Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό«Aπό το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα, η Παλαιστίνη θα είναι ελεύθερη» τραγουδάει ο Βρετανός ράπερ και ακτιβιστής Lowkey, σε ένα τραγούδι που έχει γραφτεί εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Θα μπορούσε να είναι ο ύμνος της Παλαιστίνης. Θα μπορούσε επίσης να είχε γραφτεί και τώρα, είναι η πρώτη σκέψη αυτού που το ακούει και βλέπει το video clip για πρώτη φορά. Όμως όχι, οι εικόνες που δείχνει το προ δεκαπενταετίας video clip του τραγουδιού ωχριούν μπροστά στις σημερινές εικόνες. «Αλλά ό,τι κι αν προσπαθήσουν» όπως τραγουδάει ο Lowkey, «η Παλαιστίνη δεν θα πεθάνει ποτέ»
Όπως θα διαπιστώσετε, η πρόσβαση στο τραγούδι δεν είναι αυτόματη, σε μια εμφανή προσπάθεια των διαχειριστών του "youtube" να περιορίσουν τη διάδοσή του, αφού προς το παρόν δεν μπορούν να το απαγορεύσουν. Για να το ακούσετε, θα πρέπει να πατήσετε "παρακολούθηση στο youtube" και μόλις ανοίξει το "youtube" θα πρέπει να πατήσετε το "κατανοώ και επιθυμώ να συνεχίσω" στην προειδοποίηση του "youtube" οτι το video περιέχει σκληρές εικόνες. Όπως βλέπετε, το "youtube" μας προστατεύει από την έκθεση σε σκληρές και βίαιες εικόνες, προκειμένου να μπορούμε να συνεχίσουμε το μακάριο και βολικό ύπνο μας. Ευχαριστούμε "youtube¨ για την έγνοια και τη φροντίδα
Αυτό είναι για την Παλαιστίνη, τη Ραμάλα, τη Δυτική Όχθη, τη Γάζα
Αυτό είναι για το παιδί που ψάχνει απαντήσεις
Μακάρι να μπορούσα να πάρω τα δάκρυά σου και να τα αντικαταστήσω με γέλιο
Ζήτω η Παλαιστίνη, ζήτω η Γάζα
Παλαιστίνη, Ραμάλα, Δυτική Όχθη, Γάζα
Ενώ ακούμε μελωδίες από ανίδεους ανόητους
Το Ισραήλ εμπόδισε τον ΟΗΕ από την παράδοση τροφίμων
Φέρνουν τα στρατεύματα και ούτε μια γρήγορη ματιά δε θα ρίξετε στις ειδήσεις
Κερδίζουν χρήματα από τα προϊόντα που βιαζόμαστε να καταναλώσουμε
Δεν είναι απλώς θέμα διαφορετικών απόψεων
Ξεχάστε τα συναισθήματα, αυτό είναι γεγονός, αυτό που ξερνάω είναι η αλήθεια
Δεν έχει καμία διαφορά αν είσαι Χριστιανός ή αν είσαι Εβραίος
Είναι απλά άνθρωποι που ζουν σε διαφορετικές συνθήκες από εσένα
Ακόμα πεθαίνουν όταν βομβαρδίζετε τα σχολεία, τα τζαμιά και τα νοσοκομεία τους
Δεν είναι λόγω πυραύλων, παρακαλώ ο Θεός μπορεί να τα σταματήσει όλα
Δεν έχω σχέση με τους ξένους που βλέπω στην τηλεόραση
Αλλά μιλώ γιατί αυτοί οι ξένοι θα μπορούσαν να ήμουν εγώ
Οι λέξεις δεν θα μπορέσουν ποτέ να εξηγήσουν την ωμή τραγωδία
Δεν είναι πόλεμος, απλώς δολοφονούν όλο και πιο γρήγορα
Κι εμείς υποστηρίζουμε αυτόματα την καθαρή αγριότητα
Φανταστείτε πώς θα νιώθατε, εάν αυτή ήταν η οικογένειά σας
Η Παλαιστίνη θα είναι στην καρδιά μου για πάντα
Υποστηρίζουμε την ειρήνη, στον πόλεμο δεν θα παραδοθούμε
Θυμηθείτε, δεν ξεκίνησε εκείνο τον σκοτεινό Δεκέμβρη
Κάθε νόμισμα είναι μια σφαίρα, αν είστε του Mark και του Spencer
Και όταν πίνεις Coca-Cola
Αυτό είναι άλλο ένα πιστόλι στην θήκη των απάνθρωπων στρατιωτών
Λές ότι γνωρίζεις για το σιωνιστικό λόμπι
Αλλά βάζεις χρήματα στην τσέπη τους όταν αγοράζεις τον καφέ τους
Μιλάς για επανάσταση, και κάθεσαι στα Starbucks
Το γεγονός είναι ότι αυτός είναι ο τύπος σκέψης που δεν μπορώ να εμπιστευτώ
Πόσο μάλλον να αρχίσεις να σέβεσαι
Πριν μιλήσεις, μάθε την έννοια αυτού του κασκόλ στο λαιμό σου
Ξέχνα τη Nestlé
Ο Ομπάμα υποσχέθηκε στο Ισραήλ 30 δισεκατομμύρια για την επόμενη δεκαετία
Είναι χαρούμενοι και είναι τρελοί
Σκεφτείτε το όταν βάζετε πάνες Huggies στο μωρό σας
Δεν πρόκειται απλώς για πόλεμο για κλεμμένη γη
Γιατί πιστεύεις ότι τα μικρά αγόρια πετούν πέτρες στα τανκς;
Και ποτέ δεν θα μάθουμε πραγματικά πόσοι άνθρωποι είναι νεκροί
Ρίχνουν βόμβες σε αθώα κορίτσια ενώ κοιμούνται στο κρεβάτι τους
Μην προσβάλλεσαι από γεγονότα, απλώς προσπάθησε να ακούσεις
Τίποτα δεν είναι πιο αντισημιτικό από τον Σιωνισμό
Γι' αυτό σε παρακαλώ μην φέρνεις άσχημα συναισθήματα όταν μου μιλάς
Υπάρχουν πολλοί Ραβίνοι που συμφωνούν μαζί μου
Είναι δική σου επιλογή το τι θα κάνεις με αυτό το μήνυμα
Μην το μπερδεύεις. Το βλέπω αυτό από μια πραγματικά ανθρώπινη οπτική
Πόσα ακόμη ψηφίσματα πρέπει να παραβιαστούν
Πόσα ακόμη παιδιά πρέπει να εκμηδενιστούν
Το Ισραήλ είναι ένα τρομοκρατικό κράτος, είναι τρομοκράτες που τρομοκρατούν
Θα καταθέσω, η τηλεόρασή μου τους μετέδωσε λέγοντας ψέματα
Αυτό δεν είναι πόλεμος, είναι συστηματική γενοκτονία
Αλλά ό,τι κι αν προσπαθήσουν, η Παλαιστίνη δεν θα πεθάνει ποτέ
Στην προσπάθειά του να καταλάβει γιατί οι επισκέπτες που έστελνε το Facebook στην ιστοσελίδα του μειώθηκαν κατά τουλάχιστον 80% λίγες ημέρες μετά την επιχείρηση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου του 2023, ο Άρης Χατζηστεφάνου του infowar αντιλήφθηκε ότι έπεσε θύμα μιας μορφής σιωπηρής λογοκρισίας, του περίφημου shadow banning, που συμβαίνει όταν μια πλατφόρμα όπως το Facebook ή το Χ (πρώην Twitter) δεν εμφανίζει τις αναρτήσεις σε όσους σε ακολουθούν.
Σύμφωνα με αποκαλύψεις που έκανε αυτή την εβδομάδα το Al Jazeera, στην καρδιά του μηχανισμού βρίσκεται ο Ισραηλινός Γκάι Ρόσεν, τον οποίο ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ τοποθέτησε στη θέση του επικεφαλής Ασφάλειας Πληροφοριών της Meta, της μητρικής εταιρείας του Facebook. Προηγουμένως ο Ρόσεν είχε περάσει από τη διαβόητη «μονάδα 8200», την υπηρεσία πληροφοριών και κυβερνοπολέμου του IDF, που μεταξύ άλλων έχει λειτουργήσει και σαν εκκολαπτήριο των εταιρειών που δημιούργησαν το Predator και το Pegasus.
Η εικόνα είναι ανάλογη σε όλες σχεδόν τις αμερικανικές πλατφόρμες. Σύμφωνα με τον ερευνητή του Πανεπιστημίου του Λιντς, Αλαν Μακλέοντ, στην Google εργάζονται τα τελευταία χρόνια 99 πρώην στελέχη της «μονάδας 8200» ενώ στη Meta πρώην «κυβερνοστρατιώτες» του IDF καταλαμβάνουν θέσεις- κλειδιά στο Εποπτικό Συμβούλιο (Εμι Πάλμορ), στο Κέντρο Ερευνών του Messenger (Εϊάλ Κλέιν) και σε τουλάχιστον άλλες δέκα κομβικές θέσεις.
Μιλώντας επωνύμως αλλά και υπό καθεστώς ανωνυμίας στο Al Jazeera προγραμματιστές και υπάλληλοι του Facebook περιέγραψαν ένα καφκικό σκηνικό απειλών, διώξεων και απολύσεων στο εσωτερικό της εταιρείας που στόχο έχει να μην αποκαλυφθούν οι μηχανισμοί με τους οποίους η Meta φιμώνει φωνές που αντιδρούν στα εγκλήματα του Ισραήλ. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, πολλοί τεχνικοί απολύθηκαν όταν κατήγγειλαν ότι οι αλγόριθμοι κατατάσσουν τα σχόλια εναντίον του Ισραήλ σαν spam ή ακόμη και σαν «πορνογραφικό περιεχόμενο».
Ακολουθεί ολόκληρο το αποκαλυπτικό άρθρο του Άρη Χατζηστεφάνου, όπως αυτό δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών. Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που αποδεικνύει το βαθμό διείσδυσης του Ισραηλινού κράτους στις αμερικανικές διαδικτυακές πλατφόρμες, κάτι που όπως όλα δείχνουν συμβαίνει σε ολόκληρο τον αμερικανικό κρατικό μηχανισμό. Δύσκολο πια να ξεχωρίσουν τα αμερικανικά από τα ισραηλινά συμφέροντα και είναι τέτοια η διεισδυση των Ισραηλινών που μερικές φορές αναρωτιέσαι ποιος από τους δύο εταίρους έχει το πάνω χέρι
Προσπαθώντας να καταλάβω γιατί οι επισκέπτες που έστελνε το Facebook στην ιστοσελίδα μου μειώθηκαν κατά τουλάχιστον 80% λίγες ημέρες μετά την επιχείρηση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου του 2023, βρέθηκα αντιμέτωπος με μια μορφή σιωπηρής λογοκρισίας από τις μεγαλύτερες αμερικανικές πλατφόρμες του διαδικτύου. Ιστορίες με πρώην αξιωματούχους του IDF και αλγόριθμους που θα καθορίσουν την ελευθερία του λόγου στον 21ο αιώνα.
Έχετε προσπαθήσει να φωνάξετε στον ύπνο σας για να διαπιστώσετε ότι βγαίνει μόνο ένας ψίθυρος τον οποίο δεν ακούει κανείς; Επιστήμονες υποστηρίζουν ότι πρόκειται για μια μορφή μυϊκής παράλυσης την οποία προκαλεί ο εγκέφαλός μας στο στάδιο του ύπνου REM για να μας προστατεύσει από το να πραγματοποιούμε τις κινήσεις που βλέπουμε στα όνειρά μας. Τι γίνεται όμως αν αυτός ο παράλληλος κόσμος του ονείρου είναι ο κυβερνοχώρος και η «παράλυση» προκαλείται από ιδιωτικές επιχειρήσεις και δισεκατομμυριούχους όπως ο Ελον Μακ ή ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ;
Εδώ και χρόνια εκατοντάδες χρήστες του ίντερνετ καταγγέλλουν το φαινόμενο του shadow banning, όταν δηλαδή μια πλατφόρμα όπως το Facebook ή το Χ (πρώην Twitter) δεν εμφανίζει τις αναρτήσεις σε όσους σε ακολουθούν, χωρίς όμως να σε ενημερώσει για τη λογοκρισία. Αν και οι πλατφόρμες αρνούνται την ύπαρξη του shadow banning η πρακτική έχει αποδειχτεί από οργανώσεις όπως η Human Rights Watch. Μετά την 7η Οκτωβρίου του 2023, ο Λιβανέζος ινφλουένσερ, Τουφίκ Μπράιντι, με 1 εκατ. ακολούθους στο Instagram, είδε τις αναρτήσεις του να φτάνουν σε μόλις 5.000 άτομα από 200.000 που τις έβλεπαν λίγες ημέρες νωρίτερα.
Η προσωπική μου εμπειρία, αν και συγκριτικά ασήμαντη, είναι ενδεικτική του προβλήματος αλλά και ελαφρώς κωμικοτραγική. Από τον Οκτώβριο του 2023 οι άνθρωποι που επισκέπτονταν τη σελίδα του info-war.gr ακολουθώντας λινκ που είχα αναρτήσει στο Facebook μειώθηκαν κατά 80%-85%. Με δεδομένο ότι η συγκεκριμένη πλατφόρμα πρόσφερε πάνω από το 80% της επισκεψιμότητας, το αποτέλεσμα ήταν να καταρρεύσουν τόσο τα –ούτως ή άλλως περιορισμένα– έσοδα από διαφημίσεις όσο και η οικονομική ενίσχυση από φίλους της σελίδας, γεγονός που προκάλεσε άμεσο ζήτημα βιωσιμότητας.
Μερικούς μήνες αργότερα ανάρτησα στο Facebook ένα podcast στο οποίο εξηγούσα ότι δημοσιογράφοι, όπως ο Βρετανός Οουεν Τζόουνς του Guardian που ασκεί κριτική στο Ισραήλ, παρατήρησαν ακριβώς την ίδια πτώση επισκεψιμότητας (περίπου 80%). Σε ανύποπτο χρόνο έλαβα ένα μήνυμα ότι η συγκεκριμένη ανάρτηση παραβιάζει τους κανόνες της πλατφόρμας και θα εμφανίζεται σε λιγότερους χρήστες. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν πως όταν ανέβασα ένα σχόλιο με το οποίο κατήγγειλα την υποβάθμιση του podcast, το Facebook μου πρότεινε να του δώσω χρήματα για να εμφανίζει την καταγγελία σε περισσότερους χρήστες!
Το συμπέρασμα (πέρα από την επιβεβαίωση της ρήσης ότι οι καπιταλιστές θα πουλήσουν το σκοινί που θα τους κρεμάσουν) είναι ότι και οι σύγχρονες μορφές λογοκρισίας καθορίζονται από εξαιρετικά σύνθετες διαδικασίες, όπου οι πολιτικές επιδιώξεις του μέσου μπορεί να συγκρούονται με τους βραχυχρόνιους στόχους κερδοφορίας.
Συγκεκριμένα, η πτώση της επισκεψιμότητας είναι μια τυπική μορφή shadow banning που συνδέεται με το γεγονός ότι τον τελευταίο χρόνο ασχολούμαστε σχεδόν αποκλειστικά με τη γενοκτονία στη Γάζα. Η υποβάθμιση της καταγγελίας μου για το shadow banning δεν αποτελεί… shadow banning, αφού γίνεται απροκάλυπτα. Στο τέλος όμως η ίδια η πλατφόρμα βλέποντας ότι η καταγγελία «πουλάει» μου προτείνει να τη διαφημίσω για να έχω περισσότερες επισκέψεις. Το σύνολο αυτών των ενεργειών μπορεί κάλλιστα να έχει πραγματοποιηθεί από αλγόριθμους χωρίς άμεση ανθρώπινη παρέμβαση – αν και τους τελευταίους μήνες πληθαίνουν οι καταγγελίες για στοχοποίηση συγκεκριμένων λογαριασμών. Το πραγματικό ερώτημα βέβαια είναι ποιος προγραμματίζει τους αλγόριθμους.
Σύμφωνα με αποκαλύψεις που έκανε αυτή την εβδομάδα το Al Jazeera, στην καρδιά του μηχανισμού βρίσκεται ο Ισραηλινός Γκάι Ρόσεν, τον οποίο ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ τοποθέτησε στη θέση του επικεφαλής Ασφάλειας Πληροφοριών της Meta, της μητρικής εταιρείας του Facebook. Προηγουμένως ο Ρόσεν είχε περάσει από τη διαβόητη «μονάδα 8200», την υπηρεσία πληροφοριών και κυβερνοπολέμου του IDF, που μεταξύ άλλων έχει λειτουργήσει και σαν εκκολαπτήριο των εταιρειών που δημιούργησαν το Predator και το Pegasus.
Η εικόνα είναι ανάλογη σε όλες σχεδόν τις αμερικανικές πλατφόρμες. Σύμφωνα με τον ερευνητή του Πανεπιστημίου του Λιντς, Αλαν Μακλέοντ, στην Google εργάζονται τα τελευταία χρόνια 99 πρώην στελέχη της «μονάδας 8200» ενώ στη Meta πρώην «κυβερνοστρατιώτες» του IDF καταλαμβάνουν θέσεις- κλειδιά στο Εποπτικό Συμβούλιο (Εμι Πάλμορ), στο Κέντρο Ερευνών του Messenger (Εϊάλ Κλέιν) και σε τουλάχιστον άλλες δέκα κομβικές θέσεις.
Μιλώντας επωνύμως αλλά και υπό καθεστώς ανωνυμίας στο Al Jazeera προγραμματιστές και υπάλληλοι του Facebook περιέγραψαν ένα καφκικό σκηνικό απειλών, διώξεων και απολύσεων στο εσωτερικό της εταιρείας που στόχο έχει να μην αποκαλυφθούν οι μηχανισμοί με τους οποίους η Meta φιμώνει φωνές που αντιδρούν στα εγκλήματα του Ισραήλ. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, πολλοί τεχνικοί απολύθηκαν όταν κατήγγειλαν ότι οι αλγόριθμοι κατατάσσουν τα σχόλια εναντίον του Ισραήλ σαν spam ή ακόμη και σαν «πορνογραφικό περιεχόμενο».
Τους τελευταίους μήνες το Facebook ανταποκρίθηκε θετικά στο 94% των αναφορών που καταθέτουν η κυβέρνηση του Ισραήλ και φιλοϊσραηλινές ομάδες πίεσης και προχωρά στη διαγραφή φιλοπαλαιστινιακών αναρτήσεων ή και ολόκληρων λογαριασμών.
Αυτές οι παρεμβάσεις μπορούν κυριολεκτικά να αποκόψουν από τον κόσμο του διαδικτύου χιλιάδες μικρές ιστοσελίδες, ειδικότερα σε λιγότερο αναπτυγμένες χώρες όπου το Facebook μπορεί να αποτελεί την κυρίαρχη πηγή ενημέρωσης ή ακόμη και τη μοναδική πηγή πρόσβασης στο ίντερνετ (όπως συμβαίνει σε αρκετές χώρες της Αφρικής).
Σε αντίθεση με παλαιότερες μορφές λογοκρισίας το shadow banning εξασφαλίζει ότι δεν καταπατάται το δικαίωμά σου στην έκφραση. Μόνο το δικαίωμά σου να σε ακούνε και άλλοι άνθρωποι όταν μιλάς.
«Η Δύση δεν μπορεί να κρυφτεί, δεν μπορεί να ισχυριστεί άγνοια. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν ήξερε», λέει η παλαιστίνια συγγραφέας, Σούζαν Αμπουλχάουα. Αυτή είναι «η πρώτη ζωντανή γενοκτονία στην ιστορία… Αν οι άνθρωποι δηλώνουν άγνοια, το κάνουν εσκεμμένα»
Μια μεγάλη έρευνα του Al Jazeera αποκαλύπτει τα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λωρίδα της Γάζας στον ένα χρόνο που διαρκεί η εισβολή του Ισραηλινού στρατού σε αυτό το μικρό θύλακα γης, που αποτελεί τη μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή του κόσμου για περισσότερους από 2.000.000 Παλαιστίνιους
Η έρευνα αυτή συνέλεξε στοιχεία χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων μια βάση δεδομένων που περιλαμβάνει πάνω από 2.500 λογαριασμούς Ισραηλινών στα social media, στους οποίους εμφανίζονται φωτογραφίες και βίντεο αναρτημένα από τους ίδιους τους Ισραηλινούς στρατιώτες. Η ταινία αφηγείται επίσης την ιστορία του πολέμου μέσα από τα μάτια Παλαιστινίων δημοσιογράφων, εργαζομένων στα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά και απλών κατοίκων της Λωρίδας της Γάζας.
Το υλικό αυτό αποκαλύπτει μια σειρά από παράνομες και εγκληματικές δραστηριότητες του Ισραηλινού στρατού, όπως εξευτελισμούς και βασανισμούς κρατουμένων, καταστροφές οικιών και οικιακού εξοπλισμού, λεηλασίες και πλιάτσικα, ανατινάξεις κτιρίων υποδομής, εκδικητικές ανατινάξεις ολόκληρων χωριών, δολοφονίες μικρών παιδιών και δημοσιογράφων από ελεύθερους σκοπευτές, πολιορκίες και βομβαρδισμούς νοσοκομείων, εσκεμμένες καταστροφές του νοσοκομειακού εξοπλισμού, δολοφονικά χτυπήματα από drones σε καραβάνια μετακινούμενων προσφύγων αλλά και σε καραβάνια με ανθρωπιστική βοήθεια, χρήση Παλαιστινίων κρατουμένων και μικρών παιδιών ως ανθρώπινες ασπίδες, φυλακίσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Ισραήλ κάτω από αδιανόητα απάνθρωπες συνθήκες
Στην έρευνα αυτή αναδεικνύονται οι ευθύνες όσων διέταξαν την επίθεση, όσων την υποστήριξαν, όσων την κατέστησαν δυνατή, όσων την απόλαυσαν και πάνω απ όλα όσων την επέβαλλαν
Αποκαλύπτει επίσης τη συνενοχή των δυτικών κυβερνήσεων, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους Έλληνες παρουσιάζει ο ρόλος της βρετανικής βάσης του Ακρωτηρίου στην Κύπρο. Ευρισκόμενη σε απόσταση μικρότερη από 400 χιλιόμετρα από τη Γάζα, η βρετανική βάση χρησιμοποιείται για πτήσεις επιτήρησης πάνω από τη Γάζα από αεροπλάνα ειδικευμένα στο να αναγνωρίζουν στόχους για στρατιωτικά χτυπήματα. Με πρόσχημα την έρευνα για Ισραηλινούς ομήρους, οι Βρετανοί μοιράζονται τις πληροφορίες που συλλέγουν με τον Ισραηλινό στρατό
Ιδιαίτερο επίσης προκαλεί η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ) για την επιλογή, τον εντοπισμό και τη δολοφονία ανθρώπων. Όπως αναφέρει η έρευνα: «O Ισραηλινός στρατός έχει στοχοποιήσει δεκάδες χιλιάδες κατοίκους της Γάζας ως ύποπτους για δολοφονικές επιθέσεις εναντίον Ισραηλινών»
Μιλώντας για το θέμα αυτό, ο Bill van Esveld, Καναδός, που ζει στο Βερολίνο, αναπληρωτής Διευθυντής, MENA (Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική), στο Τμήμα Δικαιωμάτων του Παιδιού της Human Rights Watch, εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο η ΑΙ αποφασίζει για το ποιος θα δολοφονηθεί: «[Η ΑΙ] εξετάζει ο,τιδήποτε μπορεί να συλλεχθεί για σένα. Από παρακολούθηση, από κατασκοπεία, από το προφίλ σου στα social media, από ποιος βρίσκεται κοντά στο τηλέφωνό σου ανά πάσα στιγμή, από το ποιον συναντάς. Και σου βάζει μια βαθμολογία. Αν αυτή η βαθμολογία ξεπερνά κάποιο καθορισμένο κατώφλι, τότε θα δεχθείς επίθεση και θα δολοφονηθείς»
Υπάρχει και ένα άλλο πρόγραμμα, συνεχίζει ο van Esveld, που αποκαλείται “Πού είναι ο μπαμπάς; ” : «Σύμφωνα πάντα με τις δηλώσεις των Ισραηλινών στρατιωτικών αξιωματούχων, είναι πιο εύκολο να σκοτώσεις κάποιον όταν είναι σπίτι του, παρά όταν είναι έξω στο δρόμο. Έτσι, αυτό το πρόγραμμα θα εντοπίσει την τοποθεσία του κινητού σου τηλεφώνου, και όταν φτάσεις στην τοποθεσία που είναι καθορισμένη ως κατοικία σου, θα έρθει ένα σήμα σε αυτόν που μπορεί να σημαδέψει το σπίτι σου και να το ισοπεδώσει»
«Πιστεύω», λέει ο van Esveld, «ότι αυτός που επινόησε το όνομα “where is daddy”, σίγουρα θα σκέφτηκε πως πολλοί από αυτούς θα ήταν πατεράδες και μόλις επέστρεφαν σπίτι τους, θα ανατιναζόταν όχι μόνο το σπίτι και οι ίδιοι, αλλά και όποιος άλλος βρισκόταν μέσα σε αυτό»
Ας δούμε και ας διαδώσουμε όλοι αυτή την αποκαλυπτική και σοκαριστική έρευνα του Al Jazzera που αποδεικνύει με αδιάσειστα στοιχεία ότι ο Ισραηλινός στρατός λειτουργεί κόντρα στο Διεθνές Δίκαιο, διαπράττοντας εγκλήματα πολέμου και παραβιάζοντας κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, ενεργώντας περισσότερο ως μια τεράστια τρομοκρατική και εγκληματική μηχανή. Στην πραγματικότητα, μια πραγματική γενοκτονία συντελείται σε απευθείας μετάδοση και η ανθρωπότητα κάνει πως δε βλέπει
Το άρθρο αυτό είναι το τρίτο μιας σειράς αφιερωμάτων πάνω στο Παλαιστινιακό ζήτημα. Το πρώτο αφορούσε στο μαζικό και οργανωμένο εβραϊκό εποικισμό της Παλαιστίνης , μέσω του οποίου οι Εβραίοι έφτασαν το 1940 να αποτελούν το 1/3 του πληθυσμού της περιοχής, από το μόλις 1/10 που ήταν το 1900.
Το δεύτερο άρθρο αφορούσε στην τρομοκρατική δράση των εβραϊκών παραστρατιωτικών οργανώσεων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Οργανώσεις, βέβαια, που στην ισραηλινή ιστορία έχουν περάσει ως απελευθερωτικές. Γιατί, τελικά, ο χαρακτηρισμός κάποιου ως τρομοκράτη ή ως απελευθερωτή εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από το με ποιανού το μέρος είσαι και όχι από τις ίδιες τις πράξεις, αυτές καθεαυτές. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου ο νικητής της Ιστορίας θα ήταν άλλος, η Χαμάς θα ήταν η απελευθερωτική οργάνωση και οι Ισραηλινοί οι φανατικοί τρομοκράτες, καθώς οι πράξεις των εβραϊκών παραστρατιωτικών οργανώσεων ήταν τουλάχιστον το ίδιο ειδεχθείς με αυτές της Χαμάς. Ή, για να το πούμε καλύτερα, η Χαμάς δε θα είχε καν λόγο ύπαρξης εάν δεν υπήρχε το κράτος του Ισραήλ ή εάν δεν επιβαλλόταν με τον τρόπο που επιβλήθηκε
Στο σημερινό άρθρο θα παρακολουθήσουμε τις διπλωματικές προσπάθειες που έγιναν για την επίλυση του Παλαιστινιακού ζητήματος μέχρι το 1948, όταν και έγινε η διακήρυξη της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ. Μπορούμε να διαπιστώσουμε την τεράστια ευθύνη της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, η οποία εγκατέλειψε την Παλαιστίνη αφήνοντας πίσω της ένα χάος, αφού διοίκησε επί δεκαετίες την περιοχή αλλάζοντας διαρκώς πολιτική και προσανατολισμό, με αποκλειστικό γνώμονα τα δικά της γεωστρατηγικά συμφέροντα. Μπορούμε επίσης να διαπιστώσουμε πως κάθε νέο σχέδιο που προέκυπτε, ήταν ακόμη πιο άδικο για τους Παλαιστίνιους, περιορίζοντάς τους σε ολοένα και λιγότερο χώρο. Τους Παλαιστίνιους, που έβλεπαν από τη μια μεριά τους Εβραίους να αποικούν τη χώρα τους κατά εκατοντάδες χιλιάδες και να συγκροτούν οργανωμένο στρατό και από την άλλη τη διεθνή κοινότητα να προσπαθεί ίσως να ξεπλύνει τις τύψεις της από το Ολοκαύτωμα, δίνοντας στους Εβραίους τη γη ενός άλλου και αθώου λαού. Και - γιατί όχι; - και να ξεφορτωθεί ίσως τους Εβραίους από πάνω της
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και ας δούμε πώς δύο αντικρουόμενες δεσμεύσεις της Μεγάλης Βρετανίας που έγιναν με βάση τα εκάστοτε συμφέροντα της αποικιοκρατικής δύναμης τη δεδομένη στιγμή, αποτέλεσαν τη βάση για τις συγκρούσεις που ακολούθησαν:
Τον Οκτώβριο του 1915, οι Βρετανοί δεσμεύτηκαν να αναγνωρίσουν την ανεξαρτησία ενός αραβικού κράτους στην Παλαιστίνη, με αντάλλαγμα την αραβική υποστήριξη στον πόλεμο που διεξαγόταν κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου στην περιοχή της Παλαιστίνης μεταξύ των Βρετανών και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία είχε ταχθεί με το μέρος των Κεντρικών Δυνάμεων (Γερμανία, Αυστροουγγαρία και Βουλγαρία). Αυτό προκύπτει από την αλληλογραφία μεταξύ του Βρετανού Ύπατου Αρμοστή της Αιγύπτου Χένρι Μακ Μάχον (Henry McMahon) και του Σαρίφη της Μέκκας, Χουσεϊν Μπιν Αλί (Hussein bin Ali)
Χάρτης που ερμηνεύει την αλληλογραφία McMahon – Hussein (1915)
Τον Νοέμβριο του 1917, οι Βρετανοί δεσμεύονται για το ακριβώς αντίθετο, με την περίφημη διακήρυξη Μπάλφουρ, αυτή τη φορά για να κερδίσουν τη στήριξη του ανερχόμενου σιωνιστικού κινήματος στην Ευρώπη, καθώς ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ακόμη μαινόταν. Έτσι, στις 2 Νοεμβρίου 1917, ο επικεφαλής της βρετανικής διπλωματίας Άρθουρ Μπάλφουρ απευθύνει στον λόρδο Γουόλτερ Ρότσιλντ, ύπατο εκπρόσωπο της βρετανικής εβραϊκής κοινότητας, επιστολή εγκεκριμένη από το υπουργικό συμβούλιο, με την οποία γνωστοποιεί στη σιωνιστική Ομοσπονδία πως:
«Η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας είναι ευνοϊκά διακείμενη στην ίδρυση στην Παλαιστίνη μιας εθνικής εστίας για τον εβραϊκό λαό και θα καταβάλει κάθε προσπάθεια προκειμένου να διευκολύνει την πραγματοποίηση αυτού του σκοπού, νοουμένου ότι τίποτα δεν θα γίνει που να μπορεί να πλήξει τα πολιτικά και θρησκευτικά δικαιώματα των μη εβραϊκών κοινοτήτων στην Παλαιστίνη, ή τα δικαιώματα και το πολιτικό καθεστώς που απολαμβάνουν οι Εβραίοι στις υπόλοιπες χώρες»
Η Διακήρυξη Balfour
Τον Απρίλιο του 1920, η διάσκεψη του Σαν Ρέμο αναθέτει στη Βρετανία την εντολή για την Παλαιστίνη και «την ευθύνη να δημιουργήσει στη χώρα μια πολιτική, διοικητική και οικονομική κατάσταση που θα εξασφαλίσει την εγκαθίδρυση μιας εθνικής εστίας για τον εβραϊκό λαό». Η ανάθεση αυτή που εγκρίθηκε το 1922 από την Κοινωνία των Εθνών (τον πρόδρομο του ΟΗΕ) ήταν μια τεράστια επιτυχία για το σιωνιστικό κίνημα
Οι Βρετανοί, μεσούσης της Μεγάλης Αραβικής Εξέγερσης, προσπάθησαν να προωθήσουν μια σολομώντεια λύση και τον Ιούλιο του 1937 πρότειναν την ίδρυση δυο κρατών, ενός Eβραϊκού και ενός Παλαιστινιακού, ενώ οι ίδιοι θα αναλάμβαναν τον έλεγχο των ιερών πόλεων Ιερουσαλήμ και Βηθλεέμ
Το εβραϊκό κράτους θα ήταν στα βόρεια της Παλαιστίνης, προεκτεινόμενο κατά το μεγαλύτερο μήκος της μεσογειακής της ακτής, σε μια έκταση που αντιστοιχούσε περίπου στο 1/3 του Παλαιστινιακού εδάφους
Η βρετανική πρόταση απορρίφθηκε τόσο από την Αραβική Ανώτατη Επιτροπή, όσο και από το 12o Παγκόσμιο Σιωνιστικό Συνέδριο (Ζυρίχη, Αύγουστος 1937). Όμως και η βρετανική Επιτροπή Γούντχεντ, που συστάθηκε για να επεξεργαστεί τα «τεχνικά ζητήματα» του σχεδίου, κατέληξε τον Αύγουστο του 1938 ότι η προτεινόμενη διχοτόμηση δεν ήταν εφαρμόσιμη, καθώς ο μισός σχεδόν πληθυσμός των εδαφών που θα συγκροτούσαν το μελλοντικό εβραϊκό κράτος ήταν Άραβες, σημειώνοντας τον κίνδυνο μαζικών μετακινήσεων πληθυσμών.
Λίγο αργότερα, το Φεβρουάριο-Μάρτιο του 1939 πραγματοποιήθηκε συνέδριο στο Λονδίνο με τη συμμετοχή εκπροσώπων της Βρετανίας, των Παλαιστινίων Αράβων, των Εβραίων, της Αιγύπτου, του Ιράκ, της Υπεριορδανίας, της Σαουδικής Αραβίας και της Υεμένης. Καια υτό όμως κατέληξε σε αδιέξοδο
Σύντομα όμως, η βρετανική κυβέρνηση, ζυγίζοντας τη γεωστρατηγική σημασία της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής στην αυγή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σταθμίζοντας ξανά τα δικά της συμφέροντα, αναπροσάρμοσε για άλλη μια φορά την πολιτική της, δημιουργώντας νέα δεδομένα και νέες εξελίξεις στο Παλαιστινιακό ζήτημα. Έτσι, το 1939, αποφασίζοντας να προσεγγίσει πολιτικά τους Άραβες, εξέδωσε τη Λευκή Βίβλο. Η «Λευκή Βίβλος» απαγόρευε την πώλησης γης στους Εβραίους και περιόριζε αυστηρά την εβραϊκή μετανάστευση στην Παλαιστίνη σε 75.000 άτομα για πέντε χρόνια. Επιπλέον ανακοινώθηκε πως, έπειτα από μια δεκαετή «μεταβατική περίοδο» κατά την οποία η Βρετανία «θα διατηρούσε τη διακυβέρνηση της χώρας», η Παλαιστίνη θα αποκτούσε την ανεξαρτησία της ως ένα ενιαίο κράτος, όπου «Άραβες και Εβραίοι θα μοιράζονταν τη διακυβέρνηση κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να διασφαλίζονται τα βασικά δικαιώματα και των δύο κοινοτήτων»
Η Λευκή Βίβλος εξόργισε τους Εβραίους και ανάγκασε τον Ντέιβιντ Μπεν-Γκουριόν (David Ben-Gurion), τον μετέπειτα πρώτο πρωθυπουργό του Ισραήλ, να δηλώσει: «Θα πολεμήσουμε τον πόλεμο εναντίον του Χίτλερ σαν να μην υπήρχε Λευκή Βίβλος και θα πολεμήσουμε τη Λευκή Βίβλο σαν να μην υπήρχε πόλεμος»
Ως αντίδραση στη Λευκή Βίβλο, οι εβραϊκές παραστρατιωτικές οργανώσεις άρχισαν να σαμποτάρουν στρατηγικές υποδομές, όπως εγκαταστάσεις ηλεκτρικής ενέργειας, ραδιοφωνικές και τηλεφωνικές γραμμές. Ταυτόχρονα άρχισαν και οι επιθέσεις εναντίον Βρετανών.
Με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και την αποκάλυψη των φρικαλεοτήτων του Ολοκαυτώματος, έχει δημιουργηθεί σε παγκόσμια κλίμακα ένα θετικό κλίμα για το αίτημα των Εβραίων να ιδρύσουν ανεξάρτητο κράτος στην Παλαιστίνη. Από την άλλη μεριά, οι Βρετανοί, εξαντλημένοι λόγω του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, δεν άντεχαν πλέον να στηρίζουν την αχανή αυτοκρατορία τους και προσπαθούσαν να απαγκιστρωθούν ομαλά και ελεγχόμενα από τις περιοχές που ήλεγχαν σε όλο τον κόσμο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο έλεγχος των πρώην βρετανικών αποικιών περνούσε στα χέρια των Η.Π.Α. Έτσι και στην περίπτωση της Παλαιστίνης, τον Οκτώβριο του 1945, μια κοινή Αγγλοαμερικανική Επιτροπή ανέλαβε να λύσει το γόρδιο δεσμό του Παλαιστινιακού ζητήματος.
Όπως ανέφερε σε έκθεσή της η Επιτροπή
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, η Επιτροπή πρότεινε την υπαγωγή της Παλαιστίνης στην κηδεμονία του ΟΗΕ, μέχρι να εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις ειρηνικής συμβίωσης των δύο πληθυσμών σε ένα ενιαίο κράτος.
Η κατάσταση όμως είχε αρχίσει να ξεφεύγει καθώς οι τρεις εβραϊκές παραστρατιωτικές οργανώσεις (Χαγκάνα, Ιργκούν και Λεχί) συμφώνησαν να λειτουργήσουν υπό κοινή διοίκηση με τελικό σκοπό να διώξουν τους Βρετανούς από την Παλαιστίνη και να δημιουργήσουν ένα εβραϊκό κράτος.
Οι Βρετανοί, μη αντέχοντας την πίεση του εβραϊκού αντάρτικου, έχουν αποφασίσει την αποχώρησή τους και ζητούν το Φεβρουάριο του 1947 από τον νεοσύστατο Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών να αποφανθεί σχετικά με την τύχη της Παλαιστίνης .
Το Μάιο του ίδιου έτους, ο ΟΗΕ υποβάλλει δύο σχέδια: το πρώτο σχέδιο, που συντάχθηκε από την πλειοψηφία των μελών της επιτροπής, εισηγείται τη διαίρεση της Παλαιστίνης σε δύο κράτη, ένα εβραϊκό και ένα αραβικό. Αντίθετα, το σχέδιο της μειοψηφίας προβλέπει την ομοσπονδιακή ένωση των δύο κρατών και την άσκηση κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.
Η εβραϊκή πλευρά αποδέχεται το πρώτο σχέδιο, ενώ οι Αραβες απορρίπτουν και τα δύο. Έτσι, στις 29 Νοεμβρίου του 1947, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αποφασίζει κατά πλειοψηφία (33 ψήφους υπέρ, 13 κατά και 10 αποχές) τη σύσταση δύο κρατών, ενός αραβικού και ενός εβραϊκού, παραχωρώντας το 56,47% της Παλαιστίνης στους Εβραίους και το 43,53% στους Παλαιστίνιους , ενώ θέτει την Ιερουσαλήμ, ιερή πόλη και για τους δύο λαούς, υπό διεθνή έλεγχο
Όπως γράφει «ΤΟ ΒΗΜΑ» στις 16/5/1948
«Το εβραϊκόν κράτος θα περιλαμβάνη την ανατολικήν Γαλιλαίαν, την πεδιάδα νοτιοανατολικώς της Xάϊφας, το μέγιστον μέρος της κεντρικής παραλίου πεδιάδος με τους λιμένας της Χάϊφας, του Τελ Αβίβ και της Ιόππης και την περιοχήν της Βηθσεβά, περιλαμβανομένου του μεγίστου μέρους της ερήμου Νετζέμπ.
Το αραβικόν κράτος θα περιλαμβάνη την Δυτικήν Γαλιλαίαν, την ορεινήν περιοχήν της Σαμαρείας και Ιουδαίας – πλην της Ιερουσαλήμ – και μίαν παράλιον λωρίδα προς νότον από Ισδούδ μέχρι των Αιγυπτιακών συνόρων»
Το σχέδιο υπερψηφίζεται από τη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. τον Νοέμβριο του 1947, αλλά όχι με μεγάλη πλειοψηφία. Υπέρ του σχεδίου ψήφισαν 33 κράτη, κατά 13 (ανάμεσά τους όλα τα αραβικά κράτη, η Τουρκία, αλλά και η Ελλάδα), ενώ 10 απείχαν (ανάμεσά τους και η Βρετανία). Το σχέδιο γίνεται αποδεκτό από τους Εβραίους, αλλά τα αραβικά κράτη δηλώνουν πως δεν θεωρούν την εν λόγω απόφαση δεσμευτική γι' αυτά
Σχετικά με τη στάση της Ελλάδας, η Ελλάδα ήταν η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που το 1947 καταψήφισε το σχέδιο του ΟΗΕ. Οι παραδοσιακοί δεσμοί με τον αραβικό κόσμο, τα γενικότερα συμφέροντα στη Μέση Ανατολή και στα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Αντιοχείας, αλλά και ο φόβος αντιποίνων εις βάρος της ελληνικής κοινότητας της Αιγύπτου, ανάγκασαν την τότε κυβέρνηση Σοφούλη να αντιταχθεί στη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ.
Η στάση της Ελλάδας δεν ήταν αναμενόμενη και γι΄ αυτό προκάλεσε έκπληξη στους υπέρμαχους της διχοτόμησης και ικανοποίηση στους Άραβες. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τη διχοτόμηση, ο Έλληνας μόνιμος αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ Bασ. Δενδραμής εξήγησε ότι:
«η Ελλάς εμφορείται εξ αισθημάτων φιλίας προς Εβραίους και Άραβας διό και θεωρεί ότι μόνον σχέδιον δεκτόν και από τους δύο θα ήτο δυνατόν να ευδοκιμήση εις Παλαιστίνην… το παρόν σχέδιον θα συνεπαγάγη ταραχάς εις την Μέσην Ανατολήν και επομένως η Ελλάς ενδιαφερομένη δια την ειρήνην της Μεσογείου είναι υποχρεωμένη να το καταψηφίση»
Αν και τον Μάρτιο του 1949 η Ελλάδα αναγνώρισε de facto το Ισραήλ, οι ελληνοισραηλινές σχέσεις δεν αποκαταστάθηκαν πλήρως παρά μόνο το 1990, όταν η ελληνική πλευρά, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, προχώρησε στην de jure αναγνώριση του ισραηλινού κράτους, θέτοντας τις βάσεις για τη σημερινή συνεργασία των δύο κρατών
De facto: Η φράση «de facto» σημαίνει «από το γεγονός», δηλώνοντας κάτι που που συμβαίνει εκ των πραγμάτων, κάτι που είναι πραγματικό και αληθινό. Στη νομοθεσία, σημαίνει «αυτό που εφαρμόζεται πρακτικά αλλά που δεν έχει επιβληθεί από τον νόμο», ή «μια πράξη ή μια πραγματικότητα όχι επίσημα κατοχυρωμένη».
De jure: Η φράση «de jure» σημαίνει «κατά τον νόμο». Όταν χρησιμοποιείται σε νομικό περιεχόμενο, το de jure σημαίνει αυτό που λέει ο νόμος, ενώ το de facto σημαίνει εκείνο που συμβαίνει στην πράξη.
Ενώ όμως συμβαίνουν όλα αυτά στα διπλωματικά σαλόνια, η πραγματικότητα στην Παλαιστίνη επιδεινώνεται σταθερά, καθώς οι Εβραίοι, θέλοντας να δημιουργήσουν τετελεσμένα, απλώνουν όλο και περισσότερο την τρομοκρατική τους δράση και σε συνδυασμό με τη σταδιακή απαγκίστρωση των Βρετανών, το χάος και η αναρχία επεκτείνονται σε όλη την Παλαιστίνη.
Στις αρχές του Απριλίου του 1948, γίνεται η τρομερή σφαγή στο παλαιστινιακό χωριό του Ντέιρ Γιασίν, ενώ στα τέλη του μήνα η Ιργκούν επιτίθεται στη Γιάφα, που αποτελούσε μέρος του προτεινόμενου αραβικού κράτους σύμφωνα με το σχέδιο διχοτόμησης των Ηνωμένων Εθνών. Η πόλη τελικά πέφτει στα χέρια των Εβραίων στις 13 Μαΐου, αφού οι εβραϊκές δυνάμεις έδωσαν σκληρές μάχες με τους Άραβες και τους Βρετανούς που υπερασπίζονταν την πόλη
Μία μέρα αργότερα και μία ημέρα πριν λήξει η βρετανική διοίκηση στην περιοχή, στις 14 Μαΐου 1948, το ανώτατο εβραϊκό συμβούλιο ανακηρύσσει την ανεξαρτησία του Ισραήλ με πρόεδρο τον Χάιμ Βάιζμαν και πρωθυπουργό τον Νταβίντ Μπεν Γκουριόν .
Μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας ακολουθεί η ίδρυση των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF) και ξεκινά η διαδικασία απορρόφησης όλων των εβραϊκών παραστρατιωτικών οργανώσεων στην IDF, μια διαδικασία που θα διαρκέσει μήνες και δε θα γίνει αναίμακτα, καθώς ακολούθησαν εσωτερικές συγκρούσεις μεταξύ των νεοσυσταθεισών IDF και της Ιργκούν
1948: Ο πρώτος Αραβο – Ισραηλινός πόλεμος
Ο αραβικός κόσμος δεν είναι διατεθειμένος να αποδεχθεί το τετελεσμένο. Έτσι, στις 15 Μαΐου, μία μόλις ημέρα μετά την ανακήρυξη της ίδρυσης του Ισραήλ, στρατιωτικές δυνάμεις της Αιγύπτου, της Ιορδανίας, του Λιβάνου, του Ιράκ και της Συρίας επιτίθενται εναντίον του νεοσύστατου κράτους
Γράφει «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 14ης Μαΐου 1948, λίγες ώρες πριν την διακήρυξη ανεξαρτησίας του Ισραήλ:
«Ισχυραί αραβικαί δυνάμεις εν οις και Αιγυπτιακαί, θα εισέλθουν εις Παλαιστίνην από της 16ης τρέχοντος και ότι ο Αραβικός Σύνδεσμος ετοιμάζεται να αποστείλη προς τον Ο.Η.Ε. διακοίνωσιν εξηγούσαν τους λόγους της εν Παλαιστίνη ενόπλου επεμβάσεως των Αράβων.
Εκ παραλλήλου, οι Εβραίοι είνε αποφασισμένοι να ανακηρύξουν το Κράτος των αύριον το μεσονύκτιον πιθανώς και εξήρυξαν ήδη γενικήν επιστράτευσιν, απορρίψαντες ταυτοχρόνως την σημερινήν Αμερικανικήν πρότασιν περί διορισμού, υπό των Πέντε Μεγάλων, ενός Υπάτου Αρμοστού διά την Παλαιστίνην, καθ’ όσον τούτο θα εσήμαινε αναβολήν της δημιουργίας Εβραϊκού Κράτους και επομένως ματαίωσιν αυτής»
Σύμφωνα με «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 15ης Μαΐου, «ενώ οι Εβραίοι διά πρώτην φορά μετά τόσους αιώνας ανεκήρυξαν χθες την εσπέραν το ανεξάρτητον Κράτος των, το οποίον αποκαλούν Ισραέλ, από του πρώτου λεπτού της σήμερον ο κόσμος ευρίσκεται ενώπιον ενός νέου πολέμου εν μικρογραφία
Η Αίγυπτος, το Ιράκ, η Συρία και η Υπεριορδανία εκήρυξαν τον στρατιωτικόν νόμον και λαμβάνουν έκτακτα μέτρα αντιαεροπορικής αμύνης, το δε κράτος του Ισραέλ εκήρυξε γενικήν επιστράτευσιν και έλαβε τα τα πρώτα μέτρα διά των οποίων καταργούνται οι Βρεττανικοί νόμοι περί απαγορεύσεως της μεταναστεύσεως και της αγοραπωλησίας αγροτικών κλήρων.
Ακριβώς το μεσονύκτιον το βρεττανικόν καταδρομικόν “Ευρύαλος”, του οποίου επέβαινεν ο Βρεττανός Ύπατος Αρμοστής στρατηγός Κάννιγκαμ, ανεχώρησεν εκ Χάιφας, τιθεμένου ούτω τέλους, εις την 30ετή βρεττανικήν εντολήν.
Αμέσως δε η Αραβική Λεγεών ήρχισε θέτουσα, επισήμως πλέον υπό την κατοχήν της το Αραβικόν τμήμα της Παλαιστίνης»
Εν τω μεταξύ, στις 17 Σεπτεμβρίου 1948, δολοφονείται από την ισραηλινή παραστρατιωτική οργάνωση της Λεχί, ο μεσολαβητής του ΟΗΕ κόμη Φόλκε Μπερναντότ (Folke Bernadotte), σε μια προσπάθεια των Ισραηλινών να παγώσει κάθε διεθνής ειρηνευτική δράση
Ο Φόλκε Μπερναντότ
Λίγους μήνες πριν, στις 20 Μαΐου 1948, ο Μπερναντότ είχε διοριστεί «Μεσολαβητής των Ηνωμένων Εθνών στην Παλαιστίνη» σε μια προσπάθεια να σταματήσει ο αραβοισραηλινός πόλεμος. Υπό αυτή την ιδιότητα, ο Μπερναντότ κατάφερε να επιτύχει μια αρχική εκεχειρία. Η Λεχί, φοβούμενη ότι η ισραηλινή ηγεσία θα συμφωνούσε με τις ειρηνευτικές προτάσεις του Μπερναντότ, τον δολοφόνησε. Η ομάδα του Στερν, όπως αλλιώς ονομαζόταν η Λεχί, δεν γνώριζε ότι η ισραηλινή κυβέρνηση είχε ήδη αποφασίσει να απορρίψει το σχέδιο του Μπερναντότ και να επιλέξει τη στρατιωτική δράση
Το Ισραήλ καταφέρνει τελικά να αμυνθεί και επιτυγχάνει στρατιωτικό θρίαμβο. Τα αραβικά στρατεύματα απωθούνται τους τελευταίους μήνες του έτους και το 1949 κηρύσσεται κατάπαυση του πυρός, που βρίσκει το Ισραήλ να έχει καταλάβει πλέον το 78% του εδάφους της Παλαιστίνης
Η Παλαιστίνη διαμελίζεται έκτοτε σε τρία τμήματα με το 78% του εδάφους της Παλαιστίνης να καταλαμβάνεται από τους Εβραίους, τη Δυτική Όχθη (το 20,5% της χώρας) να προσαρτάται στην Ιορδανία και τη Λωρίδα της Γάζας (το 1,5 της χώρας) να τίθεται υπό αιγυπτιακή διοίκηση. Παράλληλα, η Ιερουσαλήμ χωρίζεται στα δύο, με το Ισραήλ να καταλαμβάνει το δυτικό μισό της και την Ιορδανία το ανατολικό
Μέχρι το τέλος των εχθροπραξιών, περίπου 6.000 Ισραηλινοί και 2.000 Άραβες θα χάσουν τη ζωή τους, ενώ 950.000 Παλαιστίνιοι ξεριζώνονται από τις εστίες τους και καταφεύγουν, κυρίως, σε άθλιους καταυλισμούς στη Λωρίδα της Γάζας, την Ιορδανία, τη Συρία και το Λίβανο παίρνοντας τον δρόμο της προσφυγιάς, που μνημονεύεται από αυτούς ως η «Νάκμπα», δηλαδή η καταστροφή
Όπως σημειώνει ο Σωτήρης Ριζάς, διευθυντής Ερευνών του Κέντρου Έρευνας Ιστορίας Νεότερου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών στο «ΒΗΜΑ» της 22ας Οκτωβρίου 2023:
«Το αποτέλεσμα, με τη σύναψη της ανακωχής τον Φεβρουάριο του 1949, ήταν ότι οι Εβραίοι της Παλαιστίνης κατέληξαν να κατέχουν το 78% του παλαιστινιακού εδάφους ενώ το κυριότερο ήταν ότι είχε ματαιωθεί η ίδρυση ενός αραβικού κράτους
Το γεγονός ήταν θεμελιώδες. Δημιούργησε ένα ψυχολογικό σύμπλεγμα ήττας και απώλειας στον αραβικό κόσμο. Η απόρριψη της αρχής της ύπαρξης του Κράτους του Ισραήλ εκ μέρους των Αράβων εδραιώθηκε, συντελούντων και των επόμενων πολέμων του 1967 και του 1973, ως πολιτική θέση μη επιδεχόμενη μεταβολής.
Όταν η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και ο Αραφάτ αποδέχθηκαν απρόθυμα την αρχή αυτή, είδαν την επιρροή τους να μειώνεται υπέρ της φονταμενταλιστικής Χαμάς, ενώ στην άλλη όχθη η προσπάθεια ισχυρών και ευφυών ηγετών, όπως ο Γιτζάκ Ράμπιν, να προωθήσουν την ιδέα της συνύπαρξης δύο κρατών σήμαινε την απώλεια της ζωής των εμπνευστών της πολιτικής αυτής.
Σήμαινε ακόμα έναν φαύλο κύκλο: η άρνηση της ιδέας των δύο κρατών σημαίνει περισσότερη βία και η κατίσχυση της βίας συνιστά εν συνεχεία “απόδειξη” ότι η συνύπαρξη είναι αδύνατη»
Η σατιρική εφημερίδα Onion είχε προβλέψει, με το δικό της ιδιαίτερο τρόπο, όλα όσα θα ακολουθούσαν και όσα δεν ήθελαν να δουν οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής που επέβαλαν το Ισραήλ μέσα στην καρδιά των Αράβων
Στο φύλλο της 9ης Νοεμβρίου 1948 γράφει με προφανές ειρωνικό ύφος : «Οι κουρασμένοι από τον πόλεμο Εβραίοι εγκαθιστούν την πατρίδα μεταξύ Συρίας, Λιβάνου, Ιορδανίας, Αιγύπτου. “Στο Ισραήλ, ο λαός μας θα έχει επιτέλους ασφάλεια και ειρήνη”, λέει ο Ben-Gurion”. Η Ιορδανία καλωσορίζει τους νέους γείτονες με πανηγυρικούς πυροβολισμούς και πετροπόλεμο»
Πηγές
https://tvxs.gr/istoria/san-simera-istoria/diakiryksi-mpalfoyr-i-arxi-toy-kakoy/
https://eranistis.net/wordpress/2017/01/05/%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bc%ce%b5%ce%bb%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%af%ce%bd%ce%b7%cf%82/
https://www.katiousa.gr/istoria/istoriki-anadromi-stis-rizes-kai-tin-ekseliksi-tou-palaistiniakou-zitimatos-meros-1o/
https://www.katiousa.gr/istoria/istoriki-anadromi-stis-rizes-kai-tin-ekseliksi-tou-palaistiniakou-zitimatos-meros-2o/
https://www.katiousa.gr/istoria/istoriki-anadromi-stis-rizes-kai-tin-ekseliksi-tou-palaistiniakou-zitimatos-meros-3o/
https://www.kathimerini.gr/world/449654/i-idrysi-toy-kratoys-toy-israil/
https://tvxs.gr/apopseis/israilinoi-palaistinioi-omiroi-tis-istorias/
https://www.avgi.gr/entheta/monde-diplomatique/392650_paratirontas-epi-peninta-hronia-tin-israilini-dexia
https://www.literature.gr/to-teichos-poy-chorizei-israilinoys-kai-palaistinioys/
https://www.tovima.gr/2024/05/14/istoriko-arxeio/israil-osa-prokalese-i-idrysi-tou-os-aneksartito-kratos/
https://www.haaretz.com/israel-news/2017-07-16/ty-article-magazine/testimonies-from-the-censored-massacre-at-deir-yassin/0000017f-e364-d38f-a57f-e77689930000
https://www.theirishstory.com/2021/06/03/the-assassination-of-walter-edward-guinness-lord-moyne-1944/
https://www.naftemporiki.gr/kosmos/1523289/evdominta-exi-chronia-israilino-palaistiniakon-sygkroyseon-choris-orato-telos/
https://www.lifo.gr/now/world/palaistiniako-enas-aionas-sygkroysis-pos-kai-giati-ftasame-os-edo
https://core.ac.uk/download/pdf/49285129.pdf
«Πήγαμε γεμάτοι ενθουσιασμό και με τη χαρά της μουσικής μας και καταλήξαμε να φοβόμαστε, να κλαίμε και να παρακαλάμε να αποκλείσουν το Ισραήλ για να ξαναβρούμε τη φωνή μας. Δεν μιλάω για τα όσα συμβαίνουν στη Γάζα αυτή τη στιγμή. Μιλάω για τον στρατό από ένστολους και ασφαλίτες που ήταν δίπλα μας όλη την ώρα, παραβίαζε τον χώρο μας και δεν μπορούσαμε να πάμε ούτε στην τουαλέτα. Ήταν τόσο τρομοκρατική η ατμόσφαιρα, που προς το τέλος μας συμβούλευαν να μην έχουμε καν βλεμματική επαφή μαζί τους για να μην ενοχλήσουμε αφού ψάχνονται για καυγά. Είχαν πρόσβαση παντού εμείς όχι. Υπήρχαν σημεία που επιτρεπόταν να βρίσκεται μόνο ένας καλλιτέχνης, η ισραηλινή πήγαινε με τον στρατό της. Γενικά έκαναν ό,τι ήθελαν. Δεν υπήρχαν κανόνες γι’αυτούς»
Αυτά αναφέρει μέλος ξένης αποστολής στη Eurovision στο tvxs.gr, αποτυπώνοντας πλήρως το κλίμα τρομοκρατίας κάτω από το οποίο διεξήχθη ο διαγωνισμός, δίνοντάς μας άλλο ένα δείγμα των κινητήριων μοχλών της διεθνούς ισραηλινής ποπαγάνδας. Και αυτοί δεν είναι άλλοι από την τρομοκρατία, τις απειλές και το άφθονο χρήμα. Ας μην ξεχνάμε πως επίσημος χορηγός της διοργάνωσης ήταν ισραηλινή εταιρεία
Ακολουθεί απόσπασμα από το άρθρο της Φωτεινής Λαμπρίδη. Ολόκληρο το άρθρο εδώ
Όσα μικρά μυστικά κι αν βγήκαν στη δημοσιότητα από τα παρασκήνια της πιο επεισοδιακής Eurovision, δεν περιγράφουν την πραγματικά ζοφερή κατάσταση που έζησαν οι καλλιτέχνες από την τρομοκρατία όπως λένε που επέβαλε η Ισραηλινή αποστολή και την ανοχή της διοργάνωσης.
Το «Fuck the EBU, I don’t even care anymore» που γεμάτο οργή και παράπονο φώναξε το Ιρλανδό Bambie Thug, εξέφρασε πολλούς εκπροσώπους αντιπροσωπειών που δεν μίλησαν γιατί…. «εμείς δεν είχαμε τη στήριξη των κυβερνήσεών μας και η ρήτρα για όποιον εκφραστεί είναι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σύμφωνα με τα συμβόλαιά μας» όπως είπαν χαρακτηριστικά στο tvxs.gr.
Η Ιταλίδα Angelina Mango και το Ιρλανδό Bambie Thug είναι μεταξύ των διαγωνιζομένων που παραπονέθηκαν για «τεταμένη» και «φρικτή» ατμόσφαιρα στα παρασκήνια. Ο συμμετέχων της Λιθουανίας Silvester Belt, μίλησε για τραυματική εμπειρία και ο εκπρόσωπος της Ελβετίας που πήρε τελικά το βραβείο τόνισε πως η διοργάνωση δεν τίμησε το σύνθημα της «United by the music».
Το γιατί περιγράφεται στο ρεπορτάζ που ακολουθεί με τα όσα λένε μέλη αποστολών αλλά και διεθνή δημοσιεύματα.
Εμείς με τη μουσική μας και το Ισραήλ με τον στρατό του
Οι διοργανωτές του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision δήλωσαν ότι λυπούνται που ορισμένες αντιπροσωπείες δεν σεβάστηκαν το πνεύμα των κανόνων στη Σουηδία. «Στην πραγματικότητα, η μόνη χώρα που δεν σεβάστηκε τους κανονισμούς ήταν το Ισραήλ. Όμως η EBU δεν έκανε τίποτα γι’ αυτό» απαντά μέλος αντιπροσωπείας στο tvxs που μας θυμίζει πως εκτός των άλλων, επίσημος χορηγός της διοργάνωσης ήταν ισραηλινή εταιρεία.
«Πήγαμε γεμάτοι ενθουσιασμό και με τη χαρά της μουσικής μας και καταλήξαμε να φοβόμαστε, να κλαίμε και να παρακαλάμε να αποκλείσουν το Ισραήλ για να ξαναβρούμε τη φωνή μας. Δεν μιλάω για τα όσα συμβαίνουν στη Γάζα αυτή τη στιγμή. Μιλάω για τον στρατό από ένστολους και ασφαλίτες που ήταν δίπλα μας όλη την ώρα, παραβίαζε τον χώρο μας και δεν μπορούσαμε να πάμε ούτε στην τουαλέτα. Ήταν τόσο τρομοκρατική η ατμόσφαιρα, που προς το τέλος μας συμβούλευαν να μην έχουμε καν βλεμματική επαφή μαζί τους για να μην ενοχλήσουμε αφού ψάχνονται για καυγά. Είχαν πρόσβαση παντού εμείς όχι. Υπήρχαν σημεία που επιτρεπόταν να βρίσκεται μόνο ένας καλλιτέχνης, η ισραηλινή πήγαινε με τον στρατό της. Γενικά έκαναν ό,τι ήθελαν. Δεν υπήρχαν κανόνες γι’αυτούς».
Μέλος άλλης επιτροπής προσθέτει:
«Μέλη της ισραηλινής αποστολής και δημοσιογράφοι μας βιντεοσκοπούσαν χωρίς την άδειά μας και αναρτούσαν στο διαδίκτυο. Προκαλούσαν συναδέλφους, όπως τον Ολλανδό που είπαν για τον νεκρό πατέρα του και τελικά αντί να τιμωρηθούν αυτοί αποκλείστηκε εκείνος επειδή ανέδειξε ότι τον βιντεοσκοπούσαν παράνομα. Ξεφτίλισαν το Ιρλανδό από τη δημόσια τηλεόρασή τους καλώντας για κατάρες….. Δεν ξέρω αν υπάρχει κανόνας που δεν καταπάτησε το Ισραήλ. Αρκεί να σας πω, πως δυσκολευτήκαμε να φέρουμε γιατρό όταν αρρώστησε συνάδελφος κι εκείνοι είχαν ολόκληρο στρατό εκεί μέσα».
Το αποκορύφωμα ήταν όταν αποβλήθηκε από τη διοργάνωση ο Ολλανδός καλλιτέχνης ο οποίος προηγουμένως φώναζε «μας χρησιμοποιείτε». «Εμείς κλαίγαμε κι εκείνοι τραγουδούσαν προκλητικά το περσινό τραγούδι του Ισραήλ “we got the power of the unicorn”» λέει στο tvxs καλλιτέχνης.
Αν δεν διώξετε το Ισραήλ δεν ανεβαίνουμε στη σκηνή
Η EBU παραδέχτηκε όπως έγραψε και το BBC ότι δέχθηκε παράπονα από τους καλλιτέχνες. «Δεν ήταν παράπονα. Μέχρι τελεσίγραφο δώσαμε» λένε καλλιτέχνες στο tvxs.
Αφού δεν εισακούστηκαν οι εκκλήσεις για αποκλεισμό του Ισραήλ, αρκετοί καλλιτέχνες ανάμεσα στους οποίους μέλη των επιτροπών Πορτογαλία και Νορβηγία δήλωσαν στην EBU πως δεν πρόκειται να ανέβουν στη σκηνή του τελικού αν δεν αποβληθεί το Ισραήλ. Είχαν προηγηθεί οι προειδοποιητικές κινήσεις εκ μέρους των εκπροσώπων της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Ελβετίας που δεν εμφανίστηκαν στην παρέλαση των σημαιών.
«Δεν ήταν λίγο αυτό από τη μεριά των συναδέλφων μας. Η Ελληνίδα συνάδελφος ειδικά, η Μαρίνα Σάττι, δέχθηκε μεγάλες πιέσεις. Ακούσαμε ότι η ελληνική κυβέρνηση της διαμήνυσε να γυρίσει πίσω στη χώρα της» λέει μέλος αποστολής στο tvxs.
Η EBU διαβεβαίωνε πως θα δώσει λύση στο πρόβλημα καθησυχάζοντας με γενικότητες και αλλάζοντας τελευταία στιγμή καμαρίνι στην επιτροπή του Ισραήλ, πράγμα που δεν έκανε μεγάλη διαφορά.
Όσο για τον φόβο της ανταρσίας, φρόντισε παραμονή του τελικού να διαδοθεί το μήνυμα. Αν δεν ανέβαινε κανείς στη σκηνή, θα έπαιζαν τα μαγνητοσκοπημένα αποσπάσματα από τις πρόβες των ημιτελικών. Είχε πάρει θέση καθαρά υπέρ του Ισραήλ κι ας ήταν αυτό που καταπατούσε τους κανόνες και που ασκούσε βία σύμφωνα με τους καλλιτέχνες.
Οι καλλιτέχνες ανέβηκαν στη σκηνή του τελικού με ψυχοσωματικά και με συμπτώματα burnout. Όμως αυτό που δεν ακούσαμε από τους δέκτες των τηλεοράσεων μας ήταν το γιουχάισμα που έπεσε όταν ανέβηκε στη σκηνή η ισραηλινή τραγουδίστρια γιατί είχαν φροντίσει από πριν να ρίξουν ήχους χειροκροτημάτων. Αυτό που δεν πρόβλεψαν ήταν ότι θα γιουχαριζόταν κι ο εκπρόσωπος της EBU κι έτσι πήραμε γεύση από τις αποδοκιμασίες.
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
