του συνεργάτη μας Αλέξανδρου Κροκιδά

Κοκαΐνη είπατε; Μάλιστα. Ας αραδιάσουμε προσεχτικά μερικά ονόματα στο τραπέζι. Προσεχτικά, μη σπάσει το τραπέζι, γιατί πρόκειται για βαριά ονόματα.

Κόφι Ανναν (1938-2018), πρώην Γενικός Γραμματέας Ηνωμένων Εθνών. Φερνάρντο Ενρίκε Καρντόζο, πρώην Πρόεδρος του Μεξικού. Μαρία Λιβανος Καττάουι, πρώην Γενική Γραμματέας, Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο. Ελεν Κλαρκ, πρώην Πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Σερ Νίκολας Κλεγκ, Πρώην Αναπληρωτής Πρωθυπουργός, Ηνωμένο Βασίλειο. Ρουθ Ντρέιφους, Πρώην Πρόεδρος της Ελβετίας. Σεζαρ Γκαβίρια, πρώην Πρόεδρος της Κολομβίας. Αλεξάντερ Κφαζνιέφσκι, πρώην Πρόεδρος της Πολωνίας, Ολουσεγκουν Ομπασάνγιο, πρώην Πρόεδρος της Νιγηρίας. Γιώργος Παπανδρέου, πρώην Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Ναι το δικό μας παιδί. Ζοζε Ράμος Ορτα, Πρόεδρος του Ανατολικού Τιμόρ, Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης 1996. Τζορτζ Σουλτς (1920-2021), πρώην Υπουργός Εξωτερικών, ΗΠΑ. Μάριο Βάργκας Λιόσα, Περουβιανός Συγγραφέας, Βραβείο Νομπελ 2010. Ερνέστο Ζεντίγιο, πρώην Πρόεδρος του Μεξικού.

Υπάρχουν κι άλλα στη λίστα από την οποία σταχυολογήσαμε τα παραπάνω, αλλά φτάνει. Basta! Το τραπέζι δεν αντέχει άλλο βάρος, εξάλλου να αφήσουμε και λίγο χώρο για μερικές γραμμές.

Μα τι δουλειά έχουν όλες αυτές οι επιφανείς προσωπικότητες με την κόκα; Σνίφαραν μήπως; Δεν το ξέρουμε, ούτε το υπονοούμε. Είχαν μήπως σχέση με κάποια καρτέλ διακίνησης; Δεν νομίζω. Κανείς δεν ξέρει ποτέ βέβαια, αλλά δεν νομίζω. Μάλιστα μπορεί κανείς εύλογα να υποθέσει ή να φανταστεί ότι ο Ελ Τσάπο (ο κοντός, μόλις 1.68 ύψος ο καψερός) δεν τους γούσταρε καθόλου, μα καθόλου. Γιατί αυτό;

Γιατί όλα αυτά τα τυπάκια, μέλη της Παγκόσμιας Επιτροπής για την Πολιτική Αντιμετώπισης των Ναρκωτικών (Global Commission on Drug Policy) εδώ και περίπου είκοσι χρόνια προωθούν ένα διαφορετικό μοντέλο σχετικά με την παραγωγή, διακίνηση, χρήση ναρκωτικών. Ενα μοντέλο αποποινικοποίησης με ρυθμιζόμενες αγορές ναρκωτικών που αν υιοθετούνταν διεθνώς, θα σήμαινε de facto δραστική μείωση των εσόδων των καρτέλ, ή για να είμαστε πιο ακριβείς των καρτέλ τύπου Σιναλόα, βλέπε Ελ Τσάπο.

Γιατί βέβαια, άλλα καρτέλ θα μπουν στο παιχνίδι των δισεκατομμυρίων. Εδώ το ΚΚΕ προβλέψιμα αλλά και δικαιολογημένα σε ένα βαθμό, έχει επισημάνει ότι τέτοιου είδους μοντέλα δεν προτείνονται για ανθρωπιστικούς-κοινωνικούς λόγους αλλά για λόγους αμείλικτης και αδηφάγου κερδοφορίας. Ο εκτιμώμενος ετήσιος τζίρος της παγκόσμιας αγοράς ναρκωτικών είναι περίπου 500 δις δολάρια με λιγότερο του 1% του ξεπλυμένου χρήματος να κατάσχεται από τις αρχές (Πηγή: Time to End Prohibition (2021), Global Commission on Drug Policy).

Ναι, έχει τα δίκια του το ΚΚΕ, το δίχως άλλο κολοσσοί καπνοβιομηχανίας, βιομηχανίας αλκοολούχων ποτών, φαρμακοβιομηχανίες (Big Pharma) θα μπουν με τα μπούνια στην αγορά. Χαίρω πολύ, ή μάλλον δεν χαίρομαι καθόλου. Ούτε εγώ γουστάρω τον καπιταλισμό μη συντρόφισσες και μη σύντροφοι, αλλά επιμένω να εξασκώ το δικαίωμα μου να πίνω ουϊσκάκια, να καπνίζω, να κάνω μπάφους, να κάνω μυτιές όταν μου προσφέρονται, σπάνια δυστυχώς.

Εσάς τι σας μέλλει; Και ο Τσε δεν κάπνιζε μαριχουάνα; Και να μην κάπνιζε, που κάπνιζε ο άνθρωπος, οι πουράκλες που κάπνιζε ήταν σκέτο μπαρούτι. Η θέση του ΚΚΕ για τα ναρκωτικά είναι γνωστή. Σταθερή και κρυστάλλινη μάλιστα, όπως την χαρακτήρισε ο Γενικός Γραμματέας του κόμματος Δημήτρης Κουτσούμπας κατά την αγόρευση του στη συζήτηση στη βουλή τον Μάιο του 2021 για την φαρμακευτική κάνναβη, το οποίο καταψηφίσατε όπως και το προηγούμενο του ΣΥΡΙΖΑ.

Βροντοφωνάξατε ένα μεγάλο Όχι λοιπόν σε νομοθετικά εγχειρήματα που προωθούν όπως ισχυρίζεστε την  "αθώωση της κάνναβης και άλλων ναρκωτικών" και ένα εξίσου μεγάλο Ναι στα στεγνά -μόνο στεγνά- προγράμματα. Οτιδήποτε άλλο είναι μικροαστικές ευαισθησίες και καπιταλιστικές μηχανορραφίες. Μάλιστα. Κρυστάλλινα και σταθερά πράγματα. Και επιστημονικά. Καμμία σχέση, να διευκρινήσουμε, με την κρισταλ μεθ, την κοκαΐνη των φτωχών.

Συνειρμικά (ή ίσως συν-γραμμικά, οι παράλληλες γραμμές ενώνονται στο άπειρο, ή συναντιούνται στη μύτη της μνήμης) θυμάμαι την ανατριχιαστική θέση του κόμματος σας σχετικά με την απόφαση κάποιου ατόμου να διαλέξει το φύλο του. Η ομιλία του βουλευτή σας Γιάννη Δελλή κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου τον Οκτώβριο 2017, που βέβαια καταψηφίσατε, είναι πραγματικά ανατριχιαστική, ειδικά όταν επικαλείται πάλι την επιστήμη.

"Η επιστημονικά τεκμηριωμένη θέση του ΚΚΕ απαντά τόσο στις αντιεπιστημονικές απόψεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ότι ο διαχωρισμός άνδρας - γυναίκα δεν είναι αντικειμενικό γεγονός, όσο και στις αναχρονιστικές αντιλήψεις για τις κοινωνικές σχέσεις των φύλων και την οικογένεια που διακινούνται από άλλους φορείς." Και λίγο πιο κάτω, " Η κυβέρνηση....Δίνει, στην ουσία, και νομική υπόσταση και ισχύ στις πολυπροβεβλημένες αστικές θεωρίες περί “κοινωνικού φύλου”, θεωρίες που έχουν τις ευλογίες της ΕΕ, των ΗΠΑ και όλων των αστικών επιτελείων. Με το νομοσχέδιο, ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται και υιοθετεί απερίφραστα τον πλήρη διαχωρισμό του βιολογικού με το κοινωνικό φύλο.

Γίνεται, μάλιστα, κι ο επίσημος πλασιέ αυτών των θεωριών! Πρόκειται για θεωρίες που αποσπούν με έναν απόλυτο και αντιεπιστημονικό τρόπο τα βιολογικά χαρακτηριστικά του φύλου, που προσδιορίζονται βέβαια αντικειμενικά, από την αντίληψη που έχει το άτομο για το φύλο του. Φτάνουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να αμφισβητούν ακόμα και αυτόν τον φυλετικό διαχωρισμό άντρα-γυναίκα ως αντικειμενικό γεγονός." Η επιστήμη λοιπόν σ' όλο της το μεγαλείο!

Παρασύρθηκα κάπως, το ομολογώ, ίσως λόγω προεκλογικού κλίματος. Επιστρέφω στο θέμα με τα ναρκωτικά, το οποίο παραμένει επίκαιρο πολιτικά, κοινωνικά και ναι, ανθρωπιστικά, ό,τι και να σημαίνει το τελευταίο. Εχει βέβαια το θέμα μια ανεξίτηλη ιστορικότητα, από τους πολέμους του οπίου τον 19ο αιώνα μέχρι τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών που κήρυξε ο Νίξον αρχές της δεκαετίας του 70 και ο οποίος μαίνεται ακόμα. Φυσικά η ιστορία δεν ξεκινάει τον 19ο αιώνα. Πάει πίσω μέχρι εκεί που μπορούν οι ιστορικοί να διακρίνουν, ας πούμε στους Σουμέριους 5000 χρόνια πΧ και δεν είναι μία ιστορία, αλλά πολλές ιστορίες, γιατί η ιστορία δεν είναι ποτέ μία και ενιαία.

Στο εδώ και τώρα, εδώ και τώρα όπου όλες οι ιστορίες συναντιούνται, υπάρχει επιτακτική ανάγκη να αλλάξει η πολιτική για τα ναρκωτικά. Άμεσα και δραστικά. Οχι διακοσμητικά. Άσχετα με το αν η κάνναβη ή το MDMA ή η κοκαΐνη έχουν θεραπευτικές ιδιότητες. Άσχετα προφανώς με τις δικές μου προτιμήσεις και επιλογές. Αλλά όχι άσχετα με την στοχευμένη βαρβαρότητα, τις καταστροφές, ανθρώπινες και οικολογικές που έχει προκαλέσει και συνεχίσει να προκαλεί ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών. Το οικολογικό κομμάτι ίσως δεν είναι άμεσα κατανοητό, αλλά έχει να κάνει με τις εκτεταμένες οικολογικές καταστροφές που προκαλούν τα ραντίσματα παράνομων καλλιεργειών με τοξικές ουσίες.

Ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών, όχι τα ίδια τα ναρκωτικά, έχει κοστίσει ζωές σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, έχει καταδικάσει εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες σε φυλάκιση, σε δίωξη, σε εξευτελισμό, σε ένα αβάσταχτο κοινωνικό στίγμα, έχει εξοντώσει ολόκληρες κοινότητες που προσπαθούν να βγάλουν ένα μεροκάματο του τρόμου καλλιεργώντας όπιο γιατί δεν έχουν καμμία άλλη επιλογή, όπλισε το στυγερό χέρι του Ντουτέρτε στις Φιλιππίνες, ας μη ξεχνάμε ότι ο Τραμπ τον επαίνεσε για τις δολοφονικές του πρακτικές. Και παρεμπιπτόντως, έκανε τα καρτέλ πιο κερδοφόρα και πιο βίαια.

Γιατί; Στο όνομα ποιου ανθρωπισμού; Για το καλό μας; Για να προστατεύει εμάς τους ηλίθιους που γουστάρουμε τα ντρόγκια μας; Για να μη πέσουν τα παιδιά μας στα ναρκωτικά; Τα στοιχεία ουρλιάζουν το αντίθετο. Παρόλο τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών όπου περίπου 100 δις ξοδεύονται κάθε χρόνο, ως επί το πλείστον σε κατασταλτικά, καταδιωκτικά μέτρα και στρατιωτικές επιχειρήσεις, ως επί το πλείστον σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, όσοι από μας θέλουν να βρουν ντρόγκια, θα τα βρούμε. Ολο και περισσότερα πιτσιρίκια καπνίζουν μπάφους και παίρνουν MDMA.

Τι φοβάστε, ότι αν νομιμοποιηθούν, θα ανέβουν κι άλλο οι αριθμοί και τα καμάρια μας θα παρατήσουν τα φροντιστήρια για τις πανελλαδικές και θα καταλήξουν τις πιάτσες γύρω από την Ομόνοια και το Μεταξουργείο; Και για όσες-ους από εσάς φοβάστε ότι η μαστούρα είναι αντίθετη με την επανάσταση, μη φοβάστε μωρέ, θα κατέβουμε στους δρόμους και στα οδοφράγματα μαστουρωμένοι. Και δεν θα αισθανόμαστε τον πόνο από τις σφαίρες, αυτές που θα μας ρίχνουν οι καπιταλιστές αλλά κι αυτές που ίσως θα μας ρίχνετε κι εσείς.

Εδώ για το ιστορικό και την επιστήμη, η σχετική χημική φόρμουλα: C17H21NO4

*Ο Αλέξης Κροκιδάς είναι κοινωνιολόγος

*Η κεντρική φωτογραφία αποτελεί artwork του ScottyRobotty στο DeviantArt