Δεν αποτελεί νέο ούτε έκπληξη, για τους κατοίκους του Πικερμίου ο διχασμός που έχει καταφέρει να καλλιεργήσει μία ομάδα ανθρώπων, στην τοπική αθλητική καθημερινότητα. Στο κείμενο που ακολουθεί, θα προσπαθήσουμε να βάλουμε μία τάξη στα γεγονότα που ζούμε τα τελευταία χρόνια και να αναδείξουμε την αλήθεια για όσα συμβαίνουν εις βάρος του μοναδικού αθλητικού συλλόγου στο Πικέρμι, που με αγώνες και θυσίες των ίδιων των Πικερμιωτών, έχουν καταφέρει να ανεβάσουν μία ανδρική ομάδα μπάσκετ στην Α κατηγορία της ΕΣΚΑ, μία γυναικεία στην Γ κατηγορία του ίδιου πρωταθλήματος και ταυτόχρονα να διατηρεί ακαδημίες με τμήματα παίδων, παμπαίδων, κορασίδων.

Έχει πολύ  μεγάλη σημασία και πρέπει να τονιστεί πως ο Αθλητικός Όμιλος Πικερμίου, γεννημένος μέσα από την ίδια την Πικερμιώτικη κοινωνία και την ανάγκη της να δημιουργήσει αθλητική παιδεία και εμπειρία στον τόπο, αγωνίζεται από το 1990 και έχει καταφέρει τα παραπάνω επιτεύγματα. Είναι η αγάπη των ανθρώπων του τόπου που τον προωθεί και όχι κάποιοι άδηλοι πόροι ή κάποια προνομιακή μεταχείριση εκ μέρους της εξουσίας. Το αντίθετο μάλιστα. Η αντιμετώπιση του από την δημοτική αρχή, την κακώς εννοούμενη ως τοπική εξουσία, είναι παραδειγματικά εχθρική.

Ίσως να αποτελεί μοναδική περίπτωση στα ελληνικά χρονικά, μία δημοτική αρχή, είτε μέσω των εταιριών διαχείρισης των εγκαταστάσεων είτε με αποφάσεις συνδεδεμένων με αυτήν φορέων, να εξοβελίζει έναν τοπικό σύλλογο που διακρίνεται σε ανταγωνιστικά περιφερειακά πρωταθλήματα και έχει -παρά την εξόφθαλμη δημαρχιακή εχθρότητα- ανοδική αγωνιστική τάση. Αυτά όμως είναι επιτεύγματα, που αν για άλλες ομάδες κοστίζουν σε κόπο και χρήμα ένα Α ποσό, για τον ΑΟΠ έχει φτάσει να κοστίζουν τόσο ώστε τα κόστη αυτά να απειλούν και την ίδια την ύπαρξη του.

Ας δούμε τα πράγματα λίγο πιο αναλυτικά.

Είναι μία αναντίρρητη αλήθεια πως ο ιστορικός αθλητικός σύλλογος του Πικερμίου είναι ο ΑΟΠ, από το 1990 που ιδρύθηκε και περισσότερο από το 1994 που ανέπτυξε αγωνιστικά τμήματα στις κατηγορίες των τοπικών και περιφερειακών πρωταθλημάτων της Αττικής (τουλάχιστον μέχρι σήμερα). Μιλάμε δηλαδή για 25 χρόνια αγωνιστικής εμπειρίας στα πρωταθλήματα της Αττικής. Τα τελευταία 4 χρόνια, εμφανίστηκε μία ακόμα ομάδα στο Πικέρμι. Μία ομάδα που δεν γεννήθηκε από τους κατοίκους του Πικερμίου αλλά εμφυτεύτηκε στον τόπο, σαν μόσχευμα. Μία ομάδα που γεννήθηκε από τους κατοίκους του Μενιδίου και που εισάχθηκε στο Πικέρμι προκειμένου να γίνει όχημα διεκδίκησης κοινωνικής αποδοχής για τον άνθρωπο που την εμφύτευσε και που δεν είναι άλλος από τον σημερινό δήμαρχο Ραφήνας - Πικερμίου. Η επιχείρηση της μεταφοράς της ομάδας τον ωφέλησε, απ’ ότι έδειξαν τα πράγματα.

Μία ομάδα που δραστηριοποιείται στο ποδόσφαιρο, μάλλον με όχι και τόσο καλά αποτελέσματα, μετακόμισε από το Μενίδι στο Πικέρμι. Εκτός από όχημα διεκδίκησης κοινωνικής αποδοχής του δημάρχου από την τοπική κοινωνία, η ομάδα αυτή εκτέλεσε και άλλον έναν στόχο, που δεν ήταν άλλος από τον υποσκελισμό του ΑΟΠ, μέχρι ίσως και την τελική του υποκατάσταση -από τον επονομαζόμενο «Αετό». Για να το πετύχουν αυτό οι άνθρωποι του Αετού Μενιδίου που τώρα λέγεται Αετός Πικερμίου, ξεκίνησαν από την ίδια την ιστορία της ομάδας και τη χωροχρονική μετάθεση της ίδρυσης του το 1982 (8 χρόνια πριν τον ΑΟΠ) πράγμα που αποτελεί, αν όχι κραυγαλέο, απλά γελοίο ψέμα.

Και αν τα πράγματα έμεναν εδώ, θα μιλούσαμε απλά για γραφικούς και τις ανοησίες στις οποίες καταφεύγουν οι συνήθεις γραφικοί. Δεν θα υπήρχε λόγος να συντάξουμε το παρόν κείμενο αν δεν μεθοδεύονταν και υλοποιούνταν πολλά περισσότερα δόλια και απαράδεκτα.

 Το πρώτο απαράδεκτο ήταν το ότι με την υποστήριξη συγκεκριμένων προσώπων και κυρίως της ίδιας της δημοτικής αρχής, ο Αετός Μενιδίου, που τώρα λέγεται Πικερμίου, διεμβόλισε τον ΑΟΠ και του έκοψε κομμάτια από την ίδια του την σάρκα, την οποία αποτελούσαν νεαροί αθλητές, κυρίως του μπάσκετ. Δεδομένης μίας διοικητικής αναταραχής που προκλήθηκε το 2015 από συγκεκριμένους και γνωστούς στην τοπική κοινωνία, προκλήθηκε το πρώτο ρήγμα. Πολλά παιδιά ακολουθώντας, τους ανθρώπους του Αετού, που φρόντισαν να δημιουργήσουν τις παραίτητες συνθήκες, μετακόμισαν εκεί μαζί τους. Από εκεί και  με την ύπαρξη δύο ομάδων πια, που  θα χρησιμοποιούσαν ως έδρα και γήπεδο τις εγκαταστάσεις της Διώνης, άρχισε η ασυμμετρία στην μεταχείριση των ομάδων η οποία  οδήγησε σε περαιτέρω διαρροές παιδιών από τον ΑΟΠ προς τον Αετό. Η δημοτική αρχή φρόντισε, μέσω του ελεγχόμενου από αυτή ΔΟΠΑΠ, να μειώσει τις ώρες χρήσης του γηπέδου που χρειαζόταν ο ΑΟΠ για τα τμήματα του, Με ανδρική και γυναικεία ομάδα στις κατηγορίες της ΕΣΚΑ (Γ,Β,Α διαδοχικά οι άνδρες, Δ και Γ οι γυναίκες) με τμήματα παίδων, παμπαίδων, κορασίδων που συμμετείχαν σε πρωταθλήματα και διοργανώσεις, έφτασαν τα μεν παιδιά να προπονούνται με τον «γαλατά». Πρωί πρωί και οι μεγάλοι να προπονούνται νυχτερινές και μεταμεσονύκτιες ώρες. Ο «Αετός» είχε (ως δια μαγείας ή από μία ακατανόητη δικαιοπραξία) τις άλλες, τις λογικές ώρες. Ήταν μία λεόντειος συμφωνία που υπονοούσε πως ο «Αετός» είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης του γηπέδου και απλά ανεχόταν τον ΑΟΠ, την ιστορική ομάδα του Πικερμίου.

Φέτος και λόγω της «δημοτικής δικαιοσύνης» που εφαρμόζεται στις ώρες χρήσης του γηπέδου της Διώνης, ο ΑΟΠ έπρεπε να βρει τρόπο να καλύψει τις αυξημένες ανάγκες σε προπονητικό χώρο και χρόνο που επιβάλει η τελευταία άνοδος του στο πρωτάθλημα της ΕΣΚΑ. Αναζήτησε λοιπόν χώρο, έξω από τη φυσική και ιστορική του έδρα, που είναι το γήπεδο της Διώνης. Έτσι αποφάσισε ο «ιδιοκτήτης» του Αετού, δήμαρχος Ραφήνας – Πικερμίου (που καλύπτεται πίσω από το νομότυπο του διορισμού ενεργούμενων του σε διοικητικές θέσεις). Η ιστορική ομάδα του τόπου έπρεπε να εγκαταλείψει την έδρα της. Στην έρευνα που έγινε, ακόμα και το χαμηλότερο κόστος για τη χρήση γηπέδου προπόνησης για την ομάδα, ήταν υψηλότατο και σχεδόν απαγορευτικό. Θα έπρεπε να στερηθεί η ομάδα κάτι που θα είχε ανάγκη, για να πληρώνει γήπεδο για προπονήσεις (τα στοιχεία είναι στη διάθεση μας). Ακόμα και αν ο νόμος υποχρεώνει τον δήμο και τα νομικά του πρόσωπα να υποστηρίξουν την ομάδα της πόλης (υποστήριξη σωματειακού αθλητισμού και μάλιστα όταν αυτός είναι και αξιώσεων), στο Πικέρμι ισχύει ο «νόμος του Αετού» ή μάλλον ο νόμος «των ανθρώπων του Αετού».

Αυτό που συνήθως ξεπλένει μία λαθροχειρία και την κάνει να μοιάζει σχεδόν φυσιολογική, είναι το νομότυπο της . Η λαθροχειρία μπορεί να είναι ανήθικη και ουσιαστικά παράνομη, αν όμως διαθέτει ένα ψήγμα πάνω στο οποίο μπορεί να βασιστεί ακόμα και η χειρότερη αδικοπραξία, τότε αυτό μεγεθύνεται και προβάλλεται στην οθόνη της συλλογικής συνείδησης ως δίκαιο. Έτσι, η αιτιολόγηση για την μέγιστη λαθροχειρία στις ώρες χρήσης του γηπέδου βασίστηκε στον αριθμό των αθλητών. Αθλητών αδιακρίτως αν επρόκειτο για ομάδα ανταγωνιστικού πρωταθλήματος ή ομάδα σούπερ μίνι με παιδιά 8 ετών. Οι ώρες μοιράστηκαν τυπικά στα δυο, ουσιαστικά με τρόπο που εξωθεί τον ΑΟΠ να εγκαταλείψει την έδρα του και να αναζητά χώρο για προπόνηση με κόστη που δεν αντέχονται.

Ο δήμος, που για τον ΑΟΠ και το Πικέρμι αποτελεί δήμ(ι)ο, με την ίδια επινοημένη και ala Carte αντίληψη περί δικαίου, διαχειρίζεται και τις ενισχύσεις προς τις τοπικές ομάδες.

Διαβάζουμε σε τοπική ιστοσελίδα που διατηρεί «θερμό εναγκαλισμό»  με τον δήμαρχο πως το 2018, θα δοθούν συνολικά 70.000 ευρώ στα αθλητικά σωματεία του δήμου, 20.000 ευρώ περισσότερα από την προηγούμενη χρονιά.

Αναλυτικά το ποσό που πήρε (;) κάθε σωματείο είναι:

Α.Ο. Τριγλίας Ραφήνας 21.000 €

ΑΠΟ Θύελλα Διασταύρωσης Ραφήνας 21.000 €

Αργοναύτης Τριγλίας Ραφήνας 10.500 €

ΔΑΣ «Αραφήν» 4.900 €

Αετός Πικέρμιου 4.900 €

Α.Ο. Καλλιτεχνούπολης 2.800 €

Α.Ο. Πικερμίου 2.800 €

Ναυταθλητικός Σύλλογος «Αλκυών» 2.100 €

Ο Αετός, με ποδοσφαιρική ομάδα που δεν διακρίνεται και για τις επιτυχίες της και με μπάσκετ δίχως τις ανάγκες που συνεπάγεται η συμμετοχή σε υψηλό επίπεδο στα πρωταθλήματα της ΕΣΚΑ, παίρνει σχεδόν ένα πεντοχίλιαρο, ποσό διπλάσιο από το ποσό που προορίζεται για τον ΑΟΠ. Είναι αυτό επιβράβευση της πορείας του ΑΟΠ και αναγνώριση της πορείας του;

Αξίζει να αναφερθεί η περίπτωση της ανέγερσης υποδομής λουτρού από τον δήμο, όπως και αποδυτηρίων στην εγκατάσταση του «Αετού»,  όταν ο ΑΟΠ αναγκάζεται να φιλοξενεί ομάδες επιπέδου Α’ ΕΣΚΑ σε αποδυτήρια και λουτρά που αποτελούν ντροπή για τον τόπο. Προφανώς ο δήμος (που μέρος των χρημάτων του προέρχεται και από τον κόσμο του ΑΟΠ) χρηματοδοτεί υποδομές για τα δικά του παιδιά. Οι «ξένοι» προς τον δήμαρχο και την ομάδα του, δεν χρειάζονται αποδυτήρια ούτε λουτρά. Η εικόνα μιλάει από μόνη της και είναι αμείλικτη και ενδεικτική της προσπάθειας της δημοτικής αρχής να εξοβελίσει τον ΑΟΠ από τη φυσική και ιστορική του έδρα.

Τα αποδυτήρια μίας ομάδας ποδοσφαίρου στο Πικέρμι, κάποιων επιδόσεων, πηγή iRafina

Λουτρά της ομάδας μπάσκετ του Πικερμίου που παίζει στην Α ΕΣΚΑ και ανεβαίνει διαρκώς. Εδώ φιλοξενούνται ομάδες

Το πράγμα έχει πάρει δραματικές διαστάσεις για τον ΑΟΠ. Προεκλογικά, είχε κυκλοφορήσει μία φήμη (όπως αποδείχθηκε άσχετα αν έγιναν και «συναντήσεις») πως θα γινόταν επανένωση του αθλητικού σώματος του Πικερμίου, με τρόπο που θα ταίριαζε στην ιστορική αλήθεια και την αθήτική πραγματικότητα. Τα πάντα σήμερα μας ωθούν να πιστέψουμε πως επρόκειτο για ένα ακόμα τέχνασμα του δημάρχου που είναι αντιδημοφιλής στο Πικέρμι (απόδειξη είναι πως στο Πικέρμι στις εκλογές ήρθε δεύτερος).

Γεγονός είναι πως ακόμα και να θέλαμε να πιστέψουμε πως μπορεί να κρατήσει κανείς την πολιτική (αυτού του επιπέδου) μακριά από τους αγωνιστικούς χώρους, αυτό δεν γίνεται. Οι εκφραστές της μικροπολιτικής και της εξυπηρέτησης ιδίων και φιλικών τους συμφερόντων, οι ταγοί της, έρχονται να διαλύσουν μία αθλητική πραγματικότητα που χτίστηκε με αγώνες από τους ίδιους τους Πικερμιώτες και το μεράκι και το πάθος μερικών από αυτούς, που προσέφεραν και προσφέρουν τα πάντα για τον σύλλογο του τόπου. Τον σύλλογο που δεν προσφέρει ούτε ψήφους ούτε χαρά σε έναν δήμαρχο που μετακόμισε απέναντι στην ομάδα μία ολόκληρη άλλη ομάδα από τον τόπο της, για να φτιάξει μια δική του αυλή από χειροκροτητές και προσωπικούς κόλακες. Με το αζημίωτο βεβαίως, αφού όλοι πρέπει να κερδίσουν κάτι «για την προσφορά τους στον τόπο»

(Συνεχίζεται)