«Η Δύση δεν μπορεί να κρυφτεί, δεν μπορεί να ισχυριστεί άγνοια. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν ήξερε», λέει η παλαιστίνια συγγραφέας, Σούζαν Αμπουλχάουα. Αυτή είναι «η πρώτη ζωντανή γενοκτονία στην ιστορία… Αν οι άνθρωποι δηλώνουν άγνοια, το κάνουν εσκεμμένα»

Μια μεγάλη έρευνα του Al Jazeera αποκαλύπτει τα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λωρίδα της Γάζας στον ένα χρόνο που διαρκεί η εισβολή του Ισραηλινού στρατού σε αυτό το μικρό θύλακα γης, που αποτελεί τη μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή του κόσμου για περισσότερους από 2.000.000 Παλαιστίνιους

Η έρευνα αυτή συνέλεξε στοιχεία χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων μια βάση δεδομένων που περιλαμβάνει πάνω από 2.500 λογαριασμούς Ισραηλινών στα social media, στους οποίους εμφανίζονται φωτογραφίες και βίντεο αναρτημένα από  τους ίδιους τους Ισραηλινούς στρατιώτες. Η ταινία αφηγείται επίσης την ιστορία του πολέμου μέσα από τα μάτια Παλαιστινίων δημοσιογράφων, εργαζομένων στα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά και απλών κατοίκων της Λωρίδας της Γάζας.

Το υλικό αυτό αποκαλύπτει μια σειρά από παράνομες και εγκληματικές δραστηριότητες του Ισραηλινού στρατού, όπως εξευτελισμούς και βασανισμούς κρατουμένων,  καταστροφές οικιών και οικιακού εξοπλισμού, λεηλασίες και πλιάτσικα, ανατινάξεις κτιρίων υποδομής, εκδικητικές ανατινάξεις ολόκληρων χωριών, δολοφονίες μικρών παιδιών και δημοσιογράφων από ελεύθερους σκοπευτές, πολιορκίες και βομβαρδισμούς νοσοκομείων, εσκεμμένες καταστροφές του νοσοκομειακού εξοπλισμού, δολοφονικά χτυπήματα από drones σε καραβάνια μετακινούμενων προσφύγων αλλά και σε καραβάνια με ανθρωπιστική βοήθεια, χρήση Παλαιστινίων κρατουμένων και μικρών παιδιών ως ανθρώπινες ασπίδες, φυλακίσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Ισραήλ κάτω από αδιανόητα απάνθρωπες συνθήκες

Στην έρευνα αυτή αναδεικνύονται οι ευθύνες όσων διέταξαν την επίθεση, όσων την υποστήριξαν, όσων την κατέστησαν δυνατή, όσων την απόλαυσαν και πάνω απ όλα όσων την επέβαλλαν

Αποκαλύπτει επίσης τη συνενοχή των δυτικών κυβερνήσεων, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους Έλληνες παρουσιάζει ο ρόλος της βρετανικής βάσης του Ακρωτηρίου στην Κύπρο. Ευρισκόμενη σε απόσταση μικρότερη από 400 χιλιόμετρα από τη Γάζα, η βρετανική βάση χρησιμοποιείται για πτήσεις επιτήρησης πάνω από τη Γάζα από αεροπλάνα ειδικευμένα στο να αναγνωρίζουν στόχους για στρατιωτικά χτυπήματα. Με πρόσχημα την έρευνα για Ισραηλινούς ομήρους, οι Βρετανοί μοιράζονται τις πληροφορίες που συλλέγουν με τον Ισραηλινό στρατό

Ιδιαίτερο επίσης προκαλεί η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ) για την επιλογή, τον εντοπισμό και τη δολοφονία ανθρώπων. Όπως αναφέρει η έρευνα: «O Ισραηλινός στρατός έχει στοχοποιήσει  δεκάδες χιλιάδες κατοίκους της Γάζας ως ύποπτους για δολοφονικές επιθέσεις εναντίον Ισραηλινών»

Μιλώντας για το θέμα αυτό, ο Bill van Esveld, Καναδός, που ζει στο Βερολίνο, αναπληρωτής Διευθυντής, MENA (Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική), στο Τμήμα Δικαιωμάτων του Παιδιού της Human Rights Watch, εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο η ΑΙ αποφασίζει για το ποιος θα δολοφονηθεί: «[Η ΑΙ] εξετάζει ο,τιδήποτε μπορεί να συλλεχθεί για σένα. Από παρακολούθηση, από κατασκοπεία, από το προφίλ σου στα social media, από ποιος βρίσκεται κοντά στο τηλέφωνό σου ανά πάσα στιγμή, από το ποιον συναντάς. Και σου βάζει  μια βαθμολογία. Αν αυτή η βαθμολογία ξεπερνά κάποιο καθορισμένο κατώφλι, τότε θα δεχθείς επίθεση και θα δολοφονηθείς»

Υπάρχει και ένα άλλο πρόγραμμα, συνεχίζει ο  van Esveld, που αποκαλείται “Πού είναι ο μπαμπάς; ” : «Σύμφωνα πάντα με τις δηλώσεις των Ισραηλινών στρατιωτικών αξιωματούχων, είναι πιο εύκολο να σκοτώσεις κάποιον όταν είναι σπίτι του, παρά όταν είναι έξω στο δρόμο. Έτσι, αυτό το πρόγραμμα θα εντοπίσει την τοποθεσία του κινητού σου τηλεφώνου, και όταν φτάσεις στην τοποθεσία που είναι καθορισμένη ως κατοικία σου, θα έρθει ένα σήμα σε αυτόν που μπορεί να σημαδέψει το σπίτι σου και να το ισοπεδώσει»

«Πιστεύω», λέει ο van Esveld, «ότι αυτός που επινόησε το όνομα “where is daddy”, σίγουρα θα σκέφτηκε πως πολλοί από αυτούς θα ήταν πατεράδες και μόλις επέστρεφαν σπίτι τους, θα ανατιναζόταν όχι μόνο το σπίτι και οι ίδιοι, αλλά και όποιος άλλος βρισκόταν μέσα  σε αυτό»

Ας δούμε και ας διαδώσουμε όλοι αυτή την αποκαλυπτική και σοκαριστική έρευνα του Al Jazzera που αποδεικνύει με αδιάσειστα στοιχεία ότι ο Ισραηλινός στρατός λειτουργεί κόντρα στο Διεθνές Δίκαιο, διαπράττοντας εγκλήματα πολέμου και παραβιάζοντας κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, ενεργώντας περισσότερο ως μια τεράστια τρομοκρατική και εγκληματική μηχανή. Στην πραγματικότητα, μια πραγματική γενοκτονία συντελείται σε  απευθείας μετάδοση και η ανθρωπότητα κάνει πως δε βλέπει

Σίγουρα σε κάποιους φαντάζει οξύμωρο το γεγονός πως ο παραδοσιακός ακροδεξιός αντισημιτισμός σε όλο τον κόσμο συντάσσεται με το Ισραήλ. Τους φαίνεται ίσως περίεργο το πώς γίνεται και αυτοί που κάποτε θαύμαζαν τους ναζί, συντάσσονται τώρα με τους απογόνους των θυμάτων τους. Μόνο που αυτός ο συλλογισμός αγνοεί το γεγονός ότι οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί και το ρόλο των ναζί έχουν πάρει τώρα οι Εβραίοι και το ρόλο των Εβραίων οι Παλαιστίνιοι. Και αν σε κάποιους φαντάζει ιερόσυλη και υπερβολική αυτή η αντιστοίχιση, ας βολευτούν με το ότι οι Ισραηλινοί συμπεριφέρονται στη λωρίδα της Γάζας αλλά και στη Δυτική Όχθη (εδάφη που κατέλαβαν με πόλεμο το 1967) όπως οι ναζί στην κατεχόμενη Ελλάδα, όπου οποιαδήποτε αντιστασιακή ενέργεια τιμωρούνταν με ακραία ασύμμετρα αντίποινα. Tι θέλουμε να πούμε με αυτό; Πως οι ακροδεξιοί τους ίδιους πάντα υποστήριζαν και υποστηρίζουν. Τους πολεμοχαρείς, τους ανελέητους και τους ισχυρούς

Αφορμή για τον προβληματισμό αυτό, αποτέλεσε η ανάρτηση του υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος με την ανάμειξη της ελληνικής και της ισραηλινής σημαίας θα μπορούσε να κατηγορηθεί από τους ομοίους του, για αυτό για το οποίο οι ιδεολογικοί συγγενείς του έχουν σύρει πολλές φορές στα δικαστήρια άλλους ανθρώπους: για παραποίηση δηλαδή εθνικού συμβόλου. Μόνο που η συγκεκριμένη παραποίηση είναι εθνικά ιδιαίτερα επικίνδυνη, μιας και φαίνεται ότι μέσω της κυβέρνησής της η χώρα μας συντάσσεται με το Ισραήλ στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής, την ίδια στιγμή που η πλειοψηφία των πολιτών αυτής της χώρας έχει ακριβώς την αντίθεση θέση.

Ένα άρθρο του Δημήτρη Χριστόπουλου μιλάει για τις τεράστιες ευθύνες της Ευρώπης που συντελούν στην κλιμάκωση της έντασης. Εμείς αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα του άρθρου που προσπαθεί να ερμηνεύσει τη συμπεριφορά της παγκόσμιας ακροδεξιάς. Ολόκληρο το άρθρο εδώ 

Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι ότι ο φιλο-ισραηλινός οπαδισμός την τελευταία δεκαετία περίπου σε όλη την Ευρώπη βρίσκει γόνιμο έδαφος στους κύκλους του παραδοσιακού ακροδεξιού αντισημιτισμού. Βορίδης και ο Γεωργιάδης δεν είναι δηλαδή μόνοι τους, αλλά ανήκουν σε ένα ολόκληρο πολιτικό ρεύμα στη Γηραιά Ήπειρο: ένα ρεύμα θαυμασμού στο πολεμοχαρές κράτος που αφενός ταιριάζει σαν πρότυπο στους ακροδεξιούς και αφετέρου υπηρετεί και την ανάγκη της εξιλέωσης, επειδή  όλοι ξέρουν ότι υπήρξαν αντισημίτες.

Όμως πάλι δεν υπάρχει καμία πρωτοτυπία.

Όπως αποστρέφονταν οι ποτισμένοι με αντισημιτισμό Ευρωπαίοι αποικιοκράτες μέχρι τις αρχές του 20ού, τα εκατομμύρια των Εβραίων που ζούσαν στην Γηραιά Ήπειρο, έτσι οι πολιτικοί τους γόνοι τους σήμερα αποστρέφονται τους Μουσουλμάνους Άραβες. Να μην ξεχνάμε διόλου –κάτι το οποίο σήμερα η Ευρώπη και το Ισραήλ προτιμά να ξεχνάει – ότι πριν την ανάδυση του Σιωνισμού, του μετασχηματισμού δηλαδή της εβραϊκής ταυτότητας σε εθνική και εδαφική που αξιώνει κράτος,  η λεγόμενη «επιστροφή» των Εβραίων στην ιστορική Παλαιστίνη ήταν πρώτα ένα αντισημιτικό ευρωπαϊκό σχέδιο χριστιανικής εμπνεύσεως.

Έχουμε επιμελώς κρύψει δηλαδή ότι το σιωνιστικό σχέδιο της «επιστροφής» στα εδάφη που οι Εβραίοι είχαν εγκαταλείψει πριν 2000 χρόνια, προτού γίνει εθνικό κίνημα ήταν ένα εποικιστικό σχέδιο ρατσιστικής φύσης προκειμένου οι Εβραίοι να αδειάσουν τη γωνιά των χριστιανών Ευρωπαίων, ύστερα από αιώνες διώξεων και διακρίσεων. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο ότι αφενός μεν ο Αμερικάνος πρόεδρος Άνταμς εύχεται ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα να δει τους Εβραίους στην Ιουδαία ως «ανεξάρτητο έθνος» ενώ εκατό χρόνια αργότερα η πρώτη θεσμική αποτύπωση αυτής της ιδέας βρίσκεται στη Διακήρυξη του βρετανού Υπουργού Εξωτερικών Μπαλφούρ του 1917

Συμπληρώνοντας τη σκέψη του Δημήτρη Χριστόπουλου, αξίζει να αναφέρουμε πως κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, ως μέρος της πολιτικής της υποστήριξης ενός εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη προκειμένου να διευκολυνθεί η μαζική εβραϊκή μετανάστευση από το έδαφός της, η Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία παρείχε στρατιωτική εκπαίδευση και όπλα στις σιωνιστικές παραστρατιωτικές ομάδες. Η Πολωνία εκπαίδευε δηλαδή τους Εβραίους για να μπορέσει να τους ξεφορτωθεί!

Τα μέλη των ομάδων αυτών εκπαιδεύτηκαν από Πολωνούς αξιωματικούς σε προηγμένα στρατιωτικά ζητήματα, όπως ο ανταρτοπόλεμος, η τακτική και η τοποθέτηση ναρκών ξηράς. Είναι χαρακτηριστικό πως τα μαθήματα κατάρτισης στο στρατιωτικό στρατόπεδο στο Rembertow μεταξύ των ετών 1931 και 1937, παρακολούθησαν περίπου 8.000 έως 10.000 συμμετέχοντες. Σύμφωνα δε με μέλη της σιωνιστικής παραστρατιωτικής οργάνωσης Ιργκούν, η Πολωνία προμήθευσε την οργάνωση με 25.000 τουφέκια και πρόσθετο υλικό και όπλα. 

Ο Gideon Levy είναι ένας εξέχων Ισραηλινός δημοσιογράφος και συγγραφέας, μια βαθιά ανθρωπιστική και θαρραλέα φωνή, και ως εκ τούτου ένα μαύρο πρόβατο μέσα στο μιλιταριστικό ισραηλινό κράτος. Στο παρακάτω βίντεο μπορούμε να παρακολουθήσουμε μια ομιλία του Levy στην Εθνική Λέσχη Τύπου στην Ουάσιγκτον με θέμα «Το Ισραηλινό Λόμπι. Είναι καλό για τις ΗΠΑ; Είναι καλό για το Ισραήλ;» στις 10 Απριλίου 2015. Μεταξύ άλλων, αναλύει τους λόγους που αφενός επιτρέπουν στους Ισραηλινούς να ζουν με ήσυχη τη συνείδησή τους μέσα στην ωμή πραγματικότητα, αφετέρου δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για αλλαγή μέσα από την ισραηλινή κοινωνία

α) Οι περισσότεροι από τους Ισραηλινούς, αν όχι όλοι, πιστεύουμε βαθιά πως είμαστε ο περιούσιος λαός. Και αφού είμαστε ο εκλεκτός λαός έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε ό,τι θέλουμε

β) Υπήρχαν περιπτώσεις πιο βάναυσης κατοχής στην ιστορία, υπήρχαν περιπτώσεις ακόμη πιο μακρόχρονης κατοχής στην ιστορία, αλλά δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία μια κατοχή, στην οποία ο ίδιος ο κατακτητής να παρουσιάζεται ως θύμα και όχι μόνο ως θύμα, αλλά ως το μοναδικό θύμα. Αυτό επίσης επιτρέπει σε κάθε Ισραηλινό να ζει με ήσυχη συνείδηση επειδή είμαστε τα θύματα. Όταν λέω θυματοποίηση είναι αυτονόητο ότι πρέπει να αναφερθώ στο Ολοκαύτωμα και στην αξέχαστη Γκόλντα Μεΐρ που είπε κάποτε ότι μετά το Ολοκαύτωμα οι Εβραίοι θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν

γ) Το τρίτο σύνολο αξιών είναι το πιο επικίνδυνο και είναι η συστηματική απανθρωποίηση των Παλαιστίνων που δίνει τη δυνατότητα σε μας τους Ισραηλινούς να ζούμε με ήσυχη τη συνείδηση διότι αν δεν είναι ανθρώπινα όντα όπως εμείς τότε δεν τίθεται πραγματικά ζήτημα ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Ως εκ τούτου, λέει ο Levy, δεν έχω ούτε την ελάχιστη ελπίδα για αλλαγή μέσα από την ισραηλινή κοινωνία διότι τα πράγματα κατευθύνονται όλο και περισσότερο προς μια εθνικιστική, μιλιταριστική, θρησκευτική κατεύθυνση δίνοντας ελάχιστη ελπίδα στο να έρθει η αλλαγή από μέσα. Ως εκ τούτου θέλω να σας πω ότι μερικοί από εμάς, πολύ λίγοι, πάρα πολύ λίγοι, κοιτάμε προς τη Δύση, την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες με μια μεγάλη ελπίδα γιατί έχουμε χάσει την ελπίδα μας στο Ισραήλ

Δεκάδες εργαζόμενοι σε ΜΜΕ, δημοσιογράφοι, τεχνικοί και διοικητικοί σε τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες και sites υπογράφουν κείμενο καταδίκης των fake news που διακινούνται από το κράτος του Ισραήλ και τους συμμάχους του, την προπαγάνδα δηλαδή με την οποία ευθυγραμμίζεται η πλειοψηφία των ΜΜΕ και στη χώρα μας, κρατικών και ιδιωτικών. Αναδημοσίευση από τον 902.gr

Ακολουθεί το κείμενο:

Μας γεμίζουν οργή η άθλια προπαγάνδα και οι κατασκευασμένες ειδήσεις από το Ισραήλ και τους συμμάχους του, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που επιχειρούν να δικαιολογήσουν τη σφαγή των Παλαιστινίων και τις φρικαλεότητες του ισραηλινού στρατού δημιουργώντας το σενάριο με τον τίτλο: "Καταπολέμηση της τρομοκρατίας".

Με την προπαγάνδα τους ευθυγραμμίζεται η πλειοψηφία των ΜΜΕ και στη χώρα μας, ιδιωτικών και κρατικών, πρώτη απ' όλους η κρατική - κυβερνητική ΕΡΤ, για να συγκαλύψουν τις πραγματικές αιτίες του πολέμου και να δικαιολογήσουν την επικίνδυνη ελληνική εμπλοκή:

Αναπαράγουν fake news, χωρίς καμιά διασταύρωση και επαλήθευση των πληροφοριών, χωρίς να τηρούνται καν οι στοιχειώδεις κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Τα περισσότερα από αυτά γρήγορα αποκαλύπτονται ως κατασκευασμένες ειδήσεις, παρ' όλα αυτά δεν υπάρχει καμιά ενημέρωση, καμιά επανόρθωση.

Αποσιωπούν ή προβάλλουν αναντίστοιχα με το μέγεθος και τη σημασία τους τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο, με το αίτημα να τερματιστεί τώρα η σφαγή στη Γάζα.

Αποσιωπούν ή διαστρεβλώνουν σοβαρές ιστορικές πλευρές του Παλαιστινιακού ζητήματος, τα διαχρονικά εγκλήματα του κράτους του Ισραήλ, τους χιλιάδες δολοφονημένους και φυλακισμένους Παλαιστίνιους, τους εκατοντάδες εποικισμούς, τον διαχρονικό αποκλεισμό της Γάζας, που είναι στην πραγματικότητα μια ανοιχτή φυλακή.

Υπάρχει η πλευρά του δίκιου και η πλευρά του άδικου.

Το δίκιο είναι με τον λαό της Παλαιστίνης, που αγωνίζεται ενάντια στην κατοχή εδώ και δεκαετίες, που παλεύει για το δικαίωμά του να έχει πατρίδα.

Το άδικο είναι με το κράτος του Ισραήλ, που στέλνει στον θάνατο και τους Ισραηλινούς με τους πολέμους που κάνει. Το άδικο είναι με τους ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που στηρίζουν τη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού και βάζουν μπουρλότο σε όλη τη Μέση Ανατολή. Το άδικο είναι με την κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα που στηρίζουν την εμπλοκή της Ελλάδας στο μακελειό.

Ζητάμε να απεμπλακεί η Ελλάδα από το μακελειό στη Γάζα! Καμιά διευκόλυνση στο Ισραήλ και τους ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ από τη Σούδα, την Ελευσίνα, τη Λάρισα, από κανένα ελληνικό στρατόπεδο, λιμάνι, αεροδρόμιο. Να κλείσουν τώρα όλες οι ξένες βάσεις, να επιστρέψουν οι ελληνικές φρεγάτες από την Ανατ. Μεσόγειο.

Το ελάχιστο που οφείλει να κάνει η δημοσιογραφία αυτές τις στιγμές, που η σφαγή κορυφώνεται και η γενίκευση του πολέμου κρέμεται από μια κλωστή, είναι να παρουσιάζει τα αληθινά γεγονότα, χωρίς τον διαστρεβλωτικό φακό της προπαγάνδας του Ισραήλ και των συμμάχων του, που οι μηχανισμοί τους κυριαρχούν στον έλεγχο και στη ροή των ειδήσεων και της πληροφορίας, ειδικά μετά την πλήρη διακοπή των επικοινωνιών στη Γάζα.

Αυτές τις κρίσιμες ώρες, οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, δημοσιογράφοι, τεχνικοί και διοικητικοί, παίρνουμε θέση στη σωστή πλευρά: Με τον Παλαιστινιακό λαό και τον δίκαιο αγώνα του ενάντια στην κατοχή! Με όσους στηρίζουν τη δίψα του να αποκτήσει πατρίδα, αναγκαία προϋπόθεση για να υπάρξει ειρήνη στην περιοχή

Αβραμίδης Χρήστος δημοσιογράφος, Documento

Αγγελίδης Νίκος, δημοσιογράφος, ΕΡΤ

Βαζογιάννης Αντώνης, δημοσιογράφος, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Βαλαβάνης Βαγγέλης, δημοσιογράφος, Documento

Βαλσαμάκη Κική, Διοικητικός Υπάλληλος, Συνταξιούχος

Βέργου Ντάνυ, Δημοσιογράφος, ΕΦΣΥΝ

Βεντιρόζου Ζοζίτα, δημοσιογράφος, Συνταξιούχος

Βλαχοδήμου Κατερίνα, δημοσιογράφος, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Γιαννακάκης Ορέστης, τεχνικός, OPEN TV

Δημητρόγλου Γιάννης, δημοσιογράφος, ΑΠΕ - ΜΠΕ

Δημοσθενιαδης Σπύρος, τεχνικός, Μέγκα

Δρ. Δάβος Γιώργης-Βύρων, δημοσιογράφος - Κριτικός Τέχνης, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Διαμαντοπούλος Γιώργος, διοικητικός, Συνταξιούχος

Ευσταθίου Γιάννης, δημοσιογράφος, 902.gr

Ζάχαρης Πάνος, δημοσιογράφος, Το Ποντίκι

Ζύμαρη Αθηνά, δημοσιογράφος, Ριζοσπάστης

Καδδα Κατερίνα, γραφιστρια, STAR Channel

Καλαμούκης Θύμιος, δημοσιογράφος, Ελληνοφρένεια/Παραπολιτικά

Καλουντζόγλου Χρίστος, δημοσιογράφος, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Καντζιλιέρης Γιώργος, δημοσιογράφος, άνεργος

Καραμπέτσος Φώτης, δημοσιογράφος, «Φρουτονέα»

Καψάλης Φάνης, Διοικητικός υπάλληλος

Καρανικόλα-Κοντορούση, δημοσιογράφος, Documento

Κορίδη Φώφη, δημοσιογράφος, Γρ. Τύπου ΕΔΟΕΑΠ

Κουτσοβίλης Στράτος, Διοικητικός υπάλληλος, Συνταξιούχος

Κοψιας Παντελής, Τεχνικός Ελ.επαγγ.

Κυρίτση Αγλαΐα, δημοσιογράφος, συνταξιούχος

Λαϊνας Θάνος, φωτογράφος, STAR Channel

Λιακόπουλος Απόλλων διορθωτής, Documento

Μαΐλη Ελένη, δημοσιογράφος, Ριζοσπάστης

Μαρκέτου Σταματία, δημοσιογράφος, Documento

Μάρκου Ρένα, Διοικητικός υπάλληλος, Συνταξιούχος

Μεζίνης ΛευτέρηςδημοσιογράφοςΑπογευματινή

Μελισσός Μπάμπης διοικητικόςσυνταξιούχος

Μηλιώνης Γιώργος, δημοσιογράφος, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μήτρου Άννα, δημοσιογράφος, Documento

Μοσχόβου Αναστασία, δημοσιογράφος, Ριζοσπάστης

Μουσγάς Γιώργος, δημοσιογράφος, συνταξιούχος

Μουσουρακης Μανώλκης, δημοσιογράφος, sport-fm.gr

Μπελίκας Γιάννης, Τεχνικός Τύπου - Φωτογράφος, Συνταξιούχος

Μπίτσικα Παναγιώτα, δημοσιογράφος, Documento

Μπογιόπουλος Νίκος, δημοσιογράφος, REAL FM/«Ημεροδρόμος»

Μπολάκης Σωτήρης, δημοσιογράφος, Mega

Παρασκευάς Δημήτρης, Τεχνικός τηλεπικοινωνιών - Τύπου Συνταξιούχος

Πινού Γιώτα, δημοσιογράφος, συνταξιούχος

Πολύζος Κώστας, τεχνικός, ΣΚΑΪ

Πριτσαπήδουλας Χρήστος, δημοσιογράφος, Συνταξιούχος

Ρηγόπουλος Αντώνης, δημοσιογράφος, Documento

Ριζακη Ελένη

Πηγή: https://www.902.gr/eidisi/mme/346357/katadikazoyn-ta-fake-news-toy-israil-kai-ton-symmahon-toy?fbclid=IwAR15rSHuzplT3UfXTkhCigl5jwoQrF8mCCiBCROM2j4RJfJ6W3BoyKYmG70

«Οι οπαδοί έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν πολιτικές απόψεις στα γήπεδα. Δεν θα μας το απαγορεύσει μια ελιτίστικη διοίκηση. Η Σέλτικ γεννήθηκε μέσα από την πείνα και την καταπίεση, γι’ αυτό οι οπαδοί της φημίζονται για την ενσυναίσθηση και την αλληλεγγύη τους». Εδώ και τέσσερα χρόνια, σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στη Βηθλεέμ, οι οργανωμένοι οπαδοί της Σέλτικ έχουν δημιουργήσει μια ομάδα, την Αϊντα Σέλτικ, η οποία, στην ουσία, λειτουργεί ως ακαδημία ποδοσφαίρου. Τα παιδιά παίζουν μπάλα ανάμεσα σε χαλάσματα, όχι μόνο για να αποδράσουν από τη ζοφερή καθημερινότητα, αλλά και ελπίζοντας ότι το ταλέντο τους θα τα βοηθήσει να κερδίσουν μια καλύτερη ζωή. Αναδημοσίευση από το protagon

Η διαμάχη της διοίκησης της Σέλτικ με τους οργανωμένους οπαδούς του σκωτσέζικου συλλόγου έχει βαθιές ρίζες. Χρονολογείται από το 2006, τότε που η Green Brigade (Πράσινη Ταξιαρχία) συστάθηκε για να δώσει χρώμα και παλμό στο «Σέλτικ Παρκ», καταλαμβάνοντας το βόρειο πέταλο του γηπέδου, αλλά, σχεδόν αμέσως, μετεξελίχθηκε σε μια οργάνωση κοινωνικοπολιτικού ακτιβισμού, αρνούμενη να περιοριστεί στον ρόλο ενός τυπικού συνδέσμου φιλάθλων.

Οι σχέσεις των δυο πλευρών υπήρξαν, ανέκαθεν, τεταμένες. Και χθες (31 Οκτωβρίου), ήρθε η ρήξη. Το club ανακοίνωσε ότι τα μέλη της Green Brigade αποκλείονται, μέχρι νεοτέρας, από τους αγώνες της ομάδας και ακύρωσε τα εισιτήρια διαρκείας που τους είχε διαθέσει. Μια θάλασσα από παλαιστινιακές σημαίες, που ανέμιζαν στις εξέδρες στη διάρκεια του πρόσφατου αγώνα εναντίον της Ατλέτικο Μαδρίτης για το Τσάμπιονς Λιγκ, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Αυτή η εικόνα, η οποία έκανε τον γύρο του Κόσμου, θα καθίσει τη Σέλτικ «στο σκαμνί» της UEFA, που απαγορεύει αυστηρά κάθε είδους πολιτικά μηνύματα στις διοργανώσεις της. Δεν θα είναι η πρώτη φορά, που ο σύλλογος θα τιμωρηθεί για το ίδιο παράπτωμα. Προκάλεσε, όμως, και μια εύλογη απορία. Γιατί οι οπαδοί της συγκεκριμένης ομάδας (δεν ήταν μόνον οι οργανωμένοι) έδειξαν τόσο μεγάλη ευαισθησία για κάτι που συμβαίνει 4.000 χιλιόμετρα μακριά;

Για να το κατανοήσει κανείς, θα πρέπει να γνωρίζει τις καταβολές της Σέλτικ, η οποία ιδρύθηκε από ιρλανδούς μετανάστες στη Γλασκώβη, προκειμένου να συγκεντρώνει χρήματα για τις φτωχές οικογένειες. Ακόμη και σήμερα, 136 χρόνια μετά, οι οπαδοί της συγκινούνται από τα προσφυγικά δράματα -βλέπουν σε αυτά τους προγόνους τους- και διατηρούν ισχυρούς δεσμούς με τη «μάνα» Ιρλανδία, που παραδοσιακά τάσσεται υπέρ των Παλαιστίνιων. Στα δικά της γήπεδα, οι παλαιστινιακές σημαίες είναι συχνό φαινόμενο, ακόμη και στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα. Τις είδαμε και στον αγώνα της Εθνικής Ελλάδας στο Δουβλίνο, μια εβδομάδα μετά την αιφνιδιαστική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ.

Τα μέλη της Green Brigade θεωρούν καθήκον τους, να θυμίζουν στους υπόλοιπους οπαδούς της Σέλτικ τις ρίζες τους. Αλλά και να είναι οι εκφραστές των αξιών του συλλόγου. Έχουν φορέσει t-shirts με το έμβλημα του IRA. ‘Εχουν αναρτήσει πανό που έγραφε «Τρομοκράτης ή οραματιστής;», παρομοιάζοντας τον Γουίλιαμ Γουάλας, πρωταγωνιστή του πολέμου κατά των Αγγλων τον 13ο αιώνα, με τον Μπόμπι Σαντς, στέλεχος του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού, που πέθανε το 1981 στη φυλακή έπειτα από απεργία πείνας. Έχουν δώσει δικά τους ονόματα σε δρόμους της Γλασκώβης (Τζορτζ Φλόιντ, για παράδειγμα), καλύπτοντας τις επίσημες ονομασίες με μπογιά. Το μπάνερ «Fuck the crown», που κρέμασαν στην εξέδρα τους μετά τον θάνατο της Βασίλισσας Ελισάβετ, είχε διχάσει το «Σέλτικ Παρκ».

Τη μέρα που η Χαμάς σκόρπισε τον θάνατο στο Ισραήλ, η Σέλτικ υποδεχόταν την Κιλμάνροκ. «Νίκη στην αντίσταση» και «Ελεύθερη Παλαιστίνη», έγραφαν τα πανό της Green Brigade, προκαλώντας την έντονη αντίδραση -στα social media- του ισραηλινού ποδοσφαιριστή, Νιρ Μπιτόν, ο οποίος αγωνίστηκε για αρκετά χρόνια στην ομάδα της Γλασκώβης: «Οι περισσότεροι από εσάς δεν γνωρίζετε, καν, που βρίσκεται το Ισραήλ», ανέφερε, μεταξύ άλλων, στην οργισμένη του ανάρτηση.

Η Σέλτικ καταδίκασε την πρωτοβουλία των οπαδών της. «Είμαστε ποδοσφαιρικός σύλλογος, όχι πολιτική οργάνωση», τόνισε σε επίσημη ανακοίνωση, για να λάβει την απάντηση της Green Brigade: «Οι οπαδοί έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν πολιτικές απόψεις στα γήπεδα. Δεν θα μας το απαγορεύσει μια ελιτίστικη διοίκηση. Η Σέλτικ γεννήθηκε μέσα από την πείνα και την καταπίεση, γι’ αυτό οι οπαδοί της φημίζονται για την ενσυναίσθηση και την αλληλεγγύη τους».

Εδώ και τέσσερα χρόνια, σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στη Βηθλεέμ, οι οργανωμένοι οπαδοί της Σέλτικ έχουν δημιουργήσει μια ομάδα, την Αϊντα Σέλτικ, η οποία, στην ουσία, λειτουργεί ως ακαδημία ποδοσφαίρου. Τα παιδιά παίζουν μπάλα ανάμεσα σε χαλάσματα, όχι μόνο για να αποδράσουν από τη ζοφερή καθημερινότητα, αλλά και ελπίζοντας ότι το ταλέντο τους θα τα βοηθήσει να κερδίσουν μια καλύτερη ζωή.

Η Πράσινη Ταξιαρχία δεν θα υποχωρήσει. Και, όπως φάνηκε στον πρόσφατο αγώνα με την Ατλέτικο Μαδρίτης, η Σέλτικ βιώνει τον δικό της (εμφύλιο) πόλεμο. Το μισό γήπεδο ανέμιζε παλαιστινιακές σημαίες και τραγουδούσε το «You’ll Never Walk Alone», ενώ το άλλο μισό αποδοκίμαζε όσα συνέβαιναν με τη σιωπή του.

Πηγή : https://www.protagon.gr/epikairotita/giati-i-seltik-ypswse-ti-simaia-tis-palaistinis-44342820108