Πόσες φορές χρειάζεται να δείξουμε το έγκλημα που πάνε να διαπράξουν με τις απηρχαιωμένες αντιλήψεις και πρακτικές τους; Πόσες φορές θα πρέπει να αντικρούσουμε ψευδολογίες και έωλα επιχειρήματα; Γνωρίζοντας πως πρόκειται για την ίδια την ύπαρξη του τόπου που δέχεται τρομερές πιέσεις από μεγάλα συμφέροντα που έρχονται για να τον καταναλώσουν και να φύγουν, αφήνοντας πίσω τους μία έρημο, δεν θα κουραστούμε να το παλεύουμε. Όσο και αν μας κοστίζει σε κόπο, χρόνο και χρήμα.

Τελευταία περίπτωση, τοπικής εμβέλειας αλλά ενδεικτική του τρόπου που σκέφτεται ένας εργολάβος οικοδομών που καλείται (από ποιον; ) να υποστηρίξει ένα απηρχαιωμένης αντίληψης έργο που όπως έχουμε πλειστάκις αποδείξει θα ζημιώσει τον τόπο και θα ωφελήσει μόνο οικονομικά και άλλα μεγάλα συμφέροντα. Ας δούμε τι μας λέει ο εργολάβος οικοδομών και αντιδήμαρχος Ραφήνας με το κείμενο που έντυσε με «δάφνες αυθεντίας» τις οποίες όμως μάρανε ο ίδιος του ο λόγος. Δεν θα ασχοληθούμε βέβαια με τον τίτλο «Όλη η επιστημονική αλήθεια για το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας» αφού και από μόνος του φαντάζει αστείος μετά από τόσες «Όλες» αλήθειες του δημάρχου που αποδείχθηκαν ψεύδη από την ίδια τη μελέτη του έργου  αλλά και από το γεγονός πως η αλήθεια δεν κατατάσσεται σε «επιστημονική», «φιλολογική» ή ακόμα και ιστορική. Η αλήθεια είναι αλήθεια και τα προσδιοριστικά επίθετα που της αποδίδονται  απλά προϊδεάζουν πως θα ακολουθήσει ψέμα.

Με πλάγια γράμματα παραθέτουμε την «επιστημονική» αλήθεια του εργολάβου οικοδομών και αντιδημάρχου και ακολούθως την ακτινογραφούμε για να δούμε πόσο αλήθεια είναι ή τελικά τι κρύβει πίσω του ο κάθε ισχυρισμός ξεχωριστά.

Γράφει λοιπόν ο αντιδήμαρχος:

• «Τα έργα διευθέτησης ενός ποταμού είναι αναγκαία όταν αυτός διέρχεται μέσα από κατοικημένες περιοχές ώστε η τυχόν πλημμύρα να μην επηρεάζει τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες και να καθίσταται επικίνδυνη για την ανθρώπινη ζωή ,όπως συνέβει στην Μάνδρα το 2018» (διατηρείται η ορθογραφία του πρωτοτύπου)

Στη Μάνδρα, για όσους θυμούνται αλλά και όπως είχε εξηγήσει και ο καθηγητής του ΑΠΘ Κ. Βουβαλίδης σε σχετική συζήτηση που είχε οργανωθεί στο πάρκο της εκβολής, πριν από 2 χρόνια, η πλημμύρα προήλθε από 2 ρέματα, εκ των οποίων το ένα ήταν διευθετημένο(!). Αυτό μάλιστα κατέβασε με μεγάλη ταχύτητα το νερό από τα ανάντη και χωρίς να μπορέσει το έδαφος να το απορροφήσει (λόγω σκληρών υλικών της κοίτης και λόγω ταχύτητας) αυτό πλημμύρισε την άναρχα δομημένη και γεμάτη αυθαίρετα (ακόμα και του δήμου) Μάνδρα. Άρα το παράδειγμα της Μάνδρας είναι αν όχι ατυχές και λάθος, τουλάχιστον ελεγχόμενο. 

Για τις κατοικημένες περιοχές, θα επισημάνουμε πως είναι βιωμένη εμπειρία, αλλά και τεκμηριωμένο επιστημονικά, ότι οι υδάτινοι όγκοι συμβάλλουν στην ελάττωση της θερμοκρασίας της περιοχής που διατρέχουν. Μετριάζουν επίσης τις συνέπειες μιας πλημμύρας, καθώς το νερό της βροχής βρίσκει κάπου διέξοδο. Και, φυσικά, ποιος τόπος χτισμένος στις όχθες ενός ποταμού ή μιας λίμνης δεν αναβαθμίζεται αισθητικά και δεν βελτιώνει την ποιότητα ζωής των κατοίκων; Ο Bièvre, στο Παρίσι άνοιξε στο πνεύμα αυτό. Η Ζυρίχη έχει ξεθάψει μέχρι σήμερα τα περισσότερα ποτάμια, αποκαθιστώντας τη ροή τους μέσα στον αστικό ιστό και προσαρμόζοντάς τα στην αρχιτεκτονική του τοπίου. Οι Ελβετοί θεωρούνται οι πλέον ειδήμονες στο θέμα. Στο Λονδίνο ο ποταμός Lea και ολόκληρο το δίκτυο των ποταμών Bow Back. Στο Shefield ο ποταμός Sheaf, στο Manchester ο Medlock. Στις ΗΠΑ ο Saw Mill στην Νέα Υόρκη (η αποκάλυψη του κόστισε 130.000.000 δολάρια). Άφθονα ακόμα τα παραδείγματα. Εμείς που έχουμε ένα ελεύθερο ποτάμι, γιατί να το εγκιβωτίσουμε όταν παντού στονν πολιτισμένο κόσμο τα ποτάμια ελευθερώνονται και τους δίνεται χώρος;

• «Αλλιώς χειρίζονται οι μελετητές μηχανικοί την ροή ενός ποταμού  στο αγροτικό τοπίο όπου η πλημμύρα σε κάποιες περιπτώσεις είναι και επιθυμητή για τον εμπλουτισμό των παραποτάμιων εδαφών με προσχώσεις που ευνοούν τις καλλιέργειες και αλλιώς σε αστική περιοχή οπού είναι σχεδόν βέβαιο ότι παρουσιάζονται έντονες οικιστικές πιέσεις ή ανθρωπογενείς παρεμβάσεις στις όχθες του. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μικρή έως ελάχιστη διατιθέμενη επιφάνεια για την τοποθέτηση – κατασκευή έργων διευθέτησης.»

Μα αυτό που μας λέει ο εργολάβος είναι και η δική μας απορία. Γιατί το Μεγάλο Ρέμα μετατρέπεται σε τσιμεντένιο κανάλι στην Πετρέζα, φυσικό πλημμυρικό πεδίο και κατεξοχήν αγροτική περιοχή και δεν αφήνεται η φυσική του κοίτη ελεύθερη; Ο πλημμυρισμός των αγροτικών εκτάσεων στην Πετρέζα είναι η πραγματική θωράκιση για τις κατάντη περιοχές. Δηλαδή είναι ο προστάτης της Ραφήνας από πλημμύρες. Εκεί εκτονώνεται η πίεση του νερού, φυσικά και το νερό κυλάει πιο αργά και σε πολύ μικρότερες παροχές προς την εκβολή. Αντί να αξιοποιηθεί αυτή η φυσική προστασία, ο εργολάβος οικοδομών διαφημίζει τη δημιουργία τσιμεντένιου καναλιού που παραμένει αμφίβολο το αν θα χωρέσει το νερό που θα κατεβαίνει. Αυτό μας το λέει το ίδιο το ποτάμι(αλλά και η μελέτη μέσω των ορίων απόκλισης των εκτιμήσεων)  αφού στην Πετρέζα το ποτάμι απλώνεται και δημιουργεί πολλές φυσικές κοίτες που εκεί εκτονώνεται η ορμή του. Φανταστείτε το νερό που κανονικά απλώνεται σε μία έκταση 17.000 στρεμμάτων και σε πολλούς φυσικούς κλάδους ανάμεσα στα αμπέλια και τα χωράφια, να μπαίνει με το ζόρι σε ένα κανάλι φτιαγμένο από σκληρά υλικά (μπετό και συρματοκιβώτια). Τι πιστεύετε; Πόσο νερό θα χωρέσει το κανάλι και αν το χωρέσει με τι ταχύτητα θα κατέβει αυτό το νερό προς τη Ραφήνα;

Με λίγα λόγια ο εργολάβος οικοδομών και αντιδήμαρχος μας δικαιώνει όταν ζητάμε να μείνει το πλημμυρικό πεδίο της Πετρέζας αλώβητο από τον άνθρωπο. Βέβαια οι άφρονες θέλουν να κατασκευάσουν και Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων μέσα στο πλημμυρικό πεδίο. Αυτό το κτίσμα είναι καταδικασμένο να καταστραφεί από πλημμύρες που δεν θα μπορέσει να τις αποφύγει με καμία δύναμη, ακόμα και με την καναλοποίηση του ποταμού. Αλλά για ακατανόητους λόγους η διοίκηση επιμένει. Δεν προσπαθεί να αποφύγει το κακό αλλά πάει κατευθείαν πάνω του.

• «..κατά τον σχεδιασμό των έργων διευθέτησης πρανών και πυθμένα  για την παροχέτευση της πλημμυρικής απορροής σχεδιασμού του ρέματος επιδιώκεται η επιλογή της κατάλληλης γεωμετρίας (κατά μήκος κλίση, πλάτος, ύψος διατομής) ώστε η υπολογιζόμενη επιφάνεια ροής να είναι η μικρότερη δυνατή. Για τον λόγο αυτό η ροή προτιμάται να είναι υπερκρίσιμη (μεγαλύτερη ταχύτητα νερού– μικρότερο ύψος ροής ώστε να μην υπάρχουν πλημμυρικά φαινόμενα )

 Στο πλαίσιο αυτό, προτείνονται από την υδραυλική μελέτη διευθέτησης και επιλέγονται υλικά επενδύσεως πρανών και πυθμένα με κατά το δυνατόν μικρότερο συντελεστή τριβής  από άλλα  έτσι ώστε η εξίσωση manning   οπού V η μέση ταχύτητα, R η υδραυλική ακτίνα και  S η κλίση ενέργειας  να δίνει μεγαλύτερη ταχύτητα επομένως μεγαλύτερη παροχετευτικό ήτα για την ίδια διατομή»

Πέρα του ότι πρόκειται για αντιγραφή από τη μελέτη προς άγραν εντυπωσιασμού, το κομμάτι αυτό μας λέει κατάμουτρα πως το έργο είναι ακριβώς αυτό που λέμε και ο δήμαρχος Ραφήνας λέει πως είναι αλλιώς.  Η χρήση των σκληρών υλικών με σκοπό την ανάπτυξη μεγαλύτερης ταχύτητας του νερου, θα οδηγήσει στην ταχύτερη συσσώρευση νερού στα κατάντη. Και όσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητα και όσο μεγαλώνει και η ποσότητα του νερού που μαζεύεται σε μικρότερο χρόνο, τόσο θα γεννιούνται και θα μεγαλώνουν τα πλημμυρικά φαινόμενα. Αυτό είναι κανόνας στην υδραυλική. Δηλαδή τι μας λέει σε απλά ελληνικά; «Θα σας πνίξουμε στη Ραφήνα» Όταν δεν καταλαβαίνεις τι λέει μία μελέτη, καλό είναι να μη χρησιμοποιείς αποσπάσματα άκριτα, γιατί αυτοπροσβάλλεσαι και κοροϊδεύεις και τον κόσμο που σε διαβάζει. Τώρα αν ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται και δεν εννοεί τι του γράφει, όπως το γράφει ο αντιδήμαρχος , αυτό είναι άλλο θέμα. Το τραγικό είναι πως ο εργολάβος οικοδομών το πάει ακόμα παραπέρα κάνοντας αναφορά στους συντελεστές τριβής (μικρός συντελεστής=μεγάλη ταχύτητα και μεγάλος συντελεστής =μικρότερη ταχύτητα)

• «Τα υλικά που έχουν μικρότερο συντελεστή τριβής  είναι τα ¨σκληρά υλικά¨ όπως το οπλισμένο σκυρόδεμα και τα συρματοκιβώτια (ΥΠΟΜΕΔΙ - ΟΜΟΕ 2013 Πίνακας 4.3.1-1 .. σκυρόδεμα 0,012- συρματολιθοριπή 0,025- γαιώδης διατομή χωρίς φυτική κάλυψη 0,040- γαιώδης διατομή με φυτική κάλυψη 0,050)»

Χαρήκαμε. Ένα από αυτά που χρειαζόμαστε για να μη πνιγούμε είναι το νερό να επιβραδύνεται μέσα στη φυσική, γαιώδη κοίτη αντί να τρέχει με φόρα και σε μεγάλες ποσότητες προς την πόλη για να την πνίξει. Αλλά μάλλον άλλο είναι το θέμα. Και προφανώς επιδίωξη του έργου είναι το να κατεβαίνει το νερό με μειωμένη στερεοπαροχή (φερτά υλικά) που μαζεύει με την τριβή για να μην αποτίθενται στη θάλασσα, αφού το λιμάνι θα επεκταθεί προς την εκβολή. Δεν θέλουν να κατεβαίνει χώμα στο μελλοντικό λιμάνι του masteplan και ας πνιγεί η πόλη. Αλλά λέγονται τέτοια πράγματα δημοσίως; Όχι, προφανώς.

• «Ένα δεύτερο κρίσιμο στοιχείο της παροχετευτικότητας είναι η γεωμετρία της προτεινόμενης διευθέτησης ρέματος ( η κατά μήκος κλίση, το πλάτος του πυθμένα, το ύψος της διατομής και η κλίση των πρανών της διατομής) να παραμένει αναλλοίωτη στις καιρικές συνθήκες και στον χρόνο και αυτό επιτυγχάνεται με χρήση σκληρών υλικών . Και το τρίτο κρίσιμο στοιχείο είναι η αντοχή των υλικών επένδυσης πρανών και πυθμένα στις ταχύτητες ροής του ρέματος για να διατηρείται η ικανότητα αποχέτευσης της αναμενόμενης πλημμυρικής απορροής, με ασφάλεια.

Όπως παρουσιάζεται στην ΥΠΟΜΕΔΙ - ΟΜΟΕ 2013 Πίνακας 10.6-1 οι μέγιστες επιτρεπόμενες ταχύτητες ροής είναι <1,0 μ/sec για το αργιλώδες έδαφος, <7,0 μ/sec για τα συρματοκιβώτια και <10,0 μ/sec για το σκυρόδεμα.»

Φυσικά όταν προκαλείς το νερό να τρέχει με μεγάλη ταχύτητα θέλεις και υλικά που να αντέχουν τις τριβές που προκαλούνται και την πίεση του ίδιου του νερού. Όμως γιατί να κάνεις το νερό να τρέχει σε τσιμεντένια κοίτη αντί να το αφήσεις να εκτονώνεται στα πλημμυρικά πεδία και την φυσική του κοίτη ώστε να κόβει ταχύτητα (με τους μεγάλους συντελεστές τριβής) και να καταλήγει πιο ήπια στα κατάντη;  Δεν μπορείτε να το καταλάβετε; Ούτε εμείς, γι’ αυτό θεωρούμε πως τελικά το έργο δεν αφορά την αντιπλημμυρική προστασία της πόλης αλλά μόνο την εξυπηρέτηση της επέκτασης του λιμανιού και ας εκθέτει με όλα αυτά μία πόλη σε πραγματικά υψηλό κίνδυνο πλημμύρας.

• «Τέλος όλες οι διευθετήσεις όπως και όλα τα φυσικά ρέματα, υποφέρουν από τα φερτά υλικά που μεταφέρονται ιδιαίτερα στις περιπτώσεις των πλημμυρικών απορροών και καθιζάνουν σε αυτές. Με τον τρόπο αυτό αλλοιώνονται οι διατομές των διευθετημένων τμημάτων των ρεμάτων. Επιβάλλεται λοιπόν ο περιοδικός και τακτικός καθαρισμός αυτών.

Ο καθαρισμός γίνεται συνήθως με μηχανικά μέσα (π.χ. φορτωτής). Η διατομή θα πρέπει να παραμείνει αναλλοίωτη και μετά τον καθαρισμό δηλαδή η κατά μήκος κλίση πρέπει να μείνει ως έχει (ιδιαίτερα αν είναι μικρή π.χ. 0,50% - 1,50%). Το ίδιο και η γεωμετρία της διατομής.

Αλλοίωση της διατομής σημαίνει ανεπάρκεια στην διοχέτευση της πλημμυρικής απορροής. Δηλαδή φαινόμενα πλημμύρας στην περιοχή διέλευσης.»

Κα ο παραλογισμός σιγά σιγά κορυφώνεται. Τα φερτά υλικά είναι και αυτά που προσδιορίζουν την εξέλιξη ενός ποταμού στον χρόνο. Όλα τα ποτάμια με τον χρόνο αποκτάνε μορφή μαιάνδρου και αυτό λόγω των αποθέσεων των φερτών σε διάφορα σημεία (απόθεση της στερεοπαροχής). Είναι μία φυσική διαδικασία που κανέναν δεν ενοχλεί εκτός αν έχει χτίσει ή δραστηριοποιείται μέσα σε ένα ποτάμι(!!). Επίσης αυτή η φυσική γήρανση κάνει το ποτάμι ολοένα και πιο ήπιο, χωρίς υψηλές ταχύτητες νερού  και με μεγάλη ικανότητα συγκράτησης της απορροής. Εδώ, με την τσιμεντοποίηση, όχι μόνο θα «ευθυγραμμίσουν» το ποτάμι αλλά και θα εξασφαλίσουν πως οι παράγοντες αύξησης και διατήρησης του πλημμυρικού κινδύνου, δεν θα απαλειφθούν ποτέ!

 Δεν θα αφήσουν το τσιμεντένιο κανάλι τους να ζήσει ως ποτάμι που γερνάει αλλά θα είναι πάντα εκεί, κανάλι δήθεν καθαρό και πηγή κινδύνου για την πόλη, όσο αυτό θα εξυπηρετεί τους λόγους που επιβάλλουν την τσιμεντοποίηση – καναλοποίηση του . Αν δεν το καταλάβατε από ότι σας γράφει ο εργολάβος οικοδομών και αντιδήμαρχος, μην ανησυχείτε. Μάλλον ούτε ο ίδιος το καταλαβαίνει ή το γράφει γιατί ήξερε πως κανείς δεν θα το καταλάβει. Θυμίζει κάτι παλιούς δικολάβους που με ακατάληπτες ελληνικούρες κέρδιζαν τον θαυμασμό των θαμώνων του καφενείου.

• «Συμπερασματικά κατά την υδραυλική επιστήμη οι διευθετήσεις δεν είναι εφικτό να παραμένουν χωμάτινες ή απλά υπενδεδυμένες με φυτική γη γιατί έτσι θα καταστρέφονταν εύκολα είτε από την πλημμύρα είτε από την συντήρηση. Για αυτό και για την διευθέτηση του Μεγάλου Ρέματος επιλέχθηκαν από τούς μελετητές σκληρά υλικά… σκυρόδεμα και σαρζανέτια με πέτρες κατάλληλου μεγέθους.»

Από πλημμύρα που προκαλείς ο ίδιος, προστατεύεσαι μόνο αν δεν την προκαλέσεις με παράλογες -όπως η συγκεκριμένη- επεμβάσεις. Αυτό διαπίστωσαν και στις προηγμένες χώρες και άλλαξαν τη συνολική φιλοσοφία του σχεδιασμού τους. Έτσι, ο εργολάβος οικοδομών μας ομολογεί πως αφού επιταχύνουν το νερό και επιτύχουν τη συσσώρευση του σε μικρό χρόνο, μέσα στην πόλη λόγω της επιτάχυνσης που θα του δώσουν με τους μικρούς συντελεστές τριβής, θα προστατεύσουν δήθεν το τερατούργημα τους, με σκληρά υλικά. Δηλαδή κάτι σαν το φίδι που τρώει την ουρά του. Ένας φαύλος κύκλος πέρα από κάθε λογική και ακόμα μακρύτερα από κάθε σύγχρονη αντίληψη. Μία τσιμεντοποίηση άνευ λόγου και αιτίας. Και αν όπως λέει "οι διευθετήσεις δεν είναι εφικτό να παραμένουν χωμάτινες" ας ρωτήσει τους Ελβετούς, τους Αμερικανούς, τους Ολλανδούς, τους Γάλλους, τους Άγγλους ή τους Γερμανούς

• «Στις διάφορες αναφορές των συμπολιτών που έχουν αντίθετη άποψη έχω να σχολιάσω 2 θέματα.

Πρώτον δεν παρουσίασαν εναλλακτική λύση για τα υλικά η την γεωμετρία διευθέτησης  του ρέμματος που οδηγεί την τεράστια ποσότητα νερού 480 μ3/ sec με ταχύτητες 10 μ /sec στην πλημμύρα της 50ετίας… πάρα μόνο γενικόλογους σχολιασμούς ότι σε άλλες χώρες διαχειρίζονται αλλιώς τα ποτάμια αφήνοντας χωμάτινες τις όχθες.. … σε ποιες χώρες όμως και ποια ποτάμια? Μέσα στις πόλεις? Με τι διατομές, υδραυλικές παροχές και ταχύτητες? Για ενημέρωση παραθέτω φωτογραφίες από τους ποταμούς που διασχίζουν την Φλωρεντία, το Παρίσι και  το Λονδίνο που φαίνονται οι όχθες τους επενδεδυμένες με σκληρά υλικά και όχι χώμα .Πόλεις που διακρίνονται για την υψηλή περιβαλλοντική τους ενσυναίσθηση.» (διατηρείται η ορθογραφία και η σύνταξη του πρωτοτύπου)

Εναλλακτικές προτάσεις παρουσιάστηκαν αλλά ήταν μάλλον άβολες για έναν εργολάβο οικοδομών που αποτιμά τα πάντα σε τιμές οπλισμένου σκυροδέματος. Και η ίδια η ΜΠΕ περιλάμβανε τη μηδενική λύση (που δεν εξετάστηκε καθόλου) με μικρές σημειακές επεμβάσεις σε γέφυρες και τεχνικά ώστε το φυσικό ποτάμι να συνεχίσει να κυλά ανενόχλητο, προστατεύοντας τον τόπο. Ανενόχλητο και μετά την αναγκαία απαλλοτρίωση και καθαίρεση όλων των αυθαίρετων κτισμάτων και δραστηριοτήτων που εντοπίζονται μέσα στη ζώνη οριοθέτησης.  Η εναλλακτική αυτή δεν εξετάστηκε καθόλου. Αν δεν το κατάλαβε αυτό ο εργολάβος οικοδομών οφείλεται σε λόγους άγνωστους σε εμάς. Τα αστικά ποτάμια σήμερα ελευθερώνονται. Με τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και την Ολλανδία να βρίσκονται έτη φωτός μακριά από τη λογική του εργολάβου της αντιπαροχής. Φωτογραφίες έχουν δημοσιευτεί σωρηδόν από τις πόλεις αυτές και τον παραπέμπουμε και σε σχετικό βίντεο που αναρτήσαμε πριν από μερικές μέρες. Δε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια επειδή ένας εργολάβος βαριέται να παρακολουθήσει ένα βίντεο.

• «Δεύτερο ενώ διάβασα από κάποιους συγκινητικά κείμενα για νανοσκαλίδρες, ποταμοσφυρίχτες, ακτίτες, μιλτοχελίδονα, , νερόκοτες και βατραχάκια δεν διάβασα τίποτα για τους ανθρώπους . Και στην εύλογη ερώτηση… καλά βρε παιδιά και τι θα γίνει με τις ανθρώπινες ζωές και περιουσίες στην νομοτελειακά επερχόμενη πλημμύρα  (όλοι οι επιστήμονες συμπίπτουν ότι λόγω της κλιματικής αλλαγής τα επερχόμενα φαινόμενα καυσώνων και πλημμυρών θα βαίνουν με αυξανόμενη ένταση ) η απάντηση είναι … ας μην άφηνε η Πολιτεία να οικισθεί έντονα εκατέρωθεν το Μεγάλο Ρέμμα από την δεκαετία του 1970. Ας γκρεμιστούν τα σπίτια .. ώστε το ρέμα να πλημμυρίζει ελευθέρα. Και μιλάμε για εκατοντάδες κατοικίες.. σχολεία… και επιχειρήσεις.»

Για την ανθρώπινη ζωή ας μη μιλήσουμε καλύτερα. Το εξηγήσαμε και παραπάνω πως αυτή είναι που κυρίως απειλείται από τα ψευδεπίγραφα "αντιπλημμυρικά" έργα. Οπότε ας μην αναφέρεται σ' αυτήν ο αντιδήμαρχος και υποστηρικτής μίας διοίκησης που ελέγχεται δικαστικά για ευθύνες στην καταστροφή του Ματιού και ηθικά και διοικητικά για την πυρκαγιά του 2022 στο ανατολικό Πεντελικό.

Η επιστήμη (την οποία επικαλείται ο επιστήμονας εργολάβος οικοδομών) έχει και έναν κώδικά ηθικής που φαίνεται πως ο συγκεκριμένος αγνοεί. Το να ειρωνεύεται το ενδιαφέρον ανθρώπων για τη βιοποικιλότητα ένας που ονειρεύεται τσιμέντα είναι λογικό. Ανήθικο αλλά λογικό αφού δεν περιμένει κανείς από τα οπίσθια της μυλωνούς καλλιγραφίες, όπως διδάσκει η λαϊκή παροιμία. Τέλος σε μία επιχείρηση Οργουελικής αντιστροφής της πραγματικότητας επιχειρεί να πείσει πως  η κλιματική κρίση επιβάλλει τα έργα ενώ η αλήθεια -όπως έχει διεθνώς διαπιστωθεί, είναι ακριβώς η αντίθετη. Η κλιματική κρίση και οι επιπτώσεις της κλιμακώνονται με αυτά τα έργα και μόνο η συμπόρευση του ανθρώπου με τη Φύση μπορεί να μετριάσει -με την ελπίδα ακόμα και να αντιστρέψει- την κατηφόρα στην οποία έχουμε οδηγηθεί και η οποία θα έχει μάλλον άσχημο τέλος.

Αλλά δε βαριέσαι, τσιμέντο να γίνει,  που θα έλεγε και ο εργολάβος οικοδομών και αντιδήμαρχος

Παρατήρηση: Αξίζει να σημειώσουμε πως η ομολογία του εργολάβου οικοδομών και αντιδημάρχου Καλφαντή περί της πλήρους διευθέτησης του ρέματος με σκληρά υλικά, εκθέτει το αφεντικό του που είχε ισχυριστεί πως σταδιακά στα τσιμέντα θα αναπτυχθεί νέος υδροβιότοπος!!!! (με δ παρακαλώ)

Επίσης η άλλη τρομερή επιμονή του δημάρχου της Ραφήνας πως το έργο δεν είναι εγκιβωτισμού, επειδή το κιβώτιο θα είναι ανοιχτό από πάνω, εγγράφει νέα ρεκόρ στο πεδίο της συγγραφής ανεκδότων

Τερατολογίες και ελληνικούρες  που αν δεν ήταν πραγματικά επικίνδυνες θα γελούσε ο κόσμος για χρόνια με αυτές

Τις μέρες τούτες στη χώρα των αντιφάσεων, του παραλόγου και των ταξικών φαραγγιών που χάσκουν κάτω από την πατριωτική επίφαση και την στείρα ελληνοπάθεια, εκτυλίσσεται ένα ακόμα επεισόδιο της ιλαροτραγωδίας που αποκαλούμε «ελληνική Ιστορία». Στο επεισόδιο αυτό το Ανάδελφον Έθνος και ο Περιούσιος Λαός του αντιμετωπίζουν και πάλι ασύμμετρες απειλές. Ασύμμετρες όπως πάντα, αφού αποσκοπούν με πλάγια και δόλια μέσα, να εξαφανίσουν την κορωνίδα της Δημιουργίας, το αστέρι στην κορυφή του δέντρου που στόλισε ο πλανήτης. Να εξαφανίσουν δηλαδή την Ελλάδα και τους Έλληνες........(!)

Τις ασύμμετρες απειλές τις νιώθουμε αλλά οι μισοί επιλέγουν να αντισταθούν με φανατισμό εναντίον της μίας απειλής ενώ οι άλλοι μισοί, με το ίδιο πάθος,  εναντίον της άλλης, η οποία έχει μάλιστα συμμάχους τους πρώτους μισούς. Τελικά καταλήγουν οι μισοί να πολεμάνε τους άλλους μισούς και οι ασύμμετρες απειλές να κάνουν τη δουλειά τους, που δεν είναι άλλη από τον αφανισμό του περιούσιου λαού και του κράτους – έθνους του. Κάπως έτσι αφανίζονται οι περιούσιοι λαού από την Ιστορία, αν δεν τους εξαφανίζουν κάποιοι που δεν είναι περιούσιοι αλλά απλά πρακτικότεροι και λίγο πιο σοβαροί.

Οι ομάδες

Για να πολεμήσεις την πανδημία ή κάποια λοίμωξη που αποκτά επιδημικό χαρακτήρα χρειάζεσαι όπλα. Έτσι, η σύγχρονη ιατρική με τη συνεργασία της βιολογίας, της γενετικής, της χημείας και της φυσικής και με την απαραίτητη χρηματοδότηση από επενδυτές, που καμία σχέση δεν έχουν με την έννοια του αγαθού ή της κοινωνικής προσφοράς, έφτιαξαν αυτά τα όπλα. Έφτιαξαν δηλαδή εμβόλια και φάρμακα κατά του ιού SARS-CoV2 και κάποιου αριθμού μεταλλάξεων του.

Όταν κυριαρχεί το επιδημικό κύμα ανεξέλεγκτο, ο πληθυσμός μαζεύεται. Φοβάται και γίνεται εύκολα χειραγωγήσιμος. Μοιάζει τότε πιθανό πως η ανακάλυψη ενός φαρμακευτικού όπλου θα «ελευθερώσει» τον κόσμο από τον φόβο. Η πραγματικότητα διαλύει την ψευδαίσθηση αυτή με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Αν μόνο με τον ιό ο κόσμος είχε χωριστεί σε αυτούς που δέχονται την εμφάνιση ενός επικίνδυνου ιού ως αυταπόδεικτο γεγονός και σε αυτούς που δεν το δέχονται ως αλήθεια, με την παραγωγή φαρμακευτικών σκευασμάτων χωρίστηκε σε υπερπολλαπλάσιες ομάδες. Λογικό, αφού οι συνδυασμοί των οπαδών των δύο θέσεων των σχετικών με την αλήθεια ή μη της ύπαρξης του ιού υψώθηκε σε δύναμη ίση με τον αριθμό των θέσεων που μπορεί να πάρει ο καθένας ως προς τον ρόλο, την ποιότητα, τη σύνθεση του εμβολίου ή ακόμα και τη σκοπιμότητα που τελικά αυτό εξυπηρετεί. Αν βάλουμε και εκείνους που συνδυάζουν εμβόλια και κινητή τηλεφωνία, οι παραλλαγές μπορεί να είναι και περισσότερες από τις μεταλλάξεις του ιού.

Μύλος δηλαδή και όχι εκείνος των ξωτικών.

Όλοι εναντίον όλων….. κανείς όμως εναντίον του πραγματικού καταπιεστή.

Ενώ λοιπόν οι ομάδες που διεκδικούν τη γνώση  και τη «μόνη αλήθεια», πλακώνονται, το Κράτος τρίβει τα χέρια του. Στο εξωτερικό, σε χώρες της αποκαλούμενης «πρώτης ταχύτητας» του δυτικού κόσμου (διάβαζε καπιταλιστικού κόσμου) οι αντιθέσεις δεν είναι μόνο φραστικές, όπως στην Ελλαδάρα. Εκεί πέφτει ξύλο. Εκατέρωθεν. Βαράνε οι διαδηλωτές, βαράνε και οι ΜΓΔ. Βαράνε τα γκέτο, βαράνε και οι μαφιόζοι. Γενικά πέφτει το ξύλο της αρκούδας στην Εσπερία. Στην Ελλαδάρα αντίθετα πέφτει βρισίδι παντού και κάπου κάπου γίνεται και κάποιο ευτράπελο με πρωταγωνιστές είτε λούμπεν στοιχεία (Θεματοφύλακες) ή πρωτοκλασάτα ΑΡΔάκια και συνεργάτες τους (στην τηλεοπτική αρένα ή σε καμιά ταβέρνα). Όλοι τρώγονται μεταξύ τους με αιτία και αφορμή τον ιό. Μόνο ένας χαίρεται στην αναμπουμπούλα. Ο λύκος που στην περίπτωση μας, είναι το ίδιο το κράτος, ο δίδυμος αδελφός της Βίας. Η εξουσία όπου γης.

Όταν βρίσκεσαι σε μάχη με τον «εμβολιακό εχθρό» ή με τον «κοβιντόπληκτο εχθρό» ή με τον «καθαρόαιμο»  δεν έχεις χρόνο να τσακωθείς με τον αληθινό εχθρό,

-Αυτόν που στριμώχνει ανθρώπους σε λεωφορεία – κονσέρβες και είναι το κράτος

-Αυτόν που δεν αναβαθμίζει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, ενώ είχε χρόνο στη διάθεση του  και είναι το ίδιο το κράτος

-Αυτόν που διαθέτει με ταξικό πρόσημο τις ελάχιστες ΜΕΘ και που είναι το ίδιο το κράτος

-Αυτόν που δεν προμηθεύεται φαρμακευτικά σκευάσματα που κυκλοφορούν στο εξωτερικό και όταν το κάνει επιλέγει με ύποπτο και προκλητικό τρόπο τα ακριβότερα σκευάσματα σε ελάχιστες δόσεις και όχι φτηνότερα και αποτελεσματικά, σε πολύ περισσότερες. Και που φυσικά είναι το ίδιο το κράτος

-Αυτόν που καλλιεργεί τον παραλογισμό του εμφύλιου μίσους για να αποφύγει την κορύφωση του ταξικού απέναντι του και που είναι το ίδιο το κράτος

-Αυτόν που εκμεταλλεύεται την άνοδο της σκληρής εγκληματικότητας για να ενσπείρει τον φόβο στις μάζες και να τις κάνει ευκολότερα χειραγωγήσιμες και που είναι το ίδιο το κράτος

Και πολλά-πολλά άλλα απαίσια που η κοινωνία πρέπει να παλέψει και που ο φόβος και το ηλίθιο μίσος των εμβολιομάχων και των εμβολιολατρών και αντιστρόφως, τα απομακρύνουν από το στόχαστρο των κοινωνικών αγώνων. Το εμβόλιο από ιατρικό σκεύασμα πετετράπη σε πολιτικό εργαλείο από την  ίδια την εξουσία που κατάλαβε πολύ καλά το νέο τρόπο διαίρεσης και χειραγώγησης

Ζούμε την ολοκληρωτική επίθεση της εξουσίας με όπλο την πανδημία και η έκβαση της μοιάζει να είναι μαύρη για τους λαούς οι οποίοι έχουν χάσει τη συνείδηση τους και που μοιραία, λόγω αυτού, θα χάσουν και τον ταξικό πόλεμο. Τον ταξικό πόλεμο που έχει γίνει αόρατος στα μάτια των λαών, αφού τους άφησαν να παλέψουν μόνοι τους για την υγεία τους. Χωρίς νοσοκομεία, χωρίς μονάδες εντατικής θεραπείας, χωρίς γιατρούς, χωρίς φάρμακα.

Μόνη τους ασχολία και στόχος, η νίκη των εμβολιομάχων ή των εμβολιολατρών. Και η κυβέρνηση βλέποντας και τους δύο,  τρίβει τα χέρια της και ετοιμάζει εκλογές, σίγουρη πια ότι η πορεία προς τη νίκη της θα είναι απλά ένας υγιεινός περίπατος στην εξοχή. Σε μία κοινωνία που καταρρέει άλλωστε, αρμόζουν τσοπάνηδες και όχι εκλεγμένοι από έναν συγκροτημένο λαό ηγέτες.