Το σκίτσο είναι του Ιρανού καρτουνίστα Alireza Pakdel

Επειδή πολλά λέγονται από διάφορους – άλλοτε υποκριτικά και άλλοτε από άγνοια - περί απειλούμενης αλλοίωσης του πολιτισμού μας και της εθνολογικής σύνθεσης της χώρας από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, ας διαβάσουμε μια διδακτική ιστορία από το χρονολόγιο της Μαρίας Δεδούση. Μια ιστορία που αναδεικνύει μια αλήθεια που δεν προβάλλεται και τόσο πολύ. Πως δηλαδή στην Ελλάδα μπορεί να έρθει και να ζήσει όποιος ξένος θέλει, αρκεί να πληρώσει 250 χιλιάρικα. Μάλιστα τον τελευταίο καιρό, όπως γράφει δημοσίευμα της Καθημερινής , παρατηρείται μεγάλο ενδιαφέρον από ξένους για την απόκτηση της λεγόμενης «χρυσής βίζας» καθώς προβλέπεται σε λίγους μήνες διπλασιασμός της τιμής της.

Που σημαίνει πως το ελληνικό κράτος δε βλέπει ξένους μπροστά του. Βλέπει πλούσιους ή φτωχούς. Οι πλούσιοι βαφτίζονται επενδυτές και ζουν με τιμές, ενώ οι φτωχοί βαφτίζονται λαθρομετανάστες και πνίγονται υβριζόμενοι

Καλό θα είναι επίσης και ο μέσος Έλληνας ν’ ανοίξει επιτέλους τα μάτια του και να καταλάβει πως αυτοί οι πλούσιοι ξένοι, μέσω των μαζικών αγορών ακινήτων που πραγματοποιούν και τη μετατροπή τους σε airbnb, ανεβάζουν στα ύψη τις τιμές των ακινήτων και κατ’ επέκταση των ενοικίων και γενικότερα του κόστους ζωής του Έλληνα.

Δε σου φταίει ο φτωχός ο ξένος, φίλε Έλληνα. Από αυτόν δεν κινδυνεύεις. Από τα κοράκια κινδυνεύεις – ελληνικά και ξένα. Κι εξαιτίας τους κάποια στιγμή θα γίνεις κι εσύ μετανάστης. Ας διαβάσουμε όμως τη Μαρία Δεδούση

...............................................................................................................................................................................................................

Μια μέρα που επέστρεφα από το πινγκ πονγκ, με τη ρακέτα στο χέρι, βλέπω στο δρόμο τη Λάουρα με τη φίλη της την Εμ.

- Α, μου λέει η Εμ, πινγκ πονγκ, ο μπαμπάς μου (ξυλουργός ο μπαμπάς της) ανακαίνισε τα σπίτια κάτι Κινέζων που είναι πρωταθλητές στο πινγκ πονγκ.

- Λέω, παιδί μου, στο Πεκίνο μένει ο μπαμπάς σου, πότε πήγε;

- Όχι καλέ, γελάει, στη Γλυφάδα είναι τα σπίτια, τα αγοράσανε για τη βίζα.

Με 250.000 ευρώ ή 500.000 ευρώ, (αναλόγως της περιοχής που βρίσκεται η ακίνητη περιουσία) ο Κινέζος πινγκπονίστας, ή ο Σαουδάραβας πετρελαιΐστας, ή ο Σύρος καθαρματίστας - απ' αυτούς που τρώνε τις σάρκες του κόσμου εκεί πέρα παρέα με τον Άσαντ - μπορεί χωρίς καν να έρθει αυτοπροσώπως - να μην κουράζεται κιόλας ο άνθρωπος - να πάρει από την οικεία προξενική αρχή άδεια παραμονής στην Ελλάδα και κατ' επέκταση ελεύθερο σούρτα φέρτα στην Ευρώπη.

Άμα, πάλι, δεν θέλει να αγοράσει σπίτι, επειδή έχει πολλή υγρασία στη Γλυφάδα, μπορεί να κλείσει και να προπληρώσει για δύο χρόνια ένα κατάλυμα σε ξενοδοχείο ή ερμπιενμπί της αρεσκείας του. Πάλι την παίρνει την άδεια. Πενταετής η άδεια και μετά ανανεώνεται.

Κανείς δεν ασχολείται αν αυτός έχει μια ή σαράντα μία γυναίκες, αν προσεύχεται εβδομήντα φορές τη μέρα στον Αλλάχ ή το Βούδα, αν τα λεφτά του είναι νόμιμα ή παράνομα και κυρίως, αν έχει πάρει στο λαιμό του και 5-6 μεσαίου μεγέθους πόλεις στην πατρίδα του, περίπτωση που είναι η πιθανότερη αν όχι απόλυτα βέβαιη στη Συρία και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής.

Και φέρνουν και τους συγγενείς τους και το προσωπικό τους, καταδείχθηκε στην πανδημία αυτό που δεν είχαν ΑΜΚΑ όλοι αυτοί και δεν είχε γίνει πρόβλεψη να εμβολιαστούν, άλλη ιστορία αυτή.

Μέχρι το '20 είχαν δοθεί 8.000 άδειες, do the math.

Το ίδιο συνέβαινε και με τους Ρώσους και θα ξανασυμβεί μόλις τελειώσει η σφαγή στην Ουκρανία.

Την ίδια στιγμή, εκατομμύρια άνθρωποι που αυτός με την golden visa τους έχει διαλύσει τις ζωές, παλεύουν να ξεφύγουν από την αθλιότητα ή και το θάνατο, αλλά δεν μπορούν, διότι δεν έχουν 250 χιλιάρικα να ψωνίσουν σπίτι στη Γλυφάδα ή ερμπιενμπί στο Δερβένι Κορινθίας. Είναι γιατροί, δικηγόροι, δάσκαλοι, φοιτητές, εργάτες, δημοσιογράφοι ενδεχομένως, ή και ξυλουργοί σαν τον μπαμπά της Εμ. Κάτι είναι όλοι αυτοί, δεν μπορεί να ξεσπιτώθηκαν, από τη Συρία μόνο, 12 εκατομμύρια άνεργοι τεμπέληδες, το 50% του πληθυσμού, επειδή ένα πρωί τους είπαν ότι στην Ευρώπη δίνουμε επιδόματα...

Όπου Συρία, βάλτε ότι θέλετε: Σουδάν, Αφγανιστάν, Ιράκ, Υεμένη, χώρες της κεντρικής Αφρικής, έχει μάκρος η λίστα.

Σε όλες αυτές τις χώρες πλούτισαν και πλουτίζουν όσοι μακελεύουν τους υπόλοιπους. Στo Ιράν, την Κίνα και άλλες πολλές χώρες πλούτισαν και πλουτίζουν όσοι συνεργάζονται με τα καθεστώτα που βρίζουμε εμείς από το πρωί ως το βράδυ ως απολυταρχικά, ή θεοκρατικά, κάτι παλιοκουμμουνιστές, κ.λπ..

Όταν ακουμπάνε τα 250-500 χιλιάρικα, όμως, σφυρίζουμε αδιάφορα.

Δεν είναι ότι δεν θέλουμε τους ξένους, λοιπόν. Ούτε ότι δεν θέλουμε τους μουσουλμάνους. Ούτε ότι δεν θέλουμε τους μαύρους.

Δεν είναι ηθικό το θέμα, δεν είναι εθνικό, δεν είναι τίποτε, όλα αυτά αγοράζονται και πωλούνται. Η ανθρώπινη ζωή επίσης.

QED: 250-500 χιλιάρικα (αναλόγως της περιοχής που βρίσκεται η ακίνητη περιουσία) για έναν Σύρο κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο.

Τα λέω όλα αυτά, για την επόμενη φορά που θα αναρωτηθεί κάποιος «πόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή».

Τόσο.

Και 16 ευρώ η αίτηση.