράτησης νερού.

Στο κοινοτικό συμβούλιο του Φεβρουαρίου ο εκπρόσωπος της οργάνωσης είχε ερωτηθεί επ’ αυτών και απάντησε πως για τρία χρόνια θα υπάρχει συντήρηση.  Τα στρέμματα που δήλωνε ο εκπρόσωπος πως θα φυτευτούν ήταν 2.400. Σε μία φυτεία με σύνδεσμο 5Χ5 αυτό σημαίνει 96.000 φυτά που με 10 λίτρα ανά φυτό ανά άρδευση σημαίνει πως απαιτούνται κατ’ ελάχιστο  960.000 λίτρα ανά άρδευση (960 κυβικά = 48 δρομολόγια βυτιοφόρου των 20 κ.μ.) Για τις δε 12-16 αρδεύσεις που απαιτούνται στην πρώτη περίοδο εγκατάστασης  (με φύτευση Απρίλιο) αυτό σημαίνει 576 δρομολόγια βυτιοφόρου οχήματος από Απρίλιο μέχρι Οκτώβριο. Δεν προσμετράμε τους απαιτούμενους εργάτες (αφού είναι εθελοντές) ούτε την εξεύρεση των 576Χ20 = 11.520 κυβικών μέτρων νερού (θα φροντίσει ο δήμος; ). Επίσης δεν προσμετράμε τις αραιώσεις που θα προκαλέσει η πυκνή και άναρχη φύτευση. Διαπιστώνοντας πως η χθεσινή φύτευση δεν ήταν 5Χ5 αλλά πολύ πυκνότερη, το απαιτούμενο νερό είναι πολύ περισσότερο, μαζί και όλες οι ποσότητες στις εργασίες συντήρησης. Θα βρεθεί ένας μαγικός τρόπος να γίνουν έτσι ώστε στο τέλος των τριών ετών να παραδοθούν οι επιφάνειες πλήρως αποκατεστημένες; Ή μήπως όχι;

Έλα κι εσύ να βοηθήσεις στην αποτυχία

Μία συνήθης φωτοβολίδα που εκτοξεύουν οι διοργανωτές τέτοιων «δράσεων» όταν τους επισημαίνουν τα σκοτεινά και δύσκολα σημεία της δράσης τους, είναι «Να έρθετε να βοηθήσετε κι εσείς». Αυτό είναι κάτι που φυσικά βρίσκει αντίθετο τον οποιοδήποτε άνθρωπο θεωρεί τις εργασίες αυτές πολύ σοβαρές για να τις αναλαμβάνουν διάφορες «πρωτοβουλίες» αυτού του είδους. Πολύ σοβαρές για να γίνονται αντικείμενο εθελοντικής εργασίας που δεν ακολουθεί κανόνες και μεθόδους βασισμένες στην επιστήμη και την τεχνική. Ειδικά μετά την  εικόνα της χθεσινής εφόδου στη Διώνη, τίποτα δεν προοιωνίζεται καλό για την εξέλιξη αυτών των φυταρίων και όσο δεν απαντώνται τα ερωτήματα που αφορούν τη συντήρηση τους, τόσο πιο αρνητική είναι η πρόβλεψη για την επιβίωση και την ανάπτυξη τους. Πρόβλεψη που υπάρχει ήδη από τη φάση της επιλογής ειδών που φυτεύτηκαν αφού δεν παρουσιάστηκαν πουθενά τα κριτήρια της επιλογής τους (αν υπήρξε ποτέ τέτοια διαδικασία)

Ας πάρουμε επιτέλους την υπόθεση στα σοβαρά

Μόνο όταν πάρουμε την υπόθεση της αποκατάστασης των κατεστραμμένων μας δασών και βουνών στα σοβαρά θα έχουμε πιθανότητες να ζήσουμε σε μία καλύτερη χώρα. Όσο αρκούμαστε ή δείχνουμε ανοχή σε κινήσεις εντυπωσιασμού  που καμία σχέση με την κοινή ωφέλεια δεν έχουν, τα βουνά θα συνεχίσουν να αποδασώνονται και το περιβάλλον να υποβαθμίζεται. Να αξιώσουμε από αυτούς που έχουν την ευθύνη να διαφυλάξουν τα δάση και τις δασικές εκτάσεις της χώρας να πράξουν αυτό για το οποίο υποτίθεται πως βρίσκονται εκεί που βρίσκονται και να μην επιτρέπουμε σε θιασώτες αλλότριων συμφερόντων να εκμεταλλεύονται την όποια ευαισθησία μας για άσχετους με το δημόσιο συμφέρον λόγους.

Αναδημοσιεύουμε από το ιστολόγιο Δασαμάρι SOS την τεκμηρίωση του πολλαπλού εγκλήματος που τέλεσε ο δήμος της Ραφήνας στο ορεινό Πικέρμι και το ανατολικό Πεντελικό. Δίχως αιδώ, δίχως συνείδηση, παρά μόνο με την επίφαση των άμεσων μέτρων και με μία σύμβαση που υποστήριζε οικονομικά την κλιμάκωση των δενδροκτονιών. Μία σύμβαση και μία διάτρητη μελέτη η οποία αντί να προωθεί τον ενδελεχή έλεγχο του δενδρώδους κεφαλαίου, προωθούσε την ανεξέλεγκτη επέκταση των υλοτομιών και αντίστοιχα του ...εργολαβικού ανταλλάγματος. Και οι αρμόδιοι; Το "αρμόδιο" δασαρχείο Πεντέλης; Εν λευκώ παρέδωσε στα χέρια μαινόμενων ξυλοκόπων, νεκρά και ζωντανά δέντρα, προκειμένου να μετατραπούν σε "εκταμιεύσεις" και παρακαταθήκη καταστροφής για το μέλλον του βουνού και του τόπου.

Τα πειστήρια του εγκλήματος  (από το ιστολόγιο Δασαμάρι SOS)

Πέρασαν δύο μήνες από τo έγκλημα της 19ης-20ής Ιουλίου, την πυρκαγιά που έκαψε για πολλοστή φορά το Πεντελικό βουνό και έφτασε μέχρι τη δασική έκταση Δασαμάρι. Το δασικό Δασαμάρι κάηκε απροστάτευτο, αφού αποτελούσε «γκρίζα» ζώνη για την πολιτική προστασία του Δήμου Ραφήνας. Για το έγκλημα αυτό ήδη έχει ξεκινήσει προκαταρκτική ανάκριση από εισαγγελείς ώστε να προσδιοριστούν οι ευθύνες...

Ενα δεύτερο έγκλημα ακολούθησε αμέσως μετά την πυρκαγιά, με τη γενικευμένη δενδροκτονία στα καμένα. Όπως έχουμε καταγγείλει, εργολάβοι του Δήμου Ραφήνας πετσόκοβαν ανεξέλεγκτα τα δέντρα είτε ήταν καμένα, είτε είχαν καψαλισμένο φλοιό ή φύλλωμα, είτε ήταν υγιή. Η αρμόδια δασική υπηρεσία όχι μόνο ήταν απούσα κατά τη δενδροκτονία, αλλά έδωσε και ε ν  λ ε υ κ ώ  ά δ ε ι α  στο Δήμο Ραφήνας να προχωρήσει τα καταστροφικά σχέδιά του στο ορεινό Πικέρμι.

Ήδη, μετά από δύο μήνες, εντοπίζουμε κορμούς δέντρων καρατομημένων μέχρι το επίπεδο του εδάφους, οι οποίοι αναβλασταίνουν! Δέντρα πανύψηλα, με κορμό διαμέτρου πάνω από 40 εκατοστά, υγιή και ολοζώντανα, που καρατομήθηκαν με τιμολόγιο 200€ το δέντρο [ΑΔΑ 9ΙΚ6Ω16-ΖΒΘ], επειδή έτσι ήθελαν ένας εργολάβος και ο εντολέας του. Δέντρα που θα μπορούσαν να τους είχαν κλαδέψει μόνο τα καμένα κλαδιά και να έχουν αναβλαστήσει καθ' όλο το ύψος τους, τα ισοπέδωσαν για χάρη των «σεληνιακών» οραμάτων ενός ανεύθυνου και ανίκανου δημάρχου που επιβαρύνεται με δύο πυρκαγιές στή θητεία του.

Πόσες δεκαετίες θα χρειαστούν αυτοί οι ισοπεδωμένοι κορμοί για να ξαναγίνουν δέντρα;

Οι παραπάνω φωτογραφίες πιστοποιούν το δεύτερο έγκλημα που τελέστηκε στο ορεινό Πικέρμι μετά την πυρκαγιά. Αποτελούν ατράνταχτα πειστήρια ενός εγκλήματος μαζικής δενδροκτονίας, το οποίο τελείται ατιμωρητί έως σήμερα.

Πλημμέλημα... χαρακτήρισαν την εκατόμβη του Ματιού.

Πηγή: Δασαμάρι SOS

Ούτε πράσινο φύλλο δεν πρόκειται να μείνει στο καμένο ανατολικό Πεντελικό.

Δεν πρόλαβαν να κατακαθίσουν οι στάχτες από την πυρκαγιά της 19/20 Ιουλίου 2022 και οι πρώτοι αυτόκλητοι «αναδασωτές» εμφανίστηκαν για να ολοκληρώσουν την καταστροφή που άφησαν πίσω τους:

1. η πυρκαγιά καθαυτή,
2. το υλοτομικό μένος ενός δημάρχου που έχει ανακαλύψει πως η περιβαλλοντική ζημιά που προκαλεί, ξεπλένεται εικονικά με «βραβεία» από την υπεραγορά (mall) των «οικολογικών» οργανώσεων” των οποίων έχει γίνει ο καλύτερος πελάτης

και τώρα εμφανίστηκαν και οι eco image makers με την τάκα-τάκα αναδάσωση που σχεδιάζουν (υπό την αιγίδα του εμπρηστή δήμου) και που αποτελεί την χαριστική βολή στις πρώην δασωμένες πλαγιές της Πεντέλης.

Τρία τα κακά της μοίρας του καμένου τόπου και ειδικότερα του κατακαημένου Πεντελικού και δεν φαίνεται καμία προοπτική να γλιτώσει ο τόπος από τα σχέδια τους. Οι δε κάτοικοι του, υπνωτισμένοι από όσα δημοσιεύουν οι πλασιέ προσώπων και εξουσιών, χαμογελούν μακάρια για την «προσπάθεια» αυτών που δήθεν αγαπούν τη Φύση, να την ξαναζωντανέψουν. Σε έναν ανθρωποκεντρικό κόσμο η Φύση είναι αδρανής. Έτσι πιστεύει ο ανθρωπάκος που αγνοεί το μεγαλείο της Φύσης. Η Φύση όμως χαμογελάει μέσα στο μαύρο πέπλο που της φόρεσαν οι άνθρωποι και τους κοροϊδεύει για την άγνοια, την αμετροέπεια και το θράσος τους.

Διαβάσαμε πριν από λίγες μέρες πως κάτι «οικολόγοι» αποφάσισαν να φυτέψουν Ντράφι και Διώνη. Έτσι, απλά να φυτέψουν την καμένη γη. Τη γη βέβαια δεν τη ρώτησαν. Ούτε τη γη ρώτησαν ούτε τους ειδικούς ρώτησαν, για να τους πουν πως μία αναδάσωση οργανώνεται μετά την έλευση του απαραίτητου χρονικού διαστήματος. Αλλά τι θα πει αυτό σε αυτούς που βιάζονται να διαφημιστούν για τις εκλογές που έρχονται; Τίποτα. Και έτσι μία ακόμα αποτυχία έρχεται (θυμηθείτε το  Σέιχ Σου του 2007-2008) και μία μεγάλη απειλή ορθώνεται μπροστά μας.

Αλλά ας δούμε τι έγκλημα ετοιμάζονται να διαπράξουν, σε συνέχεια της εγκληματικής αδιαφορίας που οδήγησε στην αρχική καταστροφή και της δολοφονικής αλαζονείας της εξουσίας, που εκφράστηκε με μαζικές υλοτομίες από συνεργεία που εισέβαλαν στον καμένο τόπο, προφανώς αγνοώντας τις βασικές αρχές διαχείρισης καμένων τόπων.

Ας συμβουλευτούμε πρώτα την κυρία Θέκλα Τσιτσώνη, καθηγήτρια Δασοκομίας και Πρόεδρος του Τμήματος Δασολογίας & Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ. Τα αποσπάσματα που θα χρησιμοποιήσουμε προέρχονται τόσο από συνεντεύξεις της, όσο και από την ομιλία της στην εκδήλωση «Το Νέο Δάσος της Βόρειας Εύβοιας» που πραγματοποιήθηκε στις  13/4/22 στο Μέγαρο Μουσικής Αθήνας.

Μας λέει η κα. Τσιτσώνη:

Όλα τα οικοσυστήματα έχουν μηχανισμούς ανάδρασης. Εάν η καταστροφή φτάνει μέχρι ενός σημείου, μπορούν να επανέλθουν μόνα τους.

Κα αλλού

Ακούμε για αναδασώσεις από σχολεία κλπ. Όμως δεν πρέπει να γίνει με προχειρότητα και σε κάθε περίπτωση πρέπει να είναι κάτω από την επιτήρηση της δασικής υπηρεσίας»,

«το (ΣτΣ αττικό πευκοδάσος) δάσος θα χρειαστεί 25 με 30 χρόνια για να φτάσει στη μορφή που ήταν, διάστημα που όμως θεωρείται μικρό σε σχέση με άλλα είδη, όπως οι δρύες και τα σφενδάμια, που χρειάζονται πάνω από 100 χρόνια να δημιουργήσουν το οικοσύστημα.»

Και αλλού

«Στη Μεσογειακή ζώνη, τα οικοσυστήματα της χαλεπίου Πεύκης, των αειφύλλων πλατυφύλλων αλλά και των θερμόβιων πλατυφύλλων (δρυοδασών) είναι προσαρμοσμένα στις πυρκαγιές και αναγεννώνται εύκολα μετά από αυτές. Συνεπώς στη ζώνη αυτή δεν έχουμε κανένα πρόβλημα φυσικής αναγέννησης, αρκεί οι εκτάσεις να προστατευτούν από τη βόσκηση τουλάχιστον για 5 χρόνια, να υπάρχουν δέντρα ηλικίας άνω των 20 ετών με ώριμα σπέρματα και οι καμένες επιφάνειες να μην έχουν ισχυρές κλίσεις (>50%)».

Στο μεγαλύτερο μέρος τα καμένα δάση χαλεπίου Πεύκης αναμένεται να αποκατασταθούν φυσικά, τα μεν πεύκα με σπόρους, τα δε πλατύφυλλα είδη (φυλλοβόλα και αείφυλλα) με παραβλάστηση.

«Συνεπώς, το πρώτο μέλημά μας δεν είναι η “αναδάσωση”, η οποία πολλές φορές με τον τρόπο που γίνεται προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά από ότι η ίδια η πυρκαγιά. Συνήθως μετά από μια τόσο μεγάλης έκτασης καταστροφή όλοι θέλουν να συμμετέχουν αναδασώνοντας. Αυτό όμως συχνά γίνεται βεβιασμένα για επικοινωνιακούς λόγους, χωρίς να μας ενδιαφέρει τι φυτεύεται, αρκεί οι φυτεύσεις να καλύπτουν μεγάλη έκταση. Στο κατεστραμμένο οικοσύστημα καλούνται τα σχολεία, οι φορείς, οι σύλλογοι, οι πολίτες γενικότερα, να συμμετέχουν σε μη ωφέλιμες και πολλές φορές επιζήμιες αναδασώσεις».

Πολλά θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε, για τις καταστροφές που προκαλούν αυτοί οι βιαστικοί αυτοδιαφημιζόμενοι.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε την καταστροφή που προκαλείται στη δομή του εδάφους από τους «εθελοντές αναδασωτές», ή την καταστροφή της βιοποικιλότητας από τη φύτευση μη συμβατών με το φυτοκοινωνικό προφίλ ή την προϋπάρχουσα διάπλαση των καμένων συστάδων ή την καταστροφή που προκαλείται στις λεκάνες απορροής αφού τα αρτίφυτρα που βλαστάνουν φυσικά  από τον σπόρο έχουνε μεγαλύτερη δυνατότητα συγκράτησης των εδαφικών οριζόντων (σε αντίθεση με τα βωλόφυτα που φέρνουν οι «καλοθελητές» και που ακόμα και αν επιβιώσουν, δεν διαθέτουν ικανό ριζικό σύστημα. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε  την αδιαφορία των εθελοντών για πραγματική βοήθεια που θα μπορούσαν να παράσχουν, αν βοηθούσαν συνεργεία δασεργατών να φτιάξουν προστατευτικές επιφανειακές δομές, όπως κλαδοπλέγματα σε ρέματα και κορμοσειρές σε ανοιχτές επιφάνειες. Πάντα με τις οδηγίες και την επιβλεψη της δασικής υπηρεσίας.

Αντί λοιπόν των προηγούμενων προϋποθέσεων, οι διαφημιζόμενοι προτιμούν το «Όλοι μαζί μπορούμε…. να ξεκάνουμε το βουνό» που θα διαφήμιζε και ο ΣΚΑΪ ή -στην προκειμένη περίπτωση- τα «τοπικά μέσα», κάθε τόπου που διψούν για ….προβαλλόμενους.

Η αναδάσωση είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να πέσει στα χέρια του οποιουδήποτε. Και πάντα ακολουθεί τον φυσικό χρόνο. Αρπαχτές και βιασύνες δεν χωρούν. Άλλωστε οι αρπαχτές οδηγούν πάντα σε μεγαλύτερη καταστροφή και αποτυχία του διαφημιστικού εγχειρήματος. Αλλά τότε δεν νοιάζεται κανείς. Οι κάμερες έκαναν τη δουλειά τους και αποχώρησαν.

Αλλά στην αποτυχία οι κάμερες πάντα απουσιάζουν. Αντίθετα, οι κάμερες είναι παρούσες στο καφενείο και την ταβέρνα που μαζεύονται οι οργανωτές του εγκλήματος, για να προβάλλουν την …πρωτοβουλία.

Φτηνή διαφήμιση, εις βάρος όμως του δάσους που προσπαθεί να ξαναγεννηθεί

Είπαμε. Η αναδάσωση είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να πέσει στα χέρια του οποιουδήποτε, πολύ δε περισσότερα στα χέρια «υποψηφίων» και των προαγωγών τους.

Σημείωση: Η "δενδροφύτευση" είναι κάτι σαν "χορηγία", σαν διαφημιστική καμπάνια,  αυστηρά σε αστικούς και μόνο χώρους. Αλλά και πάλι έχει τους κανόνες της, που καμία σχέση δεν έχουν με τη διαφήμιση, αφού σε αντίθεση με αυτήν, δεν είναι κάτι εφήμερο

Το "προωθητικό" ενσταντανέ.

..

Η πυρκαγιά στο Ντράφι που κατέκαψε το ίδιο το Ντράφι, τη Διώνη, το ορεινό Πικέρμι, το Πανόραμα Παλλήνης, την Ανθούσα και άλλα μέρη του ανατολικού Πεντελικού, γεννά ένα ευρύ μέτωπο πολιτών και συλλογικοτήτων, κατοίκων της περιοχής, αλλά και της ευρύτερης.

Όντας μάρτυρες τόσο της αδιαφορίας της δημοτικής αρχής πριν την πυρκαγιά, όσο και της ασύδοτης καταστροφής που προκάλεσε στην εναπομείνασα βλάστηση, ζητούν ευθύνες από τους αρμόδιους που αποδείχθηκαν ανεπαρκείς, την κρίσιμη ΄ώρα. Ανεπαρκείς στην πρόληψη, ανεπαρκείς και στην πυρόσβεση. Και μετά την πυρκαγιά οι ανεπαρκείς αποδείχθηκαν επαρκέστατοι στην ολοκλήρωση της καταστροφής της βλάστησης που επέζησε, απομακρύνοντας αδιακρίτως ζωντανά και καμένα δέντρα

Μετά την πρώτη ανοιχτή επιστολή συλλογικοτήτων που αναρτήσαμε πριν λίγες μέρες, σχετική επιστολή προς το δασαρχείο Πεντέλης απέστειλε και το δίκτυο κατοίκων Ντράφι, επιστολή  την οποία δημοσιεύουμε εδώ, όπως την παραλάβαμε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο

Αναδημοσιεύουμε ρεπορτάζ της εφημερίδας Αμαρυσία από τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πεντέλης για το θέμα των ορίων διοικητικής ευθύνης μεταξύ Πεντέλης και Πικερμίου. Ένα ανύπαρκτο θέμα που προέκυψε από την τουλάχιστον ανεύθυνη στάση του δήμαρχου Ραφήνας που, λίγο πριν ξεκινήσει η αντιπυρική περίοδος, αποποιήθηκε των ευθυνών του για την προστασία της δασικής περιοχής Δασαμάρι και των καταρρακτών του Βαλανάρη. 

Ενδεικτικά της ανευθυνότηυας του συγκεκριμένου δημαρχου έχουν καταγγείλειη συλλογικότητα Δασαμάρι SOS και η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, σε μια σειρά από σχετικά δημοσιεύματα [1/5/2021, 23/5/2021, 27/5/2021, 27/6/2021] και επιστολές σε αρμόδιους φορείς. Για το σοβαρό αυτό θέμα το Δημοτικό Συμβούλιο Ραφήνας ουδέποτε συνεδρίασε, αλλά και ποτέ δεν δημοσιοποιήθηκε κάτι για τις σχετικές εξελίξεις. Τα συμπεράσματα δικά σας

Εφημερίδα ΑΜΑΡΥΣΙΑ -  Δημοτικό Συμβούλιο: Έβαλε… όρια στην Επιτροπή Ορίων

2 Νοεμβρίου 2021 13:15:53

Στην (εξ’ αναβολής από 25 Οκτωβρίου) συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 1^η Νοεμβρίου συζητήθηκε μετά από κοινό αίτημα 16 δημοτικών συμβούλων της αντιπολίτευσης το θέμα της συγκρότησης Επιτροπής Ορίων μεταξύ των Δήμων Πεντέλης και Ραφήνας- Πικερμίου.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΤΑΣΟΣ ΜΕΡΓΙΑΝΝΗΣ

Η ομόφωνη απόφαση του Σώματος ( η τελική διατύπωση εκκρεμούσε μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές) επισημαίνει ότι δεν δέχεται την συγκρότηση της εν λόγω Επιτροπής από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση για συνολική διευθέτηση των ορίων με τον Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου, παρά μόνο την αποσαφήνιση των ορίων στην περιοχή του καταρράκτη στο Ρέμα Βαλανάρη, στο Ντράφι.

«Η θέση μας είναι ότι η περιοχή αυτή δεν ανήκει στα διοικητικά όρια του Δήμου Πεντέλης» ξεκαθάρισε ο επικεφαλής της δημοτικής ομάδας της «Δημοτικής Συμμαχίας» Δημοσθένης Παπακωνσταντίνου με τη δήμαρχο Δήμητρα Κεχαγιά να επαναλαμβάνει την πάγια θέση του Δήμου Πεντέλης ότι τόσο το Δασαμάρι όσο και η περιοχή στους καταρράκτες του Ντραφίου(Βαλανάρη)δεν ανήκουν στην Πεντέλη.

«Δεν τίθεται κανένα θέμα όσον αφορά τα όρια των δυο Δήμων είτε αφορά την περιοχή του Ντραφίου είτε αφορά την περιοχή της Νταού. Ο ιστορικός  οικισμός της Νταού δεν αμφισβητείται ότι ανήκει στον Δήμο Πεντέλης, η περιοχή του Ντραφίου δεν αμφισβητείται ότι ανήκει στην Ραφήνα και οι καταρράκτες του Βαλανάρη από τους οποίους ξεκίνησε η συζήτηση δεν ανήκει στα διοικητικά όρια της Πεντέλης» είπε η κ. Κεχαγιά.

«Παρ΄ όλα αυτά, εφόσον κληθήκαμε από την Αποκεντρωμένη,  πρέπει να παραστούμε σε μια τυπική διαδικασία για τον καθορισμό των Ορίων και στην οποία όχι μόνο θα τεκμηριώσουμε αλλά και θα ισχυροποιήσουμε τα διοικητικά μας όρια» τόνισε η δήμαρχος που εξέπληξε το Σώμα λέγοντας ότι δεν ήταν στις προθέσεις της να φέρει το θέμα προς συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο (υπενθυμίζεται ότι αυτό έγινε με πρωτοβουλία της αντιπολίτευσης), καθώς θεωρεί ότι είναι διαδικαστικό.

Ιωάννης Ξανθάκος: «Έτσι συστάθηκε η Επιτροπή Ορίων»

«Τα διοικητικά όρια των Δήμων καθορίζονται με αποφάσεις Διοικητικού δικαστηρίου. Η εν λόγω περιοχή, όμως (σ.σ. καταρράκτες Ντραφίου, Βαλανάρη) όπως αποδεικνύεται και από σχετική αλληλογραφία δεν έχει καθοριστεί. Επομένως, το όριο το οποίο υπάρχει σήμερα είναι εθιμικό και όχι θεσμοθετημένο». Αυτό εξήγησε στην παρέμβαση του στο δημοτικό συμβούλιο ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Πολεοδομίας -Περιβάλλοντος του Δήμου Πεντέλης Ιωάννης Ξανθάκος, ο οποίος στη συνέχεια έκανε λόγο για την πρόβλεψη σύστασης αρμόδιας Επιτροπής Ορίων ( άρθρο 11 του Ν. 3463/2006) σε παρόμοια περίπτωση.

Ο κ. Ξανθάκος ανέφερε μια σειρά από  επιχειρήματα που καταδεικνύουν την θέση του Δήμου Πεντέλης. «Το Κτηματολόγιο έχει καταγράψει την Νταού στον Δήμο Πεντέλης και το Ντράφι στον Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου. Επίσης, στα διατάγματα της Προστασίας του Πεντελικού τα όρια δείχνουν ακριβώς το ίδιο» είπε χαρακτηριστικά.

«Η ιστορία  ανέκυψε από ένα έγγραφο ενός συλλόγου (σ.σ. Δασαμάρι SOS) στις 27/4/21  που ρωτούσε εάν η περιοχή Δασαμάρι ανήκει στον Δήμο Πεντέλης. Και ενώ η απάντηση ήταν αρνητική, ο σύλλογος επικαλούμενος λόγους πυρασφάλειας συνέχισε το θέμα και απευθύνθηκε τόσο στην Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας όσο και στην Αποκεντρωμένη. Μετά από λίγους μήνες(4/10/21)  ο Συντονιστής της Αποκεντρωμένης Διοίκησης αποφάσισε την σύσταση της Επιτροπής Ορίων  για να αποσαφηνίσει τα διοικητικά όρια για την περιοχή στους καταρράκτες του Ντραφιού(Βαλανάρη) κάτι με το οποίο συμφώνησε και ο Δήμος Ραφήνας -Πικερμίου» είπε ο κ. Ξανθάκος αναφερόμενος στο ιστορικό της υπόθεσης.

Η Επιτροπή Ορίων που έχει συσταθεί αναφορικά με το θέμα νέου καθορισμού ορίων μεταξύ των δυο Δήμων (και όχι μόνο για την περιοχή του Ντραφιού-το οξύμωρο της υπόθεσης επεσήμανε και ο κ. Ξανθάκος) αποτελείται από την Ειρηνοδίκη Παρασκευή Κουρέλλου-Καρυστινού (πρόεδρος), το δήμαρχο Ραφήνας-Πικερμίου Ευάγγελο Μπουρνούς (μέλος), τη δήμαρχο Πεντέλης Δήμητρα Κεχαγιά (μέλος), τον πολιτικό μηχανικό Παναγιώτη Νταργάκη (τακτικό μέλος) και την τοπογράφο-μηχανικό Αγγελική Παπαχρήστου (τακτικό μέλος).

Οι τοποθετήσεις των δημοτικών συμβούλων

«Υπάρχει η επιθυμία από την πλευρά του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου να πάρει την Νταού και να μας αποδώσει κάποια σημεία στην περιοχή του Ντραφίου για να τα ξεφορτωθεί, καθώς αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο κομμάτι της Καθαριότητας». Την αποκάλυψη αυτή , η οποία προέρχεται από πληροφορίες τις οποίες ο ίδιος συνέλεξε έκανε ο επικεφαλής του συνδυασμού «Μπροστά Μαζί» Λευτέρης Κοντουλάκος . «Γιατί να συζητήσουμε για τον καταρράκτη του Βαλανάρη από την στιγμή που ξέρουμε ότι δεν ανήκει στα διοικητικά μας όρια;» αναρωτήθηκε ο κ. Κοντουλάκος

«Τα όρια μας είναι ξεκάθαρα . Η Νταού ανήκει ιστορικά στον Δήμο Πεντέλης» τόνισε η αντιδήμαρχος Νατάσα Κοσμοπούλου, η οποία έδωσε το «παρών» σε πρόσφατη συνεδρίαση του Τοπικού Συμβουλίου Πεντέλης και στην οποία το θέμα των ορίων έπεσε στο τραπέζι μετά από σχετική ερώτηση τοπικής συμβούλου.

«Δεν μιλήσαμε για θέματα οριοθέτησης, αλλά για προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι στη Νταού. Δεν έχει δικαίωμα το τοπικό συμβούλιο να μιλήσει για τα όρια ενός Δήμου» είπε από την πλευρά της η πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου Πεντέλης Χρύσα Καπράλου που έδωσε το «παρών» στη συνεδρίαση.

«Δεν περνάει από το μυαλό μου ούτε ως μαύρη σκέψη να παραχωρηθεί έστω ένα τ.μ. του Δήμου Πεντέλης. Δεν παραχωρούμε ούτε μέτρο, αλλά ούτε και διεκδικούμε τίποτα από κανέναν» τόνισε ο Βλάσσης Σιώμος που  ανέδειξε την σοβαρότητα του θέματος.

«Δεν διαφωνούμε σε τίποτα με την διοίκηση. Να δείξουμε ενωτικό πνεύμα και να μην πέσουμε σε παγίδες» ζήτησε  ο Ιωάννης Ζώης , ενώ ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Σπύρος Κωνσταντάς εξέφρασε αμφιβολίες για το εάν το θέμα ανακινήθηκε από έναν Σύλλογο καθώς όπως είπε «δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά».

«Μην ανοίξουμε πολύ το θέμα, γιατί ενδεχομένως να αρχίσουν διεκδικήσεις από κάποιους» ζήτησε ο Γιώργος Κατσικογιάννης («Πεντελήθεν») ενώ ο Αντώνης Φειδοπιάστης («Νέοι Άνθρωποι-Νέα Αρχή») έψεξε την δήμαρχο επειδή δεν ενημέρωσε εγκαίρως  τους επικεφαλής των παρατάξεων για το θέμα.