Επιτέλους ...Εκεί που τείνεις να αποδεχτείς πως όλα τα σκιάζει η πλήξη, η ραθυμία και η αδιαφορία, έρχεται αυτό το ευχάριστο μαντάτο από το σχολείο της Ραφήνας για να μας αποδείξει ότι η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ. Πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που δεν καταπίνουν αμάσητες τις ανοησίες, τα κούφια λόγια, την υποκρισία, τις πατριδοκαπηλείες και τις τυμβωρυχίες. Και τι πιο όμορφο όταν καταλαβαίνεις ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι νέοι

17 Νοεμβρίου σήμερα του 2023. Ακριβώς 50 χρόνια αφότου ένα τανκ γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου για να μπορέσουν να εισβάλλουν στο χώρο του εξεγερμένου εκπαιδευτικού ιδρύματος τα σκυλιά της χούντας.

Πενήντα χρόνια μετά, ένα τανκ βρίσκεται στημένο έξω από το Γυμνάσιο – Λύκειο της Ραφήνας συνιστώντας πανελλήνια – ‘ίσως και παγκόσμια - πρωτοτυπία.

Πενήντα χρόνια μετά, νέοι άνθρωποι αντιδρούν στην πρόκληση του πρώην Σερίφη της πόλης και ρίχνουν κόκκινη μπογιά στο τανκ.

Πενήντα χρόνια μετά, ο πρώην Σερίφης καταγγέλλει το γεγονός μιλώντας για βανδαλισμό του τανκ χρησιμοποιώντας τη γνωστή γλώσσα της εξουσίας: « Όλοι αυτοί που θέλουν το ΤΙΠΟΤΑ για τον τόπο μας είναι εδώ. Απέναντι στην καθημερινή προσφορά κάποιων, αυτοί προσφέρουν χρήματα για να πάρουν μπογιές να βανδαλίσουν ιστορικά ενθυμήματα της ζώσας ιστορίας μας. Τον βανδαλισμό υπέστη αυτή τη φορά το τανκς τύπου Μ- 24 της εποχής του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, που κοσμεί την είσοδο του μεγαλύτερου πολυχώρου στην Ελλάδα. Τα σχόλια περιττεύουν». Να πούμε εδώ για όσους δεν γνωρίζουν, πως όταν ο πρώην Σερίφης μιλάει για το μεγαλύτερο πολυχώρο στην Ελλάδα, εννοεί την προσπάθεια που κάνει να παραδώσει το δασώδη λόφο του Οχυρού βορά σε επιχειρηματικά συμφέροντα με πρόσχημα την κατασκευή ΚΑΙ ενός πολεμικού Μουσείου.

Πενήντα χρόνια μετά, ο ίδιος άνθρωπος τολμά να βγάλει και μήνυμα για την επέτειο του Πολυτεχνείου μη λησμονώντας όμως με πονηρό τρόπο να περάσει και το μήνυμα της εξουσίας : «Όλοι εμείς σήμερα οφείλουμε να προστατεύσουμε αυτά τα ιδεώδη από τη στρέβλωση των καιρών και των ανθρώπων, που πάντα θέλουν να εκμεταλλευτούν τους αγώνες των ιδεολόγων και αγνών αγωνιστών». Η εξουσία λοιπόν θα κρίνει σύμφωνα με τον πρώην Σερίφη ποιοι είναι οι αγνοί αγωνιστές. Μόνο που οι αγωνιστές δεν περιμένουν την επιβράβευση και την επιβεβαίωση της εξουσίας

Πενήντα χρόνια μετά, η εξουσία εξακολουθεί να ομνύει στους παρελθόντες καταξιωμένους λαϊκούς αγώνες την ίδια στιγμή που κάνει ό,τι μπορεί για να συκοφαντήσει και να ποδοπατήσει οποιονδήποτε καινούργιο αγώνα εν τη γεννέσει του. Το ίδιο κάνει και η τραγική σιωπηλή πλειοψηφία που συντάσσεται δειλά, υπάκουα και υστερόβουλα με την εξουσία, περιμένοντας την ίδια στιγμή να αποκομίσει από τους αγώνες, χωρίς η ίδια να εκτεθεί και να διακινδυνεύσει τίποτα

Πενήντα χρόνια μετά, τα λόγια του Μανόλη Αναγνωστάκη παραμένουν τραγικά επίκαιρα. Φοβάμαι ...

Φοβάμαι

τους ανθρώπους που εφτά χρόνια

έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι

και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–

βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας

«Δώστε τη χούντα στο λαό».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που με καταλερωμένη τη φωλιά

πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που σου 'κλειναν την πόρτα

μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια

και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο

να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που γέμιζαν τις ταβέρνες

και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια

κάθε βράδυ

και τώρα τα ξανασπάζουν

όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη

και έχουν και «απόψεις».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν

και τώρα σε λοιδορούν

γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.

Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.

Αυτές τις ημέρες, όσοι μαθητές ανεβαίνουν προς το Γενικό Λύκειο της Ραφήνας για να δώσουν Πανελλήνιες εξετάσεις, βλέπουν να τους σημαδεύει ένα κανόνι . Και όχι, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για πλάκα, ούτε για κάποια λογοτεχνική μεταφορά.

Στο λόφο του Οχυρού της Ραφήνας, ακριβώς πάνω από το σχολείο, βρίσκεται τοποθετημένο πάνω σε ένα τσιμεντένιο βάθρο ένα τανκ. Αν μάλιστα κάποιος ανέβει μέχρι εκεί πάνω, θα μπορέσει να βγάλει μερικές εντυπωσιακές και σουρεαλιστικές ταυτόχρονα φωτογραφίες με την κάνη του τανκ να σημαδεύει τα πλοία που βρίσκονται αραγμένα στο λιμάνι της πόλης

Τι δουλειά όμως έχει ένα τανκ μέσα στο πανέμορφο δάσος του Οχυρού; Σύμφωνα με το δήμαρχο της πόλης, το τανκ είναι δωρεά του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας – πιθανόν δεν είχαν πού να το βάλουν – και τοποθετήθηκε στο λόφο στα πλαίσια μιας σχεδιαζόμενης δημιουργίας ενός Πολεμικού Μουσείου μέσα στο δάσος. Σε ανάρτησή του δε στο fb,  ο δήμαρχος Ευ. Μπουρνούς διατυπώνει και την άποψη, ενδεικτική της αισθητικής του, πως το δάσος έγινε πιο όμορφο μετά την τοποθέτηση του τανκ!

Είναι αλήθεια πως η περιοχή αυτή είναι συνδεδεμένη με το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς οι Γερμανοί κατακτητές είχαν εγκαταστήσει εκεί μεγάλα πολυβολεία που επικοινωνούσαν μεταξύ τους μέσω ενός μεγάλου δικτύου υπόγειων στοών, φοβούμενοι μια απόβαση συμμαχικών δυνάμεων στα παράλια της περιοχής. Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος καλοπροαίρετος παρατηρητής να δικαιολογήσει μια προσπάθεια συντήρησης της ιστορικής μνήμης. Πώς θα μπορούσε όμως να προσπεράσει το γεγονός ότι αυτές οι υπόγειες στοές πρόκειται να μετατραπούν σε επιχειρήσεις τύπου escape room; Πώς θα μπορούσε να αποκαλέσει αυτόν που χρησιμοποιεί ως εργαλείο μια δεδομένη ευαισθησία πάνω στις επώδυνες αυτές μνήμες, κάπως αλλιώς εκτός από πολιτικό απατεώνα;

Ας επιστρέψουμε όμως στο επίμαχο τανκ, το οποίο υποδέχτηκαν με τιμές και ρίγη εθνικής συγκίνησης τα παπαγαλάκια των τοπικών μέσων ενημέρωσης μιλώντας για άρμα μάχης του 1940. Είναι όμως αληθές έστω και αυτό; Έχει δηλαδή το τανκ αυτό κάποια σχέση με την αντίσταση των Ελλήνων εναντίον των Ιταλών φασιστών και των Γερμανών Ναζί;

Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή.

Το άρμα μάχης M24 Chaffee (επίσημα Light Tank, M24) ήταν ένα αμερικανικό ελαφρύ τανκ που χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του τελευταίου μέρους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Παρόλα αυτά, η συμβολή του Μ24 στη νίκη των Συμμάχων ήταν ελάχιστη καθώς αυτά που έφτασαν στην Ευρώπη ήταν λίγα και έφτασαν πολύ αργά. Πιο συγκεκριμένα, τα πρώτα M24 έφτασαν στην Ευρώπη τον Νοέμβριο του 1944, άρχισαν τις επιχειρήσεις τον Δεκέμβριο του 1944, όμως καθυστέρησαν να φτάσουν στις μονάδες μάχης πρώτης γραμμής.

Για να αντιληφθούμε το χρονικό σημείο άφιξής τους, αξίζει να αναφέρουμε πως εκείνη τη χρονική στιγμή τα Σοβιετικά στρατεύματα είχαν ήδη φτάσει μέσα στην Πολωνία, τα Βαλκάνια είχαν απελευθερωθεί, όπως επίσης η Γαλλία και η Ιταλία και ο αμερικανικός στρατός είχε φτάσει μέχρι τα γερμανικά σύνορα

Το Μ24 χρησιμοποιήθηκε ευρέως στις επόμενες δεκαετίες, όπως στον πόλεμο της Κορέας από τους Αμερικανούς, όπως επίσης στην Αλγερία και στην Ινδοκίνα από τους Γάλλους. Χρησιμοποιήθηκε επίσης στον πόλεμο του Βιετνάμ, καθώς κάποια Μ24 είχαν βρεθεί στα χέρια του νοτιοβιετναμικού στρατού. Η τελευταία φορά που αναφέρεται πολεμική δράση του M24 ήταν στον Ινδο-Πακιστανικό Πόλεμο του 1971 

φωτό από https://en.wikipedia.org/wiki/M24_Chaffee

Δύσκολα λοιπόν θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς το Μ24 ως αντιπροσωπευτικό τανκ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ειδικά στην Ελλάδα, τα πρώτα Μ24 έφτασαν στα τέλη του 1950 και προφανώς δεν πολέμησαν ποτέ στον ελλαδικό χώρο. Η σύνδεσή του λοιπόν με την ελληνική αντίσταση εναντίον των ιταλικών και γερμανικών στρατευμάτων είναι ανιστόρητη και παραπλανητική

Τα Μ24 που ήρθαν στην Ελλάδα, εάν ήταν καινούργια δεν πολέμησαν ποτέ και πουθενά, ενώ αν ήρθαν μεταχειρισμένα ίσως είχαν σκοτώσει Κορεάτες, Βιετναμέζους και Αλγερινούς κατά τη διάρκεια των πολέμων των ιμπεριαλιστικών δυτικών δυνάμεων

Αυτή ήταν η ιστορία του τανκ που έχει στρατοπεδεύσει στο δάσος του Οχυρού σημαδεύοντας τα πλοία που βρίσκονται στο λιμάνι.

Και τα ερωτήματα που γεννιούνται είναι πολλά.

Μπορεί να αντιμετωπιστεί η γελοιότητα με σοβαρότητα;

Πόσο εύκολο είναι να αντιμετωπιστεί η γελοιότητα όταν αυτή επενδύεται με πατριωτικές κορόνες υψηλού φρονήματος παραπέμποντας στις αλήστου μνήμης γιορτές της χούντας;

Πόσο εύκολο τέλος είναι να πείσεις ένα λαό εκπαιδευμένο στην εθνική συγκίνηση ότι όλη αυτή η επένδυση της γελοιότητας με πατριωτικές κορόνες είναι απλά ένα προπέτασμα καπνού που κρύβει τις πραγματικές προθέσεις των γελοίων;