" Οι ήττες μας δεν αποδεικνύουν
Τίποτα παραπάνω από το ότι
319205339 712219783586309 2265634222543469205 n  Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Και από τους θεατές περιμένουμε
Τουλάχιστον να ντρέπονται"
                                               Μπρεχτ

Την Παρασκευή 5/4/2024, ο Ορειβατικός Σύλλογος Σπάτων (ΕΟΣ Σπάτων) οργάνωσε την προβολή του ντοκιμαντέρ «Ο ασκός του Αιόλου» του Νασίμ Αλάτρας και μίας ομάδας ανθρώπων που θέλησαν να δείξουν τουλάχιστον ένα μέρος των όσων περιστρέφονται γύρω από την εξάπλωση των βιομηχανικών μονάδων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΒΑΠΕ) οι οποίες έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία 35 χρόνια πάνω στα ελληνικά βουνά.

 Internet Windfarms Map 2023

Χάρτης ανεμογεννητριών στην Ελλάδα (πηγή: ΕΛΕΤΑΕΝ 2023)

RAE Windfarms map

Χάρτης αιολικών πάρκων στην Ελλάδα (πηγή: ΡΑΕ 2024)

Σήμερα, σύμφωνα με τον χάρτη της ΕΛΕΤΑΕΝ (έκδοση Δεκεμβρίου 2023) στην Ελλάδα έχουν εγκατασταθεί 2.948 ανεμογεννήτριες συνολικής παραγόμενης ισχύος 5.226 ΜW.  Αν αντιστοιχίσουμε τους αριθμούς αυτούς στη συνολική έκταση της Ελλάδας (131.957 τετραγωνικά χιλιόμετρα) και με δεδομένο πως το 80% αυτών, έχει ορεινή  φυσιογραφία (105.565 τ.χλμ.) μιλάμε για μία ανεμογεννήτρια ανά 0,000027 τετραγωνικά χιλιόμετρα (1 τ.χλμ. = 1000 στρέμματα) ορεινής γης. Αυτό που δεν φαίνεται από τον παραπάνω (ήδη υψηλό) συσχετισμό είναι η έκταση των συνοδών έργων για την εγκατάσταση των εργοστασίων αυτών, όπως είναι οι διανοίξεις μέσα σε δάση και πάνω σε κορυφογραμμές βουνών ή οι εκσκαφές για την θεμελίωση τους που φτάνουν και 950 ή 1000 κυβικά για κάθε μία και η έγχυση αντίστοιχης ποσότητας σκυροδέματος που προέρχεται από κοντινά λατομεία. Παλιές ή καινούργιες εξορύξεις.

Όλα αυτά ήταν αντικείμενο τόσο του ντοκιμαντέρ όσο και της συζήτησης που ακολούθησε και την παρουσιάζουμε εδώ.

Στη συζήτηση συμμετέχουν κατά σειρά εμφάνισης οι Τάσος Μπαλτάς (πρόεδρος του ΕΟΣ Χαλκίδας), Νασίμ Αλάτρας (δημοσιογράφος της Ελευθεροτυπίας κ.ά.) Αντώνης Λαζαρής (Βιολόγος MSc περιβαλλοντικής επικοινωνίας) και το κοινό της εκδήλωσης. Παρουσιάζει ο Ντίνος Μαχαίρας (νυν μέλος και πρώην πρόεδρος του ΕΟΣ Σπάτων)

Αξίζει να υπογραμμίσουμε την απορία που διατυπώνεται και μέσα στο ντοκιμαντέρ, σχετικά με τη συμβολή των ΒΑΠΕ στην οικονομία του ρεύματος στη χώρα. Παρά την εντατική ανάπτυξη των αιολικών σταθμών (που το ρεύμα τους υποτίθεται πως μπαίνει στο δίκτυο με μηδενική τιμή κόστους), το ηλεκτρικό ρεύμα έχει ακριβύνει ασύμμετρα για τους καταναλωτές!! Είναι μία άσκηση λογικής που δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητους τους αναγνώστες, ακόμα και αν δεν δίνουν δεκάρα για την αλλοίωση του ορεινού χώρου ή την περιβαλλοντική καταστροφή που συντελείται.

Δημοσιεύουμε λοιπόν σήμερα το ντοκιμαντέρ (όπως είναι αναρτημένο στο You Tube) και το βίντεο των ερωτήσεων και της συζήτησης που ακολούθησε την προβολή της ταινίας και που περιέχει επικαιροποιημένα στοιχεία πάνω στο θέμα των αιολικών σταθμών στην Ελλάδα

Ο ασκός του Αιόλου (το ντοκιμαντέρ)

Βίντεο συζήτησης (προβολή ΕΟΣ Σπάτων στο "Παλιό Σινεμά" της Ραφήνας

Ένα κείμενο του Αντώνη Λαζαρή εις μνήμην της Ρένας Κουμιώτη

 

Χθες 3/4/2023 έφυγε από τη ζωή η Ρένα Κουμιώτη, η φωνή του λιμανιού της Ραφήνας και του "Αγία Κυριακή". Το 1973 τραγούδησε το περίφημο τραγούδι "Αγία Κυριακή" σε στίχους του Κώστα Βίρβου και σε μουσική του Μίμη Πλέσσα.

Η Ρένα Κουμιώτη (Νέα Ιωνία, 3 Μαΐου 1941 - Αθήνα 3 Απριλίου 2023) ήταν τραγουδίστρια του νέου κύματος. Οι γονείς της ήταν πρόσφυγες, ο πατέρας της από τη Σμύρνη και η μητέρα από την Κωνσταντινούπολη.

Το λιμάνι της Ραφήνας γνώρισε πολύ μεγάλες στιγμές κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Από εδώ πραγματοποιήθηκαν εκατοντάδες αποδράσεις αντιστασιακών κάτω από τη μύτη των Γερμανών. Μέρες δόξης λαμπρές που σιγά-σιγά σβήνονται από το σβηστήρα της λήθης του πανδαμάτορα χρόνου. 

Στην Κατοχή το λιμάνι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην διαφυγή πολυάριθμων πατριωτών, ελλήνων και ξένων, προς τη Μέση Ανατολή. Σύμφωνα με αφηγήσεις παλιών κατοίκων της Ραφήνας, οι διαφυγές ήταν πολύ καλά σχεδιασμένες και γίνονταν κάτω από τη μύτη των Γερμανών. Ένα καλά οργανωμένο δίκτυο εξασφάλιζε την επιτυχία των επιχειρήσεων αυτών. Η μεταφορά τους γινόταν, συνήθως, μέχρι το Φελλό της Άνδρου ή τον Πλατανιστό της Καρύστου. Από εκεί τους παραλάμβανε κάποιο συμμαχικό υποβρύχιο για να τους προωθήσει προς την Τουρκία, ή την Αλεξάνδρεια. Άλλοτε πάλι τα καΐκια έφθαναν μέχρι τη Σμύρνη.

Το θρυλικό καΐκι "Αγία Κυριακή" έχει μείνει βαθιά ριζωμένο στη συλλογική μνήμη των ανθρώπων. Το καΐκι ανήκε στον Καρυστινό καπετάνιο Καδή. Πέρασε στην ιστορία γιατί τραγουδήθηκε από τη Ρένα Κουμιώτη σε ένα τραγούδι του Μίμη Πλέσα σε στίχους του Κώστα Βίρβου. Το γνωστό τραγούδι αποτυπώνει με το δικό του τρόπο μια ηρωϊκή εποχή για τη Ραφήνα και την Ελλάδα. Στη Ραφήνα το Ε.Α.Μ. διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη αυτής της ιστορίας.

 

  • Η «Αγία Κυριακή»

Στη φωτογραφία εξωφύλλου βλέπουμε το "Αγία Κυριακή" στο λιμάνι της Ραφήνας στα μέσα της δεκαετίας του '50 σε μια σπάνια φωτογραφία από το Αρχείο του Στάθη του Δημητρακού.

Το λέγαν "Άγια Κυριακή"
εκείνο το καΐκι
που στη σκλαβιά, στην κατοχή
δούλευε στη διαφυγή,
πάλευε για τη νίκη.
Αλεξάνδρεια Ραφήνα
πήγαινε τα χρόνια εκείνα
και για μπάρκο μες στ' αμπάρια
είχε όλο παλληκάρια.
Τώρα η "Άγια Κυριακή"
στην αμμουδιά σαπίζει
κι όταν τη βλέπω στο γιαλό
τρέχει το δάκρυ μου θολό
και η καρδιά ραγίζει.
Αλεξάνδρεια Ραφήνα
πήγαινε τα χρόνια εκείνα
και για μπάρκο μες στ' αμπάρια
είχε όλο παλληκάρια.

Στο κείμενο του Στάθη του Δημητρακού για τον Σίμο Φραγκουλάκη και το Μπλόκο της Ραφήνας διαβάζουμε μεταξύ άλλων:

«Με εντολή του συντάγματος πάμε στο λιμάνι των Τσακαίων, προς τη μεριά του νησιού που βλέπει στην Τουρκία. Εκεί έρχονταν Εβραίοι που τους έστελνε ο Έβερτ, διοικητής της Αστυνομίας από την Αθήνα και με το καΐκι "Αγία Κυριακή" περνούσαν στην Τουρκία ή έφευγαν για την Αίγυπτο. Είχαν χρήμα και χρυσό και άμα ήθελες γινόσουν πλούσιος»[...]

 

Ένα ταξίδι στον μαγικό κόσμο της ποίησης του Νίκου Καββαδία.

Ένα ονειρικό ταξίδι στον μελοποιημένο κόσμο των ποιημάτων του Μαραμπού από τον Θάνο Μικρούτσικο.

Ένα ταξίδι φυγής στο όνειρο με τον Στάθη Μπίρμπα.

To μουσικό ταξίδι έλαβε χώρα στο φιλόξενο στέκι Beery-Beery στην πλατεία Δημητρακού της Ραφήνας.

Το όμορφο μαγαζί της Νάντιας αγκαλιάζει όλες τα είδη μουσικής έκφρασης και πολιτιστικής δημιουργίας σε έναν τόπο όπου ο πολιτισμός στερείται χώρων έκφρασης της δημιουργίας.

DSC 9663jpg

Ο Στάθης ο Μπίρμπας, έξι χρόνια πριν, είχε παρουσιάσει τα τραγούδια του Μαραμπού στην αίθουσα εκδηλώσεων του Γυμνασίου-Λυκείου Ραφήνας.

Τότε ήταν μαθητής.

Σήμερα, ως φοιτητής που πλησιάζει προς την ολοκλήρωση των σπουδών του, συνέχισε το ταξίδι στον μαγικό θαλασσινό κόσμο του ποιητή.

Κόσμος πολύς ήρθε να τιμήσει τον Μαραμπού, τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Στάθη και την Νάντια.

DSC 0074 light

Όλα έμοιαζαν μαγικά.

Σας σκηνές από ένα υπέροχο όνειρο.

Η μουσική, τα τραγούδια, ο όμορφος κόσμος, οι φίλοι οι καλοί, ο Στάθης και ο μοναδικός του τρόπος να αποδίδει αυτά τα τραγούδια.

Μας είπε πως δύο από τα τραγούδια που έπαιξε, η "Εσμεράλδα" και το "Επτά νάνοι στο s/s Cyrenia", τον έχουν βαθιά επηρεάσει στη ζωή του.

Η κόρη «ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα» είναι η ανιψιά του ποιητή, η Έλγκα Καββαδία.

Σε αυτήν είναι αφιερωμένο το ποίημα «¨Επτά νάνοι στο s/s “CYRENIA”.

Oι στίχοι του γράφτηκαν εν πλω στο s/s “CYRENIA”, ενώ πλησίαζε το λιμάνι Φρεμαντλ της Δυτικής Αυστραλίας, κοντά στο Περθ.

Ήταν στα 1954-1955 όταν ο ποιητής ταξίδευε με το «CYRENIA” στην μακρινή γραμμή που ένωνε την Ελλάδα με την Αυστραλία.

Της αφιερώνει του στίχους λέγοντας της πως «είναι ένα ποίημα που βρωμά πετρέλαιο και ελπίζει να της χαρίσει κάποτε ένα πραγματικά ωραίο ποίημα».

Οι στίχοι του περιγράφουν την ζωή του ίδιου του Μαραμπού με αναφορές στους ήρωες ενός βιβλίου που ο ίδιος συνήθιζε να διαβάζει στην μικρή Έλγκα.

DSC 9977 light

Η Έλγκα Καββαδία μίσεψε πέρυσι για το στερνό ταξίδι της ζωής για να σμίξει ξανά με τον αγαπημένο της θείο.

Από μακριά φάνηκε ένα καράβι μέσα στην νύχτα.

Καράβι ολόφωτο να σχίζει να θάλασσα.

Ίσως, μέσα να ήταν ο Μαραμπού, η Έλγκα, ο Θάνος και να άκουγαν όλα αυτά τα υπέροχα.

Ο ίδιος ο Νίκος Καββαδίας δεν άκουσε ποτέ τη μελοποίηση των ποιημάτων του από τον Θάνο Μικρούτσικο.

Τα τραγούδια που αργότερα αποτέλεσαν τον περίφημο δίσκο "Ο Σταυρός του Νότου" πρωτογράφτηκαν του για μία εκπομπή στην τηλεόραση που καλά-καλά δεν πρέπει να προβλήθηκε ποτέ, ή αν προβλήθηκε κατέληξε στα αζήτητα.

Η εκπομπή είχε τον τίτλο "Πορεία 090".

DSC 0253 light

Τα τραγούδια ακολούθησαν τελικά το δικό τους ταξίδι και έγιναν κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης.

Ευχαριστούμε από καρδιάς τον Στάθη, την Νάντια, τον Νίκο, τον Αλέξη, τον Αριστείδη και όλους τους φίλους που παραβρέθηκαν στο φιλόξενο "Βeery-Beery" της Ραφήνας...

Η γλυκιά πρωταπριλιάτικη βραδιά μας έκλεινε το μάτι καθώς ετοιμαζόμασταν να πάμε στο Beery Beery, το μπαρ - μπυραρία της Ραφήνας για το αφιέρωμα στη μελοποιημένη ποίηση του Νίκου Καββαδία, που θα ξεκινούσε στις οχτώ το βράδυ. Ο αρχικός προγραμματισμός της εκδήλωσης για την Κυριακή είχε αλλάξει λόγω της πρόγνωσης της ΕΜΥ, η οποία μιλούσε για βροχές εκείνη τη μέρα. Η εκδήλωση θα γινόταν Σάββατο, μία μέρα νωρίτερα και αυτό μας έκανε να αναρωτιόμαστε για το αν αυτό θα επηρέαζε το τελικό αποτέλεσμα. Την ανησυχία μας αυτή την απάλυνε η ελπίδα που γεννούσε η γλυκύτητα του πρωταπριλιάτικου απογεύματος και προμήνυε ένα ακόμα καλύτερο βράδυ. Και δεν έπεσε έξω το προαίσθημα. Ήταν μία απόλυτα επιτυχημένη μουσική και ποιητική βραδιά. Το μόνο που επηρεάστηκε από την αλλαγή προγράμματος ήταν και το λιγότερο σημαντικό, όπως κάποια σκεύη που δεν είχαν προλάβει να παραληφθούν.

 

loght

 

Η ποιότητα του προγράμματος ήταν εξαιρετική. Ο Στάθης Μπίρμπας στο πιάνο, στο τραγούδι αλλά και σε μέρος των αφηγήσεων και περιγραφών, που συνέδεαν τα ποιήματα με τη ζωή του ποιητή, έγινε το μέσο, η φωνή του ποιητή. Το δε μεγάλο του μουσικό ταλέντο και το ήθος του  έγιναν ο αγωγός από τον οποίο πέρασαν οι μουσικές των μελοποιημένων ποιημάτων και έφτασαν στα αυτιά μας και την ψυχή μας.

Καίριες στάθηκαν και οι εμβόλιμες αφηγήσεις του λάτρη και μελετητή του ποιητή και των πλοίων, του Αντώνη Λαζαρή, ο οποίος εμπλούτισε το αφιέρωμα με άγνωστα -στο ευρύτερο κοινό- περιστατικά και άλλα παραλειπόμενα από τη ζωή του ποιητή των θαλασσινών. 

Ο όμορφος χώρος, με τον συνδυασμό των εικαστικών προτάσεων του εσωτερικού χώρου του και την ποιητική και μουσική παλίρροια του εξωτερικού του, έμοιαζε να είναι η καλύτερη επιλογή για τη φιλοξενία της χθεσινής βραδιάς.

Με λίγα λόγια, ήταν μία υπέροχη βραδιά για τα δεδομένα της Ραφήνας, που μεγάλωσε τόσο τον πολιτιστικό ορίζοντα της πόλης αλλά και εκείνον της ψυχής μας

του Αντώνη Λαζαρή, καθηγητή Μ.Ε.
 
Ίσως είναι μια από τις πιο παλιές έγχρωμες φωτογραφίες του λιμανιού της Ραφήνας. Το στιγμιότυπο τραβήχτηκε από τον φωτογράφο Αλεξ. Λυμπερόπουλο, κατά πάσα πιθανότητα το 1958. Η φωτογραφία δόθηκε από τον Νίκο Λυμπερόπουλο, τον γιο του φωτογράφου, στον καλό φίλο Σπύρο Μικρόπουλο. O Σπύρος ο Μικρόπουλος ανέβασε την φωτογραφία στο Διαδίκτυο και έτσι μπορέσαμε να την δούμε και εμείς.
 
Το πλοίο είναι το "Κάρυστος" του Τόγια στην τελευταία ή την προτελευταία του χρονιά στο λιμάνι της Ραφήνας. Είναι το πλοίο που πρωτοήρθε στο λιμάνι της Ραφήνας το 1947. Είναι το πλοίο που οι παλιοί Καρυστινοί ονόμαζαν "Καρυστάκι". Τα πρώτα χρόνια πλοιοκτήτης ήταν ο Ιωάννης Τόγιας. Τα τελευταία χρόνια πέρασε στην πλοιοκτησία του Ευάγγελου Τόγια. Κάποια στιγμή το πλοίο πρέπει να πήρε το όνομα "Κωνσταντίνος".
 
Για τους παλιούς Ραφηνιώτες η μικρή Ραφήνα της δεκαετίας του '50 και του ΄60 ήταν ένας Παράδεισος.
Ήταν ένα ήσυχο χωριό που το καλοκαίρι φιλοξενούσε τους περίφημους παραθεριστές, τους ανθρώπους που ενοικίαζαν ένα τμήμα του σπιτιού των κατοίκων της Ραφήνας και συνυπήρχαν μαζί τους όλο το καλοκαίρι. Ήταν ένας τρόπος για την αύξηση του πενιχρού εισοδήματος των κατοίκων.
Εκείνην την εποχή ο Βασίλης Τσιτσάνης επισκέπτεται συχνά στη Ραφήνα. Το 1953 έχει γράψει το περίφημο τραγούδι "Τα καβουράκια", στο οποίο τους στίχους πιθανόν εμπνεύστηκε η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.
 
Ο Ασημάκης Καλπάκης διατηρεί το περίφημο "Bar o ΦΑΡΟΣ" στην πλώρη του τσιμεντόπλοιου. Ο Χρήστος και ο Τζιοβάνι Διαγγελάκης έχουν το ξενοδοχείο, στο οποίο συνήθως φιλοξενείται ο Τσιτσάνης.
Η επέκταση του λιμανιού άλλαξε τελείως την φυσιογνωμία του λιμανιού.
Ακόμα και σήμερα διατηρεί κάποια από την παλιά γραφικότητα.
Οι παραλίες, βέβαια, του Μπενάκη και του Βούλγαρη θυσιάστηκαν για την επέκταση του λιμανιού.  
Και φαίνεται πως ότι απέμεινε από την παλιά Ραφήνα, μάλλον, θα θυσιαστεί για την νέα επέκταση του λιμανιού προς τα βόρεια. 
 
Ανεξάρτητα από την αγάπη στα πλοία, η επέκταση του λιμανιού της Ραφήνας θα επιβαρύνει τη ζωή των κατοίκων της Ραφήνας.
Ό,τι χάσαμε δεν θα το ξαναβρούμε. 
 
Το λιμάνι της Ραφήνας σίγουρα δεν είναι ασφαλές. Όλα βασίζονται στην επιδεξιότητα των πλοιάρχων και των πληρωμάτων. Αλλά μία επέκταση θα σημάνει μεγάλες αλλαγές για την πόλη. 
 
Λέγεται πως θα φτάσει η Αττική Οδός, ο Προαστιακός Σιδηρόδρομος και κανείς δεν ξέρει τι ακόμα. Αλλά, η ζωή των κατοίκων της πόλης συνεχώς θα υποβαθμίζεται γιατί το λιμάνι ολοένα και θα περικυκλώνει ασφυκτικά την πόλη. 
 
Εδώ και χρόνια το λιμάνι πιέζει ασφυκτικά την πόλη της Ραφήνας.  Και η πίεση αυτή θα γίνεται ολοένα και πιο ασφυκτική όσο το λιμάνι θα επεκτείνεται.
Η Ραφήνα ήταν κάποτε ένα όμορφο ψαρολίμανο που με τα χίλια ζόρια έγινε λιμάνι. Με την επέκτασή του και την μετατροπή του σε υποκατάστατο λιμάνι του Πειραιά η πόλη πολύ δύσκολα θα μπορέσει συμβιώσει μαζί του. Όλα γίνονται ερήμην των κατοίκων. Θυσίες στο βωμό μίας ανάπτυξης που θα φέρει κέρδη "μόνο σε λίγους και εκλεκτούς". Ο κόσμος δεν ξέρει τι τον περιμένει. 
 
Το μέλλον φαντάζει μη βιώσιμο .

Youtube Playlists

youtube logo new

Χρήσιμα

farmakia

HOSPITAL

youtube logo new

© 2022 Atticavoice All Rights Reserved.