Όποιος έχει μάτια και βλέπει, δεν πέφτει από τα σύννεφα. Ούτε γι αυτά που ακούει από τα δελτία ειδήσεων, ούτε για την οργή που ξεχειλίζει. Βλέπει μια πολιτεία χωρίς δομές προστασίας για τους αδύναμους και χωρίς να μπορεί να εξασφαλίσει ένα μέλλον με αξιοπρέπεια για τους νέους. Βλέπει μια κοινωνία αποχαυνωμένη από την αμάθεια και κυριευμένη από τη φτήνια και την κακογουστιά. Βλέπει οικογένειες διαλυμένες μέσα στη φαινομενική εύρυθμη λειτουργία τους. Βλέπει μια αστυνομία διεφθαρμένη και εγκληματική. Βλέπει μια Εκκλησία που λειτουργεί ως ανώνυμη εταιρεία κάνοντας μπίζνες. Βλέπει σε κάθε σκάνδαλο που ξεσπάει να υπάρχει μέσα και ένας μπάτσος ή ένας παπάς. Πολλές φορές και οι δύο. Βλέπει δημοσιογράφους να πετούν, όπως οι γύπες, πάνω από τα πτώματα. Βλέπει την ψευτιά και την υποκρισία στον πολιτικό λόγο. Βλέπει μια κυβέρνηση που βυσσοδομεί πατώντας πάνω στο πτώμα μιας Δημοκρατίας, που δεν ξέρουμε αν υπήρξε ποτέ ζωντανή

Ο Λεξ δεν ξέρουμε αν είναι ποιητής, έστω ποιητής του δρόμου ή του περιθωρίου όπως πολλοί τον έχουν αποκαλέσει. Ξέρει όμως να παρατηρεί και να βλέπει. Και αυτά που βλέπει, ξέρει να τα μεταφέρει καλά. Οι στίχοι του δεν είναι πολιτικοί. Ο Λεξ δεν θα αναλύσει, δεν θα εξηγήσει, δεν θα προτείνει. Οι στίχοι του είναι κοινωνικοί και υπαρξιακοί. Είναι αυτά που βλέπει και αυτά που ζει. Και μαζί με αυτόν, τα βλέπουν και χιλιάδες άλλοι νέοι. Αυτοί που τον ακολουθούν σε κάθε συναυλία του, ξέροντας απέξω όλους τους στίχους, προκαλώντας την έκπληξη – ίσως και το φόβο – των αστών. Μερικοί ακόμη απορούν. Δεν ξέρουν πως η νεολαία είναι ένα καζάνι που βράζει

« … Τι 'ναι ο θάνατος αγόρι μου μπροστά στην ντροπή

Ακούω το τάβλι των ανέργων, την φωνή των παιδιών

Τα καταπιεσμένα βογγητά των νοικοκυριών

Έχω για θέα μια εκκλησία και τις ουρές των πιστών

Πατεράδες που ερωτεύονται πίσω απ' το λιμάνι

Ποιος πληρώνει διατροφές, θέλουν τη νέα Mercedes

Επιστρέφουν σουρωμένοι και ρωτάν πόσο κάνει;

Τη γυναίκα τους πριν βάλει το παιδί τους για νάνι

Όροφο προς όροφο, γραμμή προς γραμμή

Ωραία, ρευματοκλοπές, υποτροπές, λογαριασμοί

Ανεργία, αφραγκία, μπάτσοι, Χρυσή Αυγή

Μεροκάματα του τρόμου, εξώσεις, πλειστηριασμοί

Ο γέρος από τον 6ο λέει πως είμαστε όλοι άρρωστοι

Γέρο βγάζουμε χειμώνα στην Ελλάδα, είμαστε άνθρωποι

Τη σάπιζες στο ξύλο κάθε μέρα με τη ζώνη σου

Λυπάμαι που δε σου 'γραψε η ξενιτεμένη κόρη σου

Από δίπλα έχω ένα μπάτσο που όλο στραβοκοιτάει

Το μετανάστη απ' τον 5ο κι ας του χαμογελάει»