Βλέπουμε τη Μάρα Ζαχαρέα να προσπαθεί να συγκαλύψει το θέμα λέγοντας πως είναι σχεδόν ένα «τίποτα», το Γιώργο το Λιάγκα να παριστάνει τον κοινωνικά ευαίσθητο, το Στέφανο Χίο με το "Μακελειό" να βρίσκει πεδίο δράσης λαμπρό και κάπου εκεί θυμηθήκαμε και μια ιστορία όχι και τόσο παλιά, από το «ένδοξο» Λιμενικό Σώμα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή

Οι αποκαλύψεις στο χώρο του θεάματος συνεχίζονται. Οι καταγγελίες πληθαίνουν και ευχόμαστε να βγει κάτι καλό από όλο αυτό. Και λέμε πως ευχόμαστε γιατί, πέρα από τα ξεκάθαρα σήματα, υπάρχει παράλληλα και πολύς θόρυβος που κάνει το σήμα να μην ακούγεται καθαρά. Οι διάφορες εκπομπές της τηλεόρασης, αυτές που χρόνια τώρα προωθούσαν το σεξισμό και τον κάθε είδους κοινωνικό ρατσισμό, τώρα παριστάνουν πως έπεσαν από τα σύννεφα και στήνουν τρελό πανηγύρι πάνω σε ανθρώπινα δράματα χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα και διασπείροντας άτακτα βέλη προς όλες τις κατευθύνσεις κάνοντας τους στόχους να θολώνουν.

Ο Γιώργος ο Λιάγκας για παράδειγμα. Αυτός που ξεχνώντας πως έχει την ευθύνη του δημόσιου λόγου, πριν από λίγο καιρό μόλις, μιλούσε για «χοντρές» και γέλαγε στην τηλεόραση με το περιστατικό της εκσπερμάτωσης ενός άντρα πάνω σε μια ανυποψίαστη φοιτήτρια. Τώρα, αποφάσισε να παίξει τον κοινωνικά ευαίσθητο. Σου λέει, αφού ήρθε το κύμα, ας το καβαλήσω κι εγώ. Κάπου θα με πάει. Και να το κλάμα, να η ευαισθησία, να η υποκρισία, να και ο αποπροσανατολισμός. Όλα γίνονται θέαμα, όλα γίνονται θυσία στο βωμό του θεάματος

Είδαμε όμως και το αντίθετο φαινόμενο, ακόμη χειρότερο. Είδαμε τα κατά παραγγελία ρεπορτάζ από τους ισχυρούς φίλους κάποιων εμπλεκομένων που προσπαθούσαν, κόντρα στην κοινή λογική, να τους βγάλουν λάδι. Κραυγαλέο παράδειγμα το ρεπορτάζ της Μάρας Ζαχαρέα στο STAR που για την περίπτωση του Λιγνάδη, έκανε λόγο για διώξεις για το «τίποτα», επιδεικνύοντας μια προκλητικά επιλεκτική ευαισθησία, όταν παρόμοια ευαισθησία δεν επέδειξαν ποτέ σε άλλες περιπτώσεις. Και αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Όσο πιο χαμηλά βρίσκεται κάποιος στην ιεραρχική δόμηση της ταξικής μας κοινωνίας, τόσο πιο άσχημα αντιμετωπίζεται. Όχι μόνο από τα Μέσα, όχι μόνο από την αστυνομία, όχι μόνο από τη δικαιοσύνη, αλλά και από τον μέσο πολίτη. Δυστυχώς, έχει περάσει στο μέσο πολίτη αυτής της χώρας η πεποίθηση πως κάποιοι άνθρωποι πρέπει να είναι περισσότερο ίσοι από κάποιους άλλους

Μέσα σε αυτό το τρελό πανηγύρι, δε θα μπορούσαν να λείπουν οι ύαινες, αυτές που τρέφονται από το αίμα και τον πόνο. Οι κίτρινες φυλλάδες, ίσως οι μόνες εφημερίδες που έχουν απομείνει να κρέμονται στα περίπτερα και να πουλάνε φύλλα, όπως αυτή του Μακελειού, δείγμα και αυτό της γενικότερης έκπτωσης, μυρίστηκαν αίμα και ξερνοβολάνε εμετικά πρωτοσέλιδα, ανακατεύοντας την αλήθεια με το ψέμα, μπλέκοντας αθώους με ενόχους και σπέρνοντας σύγχυση για το τι είναι νόμιμο και τι είναι παράνομο, για το τι είναι ηθικό και τι είναι ανήθικο, απευθυνόμενες σε ένα κοινό σαφώς χειραγωγήσιμο, και εκπαιδεύοντάς το στην ηδονοβλεψία και στο μίσος

Είναι προφανές πως η σοβαρή αντιμετώπιση ενός κρίσιμου θέματος απαιτεί μια ώριμη κοινωνία. Μια κοινωνία όμως που, αν ήταν ώριμη, δε θα άφηνε το θέμα να πάρει τόσες διαστάσεις και να απλωθεί. Ο κύκλος είναι φαύλος και η επίλυση του ζητήματος δεν είναι καθόλου εύκολη, καθώς έχει να κάνει με τους μηχανισμούς εξουσίας και τα στεγανά τους.

Για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα, δεν αρκούν κάποιες καταγγελίες και κάποιες καταδίκες. Απαιτούνται θεσμοί σύγχρονοι στους οποίους οι θιγόμενοι θα μπορούν να απευθύνονται άμεσα. Απαιτούνται θεσμοί οι οποίοι θα γνωρίζουν τα ζητήματα και θα μπορούν να επεμβαίνουν επίσης άμεσα. Αν περιμένει κανείς ευαισθητοποίηση και εγρήγορση από τους συνήθεις αστυνομικούς υπαλλήλους ενός αστυνομικού τμήματος ή είναι βαθιά γελασμένος ή δεν ενδιαφέρεται για την επίλυση του θέματος. Πλήθος είναι οι δημόσιες μαρτυρίες τον τελευταίο καιρό από γυναίκες που δέχτηκαν σεξιστικές επιθέσεις ή απόπειρες βιασμού και η αντιμετώπισή τους από τους αρμόδιους αστυνομικούς υπαλλήλους στους οποίους απευθύνθηκαν, ήταν το λιγότερο απαράδεκτη

Αν αυτή τη στιγμή είναι ο χώρος του θεάματος που βρίσκεται στη δίνη των αποκαλύψεων, αυτό δεν σημαίνει ότι μόνο εκεί συμβαίνουν όλα αυτά τα απεχθή που ακούγονται αυτό τον καιρό. Απλά ο χώρος του θεάματος είναι ένας χώρος που περιλαμβάνει διάσημα ονόματα και ο λόγος καθενός από αυτούς μπορεί να φτάσει σε κάθε σπίτι. Τι γίνεται όμως με άλλους χώρους ακόμη πιο εξουσιαστικούς και πολύ πιο προστατευμένους από τα μάτια και τα αυτιά του κόσμου, όπως είναι για παράδειγμα τα Σώματα Ασφαλείας;

Από έναν τέτοιο χώρο, και συγκεκριμένα από το Λιμενικό Σώμα, προέρχεται η επόμενη η ιστορία που μας γυρίζει δέκα χρόνια πίσω. ‘Ηταν το 2011, όταν κατέθεσε μία ερώτηση στη Βουλή το 2011 η τότε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ευαγγελία Αμανατίδου – Πασχαλίδου. Σύμφωνα με τη βουλευτή, η οποία επικαλέστηκε καταγγελίες υποψήφιας σε διαγωνισμό του Λιμενικού Σώματος για κατάταξη αξιωματικών ελληνικής ακτοφυλακής ειδικότητας νομικού, «οι υποψήφιες αναγκάστηκαν να γδυθούν ενώπιον της υγειονομικής επιτροπής που απαρτιζόταν από άνδρες γιατρούς και μία γυναίκα».

Όπως ανέφερε η κυρία Αμανατίδου, «η γυναίκα γιατρός αφού τις ακροάστηκε αποχώρησε από την αίθουσα και στην συνέχεια και ενώ ήταν γυμνές οι υποψήφιες, αναγκάστηκαν να κάνουν κάμψεις, κουτσό και να τρέχουν μέσα στην αίθουσα υπό τα βλέμματα όλης της επιτροπής και των συνυποψήφιων τους και υπό τα σεξιστικά σχόλια μάλιστα των γιατρών!»

Να το επαναλάβουμε εάν δεν έγινε αρκούντως αντιληπτό. Για να προσλάβει το Λιμενικό κάποιον δικηγόρο, έπρεπε να τον γδύσει και να τον αναγκάσει να κάνει γυμνός, κάμψεις, επικύψεις και κουτσό ενώπιον δεκάδων ανθρώπων.

Η γυναίκα που έκανε την καταγγελία και αποφάσισε μάλιστα να υποβάλλει μήνυση ήταν η νεαρή δικηγόρος Φωτεινή Μάζαρη.

«Δεν είχαμε ενημερωθεί γι' αυτό που θ' ακολουθούσε. Αν το ήξερα, δεν θα πήγαινα», λέει η Φωτεινή Μάζαρη σε συνέντευξή της στην «Ελευθεροτυπία» εκείνο τον καιρό. «Μας οδήγησαν σ' ένα δωμάτιο. Ήμασταν συνολικά 15 υποψήφιες. Εκεί μας περίμεναν δέκα γιατροί του Λιμενικού Σώματος, όλοι άντρες. Την ίδια στιγμή, γυναίκες υποψήφιες άλλων ειδικοτήτων περίμεναν τη σειρά τους για να εξεταστούν. Θ' ακολουθούσαν γυναίκες οικονομολόγοι. Μπήκαμε στην αίθουσα και η πόρτα έκλεισε. Οι άντρες γιατροί μάς είπαν "κορίτσια, τώρα θα βγάλετε τα ρούχα σας. Θα μείνετε φορώντας μόνο το κάτω εσώρουχο". Μπήκε στην αίθουσα μια γυναίκα γιατρός, κρατώντας στηθοσκόπιο. Μας ακροάστηκε στο στήθος, την πλάτη και βγήκε από την αίθουσα».

«Δεν χρειαζόταν να παραμείνουμε γυμνές στη συνέχεια της διαδικασίας. Μας έδωσαν εντολή να κάνουμε "κουτσό" περπατώντας με το ένα πόδι. Το κάναμε κι αυτό. Μετά τους ρώτησα για ποιο λόγο να είμαστε γυμνές. "Μη μιλάς, όποιος αρνείται κόβεται απ' τις εξετάσεις", μου απάντησαν. Ζήτησαν να παραταχθούμε η μία δίπλα στην άλλη. Κατ' αλφαβητική σειρά».

Στη συνέχεια «οι δέκα γιατροί που παρέμεναν καθιστοί πίσω από την έδρα είπαν ότι "θα μετρήσουμε μέχρι το τρία. Μετά θα βγαίνει κάθε μία μπροστά. Θα φωνάζει το ονοματεπώνυμο, τη σχολή της και τη φράση: το γοργόν και χάριν έχει". Ήταν απαράδεκτοι. Αλλά κι αυτό, το κάναμε. Και αφού ξεφτιλιστήκαμε εντελώς, μας είπαν να γυρίσουμε με τα οπίσθιά μας προς το μέρος τους και να σκύψουμε με τις παλάμες πιάνοντας το έδαφος!... Προφανώς να εξετάσουν αν έχουμε σκολίωση. Πέρασε ο νευρολόγος από δίπλα μας, λέγοντας "κορίτσια, μπορείτε και πιο χαμηλά"».

Στο ερώτημα γιατί δεν αντέδρασε εκείνη τη στιγμή, η Φωτεινή απάντησε

«Τη στιγμή που υποβάλλεσαι σε καταναγκαστικές πράξεις, λειτουργείς με την ψυχολογία της μάζας. Δεν αντιδράς. Βγαίνοντας ένιωσα βιασμένη. Το ίδιο βράδυ δεν κατάφερα να κοιμηθώ. Την επομένη μίλησα με τις άλλες υποψήφιες. Μου είπαν μη μιλήσεις γιατί θα κοπείς. Όσες προσληφθούν δεν πρόκειται να το συζητήσουν. Αλλά δεν μπορούν και να το αρνηθούν»

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πώς εξελίχθηκε η υπόθεση και αν το Λιμενικό Σώμα εξακολουθεί να διεξάγει τις εξετάσεις κατ΄αυτό τον τρόπο. Το παράδειγμα όμως αυτό είναι χαρακτηριστικό του πώς αντιλαμβάνεται τον κάθε άνθρωπο ένα αδηφάγο εξουσιαστικό σύστημα και το συμπέρασμα είναι ένα. Για να φτιάξουμε έναν καινούργιο κόσμο, πρέπει να γκρεμιστεί ο παλιός. Με μπαλώματα δεν γίνεται δουλειά