Η μουσική είναι μία, λένε. Η αλήθεια όμως είναι πως κάθε μουσική έχει τη δική της ώρα. Υπάρχει η μουσική για να αναστοχαστείς,  για να ερωτευθείς, για να τραγουδήσεις με την παρέα σου, για να χορέψεις, με την παρέα σου ή και μόνος σου Και είναι πραγματικά λυτρωτική η μουσική, συντροφιά και βάλσαμο μαζί

Εμείς εδώ, αποφασίσαμε να εμπλουτίσουμε το Jukebox της Attica Voice με μια λίστα από κομμάτια της ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής των τελευταίων ετών. Ίσως γιατί είναι καλοκαίρι. Και ένα καλοκαίρι, όσο και αν το φετινό μας ταλαιπωρεί αρκετά, όσο και αν η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αισιοδοξία, δεν παύει να είναι απελευθερωτικό και απογειωτικό μαζί. 

Ξεκινήσαμε στην αρχή ακούγοντας Parov Stellar και σιγά σιγά ξανοιχτήκαμε και σε άλλους δημιουργούς. Που ασχολούνται με αυτό που ονομάζεται electro μουσική, ηλεκτρονική στα ελληνικά, αν και σε αυτό το είδος υπάρχουν άπειρα είδη και υποείδη, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς χρησιμοποιούν τη σύγχρονη τεχνολογία, για να ανακατέψουν καινούργιους ήχους με παλιούς, σμίγοντας διαφορετικά μεταξύ τους είδη και βγάζοντας ένα πολύ ενδιαφέρον και ξεσηκωτικό αποτέλεσμα

Διαβάζοντας τα βιογραφικά των δημιουργών , διαπιστώνουμε με ενδιαφέρον ότι το γεωγραφικό κέντρο βάρους αυτής της μουσικής δεν είναι πια αγγλοσαξωνικό, όπως συνέβαινε παλιότερα με τη ροκ μουσική ή την ποπ. Ένα πολύ μεγάλο μέρος των δημιουργών είναι Ευρωπαίοι, οι στίχοι είναι σε διάφορες γλώσσες και οι ήχοι που αναμειγνύονται μπορεί να προέρχονται από οποιοδήποτε μέρος της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Όλο αυτό είναι ένα από τα άπειρα αποτελέσματα της παγκοσμιοποίησης και της τεχνολογίας που καθιστά δυνατή, άμεσα και σε οποιονδήποτε, την πρόσβαση σε οποιοδήποτε είδος μουσικής, όπως και τη συνεργασία μεταξύ μουσικών που μπορεί να βρίσκονται πολύ μακριά ο ένας από τον άλλον

Ο Marcus Füreder, πιο γνωστός ως Parov Stelar, είναι Αυστριακός και ,σε πολλά κομμάτια, η electro μουσική του συνδυάζεται με ήχους από jazz και swing, δίνοντας ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα που ονομάστηκε Electro Swing

Οι  Sofi & Tukker είναι το δίδυμο των Sophie Hawley-Weld και Tucker Halpern. Η Sophie Hawley-Weld γεννήθηκε στη Γερμανία, αλλά μεγάλωσε στον Καναδά και τις ΗΠΑ, ενώ ο  Tucker Halpern είναι Αμερικανός. To δίδυμο αυτό που έχει έδρα τη Νέα Υόρκη παίζει dance-pop μουσική που, πολλές φορές όμως, την αναμειγνύει και με άλλα είδη μουσικής, όπως τη βραζιλιάνικη μουσική, μιας και η Sofie είναι λάτρης της βραζιλιάνικης κουλτούρας και της πορτογαλλικής γλώσσας

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο Paul Van Haver, πιο γνωστός ως Stromae. Ο Stromae είναι Βέλγος, με τον πατέρα του να κατάγεται από τη Ρουάντα και τη μητέρα του από το Βέλγιο. Ο Stromae δε γράφει μόνο χορευτική μουσική, οι δε στίχοι του αποτυπώνουν πολλές φορές έντονο κοινωνικό προβληματισμό. Για τις μουσικές του επιρροές, μιλάει ο ίδιος: "Ήμουν μέλος σε ένα μικρό γκρουπ που έπαιζε μουσική ραπ. Σκέφτηκα ότι αντί να αντιγράφω τη γαλλική μουσική, καλύτερα να επικεντρωθώ σε ένα πιο αμερικάνικο στυλ αλλά με ευρωπαϊκό ύφος. Τότε ανακάλυψα ξανά το Eurodance των 90’ s. Για μεγάλο χρονικό διάστημα νιώθαμε ντροπή για αυτόν τον ήχο αλλά στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλά που μπορείς να ανακαλύψεις. Έχει τις ρίζες του από όλα τα είδη μουσικής ; από χάουζ έως σάλσα. Θαυμάζω επίσης τον Ζακ Μπρελ - ήταν μια μεγάλη επιρροή για μένα - αλλά και διάφορα είδη όπως η κουβανέζικη μουσική και η κογκολέζικη ρούμπα, που άκουγα ως παιδί. Εκείνη η μουσική κουνούσε όλη την Αφρική"

Ο Tristan Casara, πιο γνωστός ως The Avener , είναι Γάλλος και στην electro μουσική του προσθέτει στοιχεία διαφόρων άλλων μουσικών, προσπαθώντας να γεφυρώσει την ακουστική με τη χορευτική μουσική

Ακούσαμε επίσης τους τρομερούς Λευκορώσους Funky Boogie Brothers, τον Ολλανδό Bakermat, που η μουσική του συνδυάζει soul, jazz, funk και pop, την επίσης Ολλανδή Caro Emerald που συνδυάζει jazz και pop, τους Deep Swing από το Los Angeles, τον Άγγλο Elderbrook, τον Γάλλο Kungs, τον Τούρκο Mahmut Orhan που συνδυάζει την electro μουσική με ανατολίτικες μελωδίες, τον Βραζιλιάνο Matheus Zerbini Massa, γνωστό ως Zerb, ο οποίος στο εκπληκτικό «Mwaki» συνεργάζεται με την Κενυάτισα τραγουδίστρια Sofiya Nzau. Στη συλλογή βάλαμε και δύο δικούς μας: τον Παναγιώτη Πανταζή, πιο γνωστό ως Pan Pan, με τις μεγάλες του επιτυχίες «Ανισόπεδη Ντίσκο» και «Χτύπα με σαν ρεύμα στην πίστα» αλλά και τον αειθαλή Κωνσταντίνο Βήτα από τους πάλαι ποτέ Stereonova με το «Πάρτυ»

Η συλλογή ξεκινά με την εκπληκτική διασκευή του Sinnerman της Nina Simon  από τους Sofi &Tucker. Στη συλλογή υπάρχει επίσης και μια πολύ ενδιαφέρουσα χορευτική διασκευή του Summertime από τους Funky Boogie Brothers

Λένε πως σε κάθε είδος υπάρχει καλή και κακή μουσική, αλλά ποιος είναι αυτός τελικά που καθορίζει τα όρια και με τι όργανο ακριβώς μετράει την ποιότητα; Γι αυτό λοιπόν, σ΄ όποιον αρέσει η λίστα, καλή ακρόαση χωρίς ενοχές και καλά λικνίσματα!

 

Για όσες και όσους έχασαν την εμφάνιση του συγκροτήματος το προηγούμενο Σάββατο (13/4) στο Παλιό Σινεμά, ππροσφέρουμε μία όσο το δυνατό πληρέστερη  playlist του καναλιού μας στο You Tube, από τη βιντεοσκόπηση του μουσικού event. Η playlist είναι διαθέσιμη και στο Jukebox της Attica Voice

H playlist περιλαμβάνει σχεδόν το σύνολο των τραγουδιών που μας χάρισαν οι Generation GAP το περασμένο Σάββατο.

Απολαύστε τους και απλά, εσείς βάζετε τις μπύρες!

Ακόμη και αυτοί που διαφωνούν με το ότι οι Beatles ήταν το πιο επιδραστικό συγκρότημα στην ιστορία της rock μουσικής, σίγουρα θα βρεθούν σε δύσκολη θέση αν χρειαστεί να προτείνουν αυτοί κάποιο άλλο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μιλάμε για ένα group που με μόλις 8 χρόνια ιστορία με τη σύνθεση που γνωρίζουμε, κατάφερε να έχει τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην ιστορία της μουσικής με περισσότερα από 600 εκατομμύρια αντίτυπα και τα περισσότερα #1 τραγούδια στο Billboard. Για ένα group που δεν επαναπαυόταν στην τεράστια επιτυχία του και άνοιγε συνεχώς καινούργιους δρόμους, μουσικούς και στιχουργικούς. Και για ένα group που πιο πολύ από κάθε άλλο γεννά το ερώτημα το τι θα μπορούσε να προσφέρει ακόμη, αν δεν είχε διαλυθεί τόσο πρόωρα. Ίσως βέβαια να ήταν καλύτερα που συνέβη αυτό και βρέθηκαν στη σφαίρα του μύθου, παρά να σέρνονται αμήχανα επί δεκαετίες όπως κάποια άλλα συγκροτήματα παράγοντας και αναμασώντας τα ίδια και τα ίδια

Μπορεί η εκτόξευση στην κορυφή για τους Beatles να έγινε το 1962 με το ιστορικό πλέον “Love me do”, όμως η ιστορία τους ξεκινά αρκετά νωρίτερα, το Νοέμβριο του 1956 στο Λίβερπουλ, όταν ο δεκαεξάχρονος John Lennon, δημιουργεί ένα συγκρότημα που αλλάζει συνεχώς ονόματα και σύνθεση. Σε λιγότερο από ένα χρόνο, στο συγκρότημα εντάσσεται και ο Paul McCartney, ενώ το Φεβρουάριο του 1958, εντάσσεται και ο George Harrison. Το 1959 το συγκρότημα περιλαμβάνει πλέον τους John Lennon ( ρυθμική κιθάρα & φωνή), Paul McCartney (κλασική κιθάρα και φωνή), George Harrison (lead κιθάρα και φωνή), Stuart Sutcliffe (μπάσο και φωνή) και Pete Best (τύμπανα). Αυτά που παίζουν είναι κυρίως διασκευές αμερικανικών R&B κομματιών των Chuck Berry και Little Richard

Τον Ιούλιο του 1958, στο Percy Phillips' Studio, στο Λίβερπουλ , το συγκρότημα που εκείνη την εποχή ονομαζόταν “The Quarrymen” ηχογραφεί μια διασκευή του κλασικού τραγουδιού του Buddy Holly, "That'll Be The Day". Σε αυτή την πρώτη ηχογράφηση των Beatles, εκτός από τους John, Paul και George, το συγκρότημα περιελάμβανε και τον Colin Hanton στα ντραμς και τον John "Duff" Lowe, στο πιάνο

 

 

Το τελικό όνομα του συγκροτήματος προτείνεται από τον Stuart Sutcliffe, ο οποίος λέγεται πως εμπνεύστηκε το όνομα Beetles (= σκαθάρια) επηρεαζόμενος από τον Buddy Holly and the Crickets (= γρύλοι). Το δεύτερο «e» στο Beetles γίνεται «a» κάνοντας λογοπαίγνιο με τις λέξεις beat και less (= χωρίς ρυθμό). Μια άλλη εκδοχή για το όνομα των Beatles είναι ότι προήλθε από την ταινία «The wild one» (1953) με πρωταγωνιστή τον Marlon Brando, όπου οι Beetles ήταν μια συμμορία μοτοσικλετιστών

Τον Αύγουστο του 1960 οι Beatles φεύγουν για το Αμβούργο για μερικές εμφανίσεις. Όμως, αυτό που θα ήταν μία τρίμηνη διαμονή, κρατάει τελικά δύο χρόνια. Κατά τη διάρκεια των δύο αυτών χρόνων, το συγκρότημα κερδίζει το τοπικό κοινό με την πρωτόγνωρη ενέργειά του πάνω στη σκηνή. Για την εποχή αυτή ο John Lennon αργότερα θα πει “Μπορεί να γεννήθηκα στο Λιβερπουλ, αλλά ουσιαστικά μεγάλωσα στο Αμβούργο”

 

Οι Beatles στο Αμβούργο, φωτογραφημένοι από την Astrid Kirchherr το 1960.

Από αριστερά προς τα δεξιά: Pete Best, George Harrison, John Lennon, Paul McCartney και Stuart Sutcliffe. Ο Ringo Star δεν είχε μπει ακόμη στην ομάδα.

 

Όταν επιστρέφουν στο Λίβερπουλ, είναι πλέον πολύ πιο έμπειροι, αλλά χωρίς τον Sutcliffe που αποφασίζει να μείνει πίσω στη Γερμανία για χάρη των σπουδών του στη σχολή καλών τεχνών του Αμβούργου. Δυστυχώς, θα πέθαινε λίγους μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1962, λίγους μόλις μήνες πριν οι Beatles εκτοξευθούν στην κορυφή. Τη θέση του στο μπάσο παίρνει ο McCartney και οι Beatles αρχίζουν να παίζουν στο Cavern Club, όπου αρχίζουν να χτίζουν το όνομα τους στην εγχώρια μουσική σκηνή

Το Νοέμβριο του 1961 σε μια από τις παραστάσεις τους στο Cavern Club, το συγκρότημα συναντά τον άνθρωπο που θα τους έδινε την τελική ώθηση προς τη δόξα. Ο Brian Epstein, ιδιοκτήτης δισκοπωλείων της περιοχής, αναγνωρίζει τη δυναμική των Beatles και γίνεται ο manager τους. Ο Epstein χρησιμοποιεί τις επαφές του με τις δισκογραφικές εταιρείες και τελικά καταφέρνει να πείσει τον George Martin, παραγωγό της EMI και έναν από τους πολλούς που αργότερα τους πιστώθηκε ο τίτλος “5th Beatle”, να τους δώσει μια ευκαιρία

Έτσι, τον Ιούνιο του 1962 μπαίνουν στα Abbey Road Studios και ηχογραφούν τέσσερα κομμάτια. Τρία δικά τους (Love Me Do, PS I Love You, Ask Me Why) και το “Besame Mucho”. Μοναδική παρατήρηση του George Martin είναι ότι ο Pete Best δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τους υπόλοιπους. Έτσι, ο Pete Best εκδιώκεται από το συγκρότημα και τη θέση του παίρνει ο Richard Starkey, πιο γνωστός ως Ringo Star.

Όλα είναι έτοιμα πλέον για το μεγάλο μπαμ, το οποίο έρχεται στις 5 Οκτωβρίου του 1962, όταν κυκλοφορούν το ιστορικό single "Love Me Do" με παραγωγό τον George Martin. Είναι το πρώτο single των Beatles που ακούνε στα ραδιόφωνά τους οι Βρετανοί. Η επιτυχία του single είναι τεράστια και ο δρόμος προς την κορυφή ανοίγει διάπλατα

Τον Ιανουάριο του 1963 κυκλοφορεί το δεύτερο single τους "Please Please Me" , που φτάνει στο Νο1 του βρετανικού τοπ. Δύο μήνες αργότερα, κυκλοφορεί το πρώτο τους album με τον ίδιο τίτλο και μένει για 30 εβδομάδες στο Νο1 της Αγγλίας. Από τα 14 τραγούδια του δίσκου, οι Lennon & McCartney έχουν γράψει μόνο τα 8 και τα υπόλοιπα είναι διασκευές

 

 

Το "She Loves You", που κυκλοφορεί ως single τον Αύγουστο του 1963, γίνεται το single με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην ιστορία της Μεγάλης Βρετανίας. Οι Beatles παίζουν πλέον στα μεγάλα clubs του Λονδίνου (Palladium, Royal Albert Hall), καθιερώνουν το image με το ιδιαίτερο κούρεμά τους και τα σακάκια δίχως κολάρο, εμφανίζονται στο εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο και το Νοέμβριο του 1963 παίζουν για τη βασίλισσα. Νέοι όροι εφευρίσκονται γι’ αυτούς, όπως "Merseybeat" (για τη μουσική τους) και "Beatlemania" (για την υστερία που προκαλούσαν, ειδικά στο γυναικείο πληθυσμό). Μια υστερία που αναγκάζει την αστυνομία να προβαίνει ακόμη και σε χρήση σωλήνων νερού υψηλής πίεσης για να ελέγξει τα πλήθη που κατακλύζουν τους δρόμους σε κάθε εμφάνιση του συγκροτήματος

 

 

Το Νοέμβριο του 1963 κυκλοφορεί και το επόμενο album τους με τίτλο "With The Beatles" που ανεβαίνει και αυτό στην κορυφή αμέσως και μένει εκεί για 21 εβδομάδες. Στην Αμερική, ο δίσκος αυτός κυκλοφορεί ως “Meet the Beatles”

 

 

 

«Για τους Αμερικάνους, αυτό ήταν το πρώτο album που μπορούσαν να αγοράσουν. To Meet the Beatles πήρε το δεύτερο βρετανικό δίσκο των Beatles, With the Beatles, έβγαλε πέντε διασκευές και πρόσθεσε τρία κομμάτια, συμπεριλαμβανομένων των singles "I Want to Hold Your Hand" και "I Saw Her Standing There". Αυτό αναμφισβήτητα πήγε κόντρα στις καλλιτεχνικές προθέσεις των Beatles, αλλά έκανε έναν πολύ καλύτερο δίσκο» (περιοδικό Rolling Stone)

 

Eνώ τα κορίτσια λιποθυμούν με εκδηλώσεις υστερίας στα αεροδρόμια και στις συναυλίες στη Μεγάλη Βρετανία, οι Beatles κατακτούν τη Σουηδία και τη Γαλλία. Τον Ιανουάριο του 1964, οι Γάλλοι επιφυλάσσουν στους Beatles αποθεωτική υποδοχή με τα εισιτήρια για την αίθουσα Ολυμπιά να έχουν προπωληθεί εβδομάδες νωρίτερα. Κατά την παραμονή τους στο Παρίσι, τα Σκαθάρια μαθαίνουν ότι κατέκτησαν την κορυφή και στην Αμερική, καθώς το "I Want to Hold Your Hand" ανεβαίνει στο Νο 1 των Η.Π.Α. Το επόμενο βήμα των Beatles είναι πλέον προφανές

Το Φεβρουάριο του 1964, οι Beatles φτάνουν στη Νέα Υόρκη και στο αεροδρόμιο τους υποδέχονται χιλιάδες θαυμαστές και θαυμάστριες μέσα σε κλίμα υστερίας. Οι ίδιες σκηνές επαναλαμβάνονται σε όποιο μέρος των ΗΠΑ και αν εμφανίζονται. Η εμφάνισή τους στο δημοφιλέστατο τηλεοπτικό σόου του Ed Sullivan σημειώνει ρεκόρ τηλεθέασης

 

 

Τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου οι Beatles καταφέρνουν κάτι που κανένα συγκρότημα δεν είχε καταφέρει μέχρι τότε, ούτε θα κατάφερνε αργότερα. Πέντε single τους καταλαμβάνουν τις πέντε πρώτες θέσεις του Billboard Hot στην Αμερική. Ήδη οι Beatles έχουν ανοίξει το δρόμο σε αυτό που θα ονομαστεί αργότερα  “British Invasion” (Βρετανική Εισβολή), μια ονομασία που καθιερώνεται για την εκρηκτική δημοφιλία που αποκτούν τα βρετανικά συγκροτήματα στις ΗΠΑ και στα αμερικανικά charts

 

 

 

Στην Αμερική γνωρίζουν και τον Bob Dylan. Η γνωριμία αυτή θα είναι ιδιαίτερα επιδραστική στην καλλιτεχνική συνέχεια των Beatles, οι οποίοι εντυπωσιάζονται από την προσωπικότητά του. Ειδικά ο Lennon αποφασίζει να αφήσει τους ανάλαφρους στίχους και να στραφεί σε κάτι πιο ουσιώδες, πέρα από το “Εκείνος σε αγαπά, εκείνη τον αγαπά κι αγαπιούνται”, όπως ο ίδιος ο Lennon είχε δηλώσει για τους πρώιμους στίχους του

Τον Ιούλιο του 1964 κυκλοφορεί το τρίτο τους album “A Hard Day's Night”, ενώ παράλληλα κάνει πρεμιέρα η ομώνυμη ταινία, η πρώτη τους κινηματογραφική προσπάθεια σε σκηνοθεσία Richard Lester. Το album αυτό μένει στην κορυφή για 21 εβδομάδες και είναι το πρώτο στο οποίο οι Beatles έχουν γράψει όλα τα τραγούδια.  Από τα 13 τραγούδια που περιέχει, ο John Lennon έχει γράψει τα 10 και αυτή την εποχή είναι ανεπίσημα ο αρχηγός του γκρουπ

 

 

 

“Αυτό το soundtrack της ταινίας του Richard Lester εδραίωσε όλα όσα είχαν ακούσει οι ακροατές των ΗΠΑ για την ιδιοφυΐα των Beatles στην απίστευτη ομορφιά του «If I Fell» του Τζον Λένον και τα rockabilly άλματα του «Can’t Buy Me Love» του Paul McCartney. Ήταν το πρώτο τους άλμπουμ με αυθεντικό υλικό, που παρουσίαζε άλματα στη σύνθεση των τραγουδιών τους καθώς και νέα κόλπα, όπως η 12χορδη κιθάρα του George Harrison, που περιόδευσε την Αμερική και η φυσαρμόνικα α λα Dylan που ανοίγει το «I Should Have Known Better ” (περιοδικό Rolling Stone)

 

Το Δεκέμβριο του ίδιου έτους κυκλοφορεί το "Beatles For Sale", που ανεβαίνει και αυτό κατ’ ευθείαν στην πρώτη θέση με ένα εκατομμύριο αντίτυπα την πρώτη κιόλας εβδομάδα κυκλοφορίας του παραμένοντας εκεί για 11 συνεχόμενες εβδομάδες. Από τα 14 τραγούδια του δίσκου, μόνο τα 8 έχουν γράψει οι Beatles, ενώ τα υπόλοιπα 6 είναι διασκευές παλιών rock n' roll τραγουδιών.

 

 

Τον Αύγουστο του 1965 κυκλοφορεί ο δίσκος "Help" και σύντομα ακολουθεί το δεύτερό τους ομώνυμο φιλμ. Αντίθετα με το πρώτο τους film "A Hard Day's Night", που ήταν μια φτηνή ασπρόμαυρη παραγωγή, το δεύτερο φιλμ είναι μια ακριβή έγχρωμη παραγωγή, γυρισμένη σε διάφορα μέρη του κόσμου (Μπαχάμες, Άλπεις και Νέα Προβηγκία)

 

 

“Η δεύτερη ταινία ήταν μια ανοησία, αλλά το soundtrack περιελάμβανε τα κλασικά "You've Got to Hide Your Love Away" και "Ticket to Ride", καθώς και το υπέροχο "I've Just Seen a Face". Και, φυσικά, το «Yesterday» του Paul McCartney, που ηχογραφήθηκε χωρίς τη βοήθεια άλλων Beatles, έγινε το τραγούδι με τις περισσότερες διασκευές στην ιστορία της pop μουσικής. Η αίσθηση της αυτοπεποίθησης και της ικανότητας άνοιξε το δρόμο για την επόμενη στάση των Beatles: Rubber Soul” (περιοδικό Rolling Stone)

 

Τον ίδιο μήνα, η συναυλία τους στο Shea Stadium συγκεντρώνει περισσότερους από 60.000 θεατές, καταρρίπτοντας κάθε σχετικό ρεκόρ. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, η βασίλισσα Ελισάβετ τους καλεί στα ανάκτορα του Buchingham και τους απονέμει το τιμητικό μετάλλιο MBE (Members of British Empire) - το οποίο έως τότε κατείχαν μόνον ήρωες πολέμου - για την προσφορά τους "στην προβολή της Βρετανίας στο εξωτερικό"

Αυτή είναι και η περίοδος όπου οι Beatles αρχίζουν να στρέφονται σε διαφορετικούς μουσικούς δρόμους, πιο σύνθετους και πιο εγκεφαλικούς, πειραματιζόμενοι και με νέα μουσικά όργανα, όπως έκανε ο George Harrison , με το ινδικό έγχορδο σιτάρ στο "Norwegian Wood". Αρχίζει επίσης να γίνεται ορατή και η επιρροή του Bob Dylan και των στίχων του

Το Δεκέμβριο του 1965 κυκλοφορεί το "Rubber Soul" , ένα αριστούργημα που δείχνει πως οι Beatles έχουν ωριμάσει, μουσικά και στιχουργικά. Οι στίχοι εξελίσσονται και πραγματεύονται πολύπλοκα θέματα πλέον και όχι μόνο τον έρωτα. Οι θαυμαστές των Beatles αρχίζουν να συζητούν για τα πιο βαθιά νοήματα κάτω από τους στίχους

 

 

«Ο παραγωγός George Martin περιέγραψε το Rubber Soul ως “το πρώτο album που παρουσίασε νέους, υψηλότερους Beatles στον κόσμο», και έτσι έγινε. Το πρώτο από αυτά που επρόκειτο να είναι μια σειρά από τεράστια άλματα προς τα εμπρός με κάθε νέο album, το Rubber Soul ξεκινά με την κωμική μελέτη χαρακτήρων "Drive My Car" και είναι γεμάτο με την επιρροή του Bob Dylan στο "I'm Looking Through You", "You Won't See Me» και «Norwegian Wood», όπου ο John Lennon τραγουδά για το σεξ με χιούμορ και ειλικρίνεια που δεν μοιάζει με κανένα άλλο rock & roller πριν και ο George Harrison παίζει το πρώτο σόλο σιτάρ της rock. Ο Harrison αποκάλεσε το Rubber Soul “το καλύτερο που φτιάξαμε”, γιατί “ξαφνικά ακούγαμε ήχους που δεν μπορούσαμε να ακούσουμε πριν”» (περιοδικό Rolling Stone) 

 

Παράλληλα, οι Beatles αρχίζουν να απομακρύνονται από την εικόνα των «καλών παιδιών» και αρχίζουν να προκαλούν το συντηρητικό κοινό. Το Μάρτιο του 1966, ο John Lennon σε συνέντευξή του δηλώνει πως «Ο Χριστιανισμός πάει … Θα εξαφανιστεί και θα συρρικνωθεί. Ξέρω ότι έχω δίκιο και θα αποδειχτεί ότι έχω δίκιο. Είμαστε πιο δημοφιλείς από τον Ιησού τώρα. Δεν ξέρω ποιο θα πάει πρώτο — το ροκ εν ρολ ή ο Χριστιανισμός».

Η είδηση αυτή δεν προκαλεί αντιδράσεις στη Βρετανία. Όμως τον Ιούλιο, ένα μήνα πριν οι Beatles ξεκινήσουν μια περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένα αμερικανικό περιοδικό επαναδημοσιεύει τη συνέντευξη του Lennon και προκαλεί κατακραυγή και θύελλα αντιδράσεων. Οργισμένοι Αμερικανοί, κυρίως στο συντηρητικό αμερικάνικο Νότο, διαδηλώνουν κατηγορώντας τους Beatles για βλασφημία. Δίσκοι, βιβλία και ο,τιδήποτε είχε να κάνει με τους Beatles καταλήγει σε τεράστιες φωτιές, ενώ το συγκρότημα απαγορεύεται από πολλούς ραδιοφωνικούς σταθμούς σε όλο τον κόσμο. Ακόμη και το Βατικανό εκδίδει διαμαρτυρία. Αντιδράσεις προκαλεί επίσης η δήλωση του Paul McCartney στην τηλεόραση ότι έχει κάνει χρήση LSD. Τίποτα όμως από αυτά δεν μπορεί να κλονίσει τη σχέση λατρείας ανάμεσα στους Beatles και το κοινό τους

 

 

Τον Αύγουστο του 1966 κυκλοφορεί το “Revolver”, ένα δεύτερο αριστούργημα μετά το “Rubber Soul”. Όλα τα τραγούδια είναι του John Lennon και του Paul Mc Cartney, εκτός από τα “Taxman”, “Love You Too” και “I Want To Tell You”, που είναι του George Harrison

 

 

“Το Revolver ήταν ο ήχος των Beatles που αγκάλιαζε πλήρως το στούντιο ηχογράφησης ως ένας ηχητικός καμβάς, ελεύθερος να αποτυπώσει μουσικές ιδέες και δυνατότητες που θα αναμόρφωναν το rock για πάντα. Είναι ξεκάθαρο ότι το πρώτο τραγούδι που δούλεψε το συγκρότημα κατά την είσοδό του στα στούντιο της Abbey Road τον Απρίλιο του 1966 θα ήταν αδύνατο να αναπαραχθεί ζωντανά […] και η φωνή του John Lennon ηχογραφήθηκε έτσι ώστε να ακούγεται σαν « ο Δαλάι Λάμα τραγουδά από την ψηλότερη κορυφή του βουνού». Το ονόμασαν "The Void" και αργότερα το μετονόμασαν σε "Tomorrow Never Knows". “Αναρωτιόμουν πώς θα το έπαιρνε ο Τζορτζ Μάρτιν”, θυμάται αργότερα ο Paul McCartney. Η απάντηση του Μάρτιν: “Ευχάριστα ενδιαφέρον”

Οι ζωές των Beatles άλλαζαν επίσης: ο Lennon έπαιρνε LSD σε αυτό το σημείο, ο George Harrison βάθαινε το ενδιαφέρον του για τον ανατολικό μυστικισμό και ο McCartney άρχισε να ασχολείται με τη σύνθεση avant-garde μουσικής. Όλες αυτές οι επιρροές ήρθαν από εδώ.

Το Revolver δεν ήταν εντελώς χωρίς προηγούμενο. Το προηγούμενο άλμπουμ των Beatles, Rubber Soul, είχε μια παρόμοια πειραματική ενδοσκόπηση. Ο Harrison είπε κάποτε πως το Rubber Soul και το Revolver “θα μπορούσαν να είναι τόμος πρώτος και τόμος δεύτερος”. Αλλά κανένα συγκρότημα, συμπεριλαμβανομένων των Beatles, δεν είχε δοκιμάσει κάτι σαν το εντυπωσιακά ώριμο τραγούδι τέχνης του McCartney “Eleanor Rigby”, το trippy tape-loop swirl του Lennon στο “I'm Only Sleeping”» ή το “Taxman” του Harrison, με τον κοφτερό ρυθμό και τους στίχους που έβαλλαν εναντίον των Βρετανών πολιτικών.

Ήταν λογικό ότι τα απογοητευτικά live που έπαιξε το συγκρότημα το καλοκαίρι του 1966 θα ήταν τα τελευταία τους. Μέχρι να βγει το Revolver, είχαν ήδη μπει σε έναν άλλο κόσμο» (περιοδικό Rolling Stone)

 

Πράγματι, οι Beatles είχαν αρχίσει να δείχνουν σημάδια εκνευρισμού με τις εκκωφαντικές φωνές του κόσμου στις συναυλίες που “σκέπαζαν” τις δικές τους και σύμφωνα με τον Ringo Star, επηρέαζαν αρνητικά και την απόδοση τους στη σκηνή. Έτσι, οι Beatles αποφασίζουν να σταματήσουν τις ζωντανές εμφανίσεις τους και να αφιερώσουν όλη την ενέργεια και τη δημιουργικότητά τους στο στούντιο. Η τελευταία ζωντανή συναυλία των Beatles πραγματοποιείται τον Αύγουστο του 1966 στο Candlestick Park στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια. Το συγκρότημα είχε ήδη προλάβει να δώσει 1.400 παραστάσεις σε μόλις τέσσερα χρόνια.

Το Δεκέμβριο του ίδιου έτους, οι Beatles αρχίζουν να προετοιμάζουν το επόμενό τους album, το ιστορικό “Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band”, το οποίο τελικά κυκλοφορεί τον Ιούνιο του 1967. Ήδη, από το Φεβρουάριο του 1967 έχουν κυκλοφορήσει δύο singles του album αυτού, το “Penny Lane” και το “Strawberry Fields for Ever” που ανεβαίνει στη δεύτερη θέση του βρετανικού chart. Τελικά, μετά από εννιά μήνες απομόνωσης και αποφυγής συνεντεύξεων και δηλώσεων από το συγκρότημα, κυκλοφορεί το περίφημο πλέον album που θεωρείται η κορυφαία στιγμή στην καριέρα των Beatles και για πολλούς μουσικούς κριτικούς αποτελεί το σημαντικότερο album της ροκ μουσικής.

Το εξώφυλλο του δίσκου, πιστό στο πνεύμα της ψυχεδέλειας, φιλοτεχνείται από τους Βρετανούς καλλιτέχνες της pop art Peter Blake και Jann Haworth και είναι μια από τις πιο μιμημένες εικόνες στον κόσμο. Mόλις δύο ημέρες μετά την κυκλοφορία του, ο Jimi Hendrix ξεκινά μια συναυλία του με το ομότιτλο τραγούδι, ενώ ο George Martin δηλώνει : “Nομίζω ότι αντιπροσώπευε όλα όσα απασχολούσαν τη νεολαία τότε, συμπεριλαμβάνοντας τις μίνι φούστες και τα soft drugs. Ήταν μια επιτομή των swinging '60s”

 

 

«Για τους Beatles, ήταν ένα αποφασιστικό αντίο στο αλαλάζον πλήθος, τις παγκόσμιες περιοδείες και τον τρόπο δημιουργίας δίσκων σαν σε βιομηχανική γραμμή συναρμολόγησης. “Βαρεθήκαμε να είμαστε Beatles”, είπε ο Paul McCartney δεκαετίες αργότερα. “Δεν ήμασταν αγόρια, ήμασταν άνδρες… καλλιτέχνες περισσότερο παρά ερμηνευτές”. To Sgt. Pepper εμβάπτισε το Summer of Love [ σ.σ το Καλοκαίρι της Αγάπης είναι ένας όρος που ξεκίνησε από μια συγκέντρωση χίππις στο Σαν Φρανσίσκο το καλοκαίρι του 1967 και κατέληξε να περικλείει συνεκδοχικά τη μουσική των χίπις, τα παραισθησιογόνα ναρκωτικά και τη σκηνή κατά του πολέμου και υπέρ του ελεύθερου έρωτα] με το ψυχεδελικό όνειρο «Lucy in the Sky With Diamonds», τον κοινοτικό ύμνο που τραγούδησε ο Ringo Starr «With a Little Help From My Friends», το πολυεπίπεδο αριστούργημα που έκλεισε το άλμπουμ, «A Day in the Life» και το ομότιτλο κομμάτι, το οποίο εισήγαγε τα alter ego που είχαν αναπτύξει οι Beatles για το φιλόδοξο έργο. “Σε απελευθέρωσε”, είπε ο Mc Cartney. “Μπορούσες να κάνεις τα πάντα”. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πιο τέλειο σκηνικό για τη βικτοριανή χαρά του «Being for the Benefit of Mr. Kite» του John Lennon! (εμπνευσμένο από μια αφίσα τσίρκου του 1843) ή την ακριβή μελαγχολία του "Fixing a Hole" του McCartney, με το μείγμα από τη σκιά του παλιού (ένα τσέμπαλο που παίζεται από τον παραγωγό των Beatles Τζορτζ Μάρτιν) και του μοντέρνου( μια μοντέρνα κιθάρα που εκτελείται με άψογη ακρίβεια από τον George Harrison ). Η υπόθεση Sgt Pepper ήταν μια άδεια για να πάνε τη μουσική τους προς κάθε κατεύθυνση - η rock πέρασε την υπόλοιπη δεκαετία του '60 προσπαθώντας να συμβαδίσει» (περιοδικό Rolling Stone)

 

Τον Ιούνιο του 1967, στην πρώτη παγκόσμια ταυτόχρονη μετάδοση μέσω δορυφόρου, οι Beatles τραγουδούν το "All You Need Is Love" σε 200 εκατομμύρια ανθρώπους. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους, ο μάνατζερ και φίλος τους, Brian Epstein, βρίσκεται νεκρός στο κρεβάτι του από υπερβολική δόση χαπιών, μια απώλεια που θα αποδειχθεί καθοριστική για τη μετέπειτα πορεία του συγκροτήματος. Το ίδιο καλοκαίρι, ετοιμάζουν το τηλεοπτικό φιλμ, "Magical Mystery Tour", και το Δεκέμβριο του 1967 κυκλοφορούν σε ομώνυμο δίσκο τα τραγούδια που ακούγονται στο film. Εκείνη την περίοδο οι Beatles γνωρίζουν τον Maharishi Mahesh Yogi, τον Ινδό γκουρού που εισήγαγε το διαλογισμό στη Δύση και ενσωματώνουν στοιχεία των ανατολικών φιλοσοφιών. Το 1968 ιδρύουν τη δισκογραφική εταιρεία Apple, που στεγάζει εφεξής όλες τους τις δραστηριότητες

 

 

Οι Beatles κυκλοφορούν αρκετά singles χωρίς album το 1968, συμπεριλαμβανομένων των Lady Madonna, The Inner Light, και ίσως το πιο διάσημο από όλα, το Hey Jude. Το συγκρότημα αρχίζει να ηχογραφεί το επόμενο album μεταξύ Μαΐου και Οκτωβρίου. Τελικά, το Νοέμβριο του 1968, κυκλοφορεί το White Album, το μοναδικό διπλό album της μπάντας, ένα αριστουργηματικό και εξαιρετικά ποικιλόμορφο album, όπου μέσα σε αυτό μπορούμε να συναντήσουμε Rock 'n' roll, Soul, Blues, folk, country, Reggae και όλα αυτά να καταφέρνουν να είναι Beatles

 

 

 

«Έγραψαν τα τραγούδια ενώ βρίσκονταν σε απομόνωση με τον Maharishi Mahesh Yogi στην Ινδία κάνοντας ένα διάλειμμα από τη γεμάτη έκθεση ζωή τους. Όπως είπε αργότερα ο John Lennon, “Καθίσαμε στα βουνά τρώγοντας άθλιο φαγητό για χορτοφάγους και γράψαμε όλα αυτά τα τραγούδια”. Επέστρεψαν με περισσότερα υπέροχα τραγούδια από όσα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν. Ο Lennon πέρασε την κοφτερή του ματιά στο κυνικό πνεύμα των “Sexy Sadie” και “Happiness Is a Warm Gun”, καθώς και στην παιδική λαχτάρα των “Julia” και “Dear Prudence”. Η παιχνιδιάρικη pop ενέργεια του Payl Mc Cartney εμφανίστηκε στο "Martha My Dear" και στην αντιστροφή των αμερικανικών αξιών του Chuck Berry, "Back in the U.S.S.R". Η πνευματική λαχτάρα του George Harrison τον οδήγησε στα "Long, Long, Long" και "While My Guitar Gently Weeps", με ένα guest solo κιθάρας από τον Eric Clapton. Ακόμη και ο Ringo Star συνεισφέρει το πρώτο του πρωτότυπο, το “Don’t Pass Me By” με country απόχρωση. Οι Beatles προσπάθησαν λίγο από όλα και όλες τους οι προσπάθειες απέδωσαν καρπούς» (περιοδικό Rolling Stone)

 

Ήδη οι εντάσεις μεταξύ των μελών του συγκροτήματος έχουν ξεκινήσει. Ο Brian Epstein που θα μπορούσε να τις καταστείλει έχει πεθάνει, ενώ η Yoko Ono έχει εισβάλλει ήδη από το 1966 στη ζωή του John Lennon και η επιρροή της πάνω του είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Το 1969, οι δυο τους παντρεύονται και ξεκινούν εκστρατεία υπέρ της παγκόσμιας ειρήνης. Είναι η χρονιά που όλα τα φώτα είναι στραμμένα πάνω σε αυτό το ζευγάρι. Διαμαρτυρίες και πορείες για την ειρήνη, σύλληψη για κατοχή ναρκωτικών (βρέθηκε στην κατοχή τους κάνναβη), ενώ μεγάλη εντύπωση προκαλεί η επιστροφή στη βασίλισσα από τον John Lennon του τιμητικού μεταλλίου MBE (Members of British Empire) – που είχε απονεμηθεί στους Beatles τέσσερα χρόνια νωρίτερα – ως διαμαρτυρία για την ανάμειξη της Βρετανίας στους πολέμους της Μπιάφρας και του Βιετνάμ

Τον Ιανουάριο του 1969 κυκλοφορεί το “Yellow Submarine” γραμμένο για το ομώνυμο τρίτο film των Beatles. Το film αυτό είναι ένα cartoon σχετικά με ένα ευτυχισμένο βασίλειο που λέγεται Pepperland. Το βασίλειο όμως καταλαμβάνεται από τους κακούς Blue Meanies και οι Beatles παίρνουν ένα “Yellow Submarine” και το σώζουν με την Αγάπη και τη Μουσική. Πέρα από μερικά νέα τραγούδια, το album αυτό δεν έχει να προσθέσει κάτι νέο στη συνεχώς εξελισσόμενη μέχρι τότε δουλειά των Beatles. Τα τέσσερα νέα τραγούδια είναι τα "Only A Northern Song", "All Together Now", "Hey Bulldog" και "It's All Too Much"). Άλλα τραγούδια που υπάρχουν στο album είναι το ομότιτλο που έχει ήδη εμφανιστεί στο “Revolver" και το “All You Need Is Love". Επίσης στο film ακούγονται και 6 instrumental κομμάτια ("Pepperland", "Sea Of Time", "Sea Of Holes", "Sea Of Monsters", "March Of The Meanies" και "Pepperland Laid Waste") που έγραψε ο George Martin

 

 

Τον Σεπτέμβριο του 1969 κυκλοφορεί το “Abbey Road”, το οποίο θα έπρεπε να ήταν το τελευταίο τους album, αλλά τα πράγματα δεν πήγαν έτσι όπως οι Beatles τα είχαν σχεδιάσει. Στην πραγματικότητα, το album που είχαν ετοιμάσει πρώτο για να κυκλοφορήσει ήταν το “Let It Be", με τον τίτλο μάλιστα “Get back”. Επειδή όμως στη διάρκεια αυτών των ηχογραφήσεων η ατμόσφαιρα μεταξύ των μελών του συγκροτήματος είναι ιδιαίτερα τεταμένη, η κυκλοφορία του “Let it be” αναβάλλεται.

Μετά την αναβολή αυτή, αποφασίζεται η δημιουργία ενός νέου album. Έτσι, ηχογραφείται και κυκλοφορεί το “Abbey Road” που είναι και μια προσπάθεια να ξαναβρούν οι Beatles τη διαταραγμένη σχέση τους. Ο δίσκος περιέχει κάποιες από τις γνωστότερες επιτυχίες του συγκροτήματος όπως τα τραγούδια “Here Comes The Sun”, “Something” και “Come Together” και έχει ως εξώφυλλο την περίφημη πλέον εικόνα των Beatles να διασχίζουν τη διάβαση έξω από τα θρυλικά Abbey Road Studios. To album σημειώνει πολύ μεγάλη εμπορική επιτυχία, δεν καταφέρνει όμως το δεύτερο σκοπό του, καθώς ο John Lennon ανακοινώνει στο συγκρότημα την αποχώρησή του. Ήδη, ο ίδιος είχε αρχίσει μαζί με την Yoko Ono να γράφει και να κυκλοφορεί τραγούδια, όπως το περίφημο “Give peace a chance” που είχε κυκλοφορήσει τον Ιούλιο του 1969

 

 

«Ήταν ένας πολύ χαρούμενος δίσκος», είπε ο παραγωγός George Martin, περιγράφοντας αυτό το άλμπουμ στο The Beatles Anthology. “Υποθέτω ότι ήταν χαρούμενο γιατί όλοι πίστευαν ότι θα ήταν το τελευταίο”. Πράγματι, το Abbey Road - ηχογραφήθηκε σε δύο μήνες το καλοκαίρι του 1969 - σχεδόν ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. Εκείνο τον Ιανουάριο, οι Beatles ήταν στα πρόθυρα διάλυσης, εξουθενωμένοι και θυμωμένοι ο ένας με τον άλλον μετά τις καταστροφικές συνεδρίες για το ματαιωμένο Get Back LP, το οποίο αργότερα κυκλοφόρησε ως Let It Be . Ωστόσο, αποφασισμένοι να αποχωρήσουν με το ίδιο μεγαλείο με το οποίο είχαν συναρπάσει για πρώτη φορά τον κόσμο στις αρχές της δεκαετίας, το γκρουπ συγκεντρώθηκε ξανά στα Abbey Road Studios της EMI για να φτιάξει το πιο εκλεπτυσμένο άλμπουμ τους: μια συλλογή από υπέροχα τραγούδια φτιαγμένα με προσοχή στη λεπτομέρεια, και στη συνέχεια συνδυασμένα (ειδικά στη δεύτερη πλευρά) με εννοιολογική δύναμη

Δεν υπήρχε θεματική διασύνδεση, εκτός από τη μοναδική ιδιοφυΐα των Beatles. […] Ο George Harrison απέδειξε την επί μακρόν μυστική του αξία ως συνθέτης με το "Something" (αργότερα διασκευάστηκε από τον Frank Sinatra) και το folk-pop διαμάντι "Here Comes the Sun", γραμμένο στον κήπο του φίλου του Eric Clapton μετά από ένα βλοσυρό κύκλο επαγγελματικών συναντήσεων. Ο Lennon, ο McCartney και ο Harrison φέρεται να τραγούδησαν εδώ περισσότερες αρμονίες τριών μερών από οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ των Beatles. Αυτό το ζεστό συναίσθημα - η αίσθηση μιας όλο και πιο διχασμένης μπάντας που συγκεντρώνονται θερμά ως φίλοι - μπορεί να είναι ένας λόγος που το Abbey Road έχει γίνει το πιο αγαπημένο άλμπουμ των Beatles όλων των εποχών. (περιοδικό Rolling Stone)

 

Το Μάιο του 1970 κυκλοφορεί και το “Let it be”. Ήδη, η διάλυση των Beatles είχε ανακοινωθεί από τον Απρίλιο. Όπως προαναφέραμε, οι ηχογραφήσεις του “Let It Be" είχαν προηγηθεί των ηχογραφήσεων του “Abbey Road" και επιπλέον είχαν βιντεοσκοπηθεί μαζί με τις πρόβες. Το αποτέλεσμα είναι ένα 80λεπτο ντοκιμαντέρ που, εκτός από τις πρόβες και τις ηχογραφήσεις του γκρουπ στα Twickenham Studios και στα Apple Studios, περιέχει και το περίφημο live που έκανε το συγκρότημα στην ταράτσα της Apple. Στο live αυτό οι Beatles έπαιξαν το “Get back” , το “Don’t let me down”, το “I’ve got a feeling” , το “One after 909” και το “Dig a pony”

 

 

“Το Let It Be είναι ο ήχος του μεγαλύτερου pop group στον κόσμο που βρίσκεται σε πόλεμο με τον εαυτό του. Ο John Lennon έχει δυσάρεστη συμπεριφορά. Το «I Me Mine» του George Harrison είναι για το αμάρτημα της υπερηφάνειας. Μόνο ο Paul McCartney ακούγεται συγκεντρωμένος, σαν το τραγούδι του τίτλου να ήταν η προσωπική του οδός επιβίωσης. Η αρχική ιδέα ήταν ένα άλμπουμ και ταινία ζωντανά στο στούντιο, που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1969, που άφησε τους Beatles τόσο κουρασμένους που εγκατέλειψαν το έργο για να κάνουν το Abbey Road. Ο Phil Spector επέστρεψε στις κασέτες αργότερα, γλυκαίνοντας μπαλάντες όπως το "Across the Universe" και το "The Long and Winding Road" (περιοδικό Rolling Stone)

 

Χρειάστηκε λοιπόν η παρέμβαση του θρυλικού παραγωγού Phil Spector , ο οποίος ανέλαβε να συνθέσει και να διαμορφώσει το τελικό αποτέλεσμα που έμελλε να είναι η τελευταία δουλειά των Σκαθαριών

Η μεγάλη αξία του ντοκιμαντέρ είναι η καταγραφή βήμα-βήμα του αναπόφευκτου τέλους ενός συγκροτήματος που άλλαξε τον ρου της ροκ μουσικής. Αν εξαιρέσει κανείς μερικές ευχάριστες στιγμές, η ταινία παρακολουθεί ένα συγκρότημα σε κρίση. Μάλιστα, όλη αυτή η δουλειά παραλίγο να μην έβγαινε ποτέ, καθώς το αποτέλεσμα δεν ικανοποιούσε τους Beatles

 

 

Οι Beatles παίζουν μαζί σε στούντιο για τελευταία φορά στις 20 Αυγούστου του 1969. Τον Ιανουάριο του 1970 γίνεται το mastering για το "Let It Be", τον Απρίλιο ο Paul McCartney αναγγέλλει τη διάλυση των Beatles και το Μάιο κυκλοφορεί το Let it be

Στην πραγματικότητα, ο Mc Cartney, έδινε συνέντευξη Τύπου στο Λονδίνο, στο πλαίσιο της προώθησης του πρώτου σόλο άλμπουμ του, “Mc Cartney”. Κάποια στιγμή, ερωτάται για τα σχέδια των Beatles στο άμεσο μέλλον. Εκεί, ο Mc Cartney ανακοινώνει ότι ο ίδιος δεν αποτελεί πλέον μέλος τους. Την επόμενη ημέρα, η είδηση βρίσκεται στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων σε όλο τον κόσμο. Αυτό που δε γνώριζαν βέβαια, ήταν ότι στην ουσία οι Beatles είχαν πάψει να υφίστανται από το Σεπτέμβριο του 1969, όταν ο Lennon είχε ενημερώσει τα υπόλοιπα μέλη ότι θέλει να αποχωρήσει από το συγκρότημα. Επειδή όμως εκείνο το διάστημα το συγκρότημα βρισκόταν σε επαναδιαπραγμάτευση των όρων του συμβολαίου με την Capitol Records, τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος ζήτησαν από τον Lennon να μη δημοσιοποιήσει ακόμη την απόφασή του, όπως και έγινε.

Οι Beatles πλέον είναι παρελθόν … και ίσως καλύτερα που έγινε έτσι και βρέθηκαν στη σφαίρα του μύθου, παρά να σέρνονται αμήχανα επί δεκαετίες όπως κάποια άλλα συγκροτήματα παράγοντας και αναμασώντας τα ίδια και τα ίδια

Σημείωση: όλες οι κυκλοφορίες των δίσκων αναφέρονται στις αγγλικές εκδόσεις και όχι στις αμερικανικές που είναι διαφορετικές και περισσότερες από τις αγγλικές. Είναι χαρακτηριστικό πως από τους 12 δίσκους που κυκλοφόρησαν οι Beatles, οι 9 από αυτούς βρίσκονται στην περίφημη λίστα των 500 καλύτερων δίσκων του μουσικού περιοδικού Rolling Stones. Πιο συγκεκριμένα, το Abbey Road (no5 στη λίστα), το Revolver (no11), το Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band (no24), το White Album (no29), το Rubber Soul (no35), το Meet the Beatles (no197), το Hard day's night (no263), το Help (no266) και το Let it be (no342)

Εμείς, αφού ακούσαμε όλους τους δίσκους των Beatles ετοιμάσαμε δύο συλλογές. Στην πρώτη – και πολύ μεγαλύτερη - συλλογή έχουμε τοποθετήσει τραγούδια κάθε ύφους με χρονολογική σειρά κυκλοφορίας, έτσι ώστε να μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη σταδιακή ωρίμανση των Beatles, μουσικά και στιχουργικά. Στη δεύτερη συλλογή μαζέψαμε τις αγαπημένες μας μπαλάντες του συγκροτήματος. Καλή ακρόαση!

 

 

 

Love me do (1962)

All my loving (1963)

Don't bother me (1963)

From me to you (1963)

I saw her standing there (1963)

I wanna be your man (1963)

I want to hold your hand (1963)

She loves you (1963)

Twist and shout (1963)

Can't buy me love (1964)

A hard day's night   (1964)

And I love her   (1964)

Eight days a week (1964)

I feel fine (1964)

I should have known better (1964)

I'll follow the sun (1964)

Rock and roll music (1964)

Things we said today (1964)

Day tripper (1965)

Drive my car (1965)

Girl (1965)

Help (1965)

I'm looking through you (1965)

In my life (1965)

It's only love (1965)

Michelle (1965)

Norwegian wood (this bird has flown) (1965)

Nowhere man (1965)

Ticket to ride (1965)

We can work it out (1965)

Yesterday (1965)

You've got to hide your love away (1965)

Eleanor rigby   (1966)

For no one   (1966)

Paperback writer (1966)

Taxman (1966)

Yellow submarine (1966)

A day in the life (1967)

Hello goodbye (1967)

Lucy in the sky with diamonds (1967)

Penny lane (1967)

Sgt _pepper's lonely hearts club band (1967)

She's leaving home (1967)

When I'm sixty four (1967)

With a little help from my friends (1967)

Back in the U.S.S.R (1968)

Birthday (1968)

Don't pass me by (1968)

Happiness is a warm gun (1968)

Hey jude (1968)

I will (1968)

Lady madonna (1968)

Ob-la-di ob-la-da (1968)

Piggies (1968)

Revolution (1968)

Rocky raccoon (1968)

While my guitar gently weeps (1968)

Yer blues (1968)

All you need is love (1969)

Come together (1969)

Don't let me down (1969)

Golden slumbers (1969)

Here comes the sun (1969)

Hey bulldog (1969)

Octopus's garden (1969)

Old brown shoe (1969)

Something (1969)

The ballad of John and Yoko (1969)

Across the universe (1970)

Dig a pony (1970)

Get back (1970)

I me mine (1970)

I've got a feeling (1970)

Let it be (1970)

The long and winding road (1970)

 

Πηγές

https://el.wikipedia.org/wiki/The_Beatles

https://en.wikipedia.org/wiki/The_Beatles_in_Hamburg

https://www.definitelydylan.com/listen/2018/12/16/episode-37-bob-dylan-and-the-beatles-in-the-1960s

https://www.rollingstone.com/music/music-lists/best-albums-of-all-time-1062063/

https://beatlescityexplorer.co.uk/the-beatles-history/

https://rockway.gr/posts/18398-the-beatles/

https://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&id=875

https://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Splatt_Forums&file=viewtopic&topic=11868&start=0

https://www.avgi.gr/entheta/113246_oi-beatles-kai-telos-tis-istorias

Πριν από λίγες ημέρες, στις 2 Νοεμβρίου, συμπληρώθηκαν 112 χρόνια από τη γέννηση του Οδυσσέα Ελύτη. Πέρα από τις προσωπικές αγάπες του καθενός, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως ο νομπελίστας ποιητής υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές. Ήταν από τους τελευταίους εκπροσώπους της περίφημης «γενιάς του τριάντα» που με την ποίησή του ύμνησε την ελληνική παράδοση και τον έρωτα με ένα δικό του ξεχωριστό ύφος

Με αφορμή την επέτειο αυτή, ετοιμάσαμε μια λίστα με τραγούδια που έχουν γραφεί πάνω στην ποίησή του. Η λίστα αυτή περιλαμβάνει τραγούδια από το δίσκο «Τραγούδια για τους μήνες» του Δημήτρη Παπαδημητρίου, τον «Ήλιο τον ηλιάτορα» του Δημήτρη Λάγιου, τις «Μικρές Κυκλάδες» του Μίκη Θεοδωράκη, το «Θαλασσινό τριφύλλι» του Λίνου Κόκκοτου, αλλά και τραγούδια των Μάνου Χατζιδάκι, Γιάννη Μαρκόπουλου, Ηλία Ανδριόπουλου, Μιχάλη Τρανουδάκη και Νένας Βενετσάνου

ΥΓ. Από τη συλλογή αυτή είναι εμφανές ότι απουσιάζει το "Αξιον Εστί", το μεγαλειώδες ορατόριο του Μίκη Θεοδωράκη που συνάντησε την υψηλότερη ίσως κορυφή της ποίησης του Οδυσσέα Ελύτη. Είναι τέτοιο το μεγαλείο αυτού του έργου, που φοβηθήκαμε πως η παρουσία του θα χαλούσε την ισορροπία της συλλογής

 

 

1. Παράπονο (Δ. Παπαδημητρίου – Ε. Αρβανιτάκη)

2. Όλα τα πήρε το καλοκαίρι (Δ. Παπαδημητρίου – Ε. Αρβανιτάκη)

3. Σου το’ πα για τα σύννεφα (Δ. Παπαδημητρίου – Ε. Αρβανιτάκη)

4. Όμορφη και παράξενη πατρίδα (Δ. Λάγιος – Γ. Νταλάρας)

5. Το τρελοβάπορο (Δ. Λάγιος – Ν. Δημητράτος)

6. Γεια σου κύριε Μενεξέ (Δ. Λάγιος – Ε. Βιτάλη)

7. Κάμποι της Σαλονίκης (Δ. Λάγιος – Ν. Δημητράτος)

8. Μαρίνα (Μ. Θεοδωράκης – Ντ. Γιαννακοπούλου)

9. Του μικρού Βοριά (Μ. Θεοδωράκης – Ντ. Γιαννακοπούλου)

10. Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα (Μ. Θεοδωράκης – Σ. Μπιρμπίλη)

11. Το τριζόνι (Μ. Θεοδωράκης – Σ. Μπιρμπίλη)

12. Μάγια (Μ. Θεοδωράκης – Σ. Μπιρμπίλη)

13. Δελφινοκόριτσο (Λ. Κόκκοτος – Μ. Βιολάρης)

14. Το θαλασσινό τριφύλλι (Λ. Κόκκοτος – Ρ. Κουμιώτη)

15. Τα τζιτζίκια (Λ. Κόκκοτος – Μ. Βιολάρης)

16. Η ποδηλάτισσα (Μ. Τρανουδάκης – Α. Μάνου)

17. Τ’ αλωνάκι (Γ. Μαρκόπουλος – Μ. Κωχ)

18. Το μαγισσάκι (Ν. Βενετσάνου)

19. Με την πρώτη σταγόνα της βροχής (Μ. Χατζιδάκις – Δ. Ψαριανός)

20. Ο έρωτας (Η. Ανδριόπουλος – Α. Πρωτοψάλτη)

Αυτή η ανάρτηση προγραμματιζόταν για τις αρχές του Σεπτέμβρη, τότε που το καλοκαίρι παραδίδει τη σκυτάλη στο φθινόπωρο, θέλοντας να συνοδεύσουμε αυτή τη μετάβαση με μια λίστα από αγαπημένα τραγούδια. Τελικά, ο Σεπτέμβρης αυτός αποδείχθηκε πολύ περίεργος. Τόσο περίεργος, που καταλάβαμε - όχι πως δεν το γνωρίζαμε στην πραγματικότητα - πως είναι πραγματική πολυτέλεια για κάποιον, το μόνο που έχει να τον απασχολήσει το Σεπτέμβρη να είναι αυτή η γλυκιά μελαγχολία που προκαλεί η μετάβαση από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο. Ό,τι και να γίνει, το καλοκαίρι θα ξανάρθει. Και για να μην περιμένουμε σπρώχνοντας το χρόνο να περάσει αναβάλλοντας συνεχώς τη ζωή μας, καλό θα ήταν να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε τα δικά μας όμορφα και γλυκά καλοκαίρια μέσα στην καρδιά του χειμώνα

 

 

Summer’s almost gone – The Doors

Summer Kisses, Winter Tears – Elvis Presley

Summertime sadness – Lana del Rey

Wake me up when September ends – Greenday

Melancolie – Peppino di Capri

Θυμήσου το Σεπτέμβρη – Γιοβάννα

Χάθηκα μέσα στη ζωή μου – Τζένη Καρέζη

Κάθε Σεπτέμβρη – Φοίβος Δεληβοριάς

Σεπτέμβρη μήνα μου – Πόπη Αστεριάδη

Του φθινοπώρου τα φιλιά – Μίλτος Πασχαλίδης

Ένας μικρός γλυκός παλιός Σεπτέμβρης – Παντελής Θαλασσινός

Ραντεβού κάθε Σεπτέμβρη – Μανώλης Λιδάκης

Πρώτο φθινόπωρο – Δημήτρης Μητροπάνος

Στις αρχές του φθινοπώρου – Ελευθερία Αρβανιτάκη

Τον Σεπτέμβρη – Κώστας Τουρνάς

Σαν τα χελιδόνια - Μωβάστρο