Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Έτσι ξεκίνησε την παρουσίασή του ο Αντώνης Λαζαρής στην εκδήλωση που πραγματοποίησαν εννέα σύλλογοι που συμμετέχουν στην κίνηση #SaveRafina με στόχο να εμποδίσουν την πραγματοποίηση της γιγάντωσης του λιμανιού και της πώλησης της χερσαίας ζώνης.
Συνέχισε λέγοντας ότι το λιμάνι είναι θέμα πολιτικό, ότι η κινεζική Cosco πιέζει να διώξει γραμμές από τον Πειραιά για να δώσει τον διαθέσιμο χώρο στην κρουαζιέρα και πως «εάν αυτά τα έργα πραγματοποιηθούν θα αναγκαστούμε να φύγουμε από την πόλη, η ζωή θα γίνει αφόρητη».....
Η Μαρία Νάτση στον εναρκτήριο λόγο της εκδήλωσης είπε πως :
«για πρώτη φορά εννέα διαφορετικοί σύλλογοι ενώνονται και αυτό φανερώνει ότι η κοινωνία μας ευτυχώς είναι ακόμα ζωντανή, ευτυχώς είναι ακόμα ενεργή. Και αυτό από μόνο του είναι σπουδαίο γιατί δίνει ελπίδα για το μέλλον»
Στη συνέχεια ανέφερε ότι τριπλασιάζεται η έκταση του λιμανιού φτάνοντας το ασύλληπτο νούμερο των 460.000 τμ, με χώρους αναμονής για 2000 ΙΧ και 90 φορτηγά, ενώ ο αριθμός των πλοίων από 7 αυξάνεται σε 22 λέγοντας χαρακτηριστικά ότι
"θα οδηγήσει σε δραματικές αλλαγές. Αλλαγές που οι επόμενες γενιές δε θα μπορούν να αναστρέψουν. Λάθη δικά μας, ολόδικά μας, που οι επόμενες γενιές δε θα μπορούν να διορθώσουν"
Παίρνοντας το λόγο αμέσως μετά, ο Αντώνης Λαζαρής μας ταξίδεψε με το δικό του μοναδικό τρόπο και με ένα πλούσιο και σπάνιο φωτογραφικό υλικό σε όλη την ιστορία του λιμανιού, ένα λιμάνι που όπως είπε "είναι πιο παλιό από τους Τριγλιανούς. Οι Τριγλιανοί ήρθαν το 1923 , το λιμάνι ξεκίνησε στις αρχές του αιώνα με πρώτους κατοίκους ψαράδες"
Μίλησε ακόμη για τις περίφημες "διαφυγές" στην Κατοχή και το πλοίο της “Άγιας Κυριακής” που είναι το κεντρικό θέμα του ομώνυμου τραγουδιού των Μίμη Πλέσσα και Κώστα Βίρβου. Μίλησε για τα τσιμεντόπλοια, για τον Τσιτσάνη, για τον προϊστορικό οικισμό, για τις παραλίες της Ραφήνας που χάθηκαν οριστικά και αμετάκλητα για να γίνουν χώροι parking στο λιμάνι, συνδέοντας σε ένα μαγευτικό και συγκινητικό σύνολο όλα εκείνα που κινούνται γύρω από το λιμάνι και που είτε δεν τα γνωρίζουμε είτε τα αντιμετωπίζουμε επιδερμικά και αποσπασματικά
Ενώ ο εναρκτήριος λόγος της Μαρίας Νάτση μας θύμισε το καθήκον μας, φέρνοντάς μας προ των ευθυνών μας. Όχι για εμάς, όπως είπε, αλλά για τις γενιές που έρχονται και που θα διαπιστώσουν πως όλα παραδόθηκαν από εμάς -είτε με τις πράξεις μας είτε με την απραξία μας- στο βωμό του κέρδους και της απληστίας
"Κάποιοι θα πουν ότι ο αγώνας αυτός γίνεται από ανθρώπους γραφικούς
Όμως γίνεται από ανθρώπους σκεπτόμενους, ανθρώπους με σύνεση,
Κάποιοι θα πουν ότι αυτός ο αγώνας είναι μάταιος,
Πόσο μάταιο όμως μπορεί να είναι να παλεύεις για τις επόμενες γενιές;
Καθόλου..."
Για πρώτη φορά στο Δήμο Ραφήνας - Πικερμίου σημαντικοί τοπικοί σύλλογοι συνεργάζονται στην πρωτοβουλία #SaveRafina με στόχο να αποτρέψουν την πραγματοποίηση του της φαραωνικής επέκτασης του Λιμανιού της Ραφήνας. Ένα σχέδιο, το οποίο, όπως λένε στην ανακοίνωσή τους "ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ-ΓΙΓΑΣ", θα προκαλέσει μη αναστρέψιμες μεταβολές στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον του τόπου μας.
Η πρωτοβουλία αγκαλιάζεται από τους κατοίκους και ειδικά τους νέους του τόπου μας.
Οι Σύλλογοι προσκαλούν σε εκδήλωση το Σάββατο 19/10/2024 και ώρα 7μμ στην Πλατεία της Ραφήνας. Η εκδήλωση θα είναι αφιερωμένη στο Λιμάνι της Ραφήνας, την ιστορία του και το αποτύπωμα που έχει αφήσει στον τόπο μας αλλά και στη συλλογική μνήμη, όπως αποτυπώνεται σε φωτογραφίες από ιστορικά αρχεία και σε παλιά ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια που θα μας θυμίσουν εξαιρετικοί καλλιτέχνες σε αυτή τη βραδιά.
Σας παραθέτουμε την κοινή ανακοίνωσή τους και την αφίσσα της εκδήλωσης.
Περισσότερες πληροφορίες στους παρακάτω συνδέσμους:
https://www.facebook.com/
#SaveRafina
Η φωτό προέρχεται από το εν λόγω άρθρο του powergame.gr
Αφορμή για αυτό το άρθρο, αποτέλεσε ένα άλλο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο powergame.gr και το οποίο χαρακτηρίζει ως «κακές συνήθειες» τις αντιστάσεις των τοπικών κοινωνιών, όταν βλέπουν ότι άλλοι αποφασίζουν γι’ αυτούς, χωρίς αυτούς. Όταν οι κοινωνίες ούτε ερωτούνται, ούτε ενημερώνονται, ούτε εισακούγονται. Ο συντάκτης μιλάει δε για «αντάρτικο» που χτυπάει «έργα δημοσίου συμφέροντος και αξιοποιήσεις περιουσιακών στοιχείων». Και εμείς αναρωτιόμαστε: Ποιο άραγε είναι το δημόσιο συμφέρον, αν δεν είναι το συμφέρον των ανθρώπων ενός τόπου;
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το powergame.gr δεν είναι κάποιο τυχαίο site. Είναι το οικονομικό site του Ομίλου των Παραπολιτικών, ιδιοκτησίας του γνωστού και μη εξαιρετέου Γιάννη Κουρτάκη. Του ανθρώπου που, αν γκουγκλάρεις το όνομά του, θα διαπιστώσεις ότι έχει βρεθεί πολλάκις στα δικαστήρια ως κατηγορούμενος για διασπορά ψευδών και συκοφαντικών ειδήσεων. Και σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις, καταδικάστηκε , όπως μπορούμε να δούμε εδώ , εδώ και εδώ
Σε ένα άρθρο λοιπόν του powergame.gr που υπογράφει ο Βαγγέλης Μανδραβέλης, καταγγέλλεται πως, ενώ η χώρα βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης (sic!), η τοπική κοινωνία επιστρέφει στις κακές της συνήθειες. Και ποιες είναι αυτές οι κακές συνήθειες, σύμφωνα με τον Μανδραβέλη; Μα, η αντίσταση της κοινωνίας σε ό,τι σχεδιάζεται γι’ αυτήν, χωρίς αυτήν.
Ο συντάκτης του άρθρου, αφού καταγγέλλει ως ουτοπική (sic!) την, απολύτως λογική και συμβαδίζουσα με τις σύγχρονες αντιλήψεις, απαίτηση του δημάρχου της Πάτρας να γίνει υπογειοποίηση του σιδηρόδρομου από τον ΟΣΕ μέχρι το λιμάνι που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, έρχεται στο θέμα του λιμανιού της Ραφήνας για να καυτηριάσει τις αντιδράσεις των κατοίκων και των τοπικών φορέων ενάντια στα σχέδια αλόγιστης επέκτασης του λιμανιού, για να αποδείξει για μια ακόμη φορά αυτό που όλοι υποπτευόμαστε. Πως υπάρχουν δημοσιογράφοι που έχουν αναλάβει να χλευάζουν, να συκοφαντούν και να νουθετούν τις απείθαρχες κοινωνίες, μεταφέροντας αφενός μια στρεβλή αποτύπωση της πραγματικότητας και αφετέρου μια στρεβλή αντίληψη περί του δημοσίου συμφέροντος. Γιατί, όπως προαναφέραμε, ποιο είναι το δημόσιο συμφέρον αν δεν είναι το συμφέρον των ανθρώπων αυτού του τόπου;
Ας παρακολουθήσουμε όμως παράγραφο-παράγραφο το εν λόγω άρθρο, προκειμένου να διαπιστώσουμε τις ανακρίβειες που περιέχει. Γράφει λοιπόν το άρθρο:
«Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει τώρα με το λιμάνι της Ραφήνας. Εκεί το ΤΑΙΠΕΔ θέλει ν’ αξιοποιήσει τον τοπικό λιμένα ως επιβατικό λιμένα, να δημιουργήσει επιβατικό σταθμό και βασικές υποδομές υποστήριξης της ακτοπλοΐας. Ωστόσο, η τοπική κοινωνία αντιδρά, καθώς ο εκσυγχρονισμός του λιμένα θα φέρει νέους πελάτες (επιβάτες), ειδικά με την προοπτική της δημιουργίας των επεκτάσεων της Αττικής Οδού ή/και του προαστιακού»
Η πρόταση ξεκινά με τη βασικό νεοφιλελεύθερο αξίωμα πως το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες αποτελεί αξιοποίηση του δημόσιου πλούτου. Ας το προσπεράσουμε όμως αυτό. Άλλωστε, τα αξιώματα είναι σαν τα δόγματα. Ούτε χρειάζονται, αλλά και ούτε απαιτούν απόδειξη. Ή τα δέχεσαι ή δεν τα δέχεσαι. Στη συνέχεια όμως του άρθρου, ο συντάκτης, από άγνοια (;), διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και το σχέδιο γιγάντωσης του λιμανιού της Ραφήνας που θα ξεπεράσει σε έκταση το λιμάνι του Πειραιά, το ονομάζει «εκσυγχρονισμό» του λιμανιού και «δημιουργία επιβατικού σταθμού και βασικών υποδομών υποστήριξης της ακτοπλοΐας». Και ποιος καλοπροαίρετος και συνετός πολίτης δε θα ήθελε εκσυγχρονισμό του λιμανιού και βελτίωση των υποδομών του; Όμως δεν πρόκειται καθόλου περί αυτού, αλλά για ένα τεράστιο έργο που θα μετατρέψει τη μικρή πόλη της Ραφήνας σε δεύτερο Πειραιά, αλλοιώνοντας οριστικά και αμετάκλητα τη φυσιογνωμία της πόλης και επιβαρύνοντας κατά πολύ την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Τι κάνει λοιπόν ο συντάκτης του άρθρου; Βαφτίζει το κρέας ψάρι, για να χάψουν οι πολλοί το παραμύθι και να το φάνε. Γνωρίζοντας ότι όταν θα έχουν αντιληφθεί την πραγματικότητα, θα είναι πλέον αργά
Συνεχίζουμε την ανάγνωση του εν λόγω άρθρου
«Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες, η τοπική δημοτική αρχή, για να δώσει το “πράσινο φως” στα σχέδια του ΤΑΙΠΕΔ, απαιτεί πρώτα η Πολιτεία να δεσμευτεί ότι όταν η Αττική Οδός και ο προαστιακός φτάσουν στην πόλη, τουλάχιστον για τα τελευταία δύο-τρία χιλιόμετρα θα υπογειοποιηθούν. Πρόκειται δηλαδή για ανεδαφικές αξιώσεις, καθώς, όπως και στην περίπτωση της Πάτρας, τα μεγέθη της κίνησης δεν δικαιολογούν μια τέτοια επένδυση»
Και εδώ συλλαμβάνεται ελλιπώς ενημερωμένος ο Βαγγέλης Μανδραβέλης, ισχυριζόμενος ότι «η τοπική δημοτική αρχή, για να δώσει το “πράσινο φως” στα σχέδια του ΤΑΙΠΕΔ, απαιτεί πρώτα η Πολιτεία να δεσμευτεί ότι όταν η Αττική Οδός και ο προαστιακός φτάσουν στην πόλη, τουλάχιστον για τα τελευταία δύο-τρία χιλιόμετρα θα υπογειοποιηθούν». Η πραγματικότητα όμως απέχει πολύ από αυτό. Πρώτα από όλα, δεν είναι μόνο η τοπική δημοτική αρχή που αντιδρά, αλλά το σύνολο όλων των δημοτικών παρατάξεων. Δεύτερον, οι αντιδράσεις ενάντια στη γιγάντια επέκταση του λιμανιού είναι αποσυνδεμένες από την πιθανή έλευση της Αττικής Οδού και του Προαστιακού σιδηροδρόμου. Και τέλος, ας μάθει ο συντάκτης του άρθρου πως αν είναι να έρθουν στην πόλη της Ραφήνας ο Προαστιακός σιδηρόδρομος ή η Αττική Οδός, το αίτημα της τοπικής κοινωνίας για υπογειοποίησή τους προκειμένου να μην κοπεί η πόλη στα δύο, είναι ώριμο και αδιαπραγμάτευτο
Στη συνέχεια, ο αρθρογράφος κάνει ένα νοητικό άλμα μέχρι την Καλαμαριά για να καταδικάσει και εκεί τις αντιδράσεις του τοπικού δήμου σε σχέδια που θέλουν να πουλήσουν τη μαρίνα της πόλης σε ιδιώτες και σε ένα master plan που όπως καταγγέλλει η δήμαρχος Καλαμαριάς, Χρ. Αράπογλου, θέλουν «να μετατρέψουν τον πνεύμονα της Καλαμαριάς και ολόκληρης της Θεσσαλονίκης σε μία περίκλειστη περιοχή, με υπερδόμηση κυριολεκτικά στη θάλασσα, περίφραξη 2 μ. ύψους από σκυρόδεμα, στερώντας από κατοίκους και επισκέπτες τον δημόσιο χώρο και καταργώντας τη μοναδική οπτική διαφυγή στη θάλασσα».
Αφήνοντας την Καλαμαριά, ο συντάκτης του άρθρου θυμάται υποθέσεις όπου “αθώοι” επενδυτές ταλαιπωρούνται, είτε από τη δικαιοσύνη, είτε από τις τοπικές κοινωνίες. Αναφέρει χαρακτηριστικά την υπόθεση “αξιοποίησης” του παλιού κτιρίου του ΕΟΜΜΕΧ στον Ταύρο, όπου ο ενδιαφερόμενος επενδυτής τα «βρόντηξε κι έφυγε», αλλά και την υπόθεση της Κασσιόπης στην Κέρκυρα , όπου ο τάλας επενδυτής μπορεί να μην έχει φύγει ακόμη, αλλά ταλαιπωρείται πολύ «αφού έχει αγοράσει και μισθώσει μια έκταση στην Κέρκυρα εδώ και σχεδόν 10 χρόνια και δεν έχει καταφέρει να βάλει ούτε έναν πάσσαλο στο ακίνητό της»
Συμπάσχουμε κι εμείς με τον πόνο του Βαγγέλη Μανδραβέλη που συμπάσχει με τη σειρά του με τον πόνο των αθώων και ταλαίπωρων επενδυτών, οι οποίοι σπαταλούν τον πολύτιμο χρόνο και τα τίμια χρήματά τους, προσπαθώντας αδίκως να αναπτύξουν μια υπανάπτυκτη κοινωνία που αρνείται να αναπτυχθεί. Κατανοούμε επίσης την ανησυχία, τόσο του συντάκτη του άρθρου όσο και των επενδυτών, μια ανησυχία που διαφαίνεται ξεκάθαρα στο άρθρο: «Οι αντιδράσεις φαίνεται να πληθαίνουν, καθώς -σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν, όταν ήταν βαριά η σκιά της Τρόικας και των πιστωτών- οι αντιδράσεις πιάνουν τόπο»
Αφού λοιπόν το άρθρο μας κάνει κοινωνούς στα μύρια όσα βάσανα που τραβούν οι ευεργέτες-επενδυτές ανά την Ελλάδα και αφού μας ανάγκασε να σκουπίσουμε τα δάκρυά μας, επιστρέφει ξανά στη Ραφήνα:
«Οι αντιδράσεις έχουν πολλές αιτίες. Στη Ραφήνα οι μαξιμαλιστικές απαιτήσεις προέρχονται από το γεγονός ότι οι κάτοικοι δεν θέλουν την ανάπτυξη του λιμένα. Εξάλλου, η απαίτησή τους μπορεί να καρποφορήσει, αφού πλειστάκις το τοπικό συμφέρον κυριάρχησε του δημοσίου συμφέροντος. Αυτό συνέβη π.χ. στην κατασκευή της Αττικής Οδού, όπου στην περιοχή Χαλανδρίου-Βριλησσίων ο άξονας υπογειοποιήθηκε, ενώ δεν συνέβη το ίδιο π.χ. στην περιοχή του Ηρακλείου»
Την απαίτηση δηλαδή της τοπικής κοινωνίας της Ραφήνας να μην κοπεί η πόλη στα δύο από την Αττική Οδό, όπως συνέβη για παράδειγμα στο Ηράκλειο, ο συντάκτης του άρθρου τη θεωρεί μαξιμαλιστική. Και θέλοντας να μην έχουμε καμιά αμφιβολία για τις θέσεις του, ο Μανδραβέλης συγκρίνει τις περιπτώσεις Χαλανδρίου- Βριλησίων όπου εκεί η Αττική Οδός υπογειοποιήθηκε και Ηρακλείου, που δεν υπογειοποιήθηκε και έτσι η πόλη κόπηκε στα δύο. Ειλικρινά, προσπαθούμε να καταλάβουμε τι θέλει να πει ο αρθρογράφος. Ότι η Αττική Οδός δεν έπρεπε να υπογειοποιηθεί ούτε στην πρώτη περίπτωση; Και να αποκοπούν για παράδειγμα τα Βριλήσσια από τα Μελίσσια; Μάλλον αυτό εννοεί και μας κάνει να καταλάβουμε για μια ακόμη φορά πώς αντιλαμβάνονται οι νεοφιλελελεύθεροι το δημόσιο συμφέρον. Γι αυτούς, δημόσιο συμφέρον δεν είναι η ποιότητα ζωής των κατοίκων, αλλά το λογιστικό κέρδος. Ένα λογιστικό κέρδος, που γνωρίζουμε όλοι στις τσέπες ποιων καταλήγει.
Κάποιος βέβαια καλοπροαίρετος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι χάριν ενός ευρύτερου εθνικού συμφέροντος, μπορούν κάποιες φορές οι τοπικές αντιδράσεις να αγνοούνται και να παρακάμπτονται. Και δε θα είχε και άδικο. Μα ποιο είναι όμως αυτό το ευρύτερο εθνικό συμφέρον που επιβάλλει τη μεταφορά των γραμμών της ακτοπλοΐας του Αιγαίου από το λιμάνι του Πειραιά στο λιμάνι της Ραφήνας; Σε ένα λιμάνι μάλιστα που βάλλεται συνεχώς από το βοριά και δεν έχει καμία φυσική προστασία. Σε ένα λιμάνι που είναι το πιο ακατάλληλο από τα υπόλοιπα λιμάνια της Ανατολικής Αττικής (Πόρτο Ράφτη και Λαύριο) για το σκοπό αυτό. Το συμφέρον που κινεί αυτή τη μεταφορά δεν είναι κάποιο εθνικό και ευρύτερο συμφέρον, αλλά τα συμφέροντα των εφοπλιστών από τη μία μεριά (καθώς τα καράβια τους θα κάνουν λιγότερα μίλια σε σχέση με τον Πειραιά και τα αυτοκίνητα λιγότερα χιλιόμετρα σε σχέση με το Λαύριο) και της κρατικής κινέζικης εταιρείας COSCO από την άλλη, που θέλει να απελευθερώσει χώρο από το λιμάνι του Πειραιά για τις δικές της δραστηριότητες
Εκτός, αν ο συντάκτης του άρθρου θέλει να μας πείσει ότι δημόσιο συμφέρον είναι τα συμφέροντα των Ελλήνων εφοπλιστών και των Κινέζων της COSCO
Εντύπωση προκαλεί το τέλος του άρθρου, που μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν ο Μανδραβέλης μιλάει σοβαρά ή αστειεύεται . Ή μήπως, ψάχνοντας οπωσδήποτε να βρει έναν εντυπωσιακό επίλογο, όπως πιθανότατα τον συμβούλευε η φιλόλογος της έκθεσης στο σχολείο, τελικά αναγκάζεται να καταφύγει σε φαιδρότητες;
Κλείνει λοιπόν το άρθρο, αποκαλύπτοντας ποια είναι τα μεγάλα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από όλο αυτό. Όχι πίσω από τα μεγάλα έργα. Εκεί, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, είναι όλα καθαρά και ξάστερα. Πίσω από τις αντιδράσεις των κατοίκων, κρύβονται τα συμφέροντα. Και, ενώ στην Κασσιόπη, ο αρθρογράφος βλέπει πίσω από την ταλαιπωρία του επενδυτή τους «μεγαλόσχημους που είχαν χτίσει τις προηγούμενες δεκαετίες τεράστιες βίλες στην περιοχή και δεν ήθελαν να διαταραχτεί η ησυχία τους», ενεργοποιώντας και λίγο κοινωνικό αυτοματισμό που πάντα είναι χρήσιμος, στη Ραφήνα, ποιους νομίζετε ότι ανακάλυψε ότι κωλυσιεργούν το έργο; Μα, τις καφετέριες της πόλης (!), που αν τα έργα στο λιμάνι προχωρήσουν , θα χάσουν τους πελάτες τους.
Διαβάζουμε και υποκλινόμαστε στον νέο Κλουζώ:
«Πολλές φορές οι αιτίες έχουν πολύ πιο… ταπεινά κίνητρα και ελατήρια. Στην Κασσιόπη, για παράδειγμα, εκτός από τους ιδεολογικά πολέμιους της ανάπτυξης, υπήρξαν κατ’ εξοχήν ιδιωτικά συμφέροντα κατά της αξιοποίησης. Οι μεγαλόσχημοι που είχαν χτίσει τις προηγούμενες δεκαετίες τεράστιες βίλες στην περιοχή δεν ήθελαν να διαταραχτεί η ησυχία τους.
Στο λιμάνι της Ραφήνας, πέρα απ’ όσους έχουν το εξοχικό τους, υπάρχουν και συμφέροντα που αντιτίθενται στην αξιοποίηση του λιμένα. Για παράδειγμα, καθώς δεν υπάρχει επιβατικός σταθμός, η αναμονή για τα πλοία γίνεται στις παρακείμενες καφετερίες, οι οποίες θησαυρίζουν από την αναμονή αυτήν. Αν υπάρξει παραχωρησιούχος στο λιμάνι, ενδεχομένως κάποιοι να χάσουν τις δουλειές τους. Το ίδιο συνέβη και το 2017 στα 14 περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας, όταν τα ανέλαβε η Fraport»
Βλέπουμε λοιπόν ότι ένας οπαδός του νεοφιλελευθερισμού και της “ανάπτυξης” μπορεί να γίνει τελικά, όλα όσα καταγγέλλει. Και οπισθοδρομικός, επιμένοντας σε λύσεις του προηγούμενου αιώνα που δε λαμβάνουν υπόψη τον άνθρωπο και το περιβάλλον αλλά και λαϊκιστής, που επιστρατεύει απλουστευτικά έως γελοία σχήματα, όπως ότι πίσω από την αντίθεση στο Master Plan της Ραφήνας είναι τα συμφέροντα των καφετεριών της πόλης
Γιατί ο νεοφιλελευθερισμός στην πραγματικότητα, είναι βαθιά υποκριτικός και δεν έχει να κάνει ούτε με πρόοδο ούτε με ανάπτυξη, όπως επαγγέλλεται. Ο νεοφιλελευθερισμός , όπως γράφει και η Ναόμι Κλάιν στο βιβλίο της «Δόγμα του Σοκ», είναι ο εναγκαλισμός μιας δράκας πανίσχυρων εταιριών και μιας τάξης πλούσιων πολιτικών - με τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις δύο ομάδες να είναι εξαιρετικά δυσδιάκριτες και διαρκώς μετακινούμενες
Τρία είναι δε τα κύρια χαρακτηριστικά του: η μεταβίβαση του δημόσιου πλούτου σε ιδιωτικά χέρια, το διαρκώς διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα στους ζάμπλουτους και στους αναλώσιμους φτωχούς και ένας εθνικισμός, που δικαιολογεί στον πληθυσμό του απεριόριστες δαπάνες για την ασφάλεια.
Είναι σίγουρο πως αν ζούσε σήμερα ο Μίλτον Φρίντμαν, ο γκουρού του αχαλίνωτου καπιταλισμού, θα ήταν υπερήφανος. Όχι μόνο για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα αλλά και για όσα γράφονται από την "αμερόληπτη " επαγγελματική δημοσιογραφία, η οποία επάξια κατέχει την τελευταία θέση στην ΕΕ στο θέμα της ελευθερίας του Τύπου
Άλλη μία καταγγελία του περιβόητου Master Plan που ετοιμάζεται να μετατρέψει τη Ραφήνα σε δεύτερο Πειραιά έρχεται στη δημοσιότητα, αυτή τη φορά από το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Γυμνασίου Ραφήνας.
Όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο Σύλλογος, το τερατώδες σχέδιο παραβιάζει τη φέρουσα ικανότητα αυτού του τόπου, που ήδη ασφυκτιά λόγω της τεράστιας κυκλοφοριακής επιβάρυνσης της περιοχής που επιφέρει η λειτουργία του λιμανιού. Ο Σύλλογος δηλώνει επίσης την αντίθεσή του με την εμπορική εκμετάλλευση και πώληση της χερσαίας παράκτιας ζώνης. Τέλος, ζητά αλλαγή της επίσημης θέσης του Δήμου σχετικά με το έργο διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος, που παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Περιβαλλοντική Νομοθεσία και σχετίζεται άμεσα με την επέκταση του λιμανιού. Για το λόγο αυτό ζητά επανασχεδιασμό του έργου, σύμφωνα με τις κοινοτικές οδηγίες Προστασίας και Διαχείρισης των Υδάτων.
Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση:
"Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Γυμνασίου Ραφήνας συμμετείχε στην πρόσφατη δημόσια διαβούλευση που οργάνωσε η δημοτική αρχή, με θέμα το master plan του λιμανιού. Σε αυτήν συμμετείχαν η κ. Τσεβά, ο κ.Βασιλόπουλος, ο κ.Ευαγγέλου , η κ.Τερζοπούλου, πλήθος αντιδημάρχων καθώς και η Αντιπεριφερειάρχης κ.Καβαλλάρη , ο βουλευτής κ.Γκιόκας και η Περιφερειακή Σύμβουλος κ.Κοροβέση Μυρτώ.
Ο Σύλλογος διατύπωσε τις ακόλουθες θέσεις:
Τάσσεται στο πλευρό του δημοτικού συμβουλίου και της διαπαραταξιακής επιτροπής κατά του master plan.
Eίναι κόκκινη γραμμή η εμπορική εκμετάλλευση και πώληση της χερσαίας ,παράκτιας ζώνης.
Είναι κόκκινη γραμμή η εκτέλεση έργων μη εναρμονιζόμενων με την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική και κλιματική νομοθεσία.
Στο σύνολό του, το σχέδιο κρίνεται απορριπτέο διότι παραβιάζει τη φέρουσα ικανότητα αυτού του τόπου, που ήδη ασφυκτιά.
Ο Σύλλογος ζητά από τις δημοτικές αρχές και το δημοτικό συμβούλιο:
Συνέχιση του έργου της διαπαραταξιακής επιτροπής καθώς εκπροσωπεί την πλειοψηφία των ψηφοφόρων δημοτών και ικανοποιεί την προσδοκία και την απαίτησή τους για συνεργασία μεταξύ των δημοτικών παρατάξεων.
Αλλαγή της επίσημης θέσης του Δήμου όσον αφορά το έργο διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος το οποίο παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία. Ζητάμε επανασχεδιασμό των έργων σύμφωνα με τις κοινοτικές οδηγίες διαχείρισης Υδάτων. Οι ανάγκες των καιρών απαιτούν αναθεώρηση της πολιτικής θέσης, η οποία θα χαιρετηθεί ως πολιτική γενναιότητα και όχι ως πολιτική επιπολαιότητα.
Ζητάμε πρώτα από τον εαυτό μας κ έπειτα από τους υπολοίπους να διατηρηθεί τόσο στο δημόσιο διάλογο, όσο και στα δημοτικά συμβούλια ένα υψηλό επίπεδο πολιτικού λόγου , μακριά από λεκτικές μικρότητες, υβρεολογίες και πολιτικές μικροπρέπειες.
Αναμένουμε η προφορική καθολική απόρριψη του master plan από τη δημοτική αρχή, το δημοτικό συμβούλιο και τις δημοτικές παρατάξεις να εκφραστεί πλέον επίσημα και εγγράφως. Παράλληλα αναμένουμε πρωτοβουλίες από το Δήμο κινητοποίησης των πολιτών με οργάνωση δυναμικών δράσεων.
Ο Σύλλογος Γονέων απευθυνόμενος στην Αντιπεριφερειάρχη κ. Καβαλλάρη, την ενημέρωσε ότι κατόπιν δημόσιας συζήτησης , ο σύλλογος απέστειλε στις αρχές Απριλίου υπομνήματα και αιτήματα τόσο προς την Περιφέρεια (και στο γραφείο της ιδίας) όσο και προς τα Υπουργεία , τον Οργανισμός Λιμένος Ραφήνας και το Πρωθυπουργικό γραφείο, στα οποία δεν λάβαμε ικανοποιητική απάντηση.
Αφορούσαν την ανακατασκευή της Φλέμινγκ, Αργιθέας-Ήλιδος, οι οποίες είναι εγκληματικά ημιτελείς, τη βελτίωση των αστικών συγκοινωνιών και των δρομολογίων ώστε να εξυπηρετούνται οι μαθητές και την ενεργειακή αναβάθμιση του λιμανιού με ηλεκτροδότηση των ελλιμενιζόμενων πλοίων. Εκφράσαμε εντόνως την ανησυχία μας ότι λόγω της τεράστιας κυκλοφοριακής επιβάρυνσης της περιοχής και των ακατάλληλων για πεζούς οδικών αρτηριών υπάρχει αυξημένη πιθανότητα παράσυρσης παιδιού από όχημα.
Τέλος ο Σύλλογος Γονέων του 1ου Γυμνασίου Ραφήνας καλεί όλους τους τοπικούς συλλόγους Γονέων, την ένωση Συλλόγων και την Ομοσπονδία να ενημερωθούν για το συγκεκριμένο σχέδιο.
Καλεί τους πολιτιστικούς φορείς και τους τοπικούς συλλόγους να τιμήσουν τις μνήμες του παρελθόντος, μετέχοντας στις μάχες του παρόντος.
Ο Σύλλογος, στα πλαίσια της δημόσιας διαβούλευσης, θα καταθέσει επίσημα την απόρριψη του master plan ώστε να εξασφαλίσει όπως προβλέπεται από σχετικές διατάξεις το δικαίωμα χρήσης ένδικων μέσων τόσο για τον τωρινό όσο και για τους επόμενους συλλόγους.
Καλεί τους γονείς, εάν το επιθυμούν, να πράξουν το ίδιο είτε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο : Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. ή στην ταχυδρομική διεύθυνση Λ.Αλεξάνδρας 11 τκ 11473 Αθήνα
Ευχόμαστε καλή επιτυχία σε αυτήν την συλλογική προσπάθεια
εκ του Δ.Σ του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Γυμνασίου Ραφήνας "
Η Τ.Ο Μεσογείων - Λαυρεωτικής του ΚΚΕ καταγγέλλει το λεγόμενο "MasterPlan" το οποίο προβλέπει την τερατώδη επέκταση του λιμανιού της Ραφήνας και πρόκειται να μετατρέψει τη Ραφήνα σε ένα δεύτερο Πειραιά. Από την αλόγιστη επέκταση και την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, θα κερδίσουν, όπως καταγγέλλει, μόνο ο μονοπωλιακός όμιλος που θα πάρει τον διαγωνισμό της ΕΤΑΔ (πρώην ΤΑΙΠΕΔ), οι εφοπλιστές που θα μειώσουν το κόστος μετακίνησης των πλοίων τους και οι μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις
Καλεί τέλος τους εργαζόμενους και το λαό της Ραφήνας σε ξεσηκωμό, ώστε να μην επιτρέψουν να προχωρήσει το νέο έγκλημα που θα αλλοιώσει οριστικά και αμετάκλητα τη φυσιογνωμία της πόλης και θα υποβαθμίσει δραματικά την ποιότητα ζωής τους
Ακολουθεί η ανακοίνωση, όπως τη δημοσίευσε ο ιστότοπος 902.gr:
«Τις προηγούμενες μέρες βγήκε στη δημοσιότητα το λεγόμενο "MasterPlan" για το Λιμάνι της Ραφήνας. Ουσιαστικά το MasterPlan προβλέπει τη μετατροπή της Ραφήνας σε έναν "Μικρό Πειραιά", καθώς επιδίωξη είναι η επέκταση του Λιμανιού και η μεταφορά δρομολογίων από τον Πειραιά στη Ραφήνα. Στο masterplan προβλέπεται ακόμα και κατασκευή υδατοδρομίου, για αξιοποίηση από υδροπλάνα. Ουσιαστικά μιλάμε για μια ριζική αλλαγή της ίδιας της φυσιογνωμίας της περιοχής που θα επιφέρει μεγάλη περαιτέρω υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων» επισημαίνει σε ανακοίνωσή της για το θέμα η ΤΟ Μεσογείων - Λαυρεωτικής του ΚΚΕ.
Τονίζει ακόμα πως το Μaster Plan «που τόσο διαφημίζουν και προβάλουν τα κυβερνητικά στελέχη στην περιοχή, αποτελεί τον προθάλαμο για να προχωρήσει η ιδιωτικοποίησή του. Τα όποια έργα προβλέπονται δεν έχουν κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και την ποιότητα ζωής των κατοίκων αλλά μοναδικό στόχο έχουν να κάνουν το λιμάνι πιο ελκυστικό για τους διάφορους υποψήφιους επενδυτές. Με χρήματα του ελληνικού λαού και στις πλάτες των κατοίκων της περιοχής, δίνονται "προίκα" στον μελλοντικό επενδυτή υποδομές, που θα μπορεί να τις επεκτείνει παραπέρα με αποκλειστικό γνώμονα την κερδοφορία του.
Η ιδιωτικοποίηση του Λιμανιού της Ραφήνας, το ξεπούλημα και η παράδοση της πλειοψηφίας των μετοχών σε ιδιώτη – επιχειρηματία, αποτελεί μια ιδιαιτέρως αρνητική εξέλιξη για τους κατοίκους και τους εργαζόμενους στη Ραφήνα και στο Πικέρμι, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Αττικής, που υλοποιείται βήμα-βήμα τα τελευταία χρόνια από όλες διαδοχικά τις κυβερνήσεις».
Υπενθυμίζει μάλιστα πως ο Οργανισμός Λιμένος Ραφήνας εντάχθηκε στο ΤΑΙΠΕΔ το 2012 επί κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια εντάχθηκε στο Υπερταμείο επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σύμφωνα με το οποίο τα έσοδα από την αξιοποίηση - ιδιωτικοποίηση - εκποίηση της περιουσίας του Δημοσίου καλύπτουν κατά ένα μέρος την αποπληρωμή δανειακών υποχρεώσεων της χώρας και κατά ένα άλλο τη χρηματοδότηση επενδύσεων. Σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, έρχεται να ολοκληρώσει αυτό το σχεδιασμό.
«Τα "ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα" των στελεχών της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και άλλων κομμάτων, ότι μέσω της υλοποίησης του Μaster Plan και της αύξησης της τουριστικής κίνησης και της μεταφοράς εμπορευμάτων, θα βγουν κερδισμένοι οι κάτοικοι και τα λαϊκά στρώματα της περιοχής, στόχο έχουν την εξαπάτηση και την παραπλάνηση για να περάσουν τους σχεδιασμούς τους χωρίς να βρουν το εμπόδιο της λαϊκής αντίδρασης.
Διαφημίζουν τις νέες θέσεις εργασίας, αναπαράγοντας συνειδητά ψέματα, αφού είναι γνωστό και έχει επιβεβαιωθεί και σε άλλες περιπτώσεις, ότι οι όποιες θέσεις εργασίας θα είναι με τσακισμένα δικαιώματα, αφού αυτό αποτελεί προϋπόθεση για την κερδοφορία του όποιου επενδυτή» αναφέρει χαρακτηριστικά η Τομεακή Οργάνωση και προσθέτει:
«Λένε, επίσης, ψέματα ότι από τη συγκεκριμένη επένδυση θα βγουν ωφελημένοι οι μικροί επαγγελματίες της περιοχής. Στην πραγματικότητα θα συμβεί το ακριβώς αντίθετο. Θα διαμορφωθεί ένα "περίκλειστο" λιμάνι που θα συγκεντρώνει και θα απομυζά τους μικρούς επαγγελματίες προς όφελος των ομίλων που θα έρθουν να επενδύσουν.
Ουσιαστικά, αυτοί που πραγματικά θα κερδίσουν από την ιδιωτικοποίηση, είναι ο μονοπωλιακός όμιλος που θα πάρει τον διαγωνισμό της ΕΤΑΔ (πρώην ΤΑΙΠΕΔ), οι εφοπλιστές που θα μειώσουν το κόστος μετακίνησης των πλοίων τους, οι μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις κλπ».
Οι λαϊκές ανάγκες βρίσκονται στην αντιπέρα όχθη των σχεδίων τους
«Το πολυδιαφημισμένο Master Plan δεν έχει ως προσανατολισμό και προτεραιότητα την ικανοποίηση των αναγκών του λαού της περιοχής, γι’ αυτό το λόγο δεν προβλέπει τίποτα για αυτές. Αντίθετα δυσχεραίνει και υποβαθμίζει την ζωή του λαού. Την ώρα που προβλέπει "φαραωνικού" τύπου έργα και δυνατότητα επέκτασης σε όλο σχεδόν το παραλιακό μέτωπο, δεν προβλέπει ούτε καν τις αναγκαίες μελέτες (κυκλοφορικές, οικονομικές, ακτομηχανικές, περιβαλλοντικές κλπ) για την πρόβλεψη όλων των πιθανών επιπτώσεων» ξεκαθαρίζει και συμπληρώνει πως «για αυτό το λόγο, από πουθενά δεν διασφαλίζεται ότι η μετακίνηση από και προς το λιμάνι της Ραφήνας θα είναι προσιτή για την εργατική λαϊκή οικογένεια, ότι τα εισιτήρια θα είναι φτηνά, ότι θα υπάρχουν δωρεάν θέσεις πάρκινγκ. Από πουθενά δεν διασφαλίζεται ο σεβασμός στο φυσικό περιβάλλον, το αντίθετο μάλιστα, μιας και το μπάζωμα του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας για να στηρίξουν τις μελλοντικές επεκτάσεις της Αττικής Οδού μέσω των γνωστών συμβάσεων παραχώρησης σε ιδιώτες, αποτελεί περιβαλλοντική καταστροφή και επιπλέον στοιχείο υποβάθμισης της περιοχής μας».
Ταυτόχρονα, συνεχίζει η Τομεακή Οργάνωση, «κρύβουν ότι η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της Ραφήνας πάει πακέτο με το ξεπούλημα κτιρίων και άλλων εγκαταστάσεων στον επίδοξο επιχειρηματία για να τα αξιοποιήσει όπως επιλέξει με κριτήριο φυσικά τα κέρδη του, ενώ θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για τις λαϊκές ανάγκες.
Η ιδιωτικοποίηση του Λιμανιού της Ραφήνας αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα τι πραγματικά εννοούν η κυβέρνηση της ΝΔ και όλα τα αστικά κόμματα, όταν "κλείνουν σε όλες τις πτώσεις" τις λέξεις "ανάπτυξη", "ανταγωνιστικότητα", "επενδύσεις". Αποτελούν στην πραγματικότητα τους στόχους της ΕΕ και του κεφαλαίου για την εξασφάλιση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων συντρίβοντας τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα και ανάγκες.
Είναι αποκαλυπτικό πως την ίδια ώρα που με συνοπτικές διαδικασίες προχωράνε αυτοί οι σχεδιασμοί, έργα και υποδομές για τις ανάγκες του λαού (δημόσιο νοσοκομείο, σχολική στέγη, αποχετευτικά δίκτυα κλπ), βρίσκονται στα αζήτητα. Ενώ έχουν περάσει 6 χρόνια μετά την φονική πυρκαγιά στο Μάτι, οι κάτοικοι παραμένουν όμηροι των υποσχέσεων και ενός απαραδέκτου και απορριπτέου πολεοδομικού σχεδίου».
Καταλήγοντας ξεκαθαρίζει πως «με τον αγώνα και την πάλη μας, οι εργαζόμενοι και ο λαός της Ραφήνας - Πικερμίου και της ευρύτερης περιοχής μπορούμε να τους σταματήσουμε, να βάλουμε εμπόδια ώστε να μην επιτρέψουμε να προχωρήσει το νέο έγκλημα. Καλούμε τους εργαζόμενους της περιοχής, τους μικρούς επαγγελματίες, τους μαζικούς φορείς, κάθε άνθρωπο που αντιλαμβάνεται τους κινδύνους μιας τέτοιας εξέλιξης σε ξεσηκωμό.
Απαιτούμε:
Τα λιμάνια μπορούν να γίνουν μοχλός ανάπτυξης και ευημερίας για τους εργάτες και το λαό σε μια οικονομία και κοινωνία που η παραγωγή και οι υποδομές μεταφορών και άλλες κρίσιμες υποδομές θα είναι κοινωνική περιουσία και θα οργανώνονται με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του λαού.
Σε αυτό το δρόμο, οι λιμενικές υποδομές μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, στην εξυπηρέτηση του μεγάλου νησιωτικού συμπλέγματος της χώρας, στην κάλυψη των αναγκών για μετακίνηση και αναψυχή, όπως επίσης στην αξιοποίησή τους με άλλες χώρες και λαούς στη βάση των σχέσεων αμοιβαίου οφέλους»
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
