[φωτο απο https://dasamarisos.blogspot.com/2015/06/blog-post_36.html]

Τα κλαδιά της κράτησαν κάποτε ένα πανό.

Eνα απ' τα δικά μας πανό

που λένε για τη γη... που δεν είναι εμπόρευμα.

Κάποιοι δεν της το συγχώρησαν ποτέ.

Μία μανόλια (Magnolia grandiflora) μεγάλωνε στο Πικέρμι. Σημείο χαρακτηριστικό, κάτι σαν τοπόσημο, σαν landmark θα λέγαμε υιοθετώντας μία πιο τουριστική γλώσσα. Μαζί με το φοινικοειδές, την πανύψηλη Washingtonia robusta που μεγαλώνει πολλά-πολλά χρόνια, δίπλα στον φούρνο «Πρίφτη», ίσως και με τα δύο τεράστια πλατάνια της πλατείας, να αποτελούσαν δέντρα – ταυτότητες του τόπου.

Σήμερα, 29/8/2020, η Μανόλια η μεγανθής δεν υπάρχει πια. Η μεγανθής έπεσε θύμα των μικρόθυμων και μικροπρεπών. Αυτών που σχεδιάζουν βλέποντας τι τους βολεύει, ή τι τους μειώνει τις δαπάνες ή ακόμα και έτσι, χωρίς άλλη σκέψη, αλλά επιπόλαια και βιαστικά «για να ξεμπερδεύουν».