Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Ήταν τέτοιο το βάρος των ναζιστικών εγκλημάτων ώστε δύο ολόκληρες γενιές Γερμανών έζησαν υπό το ασήκωτο βάρος των ενοχών. Η πρώτη μάλιστα γενιά έζησε και υπό συμμαχική κατοχή και διαιρεμένη. Η δεύτερη γενιά απελευθερώθηκε από την κατοχή και ενώθηκε, οι ενοχές όμως παρέμεναν και απαγόρευαν κάθε προσπάθεια υποστήριξης ή δικαιολόγησης του ναζιστικού καθεστώτος. Η τρίτη γενιά των Γερμανών φαίνεται ότι σιγά σιγά ξεπερνά τις ενοχές και - κάποιο μέρος της τουλάχιστον - τολμά να εμφανίζεται απολογητής ή αρνητής των ναζιστικών θεωριών προσπαθώντας να αναθεωρήσει την ιστορία
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται διάφορες κινήσεις όπως η άρνηση της ύπαρξης του ολοκαυτώματος των Εβραίων ή της συκοφάντησης της αντίστασης των Ελλήνων απέναντι στα ναζιστικά στρατεύματα ως παράνομη είτε επειδή ο επίσημος στρατός είχε παραδοθεί είτε επειδή οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν ανορθόδοξα όπλα, δικαιολογώντας με αυτό τον τρόπο τις ναζιστικές θηριωδίες έναντι του άμαχου πληθυσμού και τα δεκάδες ολοκαυτώματα ελληνικών χωριών
Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η άποψη πως η μεγάλη πλειοψηφία του γερμανικού πληθυσμού δεν γνώριζε για τα ναζιστικά εγκλήματα απέναντι στους Εβραίους, στους κομμουνιστές, στους ομοφυλόφιλους, στους τσιγγάνους, στα άτομα με αναπηρία. Δεν γνώριζε δηλαδή την εφαρμογή στην πράξη της Τελικής Λύσης, του κωδικού ονόματος που έδωσαν οι ναζί στο οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης των Εβραίων αρχικά και το οποίο επεκτάθηκε σε όσους δεν πληρούσαν τα χαρακτηριστικά της Άριας Φυλής, όπως προαναφέραμε.
Φυσικά, η πραγματικότητα είναι πως όλη η γερμανική κοινωνία γνώριζε. Γνώριζε όμως πως αν κάποιος αντιδρούσε, τον περίμενε και αυτόν το ίδιο φριχτό τέλος με τις παραπάνω κοινωνικές ομάδες. Το φίδι του ναζισμού είχε μεγαλώσει τόσο που κανένας δεν μπορούσε να σηκώσει το ανάστημά του και να αντισταθεί. Όταν το φίδι του ναζισμού μεγαλώσει, έχει τόσο δραστικό δηλητήριο που μπορεί να ποτίσει όλη την κοινωνία και άλλους να τους κάνει φίδια σαν κι αυτό και άλλους να τους παραλύσει από το φόβο.
Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Γιατί μάθαμε πως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Ραφήνας-Πικερμίου με το συνδυασμού του Κώστα Ξηντάρα είναι ο Τάσος Συμιγδαλάς.
Εκτός όλων των άλλων δραστηριοτήτων του, είναι ο εκδότης των βιβλίων του Κωνσταντίνου Πλεύρη, που αυτοβούλως και με υπερηφάνεια (εμετικό θράσος θα λέγαμε καλύτερα) αυτοπροσδιορίζεται ως ναζί και προς επίρρωση τούτου, ως δικηγόρος του Γιάννη Λαγού στη δίκη της Χρυσής Αυγής, δε δίστασε να σηκώσει το χέρι του μέσα στο δικαστήριο και να χαιρετήσει ναζιστικά. Ο Συμιγδαλάς αποτέλεσε επίσης ηγετικό μέλος του πολιτικού φορέα που δημιούργησε ο Γιάννης Λαγός, εν μέσω της δίκης της Χρυσής Αυγής, με το όνομα «Εθνική Λαϊκή Συνείδηση» (ΕΛΛΑΣΥΝ)
Ας επιστρέψουμε όμως στο ψηφοδέλτιο του Κώστα Ξηντάρα το οποίο εμφανίζεται ως ανεξάρτητο, είναι κοινό όμως μυστικό πως δημιουργήθηκε και αβαντάρεται από τη βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας και πρώτη σε ψήφους στην Ανατολική Αττική Σοφία Ζαχαράκη, ίσως ως ανταπόδοση της στήριξης που της προσέφερε ο συγκεκριμένος πολυπαράγοντας της περιοχής στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές. Στο πλαίσιο μιας κατ’ επίφαση κομματικής και πολιτικής ανεξαρτησίας εντάχθηκαν στο ψηφοδέλτιο αυτό και άνθρωποι που είναι ή δηλώνουν ή νομίζουν πως είναι αριστεροί. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν καλό είναι να μάθουν ποιος είναι συνυποψήφιος με αυτούς για να μην μπορούν να πουν ότι δεν γνώριζαν
Πριν όμως προχωρήσουμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, ως atticavoice.gr, σχετικά με την πολιτική δράση και τις πολιτικές θέσεις του Τάσου Συμιγδαλά, ας δώσουμε αρχικά το λόγο σε πιο αναγνωρίσιμα μέσα ενημέρωσης που με κανένα τρόπο βέβαια δε θα μπορούσε κανείς να τα κατατάξει ως αριστερά ή ακροαριστερά ή φιλοαναρχικά και να τα κατηγορήσει ενδεχομένως για «εμπαθή μονομέρεια», όπως ίσως θα έκανε για την atticavoice.gr
Ας δώσουμε αρχικά το λόγο στη Real News , σε άρθρο της οποίας αποκαλύπτεται ότι ο Τάσος (Αναστάσιος) Συμιγδαλάς αποτελεί ηγετικό μέλος της «Εθνικής Λαϊκής Συνείδησης» που δημιούργησε ο υπόδικος τότε χρυσαυγίτης Γιάννης Λαγός
Όπως αναφέρει το άρθρο της Real News: «Τον προσεχή Νοέµβριο προγραµµατίζεται να ξεκινήσει και επίσηµα τη λειτουργία του ο νέος πολιτικός φορέας, µε επικεφαλής τον κατηγορούµενο ως καθοδηγητή των εγκληµατικών ταγµάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής, Γιάννη Λαγό. Έχοντας επιλέξει την ονοµασία “Εθνική Λαϊκή Συνείδηση” για την κίνησή του, ο υπόδικος, ανεξάρτητος πλέον ευρωβουλευτής θα έχει τη στήριξη τουλάχιστον άλλων δύο πρώην βουλευτών της οργάνωσης, οι οποίοι επίσης είναι κατηγορούµενοι στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Πρόκειται για τον Παναγιώτη Ηλιόπουλο και τον γνωστό ως «Καιάδα», Γιώργο Γερµενή, οι οποίοι θα συµµετάσχουν στο συντονιστικό συµβούλιο του νέου φορέα, ενώ µε τον Λαγό αναµένεται να συµπράξει και ένας άλλος πρώην βουλευτής της Χρυσής Αυγής, ο Νίκος Κούζηλος. Στο συντονιστικό συµβούλιο υπάρχουν άλλα τρία παλαιότερα στελέχη της Χρυσής Αυγής, αλλά και ο δικηγόρος Γιάννης Ζωγράφος, ο οποίος στη δίκη έχει εσχάτως αναλάβει την υπεράσπιση του Π. Ηλιόπουλου. Αξίζει επίσης να σηµειωθεί ότι στην ηγετική οµάδα του νέου φορέα περιλαµβάνεται και ο συνεργάτης του Κώστα Πλεύρη, ο εκδότης βιβλίων εθνικιστικού περιεχοµένου και τηλεπωλητής Αναστάσιος Συµιγδαλάς»
Στις πρόσφατες εθνικές, ο Τάσος Συμιγδαλάς έχει εγκαταλείψει πλέον την ΕΛ.ΛΑ.ΣΥΝ και εμφανίζεται ως επικεφαλής ενός νεοσυσταθέντος κόμματος που ονομάζεται ΚΥΜΑ Ελληνισμού. Το ΚΥΜΑ δεν κατέβηκε στις εκλογές, αλλά στήριξε το κόμμα «ΠΑΤΡΙΔΑ-Αφροδίτη Λατινοπούλου». Σχετικά με αυτό, διαβάζουμε από το Πρώτο Θέμα: « … αρκετά από τα στελέχη του κόμματος “ΠΑΤΡΙΔΑ-Αφροδίτη Λατινοπούλου” φαίνεται ότι προέρχονται από ένα κόμμα που ονομάζεται ΚΥΜΑ Ελληνισμού. Επικεφαλής του είναι ο Τάσος Συμιγδαλάς, ο οποίος είναι παλιό στέλεχος του ευρύτερου εθνικιστικού χώρου, μαθητής και σταθερός συνομιλητής του Κωνσταντίνου Πλεύρη. Ο κ. Συμιγδαλάς είναι από το 2012, με βάση το βιογραφικό του, επικεφαλής των εκδόσεων ΗΛΕΚΤΡΟΝ. Με μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι οι εκδόσεις ΗΛΕΚΤΡΟΝ έχει εκδώσει πλούσιο συγγραφικό έργο του κ. Πλεύρη, όπως τα βιβλία “Εβραίοι, όλη η αλήθεια” και “Ας μιλήσουμε για Εβραίους”, αλλά και το πεντάτομο έργο του υπουργού Τύπου της Χούντας Σπύρου Ζουρνατζή «21 Απριλίου 1967- Μύθοι και Αλήθεια». Η ανοιχτή επαφή του κ. Συμιγδαλά με τον Κωνσταντίνο Πλεύρη, ο οποίος πρόσφατα διεγράφη από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών για τον ναζιστικό χαιρετισμό μέσα στην αίθουσα της δίκης για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, γεννά ερωτήματα»
Ας πάμε όμως και στη γνωστή ακροδεξιά εφημερίδα “Στόχος”, η οποία εξηγεί την αποχώρηση του Τάσου Συμιγδαλά από το κόμμα του Γιάννη Λαγού, μια αποχώρηση που οδήγησε στη δημιουργία του κόμματος ΚΥΜΑ : “ Εξελίξεις στον Πατριωτικό Χώρο: Ο Τάσος ο Συμιγδαλάς, πιό γνωστός ως "δεξί χέρι" του Κώστα Πλεύρη (λόγω του ότι είναι επικεφαλής των εκδόσεων «Ήλεκτρον») ΑΠΟΧΩΡΗΣΕ ΟΡΙΣΤΙΚΑ από την "Ελληνική Λαϊκή Συνείδηση" (ΕΛΑΣΥΝ) του ανεξάρτητου ευρωβουλευτή Γιάννη Λαγού!”
Στη συνέχεια, ο «Στόχος» παραθέτει αποσπάσματα από μια εκπομπή του Τάσου Συμιγδαλά στην ιστοσελίδα ενός blogger του εθνικιστικού χώρου. Τα παραθέτουμε κι εμείς, εμπλουτισμένα με επιπλέον αποσπάσματα όπως τα απομαγνητοφωνήσαμε από την εκπομπή αυτή και στα οποία αποσπάσματα ο Τάσος Συμιγδαλάς καλεί όλους τους χρυσαυγίτες να ενωθούν με τον υπόλοιπο ακροδεξιό-εθνικιστικό χώρο (που τον αποκαλούν εθνικοπατριωτικό) με πιθανό ηγέτη τον Ηλία Κασιδιάρη
Ακολουθούν τα βίντεο με την απομαγνητοφώνηση τους
«Και θα σού κάνω και μία αποκάλυψη επειδή είσαι τώρα παρών: Η ποινή μου λήγει τον Αύγουστο [σ.σ η ποινή στην οποία αναφέρεται ο Τ. Συμιγδαλάς είναι η 3μηνη αποβολή από όλα τα όργανα της ΕΛΑΣΥΝ, εξαιτίας ενός άρθρου που είχε γράψει στην εφημερίδα "Ελ. Ώρα" υπέρ της Ν.Δ. για τον τρόπο που διαχειρίστηκε την κρίση με τον Κορωνοϊό], αλλά εγώ έχω αποχωρήσει ήδη από την ΕΛΑΣΥΝ! Δε μπορώ να απολαμβάνω καθήμενος στο πλάι πολυδιασπασμένο έναν Χώρο ο οποίος πρέπει να παλέψει όλος μαζί, γιατί ο καθένας έχει τις αξίες του: Και ο Γιάννης ο Λαγός έχει τις αξίες του, και ο Ηλίας ο Κασιδιάρης έχει τις αξίες του, και ο Νίκος ο Μιχαλολιάκος έχει τις αξίες του, και ο Γιώργος ο Καρατζαφέρης έχει τις αξίες του. Και ο οποιοσδήποτε επικεφαλής Εθνικοπατριωτικού φορέα πρέπει, διάολε, πιά να κάτσουν να τα βρούνε, γιατί εδώ χανόμαστε κι εμείς παίζουμε αμπάριζα ποιός θα βγει πρώτος.
Εγώ κάνω τη δήλωση ότι, όπως το είπα στις 7/4/20, θέλω να αναλάβει την ηγεσία ο Ηλίας ο Κασιδιάρης. Ο Γιάννης ο Λαγός είναι επίσης ένα κομμάτι το οποίο δεν μπορεί να μην πρωταγωνιστεί. Έχει ρόλο, έχει το ρόλο να μας εκπροσωπεί στην Ευρώπη. Έχει το ρόλο στο εσωτερικό ο Ηλίας ο Κασιδιάρης να εκπροσωπεί τον ελληνικό πατριωτικό χώρο
Εγώ μένω πίσω και αποχωρώ σήμερα από την ΕΛΑΣΥΝ επίσημα. Από κει και πέρα περιμένω και , εφόσον θεωρούνε χρήσιμη την παρουσία μου μέσα στον Νέο Ενιαίο Φορέα που μπορούν να φτιάξουν οι δυό τους, οι τρείς τους, οι πέντε τους, τότε το ξανασυζητάμε
… Σ' αυτόν τον δίαυλο καλώ τον Ηλία τον Κασιδιάρη, το Γιάννη το Λαγό, το Νίκο το Μιχαλολιάκο. Τον Γιώργο τον Καρατζαφέρη … οποιονδήποτε άνθρωπο επικεφαλής επικεφαλής εθνικοπατριωτικού φορέα θεωρέι ότι μπορεί να μας πει κάτι καινούργιο προκειμένου να επιτευχθεί μια ενότητα στον πολυδιασπασμένο αυτό χώρο και μια ελπίδα για το αύριο της Ελλάδας μας»
αλλά και όταν -όντας ακόμα στην ΕΛΛΑΣΥΝ- καλούσε τον Κασιδιάρη να αναλάβει την ηγεσία του μορφώματος του Λαγού
Απαντώντας στην ερώτηση πανελίστα του, αν "υπάρχει η δυντότητα η ΧΑ με την ΕΛΛΑΣΥΝ να συνεργαστεί" λέει:
Εγώ κάνω τώρα δημόσια πρόσκληση στον Ηλία τον Κασιδιάρη -γιατί με τον κ. Μιχαλολιάκο για τους λόγους που προανέφερα και κατά το παρελθόν δεν τα βρήκαμε, δεν συμφωνήσαμε- εγώ καλώ δημόσια τον Ηλία τον Κασιδιάρη να έρθει να ηγηθεί στην ΕΛΛΑΣΥΝ, με την ευύθνη που φέρει ο λόγος μου και την ευθύνη που φέρω για τον λόγο που εκστομώ (!!!)
Στις 5/9/2018, ο Τάσος Συμιγδαλάς εμφανίζεται μαζί με τον Κ.Πλεύρη στο πλευρό της Χρυσής Αυγής σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκε εναντίον της ανέγερσης τζαμιού στο Βοτανικό
Από την ιστοσελίδα JailGoldenDawn διαβάζουμε:
«Μετά από σχετική φημολογία στα έντυπα και τις ιστοσελίδες του φασιστικού και ακροδεξιού χώρου, πραγματοποιήθηκε ο αρραβώνας Μιχαλολιάκου και Κώστα Πλεύρη, με δημόσια παρουσία του δεύτερου στη συγκέντρωση που οργάνωσε η Χρυσή Αυγή στον Βοτανικό ενάντια στην ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους.
Η οργάνωση ανάρτησε τη φωτογραφία στην ιστοσελίδα της για να στείλει στους οπαδούς της το μήνυμα της “συμπόρευσης”. Ο Πλεύρης συνοδευόταν από τον “υπαρχηγό” του Τάσο Συμιγδαλά και δέκα περίπου άτομα με μαύρα μπλουζάκια και διακριτικά της ομάδας τους (“Η”)»
Περνάμε τώρα στην Εφημερίδα των Συντακτών και σε ένα δημοσίευμά της από τις 10/5/2021:
“ Σε μια εξαιρετικά διαφωτιστική εκπομπή του Τάσου Συμιγδαλά, στενού συνεργάτη του Κώστα Πλεύρη και επίδοξου συντονιστή των διασπασμένων κομματιών της Χρυσής Αυγής (ομάδες Μιχαλολιάκου, Κασιδιάρη, Λαγού κ.λπ.) εμφανίστηκε το παλιό στέλεχος της οργάνωσης Παναγιώτης Μπαντέμης και ακολούθησε μια εξαιρετικά αποκαλυπτική ανταλλαγή απόψεων για τα καλά της χούντας αλλά κυρίως του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού (5.5.2021)”
Ποιος είναι ο Μπαντέμης τώρα; Όπως αναφέρει το άρθρο : Ο Μπαντέμης καταδικάστηκε αμετάκλητα για ληστεία και απόπειρα ληστείας με ρατσιστικό χαρακτήρα, για το έγκλημα της Χρυσής Αυγής στο Μεταξουργείο το 2011. Οταν, στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, 10μελές Τάγμα Εφόδου της ναζιστικής οργάνωσης με επικεφαλής τον Μπαντέμη, που ήταν τότε πυρηνάρχης της στη Δράμα, επιτέθηκε σε δυο γυναίκες από τη Βόρεια Ήπειρο. Ο Μπαντέμης τις ρώτησε αν είναι Αλβανίδες και όταν εκείνες απάντησαν ότι είναι Ελληνίδες, τους ζήτησε ταυτότητες. Οι γυναίκες αρνήθηκαν να τις επιδείξουν και οι δράστες τις χτύπησαν άγρια και απέσπασαν την τσάντα της πρώτης γυναίκας, αφαιρώντας χρηματικό ποσόν, ενώ αποπειράθηκαν να πάρουν και το κινητό της δεύτερης.
Όταν μία κοινωνία προσπαθεί να απαλλαγεί από τον ναζισμό και τον φασισμό και τους εκπροσώπους τους (προσπαθεί άραγε;) δεν πρέπει να επιτρέπει στεγανά παρασιτικής επιβίωσης του τέρατος μέσα στα κύτταρα της. Πολύ περισσότερο μέσα στα θεσμικά της κύτταρα, Οφείλει να καταδεικνύει και να καταδικάζει αυτά τα πρόσωπα, τις πρακτικές και τις οργανώσεις τους που ξεπηδάνε πάνω στο πρόσφορο γι' αυτά υπόστρωμα της πνευματικής, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής εξαθλίωσης της.
Πηγές
https://media.real.gr/filesystem/Multimedia/pdf/600_id31381.pdf
https://www.stoxos.gr/2020/06/blog-post_348.html
https://www.efsyn.gr/politiki/293222_i-omologia-ton-naziston
Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και από τους πιο διακεκριμένους λόγιους του 20ου αιώνα, αντιδρώντας στην κατάργηση της ελευθερίας του λόγου και του Τύπου που επέβαλε ο Χίτλερ, εγκαταλείπει τη χώρα. Μαζί του φεύγει από τη χώρα και ο Χάινριχ Μαν.
Διαβάζουμε από την ιστοσελίδα διαδραστικών σχολικών βιβλίων "Φωτόδεντρο":
Άνθρωπος με δική του θεατρική άποψη, ο Μπρεχτ δημιούργησε το λεγόμενο «Επικό θέατρο», που έρχεται να κλονίσει τις αρχές του κλασικού θεάτρου: Για τη σκηνή πιστεύει ότι δεν είναι ο χώρος όπου εκτυλίσσεται η δράση αλλά ο χώρος όπου ο συγγραφέας αφηγείται και παραθέτει ορισμένα δραματικά γεγονότα. Για τα δρώμενα πιστεύει ότι δεν πρέπει να αποβλέπουν στη συναισθηματική κινητοποίηση και συμμετοχή του θεατή αλλά στην κινητοποίηση της κριτικής του σκέψης και στη διαμόρφωση μιας προσωπικής στάσης. Το θέατρο του Μπρεχτ έχει κοινωνικό περιεχόμενο και πολιτικούς στόχους. Το έργο Τρόμος και αθλιότητα του τρίτου Ράιχ περιλαμβάνει 24 σκηνές (μονόπρακτα) που έγραψε ο Μπρεχτ, εξόριστος από το ναζιστικό καθεστώς κατά την περίοδο 1935-1939. Η κάθε σκηνή παρουσιάζει μια ιδιαίτερη περίπτωση και όλες μαζί συνθέτουν αυτό που λέει ο τίτλος: τον τρόμο και την αθλιότητα που επικρατεί στη Γερμανία με την επιβολή του ναζισμού.
Εδώ παρουσιάζουμε το μονόπρακτο "Ο σπιούνος" σε μετάφραση Αγγέλας Βερυκοκάκη. Μέσα στις λίγες γραμμές ενός μονόπρακτου ο Μπρεχτ δίνει καθαρά την εικόνα της αθλιότητας που είχε εγκαταστήσει ο Χίτλερ στη Γερμανία, ήδη από το 1933. Δεν είναι όμως ένα μονόπρακτό που αφορά αποκλειστικά τη ναζιστική Γερμανία. Οι αναγνώστες μπορούν να το μεταφέρουν σε όλες τις εποχές και σε όλες τις χώρες που ο φασισμός απλώνει ρίζες, στην κοινωνία και βαθιά μέσα σε όλα τα στρώματα της.
Να και οι καθηγητές,
απ' τ' αυτί οι μαθητές
τους αρπάζουν και τους στήνουν προσοχή.
Κάθε μαθητής κατάσκοπος.
Η μόρφωση, η γνώση είναι άσκοπος.
Μα ποιος γνωρίζει τίποτα στη σημερινή εποχή;
Ύστερα να τα νιάτα τα χρυσά
που με το δήμιο τα 'χουνε καλά.
Τον παίρνουν και τον φέρνουν σπίτι.
Καρφώνουν τον πατέρα τους με μια καταγγελία
και τον κατηγορούν για εσχάτη προδοσία·
δεμένος βγαίνει ο πατέρας απ' το σπίτι.
(Κολωνία, 1935. Βροχερό κυριακάτικο απόγευμα. Ο άντρας, η γυναίκα και το αγόρι μετά το γεύμα. Μπαίνει η υπηρέτρια).
Η ΥΠΗΡΕΤΡΙΑ: Ο κύριος και η κυρία Κλιμπτς ρωτούν αν οι κύριοι είναι σπίτι.
Ο ΑΝΤΡΑΣ (απότομα): Όχι.
(Η υπηρέτρια βγαίνει)
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Έπρεπε να πας στο τηλέφωνο. Αφού ξέρουν πως δεν μπορεί να 'χουμε βγει ακόμα.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Γιατί δεν μπορεί να 'χουμε βγει;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Επειδή βρέχει.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Αυτός δεν είναι λόγος.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Και πού θα μπορούσαμε να 'χουμε πάει: Θ' αναρωτηθούν αμέσως.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Υπάρχουν ένα σωρό μέρη.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Τότε γιατί δε βγαίνουμε;
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Για να πάμε πού;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Τουλάχιστον αν δεν έβρεχε.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Και πού θα πηγαίναμε αν δεν έβρεχε;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Τουλάχιστον άλλοτε μπορούσε κανείς να βρεθεί με κάποιον.
(Παύση)
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν ήταν σωστό που δεν πήγες στο τηλέφωνο. Τώρα ξέρουν πως δεν τους θέλουμε 'δω.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Το ξέρουν δεν το ξέρουν!
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Είναι άσχημο που τους αποφεύγουμε τώρα που τους αποφεύγουν όλοι.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Δεν τους αποφεύγουμε.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Τότε γιατί να μην έρθουν να μας δουν;
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Γιατί αυτόν τον Κλιμπς τον βαριέμαι φοβερά.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Άλλοτε, δεν τον βαριόσουνα.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Άλλοτε! Μου δίνουν στα νεύρα τα «άλλοτέ» σου!
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Πάντως, άλλοτε δεν θα τον απόφευγες επειδή εκκρεμεί εναντίον του μια δίκη του σχολικού επιθεωρητή.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Δηλαδή θες να πεις πως φοβάμαι;
(Παύση)
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Τότε τηλεφώνησε και πες τους πως μόλις γυρίσαμε, εξαιτίας της βροχής.
(Η γυναίκα μένει καθισμένη)
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Να πούμε στους Λέμκε, αν θέλουν να 'ρθουν;
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Για να μας κάνουνε πάλι παρατήρηση ότι δεν αγαπάμε αρκετά την αεράμυνα;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ (στο αγόρι): Κλάους-Χάινριχ, άφησε ήσυχο το ραδιόφωνο!
(Το αγόρι αρχίζει να ξεφυλλίζει τις εφημερίδες)
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Καταστροφή αυτή η βροχή σήμερα. Όμως σε μια χώρα που η βροχή είναι καταστροφή, δεν μπορεί κανείς να ζήσει.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Νομίζεις πως είναι πολύ λογικό να λες δυνατά τέτοιες σκέψεις;
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μου θα λέω ό,τι θέλω. Δεν πρόκειται μέσα στο ίδιο μου το σπίτι ν' αφήσω να...
(Τον διακόπτει η είσοδος της υπηρέτριας, που φέρνει το σερβίτσιο του καφέ. Όσο είναι στο δωμάτιο, δεν μιλάει κανείς).
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Είναι ανάγκη να 'χουμε για υπηρέτρια την κόρη του θυρωρού;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Αυτό το συζητήσαμε αρκετά, νομίζω. Το τελευταίο πράγμα που είπες ήταν πως αυτό είχε και τα υπέρ του.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Και τι δεν έχω πει εγώ. Πες μονάχα κάτι τέτοιο στη μητέρα σου και γινόμαστε αμέσως σαλάτα.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Όταν μιλάω με τη μητέρα μου...
(Μπαίνει η υπηρέτρια με τον καφέ)
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Άσε, Έρνα, εσύ μπορείς να φύγεις, το κάνω 'γω αυτό.
Η ΥΠΗΡΕΤΡΙΑ: Ευχαριστώ πολύ κυρία. (Βγαίνει)
ΤΟ ΑΓΟΡΙ (σηκώνοντας το κεφάλι από την εφημερίδα): Τα κάνουν όλα αυτά όλοι οι παπάδες μπαμπά;
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ποια;
ΤΟ ΑΓΟΡΙ: Αυτά που γράφει εδώ.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Τι διαβάζεις εσύ;
(Του αρπάζει από τα χέρια την εφημερίδα)
ΤΟ ΑΓΟΡΙ: Μα ο ομαδάρχης μας μας είπε πως μπορούμε όλοι να διαβάζουμε όλα όσα γράφει αυτή η εφημερίδα.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Δε μ' ενδιαφέρει τι 'πε ο ομαδάρχης σας. Τι επιτρέπεται να διαβάζεις και τι όχι, τ' αποφασίζω εγώ.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Να, πάρε δέκα πφέννιγκ, Κλάους-Χάινριχ, και πήγαινε απέναντι κι αγόρασε ό,τι θέλεις.
ΤΟ ΑΓΟΡΙ: Μα βρέχει.
(Τριγυρίζει αναποφάσιστος κοντά στο παράθυρο)
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Αν δεν σταματήσουνε τα άρθρα αυτά για τις δίκες των παπάδων θα την σταματήσω αυτή την εφημερίδα.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Και ποιαν θα παίρνεις; Αυτά τα γράφουν όλες.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Αν όλες οι εφημερίδες γράφουνε τέτοιες αηδίες, θα σταματήσω να διαβάζω εφημερίδα. Έτσι κι αλλιώς δε θα μαθαίνω λιγότερα για το τι γίνεται στον κόσμο.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν είναι και τόσο κακό να ξεκαθαρίζουν αυτά.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ξεκαθαρίζουν! Αυτά είναι μόνο πολιτική.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Πάντως εμάς δεν μας ενδιαφέρει, αφού είμαστε προτεστάντες.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Το λαό όμως τον ενδιαφέρει, να μη μπορεί να σκεφτεί το δωμάτιο ενός παπά, χωρίς να σκέφτεται κι αυτά τα αίσχη.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Τι να κάνουνε αφού αυτά συμβαίνουν;
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Τι να κάνουνε; Να κοιτάζουν τα δικά τους. Και στο δικό τους «φαιό σπίτι» δεν θα πρέπει να είναι όλα εντελώς καθαρά, όπως ακούω.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μα αυτό είναι μια απόδειξη της εξυγιάνσεως του λαού μας, Καρλ!
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Εξυγίανση. Ωραία εξυγίανση. Αν η υγεία είναι έτσι, τότε εγώ προτιμώ την αρρώστια.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Είσαι πολύ νευρικός σήμερα. Έγινε τίποτα στο σχολείο;
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Τι να 'γινε στο σχολείο; Και σε παρακαλώ, σταμάτα να μου λες πως είμαι νευρικός, μου χτυπάει στα νεύρα.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν θα 'πρεπε να τσακωνόμαστε συνέχεια. Καρλ. Άλλοτε...
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Αυτό μου 'λειπε τώρα! Άλλοτε! Ούτε άλλοτε ήθελα, ούτε σήμερα θέλω να δηλητηριάζεται η φαντασία του παιδιού μου!
H ΓΥΝΑΙΚΑ: Μα πού είναι το παιδί;
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Πού θες να ξέρω;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Τον είδες να φεύγει;
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Όχι.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν καταλαβαίνω πού μπορεί να 'χει πάει. (Φωνάζει): Κλάους-Χάινριχ!
(Τρέχει έξω από το δωμάτιο. Την ακούμε να φωνάζει. Ξαναγυρίζει)
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Έφυγε στ' αλήθεια
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Γιατί να μη φύγει;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μα χαλάει ο κόσμος απ' τη βροχή!
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Γιατί νευριάζεις τόσο πολύ επειδή το παιδί βγήκε έξω;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Για τι πράγμα μιλούσαμε;
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Τι σχέση έχει αυτό;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν συγκρατιέσαι καθόλου τον τελευταίο καιρό.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Αυτό δεν είν' αλήθεια, αλλά ακόμα κι αν ήτανε, τι σχέση έχει με τ' ότι έφυγε ο μικρός;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μα ξέρεις ότι βάζουν αυτί.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ε, και;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Ε, και; Κι αν το συζητήσει; Ξέρεις τι τους μαθαίνουν τώρα στη Χιτλερική Νεολαία. Τους λένε στα ίσια να τα μαρτυράνε όλα. Είναι περίεργο που έφυγε τόσο αθόρυβα.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ανοησίες.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν είδες πότε έφυγε;
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Τριγύριζε αρκετή ώρα στο παράθυρο.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Ήθελα να 'ξερα τι πρόλαβε ν' ακούσει.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Μα ξέρει τι συμβαίνει στους ανθρώπους που τους καταγγέλλουν.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Και το παιδί που μας έλεγαν οι Σμούλκες; φαίνεται πως ο πατέρας του είναι ακόμα στο στρατόπεδο. Αν ξέραμε πόσο έμεινε στο δωμάτιο.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Όλ' αυτά είναι κουταμάρες.
(Τρέχει στα άλλα δωμάτια φωνάζοντας το αγόρι)
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν μπορώ να καταλάβω πώς φεύγει χωρίς να πει λέξη. Δεν είναι τέτοιο παιδί.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Μήπως πήγε σε κανένα συμμαθητή του;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μόνο στο Μούμμερμαν μπορεί να 'χει πάει. Θα τηλεφωνήσω.
(Τηλεφωνεί.)
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Νομίζω πως άδικα αναστατωθήκαμε.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ (στο τηλέφωνο): Εδώ η σύζυγος του καθηγητού Φούρκε. Καλημέρα, κυρία Μούμμερμαν. Μήπως είναι 'κει ο Κλάους-Χάινριχ; — Όχι; Δεν καταλαβαίνω πού μπορεί να πήγε αυτό το παιδί. — Πέστε μου, κυρία Μούμμερμαν, την Κυριακή είναι ανοιχτά τα γραφεία της Χιτλερικής Νεολαίας; —Ναι;— Ευχαριστώ πολύ, τότε θα ρωτήσω κι εκεί.
(Κλείνει το τηλέφωνο. Κι οι δυο τους κάθονται σιωπηλοί)
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Μα τι μπορεί ν' άκουσε;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μίλησες για την εφημερίδα. Και δεν έπρεπε να πεις εκείνο για το «φαιό σπίτι». Έχει τόσο εθνικιστικά αισθήματα.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Και τι είπα δηλαδή για το «φαιό σπίτι»;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν μπορεί να μη θυμάσαι! Πως εκεί δεν είναι όλα τόσο καθαρά.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Μα αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί κατηγορία. Δεν είναι όλα καθαρά, ή μάλλον όπως είπα, δεν είναι όλα εντελώς καθαρά, πράγμα που διαφέρει, και μάλιστα ουσιαστικά, αυτό είναι μάλλον μια χιουμοριστική παρατήρηση λαϊκού τύπου, δηλαδή στην καθομιλουμένη, αυτό δε σημαίνει τίποτα παραπάνω από το ότι εκεί μερικά πράγματα δεν φαίνονται να είναι πάντα και υπό όλες τις συνθήκες ακριβώς όπως τα θέλει ο Φύρερ. Πάντως εξέφρασα με απόλυτη επίγνωση τον υποθετικό χαρακτήρα, λέγοντας, όπως θυμάμαι πολύ καλά, «δεν πρέπει» —το πρέπει εδώ με την υποθετική του έννοια— να είναι όλα εντελώς καθαρά. Δεν θα πρέπει να είναι! Όχι: δεν είναι! Δεν μπορώ να πως πως υπάρχει κάτι το όχι καθαρό, δεν υπάρχει καμιά απόδειξη. Όπου υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχουν ατέλειες. Δεν εννοούσα τίποτε περισσότερο. Και πέρα απ' αυτό, σε κάποια περίπτωση, ο ίδιος ο Φύρερ εξαπέλυσε μια πολύ πιο αυστηρή κριτική προς την ίδια κατεύθυνση.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν σε καταλαβαίνω. Σ' εμένα δεν είναι ανάγκη να μιλάς έτσι.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Δεν είναι ανάγκη, θέλω να σου μιλάω έτσι. Δεν είμαι σίγουρος για το πόσο εσύ η ίδια φλυαρείς γι' αυτά που ίσως λέγονται κάποτε μέσα σ' αυτούς τους τοίχους, σε μια στιγμή εκνευρισμού. Κατάλαβέ με, δεν προσπαθώ να σου προσάψω οποιεσδήποτε επιπολαιότητες εις βάρος του συζύγου σου, ακριβώς όπως δεν πιστεύω στιγμή ότι ο μικρός θα κάνει κάτι εναντίον του πατέρα του. Αλλά ανάμεσα στο κακό και στην επίγνωσή του, υπάρχει, δυστυχώς, τεράστια διαφορά.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Για σταμάτα τώρα! Καλύτερα θα 'κανες να πρόσεχες τη γλώσσα σου. Όλη αυτή την ώρα σπάω το κεφάλι μου, αν είπες πριν ή μετά από κείνο για το φαιό σπίτι, ότι δεν μπορεί να ζήσει κανείς στη χιτλερική Γερμανία.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Αυτό δεν το είπα καθόλου.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Εσύ κάνεις σαν να 'μουνα εγώ η αστυνομία! Εγώ απλώς βασανίζω το μυαλό μου τι μπορεί ν' άκουσε ο μικρός.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Η λέξη χιτλερική Γερμανία δεν υπάρχει καν στο λεξιλόγιό μου.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Κι αυτό για το θυρωρό, κι ότι οι εφημερίδες είναι γεμάτες ψέματα, κι αυτό που είπες μετά για την αεράμυνα, το παιδί δεν ακούει απολύτως τίποτα θετικό. Αυτό δεν είναι καθόλου καλό για μια νεανική ψυχή, την καταστρέφει, κι ο Φύρερ που λέει πως το μέλλον της Γερμανίας είναι η νεολαία της. Στ' αλήθεια δεν είναι τέτοιο παιδί να πάει εκεί να καταδώσει κάποιον. Δεν αισθάνομαι καλά.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Είναι όμως εκδικητικός.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Και γιατί θα 'θελε να εκδικηθεί;
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ο Θεός ξέρει, όλο και κάτι θα 'χει. Ίσως επειδή του πήρα το βάτραχό του.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μα αυτό έγινε εδώ και μια βδομάδα.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Όμως αυτά τα θυμούνται τα παιδιά.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Κι εσύ γιατί να του τον πάρεις;
ο ΑΝΤΡΑΣ: Γιατί δεν του έπιανε μύγες. Τον άφηνε να πεθάνει της πείνας.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μα είναι αλήθεια πως έχει πολλά μαθήματα.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ο βάτραχος όμως δεν έφταιγε τίποτα γι' αυτό.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μα δεν μίλησε καθόλου γι' αυτό, και μόλις του 'δωσα δέκα πφέννιγκ. Του παρέχουμε ό,τι ζητήσει.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ναι, αυτό είναι δωροδοκία.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Τι εννοείς;
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Θα πούνε αμέσως ότι δοκιμάζαμε να τον δωροδοκούμε για να κρατάει τη γλώσσα του.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δηλαδή, τι νομίζεις ότι μπορούν να σου κάνουν;
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Οτιδήποτε, δεν υπάρχουν όρια! Θεέ μου! Και να 'σαι και δάσκαλος! Εκπαιδευτής της νεολαίας: Τη φοβάμαι!
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μα ένα παιδί δεν μπορεί να 'ναι αξιόπιστος μάρτυρας. Ένα παιδί δεν ξέρει τι λέει.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Αυτό το λες εσύ. Μα από πότε χρειάζονται μάρτυρες για οτιδήποτε;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν μπορούμε να σκεφτούμε τι εννοούσες με τις παρατηρήσεις σου; Θέλω να πω ότι μπορεί απλώς να σε παρεξήγησε.
Ο ΑΝΤΡΑΣ:Τι είπα; Δεν μπορώ ούτε να θυμηθώ. Για όλα φταίει αυτή η άτιμη η βροχή. Γίνεσαι κακοδιάθετος. Τελικά είμαι ο τελευταίος, που θα 'λεγα κάτι εναντίον της ψυχικής ανατάσεως που ζει σήμερα ο γερμανικός λαός. Εγώ τα είχα προβλέψει όλ' αυτά από το τέλος του 1932.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Καρλ, δεν έχουμε τώρα καιρό να μιλάμε γι' αυτά. Πρέπει να τα ξεκαθαρίσουμε όλα με ακρίβεια, και αμέσως μάλιστα. Δεν πρέπει να χάνουμε καιρό.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό από τον Κλάους-Χάινριχ.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Λοιπόν πρώτα αυτό για το «φαιό σπίτι» και τα αίσχη.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Μα δεν είπα λέξη για αίσχη.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Είπες πως η εφημερίδα είναι γεμάτη αίσχη και θα την σταματήσεις.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ναι, η εφημερίδα! Όχι όμως το φαιό σπίτι!
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν μπορεί να 'πες πως αποδοκιμάζεις αυτά τα αίσχη των παπάδων; Κι ότι το θεωρείς πολύ πιθανόν ότι αυτοί οι άνθρωποι που είναι κατηγορούμενοι σήμερα, έβγαλαν τα απαίσια παραμύθια για το φαιό σπίτι κι ότι εκεί δεν είναι όλα καθαρά; Κι ότι καλύτερα θα 'καναν να κοίταζαν τα δικά τους; Κι ότι είπες στο παιδί ν' αφήσει το ραδιόφωνο και να πάρει καλύτερα την εφημερίδα, γιατί έχεις τη γνώμη ότι η νεολαία του Τρίτου Ράιχ πρέπει να παρατηρεί μ' ανοιχτά μάτια τι γίνεται γύρω της.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Όλ' αυτά δεν βοηθάνε σε τίποτα.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Καρλ, δεν πρέπει τώρα να σκύψεις το κεφάλι. Πρέπει να 'σαι δυνατός, όπως λέει κι ο Φύρερ...
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Μα δεν μπορώ να παρουσιαστώ στο δικαστήριο, και σαν μάρτυρας κατηγορίας να καταθέσει η ίδια η σάρκα από τη σάρκα μου.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν πρέπει να το παίρνεις έτσι.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Οι σχέσεις με τους Κλιμπτς ήταν μεγάλη επιπολαιότητα.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μα αυτονών δεν τους έκαναν τίποτα.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ναι, αλλά οι έρευνες συνεχίζονται.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Αν απελπίζονταν όλοι που γίνονται γι' αυτούς έρευνες...
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ο θυρωρός, λες να 'χει τίποτα εναντίον μας;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Εννοείς αν τον ρωτήσουν; Του κάναμε δώρο ένα κουτί πούρα για τα γενέθλιά του, και το δώρο του της Πρωτοχρονιάς ήταν αρκετό.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Οι Γκάουφς από δίπλα του 'δωσαν δεκαπέντε μάρκα.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Ναι, μα αυτοί διάβαζαν ως το '32 το «Εμπρός» και το Μάη του '33 είχαν βάλει σημαία μαύρη – άσπρη – κόκκινη!
(Χτυπάει το τηλέφωνο)
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Το τηλέφωνο!
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Να πάω;
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Δεν ξέρω.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Ποιος μπορεί να 'ναι;
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Περίμενε. Αν χτυπήσει ξανά πηγαίνεις.
(Περιμένουν. Το τηλέφωνο σταματάει)
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Δεν είναι πια ζωή αυτή!
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Καρλ!
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Έναν Ιούδα μού γέννησες. Κάθεται στο τραπέζι, τρώει το φαΐ που του δίνουμε και στήνει αυτί και θυμάται όλα όσα λένε οι γονείς του ο χαφιές.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν πρέπει να μιλάς έτσι!
(Παύση)
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Νομίζεις πως θα πρέπει να κάνουμε τίποτα προετοιμασίες;
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Λες να τους φέρει μαζί του αμέσως;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν είναι απίθανο, ε;
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Μήπως πρέπει να φορέσω το παράσημό μου;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Οπωσδήποτε, Καρλ!
(Εκείνος φέρνει το παράσημο και το φοράει με τρεμάμενα χέρια)
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Πάντως στο σχολείο δεν υπάρχει τίποτα εναντίον σου;
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Και πού θες να ξέρω; Είμαι πρόθυμος να διδάξω ό,τι θέλουν, αλλά τι θέλουν να διδάξω; Μακάρι να 'ξερα! Πού να ξέρω πώς θέλουν να ήταν ο Μπίσμαρκ; Αφού αργούν τόσο να βγάλουν τα σχολικά βιβλία! Δεν μπορείς να κάνεις αύξηση άλλα δέκα μάρκα στην υπηρέτρια; Κι αυτή κρυφακούει συνέχεια.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ (γνέφει καταφατικά): Και τη φωτογραφία του Χίλτερ, να την κρεμάσουμε πάνω απ' το γραφείο σου; Φαίνεται καλύτερα.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ναι, να το κάνεις αυτό.
(Η γυναίκα πάει να της αλλάξει θέση)
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Όμως, αν το παιδί τους πει ότι της αλλάξαμε θέση επίτηδες, θα συμπεράνουν ένοχη συνείδηση.
(Η γυναίκα ξανακρεμάει τη φωτογραφία στην παλιά της θέση).
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Η πόρτα δεν ήταν αυτή;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν άκουσα τίποτα.
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Κι όμως!
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Καρλ!
(Τον αγκαλιάζει)
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Μη χάνεις την ψυχραιμία σου. Ετοίμασέ μου μερικά εσώρουχα.
(Άλλη πόρτα ακούγεται. Ο άντρας κι η γυναίκα στέκουν ο ένας δίπλα στον άλλο, κοκαλωμένοι, στη γωνιά του δωματίου. Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει το αγόρι με μια χαρτοσακούλα στο χέρι. — Παύση).
ΤΟ ΑΓΟΡΙ: Μα τι έχετε;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Πού ήσουνα;
(Το αγόρι δείχνει τη σακούλα με τις σοκολάτες.)
Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μόνο σοκολάτες αγόρασες;
ΤΟ ΑΓΟΡΙ: Τι άλλο; Φυσικά.
(Διασχίζει το δωμάτιο μασουλώντας.
Οι γονείς του τον κοιτάζουν ερευνητικά.)
Ο ΑΝΤΡΑΣ: Νομίζεις πως λέει αλήθεια;
(Η γυναίκα σηκώνει τους ώμους)
"Ο Αδόλφος Χίτλερ δεν έπεσε από το διάστημα. Ούτε ήταν ένας και μόνος. Ήταν το διαμόρφωμα δεκάδων χιλιάδων αφανών χιτλερίσκων στην Γερμανία και την Αυστρία. Και όχι μόνον εκεί. Χιτλερίσκων διάσπαρτων σε μεγάλες και μικρές πόλεις, σε χώρους εργασίας, σε γειτονιές, σε συντροφιές, σε οικογένειες. Και ο ναζισμός δεν ήταν ιδέα ενός και μόνου διεστραμμένου εγκεφάλου. Ήταν η συμπύκνωση της νοσηρής πολιτικής αντίληψης εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων, φορέων του μικροβίου του ρατσισμού, του εθνικισμού, της μισαλλοδοξίας, της τελικής λύσης όλων των προβλημάτων με τη βία, την φωτιά και το τσεκούρι"
Ιάκωβος Καμπανέλλης
Πριν από λίγες ημέρες, δύο Ινδοί εργάτες πυροβολήθηκαν από τον Έλληνα εργοδότη τους στο Μαραθώνα, όταν πήγαν να ζητήσουν τα δεδουλευμένα τους. Η υπόθεση θύμισε έντονα το πολύ σοβαρό περιστατικό που συνέβη πριν από επτά χρόνια στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας όταν μετανάστες από το Μπαγκλαντές και Πακιστάν που εργάζονταν σε θερμοκήπια φράουλας απαίτησαν να πληρωθούν. Ως απάντηση, οι επιστάτες των θερμοκηπίων έβγαλαν καραμπίνες και πυροβόλησαν εναντίον τους. Δεκάδες ακόμη είναι τα περιστατικά ξυλοδαρμού εργαζομένων, αλλοδαπών ή Ελλήνων, όταν οι τελευταίοι τολμούν να ζητούν τα στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα
Σε μια εποχή όπου το κοινωνικό κράτος διαλύεται και καταρρέουν δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί με δεκαετίες αγώνων και αίματος, ο φασισμός είναι εδώ μπροστά μας και δε χρειάζεται κανέναν Χίτλερ για να μεγαλώσει και να εξαπλωθεί. Μπόλικος φιλοτομαρισμός μπολιασμένος με ικανή δόση απανθρωπιάς και μίσους φτιάχνουν το μικρό φασίστα της διπλανής πόρτας. Αυτόν που δε θα διστάσει ακόμη και να σκοτώσει προκειμένου να βγει κερδισμένος. Η απουσία, μάλιστα, κάθε θεσμικής προστασίας απέναντι στον αδύνατο και τον αδικημένο, χαλυβδώνουν τον μικρό χιτλερίσκο και τον κάνουν να νομίζει πως είναι δίκαιος και ανίκητος. Ώσπου δε θα αργήσει να βρεθεί ο καινούργιος Χίτλερ που θα ενώσει όλους αυτούς τους χιτλερίσκους σε έναν στρατό του μίσους που θα προσπαθήσει για μια ακόμη φορά να κάνει τη γη να τρέμει
Εξαιρετικά επίκαιρο αποδεικνύεται το παρακάτω κείμενο του Ιάκωβου Καμπανέλλη για τους μικρούς χιτλερίσκους που μας περιτριγυρίζουν και που όσο τους αφήνουμε να σκορπάνε το μίσος, τόσο έρχεται πιο κοντά το σκοτεινό μέλλον που μας επιφυλάσσουν
"Είμαι ένας από τους επιζήσαντες κρατούμενους στο Ες-Ες στρατόπεδο συγκεντρώσεως και εξοντώσεως του Μαουτχάουζεν. Ένας από εκείνους που τον Μάιο του 1945 κλαίγοντας και ελπίζοντας εφώναζαν ποτέ πια! Ήταν τότε που οι οπαδοί του ναζισμού έχασαν τον Πόλεμο.
Ο ναζισμός όμως επέζησε. Κυρίως γιατί αιώνιες κοινωνικές πληγές αφέθηκαν αθεράπευτες. Και μένουν ακόμα! Και επιπλέον γιατί η αντικομμουνιστική υστερία έκαμε τον ναζισμό να ξεχνιέται, και κάποτε-κάποτε να αθωώνεται. Ύστερα από 48 χρόνια, αυτό που θέλω να φωνάξω είναι, πάλι;
Φίλοι μου θυμηθείτε: ο Αδόλφος Χίτλερ δεν έπεσε από το διάστημα. Ούτε ήταν ένας και μόνος. Ήταν το διαμόρφωμα δεκάδων χιλιάδων αφανών χιτλερίσκων στην Γερμανία και την Αυστρία. Και όχι μόνον εκεί. Χιτλερίσκων διάσπαρτων σε μεγάλες και μικρές πόλεις, σε χώρους εργασίας, σε γειτονιές, σε συντροφιές, σε οικογένειες. Και ο ναζισμός δεν ήταν ιδέα ενός και μόνου διεστραμμένου εγκεφάλου. Ήταν η συμπύκνωση της νοσηρής πολιτικής αντίληψης εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων, φορέων του μικροβίου του ρατσισμού, του εθνικισμού, της μισαλλοδοξίας, της τελικής λύσης όλων των προβλημάτων με τη βία, την φωτιά και το τσεκούρι. Ο ναζισμός δεν άρχισε με τον Χίτλερ, γι’ αυτό και δεν τον πήρε μαζί του, δεν εμφανίστηκε μόνο στην Γερμανία, γι’ αυτό και δεν επανεμφανίζεται μόνο εκεί. Αλλά παντού όπου ουσιαστικά κοινωνικά προβλήματα τον τρέφουν. Και ο κίνδυνος τώρα δεν είναι η εμφάνιση ενός νέου Χίτλερ και η σπορά ενός άλλου μεγάλου πολέμου.
Ο κίνδυνος είναι η αδιαφορία για τα αίτια που αναγεννούν τον ναζισμό και εν συνεχεία η απάθεια και η ανοχή γιαένα φαινόμενο που μπορεί να εξελιχθεί σε μαζική διανοητική μόλυνση.
Οι μεγάλοι πόλεμοι δεν αρχίζουν στα πεδία των μαχών, ούτε οι ολέθριες πολιτικές ιδεολογίες ξεκινούν από μαζικές συγκεντρώσεις σε πλατείες.
Αρχίζουν ανύποπτα στους χώρους της καθημερινής μας ζωής, ξεκινούν ακόμα και μέσα απ’ το ίδιο μας το σπίτι. Εκεί φωλιάζουν όλα. Γι’ αυτό, μόνο με την πίστη σε μια καθημερινή ζωή που να μας χωράει όλους, απροκατάληπτη και δίκαιη προς όλους μπορούμε, έστω και καθυστερημένα, να πετύχουμε αυτό που τόσο προσδοκούσαμε τον Μάιο του 1945: ένα πραγματικό ποτέ πια".
Σ.Σ: Η φωτογραφία είναι από τους εργάτες φράουλας που πυροβολήθηκαν στη Μανωλάδα το 2013
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
